Η Σόνια Σοφία Στεφανίδου, γεννήθηκε στην Οδυσσό της Ουκρανίας το 1907. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του γιατρού Φιλοποίμενος Στεφανίδη.
Το 1912 έρχεται με την οικογένεια της στην Ελλάδα, όπου ο πατέρας της υπηρέτησε ως εθελοντής γιατρός στους Βαλκανικούς Πολέμους. Το 1923 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Εκεί πήρε το πτυχίο της από το Γυμνάσιο (δίνοντας εξετάσεις καθώς έκανε κατ’ οίκον μαθήματα). Σπούδασε επίσης Γερμανικά και Γαλλικά.
Το 1927 και μετά από εξετάσεις διορίστηκε ως μόνιμη υπάλληλος στο Υπουργείο Γενικής Στατιστικής, όπου χαρακτηρίσθηκε ως «Άριστη Υπάλληλος». Έτσι κύλησε ο χρόνος μέχρι το 1940.
Τα γκρίζα σύννεφα του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου άρχισαν να εμφανίζονται και η Σόνια Στεφανίδου ζητά την εθελοντική εγγραφή της στο «Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεραμύνης» απ’ όπου παίρνει και το αντίστοιχο πτυχίο στις 11 Οκτωβρίου 1940. Με την κύρηξη του πολέμου η Σόνια Στεφανίδου κατατάσσεται και ειάγεται για εκπαίδευση στον Ε.Ε.Σ. Στις 15 Μαρτίου 1941 πήρε το δίπλωμά της και κατετάγη στα «Στελέχη των Εθελοντών Βοηθών». Στις 23 Μαρτίου τοποθετήθηκε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων όπου υπηρέτησε με ασυνήθιστη τόλμη και αυταπάρνηση, ιδιαίτερα στις 20 Απριλίου 1941 (ανήμερα του Πάσχα).
Για την πολλαπλή της προσφορά, η Στεφανίδου μαζί με άλλες εθελόντριες προτάθηκε από το διευθυντή του 1ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου για απονομή Ηθικής Αμοιβής. Δυστυχώς όμως η δυσμενή εξέλιξη των πολεμικών γεγονότων στο μέτωπο δεν επέτρεψε στη Στρατιωτική Υπηρεσία να απονείμει το πολεμικό μετάλλιο στη Στεφανίδου και στις υπόλοιπες εθελόντριες. Έτσι, με την οπισθοχώρηση, η Στεφανίδου έφυγε ως συνοδός με τραυματίες για την Αθήνα.
Με την επιστροφή της στην Αθήνα, παρουσιάστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και ανέλαβε υπηρεσία από τις 30 Απριλίου. Κατά τους πρώτους μήνες της ξενικής κατοχής η Σόνια Στεφανίδου συνέχισε να υπηρετεί στη Διεύθυνση Αλιείας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Αλλά, όπως έγραψε και η ίδια «… η θέα του Αγκυλωτού Σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου…». Έτσι, μετά από αρκετές περιπέτειες, διαφεύγει στην Μέση Ανατολή (Παλαιστίνη και Αίγυπτο) όπου είχε καταφύγει και ο Βασιλιάς με την Ελληνική κυβέρνηση και με σύντονες προσπάθειες οργάνωσης συγκροτείτε ο Βασιλικός Ελληνικός Στρατός Μέσης Ανατολής (ΒΕΣΜΑ).
Με τη βοήθεια του ΒΕΣΜΑ υπηρέτησε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας και της Χεντέρας της Παλαιστίνης.
Στις αρχές Μαΐου του 1943 η Σόνια Στεφανίδου γίνεται δεκτή και παρουσιάζεται στη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία που είχε την έδρα της στο Κάιρο.
Εκπαιδεύεται στη συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών και στη συνέχεια παρουσιάζεται στο στρατόπεδο της Ναζαρέτ όπου εκπαιδεύεται με επιτυχία ως αλεξιπτωτίστρια. Έτσι, απέκτησε το προνόμιο να είναι η πρώτη και μοναδική Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύντομα αναλαμβάνει την πρώτη της μυστική αποστολή στη Βόρειο Ελλάδα και μετά από έξι μήνες γεμάτους απρόοπτα και επιτυχίες επιστρέφει στο Κάιρο. Στο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Οκτωβρίου του 1944 ο Έλληνας πρεσβευτής στο Κάιρο πρότεινε με επιστολή του στο Υπουργείο των Στρατιωτικών την «Ηθική Ικανοποίηση» της Σόνιας Στεφανίδου, για την προσφορά της στον αγώνα. Κάτι όμως που δεν έγινε.
Η Σόνια Στεφανίδου επιστρέφει με τιμές στην Ελεύθερη Ελλάδα όπου και την υπηρετεί μέχρι και το 1968. Τιμήθηκε με πολλά μετάλλια και επαίνους. Έσβησε στις 22 Αυγούστου του 1990 σε ηλικία 83 ετών και κηδεύτηκε σύμφωνα με την επιθυμία της: «… Να ταφώ με την στρατιωτική στολή μου χακί και τα διάσημα των παρασήμων…» «… Η ταφή μου να είναι πολύ απλή…».
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ONALERT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου