Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΗΓΕ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤ - ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Στον υπόγειο πόλεμο της Τουρκίας δεν απαντάς με ''εμφύλιο''διότι δεν θα υπάρχει κανείς για να προστατεύσει την Ελλάδα...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Χθες, καλέσαμε την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να ξαναδεί το θέμα των μαζικών αντιδράσεων των πολιτών στη Λέσβο και στη Χίο, με νηφαλιότητα και να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να κάνουν ένα βήμα πίσω.

Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Η κυβέρνηση έδειξε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στοχεύοντας να επιβληθεί επί της λαϊκής εξέγερσης, διότι περί αυτού πρόκειται, με αποτέλεσμα η παγκόσμια κοινή γνώμη να γίνει μάρτυρας των βιαιοτήτων, καθώς οι εικόνες με τα χημικά των ΜΑΤ ταξίδευσαν σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα.

Οι αστυνομικοί, που είναι και αυτοί παιδιά του λαού, μεταφέρθηκαν στα ακριτικά νησιά για να επιβάλουν "το νόμο και την τάξη" και να καταστείλουν τις δίκαιες αντιδράσεις των πολιτών. Δεν εστάλησαν για να αντιμετωπίσουν την άθλια κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, με την αποστολή στη χώρα μας χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων (με ή χωρίς εισαγωγικά), ανάμεσα στους οποίους εντοπίστηκαν ακραία και επικίνδυνα στοιχεία.

Ο Ερντογάν "καταλαμβάνει" ελληνικά νησιά

Η κυβέρνηση επέλεξε να μην δημοσιοποιήσει τα άσχημα αυτά νέα για να μην πανικοβάλει τους πολίτες, αλλά πρόκειται για μία πραγματικότητα, που απασχολεί την πολιτική ηγεσία, αλλά δυστυχώς δεν κάνει πολλά για να την αντιμετωπίσει. Αντίθετα, προσπαθεί να τερματίσει με την αστυνομική βία τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των ακριτών μας, οι οποίοι με τρόμο συνειδητοποιούν ότι χωρίς τη χρήση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ο Ερντογάν μπορεί να "καταλάβει" ελληνικά νησιά.

Προσέξτε: Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας έστειλε στη Χίο και στη Λέσβο μερικές χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι με τον χρόνο είναι περισσότεροι από τους Έλληνες πολίτες, που επέλεξαν να μην εγκαταλείψουν τα νησιά μας, αλλά να παραμένουν εκεί ως άγρυπνοι ακρίτες φρουροί, προστατεύοντας την ελληνική κυριαρχία και ανεξαρτησία.

Διαβάστε την συνέχεια στο hellasjournal.com

https://hellasjournal.com/2020/02/ston-ipogio-polemo-tis-tourkias-den-apantas-me-emfilio-dioti-den-tha-iparchi-kanis-gia-na-prostatefsi-tin-ellada/

ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ;

Του Θεόδωρου Καρυώτη
 

Ο παρακάτω χάρτης μου έδωσε την αφορμή να γράψω για ένατη φορά, τα τελευταία 38 χρόνια, για το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Σε ένα πρόσφατο βίντεο, που ανήκει σε μια τηλεοπτική σειρά που ασχολείται με γεωπολιτικές εξελίξεις, εμφανίστηκε αυτός ο χάρτης που έχει εξαφανίσει για άλλη μια φορά το Καστελόριζο, την Ρω και την Στρογγύλη!

Τα νησιά αυτά ήταν και ο κύριος λόγος που η Τουρκία πολέμησε την ΑΟΖ καθώς και το Άρθρο 121 της UNCLOS του 1982 που δίνει πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ σε νησιά. Το άρθρο 121, παράγραφος 2, της UNCLOS δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ή παρερμηνείας, γιατί ξεκάθαρα αναφέρει ότι: Με την εξαίρεση των προβλεπόμενων στην παράγραφο 3, η αιγιαλίτιδα ζώνη, η συνορεύουσα ζώνη, η αποκλειστική οικονομική ζώνη και η υφαλοκρηπίδα μιας νήσου καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης που εφαρμόζονται σε άλλο χερσαίο έδαφος.

Η εξαίρεση της παραγράφου 3 αναφέρει ότι: Βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινο μόνιμο πληθυσμό ή οικονομική ζωή δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα.

Αυτή όμως η εξαίρεση δεν επηρεάζει το καθεστώς του Αιγαίου γιατί αν και υπάρχουν τέτοιου είδους ελληνικοί βράχοι, δεν αλλάζουν την κατάσταση, αφού επικαλύπτονται από την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ των υπόλοιπων κατοικήσιμων νησιών του Αιγαίου.

Έγραψα για πρώτη φορά για την αξία του Καστελόριζου το 1985, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Τότε, ακόμα και οι ελληνικοί χάρτες δεν ανέφεραν το σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη). Τώρα όλοι ομνύουν στην αξία του, αλλά πολλοί δεν αντιλαμβάνονται γιατί είναι τόσο σημαντικό νησί για τα εθνικά μας συμφέροντα. Ο κύριος λόγος είναι ότι το σύμπλεγμα αυτών των νησιών δίνει την δυνατότητα, βάσει της UNCLOS του 1982, στην ΑΟΖ της Ελλάδας να εφάπτεται της ΑΟΖ της Κύπρου.

Ενθυμούμαι όταν ο καθηγητής Ευριπίδης Μπίλλης, διαβάζοντας ένα άρθρο μου για το Καστελόριζο το 2011, έστειλε το παρακάτω μήνυμα: “Για τους σοβαρότατους λόγους που αναφέρει κατωτέρω ο συνάδελφος Θεόδωρος Καρυώτης παρακαλείστε να στείλετε ταχυδρομικώς μία οποιαδήποτε κάρτα στο Καστελόριζο, στη δ/νση: Megisti Municipality or Elementary School Megisti, 851 11, Kastelorizo, Dodekanisa, GREECE.

Παρακαλείστε να διαβάσετε το κατωτέρω κείμενο του Καθηγητή Καρυώτη για να αντιληφθείτε τη σημασία της αποστολής. Σε περίπτωση που το επιθυμείτε ενημερώστε κάθε ένα της λίστας σας. Στόχος, να κατακλυσθεί το Ελληνικό Καστελόριζο με κάρτες αγάπης από όλον τον απανταχού Ελληνισμό”. Έτσι παρακολουθώντας, σχεδόν για τέσσερις δεκαετίες, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, αποφάσισα να γράψω άλλη μια φορά για το πιο κρίσιμο οικόπεδο της πατρίδας μας.

Ο κύριος λόγος, να ασχοληθώ πάλι με το θέμα , ήταν η παρέμβαση του καθηγητή Χρήστου Ροζάκη, σε μια εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ, όπου ανέφερε ότι : «Η Ελλάδα έχει τηρήσει μια μαξιμαλιστική θέση σε όλα της τα ζητήματα. Έχει θεωρήσει ότι μπορεί να έχει ΑΟΖ μέχρι την Κύπρο, πράγμα αδύνατον. Έχει θεωρήσει ότι μπορεί να έχει 12νμ παντού. Έχει θεωρήσει ότι μπορεί να έχει εναέριο χώρο μεγαλύτερο από την αιγιαλίτιδα ζώνη της».

Μου προξένησε ιδιαίτερη έκπληξη η άποψη του ότι «Η Ελλάδα έχει θεωρήσει ότι μπορεί να έχει ΑΟΖ μέχρι την Κύπρο, πράγμα αδύνατον», γιατί στο βιβλίο μου «Η ΑΟΖ της Ελλάδας» από τις εκδόσεις Λιβάνη περιλαμβάνεται και η θέση του Χρήστου Ροζάκη για το Καστελόριζο, που απέχει μέρα με τη νύχτα από την πρόσφατη απαράδεκτη τοποθέτηση του. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο δημιουργεί ένα εδαφικό τόξο με τις ανατολικές ακτές της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης προβάλλοντας τίτλο τόσο για ΑΟΖ όσο και για υφαλοκρηπίδα. Έτσι το Καστελόριζο δεν είναι απομονωμένο και αποτελεί τμήμα μιάς ευρύτερης εδαφικής ενότητας και καταλήγει:

«Σε κάθε περίπτωση, εάν υπάρξει μια συνολική οριοθέτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, όπως αυτό προσδιορίζεται από τις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης, τότε το μήκος των ακτών των νησιών που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της ανατολικής Μεσογείου θα συνυπολογιστεί, ως τμήμα ενός συνολικότερου υπολογισμού, με το μήκος των άλλων ελληνικών ακτών. Κάτι που πιστεύω ότι ευνοεί την Ελλάδα.»
Μη πέσετε από την καρέκλα σας. Αυτό έγραψε το 2014. Τι συνέβη από τότε και άλλαξε θέση μόνο ο Θεός το γνωρίζει.

Ο πρέσβης Çağatay Erciyes, Γενικός Διευθυντής Ναυτιλίας και Αεροπορίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας ανάρτησε χάρτη με ειδική επισήμανση στο Καστελόριζο, σημειώνοντας:
«Τι γελοίο να σκέφτεται κάποιος πως σε ένα νησί έκτασης 10 τετρ. χιλιομέτρων το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ από την Τουρκία και 570 χλμ από την Ελλάδα μπορεί να δοθεί έκταση θαλάσσιας ευθύνης 40.000 τετρ. Χιλιομέτρων.” Όπως είδαμε παραπάνω ο καθηγητής Ροζάκης του έχει ήδη απαντήσει

Η ιστορία των 12 ναυτικών μιλίων

Εκτός από τους καβγάδες των ειδικών για την υφαλοκρηπίδα, για την ΑΟΖ και για την Χάγη, παρατηρούμε και ένα καβγά για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας, που έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί μετά την υπογραφή του Συντάγματος των Θαλασσών και των Ωκεανών (UNCLOS) το 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικας. Έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε, αλλά το φοβικό σύνδρομο δεν μας έχει εγκαταλείψει.

Είμαστε το μοναδικό παράκτιο κράτος του πλανήτη Γη που δεν διαθέτει αιγιαλίτιδα ζών 12 ν.μ., αλλά ακόμα τσακωνόμαστε για το δέον γενέσθαι. Πρέπει να κατανοήσουμε όμως μερικά βασικά θέματα:

1. Πρέπει να αποφασίσουμε να επεκτείνουμε την αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα) από 6 ν.μ. σε 12 ν.μ. σε όλη την επικράτεια.

2. Η τμηματική επέκταση είναι ένα ηλίθιο τέχνασμα και θα γελοιοποιηθούμε στην παγκόσμια κοινότητα, εάν διαθέτουμε σε κάποιες περιοχές 6 ν.μ. σε άλλες 8 ν.μ. σε άλλες 10 ν.μ. και σε άλλες 12 ν.μ. Εκτός εάν θέλουμε να μας γράψουν στο Guinness Book of World Records και να γελάει ο Ερντογάν εις βάρος μας.

3. Το ίδιο τραγικό και ίσως πιο γελοίο θα είναι να κάνουμε, γιατί ακούστηκε και αυτό, τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ και, ακόμα γελοιότερο, τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ
Για να φανταστείτε την τραγωδία μας, ακόμη δεν γνωρίζουμε τι προβλέπει η UNCLOS για τις θαλάσσιες ζώνες.
Με την βοήθεια του παρακάτω χάρτη θα προσπαθήσω να εξηγήσω τις έννοιες των θαλασσίων ζωνών.

Πολλοί από τους αυτοαποκαλούμενους ειδικούς πιστεύουν ότι η ΑΟΖ ξεκινά μετά από τα χωρικά ύδατα. Μέγα και τραγικό λάθος! Όπως βλέπετε από τον χάρτη, η ΑΟΖ ξεκινά από εκεί που αρχίζουν τα χωρικά ύδατα.
Αυτός ήταν ο λόγος που παρεξηγήθηκα όταν αναφέρθηκα στο γεγονός ότι η θάλασσά μας δεν αυξάνει εάν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα. Κοιτάξτε προσεκτικά για άλλη μια φορά τον διάσημο πλέον χάρτη της ελληνικής

Το μέγεθος της ΑΟΖ μας είναι το ίδιο με χωρικά ύδατα 6 ν.μ. και 12 ν.μ. μια και η αύξηση σε 12 ν.μ., όπως είδαμε παραπάνω, δεν επηρεάζει το μέγεθος της ΑΟΖ. Για να είμαστε και δίκαιοι, έχει υπολογιστεί ότι η ΑΟΖ μας, με εύρος αιγιαλίτιδας ζώνης 6 ν.μ. κατέχει το 94.5% του Αιγαίου, ενώ με 12 ν.μ. θα κατέχει το 95%!

Θα είναι χρήσιμο εδώ να επαναφέρουμε στην επικαιρότητα ένα άρθρο, του Άγγελου Συρίγου και του γράφοντα, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» όταν κυβερνούσε την Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας, που καλό θα ήταν να το διαβάσει και ο σημερινός κυβερνήτης της πατρίδας μας Κυριάκος Μητσοτάκης. Αναφέραμε τότε:

«-Η Ελλάδα είναι η μόνη από 149 παράκτιες χώρες σε όλο τον κόσμο που έχει τη δυνατότητα αλλά δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια

-Μαζί με Αλβανία, Κουβέιτ και Μαυροβούνιο είναι οι χώρες που δεν έχουν κηρύξει οποιαδήποτε θαλάσσια ζώνη από αυτές που προβλέπονται στο διεθνές δίκαιο της Θάλασσας.

-Εξακολουθεί να διατηρεί το μοναδικό παγκοσμίως διαφορετικό εύρος χωρικών υδάτων (6 μίλια) από εναέριο χώρο (10 μίλια), καθεστώς που αποκαλείται διεθνώς το «ελληνικό παράδοξο».

-Τα παραπάνω στοιχεία κατατάσσουν την Ελλάδα ως τη χώρα με τη μικρότερη δικαιοδοσία σε θαλάσσιες ζώνες σε όλο τον κόσμο».

Είναι δυστυχώς σαφές ότι η Ελλάδα, που επικαλείται με κάθε ευκαιρία το διεθνές δίκαιο, απέχει συστηματικά από την εφαρμογή του. Αυτή η στάση θα μπορούσε να είναι εν μέρει κατανοητή πριν το 1994, που δεν είχε τεθεί σε ισχύ η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Εικοσιπέντε χρόνια όμως αργότερα, η συστηματική αποφυγή ασκήσεως δικαιωμάτων που μας παρέχει το διεθνές δίκαιο οδηγεί σε αποδυνάμωσή τους.

Είναι προφανές ότι πίσω από την ελληνική αδράνεια βρίσκεται ο φόβος της Τουρκίας, που έχει απειλήσει με casus belli σε περίπτωση επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων. Η απειλή είναι εντελώς παράνομη, αλλά δεν μπορούμε να μη τη λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν. Εμείς, όμως, έχουμε φτάσει στην άλλη άκρη. Προκειμένου να μην «ενοχλήσουμε» την Τουρκία απέχουμε από οποιαδήποτε άσκηση δικαιωμάτων σε όλες μας τις θάλασσες. Ανάλογες αντιλήψεις είχαν εμποδίσει επί δεκαετίες την έρευνα και εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο και το Λιβυκό Πέλαγος, περιοχές στις οποίες δεν υπάρχει τουρκική απειλή.»

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ένα από τα άρθρα που είχα γράψει, σε αυτή την ιστοσελίδα, είχε τίτλο «Το Καστελόριζο και τα μάτια σας» και μου το θύμισε ο εξαιρετικός Κύπριος δημοσιογράφος Πανίκος Παναγιώτου, όταν έγραψε:
«Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα έρθει το τέλος αυτού του παιχνιδιού. Και εκεί θα αποδειχθεί, για μια ακόμη φορά, αν ο Ελληνισμός φρόντισε εκ των προτέρων με μεθοδική προετοιμασία, συγκροτημένη στρατηγική, ενότητα δράσης και ξεκάθαρους στόχους να αξιοποιήσει αποτελεσματικά το νέο συγκρουσιακό περιβάλλον που θα προκύψει και θα επηρεάσει καταλυτικά την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Όλες οι ενέργειες της Τουρκίας εκδηλώνονται στο πλαίσιο της πάγιας πολιτικής της, αλλά σήμερα παίρνουν άλλες διαστάσεις επειδή πλέον υπάρχουν τα νέα δεδομένα που δημιουργούν οι υδρογονάνθρακες. Γι’ αυτό, έχει μεγάλη σημασία να ακουστεί η άποψη ειδικών και διαπρεπών Ελλήνων διπλωματών και ακαδημαϊκών: το Καστελόριζο και τα μάτια σας! Αυτό το ακριτικό νησί συμβολίζει σήμερα την αντοχή και την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού.»

DEFENCE-POINT
https://www.defence-point.gr/news/tha-katalavoyme-oti-to-kastelorizo-einai-o-ti-pio-polytimo-diathetoyme 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΜΑΤ ΔΕΡΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

 

Είναι, χωρίς αμφιβολία, θλιβερά τα επεισόδια που σημειώθηκαν στα ακριτικά νησιά μας, όταν οι κάτοικοί τους, που πρωτοστάτησαν στη φιλοξενία των προσφύγων και των μεταναστών, προπηλακίστηκαν από τα ΜΑΤ. Από τη μία είναι οι κάτοικοι, που δοξάστηκαν πριν μερικά χρόνια, και τώρα κατηγορούνται για έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στις μάζες των άμοιρων ανθρώπων που μας στέλνει πεσκέσι ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας και από την άλλη η κυβέρνηση που προσπαθεί να επιβάλει την τάξη για να δαμάσει τη μάστιγα που ενέσκηψε στην Ελλάδα όταν ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να …«τιμωρήσει» τους αναίσθητους πραγματικά Ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι οχυρώθηκαν πίσω από έωλες αποφάσεις, που επιβλήθηκαν στην προηγούμενη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Πότε θα καταλάβουμε ότι το λεγόμενο «μεταναστευτικό» -«προσφυγικό» πρόβλημα αποτελεί εθνική απειλή για τη χώρα; Πότε θα καταλάβουμε ότι είναι εθνικό θέμα καθώς η Τουρκία στοχεύει την εθνική ασφάλεια και την κυριαρχία της Ελλάδας. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Προσπαθώντας να καταλάβω τα επιχειρήματα όλων των πλευρών, διαπίστωσα ότι ουδείς ασχολείται πραγματικά με το πρόβλημα. Όλοι έχουν τα δίκια τους. Αλλά την ίδια στιγμή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα ούτε ως θέμα αποκλειστικά του νόμου και της τάξης.

Αλλά και ούτε ως ένα ζήτημα που αποδεικνύει την έλλειψη ευαισθησίας, όπως κατηγόρησαν τους κατοίκους που διαμαρτύρονται μερικά μέσα μαζικής ενημέρωσης του εξωτερικού, και οι «ψεκασμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι δεν διαθέτει παράλογους μόνο η εθνικιστική Δεξιά, αλλά και η νεοφιλελεύθερη Αριστερά, που βρήκε καταφύγιο σε ένα κομμάτι της, που αποτελεί την ισχνή μειοψηφία. Σίγουρα η κατάσταση έχει ξεφύγει και ο έλεγχος είναι ανύπαρκτος.

Επαναλαμβάνω ότι οι άνθρωποι που κατηγορούνται σήμερα ως «εθνικιστές» και «ρατσιστές» είναι αυτοί που έσωσαν εκατοντάδες συνανθρώπους μας από βέβαιο θάνατο. Πρόσφεραν ότι χρειάζεται ένα άτομο που βρίσκεται σε απόγνωση, έδωσαν ακόμα και τα σπίτια τους και τα ρούχα τους, έδωσαν μάχες με τα μανιασμένα κύματα για να σωθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες μέχρι να βρουν το δρόμο τους. Δυστυχώς στην πλάτη αυτών των ανθρώπων παίχθηκαν βρώμικα παιγνίδια από μη κυβερνητικές οργανώσει (ΜΚΟ-NGO). Όχι όλες, αλλά αρκετές κερδοσκόπησαν και μέχρι σήμερα συνεχίζουν ανενόχλητες να κερδοσκοπούν εις βάρος των προσφύγων και των μεταναστών. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

https://hellasjournal.com/2020/02/i-ellada-apilite-apo-tin-tourkia-alla-ta-mat-dernoun-tous-katikous-ton-akritikon-nision-mas/ 

Η ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΗΣΙΣ ΣΑΛΠΙΖΕΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΟΛΗ

Ἀλιβιζᾶτος, Λιάκος, Ροζάκης στήν πρώτη γραμμή τοῦ ρεαλισμοῦ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ἄρχισαν τά γνωστά παιγνίδια τήν τελευταία ἑβδομάδα. Ὁ Πρόεδρός τους Ταγίπ Ἐρντογάν προεκάλεσε δύο φορές τήν ἑλληνική πολιτική ἡγεσία ὑποβάλλοντάς την σέ τέστ ψυχραιμίας. Τήν πρώτη φορά ἰσχυρίσθηκε πώς ἀποδεχόμεθα σταδιακῶς τά τετελεσμένα τοῦ μνημονίου μέ τήν Λιβύη στήν Μεσόγειο. Τήν δεύτερη ἰσχυρίσθηκε ὅτι συζήτησε μέ τόν Πρωθυπουργό στήν Νέα Ὑόρκη ζητήματα «τουρκικῆς μειονότητος» τῆς Θράκης, ἑλληνικῆς μειονότητος Κωνσταντινουπόλεως, σύν τό ζήτημα τῆς λειτουργίας τοῦ τεμένους τῶν Ἀθηνῶν. Προειδοποίησε ἐπίσης πώς συντόμως θά στείλει τό ἐρευνητικό «Ὀρούτς Ρέις» στό οἰκόπεδο 15 νοτίως τῆς Ἱεράπετρας στήν Κρήτη. Ἐπίκουρος στήν προκλητικότητα Ἐρντογάν προσῆλθε ὁ ὑπουργός τοῦ ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Μεχμέτ Τσαβούσογλου, ὁ ὁποῖος ἀρχικῶς ἐπετέθη μέ ἀνοίκειο τρόπο στόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο γιά τίς δηλώσεις του περί ἑλληνικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος. Ἔπειτα ἀνέπτυξε ἰσχυρισμούς, ὅτι συζητεῖται ἡ μοιρασιά τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς Μεσογείου. Ἡ ἀντίδρασις τῶν Ἀθηνῶν ἦταν ἀρχικῶς παγερή. Ἐπιτηδευμένως ἀδιάφορη. Ὁ Πρωθυπουργός σωστά δέν μπῆκε σέ προσωπικό καυγᾶ μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο. Ὡστόσο τά ἀνεπίσημα πρόσωπα πού μπῆκαν στήν πρώτη γραμμή, ἡ πεφωτισμένη διανόησις τῶν Ἀθηνῶν, ἔστειλαν λανθασμένα μηνύματα στήν Ἄγκυρα. Πρῶτος ὁ πρώην ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν Χρῆστος Ροζάκης, ὁ ὁποῖος δήλωσε πώς «πρέπει νά δώσουμε κάτι στούς Τούρκους»! «Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε τά πάντα μέ τό μέρος μας. Θά πρέπει νά δώσουμε καί κάτι. Γιά νά πᾶμε στήν Χάγη χρειάζεται συνυποσχετικό» εἶπε ἀρχικῶς ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἐπέκρινε τήν ἕως τώρα στάση τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά ζητήματα, τήν ὁποία ἔφθασε στό σημεῖο νά τήν χαρακτηρίσει «μαξιμαλιστική». «Ἔχει θεωρήσει ὅτι μπορεῖ νά ἔχει ΑΟΖ μέχρι τήν Κύπρο, πρᾶγμα ἀδύνατον. Ἔχει θεωρήσει ὅτι μπορεῖ νά ἔχει 12 ν.μ. Παντοῦ. Ἔχει θεωρήσει ὅτι μπορεῖ νά ἔχει ἐναέριο χῶρο μεγαλύτερο ἀπό τήν αἰγιαλίτιδα ζώνη της» συνεπλήρωσε ὁ πρώην ὑπουργός. Ἀπό τήν κριτική του δέν γλύτωσε καί ἡ ἑλληνική κοινωνία, ἡ ὁποία κατά τόν κ. Ροζάκη «γαλουχήθηκε μέσα ἀπό ἀρχές καί ἀξίες πού δέν εἶναι ἀπαραίτητα σωστές, δηλαδή συνυφασμένες μέ τό Διεθνές Δίκαιο».

Ἠκολούθησε ἀσθμαίνων ὁ καθηγητής ἱστορίας τοῦ ΕΚΠΑ Ἀντώνης Λιάκος ξιφουλκῶν ὑπέρ τῆς «ὑποδοχῆς» ἑνός ἑκατομμυρίου προσφύγων πού θά στείλει ὁ Ἐρντογάν στήν Ἀθήνα. Ἡ εἰσήγησίς του εἶναι ἡ ἀλλοίωσις τοῦ ἐθνικοῦ κορμοῦ! Οὐδεμία ἔκπληξις. Προσφάτως ὁ κ. Λιάκος χαρακτήρισε τήν κυπριακή Κυβέρνηση ἀνεύθυνη γιά τίς συμφωνίες μέ τρίτες χῶρες περί ἐξορύξεως φυσικοῦ ἀερίου ζητῶν νά βάλουμε καί τήν Τουρκία στό παιγνίδι. Ἀρχικῶς ἔκρινε ἐπιβεβλημένη τήν «ὑποδοχή» τουλάχιστον ἑνός ἑκατομμυρίου προσφύγων, διότι «ἡ Ἑλλάδα ὅπως καί τά Βαλκάνια βρίσκονται ἀπέναντι σέ ἕνα πέταλο χωρῶν, ἀπό Ἀφρική ἕως Τουρκία, στό ὁποῖο ὑπάρχει πληθυσμιακή ἔκρηξη, ὑπερχείλιση νεανικῶν ἡλικιῶν, ἐνῶ οἱ δικοί τους πληθυσμοί καταρρέουν καί γηράσκουν». Μόνο μέ τούς ἐξ ἀνατολῶν λαθρομετανάστες θά ἀντιμετωπισθεῖ ἡ «πληθυσμιακή κατάρρευση» ἐπεσήμανε ὁ κ. Λιάκος καί ὑπεστήριξε ὅτι τά θέματα πού ἔπρεπε νά ἀπασχολοῦν τήν Ἑλλάδα εἶναι τά ἑξῆς: «Πῶς θά τούς ἐνσωματώσουμε, ποῦ θά τούς στεγάσουμε, πῶς θά ἀπασχοληθοῦν, πῶς θά τούς ἐκπαιδεύσουμε, πῶς θά τούς μάθουμε τή γλῶσσα μας».

Πρό ἡμερῶν ὁ ἴδιος εἶχε ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ ὑπογραφή τῆς συμφωνίας τοῦ ἀγωγοῦ EastMed θά ἀποδειχθεῖ μοιραία. «Πρέπει νά ἀπευχηθοῦμε τήν πραγματοποίησή του. Μέ τήν συμφωνία τῶν πολιτικῶν δυνάμεων στήν ὑλοποίησή του, ἀκούγεται ὡς αἱρετική καί περιθωριακή φωνή κάθε ἀντίθετη ἄποψη, πού λέει ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀποκλειστεῖ ἡ Τουρκία ἀπό τά ὅποια κοιτάσματα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ὅτι εἶναι ἕωλη καί τυχοδιωκτική ἡ συμμαχία Ἑλλάδας-Κύπρου (πού ἔχει ἰδιαίτερες εὐθύνες)-Ἰσραήλ καί Αἰγύπτου, καί ὅτι μπλέκουμε σέ διαμάχες πού ἡ Ἑλλάδα δέν μπορεῖ νά ἐλέγξει. Ἐπιτρέψτε μου, ἀλλά τή θεωρῶ πολιτική αὐτοχειριασμοῦ. Ἑλλάδα καί Τουρκία, καί ἀπό τή γεωγραφία καί ἀπό τήν ἱστορία εἶναι καταδικασμένες νά ζοῦν μαζί, νά διαπραγματεύονται, νά λύνουν τίς διαφορές τους καί νά συνεργάζονται» ἀνέφερε χαρακτηριστικά ὁ καθηγητής.

Τό… κερασάκι στήν τούρτα ἀπετέλεσε ὁ χθεσινός διορισμός τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν καί τοῦ σχεδίου Ἀννάν Νίκου Ἀλιβιζάτου στήν «Ἐπιτροπή 2021». Διάνα! Οἱ ἀρνητικές ἐντυπώσεις ἀπό τήν διεύρυνση τῆς Ἐπιτροπῆς μετριάζονται βεβαίως κάπως ἀπό τήν τοποθέτηση τοῦ ἑλληνοπρεποῦς Διονύση Σαββόπουλου («πότε μέ τίς ἀρχαιότητες πότε μέ Ὀρθοδοξία τῶν Ἑλλήνων οἱ Κοινότητες φτιάχνουν ἄλλο γαλαξία») καί τοῦ ναυάρχου, ἐπιτίμου ἀρχηγοῦ ΓΕΕΘΑ Παναγιώτου Χηνοφώτη, καί ἄλλων προσωπικοτήτων. Ἡ ἐντύπωσις πώς δέν ἀπαντᾶμε ἀλλά στέλνουμε σήματα ἀδυναμίας θά ἐνισχύετο κι ἄλλο, ἄν δέν ἀντιδροῦσαν χθές ὁ Προκόπης Παυλόπουλος ἀπό τά Ἰωάννινα ὁ ὁποῖος ἀπήντησε στόν Ἐρντογάν καί Τσαβούσογλου καί ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας ἀπό ἡμερίδα τῆς ΕΣΗΕΑ. Ὁ κ. Παυλόπουλος μετά τήν κατάθεση στεφάνου στό μνημεῖο Μπιζανομάχων, εἶπε ὅτι ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς πόλεως εἶναι «ἕνα ἐμβληματικό ἱστορικό δίδαγμα τῆς εὐψυχίας τῶν Ἑλλήνων σέ ὅλους τούς ἀγῶνες γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Πατρίδας». Μάλιστα ὑπεγράμμισε ὅτι πρόκειται γιά «δίδαγμα, τό ὁποῖο συμπυκνώνεται στήν προειδοποίηση, πρός κάθε κατεύθυνση, ὅτι γιά ἐμᾶς, τούς Ἕλληνες, δέν ὑπάρχει δίκαιο τοῦ ἰσχυροῦ, ἀλλά μόνον ἡ ἰσχύς τοῦ Δικαίου». Ἀναφερόμενος εἰδικῶς στήν Τουρκία, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας διεμήνυσε ὅτι οἱ Ἕλληνες «ὡς ἐγγυητές τῆς διεθνοῦς καί τῆς εὐρωπαϊκῆς νομιμότητας θά ἐπιβάλουμε τόν σεβασμό καί τήν ἐφαρμογή τοῦ Διεθνοῦς καί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαίου, στό σύνολό τους. Καί μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο θά θωρακίζουμε τό ἔδαφος, τά σύνορα καί τήν ΑΟΖ, πού εἶναι καί ἔδαφος, σύνορα καί ΑΟΖ τῆς ΕΕ. […] Ἡ αὐθαιρεσία τῆς Τουρκίας ὡς πρός τήν ἐφαρμογή τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας» καί ὅτι εἶναι παντελῶς ἀνυπόστατο τό «“ψευτομνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης”».

Εἶχε προηγηθεῖ ἡ αὐστηρά ἀπάντησις τοῦ κ. Δένδια στόν Τοῦρκο ὁμόλογό του, πώς ἡ Ἑλλάς εἶναι «διαχρονικά καί πάντοτε ἀνέτοιμη γιά ἕνα ἀνατολίτικο παζάρι καί ἕναν ἀνέντιμο καί καταχρηστικό συμβιβασμό». «Εἴμαστε ἕνα κράτος πού ἔχει μιά πολυμερῆ ἐξωτερική πολιτική, πού πάντοτε ὅμως ὑπηρετεῖ τό Διεθνές Δίκαιο, τήν ἀσφάλεια καί τήν σταθερότητα» καί σημείωσε μέ ἔμφαση ὅτι ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις «ἐπιδιώκει τήν ἐνδυνάμωση τῶν σχέσεών της μέ τούς παραδοσιακούς καί ἱστορικούς της συμμάχους, τίς ΗΠΑ, τήν Γαλλία, τίς ἀραβικές χῶρες καί τό Ἰσραήλ».

Τά δύσκολα θά ἀρχίσουν πάντως ὅταν θά ἀναρτηθεῖ τό μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης στόν ΟΗΕ. Τότε θά εἶναι ἡ σειρά τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη νά ὁμιλήσει μέ τήν ἱστορία.

ΕΣΤΙΑ
http://www.estianews.gr/kentriko-thema/i-pefotismeni-dianoisis-salpizei-upochorisi-kai-upostoli/ 

ΤΗΣ ''ΠΑΓΙΔΑΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ'' ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ

Του Παναγιώτη Ήφαιστου
καθηγητού Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών Σπουδών στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του πανεπιστημίου Πειραιώς.  

Πρόσφατες διοργανώσεις και ομιλίες πολιτικών προσώπων και φορέων επιστημονικών τίτλων καταμαρτύρησε ότι, εισερχόμενοι βαθύτερα στον 21ο αιώνα, ουκ ολίγοι κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο: Αναζητούν άλλους κόσμους ανύπαρκτους και φανταστικούς, χωρίς κράτη και έθνη, ενώ έχουν μια απόλυτα λανθασμένη αντίληψη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τις στρατηγικές παραμέτρους που την προσδιορίζουν. Άσε δε που κατανόησαν ανάποδα τον Θουκυδίδη και τα αξιώματα που προσδιορίζουν τις λειτουργίες κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.

Σε αναφορά με άρθρο του Graham Alisson συγγραφέα του βιβλίου "Η παγίδα του Θουκυδίδη", περίπου προτάθηκε, από υψηλόβαθμα μάλιστα στελέχη του πολιτικού προσωπικού, να πηδήξουμε πάνω από την παγίδα! Δεύτερον, το καζάν-καζαν, την συνεκμετάλλευση, τον "έντιμο συμβιβασμό", τα συνέδεσαν με τις μεταπολεμικές σχέσεις Γερμανίας-Γαλλίας. Το νέο παραμύθι-αφήγημα θέλει να μιμηθούμε τα δύο κράτη που, δήθεν, αγκαλιάστηκαν φιλικά και αγαπητικά.

Μιας και για αμφότερα τα ζητήματα  "έτυχε" να έχουμε μελετήσει και γράψει εκτενώς καλά κάνουμε να τα φωτίσουμε. Κατά πρώτον, ο Θουκυδίδης. Η "παγίδα του Θουκυδίδη", ή όπως εμείς το λέμε «το θουκυδίδειο αδιέξοδο», δεν είναι κάποια ιδιοτροπία του προπάππου στοχαστή, ή όσων εδράζουν την ανάλυσή τους πάνω στα αξιώματα του θουκυδίδειου παράδειγματος. Γιατί αν την παγίδα την βλέπουμε ανάποδα, η ιστορική παγίδευση των νεοελλήνων αυτή την φορά θα είναι αυτοκτονική και ανεπίστροφη.

Τι μας είπε ο Θουκυδίδης

Απλά, κατανοητά και αληθινά ο Θουκυδίδης περιέγραψε τις πραγματικές προϋποθέσεις κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος, εξ ου και από κάθε σοβαρό αναλυτή θεωρείται το επιστημονικό παράδειγμα που περιέχει όλα τα αξιώματα. Εξ ου, εάν συμφωνήσουμε ότι η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής είναι το αντίστοιχο της ιατρικής (K. Waltz), η λάθος διάγνωση των παθολογιών και (ξανά) ζεϊμπέκικα σημαίνει λάθος θεραπεία και σοβαρές ασθένειες ή και εν μέσω καταιγιστικών και μεγάλων στρατηγικών ανακατατάξεων, σηματοδοτούν ιστορικό θάνατο.

Ο προπάππος Θουκυδίδης, με θαυμαστή αξιολογική ουδετερότητα περιέγραψε την δομή και την φυσιογνωμία κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος: Έχουμε και θα συνεχίσουμε να έχουμε πολλά κράτη διαφορετικού μεγέθους, διαφορετικής ισχύος,......

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ SLPRESS
https://slpress.gr/idees/tis-quot-pagidas-toy-thoykydidi-quot-to-anagnosma-katiforizontas-pros-nea-zeimpekika/ 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΒΟΛΙΝΗΣ : ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΟΚΡΑΤΗ

Ο ΚώσταςΒοβολίνης Έλληνας εθνικιστής και παραδοσιοκράτης, υποστηρικτής του θεσμού της Βασιλείας, νομικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, εκδότης, ανώτερος Δημόσιος υπάλληλος που διατέλεσε Γραμματέας του Δήμου Πειραιά και της Ελληνικής Βουλής, αλλά και πολιτικός που συνεργάστηκε με το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, υπό τον Ιωάννη Μεταξά, εκλέχθηκε Βουλευτής και διατέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1913 και πέθανε  στις 10 Μαρτίου 1970 στην Αθήνα, από οξεία κρίση λοιμώδους ηπατίτιδος που του προκάλεσε ηπατικό κώμα. Κηδεύτηκε από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο της Ελληνικής πρωτεύουσας.

Το 1947 παντρεύτηκε με την Μαρία Ντόλα από την Πάτρα, που ήταν κόρη του Σωκράτη Ξανθόπουλου και της Ευγενίας Τριάντη, και από το γάμο τους γεννήθηκε η μετέπειτα εκδότρια Αλεξάνδρα Βοβολίνη, σύζυγος του εφοπλιστή Θανάση Λασκαρίδη.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο νομομαθής Αντώνιος Βοβολίνης, με απώτερη καταγωγή από το γένος Βάμβα και το διδάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα, και μητέρα του η Μαρία Κεμπαστιανού, με καταγωγή από τη Βυζαντική οικογένεια των Καλλέργηδων. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο εκδότης Σπύρος Βοβολίνης. Στην πρώτη δεκαετία της ζωής τους τα αδέλφια Βοβολίνη έμειναν ορφανά από πατέρα. Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης, παρακολούθησε τα μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως στο 8ο Γυμνάσιο Αθηνών και ως μαθητής ήταν ο εκδότης του χειρόγραφου μαθητικού περιοδικού «Φλιτ». Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης σπούδασε νομικά, αλλά ασχολήθηκε από νωρίς με τη δημοσιογραφία, στην εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος» του Κώστα Αθάνατου, αλλά και την πολιτική. Το 1925 εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Βουλής, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1953, ενώ το 1936 ανέλαβε τη θέση του ιδιαίτερου Γραμματέα του εθνικιστή Υπουργού και στελέχους της κυβερνήσεως της 4ης Αυγούστου, Κωνσταντίνου Κοτζιά.

Το 1938 ο Βοβολίνης διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Δήμου Πειραιώς, επί δημαρχίας του Μιχάλη Μανούσκου. Τον Οκτώβριο του 1940 υποβλήθηκε σε αφαίρεση αμυγδαλών στο Τζανειο Νοσοκομείο Πειραιώς. Στρατεύτηκε και υπηρέτησε ως υποδεκανέας στο 2ο Στρατιωτικό Χειρουργείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τον Αύγουστο του 1941 παύθηκε από Γενικός Γραμματέας του Δήμου Πειραιώς, από την κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου, για ατασθαλίες που κατηγορήθηκε ότι διέπραττε συνεταιρικά με τον Γερμανό φρούραρχο Λίτκε. Ο Βοβολίνης ζήτησε να διοριστεί Γενικός Γραμματέας του Δήμου Αθηναίων, πρόταση στην οποία αρνήθηκε να συναινέσει ο Άγγελος Γεωργάτος, που μόλις είχε διορισθεί δήμαρχος μετά την παραίτηση του καθηγητή Μέρμηγκα.

«Ελληνικόν Αίμα»

Στις αρχές Μαΐου του 1941 ίδρυσε, μαζί με τους εθνικιστές ομοϊδεάτες του, τον Λάζαρο Πηνιάτογλου και τον Ιωάννη Μήλιο, την αντιστασιακή οργάνωση «Ελληνικὸν Αίμα». Ως σκοπός της οργανώσεως ετάχθη «....η διά της εντύπου προπαγάνδας αφ' ενός μεν τόνωσις του φρονήματος των προσκαίρως υποδουλωθέντων Ελλήνων, αφ' ετέρου δε η καταπολέμησις των τριών εισβολέων: Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Προς τούτο και μέχρι της εκδόσεως του «Ελληνικού Αίματος», ως εντύπου εφημερίδος εξετυπώθησαν εις πολυγράφους και γραφομηχανάς διάφοροι προκηρύξεις εθνικού και πατριωτικού περιεχομένου αίτινες εκυκλοφόρησαν κατά εκατοντάδας εις καταλλήλους περιστάσεις και ιδιαιτέρως κατά την 28 Οκτωβρίου 1941 και κατά την 25 Μαρτίου 1942....».

Σύμφωνα με τον ιστορικό Δημήτριο Γατόπουλο, ο οποίος δημοσίευσε την αφήγηση του Κωνσταντίνου Βοβολίνη προς τον ίδιο, «...Μέσα Μαΐου 1942. Σούρουπο μ' ανοιξιάτικη επίμονη ψιλή βροχούλα, ο ένας ύστερα απ' τον άλλο, οι τρεις μας, ο Λάζαρος Πηνιάτογλου, ο Γιάννης Μήλιος και εγώ, μπήκαμε στο ερημητήριο ενός ανθρώπου που τόσο Έλληνας στάθηκε: Στο σπιτάκι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου (Σουρμελή 3), κοντά στο τέρμα της Κυψέλης. Σε λίγες ημέρες η εφημερίδα μας θα κυκλοφορούσε, το «Ελληνικό Αίμα», και θέλαμε να βγούμε με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Του είπαμε τις σκέψεις μας και τις αποφάσεις μας. Του δια­βάσαμε το πρώτο άρθρο μας, γραμμένο από τον Πηνιάτογλου, «Οι πελιδνοί». Έλεγε δια τους Γερμανούς, «που τσακισμένοι πια ετοιμάζοντο να φύγουν» - ένα άρθρο που αργότερα, δύο φορές μετεδόθη απ' το Ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου. Κι όμως οι Γερμανοί τότε ευρίσκοντο στην αποθέωσί τους. Για όλον τον κόσμο, εκτός από τους Έλληνες... Ενθουσιάστηκε ο βιβλικός ιεράρχης. Τα μάτια του δάκρυσαν: «Δεσπότη μας θέλουμε την ευχή σας». Απάντησε: «Να 'χετε την ευχή μου, παιδιά μου, μέσ' απ' το βάθος της ψυχής μου. Να 'ναι πάντα ο Θεός και η Παναγία μαζί σας...» Μας έδωσε τρεις μικρές εικόνες της Μεγαλόχαρης με την υπογραφή του. Και η ευχή του εισηκούσθη...»

Την 1η Ιουνίου του 1942, η οργάνωση κυκλοφόρησε την ομώνυμη παράνομη εφημερίδα, καθώς και τις περιοδικές «Εκδόσεις Ελληνικού Αίματος». Η εφημερίδα αποτέλεσε αρχικά μια παράνομη κατοχική εφημερίδα -η δημοσιογραφικά αρτιότερη μυστική εφημερίδα, που την περίοδο της αυτή κυκλοφορούσε δύο τετρασέλιδα φύλλα ανά μήνα. Η εφημερίδα διακρινόταν για την εθνικιστική αρθρογραφία της και διεξήγαγε συστηματικό αγώνα κατά των κομμουνιστών και της αριστεράς γενικότερα. Προσφερόταν δωρεάν με την παραίνεση στους αναγνώστες της για μη φύλαξη της εφημερίδας αλλά για προώθησή της σε άλλους αναγνώστες. Την ίδια περίοδο, στην προμετωπίδα της, εκτός από τον τίτλο, έφερε διαφορετικά κάθε φορά δίστιχα ή αποσπάσματα από ποιητές, λογοτέχνες, πολιτικούς, κάτω από τον τίτλο της, ημερομηνία και ημέρες του Ελληνικού πολέμου και μήνες της σκλαβιάς -αριστερά- και ποικίλα συνθήματα ή σημαντικές ειδήσεις –δεξιά- ενώ από τον Οκτώβριο του 1944 υιοθέτησε τον υπότιτλο «Η αρχαιοτέρα του Μετώπου της Εθνικής Αντιστάσεως». Στο 4ο φύλλο της 20ης Ιουλίου 1942 υπό τον τίτλο: «Ενωμένοι προς την νίκην» γράφει: «Το Ελληνικόν Αίμα» δεν αντιπροσωπεύει κανένα κόμμα, καμιά παράταξη, καμιά ειδικώτερη πολιτική. Βγήκε από τούς πόθους φανερούς ή κρυφούς, ολοκλήρου του σκλαβωμένου Ελληνισμού. Με κανένα δεν συνδέεται και κανένα δεν απορρίπτει -πλην των προδοτών. Πιστεύει ότι, εφ' όσον διαρκεί ο πόλεμος αυτός, κάθε άλλη σκέψις μελλοντική παρέλκει. Πιστεύει ότι εφ' όσον κι ένας μόνον βάρβαρος πατεί τα Ιερά μας χώματα, ο νους και ο λογισμός μας πρέπει να είναι μόνο στο πως θα τον διώξουμε. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες που με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αποσπάσουν την προσοχή μας από τον ένα και μοναδικό σκοπό μας: τη Νίκη.....». Στις 5 Μαρτίου 1943, συγκροτήθηκε μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστρατεύσεως με επικοινωνιακό πρωταγωνιστή το «Ελληνικόν Αίμα». Ως το 1944 κυκλοφόρησαν 67 παράνομα φύλλα καθώς και μικρά βιβλιαράκια που κυκλοφόρησαν παράνομα και στα οποία δεν αναγράφονταν οι συγγραφείς.

Η εφημερίδα συνέχισε να εκδίδεται και το διάστημα από τις 15 Οκτωβρίου 1944, δηλαδή μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, όταν συνέχισε αρχικά με πρωινά ημερήσια δισέλιδα και στη συνέχεια με τετρασέλιδα. Τον Μάρτιο του 1945 σε φύλλο της εφημερίδος δημοσιεύθηκε αντίγραφο της επιστολής του Νικολάου Πλαστήρα, που ήταν τότε πρωθυπουργός, με την οποία επιζητούσε τη σύμπραξη της Γερμανίας προκειμένου να σταματήσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος το 1940-1941, που είχε ως συνέπεια ο τότε Αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός να ζητήσει την άμεση παραίτηση του πρωθυπουργού που κρινόταν πλέον ως δοσίλογος και στις 8 Απριλίου του 1945 ο Νικόλαος Πλαστήρας παραιτήθηκε από πρωθυπουργός. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο εθνικιστής διανοούμενος Κώστας Μπαστιάς συμφώνησε με τους εκδότες της εφημερίδος «Ελληνικόν Αίμα» και ανέλαβε ανταποκριτής της στη Μέση Ανατολή. Λίγους μήνες μετά, τον ίδιο χρόνο, υπό το φόβο της αποκαλύψεως κάποιων επιστολών του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού προς τις γερμανικές και ιταλικές αρχές κατοχής που είχε υποβάλει επί κυβερνήσεως του Γεωργίου Τσολάκογλου, άρχισε η παρακολούθηση της εφημερίδος, όταν ο Πηνιάτογλου δημοσίευσε σ' αυτήν ανοικτή επιστολή με τίτλο «Εάν ήμουν Αρχιεπίσκοπος» με σαφείς και ξεκάθαρες αιχμές για τον Δαμασκηνό. Μεταξύ των συνεργατών της υπήρξαν ορισμένα από τα πλέον γνωστά ονόματα δημοσιογράφων της εποχής τους, αλλά και ονόματα δημοσιογράφων που πρωταγωνίστησαν τις επόμενες δεκαετίες, όπως ο Σάββας Κωνσταντόπουλος.

Η εφημερίδα μηνύθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση και οδηγήθηκε σε δίκη ενώπιον του Α' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στις 23 Οκτωβρίου 1945, στην οποία μηνυτής ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης για την υπόθεση του Συμφώνου του Πετριτσίου και η απόφαση δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Ο Πηνιάτογλου πέθανε αιφνιδίως, μετά από σύντομη ασθένεια, στα τέλη του 1945, σε ηλικία 36 ετών. Οι εκλογές του 1946, για το «Ελληνικόν Αίμα» αποτελούσαν το πρώτο βήμα για την επικράτηση του Λαϊκού Κόμματος του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη έναντι του κομμουνισμού και των συνοδοιπόρων του, αλλά και για την επιστροφή του βασιλιά Γεωργίου Β’ στην Ελλάδα. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η εφημερίδα συνεκδόθηκε με άλλες αθηναϊκές εφημερίδες υπό την επωνυμία «Ηνωμένος Τύπος». Την περίοδο από τις 4 Οκτωβρίου 1947 ως τις 24 Μαρτίου 1948, υπήρξε διακοπή της εφημερίδας για «ριζικήν αναδιοργάνωσιν». Στις 27 Αυγούστου 1946, οι Ιωάννης Μήλιος και Κώστας Βοβολίνης καταδικάστηκαν σε φυλάκιση επτά μηνών και σε πρόστιμο 200.000 δραχμών για εξύβριση του Ιωσήφ Στάλιν, μετά από αυτεπάγγελτη δίωξη την οποία προκάλεσε έγγραφη παρέμβαση του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών. Στις 4 Οκτωβρίου 1947 διατάχθηκε η διακοπή της εκδόσεως της εφημερίδος, η οποία επανεκδόθηκε μετά από τρεις μήνες. Από τον Μάρτιο του 1948 ως τον Ιούνιο του ίδιου έτους και το κλείσιμο της, στη διεύθυνση βρισκόταν ο Σπύρος Βοβολίνης μαζί με τον Γιάννη Μήλιο. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα κυκλοφόρησαν και ορισμένες έκτακτες εκδόσεις, όπως για την απελευθέρωση και για την προεκλογική εκστρατεία του «Νέου Κόμματος» του Σπύρου Μαρκεζίνη. Το αρχείο της εφημερίδος, στην οποία διατέλεσε διευθυντής και ο Αντώνιος Σβώκος, βρίσκεται στο Μουσείο Μπενάκη.

Πολιτική δράση

Ο Βοβολίνης ήταν υποψήφιος στις εκλογές του 1950 με το «Νέον Κόμμα» του Σπύρου Μαρκεζίνη δίχως επιτυχία όπως συνέβη και στις εκλογές του 1951 όταν ήταν υποψήφιος με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου. Εκλέχθηκε, για πρώτη φορά,

• βουλευτής Πειραιώς, σε επαναληπτική εκλογή στις 29 Μαρτίου 1953, με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός».

Στις 3 Φεβρουαρίου 1955 αποχώρησε από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» όταν ακολούθησε το Σπύρο Μαρκεζίνη στη δημιουργία του «Κόμματος των Προοδευτικών». Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 το κόμμα του Σπύρου Μαρκεζίνη συνεργάστηκε με το κόμμα «Ένωσις Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου και ο Βοβολίνης εξελέγη

• βουλευτής Πειραιώς και Νήσων.

Τέλος, στις 20 Ιουνίου 1968 ο Βοβολίνης διορίστηκε

• Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως  από το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1970, συγκεκριμένα ως την ημέρα του θανάτου του.

Τάμα του Έθνους

Ο Βοβολίνης συμμετείχε στην επιτροπή για την ανέγερση του ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια, την οποία εξήγγειλε στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ως εκπλήρωση της σχετικής υποσχέσεως της Δ' Εθνοσυνέλευσης του 1829 για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Το έργο εγκρίθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1969 σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Α'. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο του ίδιου έτους μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο το Γεώργιο Παπαδόπουλο και μέλη της τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στυλιανό Πατττακό, Συντονισμού Νικόλαο Μακαρέζο, Παιδείας Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου, Δημοσίων Έργων Κ. Παπαδημητρίου και τον Βοβολίνη. Ένα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με τη σχετική εξαγγελία «...Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Έθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό..».

Εργογραφία

Ο Κωνσταντίνος μαζί με τον αδελφό του, Σπύρο, έγραψαν και δημοσίευσαν το

• «Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν (1830-1960)» ^[9], το 1958.

Το έργο τιμήθηκε το 1964, από την Ακαδημία Αθηνών. Άρχισε να κυκλοφορεί από το 1958 και το 1962, όταν διακόπηκε το όλο εγχείρημα, είχαν εκδοθεί πέντε τόμοι. Περιλαμβάνει περισσότερες από 400 βιογραφίες σημαντικών Ελλήνων αυτής της περιόδου.

Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, μερικά από τα έργα του βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, και σπουδαιότερα είναι,

• «Μυστικαί εκδόσεις: Γραμμένα και τυπωμένα παράνομα επί Κατοχής», το 1945, Εκδότης «Αλικιώτη Ν. & Υιοί»,
• «Το Χρονικόν του Παρνασσού», το 1951, για το οποίο τιμήθηκε με την εύφημο μνεία της Ακαδημίας Αθηνών,
• « Η Εκκλησία εις τον αγώνα της Ελευθερίας (1453-1953)», το 1953, για το οποίο τιμήθηκε με έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών.

Το έργο είναι μία διεξοδική εις βάθος έρευνα της συμβολής των Ελλήνων κληρικών στους αγώνες του ελληνισμού για την ελευθερία, από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, έως και το 1952. Δέκα πατριάρχες, δέκα ιεράρχες και χιλιάδες ιερείς έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα της ελευθερίας προσφέροντας όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και διαφυλάττοντας, ως πνευματικοί δάσκαλοι το εθνικό φρόνημα του λαού μας και συμβάλλοντας καθοριστικά στην επιβίωση του ελληνισμού. Επανεκδόθηκε το 2002, με πρόλογο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλου (Παρασκευαΐδη).

• «Το Εθνικόν Θέατρον», το 1955,
• «Η άλλη έκφρασις της μεγάλης Ιδέας», το 1959,
• «Τεκμήρια ζωής και δημιουργίας», τον Απρίλιο του 2013, μεταθανάτια έκδοση.

Το βιβλίο αφηγείται τη γεμάτη, συναρπαστική ζωή του Βοβολίνη και αποτυπώνει την ατμόσφαιρα και τον κοινωνικό περίγυρο της εποχής του. Ακόμη, εξιστορεί τις συνθήκες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκε το πεντάτομο «Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικό Λεξικόν» [«Μ.Ε.Β.Λ.»] και τις διαδικασίες συγκροτήσεως του αρχείου, που διήρκεσαν περίπου 15 χρόνια.

Το τέλος του

Ο Βοβολίνης προσβλήθηκε από λοιμώδη ηπατίτιδα από την οποία ασθένησε. Στις 3 Μαρτίου 1970 εισήχθη για νοσηλεία στο νοσοκομείο του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. [Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού] όπου το μεσημέρι της Κυριακής περιήλθε σε ηπατικό κώμα και εξέπνευσε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης 10 Μαρτίου. Η κηδεία του τελέστηκε με δημόσια δαπάνη στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών και στο νεκρό αποδόθηκαν τιμές Υπουργού εν ενεργεία. Στην τελετή παρέστησαν ο Αντιβασιλεύς Γεώργιος Ζωιτάκης, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος, οι αντιπρόεδροι της Κυβερνήσεως Στυλιανός Παττακός και Δημήτριος Πατίλης καθώς και πολλοί Υπουργοί, μεταξύ τους και ο Νικόλαος Μακαρέζος. Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία το φέρετρο τοποθετήθηκε επί κιλίβαντος Πυροβόλου και η πομπή κατέληξε στο Α' Νεκροταφείο όπου έγινε η ταφή της σορού του Κωνσταντίνου Βοβολίνη.

Αρχείο Βοβολίνη

Το 1994 η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, κόρη του Κώστα Βοβολίνη, εκδότρια-διευθύντρια των εκδόσεων «Κέρκυρα» του Ομίλου «Economia», προχώρησε στην ίδρυση του Αρχείου Βοβολίνη το οποίο σήμερα θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές πηγές της οικονομικής αλλά και συνολικά της Ελληνικής ιστορίας. Το περιεχόμενο του αρχείου καθρεπτίζει εποχή περίπου 150 χρόνων, παρακολουθώντας κι αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της συγκροτήσεως της Ελλάδος ως κράτους. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 το αρχείο δωρήθηκε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και η σειρά Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν μεταφέρθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών με σκοπό την αξιοποίηση του υλικού σε διεθνές επίπεδο. Το Αρχείο του «Μ.Ε.Β.Λ.» θεωρείται από τις πιο σημαντικές πηγές βιογραφικών δεδομένων στον Ελλαδικό χώρο.

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΣΤΙΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1822

Στις αρχές του 1822 ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος βγήκε από τον Ελλήσποντο, με κατεύθυνση την Πάτρα, προκειμένου να ανεφοδιάσει τους πολιορκούμενους από τους έλληνες επαναστάτες Τούρκους. 

Στις αρχές του 1822 ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος με αρχηγούς τον αντιναύαρχο Καρά Πεπέ Αλή και τον αιγύπτιο υποναύαρχο Ισμαήλ Γιβραλτάρ βγήκε από τον Ελλήσποντο με διαταγή να πλεύσει προς την Πάτρα, προκειμένου να ανεφοδιάσει τους πολιορκούμενους από τους έλληνες επαναστάτες, Τούρκους. Στο κατόπι του βρέθηκε στόλος 63 ελληνικών πλοίων από τα Ψαρά, την Ύδρα και τις Σπέτσες με αρχηγούς τον Νικολή Αποστόλη, τον Ανδρέα Μιαούλη και τον Γκίκα Τσούπα. 

Στις 15 Φεβρουαρίου ο τουρκικός στόλος ναυλόχησε στο λιμάνι της Πάτρας, λόγω κακοκαιρίας. Ο Ανδρέας Μιαούλης, που είχε αναλάβει τη διοίκηση της ελληνικής αρμάδας, θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για επίθεση. 

Το πρωί της 20ης Φεβρουαρίου οι τουρκοαιγύπτιοι είδαν έκπληκτοι να κανονιοβολούνται από τα μικρά ελληνικά πλοία και μάλιστα υπό φοβερή τρικυμία. 

Έπειτα από ναυμαχία πέντε ωρών, μία τουρκική φρεγάτα καταστράφηκε ολοκληρωτικά και πολλά άλλα πλοία υπέστησαν σημαντικές ζημιές. Πολλοί Τούρκοι βρήκαν το θάνατο ή τραυματίστηκαν σοβαρά. 

Ο τουρκικός στόλος, μετά την αποχώρησή του από την Πάτρα, κατέφυγε στη Ζάκυνθο, η οποία ευρίσκετο υπό αγγλική διοίκηση. Όταν οι Έλληνες έπλευσαν εκεί για να επαναλάβουν την επίθεσή τους, εμποδίστηκαν από τους Άγγλους, που προφασίστηκαν την ουδετερότητα του νησιού. Ο ελληνικός στόλος επέστρεψε στις 24 Φεβρουαρίου και αγκυροβόλησε στο Μεσολόγγι, έτοιμος για να νέα αναμέτρηση. 

Η Ναυμαχία της Πάτρας, στην οποία έλαμψε το άστρο του Ανδρέα Μιαούλη, υπήρξε γεγονός μεγάλης σημασίας για τον κατά θάλασσα αγώνα των Ελλήνων, παρά τις μικρές τουρκικές απώλειες. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικά πλοία αντιμετώπισαν κατά παράταξη τον στόλο του Σουλτάνου, χωρίς να χρησιμοποιήσουν πυρπολικά. 

Με αυτό το έγγραφο αναγγέλθηκε στη Βουλή η νίκη του ελληνικού στόλου επί του τουρκικού κατά τη ναυμαχία της Πάτρας. 

«Εκ των παραλίων του Πύργου την 23ην Φεβρουαρίου 1822: Την 20ήν Φεβρουαρίου, ημέρα Δευτέρα, εσηκώθημεν όλοι εις τα πανιά τρεις ώρας πριν ξημερώση και με πολλούς γύρους και βόλτας επλησιάσαμεν εις τας Πάτρας. Βλέπων ημάς ο εχθρός εσηκώθη και αυτός εις το πανί. Η ναυμαχία άρχισε περί την πρώτην ώραν της ημέρας και διήρκησε μέχρι της εβδόμης. Μία φρεγάδα του εχθρού κατεχαλάσθη εις διάφορα μέρη. Εκ των ημετέρων πλοίων εκτυπήθησαν κάμποσα εις τα νερά και τα πανιά τα οποία όμως εδιορθώθησαν. Ασπαζόμενοί σας τον γλυκύτατον ασπασμόν της πατρίδος και ευχόμενοι να σας χαροποιήσωμεν». 

Από πλευράς Ελλήνων συμμετείχαν 27 υδραίικα, 20 σπετσιώτικα και 16 ψαριανά πλοία υπό το Μιαούλη....

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
https://www.elkosmos.gr/20-fevrouariou-1822-i-navmachia-tis-patras/