Του Μιχάλη Ιγνατίου
Η επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία της Τουρκίας από τον πρώτο γύρο, για πολλούς ήταν αναμενόμενη. Όμως, δικαιολογημένα η αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νίκη του, αφού τα δείγματα νοθείας είναι πολλά. Την ίδια στιγμή είναι περιορισμένες οι δυνατότητες της για να επιτύχει οτιδήποτε.
Σε μία χώρα όπου ένας πανίσχυρος πρόεδρος έχει στη δούλεψη του τον στρατό, την αστυνομία και το παρακράτος, οι αντίπαλοί του δεν έχουν την παραμικρή τύχη. Ο Ταγίπ Ερντογάν, με νοθεία ή όχι, δεν θα κουνηθεί από τη θέση του και θα πραγματοποιήσει το όνειρο του: Να γίνει δικτάτορας ψηφισμένος από το λαό.
Ουδείς γνωρίζει πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και αν οι διεθνείς οργανισμοί αποδεχθούν ως καθαρή τη νίκη του. Ότι και να αποφασίσουν οι ανεξάρτητοι παρατηρητές, δεν θα ιδρώσει το αυτί του Ερντογάν. Οπότε, δεν θα εκπλαγώ αν οι ξένοι ηγέτες, ο ένας μετά τον άλλο, …στοιχηθούν για να τον συγχαρούν. Είναι βέβαιο πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα είναι ο πρώτος που θα εκφράσει τα θερμά συγχαρητήριά του, αν δεν το έχει πράξει ήδη.
Η τουρκική αντιπολίτευση, που παραμένει διχασμένη, αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Εάν ήταν ενωμένη, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για την Τουρκία την επομένη ημέρα των εκλογών. Αποδείχθηκε ότι χωρισμένος ο αντι-Ερντογάν πολιτικός κόσμος, δεν έχει να προσφέρει στο λαό μία άλλη εναλλακτική. Οι κραυγές της αντιπολίτευσης για τη νοθεία που διέπραξε ο ισλαμιστής ηγέτης της χώρας, θα «πεθάνουν» όσο περνούν οι μέρες. Εκτός αν αποφασίσουν να «αυτοκτονήσουν» υπό την έννοια ότι ο στρατός, η αστυνομία και το παρακράτος του Ερντογάν δεν χωρατεύουν.
Θα έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις της Αμερικής και της Ευρώπης στη νίκη του Ερντογάν. Θα παραμείνουν «παγωμένες» οι σχέσεις ή θα είναι η νίκη του η αρχή για να γυρίσει σελίδα και να επιχειρήσει μία συνθηκολόγηση, που θα τον επαναφέρει στη Δύση. Ουδείς γνωρίζει τι συμβαίνει στο μυαλό του προέδρου της Τουρκίας και όλες οι αναλύσεις βασίζονται σε υποθέσεις.
Εάν πραγματικά τον ενδιαφέρει η βελτίωση των σχέσεων με τους Δυτικούς, πρέπει να κάνει υποχωρήσεις. Και η λέξη αυτή δεν εκφράζει τον Ερντογάν που γνωρίζαμε μέχρι πριν τις εκλογές. Υποθέτω ότι απολαμβάνει τη σχέση του με τον πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος τον αντιμετωπίζει ως ίσο προς ίσο και από την άλλη, δεν τον ενοχλεί για το σεβασμό των γειτόνων του και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν βλέπω πραγματικά κάποιο λόγο για να επιστρέψει στο δυτικό μαντρί. Σε αυτή τη φάση δεν τον συμφέρει να τα «σπάσει» με τη Ρωσία, αντίθετα είναι προς το συμφέρον του να ενδυναμώσει τις οικονομικές, στρατιωτικές και διπλωματικές σχέσεις.
Οι σχέσεις με την Αμερική βρίσκονται σε οριακό σημείο και στο στάδιο αυτό η Ουάσιγκτον αναλύει τα υπέρ και τα κατά μίας μετωπικής σύγκρουσης. Εάν ο κ. Ερντογάν παραμείνει οχυρωμένος στις θέσεις του, τότε σημαίνει ότι επιδιώκει τη σύγκρουση με την Αμερική. Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να δεχθούν ότι έχασαν από τον Πούτιν μία σύμμαχο χώρα, στην οποία επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια.
Κατά τη γνώμη μου θα συνεχίσουν την προσπάθεια της συνεννόησης, αλλά θα θέσουν χρονοδιάγραμμα. Διότι, όπως έχω γράψει πολλές φορές, τούτη η κυβέρνηση του Τραμπ, απέδειξε ότι δεν φτύνει στα μούτρα της. Γιατί να το πράξει με την Τουρκία, όταν ο πρόεδρος της Αμερικής αντιμετωπίζει με εντελώς διαφορετικό τρόπο όλες τις άλλες χώρες. Θα έχει ενδιαφέρον που θα καταλήξει αυτή η υπόγεια σύγκρουσή της Ουάσιγκτον με τον Ερντογάν.
Σε ότι αφορά τους Ευρωπαίους, και επειδή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πλέον ανύπαρκτοι, εικάζω ότι θα πέσουν στα γόνατα ενώπιον του Σουλτάνου και θα τον προσκυνήσουν. Αυτή η στάση θα υπονομεύσει ακόμα περισσότερο την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της.
Αναφορικά με τις απειλές της Τουρκίας εναντίον του Αιγαίου και της Κύπρου, αυτές θα συνεχιστούν. Μετά τη νίκη του, ο Ερντογάν είναι πλέον ανεξέλεγκτος. Άλλωστε, σε ένα θέμα με το οποίο συμφωνεί απόλυτα με την τουρκική αντιπολίτευση είναι στις διεκδικήσεις νησιών του Αιγαίου και στο Κυπριακό.
Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας οι αντίπαλοί του έβγαζαν πολεμικές κραυγές διεκδικώντας δεκάδες νησιά και βραχονησίδες. Αποδείχθηκαν σε αυτό το θέμα πιο εθνικιστές από τον Ερντογάν. Άρα, συμφωνούν και με την επεκτατική πολιτική της χώρας τους στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Όσοι στην Αθήνα και τη Λευκωσία πιστεύουν ότι η νέα νίκη του Τούρκου προέδρου, θα τον κάνει πιο «μαλακό», να με συγχωρούν αλλά έχουν μαζέψει στα μυαλά τους όλη τη βλακεία της υφηλίου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μετακινηθεί ούτε ένα πόντο από τις θέσεις του. Θα συνεχίσει να προκαλεί και στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου, όμως -για πρώτη φορά- θα συναντήσει αντίδραση, διότι μετά το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν τις γεωτρήσεις οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι. Αποκλείω ότι θα φύγουν με την ουρά στα σκέλια, όπως οι Ιταλοί.
Ενώ οι κίνδυνοι ελλοχεύουν παντού για την Ελλάδα, στην Αθήνα, το πολιτικό προσωπικό έχει ζωστεί τα άρματα. Όχι εναντίον του …Ερντογάν! Δεν νομίζω να είχαμε πότε τόσες «ανταλλαγές» μίσους μεταξύ των πολιτικών. Σας διαβεβαιώ ούτε την εποχή της μεγάλης κόντρας του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Η χώρα είναι βαθιά διχασμένη. Δεν μπορεί να πορευθεί άλλο μέσα σε αυτό το κλίμα μίσους και φανατισμού. Οι ώρες είναι πολύ δύσκολες για τον τόπο, αλλά ο πολιτικός κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα συμφέροντά του, αντί για την Ελλάδα. Φαντάζομαι θα ξυπνήσουν εάν η χώρα βρεθεί ενώπιον εθνικής κρίσης…
hellasjournal.com
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου