Πήγα σε έναν ποντιακό σύλλογο, να μάθω χορούς. “Νέος” ακόμα, θαρρώ 2η φορά ήταν, λέει ο δάσκαλος. Έξω οι
άντρες, τώρα θα χορέψουν οι γυναίκες το Κιζλάρ… Όταν είδα την πρώτη που
έσερνε το χορό να πέφτει, ωχ λέω η καημένη έπεσε… πέφτει και η δεύτερη
και η τρίτη…. μετά έψαξα το γιατί…
Η περιοχή του Δυτικού Πόντου και ιδιαίτερα της Πάφρας αποτελούσε
νευραλγικό για τους Τούρκους σημείο και έπρεπε να καταβάλουν κάθε
προσπάθεια για να τους εξισλαμίσουν και επειδή δεν το πέτυχαν σκέφθηκαν
να τους απαγορεύσουν να ομιλούν την ελληνική γλώσσα και έτσι χάνοντας
την ελληνική λαλιά τους θα ήσαν εύκολη λεία στα χέρια των ντερεμπέηδων
και για το λόγο αυτό χρησιμοποίησαν εναντίον τους τα όσα καταχθόνια
σχέδια είχαν κατά νου και για να επιτύχουν τον σκοπό τους
χρησιμοποίησαν Τατάρους, Γύφτους, Αρβανίτες και ληστές προερχομένους
από τη Συρία, την Περσία κ.τ.λ.».
Επί εποχής Χασάν Αλήμπεη και σε μια προσπάθεια των ανθρώπων του να
συλλάβουν νεαρές γυναίκες για να τις στείλουν στα σκλαβοπάζαρα της
Ανατολής, ένας μεγάλος αριθμός γυναικόπαιδων και νεαρών κοριτσιών
μπήκαν, το 1680, μέσα στο κάστρο του Άλυ, το μετέπειτα Κιζ Καλεσί, για
να αποφύγουν τη σύλληψη.
Μετά από πολιορκία 48 ημερών, άλλες έγκλειστες έχασαν τα λογικά
τους, άλλες πέθαναν από πείνα και δίψα, άλλες έφυγαν κρυφά και
παραδόθηκαν στους Τούρκους του ντερέμπεη, γιατί δεν άντεχαν τις
στερήσεις των 48 ημερών, ενώ μια ομάδα από 30 – 40 νεαρά κορίτσια, για να μην παραδοθούν, ανέβηκαν ψηλά στην κορυφή του κάστρου από όπου έπεσαν και αυτοκτόνησαν.
Μετά από όλα αυτά που συνέβαιναν στην περιοχή της Πάφρας,
ξεσηκώθηκαν μερικοί λεοντόκαρδοι Έλληνες και ανέβηκαν στα γύρω βουνά
και, αφού ζώστηκαν τα άρματα, άρχισαν και αυτοί να κάνουν αντίποινα
στους ανθρώπους του ντερέμπεη.
Μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής τους αναπηδούσε η σπίθα της τιμής
και του αγώνα, που αποτελούσαν το νόημα της Ελλάδας και
της Ορθοδοξίας και έπαιρναν και τη βαριά ευθύνη για έναν άνισο αγώνα,
αλλά τίμιο και παλικαρίσιο, κατά του Τούρκου δυνάστη.
Μέσα στη λαίλαπα αυτή των διώξεων και των μαρτυρίων, ξεκινούν
μερικοί για τον μεγάλο αγώνα, από το 1690 ακόμη, όταν ο υπόλοιπος Πόντος
μένει καθηλωμένος και αδύναμος να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο.
Θανατί Λάγγεμαν
ή Κιζλάρ Χοπλαμασί που στην Τουρκική γλώσσα σημαίνει «Πήδημα Κοριτσιών»
ή Κιζλάρ Καϊτεσί δηλαδή «μουσικός σκοπός των κοριτσιών» είναι
χορός που χόρευαν στην Μπάφρα για να τιμήσουν τις 30-40 κοπέλες από το
χωριό Ασάρ που προτίμησαν να πέσουν σε γκρεμό ύψους 150 μέτρων . Έτσι
μετά την αυτοθυσία των κοριτσιών το κάστρο ονομάστηκε Κίζ καλεσί (Kiz
Kalesi) δηλαδή το «Το Κάστρο των Κοριτσιών». Ο
χορός αναπαριστά την κίνηση της κοπέλας καθώς πηδούσε στο κενό για να
συναντήσει τον θάνατο στα απότομα και κοφτερά βράχια. Τα μουσικά όργανα
που χρησιμοποιούσαν ήταν ο ζουρνάς με το νταούλι και λιγότερο η λύρα.
Ο ΧΟΡΟΣ!!!
https://antexoume.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου