Του Μιχάλη Ιγνατίου
Ο γαμπρός του προέδρου της Τουρκίας, ο «ατσαλάκωτος» Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ο οποίος θα ήταν ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων εάν δεν είχε παντρευτεί την Έσρα, την αγαπημένη κόρη του Ταγίπ Ερντογάν, είναι ο τύπος που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τις σκέψεις των Ισλαμιστών.
Όπως λένε οι πληροφορίες από την Τουρκία, θα είναι ο διάδοχος του κ. Ερντογάν -αφού οι υιοί του Τούρκου προέδρου είναι χωμένοι στη διαφθορά- όταν αποφασίσει να αποχωρήσει από την εξουσία, το 2029 όπως πιστεύει ο ίδιος. Μέχρι τότε θα «εκπαιδεύεται» εκτός εάν η ψήφος του λαού τελειώσει πολιτικά τον σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας, στις 24 Ιουνίου, κάτι που αρχίζουν να πιστεύουν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ότι θα μπορούσε να συμβεί.
Προσωπικά δεν βλέπω πως θα χάσει, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κέρδισε το δημοψήφισμα με καραμπινάτη κομπίνα και εάν οι ψηφοφόροι δεν έχουν επηρεαστεί δραματικά, τότε οι τουρκικές εκλογές «παίζονται». Στην περίπτωση που το σενάριο είναι το ίδιο με αυτό του Απριλίου του 2017, και οι μονομάχοι έχουν μία μικρή διαφορά, όποιος και να χάσει δεν θα δεχθεί το αποτέλεσμα. Οπότε, με την πρώτη ντουφεκιά, θα μπορούσε να ξεσπάσει εμφύλιος.
Ανεξάρτητα από «συμπάθειες» και αντιπάθειες, στην Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να ευχόμαστε να είναι καθαρό το αποτέλεσμα, όποιος και αν είναι ο νικητής. Διότι πλέον τα γεγονότα στην Τουρκία θα μπορούσαν να επηρεάσουν δραματικά την Ελλάδα και την Κύπρο. Μου έλεγε ένας Τούρκος συνάδελφος, ότι εάν ποτέ ο Ερντογάν απωλέσει την εξουσία, η μεγαλύτερη τιμωρία που θα του συμβεί είναι όταν αναζητήσει καταφύγιο (και άσυλο) στην Ελλάδα. Μου έλεγε επίσης ότι συζητούν αυτό το σενάριο και γελάνε, παρά το γεγονός πως δεν θα πρόκειται αστείο αλλά για προσωπική τραγωδία.
Για να επιστρέψουμε στον γαμπρό του Ερντογάν, που του αρέσει να πηγαίνει στο Barbaros με ελικόπτερο για να δειπνεί με τους ναύτες και τους ειδικούς για τις γεωτρήσεις που μέχρι τώρα απέτυχαν οικτρά, ανακοίνωσε λοιπόν, για να βοηθηθεί η προεκλογική εκστρατεία του πεθερού του, ότι ξεκινά νέα διαδικασία γεωτρήσεων στη Μεσόγειο. Παραβρέθηκε στην τελετή αναχώρησης του γεωτρύπανου, στο οποίο έδωσε το όνομα «Πορθητής», προκειμένου -όπως αναφέρει η σχετική είδηση- να αναβιώσει την ισχυρή κληρονομία τους και να ξεκινήσει η νέα περίοδος της «μεγάλης Τουρκίας».
Η τελετή αναχώρησης πραγματοποιήθηκε στο Κοτζαέλι στην περιοχή του Μαρμαρά, αλλά η πρώτη γεώτρηση θα γίνει στην Αττάλεια, απέναντι σχεδόν από την Κύπρο και σίγουρα μέσα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
Ο Ταγίπ Ερντογάν τοποθέτησε τον γαμπρό του στο νευραλγικό υπουργείο Ενέργειας, διότι πρόκειται για καθαρά «μπίζνες» της οικογένειας. Οι υιοί του προέδρου της Τουρκίας, χωρίς να εργαστούν ποτέ στη ζωή τους, είναι εφοπλιστές. Έχει δημοσιευθεί ότι διαθέτουν τάνκερς για μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ο Μπεράτ Αλμπαϊράκ, πριν γίνει υπουργός ήταν επιχειρηματίας. Ένα περίεργο πράγμα… Πως από τη μία στιγμή στην άλλη οι συγγενείς των Τούρκων πολιτικών γίνονται εκατομμυριούχοι!!! Δεν μπορώ να το καταλάβω.
Φυσικά η απάντηση είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να γινόμαστε ντετέκτιβς για να την ανακαλύψουμε. Η οικογένεια του Ερντογάν είναι η πιο διεφθαρμένη «φαμίλια» στην τουρκική πολιτική ιστορία. Και όλα όσα γίνονται εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ, αφορούν τον σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας, τη σύζυγό του Εμινέ που είναι και ο εγκέφαλος της συμμορίας, τα παιδιά, τους γαμπρούς και τις νύμφες και πάει λέγοντας.
Και είναι εδώ που τίθεται το μείζον ερώτημα, ποιο αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών συμφέρει στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Μα κανένα, θα ήταν η γρήγορη απάντηση. Και τι εννοώ; Αν αναλύσουμε τις δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών, καταλαβαίνουμε με την πρώτη ότι ο ένας είναι χειρότερος εθνικιστής από τον άλλο. Οι πολιτικές τους για τα εθνικά θέματα είναι οι ίδιες. Ισλαμιστές και Κεμαλιστές το ίδιο και το αυτό ζητούν: Έλεγχο της Κύπρου, έλεγχο και του Αιγαίου.
Το πρόβλημα με τους Τούρκους πολιτικούς είναι απλό στην πολυπλοκότητά του, για να κατανοηθεί: Για να έχουμε ελπίδα ειρηνικής επίλυσης του Κυπριακού και των άλλων θεμάτων που προκαλεί η Τουρκία, πρέπει οι πολιτικοί της να έχουν καλές σχέσεις με την Αμερική και την Ευρώπη. Αν γίνουν σχέσεις εξάρτησης τόσο το καλύτερο. Αυτό που λέω είναι ότι απαιτείται να βρεθεί τρόπος ώστε οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι να έχουν επιρροή και επίδραση επί των Τούρκων ηγετών. Και αν είναι δυνατόν και εξάρτηση.
Μπορεί ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο; Τα πράγματα άλλαξαν στην Τουρκία. Ο Ερντογάν, είτε μας αρέσει είτε όχι, έβαλε τη χώρα του ισχυρά στον παγκόσμιο χάρτη. Βέβαια έχει πήλινα πόδια. Η οικονομία του με ένα κείμενο του πρακτορείου Bloomberg έγινε σμπαράλια. Τον ακούτε κάθε φορά που φωνάζει ότι τον κυνηγούν οι οίκοι, οι αγορές, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Είναι μία κινητή σχιζοφρένεια ο άνθρωπος. Την έχει δει και τοπικός «πλανητάρχης», άρα ο βαθμός συνεννόησης μαζί του είναι μηδενικός.
Για να καθίσει σε ένα τραπέζι και να συζητήσει τα προβλήματα που δημιουργεί ο ίδιος στην Ελλάδα, και την Κύπρο, ο Ταγίπ Ερντογάν πρέπει να …«κοντύνει» πολιτικά. Πρέπει να μπορούν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι να του επιβάλλονται. Και αυτό φοβάμαι ότι δεν θα συμβεί στο σύντομο μέλλον.
Άρα όσοι ονειρεύονται νέες διαπραγματεύσεις και λύσεις εξπρές, πρέπει να το ξανασκεφθούν. Πρέπει να γνωρίζουν ότι στις σημερινές συνθήκες οι διαπραγματεύσεις εξυπηρετούν μόνο τον Ερντογάν και τους ισλαμιστές.
Όλοι θέλουμε να τελειώσει το δράμα της κατοχής, που δημιούργησε η τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974. Ναι πρέπει να συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις και οι συζητήσεις. Αλλά αυτό που πρέπει να απορρίπτουμε πάντα είναι τούτο: να μην τελειώσει με διπλωματική νίκη της Τουρκίας, διότι έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει την Κύπρο σε Λίβανο, μέσα σε πολύ λίγα χρόνια. Με κακή λύση θα το χάσουμε το νησί και δεν κινδυνολογώ καθόλου, μα καθόλου.
Η κυπριακή κυβέρνηση και οι υπηρεσίες της γνωρίζουν με ακρίβεια τα σχέδια της Τουρκίας. Άρα πρέπει να κάνουν και τα κουμάντα τους. Η αδράνεια εξυπηρετεί μόνο τους ισλαμιστές του Ερντγάν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όσοι συναντούν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον «βλέπουν» πολύ προβληματισμένο. Προφανώς οι αναφορές που λαμβάνει για τους τουρκικούς σχεδιασμούς τον έκαναν να χάσει τον ύπνο του. Υπό την έννοια ότι στις αναφορές αυτές δεν υπάρχει ίχνος υποχώρησης από την τουρκική αδιαλλαξία. Και το δίλημμα, φυσικά, είναι πολύ μεγάλο. Οι διαπραγματεύσεις δεν είναι όχημα για μία καλή λύση, αλλά συνταγή για επιβολή όλων των τουρκικών απαιτήσεων. Τι κάνει ένας ηγέτης μίας χώρας όπως η Κύπρος; Και είναι λύση τα δύο κράτη; Ένα καθαρά ελληνικό και ένα καθαρά τουρκικό; Παρόμοια θέματα, όπως αυτό του Κυπριακού, που αφορούν το μέλλον και την τύχη των λαών, δεν πρέπει να συζητούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Αφορούν τους πολίτες και το αύριο των παιδιών τους. Πρέπει να εξαντληθούν όλες οι επιλογές πριν φτάσουμε στο …αμήν!
hellasjournal
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου