Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΧΙΤΛΕΡ - ΙΝΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ


Καί γιατί ὁ Μολότωφ ἐζήτησε τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῆς Δωδεκανήσου «Θηλειά» στήν Τουρκία ἡ Ρόδος

Τοῦ Τίτου Ἰω. Ἀθανασιάδη

ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ καί ἀστήρικτα εἶναι τά περί στρατιωτικοποίησης τῶν νησιῶν τοῦ Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου καί τῶν Δωδεκανήσων ἐπιχειρήματα τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν, προκειμένου νά ἀποκρύψει τίς πραγματικές, ἐπεκτατικές προθέσεις του κατά τῆς Ἑλλάδος καί νά δικαιολογήσει τήν ρητορική ἐπιθετικότητά του.

Ἀπό τήν μελέτη τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων μετά τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης (1923) προκύπτει ὅτι ἡ Τουρκία, ὅταν παρουσιαζόταν εὐκαιρία, λόγῳ τῶν διεθνῶν συγκυριῶν, μετερχόταν δόλιες μεθόδους γιά νά ἐπανακτήσει τοὐλάχιστον μερικά ἀπό τά νησιά τοῦ Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου ἤ ἀπό τά Δωδεκάνησα, πού τά μέν πρῶτα ἀπώλεσε ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος, μετά τήν ἧττα της ἀπ’ αὐτήν, τό 1912, στό πλαίσιο τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, τά δέ δεύτερα ὑπέρ τῆς Ἰταλίας, λόγῳ ἐπίσης τῆς ἥττας της ἀπ’ αὐτήν τό ἴδιο ἔτος (1912).

Ὅταν ἡ Ἰταλία κατέλαβε τά Δωδεκάνησα καί ἀντελήφθη ὅτι ἀκόμη καί οἱ πέτρες «μιλοῦσαν» ἑλληνικά, δέν μπόρεσε νά συνεχίσει τό τεσσάρων αἰώνων ἔγκλημα τῆς Τουρκίας νά τά κρατᾶ «φυλακισμένα» στήν ἐπικράτειά της καί μέ μιά Συμφωνία τῶν Βενιζέλου – Τιτόνι, τό 1919, ὑποσχέθηκε τήν ἄμεση ἀπόδοσή τους στήν Ἑλλάδα, πλήν τῆς Ρόδου πού θά ἐκχωρεῖτο σ’ αὐτήν ὅταν καί ἡ Κύπρος θά ἑνώνετο μέ τήν Ἑλλάδα (εἶναι ἄλλο ζήτημα ὅτι ἡ Συμφωνία αὐτή δέν ἐφαρμόστηκε λόγῳ ἀνατροπῆς τοῦ Τιτόνι καί μετά τριετία λόγῳ ἀνόδου τοῦ φασισμοῦ στήν ἐξουσία, μέ τόν Μουσσολίνι.)

Ἔτσι, ἡ ἀπόδοση τῶν Δωδεκανήσων στήν Ἑλλάδα τό 1947 ἦταν πράξη δικαιοσύνης, ὄχι μόνο διότι ἡ μεγίστη πλειονότητα τῶν κατοίκων τους ἦταν Ἕλληνες, ἀλλά καί διότι ἡ Ἰταλία, πού εἶχε δολίως ἐπιτεθεῖ κατά τῆς Ἑλλάδος τό 1940 καί εἶχε συντριβεῖ ἀπ’ αὐτήν, ὄφειλε νά καταβάλει στήν παθοῦσα τό τίμημα τῆς ἀλαζονείας της καί νά πληρώσει τόν σχετικό λογαριασμό. Τό ὅτι τά Δωδεκάνησα ἀποστρατιωτικοποιήθηκαν ὀφείλετο σέ αἴτημα τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ὄχι τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία δέν μετεῖχε κἄν στή Διάσκεψη καί δέν ἔχει δικαίωμα νά ὁμιλεῖ περί τῆς Συνθήκης τῶν Παρισίων.

Σέ κάθε περίπτωση, μετά τό 1923, ἡ Τουρκία χρησιμοποιοῦσε ἕωλα ἐπιχειρήματα γιά νά δικαιολογήσει στήν διεθνῆ κοινότητα τήν παράδοξη καί παράνομη –κατά τό Διεθνές Δίκαιο– ἀναθεωρητική στάση της, ἐνῶ κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἡ τότε κυβέρνηση τῆς «διοπτροφόρου ἀλεποῦς» πού ἄκουγε στό ὄνομα Ἰσμέτ Ἰνονού, ζητοῦσε νά τῆς παραχωρηθοῦν κάποια ἀπό τά νησιά τοῦ Β.Α. Αἰγαίου ἤ καί ἀπό τά Δωδεκάνησα.

Τό τρομερό ἦταν ὅτι τό αἴτημά της ἀπευθυνόταν ἄλλοτε πρός τό Λονδῖνο καί ἄλλοτε πρός τό Βερολῖνο, ὑποσχομένη πρός τό ἕνα καί τό ἄλλο τήν εἴσοδό της στόν πόλεμο στό πλευρό του, ἐάν δεσμευόταν ὅτι κάποια ἀπό τά ἑλληνικά αὐτά νησιά θά τῆς παρεχωροῦντο μετά τό τέλος τοῦ πολέμου.

Ὁ πονηρός Ἰσμέτ πού μονίμως μισοῦσε, ἀλλά ἐνίοτε παριστοῦσε ὅτι συμπαθοῦσε τούς Ἕλληνες, διεκδικοῦσε τότε καί τήν παραχώρηση στήν Τουρκία τοῦ ἐλέγχου τοῦ λιμένος τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπως καί τῆς Ἀλβανίας, τήν ὁποία φιλοδοξοῦσε νά καταστήσει προτεκτορᾶτο τῆς Ἄγκυρας, ἐνῶ ζητοῦσε καί ἐδαφική ἔκταση δυτικά τῆς Ἀδριανουπόλεως (εἰς βάρος δηλαδή τῆς Ἑλλάδος), ὅπως καί τήν Κύπρο!

 

Πηγές τοῦ παρόντος σημειώματός μας εἶναι τό πεντάτομο Ἀρχεῖο τοῦ πρωθυπουργοῦ (κατά τό 1941-1944) Ἐμμανουήλ Τσουδεροῦ, τό βιβλίο του Διπλωματικά Παρασκήνια καί τό βιβλίο τοῦ καθηγητῆ τοῦ Πανεπιστημίου Τέμπλ, τῶν ΗΠΑ, Frank G. Weber, Ὁ ἐπιτήδειος οὐδέτερος – ἡ τουρκική πολιτική κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στόχοι: Δωδεκάνησα, Κύπρος, Ἀνατολικό Αἰγαῖο, Ἰράκ, Συρία, Κριμαία, Καύκασος (μετάφραση Εὔη Νάντσου), ἔκδοση «Θετίλη», 1993.

Οἱ ὡς ἄνω ἀναφερόμενοι στόχοι τῆς Ἄγκυρας κατά τό 1939-1945 εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι πού προβάλλει σήμερα ὁ Ἐρντογάν, μέ τήν προσθήκη μάλιστα ἀπό τόν τελευταῖο καί τῆς Λιβύης, τήν ὁποία ἡ Ἰταλία ἀπέσπασε ἀπό τήν Ὀθωμανική Τουρκία, τό 1911.

Γιά νά ἀποκτήσει τά ἑλληνικά νησιά τοῦ Β.Α. Αἰγαίου ἤ τά Δωδεκάνησα, ἤ τμῆμα αὐτῶν ἡ Τουρκία ἦταν διατεθειμένη νά συνεργασθεῖ, στήν περίοδο 1939-1945 καί μέ τόν διάβολο.

Εἶναι χαρακτηριστική ἡ δήλωση τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Ρουσδῆ Ἀράς πρός τόν Ἄγγλο πρεσβευτή στήν Ἄγκυρα Πέρσι Λόραιν, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1938, ὅτι ἡ Τουρκία θά πολεμήσει στό πλευρό ὁποιουδήποτε ἀπό τούς δύο ἀντιπάλους (Βρεταννία ἤ Γερμανία) τῆς παράσχει τά μεγαλύτερα ἀνταλλάγματα (Weber).

Ἦταν Μάιος τοῦ 1941, ὅταν ὁ βασιλεύς Γεώργιος Β΄ καί ἡ κυβέρνηση Τσουδεροῦ βρίσκονταν στό μόνο ἀκόμη ἐλεύθερο ἔδαφος τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, τήν Κρήτη, ὅπου οἱ μεταφερθεῖσες ἐκεῖ ἑλληνικές ἔνοπλες δυνάμεις καί βρεταννικά καί συμμαχικά στρατιωτικά τμήματα, ὅπως καί ἔνοπλοι Κρῆτες χωρικοί, ἔδιδαν τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα κατά τῶν στρατιῶν τοῦ Χίτλερ.

Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐπέλεξε ἡ Τουρκία γιά νά δολοπλοκήσει καί συνωμοτήσει κατά τῆς Ἑλλάδος, ζητῶντας ἀπό τό Βερολῖνο, μέσῳ τοῦ ἀχρείου φόν Πάπεν, πρεσβευτῆ τῆς Γερμανίας στήν Ἄγκυρα, νά ζητήσει ἀπό τόν Χίτλερ νά τῆς ἐπιτρέψει νά καταλάβει τά νησιά τοῦ Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου!

Ταυτόχρονα, οἱ Τοῦρκοι ἐπεδίωξαν νά ἔχουν ἐπ’ αὐτοῦ τήν στήριξη τῆς ἀγγλικῆς κυβέρνησης, μέ τόν Ἄγγλο πρεσβευτή στήν Ἄγκυρα θιασώτη (ἴσως καί ἐμπνευστή) τῆς σχετικῆς ἰδέας.

Εἶναι φοβερό τό συναίσθημα πού ἔζησε ὁ Ἐμμ. Τσουδερός στήν Κρήτη ὅταν ἐνημερώθηκε σχετικά. Γράφει ἐπ’ αὐτοῦ ὁ ἴδιος:

«Μέσα στίς ἑτοιμασίες τῆς μάχης (σ.σ. τῆς Κρήτης), στίς ἀμφιβολίες καί στούς καθημερινούς βομβαρδισμούς τῶν στούκας, πού κύριο στόχο εἶχαν τά πλοῖα στή Σούδα, ἔφθασε ἡ εἴδηση γιά τά Νησιά τοῦ Αἰγαίου… Στίς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Ἀπριλίου, ὁ πρέσβης τῆς Ἀγγλίας (σ.σ. Πάλαιρετ) μέ εἶχε προϊδεάσει ὅτι στήν Τουρκία ἐφρόνουν πώς θά συνέφερε στόν συμμαχικό ἀγῶνα, νά καταληφθοῦν αἱ Ἑλληνικαί Νῆσοι τοῦ Αἰγαίου ἀπό τούς Τούρκους πρίν νά τίς πάρουν οἱ Γερμανοί. Ἀντετάχθην ἀμέσως καί ἐχαρακτήρισα τήν σκέψη σάν ἄσκοπη καί ἀσύνετη. Ἐν τούτοις, τήν 1 Μαΐου 1941 ὁ Σέρ Μίκαελ Πάλαιρετ ἐπανῆλθε γιά νά μέ πληροφορήση, ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεώς του, ὅτι ἡ Τουρκία ἐζήτησε τήν συγκατάθεση τῆς Γερμανίας νά καταλάβει τάς Νήσους τοῦ Αἰγαίου Πελάγους! Ἡ Τουρκία ἰσχυρίζετο ὅτι ἐάν τό ἐπετύγχανε θά ἦτο τοῦτο προτιμότερο γιά τούς Συμμάχους ἀντί τῆς καταλήψεως τῶν Νήσων ἀπό τούς Γερμανούς.»

Νά σημειωθεῖ ὅτι πρίν ἀπό τήν πρόταση πρός τούς Γερμανούς, οἱ Τοῦρκοι εἶχαν ἀπευθυνθεῖ στούς Βρεταννούς (ὁ πρεσβευτής τῶν ὁποίων στήν Ἄγκυρα, ἐπαναλαμβάνεται ὅτι πρωταγωνίστησε σέ ὅλη τήν ἱστορία.) Τό Λονδῖνο ὅμως τούς ἀπέτρεψε ἀσυζητητί καί ἐκεῖνοι ἀπευθύνθηκαν στό Βερολῖνο. Εἶναι προφανές ὅτι ἡ Ἄγκυρα ἔπαιζε τό δόλιο παιχνίδι, τά νησιά τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου νά περιέλθουν σ’ αὐτήν ἀνεξαρτήτως τοῦ ποιός θά ἦταν ὁ νικητής τοῦ πολέμου. Διότι ἐάν ἦταν οἱ Γερμανοί, θά τούς τά ἐκχωροῦσαν. Ἐνῶ ἐάν ἦταν οἱ Ἄγγλοι θά ἦταν δύσκολο νά τούς ποῦν νά τά παραδώσουν στήν Ἑλλάδα. Καί ἄν ἀκόμη τό ἔλεγαν εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ Ἄγκυρα θά ἀντιδροῦσε (ἡ ὁποία Ἄγκυρα παρουσίαζε τήν κατάληψη τῶν νησιῶν ἐκ μέρους της ὡς σωτήρια γιά τά ἴδια καί τήν Ἑλλάδα.)

Σχετικά ὁ Τσουδερός ἀναφέρει:

«Ἄνευ δισταγμοῦ ἀρνήθηκα καί εἶπα στόν πρέσβυ (τόν Πάλαιρετ) ὅτι δέν καταλαβαίνω τήν ἀξία τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς τῶν Τούρκων… Ἡ κατάληψη τῶν Νήσων τοῦ Αἰγαίου ἀπό τούς Τούρκους, εἶπα, θά ἔκανε φοβερά κακή ἐντύπωση στήν Ἑλλάδα, θά ξυπνοῦσε παλαιάς ἐχθρικάς ἀναμνήσεις μεταξύ τῶν δύο χωρῶν καί μάλιστα τώρα πού οἱ Ἕλληνες δικαίως ἤ ἀδίκως παραπονοῦνται κατά τῶν Τούρκων, ὅτι δέν μᾶς συνέτρεξαν στόν ἀγῶνα κατά τῶν γειτόνων κρατῶν πού ἐπέδραμαν στή χώρα μας βοηθοῦντες τούς Γερμανούς (σ.σ. ἐννοεῖ τήν Βουλγαρία). Οἱ Ἕλληνες ἐπίστευαν ὅτι ἡ Τουρκία εἶχε τήν ὑποχρέωση αὐτή, καίτοι δέν ὑπῆρχε πρός τοῦτο νομική δέσμευση, (διότι) ὁ Μεταξᾶς μέ τό τελευταῖο Ἑλληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας καί μή Ἐπιθέσεως εἶχε καταργήσει τήν ὑπάρχουσα σέ προηγούμενη συμφωνία τέτοια ὑποχρέωση. Τήν δικτατορία (Μεταξᾶ) ἐνδιέφερε περισσότερο ἡ διάταξη τῆς νέας συμφωνίας περί ἐκδόσεως (σ’ αὐτήν) τῶν πολιτικῶν φυγάδων στήν Τουρκία…

»Προτιμότερον ἦτο νά καταληφθοῦν αἱ Νῆσοι ἀπό τούς Γερμανούς καί μεταπολεμικῶς νά ἔχουν καί αὗται τήν αὐτή τύχην τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος, παρά νά περάσουν τώρα στήν Τουρκία, χωρίς ὄφελος γιά τόν συμμαχικό ἀγῶνα καί ὕστερα ἀπό τόν πόλεμο, σέ περίπτωση Νίκης τῶν Συμμάχων, ἡ κατοχή αὐτή τῶν Τούρκων νά γεννήσῃ συζητήσεις καί προστριβάς σοβαράς τῆς Τουρκίας μέ τήν Ἑλλάδα.»

Ἀπό τήν πλευρά μας νά σημειώσουμε, ἀνατρέχοντες στήν τελευταία παρατήρηση τοῦ ἀείμνηστου Ἐμμ. Τσουδεροῦ (πατέρας τῆς Βιργινίας Τσουδεροῦ), ὅτι ὁ Ἐρντογάν, σήμερα, ἐκμεταλλευόμενος ἕναν ἄλλο πόλεμο διεθνοῦς ἐμβέλειας (Οὐκρανίας – Ρωσσίας), ἐπιδιώκει τήν κατάκτηση κάποιων ἀπό τά νησιά τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου καί τῶν Δωδεκανήσων.

Ὁ πρωθυπουργός Τσουδερός προσθέτει στίς σημειώσεις του ὅτι:

«ἡ ἐπελθοῦσα κατάληψη τῶν Νήσων (τοῦ Αἰγαίου) ἀπό τούς Γερμανούς ἐτερμάτισε κάθε συζήτηση διά τό δυσάρεστον αὐτό ἐπεισόδιο… Τό ὅλον σχέδιο ἦτο ἐπικίνδυνον διά μᾶς τούς Ἕλληνας».

Ἡ κατάληψη ὅμως ἀπό τούς Γερμανούς τῶν νησιῶν τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου δέν ἀπογοήτευσε τήν Ἄγκυρα.

Τήν 18 Ἰουνίου 1941, ἐνῶ ὁ Χίτλερ εἶχε καταλάβει καί τήν Κρήτη καί ἑτοίμαζε τήν ἐπίθεσή του κατά τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, τήν ὁποία θά ἐξαπέλυε μετά τετραήμερο, ἐπεδίωξε νά ἐξασφαλίσει τά νῶτα του ἀπό πιθανή ἐπίθεση, ἐναντίον του, τῆς Τουρκίας.

 

Ἡ Τουρκία ἦταν ἐμφανῶς φίλη τῆς Ναζιστικῆς Γερμανίας, ὁ Χίτλερ ὅμως ἐπιζητοῦσε καί τή νομική κατοχύρωση αὐτῆς τῆς φιλίας μέ ἕνα Σύμφωνο μαζί της, τό ὁποῖο θά περιελάμβανε καί τή δέσμευση τῆς μή ἐπιθέσεως ἑκατέρας τῶν δύο χωρῶν ἐναντίον τῆς ἄλλης.

Ὑπεγράφη γι’ αὐτό ἕνα Σύμφωνο Φιλίας καί μή Ἐπιθέσεως, τήν ἐν λόγῳ ἡμερομηνία (18 Ἰουνίου 1941), ἐνῶ οἱ ὁδηγοί τῶν γερμανικῶν ἁρμάτων μάχης ἔβαλαν ἐμπρός τίς μηχανές τους γιά τήν ἐπίθεση κατά τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί οἱ Γερμανοί στρατιῶτες ἐλάμβαναν θέσεις μάχης.

Τό Σύμφωνο θά συνοδευόταν ἀπό ἕνα Μυστικό Πρωτόκολλο (ὅπως, περίπου, αὐτό πού εἶχαν ὑπογράψει οἱ Μολότωφ καί Ρίμπεντροπ τόν Αὔγουστο τοῦ 1939.)

Μέ τό Γερμανοτουρκικό Πρωτόκολλο τοῦ Ἰουνίου 1941 θά περιήρχοντο στήν κατοχή τῶν Τούρκων μερικά ἀπό τά Δωδεκάνησα. Ἐδῶ ἐπρόκειτο γιά πισώπλατη μαχαιριά τοῦ Χίτλερ κατά τοῦ συμμάχου του Μουσσολίνι. Τόσο ψηλά εἶχαν τοποθετήσει τήν Τουρκία οἱ Γερμανοί! Χωρίς βέβαια νά ἀποκλείεται ὁ ἐμπαιγμός τῆς Ἄγκυρας ἀπό τό Βερολῖνο, ἀργότερα –τακτική προσφιλής στούς ναζί ὅπως ἀπέδειξε καί ἡ περίπτωση μέ τή Σοβιετική Ἕνωση πού ἀπό φίλη καί σύμμαχος τόν Αὔγουστο τοῦ 1939, τόν Ἰούνιο τοῦ 1941, κατέληξε ἡ μεγαλύτερη ἐχθρός τοῦ Γ΄ Ράιχ.

Τό μυστικό πρωτόκολλο δέν ὑπογράφηκε τελικά, γιά λόγους πού ὁ Ἰσμέτ Ἰνονού κράτησε γιά τόν ἑαυτό του, τήν τελευταία στιγμή. Ὁ δόλιος ὅμως Τοῦρκος πρωθυπουργός δέν ἔπαυσε κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου καί στίς παραμονές τῆς Διάσκεψης τῶν Παρισίων (1947) νά ἐπαιτεῖ νά τοῦ παραχωρηθοῦν κάποια ἀπό τά Δωδεκάνησα, ὅπως τό Καστελλόριζο, ἡ Κῶς καί ἡ Σύμη.

Αὐτός, ὁ χαρακτηρισθείς ὡς μέγας δυτικόφιλος Τοῦρκος πολιτικός, δύο ἡμέρες μετά τήν εἰσβολή τοῦ Χίτλερ στήν Σοβιετική Ἕνωση, ἔδιδε συγχαρητήρια στόν Γερμανό πρεσβευτή στήν Ἄγκυρα, τόν ἄθλιο φόν Πάπεν, ὁ ὁποῖος εἶχε βοηθήσει τόν ἀρχηγό τῶν ναζί νά σταθεροποιηθεῖ στήν ἐξουσία, τό 1933.

Κατά τήν συνάντηση Ἰνονού – Πάπεν ὁ πρῶτος ἀνεμιμνήσκετο τῶν ὡραίων ἡμερῶν τῆς παλαιᾶς Γερμανοτουρκικῆς Φιλίας κατά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καί ἄφηνε ὑπονοούμενα γιά τήν ἐπανίδρυσή της, ἐγείροντας ποτήρια σαμπάνιας καί εὐχόμενος «ὑγεία καί ἐπιτυχία στόν Χίτλερ.»

Πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι μετά τήν ἀνατροπή τοῦ Μουσσολίνι ἀπό τόν Μπαντόλιο καί τόν Ἰταλό βασιλέα, τόν Ἰούλιο τοῦ 1943, ἡ Τουρκία ζήτησε ἀπό τό Βερολῖνο νά τῆς δοθοῦν τά Δωδεκάνησα –πρόταση πού ὑποστήριζε καί ὁ φόν Πάπεν. Ὁ Χίτλερ ὅμως πού εἶχε διατηρήσει τήν φιλία του μέ τόν Μουσσολίνι, τόν ὁποῖο ἐγκατέστησε μέ τήν κυβέρνησή του στή βόρειο Ἰταλία, δέν δέχθηκε τέτοια συζήτηση πρός τό παρόν.

Εἶναι ἐντυπωσιακό, ὅτι τόν Δεκέμβριο τοῦ 1941, ὁ Στάλιν πρότεινε στούς Βρεταννούς νά ὁρισθοῦν μερικές ἐκτάσεις πού θά μποροῦσαν νά δοθοῦν μετά τόν πόλεμο στήν Τουρκία γιά τή στάση οὐδετερότητας πού τηροῦσε κατά τήν γερμανική ἐπίθεση καί προέλαση στό σοβιετικό ἔδαφος.

Τό Λονδῖνο ἔφριξε ἀπό τό ἐνδεχόμενο νά ἐπιβραβευθεῖ ἡ οὐδετερότητα σ’ ἕνα πόλεμο καί ἀπέρριψε τήν πρόταση, στήν ὁποία περιλαμβάνονταν ἀπό τό Κρεμλῖνο καί τά Δωδεκάνησα. (Σχετικά, Ἄγγελος Μ. Συρίγος: Ἑλληνοτουρκικές σχέσεις, ἐκδόσεις Πατάκη».)

Δέν εἶναι ὡς ἐκ τούτου καί τόσο παράδοξο πού ὁ Μολότωφ ἐξάρτησε τό σοβιετικό «ναί» στήν ἕνωση τῶν Δωδεκανήσων μέ τήν Ἑλλάδα, ὑπό τόν ὅρο ὅτι θά παραμείνουν ἀποστρατιωτικοποιημένα. Καί ἡ στάση τῶν Δυτικῶν Συμμάχων νά δεχθοῦν τήν ἀποστρατιωτικοποίηση εἶναι δικαιολογημένη, κατά τήν ἄποψη πολιτικῶν ἀναλυτῶν τῆς ἐποχῆς, διότι κατείχοντο ἀπό τόν φόβο τῆς ἐνδεχόμενης ἐπικράτησης τῶν Ἑλλήνων κομμουνιστῶν, κατά τόν ἐμφύλιο, ὁπότε θά ἦταν προτιμότερο τά Δωδεκάνησα νά ἦταν ἀποστρατιωτικοποιημένα ἐντός τοῦ σοβιετικοῦ μπλόκ, ἀντί νά μετατραποῦν σέ πανίσχυρη ναυτική βάση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί μέσῳ αὐτῆς νά ἐλέγχεται ὁλόκληρη ἡ ἀνατολική Μεσόγειος.

 

Κατά τά μετά τήν εἰσβολή στήν Κύπρο (1974) χρόνια θ’ ἀποτελοῦσε ἔγκλημα ἡ μή στρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν τοῦ Β.Α. Αἰγαίου καί τῶν Δωδεκανήσων ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἀφοῦ ὅπως ἀπεκάλυψε τόν Μάρτιο τοῦ 1975 ὁ ἀρχηγός τοῦ Τουρκικοῦ Ἐπιτελείου ναύαρχος Φιράτ, ἡ Τουρκία ἑτοίμαζε πόλεμο κατά τῆς Ἑλλάδος στό Αἰγαῖο.

Δύο μῆνες μετά, ἐξ ἄλλου (Μάιος 1975), ὁ Τοῦρκος πρωθυπουργός Ντεμιρέλ σέ συνέντευξή του σέ γαλλική ἐφημερίδα ἔλεγε ὅτι αἰσθάνεται τήν Ρόδο ὡς θηλειά στόν λαιμό τῆς Τουρκίας. Ἐνῶ τό 1987 ὁ Ὀζάλ εἶχε δημιουργήσει σκηνικό πολέμου, ἐπειδή ἡ Ἑλλάδα θά ἔκανε γεώτρηση στή θέση Μπάμπουρα στό βόρειο Αἰγαῖο, ἐπί τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηοπίδας. Καί τό 1996 φθάσαμε πρό πολεμικῆς ρήξης λόγῳ Ἰμίων.

Τέλος, πῶς εἶναι δυνατόν ἡ Ἀθήνα ν’ ἀφήνει χωρίς στρατό τά νησιά της ὅταν ὁ Ἐρντογάν καθημερινά ἀπειλεῖ ὅτι ὁ στρατός του θά ἔλθει ξαφνικά κάποιο βράδυ…


Ε Σ Τ Ι Α

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9AYAjQboFh1_5M3bFMvoiwdv6qY5bDyiuBuwvPV3Yjtp1ZG3BAXNnY5CWdpxeWu7FvNRIyWEpe_RHBqBZHx93XDCYKW4LJe3j_4jgmwduvaKGVqaTsCSNu7bWjJSewd6rxVoBPh5kloo/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters