Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος της Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά» είχε γράψει ο δεκαεννιάχρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης όντας φυλακισμένος από τον Άγγλο κατακτητή και εισβολέα του νησιού του.
Δεκαεπτά ετών είχε βγει αντάρτης στα βουνά της ευλογημένης Μεγαλονήσου Κύπρου και δυστυχώς σε μια συμπλοκή με την αγγλική περίπολο που έψαχνε να βρεί τους επαναστάτες φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας, όταν τής ζητήθηκε μια και μόνο μια υπογραφή για να σώσει τα νιάτα του παλικαριού, αρνήθηκε και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957.
Ο Ευαγόρας ήθελε να πεθάνει για την Πατρίδα του, για την ελευθερία του νησιού του. Δεν θα επιθυμούσε την χάρη της Ελισάβετ και ακόμα και αν υπέγραφε εκείνος θα συνέχιζε τον αγώνα του .
Ήταν ένας νέος της εποχής, ένας νέος όπως οι υπόλοιποι είχε την αρραβωνιαστικιά του, τη ζωή του, το σχολείο του ή μήπως όχι ; Ο Ευαγόρας δεν έβρισκε ανάπαυση στα καθημερινά της ζωής διψούσε για κάτι ανώτερο, να αγωνιστεί για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Αξιοσημείωτο γεγονός της λιγοστής ζωής του είναι όταν δεκαπενταετής την ηλικία ξεκρέμασε την αγγλική σημαία, η οποία είχε υψωθεί στο ελληνικό σχολείο του, και λόγω αυτού του περιστατικού που όπως ήταν αναμενόμενο σήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τον κατακτητή.
Είναι κάτι παραπάνω από σπάνιο και αξιοθαύμαστο ένα παιδί 18 χρόνων μέσα στην δίνη της σκλαβιάς, της αποικιοκρατίας, να σηκώσει τα άρματα ως άλλος Αθανάσιος Διάκος. Αυτό, όμως, που εντυπωσιάζει είναι η τρυφερότητα της καρδιάς του που δεν αμαυρώθηκε από τον αντάρτικο πόλεμο και αυτό το αντιλαμβανόμαστε από το ποίημα που έγραψε λίγο πριν απαγχονιστει.
«Τα σκαλοπάτια θα ανέβω θα μπώ σε ένα παλάτι το ξέρω θα ν’ απάτη δεν θα να αληθινό/ Μες το παλάτι θα γυρνω ώσπου θα βρω το θρόνο/ βασίλισσα μια μόνο θα κάθεται σ’ αυτό/ κόρη πανώρια θα της πω άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά μονάχα αυτό ζητώ.»
Στο τέλος του ποίηματος αποχαιρετά τους συμμάθητές του, προτρέποντας τους να τον ακολουθήσουν και να μην αφήσουν την Κύπρο σκλαβωμένη. «Γειά σας, παλιοί συμμαθητές, τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Και όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο, ας πάρει μια ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα με βρει εκεί» .
Τέτοιο το θάρρος και η τόλμη του ! Δεν δείλιασε στιγμή, ακόμα και την ύστατη στιγμή έμεινε γενναίος, έμεινε πιστός στην Πατρίδα. Είναι αναμφίβολα όχι μόνο ένας μεγάλος ήρωας, αλλά και ένας μεγάλος εθνομάρτυρας. Ο Ευαγόρας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν άλλο ήρωα ούτε της αρχαιότητας ούτε της ύστερης ελληνικής ιστορίας. Θυσιάστηκε πιστεύοντας και ελπίζοντας πως θα ‘ναι ο τελευταίος που θα έβρισκε θάνατο στη αγγλική κρεμάλα, όπως και έγινε.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που και το ίδιο το όνομα του δηλώνει το ήθος του ως ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ θυσιάστηκε για το πολυβασανισμένο τόπο του, χωρίς να υπολογίσει κανένα κόστος.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του !
Ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του !
Ας μιμηθούμε την αγάπη τους προς την Πατρίδα, την αυτοθυσία, την γενναιότητα!
Ας τον τοποθετήσουμε σε χρυσό βάθρο μέσα στην καρδιά μας εκεί που το αξίζει!
Αθάνατος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου