Γράμμα πρός γονείς
Γράφει ένας πρός τούς γονεις του:
«Γιά
κρύο καί κακουχίες μή φοβασθε. Εδώ τά νεύρα μας γίνονται ατσαλένια.
Σείς θά φαντάζεσθε πράγματα φοβερά καί τρομερά, ενώ εμάς δέν μάς
νοιάζει καθόλου. Γι' αυτό νά μή στενοχωριέσθε. Αλλως τε, γιά όλα τά
Έλληνόπουλα τού μετώπου φροντίζει ή Μεγαλόχαρη ... ».
Καί
ένας άλλος, αφηγούμενος κάποιο περιστατικόν τού πολέμου, κατά τό
όποιον ως εκ θαύματος, εσώθη από τόν θάνατον ένας στρατιώτης σύντροφός
του, καταλήγει:
«Ευτυχώς η χειροβομβίδα
δέν εσκασε, καί ο λυτρωμένος πιά συνάδελφός μας έχει τάξει μιά λαμπάδα
σάν τό μπόϊ του στήν Παναγία τής Τήνου, τήν όποία έχουμε όλοι γιά
προστάτιδά μας».
(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 27)
Γράμμα από γονέα
Η αυτή δέ πεποίθησις επικρατεί καί εις τά μετόπισθεν.
«Ό
Θεός νά είναι μαζί σου» γράφει ένας πατέρας πρός τό μαχόμενον παιδί
του, «ο Θεός νά είναι μαζί σου καί μαζί μέ τήν Πατρίδα μας. Τά χωράφια
θά τά οργώσουμε εμείς μέ κάθε τρόπο ... Μή στενοχωριέσαι. Η
Μεγαλόχαρη τής Τήνου θά κάνη τό θαύμα της καί θά σας δώση μεγάλη
δόξα».
Περ. Η Ζωή, αρ. 1443, 10.12.1940
(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 27)
Γράμμα σέ αδελφή
Κάπου στό Μέτωπο 29/11/40
Αδελφούλα μου,
Ο
Θεός σέ φώτισε καί μέσα στό δέμα πού μού στείλατε, έβαλες τά πέντε
κείνα μανταρίνια ... Μόλις τάνοιξα κι' αντίκρυσα τόν κίτρινο θησαυρό
τού νησιού μας, δάκρυσα ... Τά καθάρισα, τά χώρισα σέ φέτες καί τά
φάγαμε μέ τ' άλλα φανταράκια τής διμοιρίας μου.
Σέ βεβαιώ πώς ούτε τά τσοφλάκια δέν πετάξαμε ...
Αδελφούλα
μου, σωστό βάλσαμο ήταν γιά τίς διψασμένες ψυχές μας. Λές καί πήραμε
νέες δυνάμεις ... Αδελφούλα μου, νικούμε παντού! Η Παναγία, ολοζώντανη, μάς ακολουθεί. .. Παρακαλείτε καί σείς όσο μπορείτε γιά τήν σύντομη τελική νίκη!
Γειά σου Αδελφούλα μου
(Τό παρόν είναι ένα μέρος τής επιστολής)
Εφ. Η Πρόοδος, 17.12.1940
(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 27)
Κάτω από μίαν αλβανική εληά
Σάς
γράφω κάτω από μίαν αλβανική εληά. Κάνω στρατηγικά σχέδια, πώς θά μπώ
στά Τίρανα γρηγορώτερα. Διέκοψα τό γράμμα μου γιά 20 λεπτά, γιατί τρία
ιταλικά αεροπλάνα μάς έρριξαν μερικές εληές (βόμβες) καί μάς
σκότωσαν, ώ! τού θαύματος, ένα μουλάρι άρρωστο! Παναθεμά τους τί
θόρυβο κάνουν’ σφυρίζουν δαιμονισμένα. Εάν πήτε καί γιά τίς βόμβες
τους’ ευτύχημα είναι πώς σκοπεύουν εμάς καί πέφτουν 500 μέτρα μακρυά
μας. Μακρυά, σέ 2-3 χιλιάδες μέτρα, γίνεται αερομαχία, ωραίο θέαμα, μά
τήν αλήθεια. Αλλά ο Ιταλός εχάθη στά σύννεφα.
Πότε θά σάς στείλω τό γράμμα μου, δέν ξεύρω. Έχετε γειά, γιά σήμερα.
Σάς φιλώ όλους.
Ο υιός σας ΝΙΚΟΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
HELLENIC ELECTRONIC CENTER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου