Του Κωνσταντίνου Γρίβα, Καθηγητού Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών
Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει αρκετές παθογένειες, αλλά μια σημαντική, αν και σχετικά παραγνωρισμένη, είναι ο επαρχιωτισμός της. Το ότι δηλαδή λειτουργεί μέσα στο στενό πλαίσιο της γεωπολιτικής “γειτονιάς”, σχεδόν αδιαφορώντας για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, το διεθνές σύστημα είναι ένα και ενιαίο και ό,τι συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου ασκεί επιδράσεις στο σύνολο. Ο λόγος για τη “Γαλάζια Πατρίδα”, την ΑΟΖ και την τάση μετατροπής της σε “γαλάζιο έδαφος”.
Πρόκειται για μία τάση, η οποία μας αφορά άμεσα, αφού συνδέεται με την τουρκική “Γαλάζια Πατρίδα”, η οποία ουσιαστικά επιδιώκει να καταργήσει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, μη αναγνωρίζοντας ότι τα ελληνικά νησιά έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Το πρόσφατο περιστατικό στην Κάσο, όπως και παλαιότερα στο Καστελόριζο είναι άκρως ενδεικτικά των επιδιώξεων της Άγκυρας, η οποία έχει κατανοήσει τη σημασία που έχει και σήμερα, αλλά και προοπτική η έννοια της ΑΟΖ και ειδικότερα η τάση να μετεξελιχθεί σε “γαλάζιο έδαφος”.
Στην Ελλάδα, όμως, ο κοσμογονικός ανταγωνισμός, που βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια εν εξελίξει αναφορικά με τον έλεγχο των εγγύς ευρασιατικών υδάτων, έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητος από τη δημόσια συζήτηση. Όμως, ο ανταγωνισμός αυτός θέτει νέα δεδομένα και στο Δίκαιο της Θάλασσας, που με τη σειρά τους έχουν τεράστιες δυνητικές επιδράσεις στο ελληνοτουρκικό σύστημα. υπενθυμίζουμε ότι ο ανταγωνισμός αυτός ξεκίνησε από τις αξιώσεις της Κίνας στη Νότιο Σινική Θάλασσα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ : SLPRESS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου