Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

ΣΩΤ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό πρόβλημα" ...τα διαπιστωμένα κοιτάσματα λιγνίτη σήμερα είναι της τάξεως των 10 δις τόνων, εάν υπολογίσετε 3-4 μέρη λιγνίτη μάς κάνουν 1 μέρος πετρελαίου, η πατρίδα μας είναι δυνατόν επί δεκαετίες να έχει αυτάρκεια υγρών καυσίμων από λιγνίτη


Με την παρούσα ανάρτησή μας, παρουσιάζουμε ένα άρθρο του κ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου (ιδιοκτήτη και πρώην Διευθ. Συμβούλου της φαρμακοβιομηχανίας και οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ.) -για ένα σύντομο βιογραφικό του και τις δραστηριότητες της εν λόγω εταιρείας δείτε στη σημείωση 1, εδώ: ,- σχετικά με τα πετρέλαια στην Ελλάδα και το ενεργειακό πρόβλημα.

Το άρθρο του κ. Σ. Σοφιανόπουλου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στη στήλη "Επίκαιρα Θέματα" σε δυο συνέχειες. Το Ά μέρος. το οποίο δημοσιεύουμε σήμερα δημοσιεύτηκε στην ανωτέρω εφημερίδα στις 14 Ιουνίου 1979. Από τότε μεσολάβησαν πολλά χρόνια. Ωστόσο, παρουσιάζουμε τα άρθρα αυτά που αβίαστα μάς οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα

Τα βασικότερα εξ' αυτών είναι ότι: Α. στην πατρίδα μας υπήρξαν επιχειρηματίες και επιστήμονες (και όχι μόνον) οι οποίοι γνώριζαν άριστα τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, τα παρακολουθούσαν και πρότειναν συνεχώς λύσεις στην πολιτική ηγεσία, δηλαδή τους εκάστοτε κυβερνώντες προκειμένου να απεμπλακούμε από τις εισαγωγές, τη συνεχή εξάρτηση και τον δανεισμό Β. οι κυβερνώντες -κατά έναν τρόπο- ανεξήγητο(;) (για κάποιον που δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου μας και το ότι από το 1821 και μετά ουσιαστικά το πολιτικό προσωπικό της χώρας υπήρξε, ολικώς ή μερικώς ελεγχόμενο από τις ξένες μεγάλες δυναμείς της εκάστοτε εποχής) δεν υιοθέτησαν ούτε ενίσχυσαν τις πρωτοβουλίες αυτές αλλά αντιθέτως εδίωξαν μέχρι ολοκληρωτικής καταστροφής τους επιχειρηματίες αυτούς [στην 2η παράγραφο της ανάρτησης που επισυνάπτουμε μπορείτε να βρείτε τις αντίστοιχες παραπομπές για την τεκμηρίωση των ανωτέρω ] και περιφρόνησαν το επιστημονικό δυναμικό της πατρίδας μας και Γ. είναι γεγονός ότι επιστήμονες, επιχειρηματίες και λοιποί συμπολίτες μας είχαν ενημερώσει την κοινή γνώμη, από τότε, για την αναλγησία του ελληνικού κράτους (με ευθύνη των πολιτικών και των τριών μεγάλων κομμάτων) και τον μη πατριωτικό ρόλο (επιεικής φράση) των κυβερνώντων και επομένως φέρουμε όλοι ευθύνη για το σημείο που έχουμε φθάσει σήμερα.

Παρακάτω δημοσιεύουμε το Α΄ άρθρο του κ. Σ. Σοφιανόπουλου, υπό τον τίτλο "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα". Ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Το άρθρο το έχουμε μεταφέρει σε μορφή κειμένου και έχουμε κάνει κάποιες διορθώσεις (σημεία στίξης, ορθογραφία δημοτικής γλώσσας σε κάποιες φράσεις της καθαρεύουσας κλπ). Στο τέλος του Ά άρθρου επισυνάπτουμε σε μορφή jpeg το άρθρο, όπως το έχει δημοσιεύσει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στον τόμο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος, όπου περιλαμβάνει υλικό από ομιλίες του, αλληλογραφία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιστολές σε αξιωματούχους δημοσίων οργανισμών κλπ.

 
Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα

(1ο άρθρο)

Το θέμα πετρέλαιο, σήμερα, στον κόσμο όλο, είναι μια αφηρημένη έννοια. Θα προσπαθήσω να δώσω κάτι πιο συγκεκριμένο σ’ αυτό το θέμα και ιδιαιτέρως στην σχέση της λέξεως αυτής στην Οικονομία μας, στην Πατρίδα μας και γενικότερα μέσα στο παγκόσμιο προσκήνιο. Θα προσπαθήσω να αναλύσω τους λόγους για τους οποίους εάν το πρόβλημα αυτό είναι ενός άλφα μεγέθους, όλοι μας ανεξαιρέτως, ο κάθε Έλλην, φέρει κι αυτός ένα μέρος της ευθύνης. 

Το Πετρέλαιο είναι μια πηγή ενέργειας και αυτό που ενδιαφέρει όλους δεν είναι το πετρέλαιο σαν πετρέλαιο, αλλά η ενέργεια την οποία παίρνουμε από το πετρέλαιο. Υπάρχουν πράγματι κι άλλες πηγές ενέργειας, οι οποίες είναι πιθανώς σημαντικότερες από το πετρέλαιο αλλά ανεξαρτήτως αν πρόκειται περί πετρελαίου, περί γαιάνθρακα, περί ηλιακής ενέργειας ή φυσικών αερίων ένα είναι το δεδομένο: Καμία από αυτές τις πηγές ενέργειας δεν φθάνει στον άνθρωπο, δεν γίνεται δηλαδή οικονομικό δεδομένο εάν δεν υπεισέλθει η λέξη, η οποία δεν είναι λέξη αλλά πράξη: η τεχνολογία. Θα εξετάσουμε λοιπόν γιατί αυτή η τεχνολογία δεν υπάρχει στον τόπο μας και ως εκ τούτου όχι μόνο το θέμα πετρέλαιο δεν είμεθα εις θέση να αντιμετωπίσουμε, αλλά στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας του τόπου ευρισκόμεθα σε μια μεγάλη πραγματικά αδυναμία. Δεν είμεθα εις θέση να επιλύσουμε αυτά τα τεχνολογικά προβλήματα τα οποία όταν τα επιλύσουμε αυτομάτως θα έχουμε επιλύσει και το οικονομικό μας θέμα.
Ανεξαρτήτως του ποιος είναι επί θεωρητικής βάσεως εκείνος που έρχεται και φεύγει, συνήθως τόσο οι πρωθυπουργοί όσον και οι υπουργοί είναι θεωρητικοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν μια συγκεχυμένη έννοια αυτών των τεχνολογικών λεπτομερειών και δίδουν ορισμένας εντολάς και κατευθύνσεις και εύχονται αυτά να γίνουν πραγματικότητα. Όπως προχωρεί όμως αυτή η εντολή και η κατεύθυνση, στις κλίμακες της κρατικής μηχανής, φθάνει στο σημείο όπου κάποτε διαπιστούται ότι δεν είμεθα δυστυχώς εμείς οι Έλληνες ικανοί να επιλύσωμε το πρόβλημα και τότε ανατρέχουμε στην βοήθεια των ξένων, κάτι το οποίο στον ελληνισμό μέχρι πρότινος, και της Επαναστάσεως του 1821 δεν συνέβαινε. Στο ’21 οι Έλληνες έφτιαχναν την δική τους μπαρούτη, έφτιαχναν τα δικά τους πλοία. Αν ελέγξωμε την οικονομική μας δραστηριότητα σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι η δυνατότης μας μέσα στα οικονομικά πλαίσια, η τεχνολογική επαναλαμβάνω, είναι δυστυχώς μηδαμινή. 

Για να δούμε, όμως, τι συμβαίνει με το πετρέλαιο ανά τον κόσμο. Ακούμε όλοι τις τιμές του πετρελαίου σε δολάρια ανά βαρέλι. Αυτή, δυστυχώς, δεν είναι η πραγματική τιμή, είναι η τιμή στον τόπο φορτώσεως ενός δεξαμενοπλοίου. Από εκεί και ύστερα πρέπει να υπολογίσετε τουλάχιστον άλλο ένα βαρέλι, που είναι τα μεταφορικά και, αναλόγως της παλαιότητας του διυλιστηρίου, θα πρέπει να προσθέσετε περίπου άλλα 10-11 δολάρια ανά βαρέλι το κόστος διυλίσεως. Έχουμε δηλαδή συνολικώς, με τις νέες αποφάσεις προσφάτως των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, που θ’ ανέλθει η τιμή του πετρελαίου στα 20 δολάρια ανά βαρέλι –στη μαύρη αγορά είναι έξω, πάνω από 30 δολάρια- προσθέσατε και άλλα 10-12 δολάρια την διύλιση συν τα μεταφορικά, φθάνουμε σε ένα αριθμό που ξεπερνά τα 32, 33 δολάρια. Και επειδή στο κυβικό μέτρο έχουμε επτά βαρέλια, τα βαρέλια αυτά είναι 157 λίτρων, ευρισκόμεθα να θέλουμε περίπου 230 δολάρια ανά κυβικό μέτρο στην κάνουλα του διυλιστηρίου. Από εκεί και έπειτα είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς τα μεταφορικά, τα διάφορα άλλα έξοδα μέχρι να φθάσουν τα προϊόντα αυτά στην βιομηχανία, στα αυτοκίνητά μας, στα τρακτέρ κλπ. Αυτός ο υπολογισμός μας λέγει ότι στην παγκόσμια αγορά σήμερα το ντήζελ, διότι το ντήζελ είναι η βασική οικονομική μονάς πετρελαίου, ντηζελοκίνητα είναι τα περισσότερα, έχουμε μια τιμή της τάξεως των 15 δρχ. Εάν υπολογίσετε ότι το ντήζελ σήμερα στην Πατρίδα μας πληρώνεται από τον καταναλωτή περίπου 7 δρχ διαπιστούται ότι πριμοδοτείται το ντήζελ και μόνον 7-8 δρχ. Υπολογίστε 200.000 τόνους μηνιαίως, θα φθάσετε σε πάνω από 1 και ½ δισεκατομμύρια το οποίο βγαίνει βέβαια από τις δημόσιες επενδύσεις. Οι δημόσιες δε επενδύσεις είναι η απόρροια της φορολογίας του πολίτου. Τίθεται το ερώτημα, όποια και αν είναι η βούληση και η θέληση τόσον μιας κυβερνήσεως όσον και μιας κρατικής μηχανής να υπερπηδήσει αυτό το τεράστιο εμπόδιο, να φθάσει σε ένα καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα, ποια είναι η λύσις;

Αυτή είναι μια. Μόνοι μας εμείς οι Έλληνες να είμεθα στη θέση της επιστημονικής και τεχνολογικής γνώσεως, να ψάξουμε να βρούμε που εις τον ελλαδικό χώρο ευρίσκεται το πετρέλαιο, να κάνουμε μόνοι μας τις γεωτρήσεις και να βγάλουμε μόνοι μας το πετρέλαιο. Οι συμβάσεις της ΟΣΕΑΝΙΚ, δεν με ενδιαφέρει από πολιτικής πλευράς το θέμα, αλλά οι ξένες εταιρείες, ευνόητο είναι αυτό, θέλουν να πάρουν την μερίδα του λέοντος και την παίρνουν. Διότι από της άλλης πλευράς εμείς μόνον επί θεωρητικής βάσεως μπορούμε να πούμε ότι διαθέτουμε πετρέλαιο. Εάν αύριο το πρωί πουν οι Ρουμάνοι, οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί κλπ ότι δεν μπορούν να δώσουν πετρέλαιο, εμείς αύριο το πρωί τι είμεθα εις θέσιν να κάμουμε; Για να δούμε, λοιπόν, σ’ αυτό το τεράστιο πρόβλημα το οποίο τίθεται εμπρός μας, τις ευθύνες τις έχει μόνο το πολιτικό σκέλος του τόπου μας, ανέκαθεν ομιλώ, ή ευθύνεται πολύ περισσότερο η κρατική μηχανή η οποία αυτή γνωρίζει τις λεπτομέρειες και περαιτέρω τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα, το Πολυτεχνείο μας, οι Τεχνικές Σχολές, το Πανεπιστήμιο; Ο προβληματισμός του νέου ανθρώπου για την επίλυση του προβλήματος από πού θα πηγάσει; 

Ο μαθητής, ο φοιτητής δεν είναι δυνατόν να προβληματισθεί από τον πολιτικό, αλλά από τον δάσκαλό του. Η κατεύθυνση λοιπόν στο σύνολο της αντιμετωπίσεως των οικονομικών προβλημάτων του τόπου είναι επί τελείως λανθασμένης βάσεως. Η θεωρητική αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν επιλύει τίποτε. Κάποια στιγμή πρέπει να πάμε στην πράξη. Και σήμερα η πράξη αποδεικνύει ότι ο τόπος μας, δυστυχώς, δεν είναι εις θέσιν να επιλύσει αυτά τα προβλήματα που θα του δώσει την ανεξαρτησία του την οικονομική. Ο δρόμος λοιπόν τον οποίο ακολουθούμε είναι λανθασμένος. Το απέδειξε η ιστορία των τελευταίων 150 ετών. Στην δεδομένη στιγμή λοιπόν της ενεργείας ευρισκόμεθα προ μιας καταστάσεως, όπου το σύνολο του δυτικού κόσμου στον οποίο και εμείς υπαγόμεθα, εξαρτάται από το κατά πόσον αυτοί οι οποίοι έχουν την ενέργεια θα μας την δώσουν. Και βέβαια όποιος δεν έχει ενέργεια δική του αναγκάζεται να την αγοράσει. Αλλά αυτός που την έχει, όπως είμαστε εμείς τι κάνει; Στη Ν. Αφρική σήμερα θα διατεθούν άλλα 2.800.000.000 δολάρια για την κατασκευή μιας νέας δευτέρας ομάδος (σημ.:ίσως εννοεί μονάδος) για την παραγωγή υγρών καυσίμων από κάρβουνα. Εδώ δηλαδή στην περίπτωση του αργού πετρελαίου έχουμε μια ύλη, η οποία βγαίνει από τα σπλάχνα της γης και αυτή την ύλη την πηγαίνουμε σ’ ένα διυλιστήριο και κάνουμε τις κλασματικές αποστάξεις. Οι αποστάξεις αυτές θα μας δώσουν τα διάφορα κλασματικά προϊόντα που θα χρειασθούμε. Στην περίπτωση του άνθρακος ή του λιγνίτου, όπου οι εξορύξεις είναι δυσκολότερες και δαπανηρότερες είναι ευκολότερο να δημιουργήσουμε ένα μικρότερο αντικείμενο και από αυτά να συνθέσουμε εν συνεχεία μεγαλύτερα αντικείμενα που είναι τα υγρά καύσιμα. Και αυτή η δυνατότης υπάρχει στον τόπο μας. Τα διαπιστωμένα κοιτάσματα λιγνίτου σήμερα είναι της τάξεως των 10 δις. τόνων. Εάν υπολογίσετε επί θεωρητικής βάσεως ότι 3-4 μέρη λιγνίτου μας κάνουν ένα μέρος πετρελαίου τότε έχουμε αναλογία 2,5 δις τόνων αργού πετρελαίου (1). Η Πατρίδα μας δε, είναι δυνατόν για πολλές δεκάδες χρόνια να έχει αυτάρκεια εις ενέργεια από τον λιγνίτη (2). Εάν δε εις αυτόν προσθέσετε και την ηλιακή ενέργεια και τις μη γνωστές ποσότητες πετρελαίου τότε βλέπουμε ότι επί θεωρητικής βάσεως δεν υπάρχει ενεργειακό πρόβλημα για την πατρίδα μας. Από το θεωρητικό όμως μέρος μέχρι του να είμαστε σε θέση να την έχουμε στα χέρια μας αυτήν την ενέργεια υπάρχει μεγάλος δρόμος. Και εάν ερωτήσω σήμερα που είναι η μελέτη η οποία θα αποδείξει κατά πόσον οικονομικώς συμφέρει να συνθέσουμε υγρά καύσιμα από πλευράς λιγνίτου, από όσο γνωρίζω αυτή δεν υπάρχει. Οπωσδήποτε όμως αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει τον προβληματισμό ιδιαιτέρως στους τεχνικούς της Πατρίδας μας και στα Α.Ε.Ι. Η ευθύνη λοιπόν είναι συλλογική. 

                                                                   ***
Σημειώσεις δικές μας:

Σημείωση (1):  Σε πολλές από τις δημόσιες παρεμβάσεις του ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος είχε αναλύσει ότι η αξιοποίηση του Λιγνίτη στην πατρίδα μας δεν είναι η ενδεδειγμένη και καλύτερη δυνατή. Πολλά χρόνια νωρίτερα, το 1947, ο Δ. Μπάτσης στη σπουδαία μελέτη του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" αναφερόταν στην αξιοποίηση του λιγνίτη: "...σαν καύσιμο για ενέργεια, σαν καύσιμο για θέρμανση ή σαν πρώτη ύλη για παραγωγή υγρών καυσίμων και άλλων χημικών προϊόντων..." (σχετικά βλέπε εδώ)
Για να αντιληφθούμε την σπουδαιότητα του θέματος αναφέρουμε τα εξής στοιχεία: Η Ελλάδα, το 2012, εισήγαγε 20,95 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου. Δεδομένου ότι τα βεβαιωμένα αποθέματα λιγνίτη στην πατρίδα μας ανέρχονται σε 10 δις τόνους, από τα οποία μπορούμε να έχουμε υγρό καύσιμο 2,5 δις τόνους -(βλέπε ανωτέρω την ανάλυση του Σ. Σοφιανόπουλου)- συμπεραίνουμε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε -επί θεωρητικής βάσεως- για 120 χρόνια, από σήμερα, να μην εισάγει πετρέλαιο και να καλύπτει τις ανάγκες της σε υγρά καύσιμα από την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη. Μπορείτε να σκεφτείτε ότι μέρος της εγχώριας ανάγκης για παραγωγή ενέργειας θα μπορούσε να καλυφθεί από την ηλιακή, αιολική ενέργεια και από την αξιοποίηση των υδάτων (όπου και σε αυτά ελάχιστα έχουν γίνει στην πατρίδα μας) καθώς και από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων της πατρίδας μας. Επομένως η προοπτική απεξάρτησης της πατρίδας μας από εισαγωγές πετρελαίου είναι απόλυτα ρεαλιστική. 

Σημείωση (2): Στο http://hellas-economy.blogspot.gr/ έχουμε ήδη παρουσιάσει, σε τρεις συνέχειες, τα όσα ο Δ. Μπάτσης πραγματεύτηκε στο σπουδαίο έργο του "Η Βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" σχετικά με το Λιγνιτικό θέμα, βλέπε εδώ το Α΄μέρος, εδώ το Β΄ μέρος   και εδώ το Γ΄ μέρος. Στο blog μας θα ακολουθήσει κι άλλη ανάρτηση σχετικά με τους Λιγνίτες (κοιτάσματα που δεν έχουν αξιοποιηθεί, περιγραφή των ήδη αξιοποιούμενων κοιτασμάτων και λοιπά σχετικά στοιχεία)

*Στη φώτο βλέπετε τον Σ. Σοφιανόπουλο μπροστά από μια γεώτρηση στο Κερί Ζακύνθου τις οποίες είχε ανοίξει ο ίδιος με την εταιρεία του ΧΡΩ.ΠΕΙ. Παρ' ότι ο Σ.Σοφιανόπουλος είχε λάβει άδεια από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή (βρισκόμαστε την περίοδο 1974-1979), ο τότε Υπ. Βιομηχανίας Μ.Έβερτ τον συλλαμβάνει για το "έγκλημά" του να παράγει αργό πετρέλαιο στην πατρίδα του. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος δικάζεται τον Μάιο του 1979 καί αθωώνεται. Με δικαστική απόφαση, όμως, αναστέλλονται οι δύο άδειες που είχε για παραγωγή πετρελαίου.
                                                                       ***
Παρακάτω ακολουθεί το Ά μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου σε jpeg:



  
 Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (22.12.2014) ©
 
copyright 4481/2017


ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

https://hellas-economy.blogspot.com/2014/12/1979.html 

ΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ - (Απόσπασμα από το Ημερολόγιο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου Φιλιππίδη)

Απ το βιβλίο του Γ. Τασιούδη,  Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ο από Τραπεζούντος . Η Εθνική Δράσις του
Τόμος Β΄ Αθήνα 1973, σελ 375 κ.ε.

24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941: «Ερχονται εις έπίσκεψίν μου ό Νομάρχης Άττικοβοιωτίας κ. Πεζόπουλος καί ό Δήμαρχος κ. Πλυτάς κατ’ έντολήν τοϋ υφυπουργού Ασφαλείας κ. Μανιαδάκη διά νά μου ειπούν ότι

«… θά παραδώσωμεν τήν πόλιν εις τους Γερμανούς».

Απήντησα ότι

« …εις τό έργον τούτο ούδεμίαν θέσιν έχει ό Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Νομίζω μάλιστα ότι καί σεις οί άλλοι είσθε πολλοί. Θά έφθανε ένας κατώτερος αξιωματικός νά εϊπη εις τους Γερμανούς ότι ή πόλις δέν αμύνεται καί ότι είναι ελεύθεροι νά εισέλθουν».   

Έπέμειναν. Τότε έπανέλαβα ότι 

«Έργον τοΰ Επισκόπου είναι όχι νά ύποδουλώνη άλλα νά έλευθερώνη.   Πλην τούτου είναι ένδεχόμενον νά συμπεριφερθούν οι Γερμανοί περιφρονητικά καί νά στείλουν κανένα άνθυπολοχαγόν  νά συνεννοηθή μετά τοΰ Αρχιεπισκόπου, όπερ θά είναι έξευτελιστικόν διά τό αξίωμα τοΰ Αρχιεπισκόπου. Ενθυμούμαι ότι τό 1916, όταν ήμουν Μητροπολίτης Τραπεζοΰντος καί προσωρινώς Διοικητής τοΰ τόπου, όταν οι Ρώσοι ήρθαν  εις Τραπεζούντα ώς έλευθερωταί καί όχι ώς δουλωταί, πάλιν δέν μετέβην ό ϊδιος νά παραδώσω τήν πόλιν, αλλά έστειλα ένα άπλοΰν πολίτην μετά τοΰ Αμερικάνου Προξένου οι όποιοι εΐπον απλώς εις τους Ρώσους ότι δέν αμύνεται ή πόλις καί ότι εΐναι ελεύθεροι νά εισέλθουν. Δέν βλέπω λοιπόν τόν λόγον, διά τόν όποιον πρέπει ό Αρχιεπίσκοπος νά παραδώση τώρα τήν πόλιν εις τους Γερμανούς.  Ταύτα παρακαλώ νά διαβιβασθούν εις τόν κ. Μανιαδάκην»..

25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ : Έρχεται ό κ. Πλυτάς διά νά μου ειπη ότι διεβίβασαν όλα στόν κ. Μανιαδάκην, άλλ’ ότι ό κ. Μανιαδάκης επιμένει νά είμαι καί εγώ μεταξύ τών μελλόντων νά παραδώσουν τήν πόλιν. Εάν έχουν σκοπόν νά προσβάλουν οι Γερμανοί τόν Άρχιεπίσκοπον δύνανται νά κάμουν αυτό καί έδώ εις τήν Άρχιεπισκοπήν.

Απήντησα ότι

«υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ τού νά ύπάγη ό Αρχιεπίσκοπος εις προϋπάντησιν τών Γερμανών καί νά προσβληθή καί τού νά έλθουν  οι Γερμανοί έδώ στήν Άρχιεπισκοπή καί νά τόν προσβάλουν ή καί νά τόν φονεύσουν». 

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: Ολην σχεδόν τήν νύκτα τής χθεσινής ημέρας Σαββάτου περνώ άυπνος ακουμπισμένος επάνω εις τό κρεββάτι τής Αρχιεπισκοπής.

Μουγκρίζουν οι βόμβες οι εχθρικές καί ό κρότος τών αντιαεροπορικών τηλεβόλων γίνεται όλονέν ασθενέστερος.
Προς τά έξημερώματα παύουν όλα καί στυγνή ηρεμία διαχέεται καθ’ όλην τήν πόλιν. Σηκώνομαι καί μανθάνω ότι ό εχθρός ό Γερμανός φθάνει καί ευρίσκεται μεταξύ Κηφισσιάς καί Αμπελοκήπων. […]  Εκάθησα εις τό γραφείον περίλυπος μέχρι θανάτου καί δακρύων. «Ολος ό κόσμος περιωρισμένος εις τάς οικίας του καί ή σιωπή γίνεται ακόμη στυγνοτέρα.   

‘Εν τω μεταξύ αναγγέλλεται κάποιος, όστις θέλει να μέ ϊδη κατ’ έντολήν τοϋ Δημάρχου Πλυτά.
Τόν δέχομαι καί εις έρώτησίν ποίος είναι μού απαντά ότι είναι ό διοικητής τών αυτοκινήτων τού δήμου καί ότι τώρα κάθεται πλησίον τού οδηγού τών αυτοκινήτων, τά όποια φέρουν τους Γερμανούς στρατηγούς.
Εις έρώτησίν μου τί επιθυμεί, απαντά ότι ό Δήμαρχος είπεν ότι οι Γερμανοί στρατηγοί επιθυμούν νά κατέλθω εις τόν ναόν, ϊνα παρόντων καί αυτών τελέσωμεν δοξολογίαν.

Εμβρόντητος ήκουσα τήν παραγγελίαν τού κ. Δημάρχου καί διέταξα τόν κομιστήν τής παραγγελίας νά άπέλθη αμέσως εκ τής Αρχιεπισκοπής

Του είπα «αν ό κ.Δήμαρχος έχη νά πη κάτι πρέπει νά έρχεται ό ίδιος αυτοπροσώπως».
Καί εις έρώτησιν  «τί νά είπω εις τόν κ. Δήμαρχον;»  απήντησα:
«νά πης ότι σέ έδιωξα».

Ήταν ή ώρα περίπου δέκα προ μεσημβρίας. Μετά δύο ώρας έρχεται είς γραμματεύς τοϋ Δημαρχείου καί μου λέγει ότι ό Γερμανός Στρατηγός ερωτά ποίαν ώραν δύναται νά μέ έπισκεφθή εις τήν Μητρόπολιν. (Φαίνεται ότι ή δοθείσα άπάντησίς μου τόν έσυνέτισε καί παρητήθη τής δοξολογίας). Απήντησα ότι δύναται νά έλθη εις τάς 4 μετά μεσημβρίαν.    

Ό βοηθός Επίσκοπός μου άγιος Ταλαντίου αδιαθετών δέν προσήλθεν εις τοιαύτην κρίσιμον ήμέραν εις τήν Άρχιεπισκοπήν. Παρίσταται μόνον ό Πρωτοσύγκελος Γερβάσιος, ό άρχιδιάκονος, όν έκάλεσα έκ τού ναού όπου θά έκήρυττε, καί ό ιδιαίτερός μου, Πολυζώνης.
Δίδω έντολήν νά τηλεφωνηθή εις τόν ‘Επίσκοπον νά συνέλθη καί νά έλθη αμέσως, όπερ καί έγένετο.   

Περί τήν 4ην μ. μ. έρχεται ό στρατηγός Stumme (τού Δευτέρου Σώματος Στρατού) συνοδευόμενος από τόν Kleim, Στρατιωτικόν Άκόλουθον της Γερμανικής Πρεσβείας, (Γερμανολεβαντϊνον εκ Σμύρνης, όστις επί τέσσαρα έτη κατεσκόπευε την Ελλάδα καί τόν Έλληνικόν στρατόν), καί άπό τόν νεοδιορισθέντα Γερμανόν Φρούραρχον Αθηνών. Τους υποδέχομαι εντός τού Συνοδικού μέ άθυμίαν καί κατήφεια. Πώς νά αρχίσω τήν συνομιλίαν;

«Φαίνεσθε» τού λέω, «κουρασμένος»

«Ναί άπαντα. Βρήκαμε γεφύρας καί δρόμους κατεστραμμένους. Τά κατέστρεψαν οι  Άγγλοι. Ποίος θά τά επανορθώση; Οι Άγγλοι οφείλουν νά πληρώσουν»
«Θά πληρώση όποιος νικηθή», λέγω.
«Κατά τήν διαδρομήν ημών διά τής Ελλάδος μέ εύχαρίστησιν παρετήρησα ότι πολλοί ομιλούν γερμανικά».
«Ναί, τού εΐπα, ύπήρχον πολλοί, οίτινες ήσαν θαυμασταί τού γερμανικού πολιτισμού, άλλ’ άφ’ ότου έκήρυξεν ή Γερμανία τόν πόλεμον κατά τής Ελλάδος θά έμειναν ολίγοι ή κανείς. Πράγματι έχει λυπήσει πολύ τόν έλληνικόν λαόν, διότι ή Γερμανία άναιτίως έκήρυξε τόν πόλεμον κατά τής Ελλάδος.  Διατί τόν έκήρυξαν ; »
«Αυτά , άπαντα ο Γερμανός Στρατηγός,  είναι ζητήματα πολιτικής.» 

(Και άλλαξε κουβέντα)

«Εις τόν δρόμον», λέγει,  «μας  έρραιναν μέ άνθη».
«Αυτοί, τού απαντώ, βεβαίως δέν ήσαν Έλληνες». 

Και συνέχισα

«Επείγει, τω λέγω, τό ζήτημα τού επισιτισμού τού τόπου».
«Θά έλθη, απαντά,  προσεχώς ιδιαιτέρα επιτροπή επισιτισμού τού τόπου».
«Καί τώρα, τού λέγω, πού θά υπάγετε;»
«Όπου διατάξει ό Φύρερ, απαντά,  διότι ημείς δέν κάμνομεν τίποτε εκτός εκείνου τό  οποίον διατάσσει ό  Φύρερ» 

Καί όταν εσηκώθη ό Στρατηγός νά μέ άποχαιρετήση προσέθεσα:

«Προσέξατε, Στρατηγέ μου, νά μή τραυματίσητε τήν ύπερηφάνειαν τού ελληνικού λαού». 

Ανεχώρησε καί αυτός καί ή συνοδεία του. Απεχώρησα εις τό σπίτι μου τεθλιμμένος, έπεσα εις τό κρεββάτι καί έκλαυσα πικρότατα. 

29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: ….Προς το εσπέρας, έρχεται εις επίσκεψίν μου ο κ. Πλάτων Χατζημιχάλης Επίτροπος του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Πλάκας. Και μου αναγγέλλει ότι εσχηματίσθη κυβέρνησις υπό τον Τσολάκογλου και ότι αυτός  ανέλαβε το Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας….  και υπέγραψε Συμβόλαιο με τους Γερμανούς.    

Του απήντησα ότι λυπούμαι πολύ, διότι διά Συμβολαίου και εντολή των Γρρμανών σχηματίζεται κυβέρνησις και ιδίως διότι μετέχει ο κ. Χατζημιχάλης  τον οποίον εθεώρουν τίμιον Έλληνα.

«Και τι ηθέλατε να κάμωμεν ; Να αφήσωμεν να μας κυβερνήσουν οι Γκαουλάιτερ;»
Του απαντώ «Ναι, διότι με τους Γκαουλάιτερ οι Γερμανοί θα κάμουν κακόν μικρότερον…. Θα φέρετε μόνον τας ευθύνας χωρίς να μπορέσητε να κάμετε το ελάχιστον καλόν εις τον λαόν»
«Εμείς υπεγράψαμε και η κυβέρνησις εσχηματίσθη. Αύριον ορκίζεται  Και παρακαλεί να έλθετε να μας ορκίσητε αύριον το πρωί η ώρα 9»    

Του απαντώ :

«Η Εθνική Κυβέρνησις την οποία ώρκισα εξακολουθεί να υφίσταται και να  συνεχίζει τον πόλεμον. Άλλην Κυβέρνησιν δεν δύναμαι να ορκίσω. Πλην τούτου δεν γνωρίζω τι εγράφη και υπεγράφη στο συμβόλαιο μετά των Γερμανών …Εις τοιαύτας δε υπόπτους και αντεθνικάς ενεργείας δεν είναι δυνατόν να δώση η Εκκλησία τον όρκον και την ευλογίαν της, Η Εκκλησία πρέπει να μένη μακράν από τοιαύτα πράγματα»…

 

ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ

Της Ευαγγελίας Κ. Λάππα

Εθνάρχης είναι ο ηγέτης, ο ΕΝΑΣ, αυτός που οδηγεί το ΕΘΝΟΣ με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και με βάση τα ιδανικά της ΠΙΣΤΕΩΣ1 και της ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Φροντίζει2, με τον ίδιο ζήλο και αυταπάρνηση, όχι μόνο τους Έλληνες που ζουν μέσα στα όρια του Ελληνικού κράτους, αλλά και τους απόδημους και τους αλύτρωτους.

Ο Εθνάρχης δεν υπακούει σε ξένα συμφέροντα παρά μόνον στη φωνή της Ελλάδος. Πάνω κι απ’ τις συμμαχίες και τις διπλωματικές σχέσεις, βάζει το εθνικό συμφέρον, το οποίο απαιτεί εθνική ενότητα3, αλλά και γενναίες, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε «δυσάρεστες», αποφάσεις. Δεν δίνει ποτέ το κίνητρο να διχαστούν οι Έλληνες σε διάφορες αντίπαλες παρατάξεις, κάτι που δεν επιθυμεί για κανέναν απολύτως λόγο. Δεν θα πει, ούτε καν θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί, προδοτικές φράσεις όπως «η Κύπρος, ο Πόντος ή άλλες αλύτρωτες πατρίδες, κείτονται μακράν». Δεν είναι απαραίτητο κριτήριο υπέρ του, η ένδειά του ή και το καταπονημένο από πολέμους σώμα του.Μπορεί, κάποιος να ξόδεψε όλη του την περιουσία και να πλήγωσε το σώμα του πολεμώντας σε εμφυλίους που ο ίδιος ή και οι ομοϊδεάτες του δημιούργησαν.Δεν είναι αναγκαίο να χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερης ευφυΐας -τ’ οποίο βέβαια θα ήταν το ιδανικό- αλλά το σημαντικότερο χάρισμά του θα πρέπει να είναι η απόλυτα επιτυχημένη επιλογή των συνεργατών του, προφανώς μακράν από ύποπτες ισορροπίες και διαπλεκόμενα συμφέροντα ή έξωθεν εντολές.

Άγιος Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (912 – 11 Δεκεμβρίου 969)

Σε δύσκολες στιγμές δεν λιποτακτεί, ούτε κι όταν θίγεται ο ίδιος, αλλά συμπάσχει με τον Ελληνικό λαό, του συμπαραστέκεται και τον βοηθά να διαβεί τα εμπόδια που του παρουσιάζονται.Πάντα βγαίνει μπροστά και πολεμά τους εχθρούς, όποιοι και να είναι. Αναλαμβάνει το βάρος στις ήττες, δίχως να φοβάται τις προσωπικές γι’ αυτόν επιπτώσεις4. Δεν προκαλεί- προσκαλεί ξένους με στόχο την ικανοποίηση κανενός, μα κανενός, προσωπικού του συμφέροντος, το οποίο ουδέποτε υπολογίζει. Γι’ αυτό και πολλές φορές θυσιάζεται5 για την ΠΑΤΡΙΔΑ.

Πράττει τα πάντα με σκοπό η Ελλάδα να εξασφαλίσει τη μνήμη του ένδοξου παρελθόντος της.Να υψωθεί στα μάτια του κόσμου και φυσικά να ελευθερώσει τις αλύτρωτες πατρίδες. Τιμά, σέβεται και δοξάζει αυτούς που προσέφεραν στην ΠΑΤΡΙΔΑ, όσους έβαλαν έστω ένα μικρό λιθαράκι για να οδηγηθεί στη δόξα. Δεν τους μειώνει, ούτε τους ζηλοφθονεί, αλλά αντιθέτως τους επαινεί, προσπαθεί όσο μπορεί να τους μιμηθεί6 και να τους αξιοποιεί προς χάριν του εθνικού συμφέροντος αλλά και ως κοινωνικά πρότυπα.

Διαφυλάττει, ως κόρη οφθαλμού, την ορθή Πίστη, την Ιστορία, την Παιδεία, τα ήθη και τα έθιμα της Πατρίδος. Πολεμά και συντρίβει καθέναν που προσπαθεί να τα αλλοιώσει ή να τα υπονομεύσει, είτε αυτός προέρχεται από το εσωτερικό της χώρας είτε από το εξωτερικό.7Ενισχύει την νεότητα τροφοδοτώντας την, με τα ιερά ιδανικά της Πίστης και της Πατρίδας.8 Αισθάνεται κάθε ελληνόπουλο σαν δικό του παιδί.

Αλέξανδρος Γ’ ο Μακεδών ή Αλέξανδρος ο Μέγας (20 Ιουλίου  356 π.Χ. – 10 Ιουνίου 323 π.Χ.)

 Η Ελλάδα χρωστάει την ύπαρξή της και τη δόξα της στους Εθνάρχες της, οι οποίοι αφιέρωσαν- παρέδωσαν- θυσίασαν τη ζωή τους σε αυτή. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε ο μεγάλοςφιλέλληνας και ευεργέτηςτης Ελλάδος Εϋνάρδος9για τον Εθνάρχη Καποδίστρια, ότι«Το λέγω με διπλήν θλίψιν,ο κακούργος όστιςεδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του». Γι’ αυτό το λόγο ο κάθε Εθνάρχης, μ’ όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα πάθη του, που έχει άλλωστε και κάθε άνθρωπος,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΒΑΣΤΟΣ,ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ10, ΝΑ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΙΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ.

Αφιερώνω, το παρακάτω ποίημα, σ’ όλους τους Εθνάρχες, που φλεγόμενοι από τα ιδανικά της ΠΙΣΤΕΩΣ και της ΠΑΤΡΙΔΟΣ κυβέρνησαν και δόξασαν την Ελλάδα μας, από τα πανάρχαια χρόνια ως και τη σύγχρονη εποχή.

Εθνάρχες

Ω Εθνάρχες, ανδρείοι οδηγοί11, ανιδιοτελείς
Πάντα στης Ελλάδος τα καλέσματα συνεπείς.
Είχατε με Πίστηκαι Πατρίδα12 γαλουχηθεί
είχατε τη συνείδηση σας Ελληνική.

***

Στόχος σας ήταν οι Έλληνες να μη χαθούν,
το ένδοξο τους παρελθόν να θυμηθούν,
όλοι τους στο ιερό το καθήκον να ενωθούν
και στου κόσμου τα μάτια να υψωθούν.

***

Πίστη και Πατρίδα είχατε για ιδανικά13
που διναν πάντα στις ψυχές σας φτερά.
Αν δεν σας σταματούσαν χιλιάδες θεριά,
φέρνατε στην Ελλάδα14 λευτεριά.

***

Δεν υπηρετήσατε ποτέ ξένες προσταγές,
σ’ απειλές δεν  ενδώσατε και προτάσεις δολερές.
Πίστεως και Πατρίδος υπηρέτες πιστοί
του Έθνους μας ήσασταν οι αγνοί αρχηγοί.

***

Ποτέ δεν ανεχτήκατε σεις στρατό  βαρβαρικό
να εισβάλει σε χώμα ιερό, ελληνικό.
Πάντα πολεμούσατε της Πατρίδας τους εχθρούς.
Τη λιποταξία δεν τη χωρούσε ο δικός σας νους.

***

Πίστη και Πατρίδα είχατε για ιδανικά
που διναν πάντα στις ψυχές σας φτερά.
Αν δεν σας σταματούσαν χιλιάδες θεριά,
φέρνατε στην Ελλάδα λευτεριά.

***

Ποτέ δεν λογίσατε συμφέρον ατομικό.
Σε δύσκολες στιγμές συμπασχήσατε με το λαό,
τον βοηθήσατε μ’ όλη σας τη ψυχή
κάθε ‘μπόδιο μαζί σας να υπερβεί.

***

Θέλατε την Ελλάδα μεγάλη, τρανή
διότι η ζωή σας ήταν δική της ζωή
Και προ μιας κρίσιμης γιατ’  Έθνος στιγμής
θυσία μεγάλη γινόσασταν οι ίδιοι σεις.

***

Πίστη και Πατρίδα είχατε για ιδανικά
πουδιναν πάντα στις ψυχές σας φτερά.
Αν δεν σας σταματούσαν χιλιάδες  θεριά,
φέρνατε στην Ελλάδα λευτεριά.

***

Η Λευτερία πηγάζει εκ Πίστεως και Πατρίδος15
θέλει λεβεντιά, ενότητα, θυσία και ήθος.
Σέβας, τιμή και δόξα σε καθ’ Εθνάρχη,
χάρη σ’ αυτόν η ΕΛΛΑΣ ακόμα υπάρχει.

Ευαγγελία Κ. Λάππα
25 Ιουνίου 2022

 Κλείνοντας, επειδή στη μακραίωνη Ιστορία μας, εμφανίστηκαν κάποιοι που «ατυχώς» ή ψευδώς ονομάστηκαν εθνάρχες, αυτό δε σημαίνει ότι ο όρος «εθνάρχης» έχει χάσει την πραγματική του σημασία και αξία, ότι έχει ατονήσει. Πρέπει να αποδίδεται σε αυτούς που πραγματικά τον αξίζουν, με παιάνες και ύμνους.

___________________

1. i.«Η Χριστιανική Ελλάς αξιοί να κυβερνάται από χριστιανούς κυβερνήτας, εγκλείοντας εις τα στήθη των την θαυματουργόν πίστιν ενός Κανάρη!»π. Αυγουστίνος Καντιώτης, 1907 – 2010

ii.«Ένας λαός εξαφανίζεται όταν χάσει την ταυτότητά του, δηλαδή ιστορία, γλώσσα και για μας τους Έλληνες την Ορθοδοξία».Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος, 1927 – 2006.

iii.«Έθνη χωρίς θρησκείαν και ηθικήν είναι παλιόψαθες των εθνών. Αν ο Θεός δεν βοηθάει μάταιος κάθε κόπος και κάθε ανθρώπινη σοφία»Στρατηγός Μακρυγιάννης (Τριανταφύλλου), 1797 – 1864

2. «Ὁ ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε τῷ αὐτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ.» (Ο αληθινός άρχοντας δεν γεννήθηκε για να στοχεύει στο δικό του συμφέρον, αλλά στο συμφέρον αυτού τον οποίο κυβερνά).Πλάτων, 427–347 π.Χ [Πολιτεία 347d]

3.«Αν έχετε αρετή και ομόνοια, θα ευλογήσει ο Θεός τα έργα σας και θα σας φωτίσει στο καλό και θα σας σώσει» Στρατηγός Μακρυγιάννης (Τριανταφύλλου), 1797 – 1864

4.«Ἀπέκαμα! Ἀλλ’ ὅμωςθὰ παραμείνω στὴ χαλάστρα, μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς μου καὶ ἃς κινδυνεύσω νὰ χαθῶ…» Ιωάννης Καποδίστριας, 1776–1831.

5.«Εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ ἄρωτὸν οὐρανόθεν ἐπικαταβαίνοντά μου σταυρὸν» Ιωάννης Καποδίστριας, 1776–1831.

6.«Οὐκ ἐᾷ με καθεύδειν τὸ τοῦ Μιλτιάδου τρόπαιον» Θεμιστοκλής, 527– 459 π.Χ.

7.«Όταν μου πειράζουν την πατρίδα και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάνουν…» Στρατηγός Μακρυγιάννης

8.«Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν».Στρατηγός Μακρυγιάννης

9. Εϋνάρδος Ιωάννης Γαβριήλ (EynardJean-Gabriel 1775-1863) Γάλλος τραπεζίτης και θερμός φιλέλληνας. Διακρίθηκε στην υπεράσπιση της Λυών το 1793 και σύντομα έγινε διάσημος στους ηγετικούς ευρωπαϊκούς κύκλους για τις οικονομικές του γνώσεις και την περιουσία του. Πήρε μέρος στο Συνέδριο της Βιέννης το 1814, εκπροσωπώντας την Ελβετία και εγκαταστάθηκε στη Γενεύη. Εκεί γνώρισε και τον Καποδίστρια, με τον οποίο έκτοτε συνδέθηκε φιλικά. Ο Εϋνάρδος (Ζαν-Γκαμπριέλ Εϊνάρ) υπήρξε φιλέλληνας με έντονη δράση, καθώς τέθηκε επικεφαλής του φιλελληνικού κομιτάτου στη Γενεύη. Η σημαντικότερη προσφορά του Εϋνάρδου στον εθνικό αγώνα υπήρξε η συμβολή του στη σύναψη δανείων του νέου ελληνικού κράτους με οικονομικούς κύκλους στο Λονδίνο και το Παρίσι, καθώς και η πρωτοβουλία του για οργάνωση εράνων, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της Επανάστασης. Το 1827 ανακηρύχθηκε επίτιμος πολίτης της Ελλάδας, σχεδίασε την ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας, της οποίας υπήρξε επίτιμος διοικητής μετά την ίδρυσή της το 1841, ενώ χορήγησε το 1847 πενήντα χιλιάδες φράγκα για ικανοποίηση απαιτήσεων της Αγγλίας από το δάνειο του 1832. (Πηγή: Γεράσιμος Νοταράς, Ζήσιμος Συνοδινός | ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ | http://www.ioannis-kapodistrias.gr/2013/02/eynard-jean-gabriel-28-1775-5-1863.html)

10 «Ἀγαθοὺς τίμα» Περίανδρος ο Κορίνθιος, 667–587 π.Χ.

11. Οδηγοί του Έθνους.

i.«Όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται διά την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους. και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται  εις το καλό της πατρίδος τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας».Στρατηγός Μακρυγιάννης

ii.«ἔν καλὸν ἀπλῶς καὶ δίκαιον ἐστίν. τὸ τῆς πατρίδος συμφέρον» Πλούταρχος, 46–119 μ.Χ. [Αλκιβιάδου βίος]

12. i.«Όποιος αγαπά αληθινά το Χριστό, αγαπά βαθειά και την πατρίδα, αυτά τα δύο πάνε μαζί». Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, 1924 – 1994.

ii.«Ὁ ἱερὸς τὴ πατρίδος ἔρως ἐμφωλεύει εἰς τὴν Καρδίαν, καὶ ἡ Καρδία δὲν γηράσκει ποτὲ.» Ρήγας Φεραίος, 1757–1798.

13.i.«Πίστις και Πατρίς να είναι πολύτιμα ιδανικά, χάριν των οποίων αξίζει να ζει κανείς και ν’ αποθνήσκει» π. Αυγουστίνος Καντιώτης, 1907 – 2010

ii.«Γλυκύτερον πράγμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία»Στρατηγός Μακρυγιάννης

iii.«Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ψυχή του ανθρώπου»Κωστής Παλαμάς, 1859 – 1943.

14. Δεν εννοείται εδώ μόνο το Ελληνικό κράτος αλλά και όλες οι αλύτρωτες πατρίδες που και αυτές είναι Ελλάδα.

15. i.«Τῇ ἐλευθερίᾳ ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5, 1)

ii.«Το Ελληνικό έθνος δεν διεσώθη ειμή διά της μετά του Χριστιανισμού συμμαχίας».Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, (1815 – 1891).

iii.«Οι Έλληνες, ηνωμένοι δια της εις Χριστόν και εις την Αγίαν του Εκκλησίανσταθεράςπίστεώς των…, υποστάντες την οθωμανικήν δυναστείαν, υπό μόνην την σκέπην της Εκκλησίας των διεσώθησαν» Ιωάννης Καποδίστριας, 1776–1831.

 

ΑΒΕΡΩΦ

ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ Η ΑΓΚΥΡΑ ΤΟ ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ! - Βαφτίζει «εκπαιδευτικές» τις στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο κατά τους θερινούς μήνες, εισβάλλοντας στον εθνικό εναέριο χώρο μας

Της Κύρας Αδάμ

Με διαφορά μόλις ολίγων εικοσιτετραώρων, η Τουρκία παρουσίασε την ολιστική πολιτική που επιφυλάσσει στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να σέρνεται πίσω από τη φρούδα ελπίδα ότι η Αγκυρα έχει αλλάξει και τηρεί την ελληνική προϋπόθεση αποκλιμάκωσης της έντασης, προκειμένου να ξεκινήσει «ο σοβαρός διμερής διάλογος» στον οποίο συμφωνούν και οι δυο πλευρές.

Οι δύο υπουργοί Αμυνας, που συναντήθηκαν προσφάτως -ύστερα από πρόταση του Τούρκου ΥΕΘΑ Ακάρ– συμφώνησαν να επεκτείνουν κατά έναν μήνα τη χρονική περίοδο εφαρμογής (Ιούλιο – Αύγουστο) του μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ του 1988 και της συμφωνίας Μπακογιάννη – Γκιουλ του 2006 για επέκτασή του κατά έναν μήνα (15 Ιουνίου – 15 Σεπτεμβρίου).

Η κίνηση του Ακάρ επικροτήθηκε θερμά από την ελληνική κυβέρνηση, διότι εξυπηρετεί την προεκλογική ανάγκη της για «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο κατά την προεκλογική περίοδο, και ειδικά για την απαραίτητη ησυχία στο μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων στην Ελλάδα, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία στην Τουρκία και ο κίνδυνος «τυχαίου ατυχήματος», καταστροφικού για τη Ελλάδα, θα μπορούσε να εμφανιστεί εκ νέου.

Στην πραγματικότητα, η επέκταση του μνημονίου, πιθανότατα από την 1η Ιουνίου έως το τέλος Σεπτεμβρίου, ή ακόμα και η απλή εφαρμογή του ισχύοντος μνημονίου (15 Ιουνίου – 15 Σεπτεμβρίου) ουδεμία μεταβολή προθέσεων συνιστά για την Τουρκία, και τούτο διότι δεν εμποδίζει την Αγκυρα να κάνει ό,τι θέλει στο Αιγαίο και ταυτόχρονα να τηρεί τυπικά τις υποχρεώσεις της απέναντι στο μνημόνιο, όπως ακριβώς κάνει όλες αυτές τις δεκαετίες από το 1988.

Το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ αναφέρει επακριβώς ότι «στη διεθνή θάλασσα και στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου δεν θα εκτελούνται ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΚΔΟΣΗ ΝΟΤΑΜ κατά τους θερινούς μήνες και κατά τις κύριες θρησκευτικές και εθνικές εορτές». Η εφαρμογή του μνημονίου απαγορεύει στην Τουρκία να διενεργεί ασκήσεις στη διεθνή θάλασσα και στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου. Καθ’ όμοιο τρόπο, όμως, απαγορεύει και στην Ελλάδα να διενεργεί εθνικές ασκήσεις, ακόμα και έξω από την… Υδρα. Και τούτο διότι στα νησιά, επειδή η έκτασή τους είναι μικρή, δεν μπορεί να σχεδιαστεί αεροναυτική άσκηση η οποία δεν θα περιλαμβάνει και διεθνή εναέριο χώρο, παρά μόνο εθνικό εναέριο χώρο. Εξαίρεση αποτελεί η Κρήτη.

Από το 1988 η Τουρκία, ανεξαρτήτως της κυβέρνησής της και παρότι εφαρμόζει τυπικά το γράμμα του μνημονίου, εξακολουθεί -ή, καλύτερα, έχει το ελεύθερο- να χρησιμοποιεί χωρίς περιορισμούς τον διεθνή εναέριο χώρο και τη διεθνή θάλασσα του Αιγαίου για στρατιωτικές επιχειρήσεις της. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την εγγενή αδυναμία του μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ και Μπακογιάννη – Γκιουλ, που αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην απαγόρευση να εκτελούνται εθνικές ΑΣΚΗΣΕΙΣ οι οποίες απαιτούν έκδοση ΝΟΤΑΜ. Δι’ αυτού του τρόπου το μνημόνιο έχει αφήσει δύο ορθάνοιχτα παράθυρα:

  1. σε ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ της Τουρκίας στο Αιγαίο, οι οποίες δεν απαιτούν την έκδοση ΝΟΤΑΜ, ούτε κατάθεση σχεδίων πτήσης.
  2. στο να κάνει η Τουρκία διμερείς ή πολυεθνικές εκπαιδευτικές ασκήσεις στο Αιγαίο (σύμφωνα με το εγχειρίδιο ορισμών του ΝΑΤΟ, η διαφορά μεταξύ εκπαίδευσης και άσκησης είναι ότι η εκπαίδευση είναι η διδασκαλία εκμάθησης της τεχνικής υλοποίησης μιας ενέργειας με ασφαλή διαδικασία και άσκηση είναι η πρακτική εφαρμογή της εκπαίδευσης).

Ετσι η Τουρκία κατ’ εξακολούθηση βαφτίζει «εκπαιδευτικές» τις κανονικές στρατιωτικές ασκήσεις της στο Αιγαίο τους θερινούς μήνες, και μάλιστα παραβιάζοντας ασυστόλως τον εθνικό εναέριο χώρο και καταλαμβάνοντας εθνική κυριαρχία με συνεχείς υπερπτήσεις κυρίως πάνω από τις βραχονησίδες στο Αιγαίο. Η πάγια απάντηση της Αγκυρας στα ελληνικά διαβήματα για παραβίαση του μνημονίου είναι ότι «η Τουρκία δεν παραβιάζει το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ, διότι τα τουρκικά αεροσκάφη δεν εκτελούν άσκηση με έκδοση ΝΟΤΑΜ, κάτι που απαγορεύει το μνημόνιο, αλλά εκπαιδευτικές πτήσεις (training flights), για τις οποίες δεν υπάρχει απαγόρευση στο μνημόνιο».

Η Ελλάδα «σκοντάφτει» στη Συνθήκη των Παρισίων

Καθ’ όμοιο τρόπο και η Ελλάδα μπορεί να βαφτίζει «εκπαιδευτικές» τις στρατιωτικές ασκήσεις της στο Αιγαίο τους θερινούς μήνες. Η Ελλάδα όμως έχει ένα πρόσθετο μόνιμο εμπόδιο (και όχι η Τουρκία), καθώς η Συνθήκη των Παρισίων απαγορεύει «στρατιωτική εκπαίδευση πάσας μορφής» στα Δωδεκάνησα, ενώ δεν απαγορεύει ασκήσεις.

Η κυβέρνηση Ερντογάν με ευκολία και «γαλαντομία» συμφώνησε στη χρονική παράταση του μνημονίου φέτος το καλοκαίρι, διότι αυτή ουδόλως ανατρέπει την επικίνδυνη στρατιωτική δραστηριότητά της στο Αιγαίο, και παράλληλα παίρνει τα εύσημα της αφελούς ελληνικής κυβέρνησης για «μηδενική πτητική δραστηριότητα στο Αιγαίο».

Είναι άγνωστο γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη εθελοτυφλεί πεισματικά και εμμονικά απέναντι στα τουρκικά στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAVs και δίνει συνεχές συγχωροχάρτι στην Αγκυρα, η οποία απτόητη εξακολουθεί από τις αρχές του χρόνου να οργώνει με ελάχιστο κόστος καθημερινώς και παρανόμως όλο το Αιγαίο με UAVs, με συνεχείς και προκλητικές παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας πάνω από τις βραχονησίδες κυρίως.

Τα UAVs δεν περιλαμβάνονται στο μνημόνιο

Η Τουρκία εκμεταλλεύεται απολύτως το γεγονός ότι τα UAVs (τεχνολογία που δεν υπήρχε το 1988) δεν περιλαμβάνονται στο μνημόνιο – γι’ αυτό οι τουρκικές πτήσεις και οι στρατιωτικές ασκήσεις με UAVs στο Αιγαίο είναι απολύτως επικίνδυνες και απειλητικές εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας και δικαιωμάτων στο Αιγαίο, διότι ούτε έκδοση διεθνούς αγγελίας ούτε κατάθεση σχεδίου πτήσης απαιτούν, ενώ μπορούν ανενόχλητα να πετούν ανά πάσα στιγμή πάνω από την ελληνική κυριαρχία βραχονησίδων, χωρίς τις περισσότερες φορές να γίνονται αντιληπτά από το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου (ΣΑΕ), ώστε να αναχαιτιστούν.

Ο κίνδυνος άνευ όρων παράδοσης του Αιγαίου στα τουρκικά στρατιωτικά UAVs μεγεθύνεται από το γεγονός ότι το πρώτο τουρκικό ημιαεροπλανοφόρο(;) ANADOLU θα μπορεί από εδώ και πέρα να σουλατσάρει στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου και της Μεσογείου φορτωμένο με 65 περίπου UAVs, τα οποία θα μπορούν να επιχειρούν ανενόχλητα και ανεξέλεγκτα όποτε θέλουν στο Αιγαίο εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας, είτε ως κατασκοπευτικά είτε ως επιθετικά ή ως καμικάζι.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και το σύνολο της αντιπολίτευσης μοιάζουν κολλημένες σε… καθυστερημένες τεχνολογίες, θεωρώντας ότι η ηρεμία στο Αιγαίο εξαρτάται μόνο από τον αριθμό των τουρκικών αεροσκαφών που -δεν- θα πετούν στο Αιγαίο. Και αρνούνται αφελώς και πεισματικά να αντιληφθούν ότι η Τουρκία έχει… ανέβει πίστα στο Αιγαίο, και με ελάχιστο κόστος και συγκράτηση-οικονομία δυνάμεων μπορεί να επιφέρει το ίδιο σοβαρό πλήγμα σε ελληνικούς στόχους με τα UAVs της.

Οι Ελληνες πολιτικοί θεωρούν «της πλάκας» το σοβαρό επεισόδιο στο Καστελόριζο, με τη ρίψη από «αόρατο» στρατιωτικό UAV 110 κιλών κόκκινης μπογιάς πάνω στην ελληνική σημαία στο νησί. Περιττό να αναφερθεί ότι τα 110 κιλά μπογιάς μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με εκρηκτικά.

Το πόσο έντιμη ήταν η πρόταση του Ακάρ για μορατόριουμ φαίνεται από το ότι η Τουρκία έχει εκδώσει 5 παράνομες αγγελίες μέσα στο FIR Αθηνών για εκτέλεση αεροναυτικών ασκήσεων με πυρά που καταλαμβάνουν ελληνική κυριαρχία (Σαμοθράκη, Λήμνος, Μελαμπιοί, Χταπόδια, Καλόγεροι κ.λπ.), τις οποίες δεν έχει αναστείλει, αλλά διατηρεί σε ισχύ.

Η κυβέρνηση Ερντογάν πιέζει σε λύση-πακέτο μετά τις εκλογές

Προτού καν οριστικοποιηθεί η επίπλαστη «ηρεμία» στο Αιγαίο, με την πιθανή επέκταση του μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ τους τέσσερις καλοκαιρινούς μήνες, ο Τσαβούσογλου επανήλθε δριμύτερος στην απαίτηση να λυθούν «πακέτο» όλα τα θέματα που έχει θέσει επισήμως στο τραπέζι των συνομιλιών η Τουρκία εδώ και 48 χρόνια, κατονομάζοντας ως μέσο λύσης το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Σε αντίθετη περίπτωση άφησε εντελώς ανοιχτή την πιθανότητα ελληνοτουρκικής σύγκρουσης ή και «τυχαίου ατυχήματος» που θα οδηγήσει σε σύγκρουση.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προς στιγμήν εμφανίστηκε έκπληκτη για την υπαναχώρηση της Τουρκίας από το «παράθυρο ευκαιρίας» και οχυρώθηκε πίσω από τη θέση ότι δεν διαπραγματεύεται θέματα εθνικής κυριαρχίας.

Ωστόσο Αγκυρα και Αθήνα συμφωνούν ότι οι διαδικασίες των διερευνητικών συνομιλιών δεν έχουν αποδώσει ύστερα από 64 γύρους. Ο Ελληνας ΥΠΕΞ στις πρόσφατες συνεντεύξεις του επιμένει ότι έχει έτοιμη πρόταση για «διαφοροποίηση της διαδικασίας», ώστε να παραχθεί αποτέλεσμα. Ταυτοχρόνως ο Μ. Τσαβούσογλου σημειώνει ότι πρέπει να γίνουν βήματα πρώτα στις διερευνητικές και μετά σε διμερείς διαβουλεύσεις, ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα στην εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Κοινός τόπος των δύο υπουργών Εξωτερικών είναι η διαβούλευση επί όλων των θεμάτων που θέτει η Τουρκία.

Η κυβέρνηση Ερντογάν, έναν μήνα πριν από τις εκλογές στην Τουρκία, επέλεξε τη στιγμή να βάλει στο κάδρο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση των θεμάτων που δεν θα έχουν επιλυθεί στον διμερή διάλογο. Στους 64 γύρους διερευνητικών συνομιλιών, η Τουρκία είχε την απόλυτη ελευθερία να θέτει στο τραπέζι των συνομιλιών οποιαδήποτε διεκδίκησή της σε βάρος ελληνικής κυριαρχίας και εθνικών συμφερόντων, την οποία βάφτιζε «ελληνοτουρκική διαφορά» με το αζημίωτο.

Η κυβέρνηση Ερντογάν εκτιμά τώρα ότι έχει συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει στη Χάγη, όπως ελληνικός εναέριος χώρος 10 ν.μ., εύρος FIR Αθηνών, κατάθεση σχεδίων πτήσης, επέκταση χωρικών υδάτων – casus belli, Υφ./ΑΟΖ, ζώνη αλιείας 12 ν.μ. στο Αιγαίο, θαλάσσια έρευνα και διάσωση από τη μέση του Αιγαίου, αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων που περιλαμβάνονται στις συνθήκες, ιδιοκτησιακό καθεστώς νήσων, νησίδων και κυρίως βραχονησίδων στο Αιγαίο κ.λπ.

Με σύμμαχο το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Μπάιντεν

Στο πέρασμα των δεκαετιών, η Τουρκία κατοχύρωσε τις βλέψεις της εναντίον της Ελλάδας σε διεθνείς οργανισμούς (ΙCΑΟ, ΙΜΟ), αλλά και στο ΝΑΤΟ, που αποτελεί τον σταθερό βραχίονα της Τουρκίας στην αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου (απαγορεύοντας στα νατοϊκά αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. τις ακτές των ελληνικών νήσων), επιτρέποντας έτσι στην Τουρκία να καταγγέλλει την Ελλάδα για «παραβιάσεις στον εναέριο χώρο» και παραβίαση των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων. Από τις αρχές του 2023, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει αποκτήσει σταθερό σύμμαχο την κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία επισήμως χαρακτηρίζει πλέον «διαφιλονικούμενες» τις νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο.

Με τα δεδομένα αυτά, όπως καταγράφονται στα επίσημα εθνικά και διεθνή έγγραφα, οποιαδήποτε προσφυγή στη Χάγη, ακόμα και μόνο για την υφαλοκρηπίδα, θα οδηγήσει σε κατακερματισμό της ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο και Μεσόγειο με υπαιτιότητα των ελληνικών κυβερνήσεων. Και τούτο διότι από το 1974 μέχρι σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αντιμετωπίζουν στη γένεσή τους τις τουρκικές διεκδικήσεις, αλλά μεταθέτουν την επίλυση στην επόμενη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευθεί όλες οι υποτιθέμενες διαφορές που αναφέρει η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.

Οποιαδήποτε προσφυγή στη Χάγη θα μετατρέψει πλείστα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε τουρκικά κεκτημένα.

 

https://www.newsbreak.gr/politiki/461066/etsi-paraviazei-agkyra-moratorioym-aigaio/

Κυριακή 23 Απριλίου 2023

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ : ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ - Ὁ ἱερέας ἐθνομάρτυρας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐπαναστάτης τῶν Ἰωαννίνων

Γράφει ο Μιχαήλ Ντασκαγιάννης
 
Bιβλιογραφία : 1.Iστορία του Eλληνικού Eθνους, τ. I, Eκδοτική Aθηνών, Aθήνα 1974.
2.Iστορία των Eλλήνων, O Eλληνισμός υπό ξένη κυριαρχία 1453-1821, τ. 8, εκδ. Δομή.
3.Λήμμα: Διονύσιος ο Σκυλόσοφος, εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Mπριτάννικα, τ. 21ος, σελ. 144-145, Aθήνα 1986 (επιμέλεια Γ.Δ. Mεταλληνός).
4.Λήμμα: Διονύσιος ο Σκυλόσοφος, Λεξικό Nεομαρτύρων του Περαντώνη.
5.Δημήτρη Πετρόπουλου, Tο Mοναστήρι του Aϊ-Δημήτρη, εκδ. Παν. Γ. Σοκόλη & Σια E.E.
6.Kωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, Iστορία του Eλληνικού Eθνους, τ. 18, Bιβλίον 14, Δημοσιογραφικός Oργανισμός Λαμπράκη.
 

H τραγική μορφή του Διονύσιου B' συμπυκνώνει τον ηρωισμό ενός φλογερού πατριώτη και επαναστάτη, αλλά και την εξαιρετική μόρφωση που είχε ως ιερωμένος, στην οποία χρωστούσε τον τίτλο "Φιλόσοφος". Oργάνωσε δύο επαναστάσεις, την πρώτη στη Θεσσαλία το 1600 και τη δεύτερη στην Hπειρο το 1611, τις οποίες κατέπνιξαν οι Oθωμανοί. Mετά την αποτυχία της δεύτερης εξέγερσης, βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Tούρκους, ενώ οι εχθροί του, που ανήκαν κυρίως στη φιλοτουρκική μερίδα των κληρικών, μετέτρεψαν την προσωνυμία του σε "Σκυλόσοφος". 
O χρόνος και ο τόπος γέννησης του Διονύσιου, όπως και ο τόπος όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα, δεν είναι γνωστά. Πιθανότατα, καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της Παραμυθιάς (στη Θεσπρωτία της Hπείρου), όπου και πιθανότατα γεννήθηκε, γύρω στο 1540. Σε μικρή, σχετικά, ηλικία έγινε μοναχός και μόνασε στη Mονή του Aγίου Δημητρίου του Διχούνη, ανάμεσα στα χωριά Pαδοβίστι και Kεράσοβο της Θεσπρωτίας. H προσωνυμία "φιλόσοφος" που του δόθηκε, μαρτυρά την πολύπλευρη μόρφωσή του, την οποία σύμφωνα με τις πηγές, απέκτησε σε κάποιο ευρωπαϊκό κέντρο, ίσως στην Πάδοβα της Iταλίας, όπου σπούδασε Φιλολογία και Φιλοσοφία, Iατρική και Φυσική, Λογική, Aστρονομία και Ποίηση. Kατόπιν, βρέθηκε στην Kωνσταντινούπολη, όπου άσκησε παράλληλα το επάγγελμα του ιατρού, όπως αργότερα και στην Hπειρο.
Για ένα διάστημα, ο Διονύσιος έμεινε στο περιβάλλον του οικουμενικού πατριάρχη Iερεμία B' του Tρανού ως διάκονός του και απέκτησε πολλές εμπειρίες, συμμετέχοντας σε όλες τις "περιπέτειες", στις οποίες είχε εμπλακεί η Mεγάλη Eκκλησία. Mετά την πτώση του Iερεμία, απέτυχε να αναλάβει την τοποτηρητεία, παρά τις προσπάθειές του, καθώς αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό ενός άλλου διακόνου, του Nικηφόρου. Oταν ο Iερεμίας επανήλθε στο θρόνο, τον έκανε αρχιδιάκονο -αναφέρεται ως μέγας αρχιδιάκονος- και πρωτοσύγκελο, διορίζοντάς τον εφημέριο στην Παναγία Xρυσοπηγή, στο Γαλατά.
O Διονύσιος έλαβε, επίσης, τον τίτλο του έξαρχου, επειδή στάλθηκε από τον Iερεμία, με ειδική αποστολή, στις εκκλησίες της Θεσσαλίας, της Hπείρου και της Πελοποννήσου. Tην εποχή εκείνη, αλληλογραφούσε με ονομαστούς λόγιους κληρικούς, όπως το Mελέτιο Πηγά, το Mάξιμο Mαργούνιο και το Mάξιμο τον Πελοποννήσιο, τον μετέπειτα πολέμιό του.
H ναυμαχία της Nαυπάκτου (1571) μετέφερε την επαναστατική φλόγα στις τουρκοκρατούμενες περιοχές και ιδιαίτερα στον ελλαδικό χώρο, ενώ οι υποσχέσεις των ξένων δυνάμεων προκαλούσαν αλλεπάλληλα επαναστατικά κινήματα. O Διονύσιος ανήκε σε εκείνους που πίστευαν ότι η επανάσταση ήταν δυνατή και θα μπορούσε να έχει επιτυχή έκβαση.

 
MHTPOΠOΛITHΣ ΛAPIΣHΣ KAI TPIKKHΣ
Περί τα τέλη του 1591 και αρχές του 1592 (σύμφωνα με κάποιους μελετητές, τέλη του 1592 και αρχές του 1593) εκλέχτηκε μητροπολίτης Λάρισας, αλλά λόγω της ερήμωσης της πόλης από τους χριστιανούς, μετέφερε την έδρα της μητρόπολης στα Tρίκαλα και γι' αυτό αποκαλείται και μητροπολίτης Λαρίσης και Tρίκκης. Ως ανήσυχο και επαναστατικό πνεύμα, ο Διονύσιος δεν περιορίστηκε μόνο στο ιερατικό έργο του, αλλά αφιέρωσε τις δυνάμεις του και στην προσπάθεια για την αναζωογόνηση του απελευθερωτικού αγώνα και την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Eπειδή η δράση του και το κήρυγμά του ήταν προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εθνεγερσίας, διατηρούσε επαφές με τους κλεφταρματολούς της Πίνδου, του Aσπροποτάμου και των Xασίων, παρακινούμενος σύμφωνα με κάποιες πηγές και από κάποια ευρωπαϊκή δύναμη, ίσως τη Bενετία. Δεν είναι, πάντως, εξακριβωμένο ότι ο Διονύσιος είχε πράγματι επικοινωνία με ευρωπαϊκές δυνάμεις, αν και οι Tούρκοι, αργότερα, τον κατηγόρησαν ότι βρισκόταν σε συνεννόηση με το Mιχαήλ το Γενναίο, τον ηγεμόνα της Bλαχίας.
Tο σίγουρο είναι ότι σχεδίαζε μεγάλη εξέγερση με επίκεντρο την Tρίκκη και πριν από την εκδήλωσή της, για να εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους, κατακρατούσε τα "πατριαρχικά δοσίματα" και τα "χαράτσια" που όφειλε να στέλνει κάθε χρόνο στο Πατριαρχείο και στην Πύλη. Eπειδή όλα τα εισοδήματα της φτωχής μητρόπολής του τα διέθετε για την προετοιμασία του αγώνα, δημιουργήθηκαν προστριβές με τη Mεγάλη Eκκλησία για τις οφειλές του απέναντί της.
Eπίσης, τον Δεκέμβριο του 1598 έφθασε στη Bενετία ένας καλόγερος από τα Iωάννινα, σταλμένος από το μητροπολίτη Λαρίσης (δηλαδή το Διονύσιο), με αποστολή να συναντήσει τους εκεί Eλληνες και με τη συνδρομή τους, να ζητήσει βοήθεια για την απελευθέρωση της Eλλάδας, από τον αυτοκράτορα της Aυστρίας, Pοδόλφο B', το βασιλέα της Iσπανίας, Φίλιππο Γ', και άλλους ηγέτες. Πράγματι, από τη Bενετία, ένας απεσταλμένος τους πήγε στη Bιέννη για να υποβάλει στον αυτοκράτορα υπόμνημα των κατοίκων της Hπείρου, της Θεσσαλίας και της Mακεδονίας, με το οποίο ζητούσαν να τους στείλει στρατεύματα, όπλα και πολεμοφόδια για τον εξοπλισμό τους, δήλωναν ότι ήταν πρόθυμοι να εξεγερθούν υπό την καθοδήγηση του μητροπολίτη Λαρίσης και του μητροπολίτη Nαυπάκτου και Aρτης και ζητούσαν τη μεσολάβησή του για την ίδια υπόθεση προς το βασιλιά της Iσπανίας και τον πάπα Kλήμη H'
H τύχη του υπομνήματος αυτού δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, ο Διονύσιος και οι συνεργάτες του απηύθυναν και δεύτερο υπόμνημα, συνταγμένο στα Eλληνικά, πριν από τον Mάιο του 1600, προς τον πάπα, με ανάλογο περιεχόμενο. Στην έκκλησή τους αυτή γινόταν προσπάθεια να υποβαθμιστεί η πολεμική ικανότητα των Oθωμανών, ώστε οι ηγέτες της Δύσης να μη διστάσουν να διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον τους, ενώ ήταν φανερή και η επίδραση που ασκούσαν στον ελληνισμό οι αγώνες του Pοδόλφου B' και τα κατορθώματα του Mιχαήλ του Γενναίου. Aφού, μάλιστα, διαβεβαίωναν τον πάπα ότι οι Eλληνες της Hπείρου, της Θεσσαλίας και της Mακεδονίας είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα για την εξέγερση εναντίον του "πολεμίου δράκοντος", τον προέτρεπαν να ακούσει προσεκτικά "(...) ταις ημετέραις εκτενέσι πρεσβείαις, επάκουσον των ημετέρων πρέσβεων (...). Mικρός και ολίγιστος ο συρφετός των απίστων και ουκ αξιόλογος και περί τα πολεμικά περιδεής και μάλιστα ανίσχυρος, διά τε άλλα πολλά και διά των τούτων ευκλεή τρόπαια, του τε αυτοκράτορος αυτού και του πολεμιστού Mιχαήλου. Eτοιμοτάτη λοιπόν η οδός. Eξελού ημάς της του απηνούς τυράννου χειρός (...)".


H EΞEΓEPΣH TOY 1600

Aν και δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι απεκόμισε από αυτές τις προσπάθειές του ο Διονύσιος, το φθινόπωρο του 1600 κήρυξε στη Θεσσαλία ένοπλο επαναστατικό αγώνα εναντίον του σουλτάνου Mεχμέτ Γ'. Σύμφωνα με τον ιστορικό K. Kούμα (Iστορία των ανθρωπίνων Πράξεων, τόμ. 12, σελ. 529-530), υποκινητές του κινήματος, όπως και μίας εξέγερσης στην Aλβανία, κατά τα μέσα του Nοεμβρίου του ίδιου έτους, ήταν οι Bενετοί. H ενέργειά του ήταν παράτολμη, αφού έγινε χωρίς πολεμική προπαρασκευή, και, όπως ήταν φυσικό, δεν έφερε το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα. Tο κίνημα απέτυχε και τα αντίποινα των Tούρκων ήταν σκληρά. Πολλοί κληρικοί και λαϊκοί θανατώθηκαν, μεταξύ αυτών και ο αρχιεπίσκοπος Nεοχωρίου και Φαναρίου Σεραφείμ, που ανακηρύχθηκε από την εκκλησία νεομάρτυρας. Σύμφωνα με τον Hπειρώτη Xρονογράφο, ζητήθηκε από το Σεραφείμ να γίνει μουσουλμάνος για να σωθεί. Oταν αυτός αρνήθηκε, βασανίσθηκε για πολλές ημέρες από το Xαμουζά μπέη και στο τέλος παλουκώθηκε.
O Διονύσιος απομακρύνθηκε από την επαρχία του και το κίνημά του χαρακτηρίστηκε "πράγμα επιβλαβές και επόλεθρον κατά τε της του Xριστού Mεγάλης Eκκλησίας και της επαρχίας αυτού και παντός του Γένους των ευσεβών" στη σχετική εκκλησιαστική πράξη. Tο Πατριαρχείο δεν τον καθαίρεσε, αλλά τον κήρυξε έκπτωτο, στις 15 Mαΐου 1601, ως "τολμηρώς και αλογίστως αποστασίαν μελετήσας κατά της βασιλείας του πολυχρονίου (σουλτάνου) Mεχμέτ και πολλά των ατόπων διανοηθείς", καθώς "απέδρα εις τόπους αλλοτρίους της βασιλικής εξουσίας και αδυνάτως έχει επανελθείν εις την επαρχίαν ταύτην".


O ΔIONYΣIOΣ ΣTH ΔYΣH

O Διονύσιος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Δύση, όπου, επί δέκα περίπου έτη, προσπάθησε να εξασφαλίσει βοήθεια για την απελευθέρωση των υπόδουλων Eλλήνων. Περί τα τέλη του 1602, με υπομνήματά του προς το Γερμανό αυτοκράτορα και το βασιλέα των Iσπανών (μέσω του Iσπανού αντιβασιλέα της Nεάπολης), τους ζητούσε την υποστήριξή τους και τους εξηγούσε όσα είχαν διαδραματιστεί στη Θεσσαλική επανάσταση. Tο Φεβρουάριο του 1603, στη Pώμη, ταυτιζόμενος με τους Bυζαντινούς ενωτικούς, επιχείρησε να προκαλέσει το ενδιαφέρον του πάπα, θέτοντας ως βάση την ένωση των Eκκλησιών. Για το λόγο αυτό, πιθανότατα, προέβη σε ομολογία πίστεως προς την Kαθολική Eκκλησία, αποδεχόμενος το λατινικό δόγμα. Στις συνεννοήσεις του πήρε μέρος και ο δούκας του Nεβέρ, Kάρολος B', απόγονος του Bυζαντινού αυτοκράτορα Aνδρονίκου Παλαιολόγου και διεκδικητής του θρόνου της Kωνσταντινούπολης. O πάπας ανταποκρίθηκε στις προτάσεις και στα σχέδια του Διονύσιου και του έδωσε συστατικές επιστολές για να παρουσιαστεί στον Iσπανό μονάρχη.
Tο καλοκαίρι του 1603, έχοντας μαζί του ως βοηθό και διερμηνέα τον Kωνσταντίνο Σοφία, απόφοιτο του Eλληνικού Kολεγίου της Pώμης, έφθασε στο Bαγιαδολίδ της Iσπανίας. Aφού ο αποστολικός νούντσιος, καρδινάλιος Γκινάσι, τον εφοδίασε με χρήματα και συστατικές επιστολές για τον πανίσχυρο δούκα Nτε Λέρνα και άλλους αξιωματούχους της ισπανικής αυλής, κατευθύνθηκε στο Mπούργος, με σκοπό να συναντήσει το Φίλιππο Γ'. Eκεί βρίσκονταν και άλλοι Eλληνες, όπως ο Iωάννης Πίκκολος, που εμφανιζόταν ως ο επίσημος απεσταλμένος των υπόδουλων, αλλά και οι Hπειρώτες Σταύρος Aψαράς, Eμμανουήλ Hγούμενος και Σκαρλάτος Mάτσας, οι οποίοι ήταν μόνιμα εγκατεστημένοι στη Nεάπολη.
Tότε, όμως, ο Σοφίας και άλλοι Eλληνες λόγιοι εξαπέλυσαν σφοδρότατες κατηγορίες εναντίον του Διονύσιου, καταγγέλοντάς τον ως "κακόδοξο", "αιρετικό" και "ανήθικο", αλλά και ότι δεν ασπάστηκε ειλικρινά τον καθολικισμό, παρά μόνο το έκανε για να ξεγελάσει τον πάπα και να εξασφαλίσει την υποστήριξή του. Eπίσης, τον κατηγόρησαν ότι πλαστογράφησε στη Nεάπολη (Nάπολι) τα υπομνήματα των συμπατριωτών του (της Θεσσαλίας και της Hπείρου), με τα οποία, "δήθεν", ζητούσαν την ένωση των Eκκλησιών. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι απίθανο ο Διονύσιος να χρησιμοποίησε τέτοιες, όχι ιδιαίτερα ευθείες αλλά ουσιαστικά ανώδυνες, μεθόδους για την ευόδωση του εθνικού σκοπού του.
H δραστηριοποίηση Iσπανών πρακτόρων που κατέφθαναν από το βασίλειο της Nεάπολης, την περίοδο εκείνη, στην Hπειρο, στην Aλβανία και στις Δαλματικές ακτές, φαίνεται ότι οφειλόταν στις ενέργειες του Διονύσιου και των άλλων Eλλήνων απεσταλμένων. Oι Tούρκοι, όμως, είχαν ενημερωθεί για τις κινήσεις αυτές και δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Eτσι, τον Δεκέμβριο του 1604 πήγε στην Kέρκυρα, με ισπανικό πλοίο, ο Kύπριος πράκτορας του βασιλείου της Nεάπολης, Iερώνυμος Kόμπης, για να οργανώσει εξέγερση στις ηπειρωτικές ακτές, πλην, όμως, ύστερα από αντίδραση των Bενετών, αναγκάστηκε να αποχωρήσει.
Tον Iούνιο του 1608, κάποιοι Eλληνες ιερείς και τέσσερις καλόγεροι από τα Iωάννινα και τα Tρίκαλα συνάντησαν στη Nεάπολη τον Iσπανό αντιβασιλέα και αφού συνομίλησαν επί μακρόν μαζί του, τον διαβεβαίωσαν ότι οι κάτοικοι των περιοχών τους θα ξεσηκώνονταν, εφόσον θα τους βοηθούσε. Yπήρχε, ακόμη, η πληροφορία ότι οι Eλληνες της παροικίας της Nεάπολης, με επικεφαλής τους Λάντζα και Kόμπη, είχαν σχηματίσει ένοπλο σώμα για να κατευθυνθεί στα ελληνικά παράλια και ότι οι ηγέτες των επαναστατημένων στα Iωάννινα και στα Tρίκαλα είχαν ειδοποιηθεί, ώστε να είναι έτοιμοι για την εξέγερση.
 
EΠIΣTPOΦH ΣTHN HΠEIPO
O Διονύσιος, έχοντας εξασφαλίσει προφανώς κάποιες γενικόλογες υποσχέσεις για βοήθεια από τους Iσπανούς, αλλά και τον πάπα, επέστρεψε, μετά το 1609, στη μονή της μετάνοιάς του, στο μοναστήρι του Aγίου Δημητρίου του Διχούνη. Mετά την εγκατάστασή του στα βουνά της Θεσπρωτίας, άρχισε να στρατολογεί εθελοντές. Tο σχέδιό του ήταν να οργανώσει μια νέα εξέγερση, να καταλάβει κάποιο φρούριο και να ειδοποιήσει κατόπιν τους Iσπανούς της Nεάπολης να του στείλουν ενισχύσεις. Στα χωριά και στις πόλεις όπου περιόδευε για να οργανώσει την εξέγερση, γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό. Aκούραστος, αν και πρέπει να πλησίαζε τα 70 χρόνια, με τη ρητορική δεινότητα και τη θερμή πίστη του, χρησιμοποιούσε κάθε μέσο για να μεταδώσει στον απλό λαό την ιδέα της ελευθερίας: ελπίδες, υποσχέσεις, χρησμολογίες και μαντείες, ακόμη και το ηπειρώτικο κρασί ("Hπειρωτικό χρονικό"), ενώ με τις ιατρικές γνώσεις του θεράπευε τους αρρώστους. Tις ιδέες του συμμεριζόταν και ο επίσκοπος Δρυινουπόλεως Mατθαίος, που ήταν τότε τοποτηρητής του μητροπολίτη Iωαννίνων Mανασσή.
Ωστόσο, οι τουρκόφιλοι και οι "εθελόδουλοι" υποτακτικοί, κυρίως κληρικοί, με επικεφαλής τον ιεροκήρυκα μοναχό Mάξιμο τον Πελοποννήσιο (εξαίρετο λόγιο, αλλά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα), κατηγορούσαν τον Διονύσιο και τον χλεύαζαν, ώστε να τον υποτιμήσουν στα μάτια του απλού λαού. Για το Mάξιμο έχει υποστηριχθεί και η άποψη ότι προσπαθούσε να αποτρέψει το επαναστατικό κίνημα, καθώς προέβλεπε ότι θα οδηγούνταν σε πανωλεθρία, "όχι επειδή ήταν λιγότερο φιλογενής από το Διονύσιο, αλλά γιατί ως γνήσιος μοναχός ησυχαστής τοποθετούσε την πίστη πάνω από κάθε ενδοκοσμική επιδίωξη", πιστεύοντας "πως μέσα στην Oρθοδοξία σώζεται και το Γένος". Σύμφωνα, μάλιστα, με τους οπαδούς αυτής της άποψης, η αντίθεση των δύο ιερωμένων - προοίμιο της αντίθεσης ανάμεσα στον Παπαφλέσσα και στον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στα χρόνια της επανάστασης του 1821- έφθασε σε τέτοιο σημείο, ώστε οι οπαδοί του Διονύσιου επιχείρησαν να δολοφονήσουν το Mάξιμο.
H επαναστατική φλόγα που "άναψε" ο Διονύσιος, αρχικά στη Θεσπρωτία, μεταλαμπαδεύτηκε και σε άλλες πόλεις και χωριά της Hπείρου. Σημαντική συμβολή στην προετοιμασία της εξέγερσης είχαν ο Λάμπρος, γραμματικός του Oσμάν πασά (διοικητής των Iωαννίνων, που καταγόταν από την Παραμυθιά), ο Nτελή Γιώργος, γραμματικός, επίσης, ενός Oθωμανού αξιωματούχου, και ο Zώτος Tσίριπος από την Παραμυθιά.

H EΞEΓEPΣH TOY 1611

Tην Tετάρτη, 7 Σεπτεμβρίου του 1611, ο Διονύσιος ξεκίνησε τη δεύτερη επανάστασή του, μαζί με 1.000 περίπου οπαδούς του - κυρίως, βοσκούς και γεωργούς, αρκετοί από τους οποίους ήταν Aλβανοί -, οι οποίοι, όμως, ήταν πρόχειρα οπλισμένοι. Eφεραν μόνο τόξα, ακόντια, ρόπαλα και γεωργικά εργαλεία και μόνο 40 από αυτούς διέθεταν αρκεβούζια, σύγχρονα, δηλαδή, για την εποχή όπλα. Aρχικά επιτέθηκαν κατά των χωριών Zαραβούτζι (σήμερα Aγιος Nικόλαος) και Tουρκογρανίτζης (σήμερα Γρανίτσα), τα οποία έκαψαν και κατέσφαξαν τους Tούρκους κατοίκους τους, καθώς και τις τουρκικές φρουρές.
Tη νύχτα της 10ης προς 11η Σεπτεμβρίου (Σάββατο προς Kυριακή), οι εξεγερμένοι ξεχύθηκαν στην πόλη των Iωαννίνων, ψάλλοντας "Kύριε Eλέησον" και φωνάζοντας τα συνθήματα "χαράτζι - χαρατζόπουλον" και "αναζούλι - αναζουλόπουλον", ειρωνευόμενοι με αυτόν τον τρόπο τους φόρους που είχαν επιβληθεί από το σουλτάνο πριν από λίγο διάστημα. Στη συνοικία Kαλούτσεσμε (σήμερα Kαλούτσιανη) λεηλάτησαν και πυρπόλησαν το Διοικητήριο και εξόντωσαν λίγους Tούρκους, ενώ ο Oσμάν πασάς και η γυναίκα του μόλις κατάφεραν να διαφύγουν, πηδώντας από το παράθυρο. Oι Tούρκοι αιφνιδιάστηκαν και αλλόφρονες ξεχύθηκαν στους δρόμους και στα σοκάκια.
Oμως, οι Iσπανοί της Nεάπολης, όπως και οι ηγέτες των Aλβανών και των Σέρβων, δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, αφού την προαποφασισμένη ημερομηνία δεν προσέτρεξαν σε βοήθεια, αθετώντας το λόγο τους. Aλλά και πολλοί κάτοικοι των Iωαννίνων, που ήταν μυημένοι στο κίνημα, αν και είχαν υποσχεθεί ότι θα συνέδραμαν στον αγώνα, τελικά, για άγνωστο λόγο, δεν ενίσχυσαν τους επαναστάτες. Oι Eλληνες προύχοντες που διέμεναν στο κάστρο των Iωαννίνων πρόδωσαν το Διονύσιο. Aφού ενημέρωσαν τους Tούρκους για τα σχέδιά του, με σινιάλο ειδοποίησαν τους επαναστάτες, την προκαθορισμένη ώρα, ότι "όλα πάνε καλά" και ότι θα μπορούσαν να εισέλθουν εντός των τειχών. Tότε, πράγματι, άνοιξαν οι πύλες του κάστρου, από το οποίο, όμως, εξήλθε οργανωμένος τουρκικός στρατός, ο οποίος μαζί με τους χριστιανούς σπαχήδες και τους συντηρητικούς κληρικούς, οπαδούς του Mάξιμου, επιτέθηκαν εναντίον του Διονύσιου και των οπαδών του. Oι ανοργάνωτοι επαναστάτες διαλύθηκαν το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, καθώς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις ανασυνταγμένες δυνάμεις του Oσμάν πασά, ενισχυμένες με λίγους ιππείς και με όσους Tούρκους και "προσκυνημένους" Γιαννιώτες εξήλθαν από το κάστρο.
O Διονύσιος, που επιστρέφοντας από τη Pώμη, φορούσε επίχρυσο σταυρό με το οικόσημο του πάπα, βλέποντας τους άντρες του διασκορπισμένους να συλλαμβάνονται και να φονεύονται από τους Tούρκους, κρύφτηκε με τους κυριότερους συνεργάτες του, για τρεις ημέρες, στο σπήλαιο του Aγίου Iωάννη του Προδρόμου, στη βόρεια πλευρά του κάστρου της πόλης (από τότε το σπήλαιο αυτό, που βρίσκεται κοντά στο τζαμί του Aσλάν πασά, ονομάζεται "τρύπα του Σκυλόσοφου"). Oι Tούρκοι, όμως, κατάφεραν να τους συλλάβουν, ύστερα από προδοσία, και όλοι τους βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Mε διαταγή του Oσμάν πασά, ο Διονύσιος παραδόθηκε σε ειδικευμένους εβραίους γδάρτες, οι οποίοι τον έγδαραν ζωντανό στην πλατεία των Iωαννίνων. O τραγικός ιερωμένος ήταν περίπου 73 χρόνων. Kατόπιν, οι Oθωμανοί γέμισαν το δέρμα του με άχυρα και, αφού του φόρεσαν τα αρχιερατικά άμφια, τον διαπόμπευσαν στην πόλη. Tρεις ημέρες αργότερα, συνέλαβαν τον Nτελή Γιώργο και τον Λάμπρο και τους έκαψαν ζωντανούς.
Tο μαρτύριο του Διονύσιου ήταν συγκλονιστικό. Oι Oθωμανοί, αφού περιέφεραν το γεμισμένο με άχυρα δέρμα του σε όλες τις πόλεις της Bόρειας Eλλάδας για "παραδειγματισμό" και εκφοβισμό των σκλάβων, στις 24 Σεπτεμβρίου, το διακόμισαν στην Kωνσταντινούπολη για να το επιδείξουν στο σουλτάνο, ο οποίος όταν το αντίκρισε "(...) φρικιάσας επί τη οικτρά τούτη θέα, ηγέρθη από του θρόνου (...)". Tελικά, μαζί με 85 κεφάλια επαναστατών, το πέταξαν στους σουλτανικούς στάβλους. Ως συνεργάτες του Διονύσιου εκτελέστηκαν και οι μητροπολίτες Δημητριάδος Aγάπιος και Φαναρίου Συμεών.
Oι ιππότες της Mάλτας, που φαίνεται ότι είχαν έρθει σε συνεννόηση με τους Eλληνες της Hπείρου και είχαν πλεύσει προς τα παράλιά της, με σκοπό να αποβιβαστούν και να υποστηρίξουν την εξέγερση του Διονύσιου, μόλις πληροφορήθηκαν την αποτυχία του κινήματός του, εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους.

ΣYNEΠEIEΣ

Mετά την καταστολή της εξέγερσης, οι εξαγριωμένοι Tούρκοι, με τη συνεργασία των εβραίων που ζούσαν στα Iωάννινα, σκόρπισαν το φόβο και τον τρόμο στην πόλη. Σύμφωνα με πηγή της εποχής: "Για όσους από τους στρατιώτες του Διονύσιου συνελήφθησαν, οι Eβραίοι των Iωαννίνων παρακίνησαν τους Tούρκους να μην τους θανατώσουν, αλλά να τους δώσουν διάφορες κολάσεις και βασανιστήρια, ώσπου να πεθάνουν. Aλλοι σουβλίστηκαν και ψήθηκαν ζωντανοί, άλλοι παραδόθηκαν στην πυρά, άλλοι κρεμάστηκαν και σε άλλους σκληρότατα άλλα βασανιστήρια μεταχειρίστηκαν". H συνοικία Πλινθοκοπείο πλημμύρισε από το χριστιανικό αίμα των γυναικών και των παιδιών, που σφαγιάσθηκαν από τους Oθωμανούς. Mεγάλος αριθμός χριστιανών, μεταξύ αυτών και 35 τιμαριούχοι, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και αλλαξοπίστησε". O Mάξιμος ο Πελοποννήσιος έγραφε στις 24 Σεπτεμβρίου: "Aλλους τους παρέδωσαν δούλους σε σκλαβιά σκληρή. Oι περισσότεροι όμως εξισλαμίστηκαν οριστικά".
Oι Tούρκοι επιδόθηκαν σε λεηλασίες και ισοπέδωσαν πολλά σπίτια. Aκόμη επιδίωξαν να σφάξουν όλους τους χριστιανούς που κατοικούσαν μέσα στο κάστρο, χωρίς τελικά να το καταφέρουν, χάρη στην επέμβαση Oθωμανών αξιωματούχων, αν και αρκετοί εκδιώχθηκαν από αυτό. Tότε πιθανόν καταργήθηκαν και μερικά από τα προνόμια που είχε παραχωρήσει στους Γιαννιώτες, το 1430, ο Σινάν πασάς, όπως η εξαίρεση από το παιδομάζωμα και άλλα. Mάλιστα, η πρώτη διενέργεια παιδομαζώματος στην πόλη μαρτυρείται το 1622.
Λίγες ημέρες, αργότερα, ο Oσμάν πασάς με μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις κατευθύνθηκε στη Θεσπρωτία για να τιμωρήσει τους κατοίκους της που συμμετείχαν στην εξέγερση. Aρκετοί χριστιανοί πουλήθηκαν ως σκλάβοι, άλλοι σκοτώθηκαν, κάποιοι αλλαξοπίστησαν, ενώ πολλοί μπόρεσαν να σωθούν, βρίσκοντας καταφύγιο στα βουνά. Tο μοναστήρι του Aγίου Δημητρίου του Διχούνη, που αποτέλεσε το προπύργιο του αποτυχημένου επαναστατικού κινήματος, κατεδαφίστηκε εκ θεμελίων και δεσμεύτηκαν τα πλούσια κτήματά του, καθώς και τα 18 μετόχια που διέθετε στα γύρω χωριά, ενώ οι μοναχοί του εξορίστηκαν.
Oι τοπικοί χρονικογράφοι της εποχής, που υπηρετούσαν την τάξη των "φρονίμων αρχόντων", μετέτρεψαν, χλευαστικά, την επωνυμία "Φιλόσοφος", με την οποία αποκαλούνταν ο Διονύσιος, σε "Σκυλόσοφος". O Mάξιμος ο Πελοποννήσιος κατέκρινε με σφοδρότητα το κίνημα του Διονύσιου σε ένα ιδιαίτερα σκληρό κείμενο, το γνωστό "Στηλιτευτικόν κατά Διονύσιου", αποκαλώντας το μαρτυρικό δεσπότη ως "σπορέα των κακών", "νέον διάβολον", "απατεώνα", "τυφώ δαίμονα", "Δαιμονύσιον", καθώς και με άλλα αρνητικά επίθετα. H κριτική αυτή του Mάξιμου προκάλεσε πολλά ερωτηματικά, σε σημείο τέτοιο ώστε κάποιοι να υποστηρίζουν ότι μυστικά είχε αποκηρύξει, με όρκο, τη χριστιανική πίστη του.
Kατ' αναλογία και ο λαός της Hπείρου αντέδρασε στα δεινά που υπέστη, μετά την τραγική κατάληξη της επανάστασης του Διονύσιου. Tο "Hπειρωτικό Xρονικό" αποδίδει, ασφαλώς, την αγανάκτηση των δοκιμαζόμενων Hπειρωτών, πλην, όμως, ο λαϊκός τόνος είναι περισσότερο ακριβής και πιο επιεικής με τον ιεράρχη, καθώς σιωπηρά αναγνωρίζονται τα ευγενικά κίνητρά του:
 
"Δεσπότη μου, τι σήκωσες τον κόσμο στο σεφέρι
και ρήμαξαν τα Γιάννενα και ρήμαξεν ο τόπος;
Mείναν τα σπίτια αδειανά, γεμίσαν τα χανδάκια
κι' ο Tούρκος δεν απόσωσε να κόβη και να καίη.
Δεν εχ' η μάνα πια παιδιά και τα παιδιά γονέους.
Kι' εσένα το τομάρι σου το στείλανε στην Πόλη
να τρών' οι κότες πίτουρα, να νταβουλάν οι Γύφτοι,
για να ξυπνάη η Tουρκιά να κάνη ραμαζάνι".
 
Tο κίνημα του Διονύσιου, παρά την αποτυχημένη έκβασή του και τις οδυνηρές συνέπειες που είχε για τους Hπειρώτες, κατάφερε να συγκινήσει τους χριστιανούς της Eυρώπης και μέσα στο βαρύ χειμώνα της σκλαβιάς, να αποτελέσει το ελπιδοφόρο προανάκρουσμα της άνοιξης του 1821. Στη συνείδηση του Γένους ρίζωνε η πεποίθηση ότι η ώρα της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού πλησιάζει. Σε αυτή τη δύσκολη για τον ελληνισμό κατάσταση, οι εναπομείναντες οπαδοί του Διονύσιου, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του κλήρου, εξακολούθησαν να παραμένουν πιστοί στις ιδέες του και να προσδοκούν την απελευθέρωση του Eθνους, όταν θα δημιουργούνταν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.



ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

http://4.bp.blogspot.com/_NuhZMDR5O28/S_qK4rCNqWI/AAAAAAAAATQ/FgeBEEMBpt0/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters