Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ

Του Παναγιώτη Λιάκου

Στην Ελλάδα οι πολίτες ζουν μια σοβιετικού τύπου δυστοπία. Είναι σκλάβοι και οι θεσμοί, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, σιωπούν για να εισπράττουν ανεμπόδιστα τους παχυλούς μισθούς τους. Συναινούν στο έγκλημα για να διοριστούν κάποτε σε ακόμα πιο προσοδοφόρες θέσεις.

Από την άλλη, οι Έλληνες πρέπει να ενημερώνουν την κυβέρνηση με sms ακόμα κι αν θέλουν να πετάξουν τα σκουπίδια. Αν δεν μπορούν να στείλουν sms, οφείλουν να έχουν βεβαίωση. Αν δεν έχουν θα πρέπει, οι οικονομικά καθημαγμένοι Ελληνες, να πληρώσουν 300 ευρώ πρόστιμο, επειδή έτσι αποφάσισε ένας πρωθυπουργός, που δηλώνει στο πόθεν έσχες του 32 ακίνητα και δήλωσε (στις 5/11/2020) ότι γνωρίζει πως «υπάρχουν άνθρωποι που εξαρτώνται από τον… μισθό τους». Είναι τέτοια η απόσταση αυτού του προσώπου από τον ελληνικό τρόπο ζωής και τις συνθήκες που επικρατούν στην πατρίδα, ώστε εκπλήσσεται με τους μισθοσυντήρητους!

Ο χαμηλοσυνταξιούχος γέρος που δεν συμπλήρωσε καλά το έντυπο για τις μετακινήσεις πρέπει να πληρώσει 300 ευρώ πρόστιμο, επειδή «έτσι προβλέπει ο νόμος». Ο ίδιος νόμος είναι προαιρετικής εφαρμογής για τον πλούσιο πρωθυπουργό που έκανε ποδηλατάδα στην Πάρνηθα. Ο ίδιος νόμος αρχικά δεν προέβλεπε επιβολή προστίμων για τους Ρομά και τους αλλοδαπούς που θα τον παραβίαζαν αλλά μόνο «ενημέρωση».

Στην Ελλάδα των ελεύθερων σκλαβωμένων η τήρηση του νόμου είναι προαιρετική για όλους όσοι μπορούν να αποδείξουν ότι δύνανται να τον παραβιάζουν ατιμώρητοι. Η Ακρα Αριστερά μπορεί να παρτάρει ανεμπόδιστη στις ιδιόρρυθμες λατρευτικές τελετές των τοτέμ της. Οι Έλληνες όχι.

Στην Ελλάδα των ελεύθερων σκλαβωμένων οι πολίτες περιφέρονται σαν τιμωρημένοι στις πόλεις τους. Δεν μπορούν να κάτσουν πουθενά. Η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει λουκέτο σ’ ολόκληρο τον κλάδο της εστίασης αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της αγοράς. Στον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία, οι εκλεγμένοι την κατήργησαν και απαγόρευσαν στους φορολογουμένους να έχουν εισόδημα. Πρέπει να τα κλείσουν για να… προστατευτούν. Για να μην πεθάνουν από λοιμό πρέπει να πεθάνουν από λιμό ή κάποιο άλλο χτικιό απότοκο της κατάθλιψης και του στρες.

Στα χαρτιά, η κυβέρνηση της Ελλάδας είναι, καθώς λένε, φιλελεύθερης ιδεολογίας. Στην ουσία απαγορεύει στους πολίτες της να έχουν εισόδημα.

Πάντα συμβαίνει αυτό όταν το σύστημα εξουσίας θέλει να αλλάξει την πληθυσμιακή σύνθεση μιας χώρας. Στην αρχή υπερφορολογούν την εθνοτική ομάδα που έχουν βάλει στο μάτι κι έπειτα τη θέτουν εκτός αγοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου (αποκλήθηκε Βαρλίκ Βεργκισί) που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1942 και στόχευε στην εξόντωση κυρίως της ελληνικής, αλλά και της αρμενικής και της εβραϊκής κοινότητας της χώρας.

Τώρα, η κυβέρνηση, με πρόσχημα τον κορωνοϊό, βυθίζει τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και της οικονομίας, στα χρέη και υπόσχεται ρύθμισή τους, ενώ χαμογελάει αυτάρεσκα όταν πετάει από το «ελικόπτερο» φιλοδωρηματάκια για τους υπαλλήλους και τους επιχειρηματίες που εξοντώνει οικονομικά, απαγορεύοντάς τους να λειτουργήσουν.  Τα σούπερ μάρκετ, όπου στο καθένα συρρέουν καθημερινά συνοικίες ολόκληρες, μπορούν να λειτουργούν – το μέγεθος της τσέπης των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών που τα κατέχουν είναι μέγα… πολιτικό επιχείρημα. Τα μαγαζάκια, όμως, που περιμένουν 10-20 πελάτες την ημέρα μπας και βγουν τα έξοδα και μείνει κάποιο κέρδος, απαγορεύεται να λειτουργήσουν.

Για κάποια απ’ όλα υπάρχει επιλογή που τους επιτρέπει να επιτύχουν κλάσμα του τζίρου τους, όταν ο πελάτης θα αποφασίσει να προπληρώσει κι έπειτα να κάνει τον μεταφορέα του προϊόντος (το περιβόητο click away). Η κυβέρνηση δεν αρκείται στην αφαίρεση των ελευθεριών των πολιτών αλλά φαίνεται να ηδονίζεται με τον εξευτελισμό τους. Γι’ αυτό κάθε τόσο επιθετικά παπαγαλάκια με μικρόφωνα στα χέρια, στημένα μπροστά σε κάμερες, επιτίθενται σαν ύαινες για να «κατασπαράξουν» λεκτικά δυο τρεις γέροντες που κάθονται σ’ ένα παγκάκι ή σε παρέα νεαρών που βαρέθηκαν την κλεισούρα και βγήκαν σε μια πλατεία να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες. Ο λαός πρέπει να ξεμείνει από χρήματα, από αυτοπεποίθηση, από παρέες και αξιοπρέπεια. Δεν πρέπει να του απομείνει τίποτε άλλο παρά εξάρτηση από μια κυβέρνηση που τον εξαθλιώνει και του μοιράζει χαρτζιλίκια κάνοντας τη… φιλάνθρωπη.

Επιστημονικός ανθελληνισμός.

https://www.newsbreak.gr/author/liakos/

ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Του Ιωάννη Κουριαννίδη

«Ε βασιλιά, τη μαύρη αυτή στιγμή κρατάς το ριζικό σου. Σε τρίχα κρέμεται όλη η ζωή σου και τηνε καμπανίζεις. Αν πάρεις απ’ τη μια μεριά, η ζωή σαν το νερό θα τρέχει κελαρυστή, χαρούμενη, αγαθή, και θα ποτίζει κήπους και θα κινάει χλωρούς νερόμυλους, θα κατεβάζει ψάρια, και πλήθια ροδομάγουλα παιδιά στους όχτους της θα παίζουν. Μα από την άλλη αν πας μεριά, θα βρεις σαν πυρκαγιά τη μοίρα ν’ αναγλωσσίζεται μεσόστρατα κι ορθή να σε προσμένει. Φωτιά θα πάρει ο νους σου ευτύς, φωτιά το γέρικό σου κάστρο, κι όλα θα γίνουν στάχτη και καπνός και θα χαθεί η πατρίδα!»

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν η «Οδύσεια» του Νίκου Καζαντζάκη είναι πράγματι «το μεγαλύτερο έπος της λευκής φυλής», όπως ο ίδιος τη χαρακτήρισε, αλλά αυτό που σίγουρα μπορεί κάποιος να πει είναι ότι ενσαρκώνει με τον ποιητικό λόγο τού μεγάλου μας λογοτέχνη τον αιώνιο και διαχρονικό πόθο του Έλληνα για το ταξίδι.

Ένα ταξίδι που μπορεί να έχει προορισμό κάποιαν Ιθάκη, αλλά που όταν τη βρει θα συνειδητοποιήσει πως αυτό που πράγματι άξιζε ήταν το ίδιο το ταξίδι, που τον γέμισε γνώσεις, εμπειρίες και σοφία. Γι’ αυτό και το ταξίδι είναι ατέλευτο. Γι’ αυτό και η αλλαγή του χρόνου, που επίκειται, δεν σηματοδοτεί παρά μια στιγμή μόνο στην αιωνιότητα αυτού του ταξιδιού, έτσι για να κοστολογούμε χρονικά τα κέρδη μας και να τα ζυγίζουμε με τα οφέλη τους, για μας και την πατρίδα μας. Αντί, λοιπόν, γι’ ανώφελες ευχές αυτές τις μέρες, ας αναλογιστούμε όλοι μας προς ποια μεριά θα πάρουμε τη ζωή μας στη νέα χρονιά.

Θα αφήσουμε άραγε αυτό το «γέρικο κάστρο» μας, που άντεξε τόσα δεινά, επιθέσεις και επιβουλές, να καεί αφημένο σε μια μοίρα που άλλοι διαμορφώνουν χωρίς να μας ρωτήσουν ή θα επαναφέρουμε το νερό της ζωής μας από το αυλάκι που το εκτρέψανε, ώστε να ποτίσει και πάλι «κήπους και νερόμυλους», δίνοντας ξανά χρώμα στα όνειρα των παιδιών μας ώστε να μη «χαθεί η πατρίδα»;

Από τη νέα χρονιά πρέπει να μας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι είμαστε υποχρεωμένοι, ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες, να αντισταθούμε στην πτωχοποίηση των αξιών μας, που επιχειρείται με όχημα την απαξίωση της καθημερινότητάς μας. Είναι γεγονός ότι η χρονιά που φεύγει ανέδειξε εξουσιαστικές συμπεριφορές με έντονα τα χαρακτηριστικά μιας νοοτροπίας ολοκληρωτικής. Ο εγκλεισμός, η αναστολή λειτουργίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ο απομονωτισμός, η δαιμονοποίηση της κοινωνικότητας, όλα κατατείνουν στην εφαρμογή μιας κοινωνικής αποστασιοποίησης, όχι με τη διαστρεβλωμένη έννοια που θέλουν να μας επιβάλουν (δηλαδή της προληπτικής τήρησης αποστάσεων μεταξύ μας), αλλά με αυτήν της πραγματικής σημασίας της, δηλαδή της πλήρους αδιαφορίας για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Οι «υγειονομικοί τεχνοκράτες» της εποχής μας δείχνουν να έχουν επιβάλει πια τις απόψεις τους στις πολιτικές εξουσίες, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον ότι όσο περισσότερο κοινωνικοί είμαστε, όσο περισσότερο διασκεδάζουμε και συνευρισκόμαστε, τόσο πιο επικίνδυνοι είμαστε!

Όπως γράφει πολύ εύστοχα ο Jeffrey Tucker σε πρόσφατο άρθρο του στην ιστοσελίδα American Institute for Economic Research, η μικροβιοφοβία «η οποία κάποτε θεωρείτο ως ψυχική ασθένεια, τώρα έχει εξυψωθεί στα επίπεδα της κοινωνικής ευσυνειδησίας»! Όλα δείχνουν ότι στο όνομα της «δημόσιας ασφάλειας», και αφού πια οι κάθε είδους κομμουνιστές, φασίστες και ισλαμιστές είναι ελεγχόμενοι, ο εχθρός πια αποκτά νέο όνομα: Ασθένειες!

Η τρομοκρατία που μπορεί εύκολα να αναπτυχθεί με την επίκλησή τους, κυρίως λόγω των επικοινωνιακών δυνατοτήτων που έχουν πια στη διάθεσή τους οι εξουσίες, είναι δυστυχώς πολύ πιθανό να μας οδηγήσει στο να κάνουμε τη λάθος επιλογή στη ζωή μας. Γι’ αυτό και η ευχή μας για «καλή χρονιά» θα πρέπει να μετουσιωθεί φέτος σε κάτι χειροπιαστό και διαχειρίσιμο.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/157124/anaktisi-ton-axion/

ΞΗΛΩΣΕ ΤΑ «ΚΑΡΙΟΦΙΛΙΑ» ΤΟΥ 21 - ΝΕΟ ΕΠΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΕΤΟΣ στό ὁποῖο πρόκειται νά εἰσέλθουμε ἐντός τῶν ἑπομένων ἡμερῶν εἶναι τό 2021.

Τό ἔτος κατά τό ὁποῖο συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνεγερσία. Ἀπό τήν ἡμέρα πού οἱ Ἕλληνες πῆραν τά ὅπλα καί σήκωσαν τά λάβαρα τοῦ ἀγῶνος κατά τοῦ κατακτητοῦ. Καί ἀπό αὐτά τά ὅπλα, ἀπό αὐτά τά λάβαρα, ἡ Ἑλλάς ἀνεγεννήθη. Θά ἔπρεπε νά τά τιμᾶ. Ὀργανώνουμε ἐκδηλώσεις καί δράσεις γιά νά τιμήσουμε τό 1821 καί ἴσως κάποιοι λησμονοῦν πώς δέν ἦταν μόνον τό αἷμα τῶν ἡρώων πού ἐξέθρεψε τό δένδρο τῆς Ἐλευθερίας. Ἦσαν καί τά ὅπλα τῶν ἡρώων. Κάποιος πρέπει νά τό πεῖ αὐτό στήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ἡ ὁποία τά ἀπεμάκρυνε ἀπό τό γραφεῖο της.

Στήν μία φωτογραφία βλέπουμε πίσω ἀπό τόν Πρόεδρο Προκόπιο Παυλόπουλο δύο πιστόλες τοῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 νά κοσμοῦν τήν βιβλιοθήκη του. Δέν τίς ἔφερε ὅμως ἐκεῖ ὁ τέως Πρόεδρος. Τίς βρῆκε. Ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Τσάτσος ἀνέλαβε καθήκοντα Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, οἱ πιστόλες ἦσαν ἐκεῖ. Εἶχαν μεταφερθεῖ τό 1975 ἀπό τό Μουσεῖο τοῦ Ἀγῶνος μέ ἀπόφαση τοῦ τότε Προέδρου καί τῆς συζύγου του Ἰωάννας. Εἶναι παρακαταθήκη τῶν ἀγώνων τοῦ Ἔθνους. Κειμήλια ζώσης ἱστορίας. Στήν δεύτερη φωτογραφία βλέπουμε πώς ἡ Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου τά ἀπεμάκρυνε. Τά ἀντικατέστησε μέ κάποια ἄχαρα καί ἀνούσια διακοσμητικά. Ἔκανε κάτι πού οὐδείς Πρόεδρος εἶχε πρίν ἀπό αὐτήν διανοηθεῖ. Θά θέλαμε νά πιστεύουμε ὅτι τό ἔπραξε ἀπό ἀνευθυνότητα. Ὅτι ἡ κληρονομία τοῦ ἑλληνισμοῦ δέν τῆς προκαλεῖ ἀπέχθεια. Ὅτι δέν ἀντελήφθη τί ἀκριβῶς ἔκανε ὅταν ἀπεφάσιζε νά «ἀνανεώσει» τήν διακόσμηση τοῦ γραφείου της. Διερωτώμεθα ὅμως: Ἦσαν μόνον τά ὅπλα; Τόν πίνακα πού κοσμοῦσε ἐκείνην τήν γωνιά τῆς βιβλιοθήκης γιατί τόν ἀπεμάκρυνε;

Νά σημειώσουμε ὅτι πρόκειται γιά πίνακα τοῦ διασήμου Γερμανοῦ ζωγράφου Peter von Hess, πού ζωγράφισε πολλούς πίνακες γιά τόν Ἀγῶνα. Ὁ τίτλος τοῦ συγκεκριμένου πίνακος εἶναι «Παλληκάρια ἀτενίζοντας τήν Ἀκρόπολη». Θέλουμε καί πάλι νά πιστεύουμε πώς οὔτε ἡ θέα τῆς Ἀκροπόλεως ἐνοχλοῦσε τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας οὔτε ὁ συμβολισμός τῶν μαχητῶν τῆς Ἐλευθερίας πού προσέβλεπαν στό ἀρχαῖο, ἱερό σύμβολο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Προτιμᾶμε νά θεωροῦμε πώς καί πάλι δέν ἀντελήφθη τί ἀκριβῶς ἔκανε.

Πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἡ κ. Σακελλαροπούλου μᾶς συνεκίνησε, συμμετέχουσα στήν διανομή συσσιτίου ἀπό μιά κοινωνική κουζίνα. Ἦταν ἀκριβῶς αὐτή ἡ πτυχή εὐαισθησίας καί ἀνθρωπιᾶς πού περιμέναμε νά δοῦμε ἀπό αὐτήν ἀκριβῶς τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας.Αὐτό δέν σημαίνει ὅμως πώς δικαιολογεῖται νά ἀπέχει ἀπό τίς εὐρύτερες προσδοκίες πού ἔχουν οἱ Ἕλληνες ἀπό τό πρόσωπο πού κατέχει τήν ἀνωτάτη θέση τῆς πολιτειακῆς ἱεραρχίας. Πώς δικαιοῦται νά ἀπομακρύνει σημαῖες καί σύμβολα τῶν ὁποίων ὀφείλει νά εἶναι θεματοφύλαξ.

Ὅταν διαρκοῦντος τό 2021 θά μετέχει σέ ἐκδηλώσεις γιά τά 200 χρόνια ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, θά πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ ἐάν πράξεις της τιμοῦν τήν θέση της. Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821, ἐκεῖνοι πού σήκωσαν πιστόλες καί γιαταγάνια γιά νά διώξουν τούς κατακτητές, δέν ἔχουν ἀνάγκη τίς δικές της ἐκδηλώσεις ἀναγνωρίσεως. Τήν θέση τους στήν ἱστορία τήν ἔχουν ἐπαξίως κατακτήσει. Τόν ἐάν ἐμεῖς ἀτενίσουμε πρός τούς ἀγῶνες τους, ὅπως τά Παλληκάρια ἀτενίζουν τήν Ἀκρόπολη στόν προαναφερθέντα πίνακα, ἀντανακλᾶ μόνον σέ ἐμᾶς καί στήν αἴσθηση συνεχείας καί ἐνστερνίσεως τῶν ἀγώνων τους.

https://www.estianews.gr/kentriko-thema/neo-epos-sakellaropoyloy-ksilose-ta-kariofilia-tou-1821/

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ : ΣΤΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΧΑΛΙ ΓΙΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΝΤΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Του Σταύρου Λυγερού

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει με κατηγορηματικό τρόπο ότι όρος για να ξαναρχίσουν οι διερευνητικές επαφές είναι να περάσει ένα εύλογο διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου η Τουρκία θα κρατηθεί μακριά και από επιθετική ρητορική και από έμπρακτες προκλήσεις. Από ό,τι φαίνεται, όμως, αυτό το διάστημα εκπνέει. 

Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί ότι πρόκειται για λογική προϋπόθεση, όταν η τελευταία απόπειρα να ξαναρχίσουν οι διερευνητικές είχε τορπιλισθεί από την έξοδο του Oruc Reis στην δυνάμει ελληνική ΑΟΖ. Κι όμως, το καθοδηγούμενο από τη Γερμανία δίδυμο Μισέλ-Μπορέλ –σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες– πιέζει την Αθήνα να καθίσει άμεσα στο τραπέζι των διερευνητικών.

Όπως είναι γνωστό, η ελληνική θέση είναι ότι για να ξαναρχίσουν οι διερευνητικές πρέπει να προηγηθεί η "αποσυμπίεση" της έντασης. Οι Μισέλ και Μπορέλ αντιστρέφουν, απειλώντας εμμέσως την Αθήνα ότι μόνο εάν αρχίσουν οι διερευνητικές θα επιτευχθεί η "αποσυμπίεση"! Και δεν παραλείπουν, βεβαίως, να προσθέτουν πως από τη φύση τους οι διερευνητικές δεν επιδέχονται όρους όσον αφορά την ατζέντα. Εκεί –όπως είπαν– συζητούνται τα πάντα και άρα λύνεται και το πρόβλημα της ατζέντας!

Με άλλα λόγια, πιέζουν την Αθήνα να διαπραγματευθεί για όλα κι όχι μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, όπως επιδιώκει η ελληνική πλευρά. Προφανώς, όταν κάθεσαι στο τραπέζι δεν μπορείς να εμποδίσεις την τουρκική πλευρά να πει ό,τι θέλει, αλλά είναι στο χέρι της ελληνικής να αποφασίσει για ποιο θέμα θα εισέλθει σε διαπραγμάτευση.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ  SLPRESS.GR

 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» : ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΙΛΑΜΕ;

 

Του Ελευθερίου Ανδρώνη

Πόσο ειρωνικό πράγματι, το όνομα του σχεδίου εμβολιασμού του πληθυσμού της Ελλάδας που διάλεξαν οι εγκέφαλοι της «Αριστείας».

Επιχείρηση «Ελευθερία».

Αλήθεια, από τι ακριβώς θα ελευθερωθούμε; Από τον ιό μόνο; Και αν φύγει ο ιός, μετά θα μπορούμε να πούμε πως είμαστε ελεύθεροι;

Τι θα γίνει με όλες εκείνες τις πρακτικές που ακολουθούνται από την κυβέρνηση και αποτεφρώνουν μεθοδευμένα τα δικαιώματα του λαού ή στην καλύτερη περίπτωση τα βάζουν στην κατάψυξη «μέχρι νεοτέρας»;

Και αν όλες αυτές οι απολυταρχικές διεκδικήσεις του κράτους ήρθαν για να μείνουν, τότε για ποια ακριβώς ελευθερία θα μιλάμε;

Από τις αρχές της πανδημικής περιπέτειας πάσχιζαν να βαφτίσουν ως success story τους τρόπους που αντιμετώπισαν την πανδημία, μιλούσαν για απαραίτητες θυσίες, για πρόληψη, για καλύτερη κατάσταση της Ελλάδας σε σχέση με άλλες χώρες.

Μέχρι που τους αποκάλυψε η ίδια η κατηφόρα στην οποία οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό, φάνηκαν τα εγκληματικά λάθη στο άνοιγμα του τουρισμού, οι χειρισμοί στα Μέσα Μεταφοράς, το σύστημα υγείας που αφέθηκε στη μοίρα του, οι τεράστιες αστοχίες στην Παιδεία και στην προστασία της οικονομίας.

Παράλληλα, όσοι -από τις αρχές της πανδημίας- φώναζαν για τους τραγικούς χειρισμούς της κυβέρνησης και αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό τα σκληρά υγειονομικά μέτρα, χαρακτηρίστηκαν απ’ τους γνωστούς κύκλους ως… αρνητές, ψεκασμένοι, συνωμοσιολόγοι και ένα σωρό άλλες συστημικές ανοησίες.

Και μετά από όλα αυτά, ήρθε η έρευνα του Bloomberg να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, κατατάσσοντας την Ελλάδα ανάμεσα στις χειρότερες χώρες για να ζει κάποιος εν μέσω πανδημίας. Από τις 53 χώρες που βρίσκονται στην λίστα του δημοφιλούς οικονομικού site, η Ελλάδα βρίσκεται στην πεντηκοστή θέση, πάνω μόνο από Περού, την Αργεντινή και το Μεξικό. Eνώ η χώρα μας ακολουθεί το χειρότερο lockdown (!) με την μικρότερη κινητικότητα των πολιτών σε 53 χώρες, έχει ταυτόχρονα το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας (6,3%)!

Τέλος, βρίσκεται στην δέκατη θέση με την χειρότερη πρόβλεψη για το μέλλον της οικονομίας για το 2021.

Μιλάμε για φοβερό success story, έτσι δεν είναι;

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Η κυβέρνηση και η επιτροπή απέτυχαν και συνεχίζουν να αποτυγχάνουν παταγωδώς.

Υπήρξαν τόσοι καταξιωμένοι επιστήμονες που μιλούσαν πριν ολόκληρους μήνες, για τους μεγάλους κινδύνους και την μικρή αποτελεσματικότητα των σκληρών lockdown κι όμως αποκλείστηκαν από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και λοιδορήθηκαν από δημοσιογράφους, πολιτικούς και μεγάλα sites.

Και να που έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και βλέπουμε πως η αντιμετώπιση της πανδημίας ήθελε 4-5 στοχευμένα μέτρα (μαζικά τεστ, βάρος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη κ.α.) και όχι ισοπεδωτικά lockdowns που προκαλούν μεγαλύτερο κακό απ’ όσο προλαμβάνουν.

Η κυβέρνηση όμως, επιμένει να παρουσιάζεται ως επιτυχημένη και να μας μιλά για την «ελευθερία». Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η ελευθερία με όσα βίωσε ο λαός σε ολόκληρο το 2020;

Τι σχέση έχει η ελευθερία με την καταπάτηση των δικαιωμάτων, με τα sms μετακίνησης, με τα πρόστιμα, με τις περιφραγμένες και φυλασσόμενες εκκλησίες, με τις μάσκες σε υπαίθριους χώρους, με τις ποινικές διώξεις, με τις απαγορεύσεις των παρελάσεων και των γιορτών, με τις εφόδους των αστυνομικών σε σπίτια, με τα σφραγίσματα «πόρτα-πόρτα», με τα ιπτάμενα drones, με τους ελέγχους στα διόδια, με την παρότρυνση του χαφιεδισμού μέσω καταγγελιών πολιτών, με τον… μπαμπούλα του «δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις αν δεν κάνεις το εμβόλιο»;

Οι πανδημίες έρχονται και παρέρχονται. Είναι φυσικά φαινόμενα στον κύκλο της ζωής.

Ο απολυταρχισμός όταν έρχεται, δεν φεύγει ποτέ από μόνος του.

Ή τον αποδέχεσαι ή τον στέλνεις από εκεί που ήρθε.

 

Sportime 

ΑΒΕΡΩΦ 

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ : ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΜΟΛΛΑ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ

Δεν ήταν ούτε τριάντα χρόνων η Δέσποινα όταν έχασε τον Σάββα, τον άνδρα της, και έμεινε χήρα με το τρίχρονο παιδάκι της, τον Νίκο.  

Ο μακαρίτης ήταν καλός άνθρωπος και χρυσός νοικοκύρης. Με τις δυο λίρες – 216 γρόσια – μισθό που έπαιρνε, ζούσε την γυναίκα και το παιδάκι του, χωρίς να τους στερήσει τίποτε. Οικονόμος ο ίδιος, καλή οικοκυρούλα η γυναίκα του, τα βόλευαν μια χαρά, σε βαθμό που η γειτονιά τους έπαιρνε και για πλούσιους.

Είχαν έξι χρόνια παντρεμένοι. Την βραδιά που θα γιόρταζαν την επέτειο των γάμων τους, έφεραν τον Σάββα νεκρό στο σπίτι του. Τη στιγμή που πλήρωνε τον μανάβη τα φρούτα που αγόρασε, γονάτισε ξαφνικά και ξεψύχησε πάνω στο δρόμο.

Τρέξαν οι καλοί άνθρωποι και φέραν γιατρό. Μα ήταν περιττό. Είχε πάθει συγκοπή. Ο γιατρός δεν είχε να κάμει τίποτε. Την άλλη μέρα τον θάψανε στην Ελεούσα.
Με τα διακόσια δεκαέξι γρόσια που έπαιρνε το μήνα ο Σάββας δεν ήταν δυνατό ν’ αφήσει τίποτα κατά μέρος.

Όταν τέλειωσαν όλες οι θλιβερές διατυπώσεις της κηδείας, και την νύχτα της ίδιας ημέρας, έφυγε από το χαροκτυπημένο σπίτι και η τελευταία πονόψυχη γειτόνισσα, η Δέσποινα έμεινε μόνη, κοντά στο παιδάκι της, που είχε αποκοιμηθεί νωρίτερα, για να σκεφθεί πάνω σ’ όλη την τραγωδία που άρχιζε για κείνη και για το μικρό της.

Και πράγματι ήταν τραγική η θέση της κακομοίρας.
Δεν είχε κανένα συγγενή, ούτε δικό της ούτε απ’ την πλευρά του μακαρίτου, στην Τραπεζούντα όπου ζούσαν. Ορφανοί και οι δυο τους, άφησαν κι ο ένας κι η άλλη το χωριό τους, κάπου εκεί στην περιφέρεια της Αργυρουπόλεως, όταν ήταν παιδιά. Με τα χρόνια τούς ξέχασαν και οι λίγοι μακρινοί συγγενείς τους, όπως δεν τους θυμούνταν κι αυτοί.
Η μοίρα το θέλησε να γνωρισθούν μέσ’ στη μεγάλη πολιτεία. Αγαπήθηκαν και πάρθηκαν.

Τ’ αφεντικό του μακαρίτου, από ευσπλαγχνία, είχε αναλάβει όλα τα έξοδα της φτωχικής κηδείας και η γυναίκα του, σαν επέστρεψαν απ’ το νεκροταφείο, ξεμονάχιασε τη Δέσποινα και της έδωσε τριακόσια γρόσια.

– Αυτά, της είπε, είναι απ’ τους μισθούς του σχωρεμένου. Σου τα στέλνει ο άντρας μου.

Στην πραγματικότητα ήταν ελεημοσύνη, γιατί ο μισθός εκείνου του μηνός ήταν πληρωμένος.

Η χήρα δεν βγήκε απ’ το σπίτι της, σύμφωνα με το συνήθειο του τόπου, ως την ημέρα του μνημόσυνου. Σαράντα μέρες!

Όλο αυτό τον καιρό την βασάνιζε η μοναδική σκέψη πώς να ζήσει το παιδάκι της, πώς να το μεγαλώσει και πώς να το μορφώσει, όπως το ήθελε και το ονειρεύονταν ο μπαμπάς του μα κι η ίδια.

Μπορούσε βέβαια να ξενοδουλέψει, μα σε ποιόν ν’ αφήσει το μωρό;

Ευτυχώς ήξερε «κέντημα», ήξερε και να πλέκει, ακόμη και να ράβει. Είχε και τη ραπτομηχανή της. Πήρε την απόφαση. Θα δούλευε σπίτι της, κοντά στο παιδί της.

Έτσι η χήρα η Δέσποινα, δουλεύοντας 15 και 20 ώρες το μερόνυχτο, μεγάλωσε τον Νίκο της. Ήταν η χαρά, η περηφάνια και η παρηγοριά της.

Δεν έλειψαν οι τύχες και οι ευκαιρίες. Ήταν όμορφη και προκομμένη η Δέσποινα. Της έγιναν πολλές προξενιές τα πρώτα χρόνια.

Μάλιστα ένας χηριός, που γύρισε απ’ τη Ρωσία πολύ πλούσιος, την ζήτησε επίμονα, μα η Δέσποινα δεν ήθελε να δώσει πατριό στο παιδί της, και δεν μπορούσε να δώσει και το μικρότερο κομμάτι απ’ την καρδιά και τη ζωή της σε άλλη ύπαρξη. Όλα τα είχε για το μονάκριβο της.

Πέρασαν δέκα χρόνια. Η εντατική και πολύωρη δουλειά, τ’ ατέλειωτα ξενύχτια και η έλλειψη της πιο στοιχειώδους ανάπαυσης, την γηράσανε πρόωρα τη Δέσποινα. Πολλές φορές της έφευγε η βελόνα απ’ το χέρι ή σταματούσε η ραπτομηχανή, γιατί το χέρι δεν είχε την δύναμη να γυρίζει τον μικρό γυαλιστερό της τροχό. Την βοηθούσε ο Νίκος σ’ αυτό, σαν βρισκόταν κοντά της.

Ανησυχούσε η δύστυχη η μάνα. Έβλεπε πως δεν έβγαζε πια δουλειά όπως πρώτα.

Λιγόστευαν οι «πρόσοδοι», ενώ απ’ την άλλη μεριά περίσσευαν τα έξοδα, γιατί το παιδί μεγάλωνε κι εκείνη δεν ήθελε να του στερήσει τίποτε.

Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, άρχισαν ν’ αδυνατίζουν τα μάτια της. Κάθε μήνα και χειρότερα.

Έβαλε γυαλιά. Μα δεν την βοηθούσαν κι αυτά όσον έπρεπε στη λεπτή της δουλειά. Όταν ο Νίκος έγινε δεκαέξι χρονών και πήγαινε στην προτελευταία τάξη του Γυμνασίου, η κατάστασις έφθασε στο απροχώρητο. Η Δέσποινα δεν μπορούσε να περάσει την κλωστή στη βελόνη ούτε και με τα γυαλιά… Θέλησε να ξενοδουλέψει δούλα, πλύστρα, μα δεν την άκουγαν τα πόδια της. Την σακάτεψαν οι ρευματισμοί. Γήρασε πρόωρα.

Όταν κάποια καλή της γειτόνισσα την συμβούλεψε να βγάλει τον Νίκο απ’ το Γυμνάσιο – κι ας ήταν ο πρώτος σ’ όλα τα μαθήματα – και να τον βάλει σε δουλειά για να τα βολέψουν, η Δέσποινα – που δεν την άκουσε ποτέ κανείς να πει κακό λόγο κανενός – της μίλησε απότομα και την έδιωξε σχεδόν απ’ το σπίτι της.
Ακούς εκεί, να βγάλει τον Νίκο απ’ το σκολειό!

Δεκατρία χρόνια ύστερα απ’ τον θάνατο του αντρός της, άρχισε η Δέσποινα να ξεπουλάει τα λίγα κοσμήματα που είχε. Δαχτυλίδια, βραχιόλια, σταυρό. Ύστερα ένα δυο χαλιά. Τελευταία την ραπτομηχανή, που αν και της ήταν άχρηστη, δεν μπορούσε να την αποχωρισθεί. Δεν χωρίζεται κανείς ένα σύντροφο είκοσι χρόνων τόσο εύκολα.

Κάποτε σώθηκαν και τα χρήματα απ’ τη μηχανή. Πουλήθηκε και το «σαμοβάρι», για ν’ αγοραστεί το ύφασμα για τη μαθητική στολή του Νίκου. Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και το παιδί δεν είχε «στολή» σαν κι εκείνη την ομοιόμορφη που είχαν οι συμμαθητές του κι όλα γενικά τα παιδιά του Γυμνασίου. Το ύφασμα αγοράστηκε, μα έλειπαν τα ραφτικά.

Αυτό το ξερε μόνον η Δέσποινα, μα δεν ήταν δυνατό να πικράνει το παιδί της αφήνοντας το δίχως νέο κουστούμι τις γιορτές.

Έπρεπε με κάθε τρόπο να βρεθούν τα χρήματα. Έπρεπε δηλαδή να πουληθεί πάλι κάτι. Μα τι, που δεν είχε απομείνει τίποτε σχεδόν στο σπίτι;

Τίποτε; Και το χρυσό ωρολόγι του μακαρίτη, με τη χρυσή καδένα;

Α!… όλα κι όλα! Το ωρολόγι δεν θα το πουλούσε ποτέ! Όταν τ’ αγόρασε ο Σάββας της είχε πεί: «Αυτό θα το χαρίσω στον γιό μας όταν θα τον αρραβωνιάσουμε!».

Πάντως έμειναν λίγες μέρες για τα Χριστούγεννα και το πράγμα δεν έπαιρνε αναβολή. Πήγε στον ράφτη. Ογδόντα γρόσια ήταν τα ραφτικά. Θα τα πλήρωνε όταν θα ‘παιρνε έτοιμο το κοστούμι. Σε τρεις μέρες έμπαινε στο σπίτι ο Νίκος χαρούμενος και περήφανος.

Έτρεξε κι αγκάλιασε τη μάνα του.

– Μητερούλα μου, έκανα πρόβα, είναι έξοχο!

***

Γέννηση του Ιησού Χριστού_ Рождество Христово_ Nativity of Christ23mcb-icon12Παραμονή Χριστουγέννων! Όλη η Τραπεζούντα σκεπασμένη με χιόνι, που δεν έπαψε να πέφτει πυκνό. Ο Νίκος κοιμότανε ακόμη – χόρταινε ύπνο τώρα που είχαν διακοπές, – όταν η Δέσποινα τυλιγμένη στο σάλι της βγήκε απ’ το σπίτι και τράβηξε κατά την αγορά, περνώντας απ’ τα στενοσόκακα του Αγίου Βασιλείου.

Βρήκε τον Μολλά Μουσταφά τον ωρολογά στο εργαστήρι του, ένα πραγματικό μεγάλο κιβώτιο κολλημένο στο ντουβάρι του τζαμιού που ήταν εκεί στην άκρη της αγοράς. Στην πρόσοψη του δίπλα στην πόρτα είχε ένα παράθυρο, όπου ήταν ακουμπισμένος από μέσα ο πάγκος της δουλειάς του.

Ένα τενεκεδένιο μαγκάλι ζέσταινε όπως-όπως το ιδιόρρυθμο εκείνο εργαστήρι.

– Καλώς την κυρα Δέσποινα! Τι κάνει το παλικάρι σου;

Κάθησε η Δέσποινα κοντά στο μαγκάλι και, ζεσταίνοντας τα παγωμένα χέρια της, λέγει του Τούρκου:

– Μολλά Μουσταφά, ο μακαρίτης ο άντρας μου μού λεγε πως σ’ αγαπούσε σαν πατέρα και συ τον αγαπούσες σαν παιδί σου. Έτσι κι εγώ, όπως έμεινα έρμη με τ’ ορφανό μου χωρίς κανένα συγγενή, ήρθα σε σένα για μια χάρη, που δεν μπορώ να την ζητήσω από κανένα Χριστιανό, γιατί δεν θά θελα να μάθει κανείς το μυστικό μου…

– Σ’ ακούγω, κυρά Δέσποινα, όπως θά ‘κουγα την κόρη μου λέγε…

Η Δέσποινα έβγαλε απ’ τις δίπλες του ζωναριού της τ’ ωρολόγι με τη χρυσή του καδένα και τ’ άπλωσε του γέρου:

– Είναι τ’ ωρολόγι του Σάββα. Δεν θέλω να το πουλήσω. Μα έχω ανάγκη από χρήματα. Θέλω να στ’ αφήσω ενέχυρο για μια λίρα.

Και του διηγήθηκε την ιστορία «της στολής» του Νίκου. Του είπε στο τέλος πως ήταν πρόθυμη να δώσει τον τόκο που θα ώριζε εκείνος.

Ο Μολλά Μουσταφάς την άκουσε τραβώντας το χοντρό του κομπολόι. Σηκώθηκε έπειτα, σκάλισε μέσ’ στο συρτάρι του πάγκου του και βγάζοντας δυο λίρες χρυσές, τις άπλωσε της Δέσποινας.

– Τ’ ωρολόγι αξίζει πολύ περισσότερα. Πάρε δυο λίρες, γιατί δεν θα χρειαστείς μόνο τα ραφτικά… Όσο για τον τόκο, να μη γίνεται λόγος… Μόνη σου το είπες. Τον Σάββα τον αγαπούσα σαν παιδί μου.

Πήρε τ’ ωρολόγι με την καδένα και το ‘κλεισε στο ίδιο συρτάρι απ’ όπου έβγαλε τις λίρες.

Η Δέσποινα τον ευχαρίστησε κι ετοιμάστηκε να φύγει.

– Μια στιγμή, της λέγει ο Μολλάς. Θα σου ζητήσω κι εγώ μια χάρη.

– Σ’ ακούω, Μολλά Μουσταφά.

Ο Τούρκος σηκώθηκε και στάθηκε με την πλάτη μπρος στην πόρτα, σε τρόπο που να μη μπορεί να την ανοίξει κανείς απ’ έξω.

– Άκου, κόρη μου! …Πρώτα θέλω να μ’ ορκιστείς στην ψυχή του Σάββα πως θα κρατήσεις μυστικό αυτό που θα σου πω… Μπορείς;

– Στην ψυχή του Σάββα; Ορκίζομαι, είπε κατηγορηματικά η Δέσποινα.

– Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου. Άκουσε τώρα… Απόψε τη νύκτα… ίσως τα μεσάνυχτα θα στείλω σπίτι σου μια γυναίκα με το κοριτσάκι της…

Πρέπει να πάνε μ’ εσένα και τον Νίκο μαζί στην εκκλησία… Είναι Χριστούγεννα και πρέπει να κοινωνήσουν…

– Δεν είν’ απ’ εδώ;

– Μη μ’ αρωτάς… Άφησε να τελειώσω… Μετά την μετάληψη θα τις πάρετε μαζί στο σπίτι σου. Θα φύγουν πάλι την νύχτα… Όποιος σε ρωτήσει ποιες είναι, θα πεις πως είναι γνωστές σας από το χωριό, από κάποια άλλη πολιτεία.

– Μα, αφού ορκίστηκα, γιατί δεν μου λες ποιες είναι;

Ο Μολλά Μουσταφάς δεν απήντησε αμέσως. Άνοιξε την πόρτα, έριξε μια ματιά έξω στο δρόμο. Ξανάκλεισε και ακούμπησε και πάλι με την πλάτη στην πόρτα και μίλησε:

– Κυρα Δέσποινα. Η γυναίκα που θα σου ‘ρθεί είναι η κόρη μου και το κοριτσάκι της, εγγονή μου! …Για να καταλάβεις πόσο είναι επικίνδυνο αυτό που θα γίνει, μάθε πως ο άντρας της, ο γαμπρός μου, είναι ο γιουζπασής ο Σελίμ, …Τούρκος, μουσουλμάνος. Μένουν στα Πλάτανα. Τις έφερα εδώ για μια βδομάδα στο σπίτι μου… για τα Χριστούγεννα…

– Θεέ μου…, ξέφυγε σαν κραυγή τρόμου η επίκληση αυτή απ’ το στόμα της Δέσποινας…

– Αν φοβάσαι, δεν θα σου έρθουν, λέγει με χαμηλή φωνή ο Μολλά Μουσταφάς.

– Όχι… όχι… να έρθουν… να έρθουν, φωνάζει η Δέσποινα και τα μάτια της γεμίζουν με δάκρυα.

Δακρύζει κι ο Μολλάς, και ξεκολλάει από την πόρτα, τραβά και κάθεται δίπλα στο μαγγάλι χωρίς να πει τίποτε άλλο.

Σηκώνεται η Δέσποινα. Προτού ν’ ανοίξει την πόρτα, ρωτάει με σιγανή φωνή:

– Πώς είν’ τ’ όνομα της;

– Η κόρη μου Μαρία, η κορούλα της Άννα. Εκείνες ας κοινωνήσουν. Εγώ θα κάμω Χριστούγεννα με «τ’ αντίδωρο» που θα μου φέρουν…

Δύο ώρες απ’ τα ξημερώματα τράβηξαν για την εκκλησία η Δέσποινα με την Μαρία και την οκτάχρονη Άννα. Ο Νίκος, με την καινούργια του στολή, τους συνόδευε. Ήταν ακόμη άδεια η εκκλησία. Οι γυναίκες ανέβηκαν στον «γυναικωνίτη» και έπιασαν την πιο απόμερη σκοτεινή γωνιά.

Με το τέλος της λειτουργίας κατέβηκαν, κοινωνήσανε και επέστρεψαν στο σπίτι κρύβοντας το πρόσωπο κάτω απ’ το σάλι τους, όπως έκανε όλος ο κόσμος το παγωμένο εκείνο πρωινό…

Πέρασαν δέκα χρόνια από κείνα τα Χριστούγεννα… Πέθανε σ’ αυτό το διάστημα ο Μολλά Μουσταφάς. Πέθανε κι ο Σελίμ, ο γαμπρός του. Σκοτώθηκε σε κάποια μάχη.

Είκοσι τρία χρόνια ύστερα απ’ τον θάνατο του Σάββα, η Δέσποινα έδωσε το χρυσό τ’ ωρολόγι με την καδένα του στον γιό της τον Νίκο, την ημέρα που τον στεφάνωνε με την Άννα, την εγγονή του Μολλά Μουσταφά.

EL ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ : ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΕΝΩ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ - ΤΟ ΕΛΙΑΜΕΠ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΤΟΚΟΥ ΠΙΕΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΚΥΡΩΣΕΙ Η ΒΟΥΛΗ ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

Όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Εστία» η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει την συμφωνία των Πρεσπών, αλλάζοντας τα σχολικά βιβλία– στην πρώτη φάση την ορολογία τους. Το ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό.

Την ίδια ώρα το ΕΛΙΑΜΕΠ του οποίου ηγείτο μέχρι πρόσφατα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Θάνος Ντόκος πιέζει από κοινού με αντίστοιχο Ίδρυμα των Σκοπίων την κυβέρνηση της ΝΔ να κυρώσει άμεσα τις αμυντικές συμφωνίες με τη «Βόρεια Μακεδονία» και επιτίθεται με ένταση σε Βουλευτές της ΝΔ που διαφωνούν με την εξέλιξη αυτή.

Η «Εστία» παρουσιάζει σήμερα το με αριθμό πρωτοκόλλου 171493 /17-12-2020 έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα της Γενικής Διευθύνσεως Σπουδών, το οποίο απευθύνεται προς όλες τις Περιφερειακές Διευθύνσεις , τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και τους συντονιστές. Θέμα του είναι «η εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών στα σχολικά βιβλία».

Όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Εστία» η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει την συμφωνία των Πρεσπών, αλλάζοντας τα σχολικά βιβλία– στην πρώτη φάση την ορολογία τους. Το ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό.

Την ίδια ώρα το ΕΛΙΑΜΕΠ του οποίου ηγείτο μέχρι πρόσφατα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Θάνος Ντόκος πιέζει από κοινού με αντίστοιχο Ίδρυμα των Σκοπίων την κυβέρνηση της ΝΔ να κυρώσει άμεσα τις αμυντικές συμφωνίες με τη «Βόρεια Μακεδονία» και επιτίθεται με ένταση σε Βουλευτές της ΝΔ που διαφωνούν με την εξέλιξη αυτή.

Η «Εστία» παρουσιάζει σήμερα το με αριθμό πρωτοκόλλου 171493 /17-12-2020 έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα της Γενικής Διευθύνσεως Σπουδών, το οποίο απευθύνεται προς όλες τις Περιφερειακές Διευθύνσεις , τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και τους συντονιστές. Θέμα του είναι «η εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών στα σχολικά βιβλία».

Όπως αναφέρει το έγγραφο «σας ενημερώνουμε πως οι προτεινόμενες διορθώσεις έχουν ενσωματωθεί στα ψηφιακά αρχεία των σχολικών βιβλίων και έχουν αναρτηθεί στον διαδικτυακό τόπο διαδραστικά σχολικά βιβλία ( e-books.edu. gr) του ψηφιακού σχολείου . Οι αλλαγές αφορούν τα βιβλία γεωγραφίας, γεωλογίας, νεότερης σύγχρονης ιστορίας, κοινωνική και πολιτική αγωγή, αγγλικά, έκθεση-έκφραση-θεματικοί κύκλοι ναυτιλιακές γνώσεις, εφαρμογές γεωπληροφορικής. Με βάση αυτές το όνομα FYROM που προέβλεπε η Ενδιάμεση Συμφωνία αλλάζει σε North Macedonia ενώ το προσωρινό όνομα ‘πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας’ αλλάζει σε ‘Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας’ ή ‘Βόρεια Μακεδονία’ σκέτο».

Από την στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κύρωσε την Συμφωνία και την κατέστησε διεθνή υποχρέωση, δυστυχώς το Υπουργείο Παιδείας δεσμεύεται από αυτήν . Το ερώτημα είναι όμως προς τι η βιασύνη. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα συνεδρίασε στο Υπουργείο Εξωτερικών η κοινή ομάδα που ασχολείται με το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων και στις δύο χώρες με ελληνικό αίτημα την απάλειψη του μακεδονισμού από αυτά. Η Επιτροπή δεν κατέληξε σε συμπεράσματα και όρισε νέα συνεδρίαση στα Σκόπια τον Φεβρουάριο.

Δεδομένης της εκκρεμότητας λοιπόν και του γεγονότος ότι οι γείτονες είναι υπερήμεροι στις υποχρεώσεις τους, εμείς γιατί σπεύδουμε; Γενικότερα πάντως παρατηρείται βιασύνη. Μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ χρηματοδοτούμενη από το εξωτερικό απαιτεί από την κυβέρνηση να κυρώσει αμέσως τις τρεις αμυντικές συμφωνίες με τα Σκόπια στην Βουλή και να υποστηρίξει ένθερμα την ένταξη τους στην ΕΕ. Την ώρα που βασικά σημεία της συμφωνίας παραβιάζονται, είναι άλυτα και μένουν σε εκκρεμότητα.

Στην έκθεση τονίζεται ότι αιτία των καθυστερήσεων είναι οι εσωτερικές διαφωνίες στην Νέα Δημοκρατία. Πιο συγκεκριμένα, να κυρώσει άμεσα τις τρεις συμφωνίες που προβλέπονται από την Συμφωνία των Πρεσπών, καλεί την ελληνική κυβέρνηση το Ελληνικό Ίδρυμα για την Ευρωπαϊκή και Εξωτερική Πολιτική (ΕΛΙΑΜΕΠ), σε έκθεσή του που συνέταξε πρόσφατα, από κοινού με το think tank, Analytica, με έδρα στα Σκόπια, υπό την χρηματοδότηση του υπουργείου Εξωτερικών της Σουηδίας.

Στην έκθεση, η οποία δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, καλείται, επίσης, η ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα της «Βορείου Μακεδονίας», την οποία, ως γνωστόν, «μπλοκάρει» η Βουλγαρία. Ειδικότερα, αναφορικά με τις τρεις συμφωνίες που προβλέπονται από την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά, έως τώρα, δεν έχουν κατατεθεί προς έγκριση στη Βουλή, εξ αιτίας, εσωτερικών διαφωνιών στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, στην έκθεση αναφέρεται: «Η κυβέρνηση της Ελλάδας θα πρέπει να επισπεύσει τη διαδικασία επικύρωσης των τριών διμερών συμφωνιών που βρίσκονται επί του παρόντος σε διαδικασία αναμονής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι τρεις συμφωνίες είναι ζωτικής σημασίας για τη πολυεπίπεδη διασυνδεσιμότητα μεταξύ των δύο πλευρών και η εφαρμογή τους θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως».

Όσον αφορά την ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων στην ΕΕ, το ΕΛΙΑΜΕΠ και το Analytica σημειώνουν: «Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αναπτύξει ένα πολυεπίπεδο και πολυετές σχέδιο για την υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής και της διαδικασίας ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας. Θα πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη καινοτόμων και δημιουργικών ιδεών για συνεργασία με τα Σκόπια και για τη στήριξη της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας. Αυτό περιλαμβάνει και το συντονισμό με άλλα κράτη μέλη της ΕΕ που τάσσονται υπέρ της διεύρυνσης με σκοπό τη διασφάλιση της συνέχειας της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων. Τέλος, θα πρέπει να παρέχει στήριξη στις ομάδες της κοινωνίας πολιτών που δραστηριοποιούνται υπέρ του στόχου να διατηρηθεί ζωντανή η διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ».

Η έκθεση φέρει τον τίτλο «Διευρύνοντας την Πολυεπίπεδη Διασυνδεσιμότητα μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών» και όπως αναφέρεται, είναι η δεύτερη κοινή δημοσίευση του Προγράμματος Νοτιοανατολικής Ευρώπης του ΕΛΙΑΜΕΠ και του think tank Analytica.

https://www.newsbreak.gr/ellada/155561/prespes-sholika-vilia-eliamep-skopia/

ΝΕΟΚΛΗΣ ΚΑΖΑΖΗΣ : ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ, ΝΟΜΙΚΟ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ»

Ο Νεοκλής Καζάζης Έλληνας εθνικιστής, νομικός, Πανεπιστημιακός καθηγητής της Θεωρίας και της Ιστορίας του Δικαίου και των Οικονομικών Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,, αρχαιολόγος, συγγραφέας και πολιτικός, Υπουργός κάποιων κυβερνήσεων και βουλευτής, που διατέλεσε για δεκαετίες πρόεδρος της εταιρείας «Ο Ελληνισμός» και απόστολος της Μεγάλης Ιδέας του Ελληνικού Έθνους, γεννήθηκε το 1849 στο χωριό Πέτρα Μηθύμνης, στο Μολύβο της Λέσβου και πέθανε το 1936 στην Αθήνα.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Καζάζης, τραπεζίτης στο Αδραμύτιο της Μικράς Ασίας, όπου ο Νεοκλής έζησε τα παιδικά του χρόνια και έλαβε εγκύκλια μόρφωση. Το 1865 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή, όμως το ίδιο έτος μετεγγράφηκε και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου το 1870, αναγορεύτηκε διδάκτορας και στη συνέχεια παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στη Γερμανία, στα Πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και της Λειψίας και έως το 1877 στη Γαλλία. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1877 και το 1879 αναγορεύτηκε υφηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στη Νομική Σχολή. Στις 25 Οκτωβρίου 1881, έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Λόρδου Βύρωνα στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι και στην τελετή ο Καζάζης εκφώνησε τον πανηγυρικό λόγο, ενώ ο Αχιλλέας Παράσχος απήγγειλε ποίημα 242 στίχων.

Το 1882, ο Καζάζης διορίστηκε τμηματάρχης Α' Τάξεως Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής του υπουργείου Οικονομικών, από την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε ο Χαρίλαος Τρικούπης ως υπουργός Εσωτερικών, θέση που κράτησε μέχρι το 1887 όταν ορίστηκε ως το 1890, γενικός διευθυντής Ταχυδρομείων και Τηλεγράφων. Το 1882, διορίστηκε πρόεδρος της διευθύνουσας επιτροπής του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου. Στις 18 Φεβρουαρίου 1883, διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο και δίδαξε ως επίτιμος καθηγητής έως το 1894, οπότε αναγνωρίστηκε τακτικός καθηγητής της Φιλοσοφίας και Εγκυκλοπαίδειας του Δικαίου και της Πολιτικής Οικονομίας, και τον ίδιο χρόνο αναπλήρωσε τον καθηγητή Νικόλαο Γουναράκη. Το 1894, ανέλαβε τη διεύθυνση του Στατιστικού Γραφείου του Υπουργείου Εσωτερικών και το 1896 ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδος στο συνέδριο του Στατιστικού Ινστιτούτου στη Ρώμη, ενώ στις 6 Οκτωβρίου 1896 επωμίστηκε την ευθύνη της γενικής απογραφής του πληθυσμού της Ελλάδος, που διεξήχθη εκείνη την ημέρα. Το 1897, διορίστηκε αναπληρωτής Βασιλικός Επίτροπος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο έως το 1910, ενώ διατέλεσε τρεις φορές κοσμήτορας της Νομικής, τις ακαδημαϊκές περιόδους 1890-91, 1900-01 και 1907-08, καθώς και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1902-03 και με ατή την ιδιότητα, πραγματοποίησε το 1903 ενημερωτική εκστρατεία στην Ευρώπη υπέρ των ελληνικών εθνικών θέσεων.

Τον Ιούνιο του 1898, για να ενθαρρύνει τους Έλληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας, αλλά και για να επισημάνει το παραπλανητικό σύνθημα της Βουλγαρίας περί αυτονομίας της Μακεδονίας, επισκέφθηκε τη Βουλγαρία. Πρόθεσή του ήταν να προκαλέσει τους Βουλγάρους και να προσελκύσει την προσοχή του βουλγαρικού τύπου, καταδικάζοντας τη βουλγαρική πολιτική στην Ανατολική Ρωμυλία και στη Μακεδονία, ενώ είχε κηρύξει φυλετικό και πολιτισμικό πόλεμο κατά των Βουλγάρων. Από την επίσκεψή του προκλήθηκε διπλωματικό επεισόδιο και η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη δήλωσε ότι ο Καζάζης ενήργησε με δική του πρωτοβουλία και η ελληνική κυβέρνηση δεν φέρει ευθύνη για τις δηλώσεις του.

Την 23η Ιουνίου 1901 επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, όπου παρέμεινε ως τις 7 Ιουλίου, επισκέφθηκε όλες σχεδόν τις Μονές και τις Σκήτες αποκομίζοντας πλήθος ιδεών για το Άγιο Όρος, ενώ συνέταξε και σχετική έκθεση στην οποία κατέγραψε τις ιδέες και τις κρίσεις του για την κατάσταση του Όρους και τους μελλοντικούς κινδύνους από την σλαβική επιδρομή. Το 1902, στη διάρκεια επισκέψεως του στη Φιλιππούπολη έγινε δολοφονική απόπειρα σε βάρος του. Στις 29 Μαΐου 1909, έγινε δεκτός ως μέλος στη μασονική Στοά «Αθηνά» ^[1] και τιμής ένεκεν του απονεμήθηκαν οι τρεις πρώτοι βαθμοί της Τεκτονικής ιεραρχίας.

Πολιτική δράση

Το 1910 παραιτήθηκε από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και πολιτεύτηκε στις εκλογές της 8ης Αυγούστου του ίδιου χρόνου, στις οποίες εκλέχθηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας στην Α' Διπλή Αναθεωρητική Βουλή, δεύτερος σε αριθμό ψήφων, ξεπερνώντας και τον ΄Ελευθέριο Βενιζέλο. Απουσίαζε και δε συμμετείχε στην εκλογή Προέδρου της Βουλής, θέση στην οποία εκλέχθηκε ο Γεώργιος Πωπ, ενώ έλαβε μόλις μια ψήφο στη συνεδρίαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1910, για τη θέση του αντιπροέδρου της Βουλής. Ήταν υποψήφιος και στις εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, στις οποίες δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Το Σεπτέμβριο του 1929, με πρωτοβουλία του Καζάζη, ιδρύθηκε η «Πανελλήνιος Ένωσις Κοινωνικής Αμύνης», υπό την προεδρία του με σκοπό την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου και την προάσπιση της Εθνικής ιδέας.

Διακρίσεις

Ο Καζάζης συμμετείχε σε επιτροπή που το 1901 διοργάνωσε Πανελλήνιο έρανο, με σκοπό την εξασφάλιση οικονομικών εισφορών και πόρων υπέρ του Παναγίου Τάφου και για την προσφορά του του απονεμήθηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

• ο Τίμιος Σταυρός των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου.

Στη γενέτειρά του την Πέτρα της Λέσβου ανεγέρθηκε ο ανδριάντας το 1996, έργο του γλύπτη Μιχάλη Ζερβού, με δαπάνες του Συλλόγου Πετριανών Αθηνών ^[2].

Ιδεολογικές απόψεις

Νεοκλής Καζάζης

Ο Καζάζης υπήρξε πολυσχιδής προσωπικότητα με ευρύτατη μόρφωση και κοινωνική δραστηριότητα καθώς και δεινός γνώστης της ιστορίας και των προβλημάτων της Βαλκανικής χερσονήσου. Η ιδεολογία του επηρεάστηκε από τη Ιδεαλιστική Φιλοσοφία του Χέγκελ και υποστήριζε το δικαίωμα της ελευθερίας του ανθρώπου και τη δημιουργία μιας ευνομούμενης και ανεξάρτητης Πολιτείας, η οποία θα προστατεύει με έννομα και συνταγματικά μέσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Υπηρέτησε σταθερά και με συνέπεια, είτε μέσω του συγγραφικού του έργου αλλά και με την πολιτική του δράση την ιδεολογία της Μεγάλης Ιδέας, ενώ η αρθρογραφία του εμπεριέχει στοιχεία αντικοινοβουλευτισμού και άσκησε ιδιαίτερη επιρροή στους συντηρητικούς αστικούς κύκλους ως τις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων.

Το 1915, αντιπαρατέθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε ότι αφορούσε τη στάση του Κρητικού πολιτικού έναντι του θεσμού της βασιλείας. Αντιτάχθηκε κι άσκησε σφοδρή κριτική στο σοσιαλισμό και το Μαρξισμό, ιδεολογίες που θεωρούσε αντίθετες με την ιδέα του Δικαίου και του ελεύθερου κράτους, ενώ μετά το 1923 ανέπτυξε θέσεις εναντίον του υλισμού και της κομμουνιστικής ιδεολογίας, καθώς θεωρούσε ότι η ίδια η ιδεολογία καθώς και οι αναφορές των κομμουνιστών στα σχέδια μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας έθεταν σε κίνδυνο τα εθνικά επιτεύγματα της Ελλάδος.

Άξονες του εθνικιστικών απόψεων του ήταν:

• ο αλυτρωτισμός,
• η πολιτισμική και ιδεολογική συνέχεια του Ελληνισμού,
• η φυλετική συνέχεια και δομή του Ελληνικού Έθνους,
• ο γεωγραφική ετεροπροσδιοριστία της Ελληνική φύσεως, ως συνέπεια της φυσικής και γεωγραφικής συστάσεως του Ελληνικού χώρου,
• η αντιπαλότητα των στοιχείων που συναποτελούν τον Ελληνικό χαρακτήρα.

Όρισε τον Κοινωνισμό, δηλαδή το σοσιαλισμό ή τον κομμουνισμό, όρο που εισήγαγε στην Ελληνική γλώσσα ο Φραγκίσκος Πυλαρινός, «...ως διδασκαλία και ροπή προς αντικατάστασιν του κοινωνικού καθεστώτος δια θεμιτών ή εκτρόπων μέσων..».

Εταιρεία «Ο Ελληνισμός» ^[3]

Ήταν μεταξύ των ιδρυτών της εταιρείας «Ο Ελληνισμός», η οποία ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1892 και εξέδιδε το ομώνυμο πολιτικό περιοδικό. Σκοπός σύμφωνα με το καταστατικό της, ήταν η εξερεύνησις και η θεραπεία των δικαίων του ελληνισμού, ενώ για την επίτευξη του σκοπού της εξάγγειλε την έκδοση δημοσίων αναγνωσμάτων. Η Εταιρεία, με ιδεολογικούς άξονες την Μεγάλη Ιδέα και τον αντικοινοβουλευτισμό, εργάζεται για την ενίσχυση του εθνικού φρονήματος και την προετοιμασία, ηθικά και υλικά, του απόδημου ελληνισμού αλλά και της ελεύθερης Ελλάδας, προς όφελος των αλύτρωτων επαρχιών. Η εταιρεία που απευθύνθηκε στις μικροαστικές τάξεις της πρωτεύουσας και του Πειραιά, στόχευε στην οργάνωση της εργατικής τάξεως στην Ελλάδα κι αποτέλεσε μία έκφραση ανορθολογικών τάσεων του πρώιμου ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού. Στις 22 Μαΐου του 1894 η Εταιρεία, πραγματοποίησε στην πρώτη δημόσια εκδήλωση της με τη συγκρότηση συλλαλητηρίου διαμαρτυρίας εναντίον της χορηγήσεως βερατίων στη Βουλγαρία από την Τουρκία και της ιδρύσεως νέων επισκόπων της σχισματικής βουλγαρικής Εξαρχίας στην περιοχή της Μακεδονίας, με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα Πανσλαυιστικά σχέδια που κατάστρωνε ο στρατηγός Ιγνάτιεφ, ο οποίος υπηρετούσε ως πρέσβης της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη. Ο Καζάζης επικέντρωσε την ομιλία του στον Εθνικό χαρακτήρα των πληθυσμών της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας, τονίζοντας την Ελληνικότητα των περιοχών από τα αρχαία χρόνια.

Ο Καζάζης εκλέχθηκε πρόεδρος της στις 10 Οκτωβρίου 1894, θέση στην οποία διαδέχθηκε τον εθνικιστή καθηγητή Γεώργιο Κρέμο, και τη διατήρησε ως το θάνατό του, προωθώντας τις αλυτρωτικές επιδιώξεις της και δρώντας υπέρ των σκλάβων πατρίδων του Ελληνισμού. Στο τέλος του Ιανουαρίου 1897, 110 φοιτητές εγγράφηκαν στους καταλόγους εθελοντών της εταιρείας, συγκρότησαν ομάδα, με την ονομασία «Φοιτητική Φάλαγγα» και στις αρχές Φεβρουαρίου του 1897 αναχώρησαν για την Κρήτη, όπου πολέμησαν στο πλευρό των Κρητικών. Την 1η Ιανουαρίου του 1898 άρχισε να εκδίδεται το επίσημο όργανο της εταιρείας, η μηνιαία Εθνική Επιθεώρηση «Ελληνισμός». Το δίκτυο της εταιρείας εξαπλώθηκε και στο εξωτερικό, στο Βουκουρέστι, τη Σεβαστούπολη και άλλες πόλεις, όπου διοργάνωνε διαλέξεις, ενώ στο τέλος του 1905, ιδρύθηκε το φοιτητικό τμήμα της εταιρείας, με σκοπό την εθνική στράτευση των φοιτητών. Μεταξύ των μελών της εταιρείας περιλαμβάνονταν ο εθνικιστής ιστορικός του Ελληνισμού Παύλος Καρολίδης, ο γλωσσολόγος Γεώργιος Χατζιδάκις και ο Πανεπιστημιακός καθηγητής Κωνσταντίνος Λογοθέτης. Το περιοδικό «Ελληνισμός» εξέδωσε μια σειρά τόμων με τίτλο «Hellenisme», στο Παρίσι από το 1904 έως το 1912 και «Hellenismus», στη Λειψία το 1907. Ο Καζάζης συμμετείχε σε συλλαλητήρια και δείπνα προσωπικοτήτων στο εξωτερικό με σκοπό την προβολή των ελληνικών δικαίων στα μακεδονικά, τα θρακικά και τα κρητικά εδάφη, ενώ ίδρυσε στο Παρίσι, το 1904, «Σύνδεσμο υπέρ των Ελληνικών Δικαίων», τον οποίο ενίσχυσαν μεγάλες προσωπικότητες της Γαλλίας όπως οι Κλεμανσώ, Ντενί Κοσέν και άλλοι.

Ο Καζάζης δεν δίστασε να προωθήσει συνεργασία με τον Ισμαήλ Κεμάλ Βέη, φιλέλληνα Μπέη της Αυλώνας, απόφοιτο της Ζωσιμαίας σχολής Ιωαννίνων και άριστο γνώστη της γραπτής και προφορικής Ελληνικής γλώσσας, από τον οποίο ζήτησε στενή συνεργασία με την Ελλάδα, καλλιεργώντας τη δημιουργία Ελληνοαλβανικής Ομοσπονδίας. Στις 22 Μαρτίου 1907, υπογράφηκε η «Δήλωσις της Ελληνοαλβανικής Συνεννοήσεως» από τους Καζάζη και Πεταλά εκ μέρους της Ελλάδος και από τον Ισμαήλ Κεμάλ εκ μέρους της Αλβανίας και την ίδια ημέρα υπογράφηκε ένα «Ειδικό Πρωτόκολλο» συνεργασίας. Η δράση της εταιρείας ανακόπηκε το διάστημα από το 1915 έως το 1923, λόγω των σφοδρών διώξεως που ασκήθηκαν εναντίον της καθώς και εναντίον του Καζάζη από τις κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η εταιρεία στη διάρκεια της προεδρίας του σημείωσε σημαντική ακμή και ανάπτυξη, ενώ ο ίδιος συνέβαλλε με κάθε τρόπο στη μακροβιότητα της. Στα πλαίσια της δράσεως της εταιρείας πραγματοποίησε συνεχείς περιοδείες και ίδρυσε παραρτήματα εντός και εκτός Ελλάδας, οργάνωσε συλλαλητήρια υπέρ των εθνικών θεμάτων, ανέπτυξε σχετική συγγραφική δραστηριότητα και επέκτεινε τις σχέσεις με φιλέλληνες διανοούμενους. Οι δράσεις του κινήθηκαν στην κατεύθυνση για την τόνωση του εθνικού φρονήματος, τη διατήρηση της παραδόσεως, τον παραδειγματισμό από τις ένδοξες πτυχές του παρελθόντος, την πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση της Ελλάδας καθώς και την εκπλήρωση της Μεγάλης Ιδέας.

Εργογραφία

Ο Νεοκλής Καζάζης άφησε ένα μεγάλο συγγραφικό έργο με σημαντικές προτάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Έγραψε μεταξύ άλλων τα έργα,

• «Σωκράτης»,
• «Ο Θέρσος ως ιστοριογράφος» τον Ιούνιο του 1879,
• «Φιλοσοφία του δικαίου και της Πολιτείας» το 1892, τρίτομο έργο,
• «Γενικαί αρχαί Πολιτικής Οικονομίας» το 1894,
• «Η νόσος του Βέρθερου»,
• «Η Νέα Ελλάς και η Νέα Ιταλία» ^[4],
• «Βίκτωρ Ουγκώ»,
• «Εκ Ρώμης» το 1897,
• «Εκ Γερμανίας» το 1898,
• «Δέκα λόγοι προς την Ελληνικήν νεότητα» το 1900,
• «Ο Μηδενισμός εν Ρωσία»,
• «Η Γαλλική επανάσταση»,
• «Η ψυχολογία του Βούλγαρου»,
• «Αι μεγάλαι πόλεις»,
• «Αι πολιτικαί θεωρίαι της Γαλλικής επαναστάσεως»,
• «Η ιστορική σχολή του Δικαίου»,
• «Ελληνοαλβανική συνεννόησις»,
• «Ο κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι» το 1910,
• «Έλληνες και Βούλγαροι κατά τον ΙΘ' και Κ' αιώνα» το 1908,
• «Αρχαία ελληνική μετρική»,
• «Ο Μαρξισμός εθνικός κίνδυνος» το 1928,
• «Ελλάς και Αλβανία στις αρχές του εικοστού αιώνα»,
• «Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων και ο κοινωνισμός στην Αναγέννηση» το 1903,
• «Περιοδεία στον ελληνισμό του Καυκάσου»,
• «Το Μακεδονικόν πρόβλημα» το 1907,
• «Εθνικά δράματα και προβλήματα» το 1924.

Παραπομπές

1. Άλμα πάνω↑ Καζάζης Νεοκλής Μεγάλη Στοά της Ελλάδος
2. Άλμα πάνω↑ Πέτρα: Καλώς ήρθατε στο όμορφο χωριό μας. gymnasio-petras.gr
3. Άλμα πάνω↑ [Την ίδια περίοδο με την εταιρεία «Ο Ελληνισμός» δρούσε και η «Εταιρεία της υπέρ των Πατρίων Αμύνης». Επίτιμος πρόεδρος της ήταν ο πρίγκιπας Νικόλαος, γιος του βασιλιά Γεωργίου Α'. Την καθοδήγηση της οργανώσεως είχε ο αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του βασιλιά Γεωργίου Α', υποστράτηγος Παπαδιαμαντόπουλος, ενώ τις θέσεις των αντιπροέδρων κατείχαν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Γεώργιος Χατζιδάκις και Κ. Μητσόπουλος. Η εταιρεία είχε την στήριξη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Τα Πάτρια», μέσω της οποίας προωθούσε την προσάρτηση των σκλάβων εδαφών στον Εθνικό κορμό, την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων αλλά και την ανάγκη προστασίας της θρησκείας και της γλώσσας του Έθνους. Η εφημερίδα έφτασε και τα 20.000 φύλλα και μοιράζονταν κυρίως στις εκκλησίες. Κέντρο της ιδεολογίας της ήταν ο εθνικισμός και το ισχυρό κράτος στο οποίο οι πολίτες οφείλουν υποταγή.]
4. Άλμα πάνω↑ «Η Νέα Ελλάς και η Νέα Ιταλία» Ολόκληρο το βιβλίο

https://el.metapedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%B6%CE%B7%CF%82