Από το Αναγνωστικόν ,Γ Δημοτικού, 1949
αντιγραφή από το περιοδικό Ρωμνιός, τεύχος 9
-Πού πας, στρατιώτη;
-Πάω να πολεμήσω.
-Πας να παλαίψης με λιοπύρια και χιόνια;
-Πάω να προστατέψω το δίκιο και τη λευτεριά.
-Πας να διψάσεις και να πεινάσεις;
-Πάω να φυλάξω το ψωμί των παιδιών.
-Πας να χάσεις χέρι, πόδι, μάτι;
-Πάω να δώσω χαρά και φως
Σε χιλιάδες τίμιους και ειρηνικούς ανθρώπους.
-Πας να σκοτώσεις και να σκοτωθείς;
-Πάω να δώσω ζωή και ειρήνη, δίκιο και λευτεριά.
-Για ποιον στρατιώτη;
-Για την πατρίδα!
Σχόλιο:Η φωνή της λογικής και η φωνή του χρέους…
Με τέτοια αναγνώσματα μεγάλωναν τότε τα ελληνόπουλα.
Τώρα, πού να μιλήσουμε για αγάπη στην πατρίδα, θα μας θεωρήσουν ρατσιστές…
Πώς μιλήσουμε για πολέμους στα παιδιά, είμαστε φιλειρηνιστές …
Και φτάνουμε-άκουσον, άκουσον!-την Σημαία μας στις παρελάσεις να την
παραδίδουμε σε αλλοδαπούς μαθητές, γιατί, λέει, το αξίζουν λόγω της
βαθμολογίας τους…
Θεέ μου, φώτισον το σκότος μας!
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου