Ο «ΔΣΕ» ΕΣΦΑΞΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ κ΄ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΔΑΛΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ! ΣΤΙΣ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1946 - ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΛΗΘΗ!

Του Ιωάννη Μπουγά

Στις 26 Νοεμβρίου 1946, μετά τα μεσάνυκτα, οι αντάρτες του λεγόμενου ΔΣΕ κτύπησαν το χωρίο Μάνδαλος πλησίον των Γιαννιτσών, το οποίον υπεράσπιζε ένανς μικρός λόχος 65 ειδικών χωροφυλάκων άνευ θητείας που είχαν σχηματισθεί εν τάχει το 1946 εις αντίδρασιν της Ανταρσίας και επειδή ο Ελληνικός Στρατός ακόμη ήταν σε φάση οργάνωσης. Διοικητής του λόχου ήταν ένα μόνιμος υπολοχαγός του Στρατού, ο Σταύρος Κωνσταντινίδης.

Η πρώτη έφοδος των ανταρτών αποκρούστηκε από τους χωροφύλακες, αλλά σε κάποια ανάπαυλα της μάχης εφονεύθη ο επικεφαλής υπολοχαγός καθ οδόν να επισκεφθεί ένα από τα φυλάκια. Αποτέλεσμα, οι χωροφύλακες να περιορστούν σε δυό κτήρια από τα οποία συνέχισαν να μάχονται μέχρι ενωρίς το απόγευμα. Τότε, απεφάσισαν έξοδο και διέφυγαν, αφήνοντας πίσω 12 συναδέλφους τους και τον υπολοχαγό νεκρούς.

Εν τω μεταξύ οι αντάρτες είχαν γίνει κύριοι του μεγαλυτέρου μέρους του χωριού, ενώ η αντίσταση των χωροφυλάκων συνεχιζόταν. Οι θηριωδίες τους είχαν αρχίσει από ενωρίς. Συνολικά δολοφόνησαν 24 αμάχους πολίτες - 4 άνδρες, 5 γυναίκες και 15 ανήλικους, από τους οποίους οι 11 ήταν από 3 έως 9 ετών!

ΗΔέσποινα Βασιλειάδου, ήταν έγκυος 8-9 μηνών. Της έσχισαν την κοιλιά και έβγαλαν το έμβρυο. Ακρωτηρίασαν με τσεκούρι και μετά τουφέκισαν τα 8 ανήλικα παιδιά της, τη Μαρία -17 ετών, τον Εμμανουήλ -15, τον Αντώνη ,12, τη Σοφία- 9, τον Πρόδρομο -8, τον Στάθη -7, τους δίδυμους Βασίλη και Ευθύμη 5!!

Ο σύζυγός της, Ηλίας Βασιλειάδης επέζησε....

Από τα υπόλοιπα θύματα, 5 παιδιά και 2 γυναίκες τους έσφαξαν με μαχαίρι, ενώ ένα ανδρόγυνο με το παιδί τους πριν τους σκοτώσουν τους ακρωτηρίασαν. Ένας από τους νεκρούς χωροφύλακες βρέθηκε με βγαλμένα μάτια και κρεμασμένον (δεν προσδιορίζεται αν αυτά έγιναν όταν ήταν ακόμη ζωντανός ή στη σορό του).

Οι απώλειες των ανταρτών ήταν 12 νεκροί και 9 τραυματίες. Πριν αναχωρήσουν το βράδυ από το χωριό προέβησαν σε ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ, και έκαψαν 45 σπίτια και 40 αποθήκες για τα ζώα των χωρικών.

ΦΥΣΙΚΑ, στα βιβλία των αριστερών ισοριογράφων δεν θα βρείτε ΤΙΠΟΤΕ για τις θηριωδίες επί των αμάχων, ούτε καν ότι υπήρξαν άμαχοι θύματα. Απλά τους προσθέτουν στους χωροφύλακες και έτσι παρουσιάζονται και ως τρομεροί πολεμιστές!

Άλλη ιδιατερότητα των κομμουνιστικών πηγών είναι ότι τοχωριό αναφέρεται με σλαβικό όνομα Μαντάλοβο!

Εδώ το ανακοινωθέν του ΔΣΕ

"Την ίδια μέρα άλλα τμήματά μας επετέθηκαν κατά της έδρας του λόχου κυνηγών στα χωριά Μαντάλοβο και Μαύρο των Γιαννιτσών. Ο εχθρός δύναμης 100 και πλέον ήταν οχυρομένος με χαρακώματα, συρματοπλέγματα καθώς και σε σπίτια με πολεμίστρες. Η μάχη ήταν σκληρή και βάσταξε 16 ώρες, με αποτέλεσμα να καταληφθούν τα χωριά και να καταστραφούν όλες οι θέσεις άμυνας του εχθρού. Οι απώλειες του εχθρού ανέρχονται σε 30 νεκρούς αξ/κούς και χωροφύλακες, μεταξύ αυτών και ο αρχιφασίστας διοικητής του λόχου κυνηγών Ι. Κωνσταντινίδης καθώς και 20 από τους οπλισμένους ταγματαλήτες. Λάφυρα που περιήλθαν στα χέρια των τμημάτων μας είναι: 2 οπλ/λα, 4 τόμσον, 25 ντουφέκια με πολλές χιλιάδες πυρ/κά, πολλές χειροβομβίδες, 1 ατομικός ολμίσκος με 17 βλήματα, 2 στρατ. άλογα και 14 κάρρα τρόφιμα και ιματισμός."

Βλέπετε, ψευδολογίες, μυθοπλασία, ΑΠΟΚΡΥΨΗ της αλήθειας. Μεγαλοποίηση του αντιπάλου και της μάχης (100 αντί 65 χωροφύλακες, 16 ώρες μάχης αντί 7). Το 1946 δεν υπήρχαν στην Ελλάδα ταγματασφαλίτες.

Λέξη για τις θηριωδίες στους αμάχους. Όλα τα θύματα έγιναν χωροφύλακες.

Το ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ των χωρικών και τα μεγάλα ζώα που τους πήραν για να το μεταφέρουν έγινε 2" στρατιωτικά άλογα και 14 κάρρα τρόφιμα και ιματισμός"!!!!!!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΓΑΣ
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp…
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ - (ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ''ΦΥΛΛΑ ΚΑΤΟΧΗΣ'')

Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, με πολλά μηνύματα ψυχικής δύναμης και θάρρους, γραμμένο με αυθεντικότητα …

από το βιβλίο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου,εκδόσεις Εστίας, σ. 26-29

 

25 Νοεμβρίου 1941

Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τί θά γίνη μέ τή πείνα ; Τί θά γίνη μέ τή πεί­να των παιδιών ;

Έβλεπα το πιο θαυμάσιο όνειρο. Ένα πολύ μακρύ τραπέζι στολισμένο μέ τα πιο όμορφα φα­γητά καί γλυκά. Στήν κορυφή καθότανε ό μικρός Χριστός καί γύρω τά άπειρα ελληνόπουλα. “Ολα έτρωγαν μέ βουλημία καί απόλαυση, πασαλειμένα ώς τ’ αύτιά. Άνάμεσά τους πολλοί μικροί μου φί­λοι, μου έκλειναν τό μάτι χαρούμενα.

Ξύπνησα μέ τό αίσθημα πώς έβγαινα άπό τον παράδεισο καί βούλιαζα σιγά, ξύπνια, σ’ ένα γνώριμον έφιάλτη. Το δωμάτιό μου είναι παγωμένο. Πεινώ. Ποτέ δέ σηκώνομαι άπό τό τραπέ­ζι χορτάτη. Γύρω μου έρχονται όλα τά παιδικά προσωπάκια τής Πλάκας, μά όπως είναι στ’ αλή­θεια, σκελετωμένα, όλο μάτια. Μάτια γεμάτα άπο- ρία, πού δέ καταλαβαίνουν. Τί νά καταλάβουν ; Πώς στέρεψε ή γη ; Πώς στέρεψε ή άγάπη ; Καί είναι πάρα πολλά. Τά γνωρίζω ολα άπό τούς μή­νες τού πολέμου. Έχω έπιστρατέψη τις φίλες μου νά μου μαζεύουν καί τό τελευταίο ψιχουλάκι τροφής. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Η Ειρήνη Ισιμπούκη (¹) μου φέρνει σέ τενεκεδάκια κονσέρβας ό,τι βρίσκει. Καί στο σούρουπο, μέ τό φακό στο χέρι, άναζητουμε αύτά τά παιδιά στις σκοτεινές κάμαρες των παλιών σπιτιών, νά τούς μοιράσομε ό,τι έχωμε.

(1 ) ‘Η Ειρήνη Τσιμπούκη, αδερφική φίλη μου, άπό τις πιο αξιόλογες έλληνίδες γιά τό μυαλό της, τή μόρφωσή της καί τή μεγάλη καρδιά της.

Χτές βράδυ ό μικρός Στέφανος Μιχαλόπουλος, στην οδό Θουκυδίδου 10, μοναχός του, ξαπλωμένος στή γωνιά τής ερειπωμένης κάμαρας, περίμενε. Μάς περίμενε δπως κάθε βράδυ μέ τά μάτια καρ­φωμένα στην πόρτα.

“Οταν δε γνωρίζεις, μπορείς ίσως να βρής λίγη γαλήνη. Μά όταν έχεις φιλία μέ τό παιδί, αύτή τη φιλία πού σου χαρίζει άνετα, καί σε εμπιστεύεται, καί δε γυρεύει, μά σέ κοιτάζει μέ τά μεγαλωμένα μάτια του καί περιμένει. Θεέ μου! δέ χωρεΐ πιά άναβολή, ουτε μέρας ουτε ώρας’ κάτι πρέπει νά γίνη. Πηγαινοέρχομαι στο δωμάτιό μου γιά νά ζε­σταθώ καί κάθομαι ξανά καί γράφω γιά νά πο­λεμήσω τούς εφιάλτες πού μέ κυκλώνουν.

26 Νοεμβρίου 1941

Τι θα τις κάνωμε τις μητέρες ; Τις βλέπω κάθε μέρα καί άπελπίζομαι. Είναι τόσες οί άνάγκες τους καί δ,τι προσφέρομε είναι έλάχιστο. Σήμερα πάλι ήρθαν όλες στην οδό Βύρωνος(^ι). Ή Δέσποι­να Τατσιόγλου μέ τά τέσσερα παιδιά καί τον μικρό τον Στράτο δυο χρόνων. ‘Η “Αρτεμις Θεοφίλου κι’ αύτή μέ τέσσερα παιδιά, τά δυο τελευταία μωρά. Κλαίει μέ άπόγνωση γιατί συμπλήρωσαν τά δυό τους χρόνια καί χάνουν τό γάλα τού Ερυθρού Σταυ­ρού. Ή Τραμουντάνα, πού έχασε τον άνδρα της στή Σωτηρία, μέ τά πονεμένα της μάτια καί την άρρωστιάρικη λαχτάρα γιά τά δυό άγοράκια της. Ή Παναγάτου, που το απλληκάρι της , είκοσι χρονών, πέθανε από οιδήματα κι έτρεμε για τα άλλα τρία μικρότερα. Η Μαγουλιανού, με το όμορφο αγοράκι της που το σφίγγει διαρκώς στην αγκαλιά της, λες και με αυτό τον τρόπο θα το σώσει από το κακό. Η Νανάκη, πεντακάθαρη πάντα με τα τρία μωρά της. Και άλλες, και άλλες, αναρίθμητες άλλες.

Θεέ μου, να ζήσουν τα μωρά, να μην πεθάνει κανένα.

(1) Στήν οδό Βύρωνος είναι, τό γραφείο μας του ΕΟΧΛ.

.

22 Νοεμβρίου 1941

Πούλησα τό ποδήλατο των παιδιών μιά χρυσή λίρα καί πήγα στον Ασύρματο ν’ άγοράσω ό­σπρια. θάθελα πολύ νά βρώ καί λίγο λάδι καί κα­νένα αύγό.

Κάτι βρώμικοι, άξύριστοι άνθρωποι βγάζουν τά χέρια άπό τήν τσέπη καί μού δείχνουν, μυστικοί, σά ζάρια, μέσα στή φούχτα τους, δείγματα άπό φασόλια καί ρεβύθια. Φορτώθηκα δυο οκάδες φασόλι και δυο οκάδες φάβα και γύρισα σπίτι.

1 Δεκεμβρίου 1941

Τό πρωί, στήν οδό Βύρωνος, ήρθε καί μάς βρή κε ένας νέος άνδρας μ’ ένα παιδί στήν άγκαλιά του, Τρομάξαμε σάν είδαμε τό μικρό, τις σάρκες το») γεμάτες άπό άνοιχτές πληγές. Τον γνωρίσαμε άμέ σως, ήταν ό μικρός ό Καρκατζός. Είχαμε πάει σπίττ τους. Θυμόμουνα καλά τή μητέρα του, καθαρή καί. όμορφη, κι’ αύτόν καί τ’ άδερφάκι του πάντα φρον τισμένα.

—« Πώς άφήσατε τό παιδί καί κατάντησε ίτσι;» ρώτησα τρομαγμένη. Τότε ό νέος άντρας σπάσε. Θυμός ήταν, λυγμός ήταν, δέν ξέρω,

— «Έφυγε » μου είπε, «άφησε τά δυό παιδιά και εξαφανίστηκε ».

Κατάλαβα πώς οι υποψίες του για την απιστία τής γυναίκας τον βασάνιζαν πολύ περισσότερο από την αρρώστια τού παιδιού. “Όμως ξαφνικά ήμουνα σίγουρη πώς ή νέα γυναίκα αυτοκτόνησε. Ποιος ξέρει με ποιόν τρόπο σκοτώθηκε. Τη θυμάμαι τόσο τρυφερή μητέρα, τόσο περήφανη. Όταν τού είπα την σκέψη μου, ο νέος άντρας έπεσε σε συλλογή. Κρατήσαμε το μικρό Το πήγαμε στη Ριζάρειο.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

https://antexoume.wordpress.com/2014/10/29/%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%b5%ce%af%c2%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%b1/#more-12511 

ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΒΥΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Του Θεόδωρου Καρυώτη
 

Τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων θορύβησαν τους Έλληνες όταν έγραψαν με τεράστιους τίτλους για την υπογραφή μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης αναφορικά με θαλάσσιες ζώνες. Εάν όμως κάποιος διαβάσει προσεκτικά την ανακοίνωση των Τούρκων θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία και η Λιβύη φοβήθηκαν να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους όπως διαφήμιζε για αρκετό καιρό τώρα ο Ερντογάν.

 

Στην ανακοίνωση των Τούρκων αναφέρονται μόνο τα εξής: «Υπογράψαμε με την Κυβέρνηση της Τρίπολης Μνημόνιο Συνεργασίας για την Ασφάλεια και τη Στρατιωτική Συνεργασία, ενώ ταυτόχρονα, υπογράψαμε Μνημόνιο Συνεννόησης για τη θάλασσα, κάτι που απορρέει από το διεθνές δίκαιο».

Διαβάζοντας προσεκτικά αυτή την συμφωνία μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:

1. Δεν έγινε καμία οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.

2. «Μνημόνιο Συνεννόησης για την Θάλασσα» δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

3. Δεν έστειλαν γεωγραφικές συντεταγμένες αυτής της ανύπαρκτης οριοθέτησης στα Ηνωμένα Έθνη.

4. Οι Τούρκοι αρέσκονται να στέλνουν χάρτες αλλά αυτή την φορά δεν το έκαναν.

5. Η Άγκυρα φοβήθηκε την αντίδραση του αμερικανικού State Department και η Τρίπολη φοβήθηκε την αντίδραση του Κάιρου.

Φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αίγυπτος δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την κατάφωρη παραβίαση της UNCLOS από την Τουρκία. Άμεση υπήρξε και η κινητοποίηση της ελληνικής διπλωματίας μόλις γνωστοποιήθηκε η υπογραφή μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης αναφορικά με θαλάσσιες ζώνες.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, από την πλευρά της Αθήνας έγιναν ήδη τα ακόλουθα βήματα:

Α. Ο υπουργός Εξωτερικών κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα, στο υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να ζητήσει εξηγήσεις.

Β. Υπήρξε δημόσια αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών που ανέφερε: «Η υπογραφή μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης μνημονίου κατανόησης δεν μπορεί να παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών. Μία τέτοια ενέργεια θα παραβίαζε κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και δεν θα παρήγε έννομα αποτελέσματα. Επιπλέον μία τέτοια ενέργεια δεν θα συμβάδιζε με την αρχή της καλής γειτονίας που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ γειτονικών χωρών».

Γ. Υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια με τους ομολόγους του της Κύπρου και της Αιγύπτου, Νίκο Χριστοδουλίδη και Σαμέχ Ελ-Σούκρι, αντίστοιχα. Πάντως ο Νίκος Δένδιας όχι μόνο δεν πανικοβλήθηκε αλλά σχολίασε με ειρωνικό ύφος την υπογραφείσα συμφωνία μεταξύ του προέδρου της Τουρκία και του προέδρου της Λιβύης που βρίσκεται στην Τρίπολη και δεν ελέγχει ένα μεγάλο μέρος της χώρας του.

Ήταν κάτι που μας ξάφνιασε ευχάριστα όταν είπε: «Όσον αφορά τα θέματα της Λιβύης, φαντάζομαι ότι πίσω από αυτό είναι η ερώτηση που έχει να κάνει με την, νομίζω τελείως αδόκιμη, για να μην πω εκτός κάθε λογικής, απόπειρα να υπάρξει συζήτηση -υποθέτουμε, δεν το ξέρουμε, παρότι ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών, όταν τον συνάντησα στη Νέα Υόρκη, δεν αρνήθηκε ότι υπήρχαν τουρκικές προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση- να υπάρξει καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.

Θα πρέπει να σας πω ότι μια τέτοια προσπάθεια είναι παντελώς αγεωγράφητη, διότι αγνοεί βεβαίως κάτι το οποίο ο καθένας νομίζω μπορεί να διαπιστώσει, ότι ανάμεσα στις δύο χώρες υπάρχει ο μεγάλος γεωγραφικός όγκος της Κρήτης. Κατά συνέπεια, λοιπόν, νομίζω ότι μια τέτοια προσπάθεια είναι στα όρια της φαιδρότητας και θα ήθελα να σας πω ότι όσον αφορά τη Λιβύη, η χώρα είναι έτοιμη να αποστείλει πρέσβη στη Λιβύη, όταν οι συνθήκες επιτρέψουν την παραμονή του εκεί».

Έτσι ο Ερντογάν δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και η Γαλάζια Πατρίδα να φτάνει μέχρι την Γαύδο. Πρέπει να του υπενθυμίσουμε, για πολλοστή φορά, ότι η ΑΟΖ που το κράτος του διαθέτει στην Ανατολική Μεσόγειο είναι αυτή: 

 

ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΟΖ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Και όχι αυτή της Γαλάζιας Πατρίδας που παραβιάζει ξεδιάντροπα την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) που δεν τόλμησε να παρουσιάσει στην Κωνσταντινούπολη όταν υπέγραψε αυτή την κωμική συμφωνία με τον Λίβυο ομόλογό του.

Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

HELLAS JOURNAL 
https://hellasjournal.com/2019/11/o-erntogan-fovithike-na-oriothetisei-aoz-me-tin-livyi-i-eironiki-apantisi-toy-dendia/ 
DEFENCE POINT 
https://www.defence-point.gr/news/oi-energeies-tis-toyrkias-me-tin-livyi-den-paragoyn-nomika-apotelesmata 

ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ «ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ» ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Του Νίκου Μελέτη

Τα «θεμέλια» της λεγόμενης Γαλάζιας Πατρίδας επιχειρεί να θέσει η Άγκυρα και μάλιστα με νομιμοφανείς διαδικασίες και εντός των Ηνωμένων Εθνών, με την επιστολή την οποία κατέθεσε στις 13 Νοεμβρίου στον ΟΗΕ, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που απέρριψε ως παράνομους τους τουρκικούς ισχυρισμούς.

Με την επιστολή του τούρκου Μονίμου Αντιπροσώπου Φεριντούν Σινιρίογλου προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, η Τουρκία επιχειρεί στο κείμενο αυτό να συμπεριληφθούν ολοκληρωμένα όλες οι θέσεις που έχει προβάλει  στο παρελθόν κυρίως μετά το 2003 (όταν υπήρξε η πρώτη τουρκική αντίδραση στην Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Αιγύπτου) και οι οποίες μέσω αυθαίρετων και μονομερών ερμηνειών του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, θα οδηγούσαν στην υφαρπαγή ολόκληρης της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κατά την πάγια τακτική της η Τουρκία ,πρώτα διαμορφώνει ένα έστω και έωλο νομικό υπόβαθρο των διεκδικήσεων της και κατόπιν επιδιώκει δια τις ισχύος και δια των απειλών και της βίας να το επιβάλει, προσδοκώντας ότι στην χειρότερη των περιπτώσεων θα βγει κερδισμένη από αυτό το «παιγνίδι».

Στην επιστολή αυτή ο τούρκος Διπλωμάτης και πολύ καλός γνώστης των ελληνοτουρκικών καθώς και των θεμάτων της  Ανατολικής Μεσογείου απαντά στην ρηματική διακοίνωση και στην επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας ( της 4ης Μαΐου και της 11ης Ιουλίου ) με την οποία κατέθεσε στον ΟΗΕ συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας της στο βορειοδυτικό τμήμα της (με αφορμή την «εισβολή» του FATIH για παράνομη γεώτρηση) αλλά και στην επιστολή  της Ελληνίδας Μονίμου Αντιπροσώπου στον ΟΗΕ (της 25ης Απριλίου), που απέρριπτε τους τουρκικούς ισχυρισμούς  που αφορούσαν την Ελλάδα.

Η Άγκυρα επίσης προβάλλοντας τον γνωστό ισχυρισμό ότι είναι  η χώρα με τις «μεγαλύτερες ηπειρωτικές ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο», επαναλαμβάνει ότι έχει  ipso facto και ab initio νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού  32°16'18"E και απαιτεί, κάθε οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δυτικά του σημείου αυτού να γίνεται σε «συμφωνία μεταξύ των επηρεαζόμενων κρατών στην περιοχή, με βάση την αρχή της ισότητας με στόχο την επίτευξη ισότιμης οριοθέτησης». 

Όμως η Τουρκία κατέθεσε και συγκεκριμένες συντεταγμένες που διαμορφώνουν όπως υποστηρίζει το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας της θέτοντας ως καταρχήν και μόνο ως προσωρινό όριο στα δυτικά τον 28ο Μεσημβρινό που διατέμνει κάθετα την Ρόδο.

Η καταρχήν διεκδίκηση της τουρκίας όπως περιγράφεται στην Ρηματική Διακοίνωση

Σε ό,τι αφορά το δυτικό όριο της υφαλοκρηπίδας της η Τουρκία δηλώνει ότι θα «καθορισθεί σύμφωνα με τον αποτέλεσμα των μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο, καθώς και στη Μεσόγειο, μεταξύ όλων των σχετιζόμενων κρατών , σύμφωνα με τις Αρχές ισότητας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τα ειδικές και σχετικές περιστάσεις βάσει του διεθνούς δικαίου». Μια αναφορά που παραπέμπει στην ακραία διεκδίκηση για τουρκική υφαλοκρηπίδα ακόμη και νότια της Κρήτης και θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και …Λιβύης, με αντίστοιχο εκμηδενισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Με τις συντεταγμένες τις οποίες συμπεριέλαβε ως συνημμένες στην επιστολή του ο κ. Σινιρίογλου επιχειρείται η νομιμοποίηση της παράνομης οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους και συγχρόνως «διαγράφεται» όλη η ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα καθώς η Τουρκία αναγνωρίζει μέσω παράδοξων και αυθαίρετων ερμηνειών, τόσο στα ελληνικά νησιά (Καστελόριζο, Ρω, Ρόδο, Κάσο Κάρπαθο, Κρήτη) αλλά και στην ίδια την Κύπρο θαλάσσιες ζώνες μόνο στα χωρικά τους ύδατα (6 ν.μ. για τα ελληνικά νησιά και 12 ν.μ για την Κύπρο). Και όλη η υπόλοιπη υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να διαμοιρασθεί μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής.

Όμως ακριβώς αυτή την Αρχή της μέσης γραμμής που εφαρμόζει για τον διαμοιρασμό της υφαλοκρηπίδας με την Αίγυπτο , στην ίδια  επιστολή εμφανίζεται να την απορρίπτει σε ότι αφορά στην Ελλάδα η οποία με την επιστολή της 25ης Απριλίου είχε επικαλεσθεί την Αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ χωρών με έναντι ακτές.

Στην ανακοίνωση του το Ελληνικό ΥΠΕΞ, επισημαίνεται ακόμη ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα ανεξαρτήτως μεγέθους και ότι παραμένει βασική αρχή για την οριοθέτηση αυτή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής.

Επίσης σε ότι αφορά τις αναφορές περί οριοθέτησης δυτικά του 28ου Μεσημβρινού  το ελληνικό ΥΠΕΞ επισημαίνει ότι «συνιστούν ανοικτή παρέμβαση στο δικαίωμα της Ελλάδος να συνομολογεί συμφωνίες οριοθέτησης με τρίτα κράτη».

Και επισημαίνεται ακόμη ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί  κι οι συντεταγμένες είναι νομικά αβάσιμοι εσφαλμένοι και αυθαίρετοι στον βαθμό που παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Η Αθήνα καλεί την Τουρκία  να αναθεωρήσει τη στάση της και να συμμορφωθεί με το Δίκαιο της Θάλασσας  προς όφελος της σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή.

Το ερώτημα πλέον που απασχολεί και την ελληνική κυβέρνηση είναι εάν η κίνηση αυτή της Τουρκίας στον ΟΗΕ έγινε για την «κατοχύρωση» των ακραίων και αυθαίρετων θέσεων της  ή αποτελεί το πρώτο βήμα για κινήσεις που θα έχουν στόχο την ευθεία και έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια σοβαρή και επικίνδυνη κλιμάκωση της ήδη υπάρχουσας έντασης.

Η οριοθέτηση με πλήρη επήρεια των νησιών 

Επιστολή της 13ης Νοεμβρίου 2019 του Μονίμου  Αντιπροσώπου της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη   προς τον Γενικό Γραμματέα

«Αναφορικά με την επιστολή της 25ης Απριλίου 2019 (A / 73/850-S / 2019/344) του Επιτετραμμένου της μόνιμης αποστολής της Ελλάδας, της προφορικής διακοίνωσης της ελληνοκυπριακής Διοίκησης της 4ης Μαΐου 2019 και της επιστολής της 11ης Ιουλίου 2019 (Α / 73/944-S / 2019/564) του αντιπροσώπου της ελληνοκυπριακής Διοίκησης απευθυνόμενος στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και υπενθυμίζοντας τις πολυάριθμες επιστολές και διακοινώσεις της Τουρκίας, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στις ακόλουθες σκέψεις.

Καταρχάς, θα ήθελα να επαναλάβω ότι η Τουρκία, ως η χώρα με τις μεγαλύτερες ηπειρωτικές ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει ήδη υποβάλει στα Ηνωμένα Έθνη, μεταξύ άλλων, μέσω των Διακοινώσεων της  Μόνιμης Αποστολής της Τουρκίας 2004 / Turkuno DT / 4739, της 2ας Μαρτίου 2004, 2005 / Turkuno DT / 16390, με ημερομηνία 4 Οκτωβρίου 2005, αριθ. 2013/14136816/22273 της 12ης Μαρτίου 2013 και επιστολές με ημερομηνία 25 Απριλίου 2014 (A / 68/857) και στις 18 Μαρτίου 2019 (A / 73/804), καθώς και στα πολυάριθμα έγγραφα και επιστολές της Μόνιμης Αντιπροσωπείας που έχουν επίσης δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του τμήματος θαλάσσιων υποθέσεων και του Δικαίου της Θάλασσας, όπως και στο σχετικό Δελτίο Δικαίου της Θάλασσας (Law of the Sea Bulletins), ότι η Τουρκία έχει ipso facto και ab initio νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού  32°16'18"E.

Όπως επανέλαβε η Τουρκία σε διάφορες περιστάσεις, η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας, πέραν των δυτικών τμημάτων του γεωγραφικού μήκους 32°16'18"E., θα πρέπει να πραγματοποιείται σε συμφωνία μεταξύ των επηρεαζόμενων κρατών στην περιοχή, με βάση την αρχή της ισότητας με στόχο την επίτευξη ισότιμης οριοθέτησης.

Από αυτή την άποψη, βάσει του διεθνούς δικαίου, η Τουρκία θεωρεί ότι τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στις προαναφερθείσες θαλάσσιες περιοχές ακολουθούν τη διάμεση γραμμή μεταξύ των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου, με το σημείο δυτικά των 28 ° 00'00 "E ,να καθορισθεί  σύμφωνα με τον αποτέλεσμα των μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο, καθώς και στη Μεσόγειο, μεταξύ όλων των σχετιζόμενων κρατών , σύμφωνα με τις Αρχές ισότητας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τα ειδικές και σχετικές περιστάσεις βάσει του διεθνούς δικαίου.

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Τουρκία απορρίπτει συνολικά τη μονομερή κατάθεση από την ελληνοκυπριακή Διοίκηση ενός καταλόγου γεωγραφικών συντεταγμένων, συνοδευόμενου από έναν ενδεικτικό χάρτη (όπως εκδόθηκε στην εγκύκλιο ανακοίνωση της Διεύθυνσης Θαλάσσιων Υποθέσεων και του Δικαίου της Θάλασσας / Γραφείο Νομικών Υποθέσεων της 7ης Μαΐου 2019), σχετικά με τα βόρεια και βορειοδυτικά εξωτερικά όρια της λεγόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και την υφαλοκρηπίδα της ελληνοκυπριακής Διοίκησης. Η Τουρκία απορρίπτει, επίσης, την επιστολή της 25ης Απριλίου 2019 του Επιτετραμμένου της Ελλάδας, η οποία, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο, απαιτεί την οριοθέτηση της  υφαλοκρηπίδας ή της Αποκλειστικής Οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με αντίθετες ακτές (τόσο ηπειρωτικές όσο και νησιωτικές) και προνοεί ότι θα πρέπει να πραγματοποιούνται με βάση την αρχή της ίσης απόστασης /μέσης γραμμής.

Σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 74 παράγραφος 1 και 83 παράγραφος 1, που αντικατοπτρίζουν το εθιμικό διεθνές δίκαιο, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με απέναντι ή παρακείμενες ακτές πραγματοποιείται με συμφωνία βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου, προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της πρακτικής των κρατών, του εθιμικού διεθνούς δικαίου, των διεθνών δικαστικών αποφάσεων και της νομολογίας, η μέθοδος ίσης απόστασης /μέσης γραμμής εφαρμόζεται μόνο όταν η εφαρμογή της δεν παραμορφώνει την ισότιμη οριοθέτηση.

Η Τουρκία επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά ότι είναι έτοιμη σήμερα, όπως και στο παρελθόν, να υποστηρίξει πλήρως την εξασφάλιση δίκαιης, ισότιμης και ειρηνικής επίλυσης όλων των εκκρεμών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της δίκαιης οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με όλα τα σχετικά παράκτια κράτη που αναγνωρίζει και με τα οποία έχει διπλωματικές σχέσεις, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, προκειμένου να συμβάλει περαιτέρω στη σταθερότητα και την ειρήνη και ευημερία ολόκληρης της λεκάνης της Μεσογείου. Όσον αφορά στο δυτικό τμήμα της Κύπρου, αυτό θα ήταν δυνατό μόνο μετά από μια συνολική πολιτική διευθέτηση.

Ενόψει των ανωτέρω, επισυνάπτεται κατάλογος γεωγραφικών συντεταγμένων σχετικά με τα εξωτερικά όρια της  υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία ασκεί αυτοδικαίως και αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.

Θα ήμουν ευγνώμων εάν η παρούσα επιστολή και το παράρτημά της θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, στα σημεία 41 και 74 της ημερήσιας διάταξης και να δημοσιευθούν στον δικτυακό χώρο της Διεύθυνσης Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και στην επόμενη έκδοση του Law of the Sea Bulletin.

Φεριντούν Σινιρίογλου».

LIBERAL
https://www.liberal.gr/diplomacy/i-tourkia-tha-parei-tin-apantisi-tis-meso-tou-oie/276063 

Θ.ΚΑΡΥΩΤΗΣ : Η ΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ

Του Γεωργίου Σαχίνη
 
Ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μέρυλαντ της Ουάσιγκτον και θεωρούμενος ως ο «πατέρας της Ελληνικής ΑΟΖ», Θεόδωρος Καρυώτης μιλώντας σήμερα στον 98.4  εξήγησε τι συνιστά η αποστολή από την Τουρκία ρηματικής διακοίνωσης  στον ΟΗΕ με την οποία ανακηρύσσει, πρακτικά, την δική της ΑΟΖ μέχρι την Αίγυπτο και δεν αναγνωρίζει ούτε την ελληνική αλλά ούτε και την οριοθετημένη κυπριακή, με μακροσκελή επιστολή ημερομηνίας 13 Νοεμβρίου 2019, μέσω του Μονίμου Αντιπροσώπου της Άγκυρας στον Οργανισμό, Feridun H. Sinirlioglu.

Όπως είπε , πέραν του παραλογισμού που όμως αναδεικνύει την στρατηγική βάθους στον Αναθεωρητισμό της Άγκυρας, η  ρηματική διακοίνωση δεν αποτελεί βέβαια επίσημη ανακήρυξη αλλά ενέχει τον χαρακτήρα φωτογραφικής αποτύπωσης της ΑΟΖ που λέει ότι διαθέτει η Τουρκία.
Ο κ. Καρυώτης εξήγησε γιατί  η Τουρκία έτσι  θέλει εκτός επήρειας το νησιωτικό σύμπλεγμα στο Καστελόριζο , φτάνοντας μέχρι και νότια της Κρήτης. Τόνισε δε ότι το «κλειδί» σε όλα αυτά είναι οι οριοθετήσεις ΑΟΖ άμεσα με την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και την Αίγυπτο. Διαφορετικά με την ελληνική παλινδρόμηση διαρκώς στο θέμα, στο τέλος θα μας προκύψει συνεκμετάλλευση επί δικών μας  δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

https://www.neakriti.gr/article/editors-blogs/giorgos-sahinis-blog/1561381/th-karuotis-i-rimatiki-diakoinosi-tis-aguras-ston-oie-gia-tin-aoz-kai-i-elliniki-palindromisi/

ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΟΡΑ - Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ, ΓΙΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ

«Γενί Σαφάκ»: Τουρκία και Λιβύη κυριαρχούν στη Μεσόγειο

 

Σημαντική συνάντηση είχαν χθες το απόγευμα ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με τον πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ Ες Σαράζ στην Κωνσταντινούπολη, κατά την οποία τέθηκε επί τάπητος το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στην ανατολική Μεσόγειο.

 

Η συνάντηση κράτησε 2 ώρες και 15 λεπτά και παρόντες ήταν επίσης ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών ΜΙΤ Χακάν Φιντάν. Όπως αναφέρει στο πρωτοσέλιδό της σήμερα, Πέμπτη η τουρκική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», με τίτλο «Στο τραπέζι ο χάρτης της Μεσογείου», το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση μεταξύ Ερντογάν και Φαράζ ήταν η υπογραφή συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στις δύο χώρες.

«Με τη συμφωνία η προσπάθεια της Ελλάδας να εισβάλλει στη Μεσόγειο θα πέσει στο κενό ενώ Τουρκία και Λιβύη θα αποκτήσουν θαλάσσιες αρμοδιότητες στην περιοχή νότια της Κρήτης και γύρω από την Κύπρο», σημειώνει η φιλο-κυβερνητική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι «μετά τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης».

 

 

Philenews/ethnos.gr
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ 
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/11/blog-post_311.html 

ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ 3000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΚΙΤΣΟ ΤΖΑΒΕΛΑ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΣΤΙΣ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1828

Τον Οκτώβριο του 1828 ο Δημήτριος Υψηλάντης ξεκίνησε με 3 χιλιαρχίες για την Στερεά Ελλάδα. Απελευθερώνει πόλεις και χωριά της Βοιωτίας, της Παρνασσίδας και της Λοκρίδας.
Ο Κίτσος Τζαβέλας απελευθερώνει τα Κράβαρα (Ναυπακτία), ενώ μια χιλιαρχία με τον Στράτο και τον Βαγγέλη Κοντογιάννη προχώρησαν για την Υπάτη.
Κατόπιν ο Κίτσος Τζαβέλας με μια χιλιαρχία, με την πεντηκονταρχία του Νίκου Τζαβέλα και με τα στρατιωτικά σώματα του Μαστραπά, του Μάκρη και του Γάλλου στρατηγού Δέντζελου, (που όλα μαζί έφταναν τους 4.000 στρατιώτες), τραβούν για το Καρπενήσι κι άρχισαν να το περισφίγγουν από παντού!

Ο Γιαν. Ράγκος εισχωρεί στ' Άγραφα. Στο μεταξύ μάχες δίνονται στην Λάσπη Καρπενησίου, στην Αγ. Τριάδα και στο Μεγάλο Χωριό.

Αρχές Νοεμβρίου 1828 ο Κιουταχής αποφάσισε ν' αντικαταστήσει τον αρχηγό της φρουράς του Καρπενησίου Ασλάν-μπέη Μοχορδάρη και να βάλει στην θέση του τον Καρανφίλ-μπέη (ή Καρνοφίλμπεη). 

Ο Μοχορδάρης δυσαρεστημένος ζητάει την βοήθεια των Γιολδασαίων και των άλλων Ελλήνων οπλαρχηγών για ν' αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του. Και για να δείξει την καλή του θέληση έδωσε άδεια στις Ελληνικές οικογένειες που ήταν έγκλειστες στο Καρπενήσι να φύγουν, αφού όμως εγκαταλείψουν στα σπίτια τους όλα τα υπάρχοντα τους. Ο Καρανφίλ-μπεης με 1.700 Τούρκους στρατιώτες μπαίνει στ' Άγραφα και προχωρεί για το Καρπενήσι. Ο Ράγκος δεν μπόρεσε να τους συγκρατήσει κι υποχώρησε. Έτσι οι Τούρκοι μπήκαν στο Καρπενήσι κι ενίσχυσαν την φρουρά.

Στις 10 Νοεμβρίου ο Τζαβέλας κι οι άλλοι καπετανέοι συγκρούσθηκαν με τους Τούρκους και έπιασαν μια εφοδιοπομπή από 200 ζώα φορτωμένα με τροφές, που προορίζονταν για τους πολιορκημένους του Καρπενησίου. Τα τούρκικα αποσπάσματα με αρχηγούς τους Σμαήλ-μπέη Κιαφιζέζη και τον Μουσταφά Γκέγγα, με 2.000 στρατιώτες κατέλαβαν επίκαιρες θέσεις και φρουρούσαν σ' όλη την γραμμή από το Βελούχι μέχρι την Ρεντίνα.

Όλο αυτόν τον καιρό το Καρπενήσι ζει τις τελευταίες μέρες της σκλαβιάς του. Οι Τούρκοι είναι πεινασμένοι, τρομαγμένοι, εξαγριωμένοι. Ευτυχώς οι Ελληνικές οικογένειες είχαν φύγει και γλύτωσαν από την μανία του κατακτητή, που ξεσπά ενάντια στα άψυχα.

Γράφει η "Γενική Εφημερίς της Ελλάδος":

"Οι εν Καρπενησίω εχθροί αυθημερόν εις μίαν ώραν πριν φέξει, έως 500 υπήγαν εις την Αγίαν Τριάδα, την οποίαν και έκαυσαν. Αι εμπροσθοφυλακαί των στρατοπεδευμένων εις το χωρίον Μεζίλον, εννοήσασαι τους εχθρούς επυροβόλησαν αυτούς και αντεπυροβολήθησαν οι δ' εν Μεζίλω ακούοντες τον πόλεμον έτρεξαν και συνεπλάκησαν εις μάχην. Ο Α΄ εκατόνταρχος με τους περί αυτόν έτρεξαν εις βοήθειαν και μετά τριών ωρών μάχην ετράπησαν οι εχθροί εις φυγήν και οι Έλληνες τους εδίωξαν αρκετόν διάστημα και εφόνευσαν οκτώ, συνέλαβαν δε και δύο ζώντας".

Ξημερώματα 23 Νοεμβρίου του 1828, οι Τούρκοι αποφασίζουν την εγκατάλειψη του Καρπενησίου. Η πείνα, το κρύο και οι αρρώστιες δεν τους επέτρεπαν άλλο την παραμονή τους σ’ αυτό. Στις 5 το πρωί, για αντιπερισπασμό, καίνε τον πολύπαθο Ναό της Αγίας Τριάδας. Εκεί, ενεπλάκησαν ανταλλάσσοντας τουφεκιές με τμήματα Ελλήνων. Ενώ η μάχη άρχισε να φουντώνει, οι 4.500 Τούρκοι, μέσα από τα Καγκέλια του Βελουχιού, εγκατέλειπαν το Καρπενήσι.

Η ίδια εφημερίδα μας πληροφορεί:

"Εξ Αιγίνης, 12 Δεκεμβρίου. Από αξιωματικά γράμματα εκ του εν Καρπενησίω στρατοπέδου της 24 του Νοεμβρίου βεβαιούμεθα την οποία προαναγγείλαμεν είδησιν ότι οι εν Καρπενησίω εχθροί περί τους 4.500 την 23, δύο ώρας πριν εξημερώσει έφυγαν και διηυθύνθησαν εις Άγραφα από το μέρος των Καγκελίων. Αι προσθοφυλακαί των ημετέρων τους εδίωξαν, αλλ' αγνοείται ακόμη η έκβασις του κινήματος. Την επαύριον το στρατόπεδον διηυθύνθη εις Νεόπατραν".

Από το Καρπενήσι μέχρι και το Ζαχαράκη, τους κατεδίωκαν Ελληνικά τμήματα, προκαλώντας τους απώλειες, με μεγαλύτερη αυτή στον Προφήτη Ηλία Νεοχωρίου. Οργανωμένα πλέον Ελληνικά τμήματα έστηναν ενέδρες ή καταδίωκαν από κοντά τους Τούρκους και τους Αρβανίτες του Καρανφίλμπεη και του Ασλάμπεη και τους προξενούσαν σημαντικές ζημιές. Μεγάλη επίθεση έκαμαν οι Έλληνες στην Ράχη του Προφήτη Ηλία - Νεοχωριού όπου βοηθούσε τις κινήσεις τους ο πυκνός γύρω ελατιάς.

Άλλη αναφορά "εκ του εν Σαλώνοις στρατοπέδου, 6 Δεκεμβρίου" πληροφορεί:

"Την αυτήν ημέραν της εκ του Καρπενησίου φυγής των Τούρκων, δηλ. την 23 του Νοεμβρίου, εισήλθαν τα Ελληνικά στρατεύματα εις την πόλιν. Αύτη εφάνη θέαμα ελεεινών δια τα ερείπια και την ερήμωσίν της. Ευρέθησαν πολλότατα μνημεία Τούρκων, εκ του οποίου δεικνύεται ότι υπέφεραν ούτοι πολύν θάνατον από το ψύχος και από την των αναγκαίων έλλειψιν. Ο στρατηγός Δέντζελος κρατεί ήδη την γραμμήν την από Τατάρνας έως Βλοχόν και Απόκουρον. Ο χιλίαρχος Στράτος ευρίσκεται εις τα ορεινά της Νεόπατρας ο δε χιλίαρχος Τζαβέλας μετέβη αυτοπροσώπως εις τα Ζάλωνα δια να λαβή νέας οδηγίας".

Τα Ελληνικά τμήματα, μπαίνοντας στην πόλη, αντίκρισαν μια εικόνα απογοήτευσης. Τα πάντα ήταν ρημαγμένα από την εκδικητικότητα των Τούρκων, όμως, το Καρπενήσι, έπειτα από 435 χρόνια τούρκικης κατοχής, απελευθερώθηκε οριστικά.


ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ ΣΤΙΣ 18/24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ1826

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος

Αντιγραφή/επιμέλεια: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ
Πηγή: Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου «Γεώργιος Καραϊσκάκης κατά τους πρότερους βιογράφους, τα επίσημα έγγραφα και άλλας αξιοπίστους ειδήσεις», εκδ. τυπογραφείου Νικήτα Πάσσαρη, Αθήνα 1867, σελ. 95 – 103.
Ηλεκτρονικό αντίγραφο του έργου ΕΔΩ (αρχείο σε μορφή pdf)
Εικόνα: «Η Μάχη στην Αράχωβα», έργο του Peter von Hess απο τη Wiki 
 
  «Μία είναι η Πατρίς, κοινός δέ ο αγών, κοιναί δέ, του Θεού ευδοκούντως, θέλουσι αποβή αι αμοιβαί».
Mικρόν μετά τον θάνατον του Γιαννάκη Σουλτάνη έμαθεν ο Καραϊσκάκης ότι ο Μουσταφάμπεης (ο κατά συγκοπήν συνηθέστερον Μουστάμπεης λεγόμενος) εξέβαλεν από της Αταλάντης τους αποβιβασθέντας αύτοθι Ολυμπίους ώστε πρόδηλον ήν ήδη, ότι θέλει επέλθει κατά των λοιπών Ελληνικων στρατοπέδων επί τη ελπίδι του να διαλύση και ταύτα και εξασφαλίση ούτω καθ’ ολοκληρίαν τα νώτα του πολιορκούντος τας Αθήνας Οθωμανού στρατάρχου. Τωόντι δε, εάν ο Καραϊσκάκης περιέμενε την προσβολήν του Μουσταφάμπεη εις ήν ήτο θέσιν, ο σκοπός των πολεμίων ήθελε καθ’ όλας τας πιθανότητας επιτύχει· διότι ο Ελληνικός στρατός ήτο τήδε κακείσε εσπαρμένος και εύκολον ήτο εις τον Μουσταφάμπεη, άγοντα τα αρειμανιώτερα της Αλβανίας στίφη, να καταβάλη το έν κατόπιν του άλλου τα μεμονωμένα Ελληνικά αποσπάσματα.
Ο Γ. Δυοβουνιώτης και ο Νάκος Πανουριάς επολιόρκουν τα Σάλωνα. Ο Γαρδικιώτης εστάθμευεν εις Δίστομον, ο δε Καραϊσκάκης εξηκολούθει πολιορκών την Δοβρέναν. Αλλ’ ενταύθα έδειξεν ότι, καί τοι ανατραφείς ως απλούς ορεσίβιος κλέπτης και αρματωλός, είχεν όμως έμφυτον του αληθούς στρατηγού την ευφυΐαν και την δεξιότητα· διότι αμέσως ηννόησεν ότι, εγκαταλείπων την ματαίαν της Δοβρένας πολιορκίαν, πρέπει να συμπυκνώση τας δυνάμεις αυτού και να προκαταλάβη τα επικαιρότερα των χωρίων όσα έκειντο επί της οδού ήν αναγκαίως έμελλε να ακολουθήση ο Μουσταφάμπεης.

Τα χωρία ταύτα ήσαν το Δίστομον και η μικρόν βορειοδυτικώτερον αυτού, επί των κατωτέρων κλιτύων του Παρνασσου, κειμένη ‘Ράχοβα· διότι ο εξ Αταλάντης επερχόμενος Μουσταφάμπεης, εί μεν εσκόπευε να διαλύση πρό πάντων την πολιορκίαν των Σαλώνων, έμελλε να διέλθη δια της ‘Ραχοβας, εί δ’ επροτίμα να επέλθη το πρώτον κατά του Καραϊσκάκη, ήθελε καθ’ όλας τας πιθανότητας προοιμιάσει επιτιθέμενος κατά του εν Διστόμω αποσπάσματος. Όθεν τη 14 Νοεμβρίου, είκοσιν ημέρας αφ’ ής εστράτευσεν εξ Ελευσίνος, εκίνησεν από Δοβρέναν, ή μάλλον από Κακόσι όπου είχε το στρατηγίον αυτού, και επορεύθη κατ’ αρχάς εις Χώστια· εκίνησε δε περί τας δύο ώρας της νυκτός, ίνα μη καταδιωχθή υπό των Τούρκων, και έλαβεν ουδέν ήττον πάσαν πρόνοιαν προς την από τούτο το μέρος εξασφάλισιν του στρατού, τάξας εν οπισθοφυλακή το ιππικόν και αυτός αναλαβών την τούτου ηγεμονίαν.
Ενταύθα όμως μικρού εδέησε ν’ ανατραπή το όλον επιχείρημα, διότι οι Σουλιώται έφερον πάλιν αίφνης εις μέσον τας περί αρχηγίας αξιώσεις αυτών. Αι αξιώσεις αύται ήτο τοσούτω φυσικώτερον να κινήσωσι την αγανάκτησιν του Καραϊσκάκη και των περί αυτόν, όσω μάλλον κρίσιμος ήν η περίστασις καθ’ ήν εγίνοντο· αλλά κατασιγάζων την εύλογον αυτού οργήν προς χάριν του μεγάλου σκοπού όν επεδίωκε, διεμήνυσεν εις τους Σουλιώτας να εκλέξωσι τον αρχηγόν αυτών· οι δε ηδυνήθησαν να συμφωνήσωσι και εζήτουν προθεσμίαν· τότε ο Καραϊσκάκης, έξω εαυτού γενόμενος δια τον προύπτον κίνδυνον όν συνεπήγετο πάσα του επιχειρήματος αναβολή, ανέκραξεν ότι η μάχαιρα θέλει διαλύσει την διαφοράν, και, πορευθείς μεθ’ όλων των περί αυτόν αξιωματικών εις την οικίαν του Λάμπρου Βέϊκου, όπου ήσαν συνηγμένοι άπαντες των Σουλιωτών οι πρώτοι, πικρώς ωνείδισεν αυτούς δια το σκάνδαλον.
Κατ’ ευτυχίαν οι Σουλιώται ησθάνθησαν το βάρος της επικειμένης εις αυτούς ευθύνης και περιωρίσθησαν εις μεμψιμοιρίας κατά της κακής μοίρας, ήτις μετά τοσαύτας αυτών εκδουλεύσεις και θυσίας κατεδίκαζεν αυτούς να αγωνίζωνται υπέρ χώρας, απο της οποίας οι μεν περί τον Καραϊσκάκην έμελλον άμεσον ν’ απολαύσωσι την ωφέλειαν, αυτοί δέ μικράς ηδύναντο να προσδοκώσιν ελπίδας. Ώστε ο Καραϊσκάκης, μαλαχθείς υπό του ηπιωτέρου τούτου τρόπου, παρεμύθησεν αυτούς ειπών ότι μία είναι η Πατρίς, κοινός δέ ο αγών, κοιναί δέ, του Θεού ευδοκούντως, θέλουσι αποβή αι αμοιβαί, και κατέπεισεν αυτούς, αφέντες κατά μέρος τα παράπονα, να ακολουθήσωσιν ως αδελφοί.
Η κατασκοπεία του Διάκονου, η οχύρωση της Αράχωβας και η συγκέντρωση των Ελληνικών δυνάμεων
Ούτω κατευνασθείσης και ταύτης της καταιγίδος, μετέβη το στρατόπεδον εις το μοναστήριον του Αγίου Σεραφείμ του νέου, εις Δομπόν, τη δέ ακόλουθον ημέραν έφθασεν εις το μοναστήριον του Οσίου Λουκά, και τη 18 εστρατοπέδευσεν εις Δίστομον. Την ταύτη ημέραν ο Μουσταφάμπεης ερχόμενος εξ Αταλάντης, ενωθείς δέ καθ’ οδόν και μετά του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή, έφθασεν εις Δαύλειαν. Έμεινε δέ την νύκτα ταύτην εις το άνωθεν της Δαύλειας μοναστήριον, το επονομαζόμενον της Ιερουσαλήμ, και εκεί ομιλών μετά των περί αυτόν ανέφερεν, ότι την επιούσαν έμελλε να διαβή από την ‘Ράχοβαν εις Σάλωνα. Τούτο ακούσας εις των διακόνων του μοναστηρίου, όστις ήξευρε την Αλβανικήν, έσπευσε να μεταβή την νύκτα εις Δίστομον και να αναγγείλη τα μελετώμενα εις τον Καραϊσκάκην.
Μικρόν προ του μεσονυκτίου έλαβεν ούτος την είδησιν ταύτην και αμέσως διέταξε τον Γαρδικιώντην Γρίβαν και τον Γεώργιον Βάϊαν να προκαταλάβωσι μετά 500 στρατιωτών την ‘Ράχοβαν, και οχυρωθέντες εκ παντός τρόπου την διάβασιν των πολεμίων· συγρόνως δέ έπεμψεν απανταχού σκοπιάς, ίνα πληροφορηθή πότε και πόθεν έμελλον να διαβώσιν οι πολέμιοι.
Την 19 το πρωΐ ούτοι διηρέθησαν εις δύο· και το μεν πεζικόν διέβη διά στενωπού φέροντος από του μοναστηρίου εις ΄Ράχοβαν, το δέ ιππικόν και τα φορτηγά επορεύθησαν διά της ομαλωτέρας του Ζεμενού οδού. Άμα οι σκοποί ανήγγειλαν το κίνημα των εχθρών, ο Καραϊσκάκης ενίσχυσεν έτι μάλλον τους εις ΄Ράχοβαν προαποσταλέντας, πέμψας εκεί επί τούτω τον Χριστόδουλον Χ. Πέτρου, αυτός δέ παραλαβών 800 περίπου στρατιώτας, άνευ αποσκευών, εκίνησε προς το Ζεμενόν, όθεν είχον ήδη διαβή οι εχθροί διευθυνόμενοι προς την ΄Ράχοβαν· και συγχρόνως παρήγγειλε τους περί τα Σάλωνα Γ. Δυοβουνιώντην, Νάκον Πανουριάν και Γιανούσην να προσέλθωσι και αυτοί εις το κρίσιμον τούτο του όλου αγώνος σημείον.
Εκγλωβισμός των Οθωμανών και η χαμένη τους ευκαρία για απεμπλοκή.
Το πεζικόν των πολεμίων, άμα επλησίασε προς την ΄Ράχοβαν, ειδοποιήθη ότι το χωρίον φρουρείται· αλλά μαθόν συγχρόνως ότι το απόσπασμα ήτο μικρόν και επαιρόμενον ένεκα του προσφάτου περί Αταλάντην κατορθώματος, ενέπεσεν ως τυφλόν εις την παγίδα. Οι περί τον Γαρδικιώτην και τον Βάϊαν, κλεισθέντες εις την εκκλησίαν του Αγίου Γεωργίου και εις τας οχυρωτέρας οικίας, αντέκρουσαν την έφοδον επί τρείς περίπου ώρας· εισήρχοντο δέ ήδη εις την ΄Ράχοβαν και οι διά Ζεμενού διαβάντες Τούρκοι, ότε οι μεν υπό τον Χριστόδουλον επλησίαζον εις το χωρίον εκ του καταντικρύ μέρους, ο δέ Καραϊσκάκης είχε διαβή τον Ζεμενόν.
Η στρατιά των πολεμίων συνέκειτο, ως προείπομεν, εξ ανδρών λογάδων δισχιλίων περίπου τον αριθμόν και αγομένων υπό αρχηγών ονομαστών, του Μουσταφάμπεη, του αδελφού αυτού Καρυοφίλμπεη, του Ελμπάζμπεη και του Κεχαγιάμπεη· αλλά μη προσδοκώσα να απαντήση εις το μέρος τούτο τοσαύτην Ελληνικήν δύναμιν και εν αταξία προελαύνουσα, μετά βραχύν αγώνα έδειλίασε, και δεν ηδυνήθη μέν ν’ ανθέξη εν τω χωρίω, δεν ηδυνήθη δε ούτε να προχωρήση προς τα Σάλωνα, ούτε να οπισθοδρομήση προς τον Ζεμενόν· διότι όπισθεν μέν κατεδιώκετο υπό του Καραϊσκάκη, έμπροσθεν δέ απήντησεν επερχομένους τους περί τον Δυοβουνιώτην και Πανουριάν.
Όθεν οι πολέμιοι εστράφησαν προς τον Παρνασσόν και συνήλθον άπαντες, μετά των αποσκευών και των ζώων, επί λόφου κειμένου άνωθεν της ΄Ραχόβας, όστις είχε προ τινός οχυρωθή εκ του προχείρου παρά των εγχωρίων. Αν ήθελον εν τούτοις, ηδύναντο τη νύκτα εκείνην να διαφυγώσι, διότι τα πέριξ αυτών τοποθετηθέντα Ελληνικά αποσπάσματα, αναγκασθέντα υπό του υπερβολικού ψύχους, όπερ ησθάνοντο τοσούτω μάλλον όσω δεν είχον αποσκευάς, εγκατέλιπον κατά μικρόν τας θέσεις αυτών και μετέβησαν εις τας οικίας της ΄Ράχοβας. Αλλ’ οι αγέρωχοι των πολεμίων αρχηγοί δεν κατεδέχθησαν να στρέψωσιν ούτω τα νώτα, και ζητήσαντες επικουρίας αφ’ όλων των πέριξ εχθρικών στρατοπέδων και από αυτού του Κιουταχή, ήλπισαν επιμένοντες να επανορθώσωσι το συμβάν αυτοίς πταίσμα· μάλιστα δε επέμενεν ο Κεχαγιάμπεης, φιλότιμος ών και επερειδόμενος εις την προς αυτόν αγάπην του Κιουταχή.
Περικύκλωση των Οθωμανών, αποτροπή ενισχύσεων και αδιέξοδες διαπραγματεύσεις
Την επιούσαν, 20, πριν έτι ανατείλη ο ήλιος, ο Καραϊσκάκης ετοποθέτησεν αύθις περί τους εχθρούς άπαν το Ελληνικόν στράτευμα, ώστε ουδέ κεφαλήν πλέον ηδύναντο να προβάλωσιν έξω από το οχύρωμά των· συγχρόνως δε, διέταξε μέν να συναχθώσιν εις ΄Ράχοβαν και όσοι ήσαν εις την πολιορκίαν των Σαλώνων, και οι περί τον Δ. Μακρήν, εξέπεμψε δέ οχυρά αποσπάσματα εις τον Ζεμενόν, και εις την οδόν την άγουσαν από του μοναστηρίου της Ιερουσαλήμ, ίνα παρεμποδιση τας βοηθείας, αίτινες ηδύναντο να έλθωσιν εις τους εχθρούς.
Αι βοήθειαι ήρχισαν τωόντι να προσέρχωνται· αλλ’ 800 μεν Τούρκοι, δια του Ζεμενού αγωνισθέντες να διαβώσιν, ηναγκάσθησαν να τραπώσιν εις φυγήν προς την Δαύλειαν, αφού απέβαλον περί τους 80 μέν άνδρας, ικανά δέ φορτία· έτεροι διά του μοναστηρίου της Ιερουσαλήμ ερχόμενοι, ουδ’ επεχείρησαν να διαβώσιν, αλλ’ αναβάντες εις λόφον τινά, από του οποίου ηδύναντο να ιδώσιν αυτούς οι πολιορκούμενοι, επυροβόλησαν μόνον χωρίς να προχωρήσωσι.
Τότε οι πολιορκούμενοι εδοκίμασαν να εξέλθωσιν από το περίφραγμά των προς την μονήν της Ιερουσαλημ, αλλ’ ο Καραϊσκάκης, δραμών αυτοπροσώπως προς τούτο το μέρος, απέκρουσε την έξοδον. Στερούμενοι λοιπόν ύδατος και τροφών και απελπισθέντες να λάβωσι βοήθειαν από των πλησιεστέρων στρατοπέδων, οι Αλβανοί ήδη προέτειναν εις τον Καραϊσκάκην να επιτρέψη αυτοίς την εις τα ίδια επάνοδον· ο δέ, εδέχθη μεν το πρόβλημα, απήντησεν όμως να παραδώσωσι τα όπλα, και προσέτι τας πόλεις της Λειβαδιάς και των Σαλώνων, προς ασφάλειαν δε της εκτελέσεως των συμφωνηθέντων να καταλίπωσιν ως ομήρους παρ’ αυτώ τους δύο κυριωτέρους αρχηγούς, τον Μουσταφάμπεην και τον Κεχαγιάμπεην (σ.1)· αλλ’ οι όροι ούτοι εφάνησαν βαρείς εις τους πολεμίους, οίτινες ελπίζοντες έτι εις την από του Κιουταχή βοήθειαν προετίμησαν να εγκαρτερήσωσιν.
Αποδεκατισμός από το κρύο και το χιόνι και η απελπισμένη έξοδος που κατέληξε σε σφαγή.
Εν τούτοις, η προσδοκωμένη αύτη βοήθεια δεν επήρχετο, αι δε συμβάσαι τη 22, 23 και 24 Νοεμβρίου βροχαί ηύξησαν την δυσχέρειαν αυτών, διότι ήσαν εκτεθειμένοι εις το ύπαιθρον και μεμανδρευμένοι μετά των ζώων αυτών εντός στενού και βορβορώδους χώρου. Έτι από της 22 επληγώθη καιρίως ο γενναίος και συνετός Μουσταφάμπεης· πολλοί δε και εκ των του στρατού ενόσουν και απέθνησκον υπό της πείνης, της υγρασίας και του ψύχους· και τη 23 υπερβολική επιπεσούσα χιών ηπείλησε να θαψη άπαντας ζωντανούς, ώστε κορυφωθείσης της απελπισίας αυτών, απεφάσισαν περί την 3 μετά την μεσηβρίαν ώραν της ημέρας εκείνης να διαφυγώσιν εκ παντός τρόπου προς την μονήν της Ιερουσαλήμ.
Επειδή δέ η υπερβολή του χειμώνος, η τοσαύτας εις τους πολεμίους επενεγκούσα συμφοράς, είχεν αναγκάσει και των Ελλήνων τους πλείστους να καταφύγωσιν εις τας οικίας της ΄Ράχοβας, ολίγοι δε έμειναν φυλάττοντες τας τάξεις αυτών, οι Αλβανοί ηδυνήθησαν να διαπεράσωσιν. Αλλ’ αδύνατοι και τεταλεπωρημένοι κατεβάλλοντο υπό του κόπου οι πλείστοι, μόλις δε εκάθηντο ολίγον ίνα αναπαυθώσι και αμέσως απέθνησκον υπό του παγετού· και μετ’ ολίγον οι Έλληνες μαθόντες την φυγήν, επήλθον επ’ αυτούς πολυάριθμοι, φονεύοντες κατ’ εκλογήν τους μάλλον δυναμένους να σωθώσι, τους δε λοιπούς καταλείποντες έτι εις τους κατόπιν ερχομένους διώκτας και εις τον φυσικόν θάνατον. Και εγένετο η σφαγή εκείνη εν σιγή βαθεία, διότι τα πυροβόλα κατήντησαν άχρηστα διά την υπερβολήν της χιόνος, εδούλευσε δέ μόνη η σπάθη, ώστε ο Καραϊσκάκης, όστις είχε μείνει οπίσω ίνα αδιαλείπτως προεκπέμπη τον στρατόν, μη ακούων κρότον τινά ενόμισε κατ’ αρχάς ότι οι Τούρκοι διέφυγον αβλαβείς· αλλά μετ’ ολίγον εγνώρισε και αυτός την αλήθειαν.
Οι πρώτοι επανερχόμενοι στρατιώται εκόμιζον λάφυρα πλούσια· η οδός έβριθε πτωμάτων· είκοσι και τρείς σημαίαι, όλη η αποσκευή, όλα τα ζώα των εχθρών εγένοντο λεία των Ελλήνων. Εκ των δισχιλίων περίπου πολεμίων μόλις περιεσώθησαν 300 και ούτοι όχι όλοι υγιείς· απέθανον δε και οι 4 αυτών αρχηγοί.
Ο Κεχαγιάμπεης συνελήφθη μεν ζων, αλλά μη γνωρισθείς εφονεύθη· τον δε Μουσταφάμπεην, πνέοντα τα λοίσθια κατά την ώραν της εξόδου, απεκεφάλισεν ο ίδιος αυτού αδελφός Καρυοφίλμπεης, ίνα μη πέσει εις χείρας των Ελλήνων.
Το αποτρόπαιο τρόπαιο, ο απολογισμός και οι εορτασμοί.
Τοιαύτη υπήρξεν η πολυθρυλλητος εκείνη νίκη της ΄Ράχοβας. Ο Καραϊσκάκης, ευλόγως επί τω κατορθώματι αγαλλόμενος, αντήμειψε δι’ ανδρών, αναλόγως των πόρων αυτού, αμοιβών τους ανδραγαθήσαντας (σ.2) και διέταξε συγχρόνως να κατασκευασθή επί λόφου τινός εκτός της ΄Ράχοβας κειμένου από των πολεμίων κεφαλών, πύργος κωνοειδής, εφ’ ού επεγράφη «Τρόπαιον των Ελλήνων κατά βαρβάρων»· τρόπαιον ένδοξον άμα και αποτρόπαιον, διότι εμαρτύρει ου μόνον περί της νίκης, αλλά και περί του πόσον αρειμάνια εκείνα στίφη μετείχον έτι του ήθους βαρβάρων ούς κατεπολέμουν. Μη λησμονήσωμεν όμως ότι ένεκα μεν των ελαττωμάτων τούτων δεν ήσαν υπεύθυνοι οι άνδρες εκείνοι, διότι μετεδόθησαν εις αυτούς εκ δουλείας μακράς, είχον δέ αρετάς τας οποίας είθε διασώζωσιν οι απόγονοι.
Οπωσδήποτε δίκαιον είχεν ο Καραϊσκάης ονομάζων την νίκην ταύτην «λαμπροτάτην»· και υπέγραψαν εν τη εκθέσει εκείνη, παρεκτός αυτού, 94 έτι οπλαρχηγοί, αλλ’ εννοείται ότι το κατόρθωμα ωφείλετο καιρίως εις την στρατηγικήν πρόνοιαν, εις την σύνεσιν και εις την δραστηριότητα ενός και μόνου ανδρός.
Η Ελληνική Κυβέρνησις επανηγύρισε την ημέραν της 24 Νοεμβρίου επ’ εκκλησίας, ως ημέραν αναστάσεως της προ μικρού πεσούσης Στερεάς Ελλάδος. Ο δε Κιουταχής, καταπτοηθείς υπό της συμφοράς, έσπευσε να πέμψη τον Οσμάν Πασάν εις Δαύλειαν, ίνα αναλάβη την αρχηγίαν των σωζομένων αύτοθι τε και εις Ιερουσαλήμ, και εις Φοντάναν τουρκικών αποσπασμάτων, να προσκαλέση δε τον βεζύρην της Ευβοίας Ομέρ πασάν να εκστρατεύση αμέσως, ίνα σώση τα φρούρια της Λεβαδείας και των Σαλώνων.
.
Σημειώσεις
1. Εν τη από 26 Νοεμβρίου 1826 αναφορά αυτού προς την Διοίκησιν ο Καραϊσκάκης λέγει· «Εζήτησαν να τους συγχωρήσωμεν την ελευθέραν είσοδον διά να φύγωσιν εις τα ίδια και μας έδιδον εις χείρας τον Κεχαγιάμπεη και τον Μουσταφάμπεη· αλλ’ ημείς τους εζητήσαμεν τα όπλα και εχαρίζομεν εις αυτούς την ζωήν, εάν θέλωσιν να αναχωρήσωσιν εις τα ίδια, αλλά δεν εδέχθησαν το πρόβλημα«. Όσην όμως πίστιν και αν οφείλομεν εις το επισημον τούτο εγγραφον, προετιμήσαμεν την έκθεσιν του αρχαίου βιογράφου (μεθ’ ής συμφωνούσι κατά μέγα μέρος ο Γόρδων και ο Κ. Τρικούπης) καθό πιθανωτέραν· τωόντι άν οι πολέμιοι εδέχοντο να παραδώσωσι τους δύο αρχηγούς, είναι δύσκολον να παραδεχθώμεν ότι ο Καραϊσκάκης ήθελε προτιμήση τούτων την παράδοσιν των όπλων· διότι τα μεν λύτρα όσα ηδύναντο να λάβωσιν από τον Μουστάμπεη και μάλιστα τον βαθύπλουτον Κεχαγιάμπεη ήσαν βέβαια ανώτερα της αξίας των όπλων, ως προς δε την χρήσιν των όπλων τούτων αποχρώσα ήτο εγγύησις η ζωή των δύο εκείνων αρχηγών.
2. Κατά τινάς χειρογράφους σημειώσεις άς έχομεν προ οφθαλμών αφ’ εσπέρας μεν της 24. έδωκε μεγάλα 4 διπλά Ισπανικά φλωρία, εις κομίσαντα την του Μουσταφάμπεη κεφαλήν, την δε επιούσαν άλλα 4 διά την κεφαλήν του Κεχαγιάμπεη, και ανά έν Οθωμανικόν μικρόν φλωρίον (ρουμπιέν) δι’ εκάστην των λοιπών κεφαλών.


ΑΒΕΡΩΦ