ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΒΟΛΙΝΗΣ : ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΟΚΡΑΤΗ

Ο ΚώσταςΒοβολίνης Έλληνας εθνικιστής και παραδοσιοκράτης, υποστηρικτής του θεσμού της Βασιλείας, νομικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, εκδότης, ανώτερος Δημόσιος υπάλληλος που διατέλεσε Γραμματέας του Δήμου Πειραιά και της Ελληνικής Βουλής, αλλά και πολιτικός που συνεργάστηκε με το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, υπό τον Ιωάννη Μεταξά, εκλέχθηκε Βουλευτής και διατέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1913 και πέθανε  στις 10 Μαρτίου 1970 στην Αθήνα, από οξεία κρίση λοιμώδους ηπατίτιδος που του προκάλεσε ηπατικό κώμα. Κηδεύτηκε από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο της Ελληνικής πρωτεύουσας.

Το 1947 παντρεύτηκε με την Μαρία Ντόλα από την Πάτρα, που ήταν κόρη του Σωκράτη Ξανθόπουλου και της Ευγενίας Τριάντη, και από το γάμο τους γεννήθηκε η μετέπειτα εκδότρια Αλεξάνδρα Βοβολίνη, σύζυγος του εφοπλιστή Θανάση Λασκαρίδη.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο νομομαθής Αντώνιος Βοβολίνης, με απώτερη καταγωγή από το γένος Βάμβα και το διδάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα, και μητέρα του η Μαρία Κεμπαστιανού, με καταγωγή από τη Βυζαντική οικογένεια των Καλλέργηδων. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο εκδότης Σπύρος Βοβολίνης. Στην πρώτη δεκαετία της ζωής τους τα αδέλφια Βοβολίνη έμειναν ορφανά από πατέρα. Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης, παρακολούθησε τα μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως στο 8ο Γυμνάσιο Αθηνών και ως μαθητής ήταν ο εκδότης του χειρόγραφου μαθητικού περιοδικού «Φλιτ». Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης σπούδασε νομικά, αλλά ασχολήθηκε από νωρίς με τη δημοσιογραφία, στην εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος» του Κώστα Αθάνατου, αλλά και την πολιτική. Το 1925 εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Βουλής, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1953, ενώ το 1936 ανέλαβε τη θέση του ιδιαίτερου Γραμματέα του εθνικιστή Υπουργού και στελέχους της κυβερνήσεως της 4ης Αυγούστου, Κωνσταντίνου Κοτζιά.

Το 1938 ο Βοβολίνης διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Δήμου Πειραιώς, επί δημαρχίας του Μιχάλη Μανούσκου. Τον Οκτώβριο του 1940 υποβλήθηκε σε αφαίρεση αμυγδαλών στο Τζανειο Νοσοκομείο Πειραιώς. Στρατεύτηκε και υπηρέτησε ως υποδεκανέας στο 2ο Στρατιωτικό Χειρουργείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τον Αύγουστο του 1941 παύθηκε από Γενικός Γραμματέας του Δήμου Πειραιώς, από την κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου, για ατασθαλίες που κατηγορήθηκε ότι διέπραττε συνεταιρικά με τον Γερμανό φρούραρχο Λίτκε. Ο Βοβολίνης ζήτησε να διοριστεί Γενικός Γραμματέας του Δήμου Αθηναίων, πρόταση στην οποία αρνήθηκε να συναινέσει ο Άγγελος Γεωργάτος, που μόλις είχε διορισθεί δήμαρχος μετά την παραίτηση του καθηγητή Μέρμηγκα.

«Ελληνικόν Αίμα»

Στις αρχές Μαΐου του 1941 ίδρυσε, μαζί με τους εθνικιστές ομοϊδεάτες του, τον Λάζαρο Πηνιάτογλου και τον Ιωάννη Μήλιο, την αντιστασιακή οργάνωση «Ελληνικὸν Αίμα». Ως σκοπός της οργανώσεως ετάχθη «....η διά της εντύπου προπαγάνδας αφ' ενός μεν τόνωσις του φρονήματος των προσκαίρως υποδουλωθέντων Ελλήνων, αφ' ετέρου δε η καταπολέμησις των τριών εισβολέων: Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Προς τούτο και μέχρι της εκδόσεως του «Ελληνικού Αίματος», ως εντύπου εφημερίδος εξετυπώθησαν εις πολυγράφους και γραφομηχανάς διάφοροι προκηρύξεις εθνικού και πατριωτικού περιεχομένου αίτινες εκυκλοφόρησαν κατά εκατοντάδας εις καταλλήλους περιστάσεις και ιδιαιτέρως κατά την 28 Οκτωβρίου 1941 και κατά την 25 Μαρτίου 1942....».

Σύμφωνα με τον ιστορικό Δημήτριο Γατόπουλο, ο οποίος δημοσίευσε την αφήγηση του Κωνσταντίνου Βοβολίνη προς τον ίδιο, «...Μέσα Μαΐου 1942. Σούρουπο μ' ανοιξιάτικη επίμονη ψιλή βροχούλα, ο ένας ύστερα απ' τον άλλο, οι τρεις μας, ο Λάζαρος Πηνιάτογλου, ο Γιάννης Μήλιος και εγώ, μπήκαμε στο ερημητήριο ενός ανθρώπου που τόσο Έλληνας στάθηκε: Στο σπιτάκι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου (Σουρμελή 3), κοντά στο τέρμα της Κυψέλης. Σε λίγες ημέρες η εφημερίδα μας θα κυκλοφορούσε, το «Ελληνικό Αίμα», και θέλαμε να βγούμε με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Του είπαμε τις σκέψεις μας και τις αποφάσεις μας. Του δια­βάσαμε το πρώτο άρθρο μας, γραμμένο από τον Πηνιάτογλου, «Οι πελιδνοί». Έλεγε δια τους Γερμανούς, «που τσακισμένοι πια ετοιμάζοντο να φύγουν» - ένα άρθρο που αργότερα, δύο φορές μετεδόθη απ' το Ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου. Κι όμως οι Γερμανοί τότε ευρίσκοντο στην αποθέωσί τους. Για όλον τον κόσμο, εκτός από τους Έλληνες... Ενθουσιάστηκε ο βιβλικός ιεράρχης. Τα μάτια του δάκρυσαν: «Δεσπότη μας θέλουμε την ευχή σας». Απάντησε: «Να 'χετε την ευχή μου, παιδιά μου, μέσ' απ' το βάθος της ψυχής μου. Να 'ναι πάντα ο Θεός και η Παναγία μαζί σας...» Μας έδωσε τρεις μικρές εικόνες της Μεγαλόχαρης με την υπογραφή του. Και η ευχή του εισηκούσθη...»

Την 1η Ιουνίου του 1942, η οργάνωση κυκλοφόρησε την ομώνυμη παράνομη εφημερίδα, καθώς και τις περιοδικές «Εκδόσεις Ελληνικού Αίματος». Η εφημερίδα αποτέλεσε αρχικά μια παράνομη κατοχική εφημερίδα -η δημοσιογραφικά αρτιότερη μυστική εφημερίδα, που την περίοδο της αυτή κυκλοφορούσε δύο τετρασέλιδα φύλλα ανά μήνα. Η εφημερίδα διακρινόταν για την εθνικιστική αρθρογραφία της και διεξήγαγε συστηματικό αγώνα κατά των κομμουνιστών και της αριστεράς γενικότερα. Προσφερόταν δωρεάν με την παραίνεση στους αναγνώστες της για μη φύλαξη της εφημερίδας αλλά για προώθησή της σε άλλους αναγνώστες. Την ίδια περίοδο, στην προμετωπίδα της, εκτός από τον τίτλο, έφερε διαφορετικά κάθε φορά δίστιχα ή αποσπάσματα από ποιητές, λογοτέχνες, πολιτικούς, κάτω από τον τίτλο της, ημερομηνία και ημέρες του Ελληνικού πολέμου και μήνες της σκλαβιάς -αριστερά- και ποικίλα συνθήματα ή σημαντικές ειδήσεις –δεξιά- ενώ από τον Οκτώβριο του 1944 υιοθέτησε τον υπότιτλο «Η αρχαιοτέρα του Μετώπου της Εθνικής Αντιστάσεως». Στο 4ο φύλλο της 20ης Ιουλίου 1942 υπό τον τίτλο: «Ενωμένοι προς την νίκην» γράφει: «Το Ελληνικόν Αίμα» δεν αντιπροσωπεύει κανένα κόμμα, καμιά παράταξη, καμιά ειδικώτερη πολιτική. Βγήκε από τούς πόθους φανερούς ή κρυφούς, ολοκλήρου του σκλαβωμένου Ελληνισμού. Με κανένα δεν συνδέεται και κανένα δεν απορρίπτει -πλην των προδοτών. Πιστεύει ότι, εφ' όσον διαρκεί ο πόλεμος αυτός, κάθε άλλη σκέψις μελλοντική παρέλκει. Πιστεύει ότι εφ' όσον κι ένας μόνον βάρβαρος πατεί τα Ιερά μας χώματα, ο νους και ο λογισμός μας πρέπει να είναι μόνο στο πως θα τον διώξουμε. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες που με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αποσπάσουν την προσοχή μας από τον ένα και μοναδικό σκοπό μας: τη Νίκη.....». Στις 5 Μαρτίου 1943, συγκροτήθηκε μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστρατεύσεως με επικοινωνιακό πρωταγωνιστή το «Ελληνικόν Αίμα». Ως το 1944 κυκλοφόρησαν 67 παράνομα φύλλα καθώς και μικρά βιβλιαράκια που κυκλοφόρησαν παράνομα και στα οποία δεν αναγράφονταν οι συγγραφείς.

Η εφημερίδα συνέχισε να εκδίδεται και το διάστημα από τις 15 Οκτωβρίου 1944, δηλαδή μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, όταν συνέχισε αρχικά με πρωινά ημερήσια δισέλιδα και στη συνέχεια με τετρασέλιδα. Τον Μάρτιο του 1945 σε φύλλο της εφημερίδος δημοσιεύθηκε αντίγραφο της επιστολής του Νικολάου Πλαστήρα, που ήταν τότε πρωθυπουργός, με την οποία επιζητούσε τη σύμπραξη της Γερμανίας προκειμένου να σταματήσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος το 1940-1941, που είχε ως συνέπεια ο τότε Αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός να ζητήσει την άμεση παραίτηση του πρωθυπουργού που κρινόταν πλέον ως δοσίλογος και στις 8 Απριλίου του 1945 ο Νικόλαος Πλαστήρας παραιτήθηκε από πρωθυπουργός. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο εθνικιστής διανοούμενος Κώστας Μπαστιάς συμφώνησε με τους εκδότες της εφημερίδος «Ελληνικόν Αίμα» και ανέλαβε ανταποκριτής της στη Μέση Ανατολή. Λίγους μήνες μετά, τον ίδιο χρόνο, υπό το φόβο της αποκαλύψεως κάποιων επιστολών του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού προς τις γερμανικές και ιταλικές αρχές κατοχής που είχε υποβάλει επί κυβερνήσεως του Γεωργίου Τσολάκογλου, άρχισε η παρακολούθηση της εφημερίδος, όταν ο Πηνιάτογλου δημοσίευσε σ' αυτήν ανοικτή επιστολή με τίτλο «Εάν ήμουν Αρχιεπίσκοπος» με σαφείς και ξεκάθαρες αιχμές για τον Δαμασκηνό. Μεταξύ των συνεργατών της υπήρξαν ορισμένα από τα πλέον γνωστά ονόματα δημοσιογράφων της εποχής τους, αλλά και ονόματα δημοσιογράφων που πρωταγωνίστησαν τις επόμενες δεκαετίες, όπως ο Σάββας Κωνσταντόπουλος.

Η εφημερίδα μηνύθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση και οδηγήθηκε σε δίκη ενώπιον του Α' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στις 23 Οκτωβρίου 1945, στην οποία μηνυτής ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης για την υπόθεση του Συμφώνου του Πετριτσίου και η απόφαση δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Ο Πηνιάτογλου πέθανε αιφνιδίως, μετά από σύντομη ασθένεια, στα τέλη του 1945, σε ηλικία 36 ετών. Οι εκλογές του 1946, για το «Ελληνικόν Αίμα» αποτελούσαν το πρώτο βήμα για την επικράτηση του Λαϊκού Κόμματος του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη έναντι του κομμουνισμού και των συνοδοιπόρων του, αλλά και για την επιστροφή του βασιλιά Γεωργίου Β’ στην Ελλάδα. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η εφημερίδα συνεκδόθηκε με άλλες αθηναϊκές εφημερίδες υπό την επωνυμία «Ηνωμένος Τύπος». Την περίοδο από τις 4 Οκτωβρίου 1947 ως τις 24 Μαρτίου 1948, υπήρξε διακοπή της εφημερίδας για «ριζικήν αναδιοργάνωσιν». Στις 27 Αυγούστου 1946, οι Ιωάννης Μήλιος και Κώστας Βοβολίνης καταδικάστηκαν σε φυλάκιση επτά μηνών και σε πρόστιμο 200.000 δραχμών για εξύβριση του Ιωσήφ Στάλιν, μετά από αυτεπάγγελτη δίωξη την οποία προκάλεσε έγγραφη παρέμβαση του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών. Στις 4 Οκτωβρίου 1947 διατάχθηκε η διακοπή της εκδόσεως της εφημερίδος, η οποία επανεκδόθηκε μετά από τρεις μήνες. Από τον Μάρτιο του 1948 ως τον Ιούνιο του ίδιου έτους και το κλείσιμο της, στη διεύθυνση βρισκόταν ο Σπύρος Βοβολίνης μαζί με τον Γιάννη Μήλιο. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα κυκλοφόρησαν και ορισμένες έκτακτες εκδόσεις, όπως για την απελευθέρωση και για την προεκλογική εκστρατεία του «Νέου Κόμματος» του Σπύρου Μαρκεζίνη. Το αρχείο της εφημερίδος, στην οποία διατέλεσε διευθυντής και ο Αντώνιος Σβώκος, βρίσκεται στο Μουσείο Μπενάκη.

Πολιτική δράση

Ο Βοβολίνης ήταν υποψήφιος στις εκλογές του 1950 με το «Νέον Κόμμα» του Σπύρου Μαρκεζίνη δίχως επιτυχία όπως συνέβη και στις εκλογές του 1951 όταν ήταν υποψήφιος με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου. Εκλέχθηκε, για πρώτη φορά,

• βουλευτής Πειραιώς, σε επαναληπτική εκλογή στις 29 Μαρτίου 1953, με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός».

Στις 3 Φεβρουαρίου 1955 αποχώρησε από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» όταν ακολούθησε το Σπύρο Μαρκεζίνη στη δημιουργία του «Κόμματος των Προοδευτικών». Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 το κόμμα του Σπύρου Μαρκεζίνη συνεργάστηκε με το κόμμα «Ένωσις Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου και ο Βοβολίνης εξελέγη

• βουλευτής Πειραιώς και Νήσων.

Τέλος, στις 20 Ιουνίου 1968 ο Βοβολίνης διορίστηκε

• Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως  από το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1970, συγκεκριμένα ως την ημέρα του θανάτου του.

Τάμα του Έθνους

Ο Βοβολίνης συμμετείχε στην επιτροπή για την ανέγερση του ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια, την οποία εξήγγειλε στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ως εκπλήρωση της σχετικής υποσχέσεως της Δ' Εθνοσυνέλευσης του 1829 για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Το έργο εγκρίθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1969 σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Α'. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο του ίδιου έτους μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο το Γεώργιο Παπαδόπουλο και μέλη της τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στυλιανό Πατττακό, Συντονισμού Νικόλαο Μακαρέζο, Παιδείας Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου, Δημοσίων Έργων Κ. Παπαδημητρίου και τον Βοβολίνη. Ένα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με τη σχετική εξαγγελία «...Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Έθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό..».

Εργογραφία

Ο Κωνσταντίνος μαζί με τον αδελφό του, Σπύρο, έγραψαν και δημοσίευσαν το

• «Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν (1830-1960)» ^[9], το 1958.

Το έργο τιμήθηκε το 1964, από την Ακαδημία Αθηνών. Άρχισε να κυκλοφορεί από το 1958 και το 1962, όταν διακόπηκε το όλο εγχείρημα, είχαν εκδοθεί πέντε τόμοι. Περιλαμβάνει περισσότερες από 400 βιογραφίες σημαντικών Ελλήνων αυτής της περιόδου.

Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, μερικά από τα έργα του βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, και σπουδαιότερα είναι,

• «Μυστικαί εκδόσεις: Γραμμένα και τυπωμένα παράνομα επί Κατοχής», το 1945, Εκδότης «Αλικιώτη Ν. & Υιοί»,
• «Το Χρονικόν του Παρνασσού», το 1951, για το οποίο τιμήθηκε με την εύφημο μνεία της Ακαδημίας Αθηνών,
• « Η Εκκλησία εις τον αγώνα της Ελευθερίας (1453-1953)», το 1953, για το οποίο τιμήθηκε με έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών.

Το έργο είναι μία διεξοδική εις βάθος έρευνα της συμβολής των Ελλήνων κληρικών στους αγώνες του ελληνισμού για την ελευθερία, από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, έως και το 1952. Δέκα πατριάρχες, δέκα ιεράρχες και χιλιάδες ιερείς έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα της ελευθερίας προσφέροντας όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και διαφυλάττοντας, ως πνευματικοί δάσκαλοι το εθνικό φρόνημα του λαού μας και συμβάλλοντας καθοριστικά στην επιβίωση του ελληνισμού. Επανεκδόθηκε το 2002, με πρόλογο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλου (Παρασκευαΐδη).

• «Το Εθνικόν Θέατρον», το 1955,
• «Η άλλη έκφρασις της μεγάλης Ιδέας», το 1959,
• «Τεκμήρια ζωής και δημιουργίας», τον Απρίλιο του 2013, μεταθανάτια έκδοση.

Το βιβλίο αφηγείται τη γεμάτη, συναρπαστική ζωή του Βοβολίνη και αποτυπώνει την ατμόσφαιρα και τον κοινωνικό περίγυρο της εποχής του. Ακόμη, εξιστορεί τις συνθήκες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκε το πεντάτομο «Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικό Λεξικόν» [«Μ.Ε.Β.Λ.»] και τις διαδικασίες συγκροτήσεως του αρχείου, που διήρκεσαν περίπου 15 χρόνια.

Το τέλος του

Ο Βοβολίνης προσβλήθηκε από λοιμώδη ηπατίτιδα από την οποία ασθένησε. Στις 3 Μαρτίου 1970 εισήχθη για νοσηλεία στο νοσοκομείο του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. [Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού] όπου το μεσημέρι της Κυριακής περιήλθε σε ηπατικό κώμα και εξέπνευσε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης 10 Μαρτίου. Η κηδεία του τελέστηκε με δημόσια δαπάνη στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών και στο νεκρό αποδόθηκαν τιμές Υπουργού εν ενεργεία. Στην τελετή παρέστησαν ο Αντιβασιλεύς Γεώργιος Ζωιτάκης, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος, οι αντιπρόεδροι της Κυβερνήσεως Στυλιανός Παττακός και Δημήτριος Πατίλης καθώς και πολλοί Υπουργοί, μεταξύ τους και ο Νικόλαος Μακαρέζος. Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία το φέρετρο τοποθετήθηκε επί κιλίβαντος Πυροβόλου και η πομπή κατέληξε στο Α' Νεκροταφείο όπου έγινε η ταφή της σορού του Κωνσταντίνου Βοβολίνη.

Αρχείο Βοβολίνη

Το 1994 η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, κόρη του Κώστα Βοβολίνη, εκδότρια-διευθύντρια των εκδόσεων «Κέρκυρα» του Ομίλου «Economia», προχώρησε στην ίδρυση του Αρχείου Βοβολίνη το οποίο σήμερα θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές πηγές της οικονομικής αλλά και συνολικά της Ελληνικής ιστορίας. Το περιεχόμενο του αρχείου καθρεπτίζει εποχή περίπου 150 χρόνων, παρακολουθώντας κι αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της συγκροτήσεως της Ελλάδος ως κράτους. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 το αρχείο δωρήθηκε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και η σειρά Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν μεταφέρθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών με σκοπό την αξιοποίηση του υλικού σε διεθνές επίπεδο. Το Αρχείο του «Μ.Ε.Β.Λ.» θεωρείται από τις πιο σημαντικές πηγές βιογραφικών δεδομένων στον Ελλαδικό χώρο.

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ : ΔΕΝ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ

Από το λυκαυγές της ανθρωπότητας η πατρίδα υπήρξε το λίκνο και η βάση πολιτισμικής δημιουργίας κάθε έθνους και ταυτόχρονα το φυσικό κάστρο και η ασφαλέστερη καταφυγή των λαών από κάθε μορφή κινδύνου.

Το κριτήριο του Αίματος μαζί μ’ εκείνο του Εδάφους αποτέλεσαν έναν αδιάσπαστο συσχετισμό παραγόντων που μορφοποιήθηκε στο σχηματισμό του κράτους που εφεξής αποτέλεσε το μεγάλο και κοινό σπίτι των όμαιμων και ομόφυλων πολιτών που αποκαλούμε πατρίδα.

Η Πατρίδα λοιπόν είναι η Εθνική Γη που σμιλεύει αίμα, χώμα και ιστορία, ορθώνοντας τείχη απροσπέλαστα για τη Φυλή με ζωντανές πολεμίστρες τα κορμιά λαού αποφασισμένου να αφήσει γερά έργα στο παρόν και ασφαλείς παρακαταθήκες για το μέλλον.

Είναι το καταφύγιο της Φυλετικής Ψυχής κάθε εθνικής κοινότητας.

Το χώμα το δικό μας που έχει σημαία στα σπλάχνα και για οικογένεια πολίτες που βροντοφωνάζουν πως αυτή η γη είναι δική τους.

Σ’ αυτή φωλιάζουν όνειρα και σκιρτήματα ενός Γένους τρανών Ελλήνων που γυρεύουν τη συνέχεια του λαμπρού παρελθόντος από ένα ακόμη λαμπρότερο μέλλον τρανών Ελλήνων απογόνων.

Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ψυχή του ανθρώπου είπε ο μεγάλος εθνικιστής ποιητής μας Κωστής Παλαμάς.

Ο ποιητής ολόκληρου του Ελληνικού Γένους που εξέφρασε τους πόθους του λαού μας για αξιοπρέπεια και λευτεριά μα και για μεγαλοσύνη της πατρίδος μας μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές σκλαβιάς.

Και είχε απόλυτο δίκιο.

Εξέφρασε απόλυτα την Ελληνική Παράδοση στην υπόθεση της Πατρίδος.

Ελληνική Παράδοση αποτελεί το πάντρεμα της φυλετικής συνείδησης, της εθνικής καταγωγής και της πολιτισμικής δημιουργίας στη κοινή βιωτή κάτω από την ίδια στερεή στέγη και αγκάλη της Πατρίδος.

Ο Παλαμάς μάλιστα ταύτισε ουσιαστικά και πραγματικά την έννοια του έθνους με την έννοια της πατρίδος λέγοντας πως ο εθνικισμός είναι έμφυτος, εξηγώντας πως ο ίδιος είναι εθνικιστής.

Έδωσε καθαρή ελληνική απάντηση στο ορμέφυτο από τα κατάβαθα γαλανόλευκης ψυχής για την πηγαία αγάπη του προς το Έθνος και την Πατρίδα ως την ενιαία και αδιαίρετη φύση του Ελληνισμού.

Διότι η Πατρίδα είναι το πατρικό σπίτι κάθε Έλληνα που οφείλει να φροντίζει τα παιδιά του Ελληνικού Έθνους ολούθε στην οικουμένη μέσα από την ευρύτητα της ελληνικής φυλής.

Ελληνική Φυλή που διαπρέπει όπου γης αλλά πάντα γυρίζει ο νους και η δράση της στο πατρικό το σπίτι.

Ελληνίδα η Πατρίδα που μας έδωσαν λοιπόν σπουδαίοι Έλληνες Πατέρες και Έλληνας ο Νόστος που γυρνάει πίσω το λογισμό του Έλληνα και την φυσική παρουσία του εκτός των συνόρων λαού μας.

Η πατρίδα είναι επιπλέον η στοργική μητρική αγκάλη και για τους Έλληνες που μοίρα κακή και ταγοί ανάξιοι τους άφησαν στην στυγνή και βάρβαρη κατοχή ασπόνδυλων μισελλήνων.

Γιατί στην περίπτωση αυτή έχουμε δύο ορφανές υπάρξεις που πασχίζουν να συνδεθούν με τον ομφάλιο λώρο της Μητέρας Ελλάδος.

Αλύτρωτοι Έλληνες και Αλύτρωτες Πατρίδες που γυρεύουν την αποκατάσταση της αλήθειας και της νομοτελειακής πραγματικότητας που λέει πως η αποστολή της Πατρίδος είναι να φέρει στο πλευρό της όλους τους Έλληνες.

Για τον Έλληνα η Πατρίδα είναι αναμφίβολα η Ιερότερη Αξία και ο πολυτιμότερος θησαυρός επί της γης.

Το απόλυτο Ιδανικό, αφού για χάρη της Πατρίδος ο λαός μας εγκαταλείπει σπίτι και οικογένεια μα και τα εγκόσμια ακόμη σαν χρειαστεί προκειμένου αυτή να μείνει αμόλυντη από βαρβάρου πόδι.

Η Ελληνική Πατρίδα βρίσκεται σε προτεραιότητα από τους αρχαίους ένδοξους χρόνους για τον Έλληνα και από γονείς και από παιδιά και από την Θεία Πρόνοια. 

Όχι φυσικά λόγω ασεβείας αφού πάντοτε πριν από κάθε πράξη της καθημερινότητας και κάθε μάχη ζητούσαμε την Θεία Συνδρομή.

Αλλά για να τονιστεί η ιερή υποχρέωση κάθε γνήσιου και έντιμου Έλληνα να κρατηθεί όρθια η Πατρίδα, αδέσμευτη και ισχυρή ελέω Θεού.

Υπέρ βωμών και εστιών και υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

Τι έτι χρεία μαρτύρων περί της αληθείας του υψίστου ζητήματος της Πατρίδος.

Οι Μάρτυρες και οι Ήρωες της Φυλής μας βοούν την ιεροπρέπεια του κοινού μας Οίκου όταν κάποιοι άλλοι εκλεκτοί τάχα στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον στοιχίζονται στις γραμμές ανόμων υπανθρώπων κυνηγώντας τον δικό τους κόσμο του χρυσού και της εξουσίας κλέβοντας ψυχές και πατρίδες.

Όταν οι Έλληνες δίνουν το αίμα της καρδιάς τους για να κληροδοτήσουν αδούλωτη ελληνική πατρίδα σε ψυχές ατόφια και υπερήφανα ελληνικές.

Μια Ζωντανή Ελλάδα για Ζωντανούς και Υπερήφανους Νέους Έλληνες.

Αυτή είναι η Πατρίδα που θα αναστηλώσει ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός

https://www.epilekta.com/2019/10/blog-post_99.html

 

ΜΑΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ, ΜΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Νωχελική ἡ ἑλληνική ἡγεσία ἀπέναντι στίς κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις σέ βορρᾶ καί νότο – Ἀπίστευτο: Ὁ Ἐρντογάν «μαρτύρησε» ὅτι ζήτησε ἀπό τόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη νά μήν εἶναι προκλητικός σάν τόν Δένδια καί ἐκεῖνος… συνεμορφώθη πρός τίς ὑποδείξεις – Λέξη καί γιά τό ἐπεισόδιο κατά συνοριοφύλακα στόν Ἕβρο

Ενας φρουρός τῶν ἑλληνικῶν συνόρων δέχθηκε μιά σφαῖρα ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τῶν συνόρων καί ἐμεῖς συζητοῦμε ἀμήχανα, διερωτώμενοι ἀπό ποιόν μπορεῖ νά προῆλθε ὁ πυροβολισμός. Αὐτό συνέβη τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, ἐνῶ στήν Κύπρο οἱ Τοῦρκοι πανηγύριζαν τήν ἐπέτειο τῆς εἰσβολῆς, μέ τήν δική μας πολιτική ἡγεσία νά ψελλίζει ἀμήχανα ἕνα προσχηματικό «δέν ξεχνῶ». Γιά τό ἐπεισόδιο στόν Ἕβρο δέ, σιγή. Ὅμως καί ἀπό διακινητή λαθρομεταναστῶν νά προῆλθε ἡ σφαῖρα, τό τουρκικό Κράτος εἶναι ὑπαίτιο. Τό τουρκικό Κράτος ὑποθάλπει, δεκαετίες τώρα, τούς λεγομένους «δουλεμπόρους», τούς διακινητές τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας, τήν ὁποία ἡ Ἄγκυρα ἔχει μετατρέψει σέ ἐργαλεῖο πιέσεως πρός τήν Ἑλλάδα. Εὐτυχῶς ὁ Ἕλλην συνοριοφύλακας ἔχει διαφύγει τόν κίνδυνο καί ἀναρρωνύει.

Ὅμως ἡ ἐθνική μας ὑπερηφάνεια πλήττεται ἀνεπανορθώτως, ὄχι ἁπλῶς ἀπό αὐτά πού λέγουν οἱ Τοῦρκοι, ἀλλά ἀπό τήν ἀνοχή στίς συνεχεῖς ταπεινώσεις πού ἐπιδεικνύει ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις. Ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός. Ὁ ὁποῖος δέχεται καί «συμβουλές» ἀπό τόν Τοῦρκο Πρόεδρο γιά μέλη τῆς Κυβερνήσεώς του. Ἀπό τόν Ἐρντογάν μάθαμε ὅτι τόν διαβεβαίωσε πώς «δέν σκέπτεται» νά κάνει δηλώσεις ἀνάλογες μέ αὐτές τοῦ κ. Δένδια καί ὁ κ. Μητσοτάκης δέν τόν διέψευσε! Εἶπε ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν σέ Τούρκους δημοσιογράφους: «Πρόσφατα, δυστυχῶς, ὁ Ἕλληνας ὑπουργός Ἄμυνας ἔκανε καί πάλι παράλογες δηλώσεις. Συναντηθήκαμε μέ τόν κ. Μητσοτάκη στό ἐξωτερικό καί τούς εἴπαμε:

“Στίς 20 τοῦ μήνα θά εἴμαστε στή Βόρεια Κύπρο. Ἄκουσα ὅτι θά εἶσαι καί ἐσύ στόν νότο. Ὑποθέτω ὅτι δέν θά μᾶς κοροϊδέψεις ὅπως ὁ Δένδιας ἀπό ἐκεῖ”. Εἶπε (ὁ Μητσοτάκης στόν Ἐρντογάν) ὅτι δέν σκέφτηκε νά κάνει κάτι τέτοιο!

Εἴπαμε: “Ἄν δέν σκέφτεσαι κάτι τέτοιο, δέν πειράζει”, ὁπότε συνεχίζουμε τόν δρόμο μας».

Καί τί ἦταν τό «παράλογο» πού εἶχε πεῖ ὁ κ. Δένδιας; Εἶχε χρησιμοποιήσει τόν χαρακτηρισμό «κατακτητές». Καί γιά αὐτό ὁ Ἐρντογάν ἐκάλεσε τόν κ. Μητσοτάκη «νά τόν βάλει στήν θέση του». Ἐδήλωσε συγκεκριμένα: «Δυστυχῶς, ὁ Ἕλληνας ὑπουργός Ἄμυνας Νῖκος Δένδιας εἶχε ἄλλες προθέσεις, προφανῶς δέν γνώριζε τή συνάντησή μας μέ τόν Μητσοτάκη, ἔκανε δηλώσεις πέρα-δῶθε. Δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξει πιό ἀγενής καί ἀνήθικη δήλωση ἀπό τό νά πεῖ ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶναι κατοχική δύναμη ἐκεῖ. Ἑπομένως, ὁ κ. Μητσοτάκης χρειάζεται νά βάλει αὐτόν τόν ὑπουργό στή θέση του. Δέν χρειάζεται νά μιλήσουμε πολύ περισσότερο πάντως. Ό,τι εἴχαμε νά ποῦμε τό εἴπαμε. Συνεχίζουμε τόν δρόμο μας».

Τό ἀπαράδεκτο εἶναι ὅτι δέν τοῦ ἀπήντησε, ὡς θά ὄφειλε, ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός ὅτι τίποτε δέν εἶναι πιό ἀνήθικο ἀπό τήν τουρκική πολιτική στήν Κύπρο. Ἀλλά δυστυχῶς συνεχίζουμε νά ἀποδεχόμεθα τήν ταπείνωση χωρίς νά ἀπαντοῦμε. Μέ μεγάλη καθυστέρηση μόνον καί ἀφοῦ ὁ Πρωθυπουργός εἶχε ἐπιστρέψει στήν Ἀθήνα προέβη σέ δήλωση ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος γιά νά πεῖ ὅτι «ματαιοπονοῦν ὅσοι προσπαθοῦν νά ἀνακαλύψουν δῆθεν διαχωρισμούς ἀνάμεσα σέ κυβερνητικά στελέχη». Μόνον αὐτό.

Ἄλλωστε ἀπέφυγε ὁ Πρωθυπουργός νά θέσει τήν Τουρκία πρό τῶν εὐθυνῶν της καί γιά τήν Κύπρο. «Ὁ ἑλληνισμός δέν θά πάψει νά ἀγωνίζεται μέχρι νά ἐπανενωθεῖ ἡ Κύπρος, μέχρι νά ἐπουλωθοῦν οἱ πληγές καί νά γυρίσει ἡ σταθερότητα καί ἡ εἰρήνη στή μεγαλόνησο» εἶπε ὁ κ. Μητσοτάκης. Νά ἐπανενωθεῖ ποιός μέ ποιόν; Καί ὑπό ποίους ὄρους καί προϋποθέσεις; Καί πῶς θά ἐπουλωθοῦν οἱ πληγές ἄν δέν ἀνατραπεῖ τό ἀπαράδεκτο καθεστώς τῆς κατοχῆς;

Καί γιατί ὁ Πρωθυπουργός ὁμιλεῖ γιά εἰρήνη καί σταθερότητα καί φοβεῖται νά ὁμιλήσει γιά ἐλευθερία; Γιά ἀπελευθέρωση τῶν κατεχομένων; Αὐτός δέν εἶναι ὁ στόχος τοῦ ἑλληνισμοῦ; Καί πῶς θά ἐπιτευχθεῖ; Μέ τό νά ἐπαναλαμβάνουμε μονότονα ἐκεῖνο τό «δέν ξεχνῶ»;

Ἀλλά συνέχισε: «Ἔχοντας ὅπλο τήν περήφανη καρδιά καί ὁδηγό τήν ὡριμότητα τοῦ χρόνου εἴμαστε στά 50 χρόνια ἀπό τήν παράνομη εἰσβολή. Τά διδάγματα τοῦ χθές νά γίνουν προτάγματα γιά τό σήμερα». Πόσο, ἀλήθεια, ὑπερήφανοι μπορεῖ νά εἴμαστε ὅταν βλέπουμε τόν Ἐρντογάν νά θριαμβολογεῖ γιά τά ἐγκλήματα τοῦ 1974 χωρίς νά τοῦ ἀπαντᾶ ἡ Κυβέρνησίς μας; Χωρίς νά ἀντιδρᾶ σέ τίποτε ἀπό ὅσα λέγει καί νά συνεχίζει νά ἀνέχεται προσβολές, διεκδικήσεις, ταπεινώσεις; Ὅσο γιά τήν «ὡριμότητα τοῦ χρόνου», δέν κατανοεῖ ὁ κ. Μητσοτάκης πώς τά 50 χρόνια πού πέρασαν παγίωσαν μιά κατάσταση κατοχικῆς βαρβαρότητος, πού ἄν θέλουμε νά τήν ἀνατρέψουμε ἀπαιτοῦνται δραστικά μέτρα;

Καί κατά τί τά διδάγματα τῶν 50 ἐτῶν ἔγιναν προτάγματα; Διότι ἐμεῖς βλέπουμε νά ἐπαναλαμβάνουμε τά ἴδια λάθη, νά διακατεχόμεθα ἀπό τήν ἴδια φοβικότητα, νά συνεχίζουμε στόν ἴδιο δρόμο πού ἐπί 50 χρόνια ἔχει ἀποδειχθεῖ ἀτελέσφορος καί νά ἐφαρμόζουμε τήν ἴδια πολιτική πού ἐπί 50 χρόνια ἔχει ἀποδειχθεῖ καταστροφική. Ἐν τέλει ἴσως δέν χρειάζεται νά μᾶς ταπεινώνει ὁ Τοῦρκος. Αὐτός βρίσκει ἁπλῶς πρόσφορο ἔδαφος, ἀφοῦ μόνοι ταπεινώνουμε τόν ἑαυτό μας καί ὑποβαθμίζουμε τίς ἐθνικές ὑποθέσεις μας.

https://www.estianews.gr/kentriko-thema/m%e1%be%b6s-pyrovolo%e1%bf%a6n-ston-%e1%bc%95vro-m%e1%be%b6s-tapeinonoun-stin-kypro/

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ - Λίνα Κατσάνη: «Η φράση-ορόσημο “Δεν ξεχνώ” βρίσκεται ριζωμένη στις καρδιές όλων ως αιώνιο σύμβολο της συλλογικής συνείδησής μας»

Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη 

Ιδρυτή και Διευθυντή του περιοδικού ''ΕΝΔΟΧΩΡΑ''

Όταν αναφωνούμε «ζήτω το έθνος!», ουσιαστικά εκφράζουμε έναν πόθο και μία προτροπή. Ζητάμε από τους συμπατριώτες και τον εαυτό μας να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό και απαραίτητο για να εξακολουθήσει να ζη το έθνος μας.

Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που το βιώνουν ως ζώσα πραγματικότητα, που πιστεύουν σε αυτό και αποτυπώνουν την πίστη τους ομολογώντας την είτε με λόγια είτε με πράξεις. Ενας τέτοιος άνθρωπος είναι η Λίνα Κατσάνη, κόρη του ήρωα της Κύπρου στον πόλεμο του 1974, αντιστρατήγου Γεωργίου Κατσάνη. Ενός ανθρώπου που ομολόγησε την πίστη αυτή με τον ηρωισμό του και τον ένδοξο θάνατό του και που τη μεταλαμπάδευσε στους οικείους και τους συναγωνιστές του.

Advertisement

Παραχωρώ με βαθύ σεβασμό το υπόλοιπο του άρθρου μου στη κόρη του, καταθέτοντας τη συγκλονιστική ομιλία της στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Δήμος Σιντικής (Σιδηρόκαστρο) την περασμένη Κυριακή, 21 Ιουλίου 2024, στη μνήμη του ήρωα πατέρα της:

«Η φράση-ορόσημο “Δεν ξεχνώ” βρίσκεται και θα βρίσκεται ριζωμένη στις καρδιές όλων, όχι μόνο ως σύνθημα που στοιχειώνει τις μνήμες του παρελθόντος, αλλά ως διαχρονικό, αιώνιο σύμβολο της συλλογικής συνείδησής μας που δένεται με αίμα ιερό, αίμα ηρώων.
Ευχαριστώ τους συμπολεμιστές του πατέρα μου, τα παιδιά του, τα παλικάρια της 33 ΜΚ του 1974 που ακολουθώντας για άλλη μια φορά τον διοικητή τους βρίσκονται σήμερα εδώ για να τιμήσουν τη μνήμη του.

Πιστεύω ακράδαντα ότι πατρίδα χωρίς μνήμες είναι Γη χωρίς ουρανό. Η αγάπη για την πατρίδα, η αγάπη για την ελευθερία, μετριέται πάντα με τις θυσίες μας. Πέρασαν πενήντα χρόνια από εκείνες τις μέρες που για το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομότροπον, το ομόθρησκον ο αντιστράτηγος Γεώργιος Κατσάνης πήρε τη συνειδητή επιλογή του θανάτου. Οταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο, μια χούφτα παλικάρια ζωντάνεψαν τις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα, την Αλαμάνα στα βράχια του Πενταδακτύλου. Βλέπετε, η αρετή πάντα κατοικεί σε δυσπρόσιτους βράχους.

Ο πατέρας μου, ο Γεώργιος Κατσάνης, αγέρωχος, αποφασισμένος, έτοιμος από καιρό, οδηγούσε τους στρατιώτες του εκεί πάνω στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα.

Γράφτηκαν πάρα πολλά από πάρα πολλούς για τις ηρωικές στιγμές, για τις σκληρές μάχες που διαδραματίστηκαν εκείνες τις άγριες ώρες. Τις 158 στροφές του Διονύσιου Σολωμού δρασκέλισαν εκείνες τις ώρες οι ελάχιστοι υπερασπιστές του πολύπαθου νησιού. Οταν η βοήθεια που περίμενε ο πατέρας μου δεν έφτασε ποτέ, και συνειδητοποιώντας τον άνισο και προδομένο αγώνα, πήρε την πιο μεγάλη απόφαση, αρνούμενος να αφήσει ανυπεράσπιστο τον Κυπριακό Ελληνισμό. Δεν περιφρονούσε τη ζωή ο πατέρας μου, αγαπούσε τη ζωή, αλλά ρίχτηκε στον θάνατο για χάρη της ζωής που αγαπούσε. Αφουγκράστηκε την ελεύθερη ψυχή του και έγραψε μαζί με τα παλικάρια του Ιστορία. Αλλωστε, το αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς. Το αλφάβητο της απώλειας το ξέρουνε μόνο αυτοί που έχασαν ό,τι αγαπούσαν πολύ. Το δικό μας αλφάβητο σταμάτησε στο γράμμα Π, στη λέξη “Περηφάνια”, που την νιώσαμε από τη στιγμή που ο πατέρας μου θυσίασε τα νιάτα του και η μορφή του ανέμισε σημαία πάνω στον ιστό του Πενταδακτύλου.

Εχουν γράψει ότι η πατρίδα υψώνεται όταν υψώνονται τα παιδιά της. Σήμερα δίνεται σε όλους η ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί της έντασης και της δραματικότητας εκείνων των ημερών, αλλά κυρίως να θυμηθούμε όχι μόνο σε τι αντιστεκόμαστε, αλλά και για ποιον λόγο αξίζει μια τέτοια απόφαση ζωής»!

 

https://www.newsbreak.gr/apopseis/658179/to-alfavito-tis-leyterias/ 

ΑΤΥΠΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΟ

Του Κωνσταντίνου Γρίβα, Καθηγητού Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών

Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά δια των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, καταρχάς, δια της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.

Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το διεθνές δίκαιο αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ έξι και δώδεκα ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, δια της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς δια ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και “κάθονται” πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήτανε πλωτές εξέδρες.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ : SLPRESS.GR

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : 21 ΙΟΥΛΙΟΥ Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ F-102 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

Το εικονιζόμενο F-5A με SN 66-9137 θεωρείται ένα από τα δύο
ελληνικά αεροσκάφη που συμμετείχαν στην αερομαχία.
Προσέξτε την κόκκινη γραμμή στο κάθετο σταθερό.
(φωτογραφία: Πτήση / Θ. Βρανάς, μέσω Ν. Τσελεπίδη)

Στις 21 Ιουλίου 1974, η αεροπορική δραστηριότητα πάνω από το Αιγαίο ήταν εξαιρετικά αυξημένη, καθώς η τουρκική εισβολή στην Κύπρο συνεχιζόταν και η τουρκική αεροπορία προέβαινε σε μαζικές παραβιάσεις του F.I.R. Αθηνών. Στα ελληνικά αεροδρόμια, οι χειριστές βρίσκονταν μέσα στα κόκπιτ των αεροσκαφών, σε ετοιμότητες των δύο ή πέντε λεπτών. Μεταξύ αυτών, ο υποσμηναγός Ι. Δινόπουλος και ο ανθυποσμηναγός Θ. Σκαμπαρδώνης, χειριστές της 337 ΜΑΗ (Μοίρας Αναχαίτισης Ημέρας) που έδρευε τότε στην 111 ΠΜ της Ν. Αγχιάλου.

Γύρω στις 13.30 οι δύο χειριστές έλαβαν διαταγή απογείωσης. Λόγω βλάβης στον ασύρματό του, ο Δινόπουλος διέταξε τον Σκαμπαρδώνη να ηγηθεί του σχηματισμού ως Νο 1, όπως και έγινε. Ο Σκαμπαρδώνης ακολουθώντας τις οδηγίες του σταθμού ραντάρ του Πηλίου ("Joker") κατευθύνθηκε προς το Β. Αιγαίο, ενώ ο Δινόπουλος τον ακολουθούσε καλύπτοντάς τον από ψηλότερα. Μετά από μερικές αλλαγές ύψους και κατεύθυνσης (ενδεχομένως λόγω της πολλαπλότητας των ιχνών εκείνη την ημέρα), ο Σκαμπαρδώνης διατάχθηκε να κατευθυνθεί προς την περιοχή μεταξύ Αγ. Ευστρατίου και Λήμνου, σε ύψος 20.000 πόδια.

Ενώ βρισκόταν ακόμα σε άνοδο στα 18.000 πόδια, ειδοποιήθηκε από το Joker ότι τα εχθρικά ίχνη πλησίαζαν και σχεδόν αμέσως είδε δύο τουρκικά F-102 σε κλειστό σχηματισμό στα αριστερά του, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 200 μέτρα. Αμέσως έστριψε σκληρά αριστερά προκειμένου να βρεθεί πίσω τους, ενώ και τα τουρκικά αεροσκάφη έκαναν το ίδιο, προσπαθώντας να βρεθούν στην "ώρα 6" του ελληνικού F-5.

Με πλήρη στοιχεία στον κινητήρα και μέγιστο ρυθμό στροφής, ο Σκαμπαρδώνης προσπάθησε να διατηρήσει οπτική επαφή με τα τουρκικά αεροσκάφη. Στρέφοντας συνεχώς, έχανε ύψος ώσπου βρέθηκε κάτω από τα 10.000 πόδια. Ενώ προσπαθούσε να ανακτήσει οπτική επαφή με τα τουρκικά αεροσκάφη, είδε ξαφνικά μια τεράστια στήλη νερού στη θάλασσα. Συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί, αναζήτησε τον Δινόπουλο, χωρίς να μπορέσει να τον εντοπίσει. Στη συνέχεια διατάχθηκε από το Joker να επιστρέψει στη Ν. Αγχίαλο. Λίγο μετά την προσγείωσή του, είδε το αεροσκάφος του Δινόπουλου να περνάει πάνω από το διάδρομο και παρατήρησε ότι έλειπαν και οι δύο Sidewinder από τα ακροπτερύγιά του...

Ο Δινόπουλος είχε παρακολουθήσει την αρχική φάση της εμπλοκής απαρατήρητος καθώς, όντας ψηλότερα, δεν είχε γίνει αντιληπτός από τους δυο τούρκους πιλότους. Είδε τη θυρίδα οπλισμού του επικεφαλής F-102 να ανοίγει και έναν πύραυλο AIM-4 Phalcon να εκτοξεύεται κατά του Σκαμπαρδώνη, αστοχώντας. Ο Δινόπουλος πλησίασε, βρέθηκε πίσω από τα τουρκικά αεροσκάφη και εκτόξευσε άμεσα τον έναν από τους δύο ΑΙΜ-9 Sidewinder που έφερε το αεροσκάφος του. Όμως ο πρώτος πύραυλος αστόχησε, καθώς η κεφαλή του δεν είχε προθερμανθεί αρκετά. Ο Δινόπουλος χωρίς δισταγμό εκτόξευσε τον δεύτερο πύραυλο, που πέτυχε το τουρκικό F-102 και το έστειλε να συντριβεί φλεγόμενο στη θάλασσα. Ο δεύτερος Τούρκος χειριστής έχασε τον προσανατολισμό του και, χρησιμοποιώντας αλόγιστα τη μετάκαυση του κινητήρα του, βρέθηκε “bingo fuel” και επιχείρησε αναγκαστική προσγείωση σε δρόμο στα μικρασιατικά παράλια. Το αεροσκάφος καταστράφηκε και ο ίδιος μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος στο νοσοκομείο, όπου πέθανε από τα τραύματά του.

Ο Ι. Δινόπουλος αποστρατεύθηκε από την Πολεμική Αεροπορία με το βαθμό του σμηνάρχου, ενώ ο Θ. Σκαμπαρδώνης με τον βαθμό του ταξιάρχου. Αρκετά χρόνια μετά την αερομαχία, όταν υπηρετούσε στο “Air-South Command" του ΝΑΤΟ στη Νάπολη, ένας Τούρκος αξιωματικός της αεροπορίας που συζητούσε μαζί του, ισχυρίστηκε ότι δύο τουρκικά F-102 είχαν καταρρίψει δύο ελληνικά F-5. Όταν ο Σκαμπαρδώνης τον ρώτησε "μοιάζω με φάντασμα;", ο Τούρκος έχασε το χρώμα του...

Ο ταξίαρχος ε.α. Θωμάς Σκαμπαρδώνης ενώ περιγράφει την αερομαχία με τα τουρκικά F-102 κατά τη συνέντευξή του στον Δ. Στεργίου. (Φωτό: Σ. Βλάσσης, μέσω Ν. Τσελεπίδη

ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : 19 ΙΟΥΛΙΟΥ Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΣΤΟΝ Ο.Η.Ε

Σαν σήμερα το 1974 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μεταβαίνει από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη και μιλά στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταγγέλλοντας το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας για παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ηταν μια κατάπτυστη ομιλία, γραμμένη κατά πληροφορίες από τους Αγγλους, ομιλία για την οποία οι Τούρκοι έκαναν παν δυνατόν να την εκφωνήσει και που στην ουσία έδινε ΝΟΜΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ στους Τούρκους για να εισβάλουν στο νησί....

'Ηταν και ο Μακάριος μέσα στο παιγνίδι;

Τον θόλωσε η αρχομανία του και έπαιξε άθελά του το παιγνίδι Τούρκων και Εγγλέζων;

Κανείς δεν μπορεί να πει 100% μετά βεβαιότητος αν και τα νεώτερα στοιχεία δείχνουν μάλλον το πρώτο...

Το αντάλλαγμα ήταν η διαχρονική παραμονή του στον θώκο της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Ίσως με βάση το αποτύπωμα του χαρακτήρα του... όπως αυτό φάνηκε στα έτη 1957-1974

Ιδού ο λόγος του και τα συμπεράσματα δικά σας:

"Επιθυμώ κατ’ αρχήν να εκφράσω τας θερμοτέρας ευχαριστίας μου προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δια το ζωηρόν ενδιαφέρον το οποίον έχουν επιδείξει δια την κρίσιμον κατάστασιν, η οποία εδημιουργήθη εις την Κύπρον μετά το πραξικόπημα το οποίον οργανώθη υπό του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδος και επραγματοποιήθη υπό των αξιωματικών των υπηρετούντων ως και διοικούντων την Εθνικήν Φρουράν. Είμαι ιδιαιτέρως ευγνώμων διότι το Συμβούλιον Ασφαλείας είχε συμφωνήσει να αναβάλη την συνεδρίαν του μέχρι της εδώ αφίξεώς μου δια να ομιλήσω προς αυτό επί των προσφάτων δραματικών γεγονότων εις Κύπρον.
Ό,τι συμβαίνει εις Κύπρον από της παρελθούσης Δευτέρας αποτελεί μία πραγματικήν τραγωδίαν. Το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος έχει κραυγαλέως παραβιάσει την ανεξαρτησίαν της Κύπρου. Χωρίς ίχνος σεβασμού προς τα δημοκρατικά δικαιώματα του Κυπριακού Λαού, χωρίς ίχνος σεβασμού προς την ανεξαρτησίαν και την κυριαρχίαν της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Ελληνική χούντα έχει επικτείνει την δικτατορίαν της εις Κύπρον. Είναι βεβαίως γεγονός, ότι από τινός χρόνου ο σκοπός των καθίστατο φανερός. Ο Κυπριακός Λαός είχεν επί μακρόν αίσθημα ότι η ελληνική χούντα ωργάνωνε το πραξικόπημα και αυτό το αίσθημα κατέστη εντονώτερον κατά την διάρκειαν των τελευταίων εβδομάδων, ότε η τρομοκρατική οργάνωσις ΕΟΚΑ Β’ κατευθυνομένη εξ Αθηνών, επανήρχισεν τας βιαιοπραγίας.
Εγνώριζον από μακρού χρόνου, ότι η παράνομος οργάνωσις είχε τας ρίζας και ετροφοδορείτο εξ Αθηνών. Ημην ενήμερος, ότι Ελληνες αξιωματικοί οι οποίοι επανδώνουν και διοικούν την Εθνική Φρουράν εστρατολόγουν μέλη δια την οργάνωσιν και υπεστήριζον αυτήν κατά διαφόρους τρόπους μέχρι σημείου να φθάση η οργάνωσις μέχρι των αποθηκών οπλισμού της Εθνικής Φρουράς.
Εις τα στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς, οι Ελληνες αξιωματικοί διεξήγαγον ανοικτήν προπαγάνδαν υπέρ αυτής της παρανόμου οργανώσεως και μετέτρεψαν την Εθνικήν Φρουράν από όργανον του κράτους εις μέσον ανατρεπτικόν. Οσάκις, κατά καιρούς, παρηπονούμην προς τας Αθήνας περί της αναρμόστου διαγωγής των Ελλήνων Αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς, η απάντησις ήτο ότι, αν είχον συγκεκριμένας αποδείξεις όσοι θα ευρίσκοντο ένοχοι θα ανακαλούντο.
Εξ όλης της στάσεώς των, εσχημάτισα την αλάνθαστον εντύπωσιν, ότι η συνήθης απάντησις των ήτο μία προσποίησις αθωότητος. Προ ολίγων ημερών στοιχεία περιήλθον εις χείρας της Κυπριακής Αστυνομίας αποδεικνύονται σαφώς, ότι η ΕΟΚΑ Β’ ήτο εν εξάρτημα του καθεστώτος των Αθηνών. Χρηματικά ποσά διετίθεντο εξ Αθηνών δια την συντήρησιν της οργανώσεως ταύτης και εδίδοντο ωσαύτως εις αυτήν λεπτομερείς οδηγίαι αναφορικώς με τας ενεργείας της. Τότε έκρινα αναγκαίον να απευθύνω μίαν επιστολήν προς τον Πρόεδρον του Ελληνικού καθεστώτος Στρατηγόν Γκιζίκην, ζητών παρ’ αυτού να δώση διαταγάς δια την κατάπαυσιν της βίας και αιματοχυσίας υπό της ΕΟΚΑ Β’ και την διάλυσιν αυτής. Παρεκάλεσα ωσαύτως τούτον να ανακαλέση τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν Ελληνας αξιωματικούς, προσθέτων ότι σκοπός μου ήτο η μείωσις της αριθμητικής δυνάμεως ταύτης και η μετατροπή της εις όργανον του Κυπριακού Κράτους. Ανέμενον απάντησιν. Είχον την εντύπωσιν ότι το καθεστώς των Αθηνών δεν ηυνόει την μείωσιν της Δυνάμεως ταύτης και πολύ ολιγώτερον την αποχώρησιν των Ελλήνων Αξιωματικών.
Ο Έλλην πρέσβυς εν Κύπρω με επεσκέφθη, εντολή της Κυβερνήσεώς του, δια να μου εξηγήση, ότι η μείωσις εις την αριθμητικήν δύναμιν της Εθνικής Φρουράς ή η αποχώρησις των Ελλήνων Αξιωματικών θα εξησθένη την άμυναν της Κύπρου εν περιπτώσει κινδύνου εκ Τουρκίας. Τούτο αποτέλει ισχυρισμόν, ο οποίος, ακόμη και αν ενεφανίζετο ως λογικός, δεν ήτο πειστικός, καθ’ ότι εγνώριζον ότι, όπισθεν του ισχυρισμού τούτου εκρύπτοντο άλλα συμφέροντα. Απήντησα ότι όπως εξελίχθησαν τα πράγματα, θεωρώ τον κίνδυνον εκ της Τουρκίας μικρότερον παρά τον κίνδυνο εκ μέρους των. Και απεδείχθη, ότι οι φόβοι μου εδικαιώθησαν.
Το Σάββατον 13 Ιουλίου συνεκροτήθη εις Αθήνας υπό την προεδρίαν του Στρατηγού Γκιζίκη συνδιάσκεψις, η οποία διήρκεσεν επί πολλάς ώρας. Εις ταύτην παρέστησαν ο Αρχηγός του Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβυς της Ελλάδος εν Κύπρω, ο Διοικητής της Εθνικής Φρουράς και άλλοι επίσημοι, δια να συζητήσουν το περιεχόμενον της επιστολής μου. Ως εδηλώθη εις σχετικόν ανακοινωθέν, εκδοθέν κατά το τέλος της συσκέψεως, η σύσκεψις θα επανελαμβάνετο την Δευτέραν 15ην Ιουλίου. Η αναφορά και το ανακοινωθέν εις δευτέραν σύσκεψιν ήτο απατηλή. Διότι, ενώ την Δευτέραν ανέμενον απάντησιν εις την επιστολήν μου, η απάντησις ήλθεν και αύτη ήτο το πραξικόπημα. Κατά την ημέραν εκείνην, επέστρεφον από την θερινήν μου κατοικίαν εις Τροόδος όπου διήλθον το ‘’γουήκ έντ’’ και την 8ην πρωϊνήν ευρισκόμην εις το γραφείον μου, εις το Προεδρικόν Μέγαρον. Μετά ημίσειαν ώραν υπεδεχόμην εις την αίθουσαν υποδοχής ομάδα παιδιών και κορασίδων μελών της Ελληνορθοδόξου Νεολαίας Καΐρου, τα οποία ήλθον εις Κύπρον ως φιλοξενούμενά μου επί τινας ημέρας. Μόλις είχα χαιρετήσει αυτά, ότε ηκούσθησαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Εντός δευτερολέπτων, οι πυροβολισμοί κατέστησαν συχνότεροι και εν μέλος της Προεδρική Φρουράς με επληροφόρησεν ότι τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και τανκς διήλθον το περιτοίχισμα και ευρίσκοντο εντός του προαυλίου του προεδρικού μεγάρου το οποίον εσείετο από βλήματα όλμων. Η κατάστασις κατέστη συντόμως κρίσιμος. Προσεπάθησα να συνδεθώ τηλεφωνικώς με το ΡΙΚ δια να μεταδώσω ειδικήν από ραδιοφώνου ανακοίνωσιν ότι το Προεδρικόν μέγαρον υφίστατο επίθεσιν, αλλ’ αντελήφθην, ότι αι τηλεφωνικαί γραμμαί απεκόπησαν. Ο σφοδρός βομβαρδισμός εμεγάλωνεν ακόμη περισσότερον. Πως εσώθη η ζωή μου φαίνεται ως θαύμα της θείας προνοίας. Οταν ακολούθως, ευρέθην εις την περιοχήν της Πάφου, απηυθύνονθην προς τον Λαόν της Κύπρου εκ τινος επιτοπίου ραδιοσταθμού, πληροφορήσας τούτον, ότι ζω και θα αγωνισθώ μετ’ αυτού κατά της δικτατορίας την οποίαν προσεπάθη να επιβάλη το ελληνικόν καθεστώς.
Δεν σκοπώ να καταναλώσω τον χρόνον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας με την προσωπικήν μου περιπέτειαν. Απλώς επιθυμώ να προσθέσω, ότι κατά την δευτέραν ημέραν της ενόπλου επιθέσεως τα τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και τανκς εκινούντο προς την Πάφον, ενώ ταυτοχρόνως μικρόν πολεμικόν σκάφος της Εθνικής Φρουράς, ήρχισε να βομβαρδίζη την Μητρόπολιν της Πάφου, όπου διέμενον. Υπό τας περιστάσεις ταύτας, εύρον φρόνιμον να εγκαταλείψω την Κύπρον παρά να πέσω εις χείρας της ελληνικής χούντας.
Είμαι ευγνώμων προς την Βρεταννικήν Κυβέρνησιν, η οποία διέθεσε εν ελικοπτέρον δια αν με παραλάβη εκ Πάφου, να με μεταφέρη εις τας Βρεταννικάς Βάσεις και εκείθεν δι’ αεροπλάνου εις Μάλταν και Λονδίνον. Είμαι επίσης ευγνώμων προς τον ειδικόν αντιπρόσωπον του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ και τον διοικητήν της ειρηνευτικής Δυνάμεως εν Κύπρω δια το ενδιαφέρον το οποίον επέδειξαν δια την ασφάλειάν μου. Η παρουσία μου εις την αίθουσαν ταύτην του Συμβουλίου Ασφαλείας κατέστη δυνατή χάρις εις την παρασχεθείσαν προς εμέ βοήθειαν υπό της Βρεταννικής Κυβερνήσεως και των αντιπροσώπων του Γενικού Γραμματέως Δρος Βάλντχάιμ, των οποίων το ζωηρόν ενδιαφέρον δι’ εμέ και δια την κρίσιμον κατάστασιν που εδημιουργήθη εν Κύπρω, συγκινεί πάσαν χορδήν της καρδίας μου.
Δεν γνωρίζω εισέτι όλας τας λεπτομερείας της Κυπριακής κρίσεως της προκληθείσης υπό του ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος. Φοβούμαι ότι ο αριθμός των θυμάτων είναι μέγας και ότι αι υλικαί καταστροφαί είναι βαρείαι. Ο,τι οπωσδήποτε αποτελεί το άμεσον ενδιαφέρον μας επί του παρόντος είναι ο τερματισμός της τραγωδίας. Οταν έφθασα εις το Λονδίνον, επληροφορήθην το περιεχόμενον της ομιλίας του αντιπροσώπου της Ελληνικής χούντας εις τα Ηνωμένα Εθνη. Εξεπλάγην δια τον τρόπον με τον οποίον καταβάλλουν προσπαθείας να εξαπατήσουν την διεθνή κοινήν γνώμην. Χωρίς ερύθημα η Ελληνική χούντα καταβάλλει προσπαθείας να απλοποιήση την κατάστασιν, ισχυριζομένη, ότι δεν ενέχεται εις ένοπλον επίθεσιν και ότι αι εξελίξεις των τελευταίων ολίγων ημερών αποτελούν εσωτερικόν θέμα των Ελληνοκυπρίων.
Δεν πιστεύω, ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχονται τους ισχυρισμούς του ελληνικού καθεστώτος. Το πραξικόπημα δεν συνέβη υπό τοιαύτας περιστάσεις, ώστε να θεωρήται εσωτερικόν ζήτημα των ελληνοκυπρίων. Αποτελεί καθαρώς εισβολήν έξωθεν, κατά κατάφωρον παραβίασιν της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Το αποκαλούμενον πραξικόπημα ήτο έργον των Ελλήνων αξιωματικών που στελεχώνουν και διοικούν την Εθνικήν Φρουράν. Πρέπει επίσης να τονίσω το γεγονός ότι το Ελληνικόν στρατιωτικόν απόσπασμα (ΕΛΔΥΚ) αποτελούμενον εξ 950 αξιωματικών και οπλιτών και σταθμεύον εν Κύπρω δυνάμει της συνθήκης συμμαχίας, διεδραμάτισε πρωταγωνιστικόν ρόλον εις την επιδρομικήν ταύτην υπόθεσιν εναντίον της Κύπρου. Η κατάληψις του αεροδρομίου έξωθι της πρωτευούσης διεξήχθη υπό αξιωματικών και ανδρών της ΕΛΔΥΚ που ήσαν εστρατοπεδευμένοι πλησίον του αερολιμένος.
Είναι αρκετόν να δηλώσω επ’ αυτού του σημείου, ότι μερικαί φωτογραφίαι εμφανιζόμεναι εις τον διεθνή τύπον δεικνύουν τεθωρακισμένα και τανκς ανήκοντα εις το Ελληνικόν απόσπασμα το ευρισκόμενον εις Κύπρον. Εξ άλλου οι Ελληνες αξιωματικοί υπηρετούντες εις την Εθνικήν Φρουράν διηύθυνον τας επιχειρήσεις αυτάς, αυτοί εστρατολόγησαν πολλά μέλη της τρομοκρατικής οργανώσεως ΕΟΚΑ Β’, την οποίαν εξώπλισαν με όπλα της Εθνικής Φρουράς. Εάν οι Ελληνες αξιωματικοί οι υπηρετούντες εις την Εθνικήν Φρουράν δεν ήσαν αναμεμειγμένοι, πως δικαιολογείται το γεγονός ότι μεταξύ των θυμάτων εις τας μάχας περιελαμβάνοντο Ελληνες αξιωματικοί, των οποίων τα λείψανα μετεφέρθησαν εις την Ελλάδα, δια να ταφούν εκεί; Εάν οι Ελληνες αξιωματικοί δεν διεξήγαγον το πραξικόπημα, πως δικαιολογείται το γεγονός των νυκτερινών πτήσεων ελληνικών αεροπλάνων μεταφερόντων εις Κύπρον προσωπικόν με πολιτικάς ενδυμασίας και αγόντων εις την Ελλάδα νεκρούς και τραυματίας; Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το πραξικόπημα ωργανώθη υπό της Ελληνικής χούντας και διεξήχθη υπό Ελλήνων αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς και υπό αξιωματικών και ανδρών της Ελληνικής δυνάμεως, η οποία σταθμεύει εις Κύπρον και ως τοιούτον μετεδόθη υπό του τύπου εις όλην την υφήλιον.
Το πραξικόπημα εστοίχισε πολλήν αιματοχυσίαν και αφήρεσεν πολλάς ζωάς. Αντιμετωπίσθη δι’ αποφασιστικής αντιστάσεως των νομίμων δυνάμεων της Κύπρου. Δεν δύναμαι μετά βεβαιότητας να είπω, ότι η αντίστασις και η αντίδρασις του ελληνικού πληθυσμού της Κύπρου εναντίον των συνομωτών θα τερματισθή μέχρι της αποκαταστάσεως της ελευθερίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων του. Ο Κυπριακός λαός ουδέποτε θα υποκύψη εις την δικτατορίαν, παρ’ όλον ότι προς στιγμήν η κτηνώδης βία των τανκς δυνατόν να επικρατήση. Μετά το πραξικόπημα οι πράκτορες του ελληνικού καθεστώτος εν Κύπρω διώρισαν ένα καλώς γνωστόν κακούργον, τον Νίκον Σαμψών, ως πρόεδρον, ο οποίος ακολούθως διώρισεν ως υπουργούς γνωστά στελέχη και υποστηρικτάς της τρομοκρατικής οργανώσεως ΕΟΚΑ Β’.
Δυνατόν να υποστηριχθή ότι, ό,τι συνέβη εν Κύπρω είναι μία επανάστασις και ότι μια κυβέρνησις εγκαθιδρύθη επαναστατικώ δικαίω. Αυτή δεν είναι η περίπτωσις. ΔΕΝ ηδύνατο να θεωρηθή ως εσωτερική υπόθεσις. Ητο μία εισβολή η οποία παρεβίασε την ανεξαρτησίαν και την κυριαρχίαν της Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται εφ’ όσον υπάρχουν Έλληνες αξιωματικοί εις Κύπρον. Τα αποτελέσματα της εισβολής θα είναι καταλυτικά δια την Κύπρον, εάν δεν υπάρξη επάνοδος εις την συνταγματικήν ομαλότητα και εάν οι δημοκρατικαί ελευθερίαι δεν αποκατασταθούν.
Δια να παραπλανήση την διεθνή κοινήν γνώμην, το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος ανεκοίνωσε χθες την σταδιακήν αντικατάστασιν των Ελλήνω αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η αντικατάστασις των αλλά η αποχώρησίς των. Η χειρονομία της ανακλήσεως έχει την έννοιαν της παραδοχής, ότι οι υπηρετούντες τώρα εις την Εθνική Φρουράν ήσαν εκείνοι οι οποίοι διεξήγαγον το πραξικόπημα. Αυτοί οι αξιωματικοί οπωσδήποτε δεν ενήργησαν εξ ιδίας πρωτοβουλίας, αλλά κατόπιν οδηγιών εξ Αθηνών. Ούτω η Εθνική Φρουρά θα παραμείνη πάντοτε εν όργανον εις χείρας του στρατιωτικού καθεστώτος και είμαι βέβαιος, ότι τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αντιλαμβάνονται αυτό το παιγνίδι.
Δυνατόν να λεχθή, ότι ήτο η Κυπριακή Κυβέρνησις, η οποία προσεκάλεσε τους Ελληνας αξιωματικούς, δια αν επανδρώσουν την Εθνικήν Φρουράν. Λυπούμαι να είπω, ότι ήτο σφάλμα μου να δώσω εις αυτούς τόσην εμπιστοσύνη. Κατεχράσθησαν αυτήν την εμπιστοσύνην και αντί να βοηθήσουν εις την προστασίαν της ανεξαρτησίας της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητος της νήσου, αυτοί οι ίδιοι κατέστησαν επιδρομείς. Είμαι υποχρεωμένος να είπω, ότι η πολιτική του στρατιωτικού καθεστώτος εν Ελλάδι έναντι της Κύπρου και ιδιαιτέρως έναντι των Ελλήνων της Κύπρου υπήρξεν ανειλικρινής. Επιθυμώ να τονίσω, ότι ήτο διπλοπρόσωπος πολιτική. Επί τινα χρόνος διεξήγοντο συνομιλίαι μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου προς εξεύρεσιν ειρηνικής λύσεως του Κυπριακού προβλήματος το οποίον πολλάκις απησχόλησε το Συμβούλιον Ασφαλείας και την Γενικήν Συνέλευσιν των Ηνωμένων Εθνών. Ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέως και οι δύο συνταγματολόγοι εξ Ελλάδος και Τουρκίας παρηκολούθουν τας συνομιλίας. Το Συμβούλιον Ασφαλείας επανειλημμένως δις του έτους ανενέωνεν την θητείαν της ειρηνευτικής δυνάμεως εν Κύπρω, εκφράζον εκάστην φοράν την ελπίδα δια μίαν σύντομον λύσιν του προβλήματος. Δεν δύναται να λεχθή, ότι η μέχρι τούδε πρόοδος των συνομιλιών υπήρξεν ικανοποιητική. Αλλά πως ηδύνατο να υπάρξη πρόοδος εις τας συνομιλίας όταν η πολιτική περί Κύπρου του καθεστώτος των Αθηνών ήτο διπλοπρόσωπος; Είχε συμφωνηθή υφ’ όλων των ενδιαφερομένων μελών ότι αι συνομιλίαι διεξήγοντο με βάσιν την ανεξαρτησίαν. Το καθεστώς των Αθηνών επίσης συνεφώνησεν εις αυτό και πολλάκις ο Ελλην Υπουργός των Εξωτερικών εδήλωσεν, ότι η θέσις της Ελλάδος επί του θέματος ήτο σαφής. Εάν ούτως είχον τα πράγματα, πως το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος ίδρυσε και υπεστήριξε την τρομοκρατικήν οργάνωσιν ΕΟΚΑ Β’ της οποίας σκοπός, ως εδηλώθη, ήτο η Ενωσις της Κύπρου μετά της Ελλάδος και της οποίας τα μέλη απεκάλουν εαυτούς ‘’Ενωτικούς’’; Εντός των στρατοπέδων της Εθνικής Φρουράς, οι Ελληνες αξιωματικοί συνεχώς με κατηγόρουν ότι αν η ένωσις ήτο εφικτή, η πραγματοποίησίς της υπενομεύετο υπ’ εμού. Οπου τους υπενθυμίζετο, ότι η Ελλάς είχε καταστήσει την θέσιν της καθαρήν επ’ αυτού και ότι αύτη υπεστήριζε την ανεξαρτησίαν η απάντησίς των ήτο ότι δεν έπρεπε να δίδεται προσοχή εις τους λόγους των διπλωματών. Υπό τοιαύτας συνθήκας πως ήτο δυνατόν δια τας συνομιλίας να καταλήξουν εις θετικόν αποτέλεσμα. Η διπλοπρόσωπος πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήτο εν των βασικών εμποδίων εις την πρόοδον των συνομιλιών.
Υπό τας περιστάσεις αίτινες έχουν δημιουργηθή εις Κύπρον, δνε δύναμαι να προΐδω την προοπτική συνομιλιών. Θα έλεγον μάλλον ότι ουδεμία τοιαύτη προοπτική υπάρχει. Συμφωνία, εις την οποίαν θα κατέληγον αι συνομιλίαι θα εστερείτο αξίας διότι δεν υπάρχει εκλεγμένη ηγεσία να επιληφθή του θέματος. Το πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδος συνιστά ανάσχεσιν της προόδου των συνομιλιών προς λύσιν. Επί πλέον, θα είναι μία συνεχής πηγή ανωμαλίας εις Κύπρον, αι συνέπεια της οποίας θα είναι βαρείαι και θα έχουν προεκτάσεις εάν επιτραπή να συνεχισθή έστω και επί βραχύ διάστημα.
Ποιώ έκκλησιν προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να πράξουν ό,τι δύνανται, δια να θέσουν τέρμα εις την ανώμαλον κατάστασιν, η οποία εδημιουργήθη δια του πραξικοπήματος των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιον Ασφαλείας να χρησιμοποιήση όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως. Καθώς έχω δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου. Οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της Ελληνικής χούντας είναι μια εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρη όλος ο Λαός της Κύπρου, αμφότεροι Ελληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα Εθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμιν σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοποήματος. Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις την εισβολήν αυτού εις την Κύπρον. Πιστεύω, ότι με όσα εξέθεσα ενώπιόν σας, σας έδωσα μίαν εικόνα της καταστάσεως. Δεν έχω αμφιβολίαν ότι μία κατάλληλος απόφασις του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέση τέρμα εις την εισβολήν και θα αποκαταστήση την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίας της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του Λαού της Κύπρου’’.

----
Πολλοί λένε ότι πουθενά δεν αναφέρεται πρόσκληση του Μακαρίου προς τους Τούρκους να επέμβουν. Αυτολεξεί ναι δεν αναφέρεται έτσι. Ομως ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΣΕ 3-4 ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΕΙΣΒΟΛΗ ήτοι παραβίαση της Συνθήκης Ιδρυσης της Κ.Δ.
Άρα, εφόσον παραβιάστηκε η ανεξαρτησία της Κύπρου από την Ελλάδα, «όφειλαν» να επέμβουν οι άλλες δύο «εγγυήτριες δυνάμεις», η Βρετανία και η Τουρκία, για να την «αποκαταστήσουν»… με βάση την ίδια αυτη Συνθήκη.
Οι Βρετανοί δεν επενέβησαν, επενέβησαν όμως οι Τούρκοι…
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...
----
ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΑΣ

Εστάλει από τον Κωσταντίνο Δημητριάδη