Του Δημήτρη Καπράνου
Οὐδόλως μέ ἐξέπληξε τό χειρόγραφο μέ τίς ἀνορθογραφίες.
Θά μοῦ πεῖτε τώρα «καλά, κανείς ἀπό τούς γύρω του δέν τό εἶδε;». Καί νά τό εἶδε, δέν νομίζω νά παρατήρησε κάτι. Ἡ ὀρθογραφία δέν ἀπασχολεῖ πλέον κανέναν! Πῶς θέλουν γράφουν. Νά, χθές, εἶδα σέ μιά ἐφημερίδα ὅτι «βουλευτές ζητοῦν “Σύγκλιση” τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας.» Καί κάτω ἀπό τόν ἀνορθόγραφο τίτλο, ὑπάρχει ρεπορτάζ γιά …τίς ἀνορθογραφίες τοῦ πρωθυπουργοῦ!
Ἡ «Σύγκληση» προέρχεται ἀπό τό ρῆμα «συγκαλῶ» καί ἡ «σύγκλιση» ἀπό τό ρῆμα «συγκλίνω». Ἄλλες ἔννοιες, ἄλλες λέξεις. Ποιός, ὅμως, ἐνδιαφέρεται; Στήν ἐποχή τήν δική μας, ὁ δημοσιογράφος πού θά ἄφηνε νά περάσει τίτλος ἀνορθόγραφος, ἤ θά ἀπολυόταν ἤ θά ἔπαιρνε μετάθεση γιά νά γράφει τά …φαρμακεῖα! Σήμερα, οὐδείς ἐνδιαφέρεται. Ἄσε πού ὑπῆρξαν καί ὑπουργοί Παιδείας οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νά ἐπικρατήσει ἡ γλῶσσα τοῦ ὑπολογιστῆ. Ὅλα μέ «ο», κατάργηση τοῦ «ω», τέλος οἱ δίφθογγοι (ἀβγό ἀντί αὐγό) καί ἄλλα, πού τά βλέπουμε σήμερα ὡς σωστά.
Ἔγραψε ὁ πρωθυπουργός «προσκηνητής» ἀντί γιά «προσκυνητής». Ἄλλο τό προσκήνιο, ἄλλο τό προσκύνημα. Ποιός, ὅμως, νοιάζεται πλέον; Ἔχετε δεῖ τί γίνεται στό διαδίκτυο;
Ἄρθρα βαθυστόχαστα, μέ ἀνορθογραφίες πού θά ζήλευε ὁ Μπόστ! Πάντως, ἔχω νά σᾶς πῶ ὅτι ἡ ὀρθογραφία εἶναι, κυρίως, θέμα ταλέντου, ὀπτικῆς καί αἰσθητικῆς. Μιά ἀνορθόγραφη λέξη «βγάζει τό μάτι» σέ ὅποιον ἔχει αἰσθητική, σέ ὅποιον ἔχει φυσιολογική, ἔστω, καλλιέπεια καί καλλιέργεια.
Δέν μπορεῖς νά μοῦ γράφεις, κύριε γιά «σέξυ γυναικεῖα ἐσόρουχα» καί νά περιμένεις νά μέ ἐντυπωσιάσεις. Ὅταν δέν γνωρίζεις ὅτι τό «ἐσώρουχο» γράφεται μέ «ω», τό «σέξυ» ἔχει ἤδη ἐξαφανισθεῖ. Δέν εἶναι ἁπλό πρᾶγμα ἡ ὀρθογραφία. Ὅταν ὁ λαός λέει ὅτι «μερικά λάθη βγάζουν μάτι», κυριολεκτεῖ! Ποτέ δέν θά πάει τό χέρι μου νά γράψει «ἀβγό». Θά γράφω πάντα «αὐγό» καί θά τό «διορθώνει» ὁ «αὐτόματος κορέκτορας» τοῦ Google, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀντικαταστήσει τούς –ἐγγράμματους, σχεδόν λογοτέχνες– διορθωτές.
Ποτέ δέν θά γράψω «τρένο». Θά γράφω πάντα «τραῖνο». Εἶναι θέμα αἰσθητικῆς. Τό «ἀβγό», μέ τό πού θά τό δῶ, μοῦ προκαλεῖ πόνο στά μάτια. Ἀλλά ποιός δίνει σήμερα σημασία στήν ὀρθογραφία; Μαθαίνουν, ἆρά γε, ὀρθογραφία στά σχολεῖα ἤ πλέον βαδίζουμε πρός τήν «ἀκουστική» γραφή καί ὅλα τά «ε» θά γράφονται μέ «ἔψιλον», ὅλα τά «ι» μέ «ἰώτα» καί ὅλα τά «ο» μέ «ὄμικρον»; Τό εἶχε πεῖ, ἀπό τότε, ὁ Ἀντώνης Τρίτσης, ὅτι «σέ λίγα χρόνια θά γράφουμε ὅπως ἀκοῦμε. Ἄν γράφουμε!».
Θυμᾶμαι, πού, ὁρισμένες φορές, ὁ ἀείμνηστος φίλος μου Βασίλης Σαραντίτης, μοῦ ἔφερνε κάποιες ὁμιλίες πού εἶχε (ὁ ἴδιος ἤ κάποιοι συνεργάτες) ἑτοιμάσει γιά τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου. «Κάνε τό ρετούς», μοῦ ἔλεγε. Ἐκτός τοῦ ὅτι ἄλλαζα ὁρισμένες λέξεις, διόρθωνα τά (πολλά) ὀρθογραφικά λάθη καί ἐπέμενα στά σημεῖα στίξεως. «Ἄστα αὐτά τώρα, ποιός δίνει σημασία» μοῦ ἔλεγε. Ὅλα αὐτά, γιά τά «χτενίσματα» τῶν ὁμιλιῶν, εἶναι ἀποτυπωμένα στά πρακτικά μιᾶς δίκης, στήν ὁποία ὁ Σαραντίτης κατέθεσε ὡς μάρτυς ὑπερασπίσεώς μου, καί τά ἀναφέρω ὡς ἐνδεικτικά γιά τό πόσο ἀδιάφορο ἦταν, ἀπό τότε, τό θέμα τῆς ὀρθογραφίας στήν πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου