Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος της Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
Νέα τάξη πραγμάτων και μήνας Ιούνιος. Τον μήνα Ιούνιο η ΝΤΠ αφιερώνει με το pride ένα ολόκληρο μήνα δoσμένο στην ανωμαλία. Γιορτές, εκδηλώσεις για ποιόν; Για αυτούς που δεν αποδέχθηκαν την φύση που ο ίδιος ο Χριστός τους χάρισε, γ’ αυτούς που με τον τρόπο συμπεριφοράς και ενδυμασίας τους ξευτιλίζουν τα δύο φύλα, τους οποίους όμως ο Θεός με αγάπη έπλασε ως κατ’ εικόνα και ως καθ’ ομοίωση Τού, γι’ αυτούς που όχι μόνο δεν αποδέχονται την φύση τους, αλλά πασχίζουν να την μεταβάλλουν, να την αλλοιώσουν, που πασχίζουν να καθιερώσουν την ανωμαλία ως φύση, που πασχίζουν να ” κερδίσουν” το δικαίωμα υιοθεσίας ακόμα και τεκνοποιΐας, αδιαφορώντας για τα μικρά παιδιά που επιζητούν και έχουν ανάγκη την αγκαλιά της μάνας, και την προστασία του πατέρα, γ’ αυτούς που βγαίνουν ως ημίγυμνοι κλόουν, τρομάζοντας στο διάβα τους ακόμα και τα ζώα. Ανωμαλία δίχως έλεος. Αναγνωρίσιμοι ανθρώποι, εκδοτικοί οίκοι βιβλίων, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και δεκάδες ακόμα «γιορτάζουν» τα 20 χρόνια pride στην Αθήνα, στην πάλαι ποτέ αρχαία κλασσική Αθήνα που συνέρρεαν τίμιοι, ανδρείοι, δίκαιοι άνδρες, στην Αθήνα που φημιζόταν για τον Πολιτισμό και την άνθηση των τεχνών και των γραμμάτων. Στην Αθήνα του Περικλέως και του Σωκράτους, ανώμαλοι πανηγυρίζουν, διαφημίζοντας με φανφάρες την κατάντια τους . Σε έναν τόπο , σε μια πόλη που σε καμμία εποχή δεν σταμάτησε να γεννά αγνούς πατριώτες, και καλούς ανθρώπους, ανθρώπους θεοσεβούμενους , ανθρώπους που ήξεραν πως σημασία έχει η ψυχή, ανθρώπους που δόξαζαν τον Θεό, που ήξεραν να ζουν και όχι απλά να υπάρχουν ,ανθρώπους που ήξεραν να μην είναι πρόβατα σε μια αγέλη που τον ρόλο του βοσκού κατέχουν λύκοι, αλλά ήξεραν να είναι πρόβατα σε μια διαφορετική αγέλη που τον ρόλο του Βοσκού κατέχει ο Χριστός.
Στην γη που γέννησε τον Μακεδονομάχο Παύλο Μελά, που το 1941 με την έναρξη της κατοχής είχε μια από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές οργανώσεις όχι της Ελλάδας αλλά του κόσμου όλου, πάνω σ’ αυτά τα μέρη περπάτησαν άνθρωποι σπουδαίοι για το μεγαλείο τους. Ο Απόστολος Παύλος στα χώματα που αυτή εκδηλώνουν την γύμνια της ψυχής και έπειτα του σώματος τους , δίδαξε για πρώτη φορά, για τον Θεό της αγάπης, της θυσίας, του μεγαλείου και της δόξας. Σ’ αυτή την γη από αρχαιοτάτων χρόνων είναι θαμμένοι άνθρωποι που θεώρησαν πως ήταν χρέος τους να κάνουν κάτι για την Ελλάδα, που δεν ήθελαν να ξοδεύουν τον χρόνο που ο Θεός τους έδωσε έτσι σπάταλα.
Οι Άγιοι Πορφύριος και Ευμένιος ασκήτευσαν μέσα στο κέντρο της Αθήνας, χαρίζοντας λίγη δροσιά σε κάθε διψασμένο που συναντούσαν. Σ’ αυτούς τους δρόμους, λοιπόν, αυτοί κυκλοφορούν και «παρελαύνουν» και ίχνος ντροπής δεν τους διακατέχει, όταν περνούν μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, βλέποντας τους Ευζώνους μας να χτυπούν το τσαρούχι τους δυναμικά, για να ακούν οι πρόγονοι πως η Ελλάδα ζεί, ενώ εκείνοι παρευλάνουν φωνάζοντας υβριστικά συνθήματα.
Και να να απορεί κανείς: Μα είμαστε ζωντανοί; Ζεί όντως η Ελλάδα; Γιατί όταν αυτοί κυκλοφορούν ως κάτι το φυσικό, επιβάλλοντας τα εγωιστικά θέλω τους , η Ελλάδα δεν ζεί αλλά αργοπεθαίνει μπρος στα μάτια μας. Και ο Έλληνας είναι αυτός που την μοιρολογεί και μοιρολογεί μαζί και την χαμένη δοξα του αυτός ο τόπος γέννησε άνδρες και γυναίκες με έμφυτη λεβεντιά, και πίστη, που δόξαζαν το φύλο τους , τον τόπο τους μπροστά στα μάτια του Χριστού. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν από την Αγία Αικατερίνη και την Αγία Βαρβάρα, από τις βασίλισσες Αγία Ελένη, και Αγία Θεοδώρα, από την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους, από τις μάνες του Πόντου, της Μικρασίας και του ’40, από τον Μέγα Αλέξανδρο, και τον Μέγα Κωνσταντίνο, από τον Κολοκοτρώνη και τον Μιαούλη , από τον Παύλο Μελά έως τον Ιωάννη Μεταξά και τον Μακαριστό και αγαπημένο ιεράρχη Αυγουστίνο Καντιώτη να φτάσαμε σε αυτό το θλιβερό και βδελυρό σημείο, άνδρες να κάνουν τις γυναίκες και αντίστροφα, άλλοι να χειροκροτούν και να επικροτούν λέγοντας φασίστα, ψεκασμένο, πρόβατο, συνωμοσιολόγο και ρατσιστή όποιον ορθώνει το παράστημα του, όποιον τοποθετεί για πρότυπα όλους εκείνους που δόξαζαν αυτή την Πατρίδα, αυτόν που έχει σκοπό της ζωής του τον Χριστό.
Για την επέτειο του «ΟΧΙ» αφιερώνουμε μια μέρα, για την ημέρα έναρξης της Ελληνικής επανάστασης αφιερώνουμε μια μέρα, για την γενοκτονία των Ποντίων αφιερώνουμε μια μερα ,για την άλωση της Κωνσταντινούπολης καμμιά, για τα Ίμια καμμία, για την Κύπρο καμμιά, για τον Κατσίφα καμμία, αλλά για το pride ούτε μία ούτε δύο αλλά έναν ολόκληρο μήνα, γιατί ο ανώμαλος τριαντάρης που δεν θέλει να είναι άνδρας αλλά βάζει μια περούκα και ένα μίνι και μάς επιβάλλει να τον θεωρούμε γυναίκα ή η τριαντάρα φεμινίστρια του καναπέ που δεν θέλει άλλο να είναι γυναίκα και κόβει το μαλλί αγορέ, βάζοντας γραβάτα και επιμένοντας να την θεωρούμε άνδρα και γενικά όλοι οι αυτοί οι ανώμαλοι που αυτοαποκαλούνται με το «το», γιατί για αυτούς είναι μεγάλη περηφάνια να τους αποκαλούν ως πράγμα και να είναι κάτι ουδέτερο πάρα δημιουργήματα του Θεού. Όλοι αυτοί, λοιπόν, έχουν μεγαλύτερη Αξία από τους Αγίους και τους Ήρωες μας, που θυσίασαν την ζωή τους για να κυκλοφορούν αυτοί ελευθέροι, για να μην μιλάνε, περσικά, βουλγαρικά, τουρκικά ή γερμανικά και για να μην είναι φυλακισμένοι ραγιάδες . Αυτός είναι ο στόχος, λοιπόν, της ΝΤΠ οι ανώμαλοι να έχουν μεγαλύτεροι αξία από τους Έλληνες αγίους και ήρωες που με τις προσευχές και τις θυσίες τους ελευθέρωσαν και έσωσαν πνευματικά αυτόν τον τόπο.
Αδέλφια, ο Θεός να μάς ελεήσει. Έρχονται δύσκολα και συνάμα ελπιδοφόρα χρόνια. Πρέπει, όμως, να αγωνιστούμε, να μετανοήσουμε, να κρατηθούμε, ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως. Και ένας Έλληνας να μείνει εμείς δεν προσκυνούμε κι, όπως είπε ο Μέγας στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Η Παναγία μαζί μας, ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω!»
Γερά στα χνάρια των Αγίων και των Ηρώων. Δεν θα τους περάσει! Ο Χριστός θα νικήσει, μας θέλουν νεκρούς. Μα, ο Θεός μας νίκησε τον θάνατο, θα νικήσει και αυτούς. Εμείς να είμαστε στο πλευρό του νικητή, μικροί αγωνιστές στον ιερό αγώνα.
Πόλεμος, μάχη και επανάσταση, δεν γίνεται μόνο με τα όπλα αλλά και με την αντίσταση!
Η Ε.Ο.Ν. είναι εδώ για παλέψει, να αγωνιστεί, να εμποδίσει, να αντιδράσει, χωρίς να υπολογίσει χλευασμούς, κόπους και θυσίες. Όλοι μαζί, λοιπόν, ας βάλουμε το λιθαράκι μας για να αναστηθούμε, και να αναστήσουμε μια Ελλάδα που όπως έλεγε ο Κολοκοτρώνης μας κεφαλή της θα έχει τον Χριστό.
Καλή Ανάσταση του γένους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου