Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021

ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ


Του Σαράντου Καργάκου

Περιοδικό Ελλοπία, τ. 14, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1993, σελ. 60-62

«…ὄ κι ἐκείνη τήν κραυγή
βγαλμένη ἀπό τά παλιά νεῦρα τοῦ ξύλου
γιατί τήν εἶπες φωνή πατρίδας;»

(Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ: «Λεπτομέρειες στήν Κύπρο»)

Τό 1571 ὁ Γάλλος ποιητής Πιέρ Ρονσάρ ἔγραψε ἕνα σονέττο μέ τίτλο: «Προσευχή στήν ᾿Αφροδίτη γιά νά φυλάξει τήν Κύπρο ἀπό τό στρατό τοῦ Τούρκου». Σ᾽ ἕνα στίχο του λέει: «Οὐράνια θέα, φύλαγε τήν Κύπρο, τήν ὄμορφή σου διαμονή». Σήμερα θέλουν φύλαξη ὅλες οἱ ὄμορφες διαμονές τῶν οὐράνιων Θεῶν. Ὁ στρατός τοῦ Τούρκου ἀπειλεῖ ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό χῶρο. Ἣ ἀπειλή τῆς Ἄγκυρας ἔχει μορφή τρίαινας. Τό ἕνα ἄκρο ἔχει μπηχτεῖ βαθειά χρόνια τώρα στή Βόρεια Κύπρο. Τό ἄλλο ἀκουμπᾶ στή Θράκη. Το μεσαῖο, τό πιό μακρύ καί αἰχμηρό, εἶναι ἕτοιμο νά μπηχτεῖ στά νησιά τοῦ Αἰγαίου. Καί ἐμεῖς, ὅπως πάντα, καθεύδομεν τόν νήδυμον ἢ κοιμώμεθα ὑπό μανδραγόραν. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἀπειλές πού δέν εἶναι ἐδαφικές. Στόχος εἶναι ὁ Ἑλληνισμός ὡς ἰδέα, ὡς γλῶσσα, ὡς στάση ζωῆς: Νά γίνουμε ἕνας λαός «κοιλιοκεντρικός» πού θά βάζει στή θέση τῆς ἐθνικῆς ἰδεολογίας τήν οἰκονομική εὐημερία. Πού θά χρησιμοποιεῖ μιά γλῶσσα κωδική, ἀριζη. ἀπροσδιορίστου συστάσεως, πού εὔκολα νά λατινοποιηθεῖ ὡς γραφή καί ἀκολούθως νά ὑποκατασταθεῖ ἀπό τήν ἀγγλική. Γι᾿ αὐτό σήμερα τό ἀμύνεσθαι περί γλώττης ἰσοδυναμεῖ μέ τό ἀμύνεσθαι περί πάτρης.

Ἧ γλῶσσα εἶναι πατρίδα!

Αὐτή ἡ «πατρίδα» στόν τόπο μας συνεχῶς λιγοστεύει. γλῶσσα πού χρησιμοποιοῦμε εἶναι ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό την ἑλληνική. Οἱ μισές λέξεις τῆς μοντέρνας νεολαίας εἶναι ξένες καί ὅ,τι πιό βάρβαρο καί βάναυσο παρήγαγε ἠχητικά καί νοηματικά ὃ τόπος μας. Οἱ ξένοι θεωροῦν τά παιδιά μας λόγῳ τῆς γνωστῆς προσλαλιᾶς, πού ὑποκατέστησε ὅλα τά φιλίας καί ἔχθρας σημαντικά, συνονόματα. Ποῦ νά βρεῖ μέσα σ᾽ αὐτά τά λεκτικά λύματα γλωσσικά στηρίγματα ἡ ἑλληνικότητά μας; Γλωσσικῶς ἔχουμε καταντήσει «λινοπάμπακοι».

Δυστυχῶς, μέ τή γνωστή νοοτροπία τοῦ «ζεμανφουτισμοῦ», πού σάν γονιδιακό ὑλικό μᾶς ἄφησε ὁ φραγκολεβαντινισμός, κλείσαμε τά μάτια στούς κινδύνους πού δέν ἧσαν πολεμικοί καί ἀφήσαμε τόν τουρισμό, τή μόδα. τήν ξενομανία καί τόν λαϊκισμό νά διαμορφώσουν τό γλωσσικό ἦθος μας. Γίναμε ἐπιστημονικά «ἀντικειμενικοί» καί «οὐδέτεροι», γιά νά γίνουμε τάχα ἀποδεκτοί ἀπό τήν ξένη ἐπιστημονική κοινότητα, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ ᾿Ακαδημία μας, πού δέν παίρνει θέση γιά τή γλῶσσα, διότι ἅπτεται, λέει, τῆς πολιτικῆς, οὔτε γιά τά ἐθνικά θέματα, γιατί τάχα εἶναι ἔξω ἀπό τά διεθνῆ ἐπιστημονικά θέσμια!

Κι ἀκόμη δεχτήκαμε στά πανεπιστήμιά μας ἐπιστήμονες διαβρωμένους ἐθνικά, τήν ὥρα πού ξένα ἐπιστημονικά κέντρα ἔχουν ὀργανώσει μεθοδικά πνευματική ἐπίθεση κατά τῆς Ἑλλάδος. ᾿Αφήσαμε νέους μέ βαθμούς 06 στήν Ἔκθεση καί 02 στήν Ἱστορία νά φοιτήσουν στίς παιδαγωγικές ἀκαδημίες τῶν Σκοπίων, καί ἐσχάτως τῆς Σόφιας. Καί φθάσαμε σήμερα στό θλιβερό σημεῖο στούς 10 νεοδιοριζόμενους δασκάλους οἱ 4 νά εἶναι ἀπόφοιτοι σλαβικῶν σχολῶν. Σλαβική γλῶσσα θά διδάξουν στά παιδιά μας; Ἔτσι ἀνοίγουν οἱ γλωσσικές Κερκόπορτες. Ας μάχεται στήν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ ὁ Κωνσταντῖνος. Ας τινάσσει στόν ἀέρα τό πλοῖο τῆς σκλαβιᾶς ἡ Λευκασιάτισσα Μαρία Συγκλητική. Τό κάστρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὕπουλα ὑπονομευμένο θά ἀνατιναχθεῖ. Ἐν γνώσει μας τό περιβόητο Χάρβαρντ δημιουργοῦσε εἰς βάρος μας τή «Μακεδονική ᾿Ἐγκυκλοπαίδεια», τό περίφημο Γέηλ γέμισε ἀπό σλαβικές περί Μακεδονίας μελέτες πού ἐπί 800 τίτλων μόνο 50 ἀφοροῦν σ᾽ ἑλληνικές ἐκδόσεις. Φέτος ὁ δῆθεν ἑλληνικός ἐκδοτικός οἶκος τῆς Γερμανίας «Romyosyni» τύπωνε βιβλίο μέ τίτλο «Kalimerhaba», γιά νά μᾶς προτείνει ἕναν νέο τύπο γλώσσας —κρᾶμα ἑλληνικῶν, τουρκικῶν καί γερμανικῶν στοιχείων— γιά νά διευκολυνθεῖ ἡ ἐνσωμάτωσή μας στήν ΕΟΚ!

Στήν ἀπομένουσα –πρός τό παρόν— ἑλληνική Κύπρο καί στή Δυτική Θράκη κυριαρχεῖ γιά λόγους τουριστικούς ἤ ἀπό λόγους ματαιοδοξίας ἡ ἀγγλική ἐπιγράφή. Στά μάτια τοῦ μέσου τουρίστα, πού δέν ἔχει χρόνο γιά μελέτες, ποιά ὁπτική ἐντύπωση προσφέρουμε; Σήμερα αὐτό πού μετράει καί περνάει δέν εἶναι τό τί λέει ἣ ἱστορία ἀλλά ἣ προβολή. Οἱ Τοῦρκοι προβάλλουν μέ μύριους τρόπους τήν «τουρκικότητα» τῶν περιοχῶν πού κατέχουν ἤ διεκδικοῦν. Ἐμεῖς προωθοῦμε τήν «ἀγγλικότητα» τῶν περιοχῶν πού κατοικοῦμε καί δέν τολμᾶμε νά μιλήσουμε γιά τήν ἑλληνικότητα περιοχῶν πού χάσαμε, γιά νά μήν ταράξουμε τή ραστώνη τῆς ὑπναλέας διπλωματίας μας. Οἱ μάχες σήμερα κερδίζονται στόν τομέα τῶν ἐντυπώσεων. Ἡ Κύπρος εἶναι ἑλληνική, ἐφ᾽ ὅσον τό θέλει, τό λέει, τό δείχνει. Κανείς ξένος δέν θά κάνει ψυχοσκόπηση στούς Κυπρίους, γιά νά βρεῖ τήν ἕλληνικότητά τους. Τήν «ταυτότητα» τή βρίσκει σέ γραφές καί ἐπιγραφές πού σέ ποσοστό 80% δέν εἶναι ἑλληνικές. Ὁ μέσος τουρίστας δέν θά μάθει τήν κυπριακή γλῶσσα, γιά ν᾿ ἀναζητήσει ἀρκαδικές ρίζες. Ὅ,τι θέλει τό μαθαίνει ἀπό τά τουριστικά φυλλάδια. Καί τά τουρκικά εἶναι πιό ἑλκυστικά ἀπό τά ἑλληνικά καί ἐπιδεξίως παραπλανητικά. Διότι μεταφέρουν μέσα ἀπό τήν ἔξυπνη χρήση τῆς γλώσσας τό πολιτικότους μήνυμα. Δύο παραδείγματα: τό τουριστικό φυλλάδιο πού ἀναφέρεται στήν Κ/Πολη, ἀκόμη καί στήν ἑλληνική ἔκδοσή του, ἀμφισβητεῖ τήν ἑλληνική προέλευσῃ τῆς λέξεως «Βυζάντιον». Δεύτερον, μέχρι πέρσι σέ γερμανικά ἀεροδρόμια ὑπῆρχαν ἑλκυστικές τουριστικές ἀφίσσες μέ τήν προτροπή: « Ἐπισκεφθῆτε τήν τουρκική Κύπρο» – «Ἐπισκεφθῆτε τήν τουρκική Θράκη». Οἱ ἀφίσσες ἔδειχναν τοπία καί μνημεῖα τῆς κατεχόμενης Κύπρου καί τῆς ᾿Ανατ. Θράκης. Τό ζήτημα εἶναι, ποιά ἐντύπωση ἔμενε στό βιαστικό περαστικό. Ἡ Κύπρος καί ἡ Θράκη εἶναι τουρκικές! Καί ὅταν ὁ ξένος ἐπισκέπτεται τήν Κύπρο καί βλέπει στό φάκελλο εἰσητηρίων τῶν Κυπριακῶν ᾿Αερογραμμῶν ὅλες οἱ λέξεις νά εἶναι ἀγγλικές, γιατί νά πιστέψει πώς ἐπισκέπτεται ἑλληνική περιοχή; Μήπως ἀπό τίς ἐπιγραφές τοῦ ἀεροδρομίου; Ἴσως γι᾿ αὐτό ἡ Λεμεσός διαθέτει σύλλογο πού ἔχει τίτλο «Λέμε 505».

Κάποτε στήν ὁδό ᾿Αγίου ᾿Ανδρέου στή Λεμεσό οἱ ἀραβικές ἐπιγραφές –κυρίως οἱ λιβανικές– ἦταν περισσότερες ἀπό τίς ἑλληνικές. Μέ πληροφοροῦν ὅτι τώρα τά πράγματα βελτιώθηκαν. Οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνθηκαν ἴσως τήν ἀνάγκη νά σώσουν τά πειστήρια τῆς ἑλληνικότητάς τους. Νά λένε «ἐμπρός» κι ὄχι «ἀλό» στό τηλέφωνο, νά ξαναφέρουν τήν ἑλληνική ἐπιγραφή στούς δρόμους καί τήν ἑλληνική γραφή καί φωνή στήν ψυχή τῶν παιδιῶν τους. Μέ τό να παρενείρουν ὁλόκληρες φράσεις τῆς ἀγγλικῆς κάποιοι Κύπριοι στήν ὁμιλία τους, με τό νά δέχονται βιβλία πού ὑποβαθμίζουν τό εὖρος καί τόν πλοῦτο τῆς ἑλληνικῆς, μέ τό νά υἱοθετοῦν ἀπόψεις γιά τήν καθιέρωση λατινικῆς φωνητικῆς γραφῆς. συνεργοῦν στήν αὐτοεξαφάνισή τους.

Ἧ Θράκη. ἡ Δυτ. Μακεδονία καί ἡ Κύπρος εἶναι οἱ χῶροι πού πρέπει ἡ ἑλληνική γλῶσσα νά δώσει τήν πιό σκληρή μάχη. Ἐδῶ εἶναι τά καινούργια «μαρμαρένια ἁλώνια». Ἂς μήν «ἀλαφροπιάνει ὁ Διενής τσιαί σφιχτοπιάν᾽ ὁ χάρος». Στίς περιοχές αὐτές, ἀντί νά ὑψώνουμε πολεμικά ὁχυρά – χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι παραγνωρίζω τή σημασία τους– ἔπρεπε νά ὑψώνουμε γλωσσικά ὀχυρά. ᾿Αντί νά ἐξαπολύσουμε μιά πολεμική ἐπίθεση μέ ἀβέβαια ἀποτελέσματα. εἶναι προτιμότερο νά ἐξαπολύσουμε μιά ἐπίθεση παιδείας μέ βέβαια ἀποτελέσματα. Τά σχολεῖα μας πρέπει νά εἶναι τό σύγχρονο βαρύ πυροβολικό μας. Αὐτά πρέπει νά δώσουν «στήν ἄπειρη σιωπή μίλημα», ὅπως λέει στήν «Ἔγκωμη» ὁ Σεφέρης. Μίλημα ὅμως ἑλληνικό. Γιατί οἱ μάχες πού θά δώσει στό μέλλον ὁ Ἑλληνισμός θά ἔχουν πνευματικό χαρακτῆρα. Κι ὅμως ἐδῶ ὑψώνονται ἀγγλόφωνα σχολεῖα, τά ὁποῖα ἡ ἑλληνική μ᾽ ἕνα δίωρο διδασκαλίας παίζει τό ρόλο φτωχοῦ συγγενῆ.

Κανείς ξένος σήμερα δέν ἀμφισβητεῖ τή γενναιότητά μας. Ὅμως τό ζήτημα εἶναι ἀλλοῦ. Ποιά ἑλληνική ἰδέα διαπερνᾶ τόν ξένο, ὅταν παρά τήν ὁμολογούμένη ἀπόφασή μας νά ὑπερασπίσουμε κάθε σπιθαμή ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ἐν τούτοις ὁ λαός μας ἀφήνει μέ τή θέλησή του νά εἰσβάλει ὄχι στό ἔδαφος ἀλλά στήν ψυχή του ὁ ἀμερικανικός τρόπος ζωῆς, ἡ ἀμερικανική μουσική, ἡ ἀμερικανική ἐνδυμασία, τό ἀμερικανικό φαγητό – ἄν αὐτό λέγεται φαγητό—καί κυρίως ἡ ἀμερικανική ὁμιλία; Γιά ποιά ἑλληνικότητα Κύπροὺ καί Μακεδονίας μιλᾶμε, ὅταν οἱ περιοχές αὐτές ἔχουν κατακλυσθεῖ ἀπό ξένες ἐπιγραφές; Ἢ ἑλληνική γραφή ἐκτοπίζεται εἰδικά στήν Κύπρο ἀκόμη κι ἀπό ἐπίσημα ἔγγραφα. Στή Μακεδονία μέχρι πρόσφατα –γιά τουριστικούς δῆθεν λόγους– ὅλες οἱ παραλίες ἀπό τήν Χαλκιδική ὥς τὸν Πλαταμῶνα, ἦταν γεμᾶτες ἀπό γιουγκοσλαβικές ἐπιγραφές. Ἢ παραλία τῆς Κατερίνης θύμιζε ἐπίνειο τῶν Σκοπίων.

Οἱ περισσότεροι νέοι — τουλάχιστον στήν ᾿Αθήνα— δέν ξέρουν ἤ δέν θέλουν τά πρότυπα τῆς γενιᾶς μου. Δέν θέλουν νά μοιάζουν τοῦ Καραολῆ, τοῦ Δημητρίου, τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη. Θέλουν νά μοιάζουν μέ τούς Ρόκυ, Ράμπο, Κόναν τόν Βάρβαρο καί τ᾽ ἄλλα πιθηκοειδῆ πού παράγουν ἀφειδῶς Εὐρώπη καί ᾿Αμερική. Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου χάνεται ἀπό τήν ἱστορική μνήμη τῆς νεολαίας. Καί δέν μέ στενοχωρεῖ πού τόσο πολλά παιδιά τόν ἀγνοοῦν, ὅσο τὸ γεγονός ὅτι κάποτε μὶά ἔρευνά μου ἐδῶ στήν Κύπρο ἔδειξε ὅτι τά περισσότερα παιδιά ἀγνοοῦσαν τό ἀγωνιστικό τοὺ ψευδώνυμο Ζῆδρος καί τό χειρότερο δέν ἤξεραν τί εἶναι ὁ Ζῆδρος, ἀγνοοῦσαν τόν ἱστορικό ἱμάντα πού συνδέει ψυχικά τίς δύο ἀκραῖες περιοχές τοῦ Ἑλληνισμοῦ: Μακεδονία και Κύπρο.

Σήμερα ὁ Ἑλληνισμός ἀπειλεῖται. Ἢ Τουρκία ἔχει κηρύἕξει δλικό πόλεμο ἐναντίον μας. Ἢ τουρκοφωνία προωθεῖται στή Β. Κύπρο καί στή Δυτ. Θράκη, ἐνῶ ἡ ἑλληνοφωνία ὑποχωρεῖ ὄχι μόνο στήν Κύπρο ἀλλά παντοῦ. Δέν ζοῦμε στήν Ἑλλάδα ἀλλά στή «μή Ἑλλάδα», πού θυμίζει Μύκονο κατά τήν τουριστική περίοδο. Ἔναντι τῶν ἐχθρικῶν ἐπιβουλῶν ἡ καλύτερη ἄμυνα πού μποροῦμε νά προτάξουμε εἷ-ναι ἡ ἑλληνικότητά μας καί ὄχι ἡ σουσουδίστικη ξενικότητά μας. Πρέπει νά σκάψουμε πιό βαθειά τά ὀχυρά μας. Και μέ αὐτό ἐννοῶ ὅτι πρέπει νά πᾶμε πιό βαθειά τή σπουδή τῆς γλώσσας μας. Νά φθάσουμε στίς ρίζες. Νά μή μένουμε στά φύλλα, γιατί τά φύλλα μαραίνονται. Νά ξαναδέσουμε τήν κλωστή πού ἕνωνε τήν ἀρχαία μέ τή νέα ὁμιλία. Κι ὅμῶς πουθενά τ᾽ ᾿Αρχαῖα Ἐλληνικά δέν κυνηγήθηκαν με τόσο μῖσος, μέ τόσο πάθος ὅσο στήν Ἑλλάδα —καί στην Κύπρο φυσικά. Ὄχι τυχαῖα. Ὅπως δήλωσε τό 1973 ὁ νεκροθάφτης τῆς Κύπρου, ὁ διαβόητος Κίσσινγκερ, ἔπρεπε να καταστραφοῦν οἱ βάσεις τῆς κλασικῆς παιδείας στήν Ἕλλάδα, γιά νά γίνουν οἱ Ἕλληνες ἕνας εὐκολοκυβέρνητος λαός, σύμφωνα μέ τή συνταγή πού ἄφησε σέ μιά ἀγόρευσή του τό 1866 ὁ λόρδος Λοντοντότερυ, ὑπουργός στήν κυβέρνηση Πάλμερστον: «Οἱ Ἕλληνες πρέπει νά γίνουν λαός μικρόψυχος, ὅπως οἱ λαοί τοῦ Ἰνδοστάν, γιά νά εἶναι λιγώτερο ἐπικίνδυνοι».

Κι ὄντως ἐγίναμε λιγώτερο ἐπικίνδυνοι, γίναμε πειθήνιοι. Ἐν τῷ μεταξύ ἡ Τουρκία ὅλο ἑτοιμάζεται. Ποτέ δεν σχεδιάζει’ πάντα προσχεδιάζει. Σήμερα δείχνει πώς βλέπει ἤ προσβλέπει στή Θράκη. Κι ὅμως στό στόχαστρο εἶναι ἣ Κύπρος. Περιμένει μιά καινούργια πολιτική ἀβελτηρία πού θά τῆς δώσει τήν εὐκαιρία νά κάνει στρατιωτική παρέλασῃ στή Λεωφόρο Κίμωνος στή Λάρνακα. Καί τότε θά θρηνήσουν καί οἱ «φοινικοῦες» μιά καί ὁ Ἑλληνισμός θά εἶναι για κλάματα, ἀφοῦ αὐτοπροαιρέτως ἔβαλε τήν ἑλληνικότητά του στή λάρνακα. Καί φυσικά πρῶτο συστατικό τῆς ἑλληνικότητας εἶναι ἡ γλῶσσα. Ἡ γλῶσσα εἶναι σύστημα ἀξιῶν. Κι ὅταν καταρρέει ἡ γλῶσσα, καταρρέει τό σύστημα ἀξιῶν πού ἐκφράζει. Ἕνα παράδειγμα εἶναι ἁπλά ἀνατριχιἀστικό: ἀπό τά μοντέρνα ἀναγνωστικά μας λείπουν πιά τά κείμενα τά ἐμπνευσμένα ἀπό τόν ἐθνικό καί θρησκευτικό βίο. Δέν ὑπάρχουν πλέον πατριωτικά κείμενα. Κι ὅπου ὑπάρχουν εἶναι μπερδεμένα μ᾽ ἕναν νερόβραστο «πατσιφισμό», «ντεφαιτισμό» καί «κουλτουριάρικο» θρησκευτισμό.

Οἱ Τοῦρκοι ἀπεναντίας μέσα ἀπό τά σχολικά τους βιβλία καλλιεργοῦν στούς μαθητές τοὺς πνεῦμα «ἰρρεντετισμοῦ» μέ ποιήματα τοῦ τύπου «ἀγνάντια σου εἶμαι Μυτιλήνη και σέ φθάνω». Κι ἀκόμη χάρη στή στρατιά τῶν φιλολόγων. ἱστορικῶν καί ἀρχαιολόγων θά «ἀποδείξουν», σύμφωνα με τή θεωρία τοῦ ᾿Ατατούρκ, πού ἐπανέλαβε πρό ἐτῶν ὁ Ὀζάλ στήν ᾿Αθήνα, τήν τουρκικότητα τῆς πληθυσμιακῆς βάσεως ὅλων τῶν νήσων καί παραλίων τοῦ Αἰγαίου. Ἐμεῖς στον πνευματικό ἰμπεριαλισμό τῆς Τουρκίας ἀντιτάσσουμε την ἀγγλοφωνία μας. Εὐρωπαϊκώτεροι τῶν Εὐρωπαίων καί ἀμερικανικώτεροι τῶν ᾿Αμερικανῶν, ἔχουμε μετατρέψει τη χώρα μας σ᾽ ἕνα ἀπέραντο Ντίσνεῦλαντ. Ἔμβλημα τῶν σχολείων μας δέν εἶναι ἡ γλαῦκα ἀλλά ὁ Σνούπυ. Οἱ περιπέτειες τοῦ Μίκυ Μάους ὑποκατέστησαν τίς περιπέτειες τοῦ Ἡρακλῆ. Κι ὅμως σάν μαχαιριά στήν ἐθνική μας ὑπερηφάνεια στέκει ἡ τεράστια τουρκική ἐπιγραφή πού καλύπτει ὅλη τή ραχοκοκαλιά τοῦ Πενταδάκτυλου, πού ὑπέρκειται τῆς Λευκωσίας: «Εἶμαι ὑπερήφανος πού εἶμαι Τοῦρκος».

Δυστυχῶς οὔτε στήν Κύπρο, οὔτε στήν Ἑλλάδα, οὔτε στίς ἑλληνικές κοινότητες τοῦ ἐξωτερικοῦ κάναμε τά παιδιά μας νά λένε κάτι παρόμοιο γιά τήν καταγωγή τους. Ἔξ αἰτίας μιᾶς ἀνθελληνικῆς παιδείας, δυσφημίσαμε τους προγόνους μας, προσβάλαμε τή γλῶσσα τους, τούς δείξαμε μικρούς γιά νά μή φανεῖ ἡ δική μας μικρότητα. Τά παιδιά μας δέν εἶναι ὑπερήφανα γιά τή γλῶσσα τους, γιατί δέν την ξέρουν. Μέ τίς ἐκπαιδευτικές ἀπορρυθμίσεις μας κάναμε το ‘Ἑλληνόπουλο νά νοιώθει στήν Ἑλλάδα «σάν στό σπίτι του», μόνο ἄν μιλᾶ… ἀγγλικά! Αὐτό περισσότερο ἰσχύει για τήν Κύπρο. Λέμε πώς ἡ γλῶσσα εἶναι ἡ ψυχή ἑνός ἔθνους πού ζῆ ἁρπαγμένο ἀπό τήν ἱστορία του. ᾿Από ποιά ἱστορία εἶναι ἁρπαγμένη σήμερα ἡ Κύπρος; Ποιά γλῶσσα ἐκφράζει τήν ψυχή της; Ὑπάρχουν ἀκόμη εὐαίσθητοι ποιητές πού γράφουν σέ μιά εὐαίσθητη ἑλληνική. Οἱ στίχοι τους ἔχουν μιά βαθειά μελαγχολία ἤ ἕνα βαθύ σαρκασμό, γιατί νοιώθουν πώς σέ λίγο τά βιβλία τους δέν θά φιλοξενοῦνται στα σχολεῖα ἀλλά στά ἐργαστήρια πολτοποιήσεως.


https://cognoscoteam.gr/%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%bb%cf%8e%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ac/?fbclid=IwAR2c0MsZm8vbVXG4fvS6vI-xaDEj_97Zp9E6x7hyefEQrKukN9QB_lka374

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9AYAjQboFh1_5M3bFMvoiwdv6qY5bDyiuBuwvPV3Yjtp1ZG3BAXNnY5CWdpxeWu7FvNRIyWEpe_RHBqBZHx93XDCYKW4LJe3j_4jgmwduvaKGVqaTsCSNu7bWjJSewd6rxVoBPh5kloo/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters