ΚΥΠΡΟΣ 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 : ΣΦΑΓΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ

Η ημέρα αυτή αποτελεί σταθμό στις ιστορικές αντιστάσεις του Κυπριακού Ελληνισμού, κυρίως ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία. Την ίδια περίοδο όπου η Ελληνική επανάσταση του 1821 απλωνόταν σε όλες τις ελληνικές περιοχές, η Κύπρος έδινε τη δική της ιστορική μάχη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, αργότερα Εθνομάρτυρας, ήταν μυημένος στη Φιλική εταιρία και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει και να διαφυλάξει την ασφάλεια των Ελλήνων της Κύπρου.
Ύστερα από διαταγή του σουλτάνου, ένα μήνα μετά την έναρξη της Επανάστασης, οι Έλληνες του νησιού αφοπλίστηκαν. Ο Αρχιεπίσκοπος μάλιστα κάλεσε τους Έλληνες να μην αντιδράσουν και να παραμείνουν αδρανείς, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους.
“Ο θάνατός μου δεν είναι μακριά. Ξέρω πως μόνο ευκαιρία περιμένουν, για να με θανατώσουν”. Αυτά τα λόγια τα λόγια τα αποδίδει στον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό ο Άγγλος περιηγητής Carne. Παρ’ όλη την προσπάθεια των κατοίκων του νησιού να τον βοηθήσουν να φύγει, αυτός προτίμησε την παραμονή στο νησί, στο πλευρό του λαού του. «Παρά το γαίμα τους πολλούς εν κάλλιο του Πισκόπου», ήταν η ιστορική απάντηση του Κυπριανού, που συγκριτικά με τα σημερινά δεδομένα απέχει πολύ από την σημερινή πραγματικότητα.
Η κατάσταση στο νησί ήταν ήρεμη, αλλά παρ’ όλα αυτά ο τότε κυβερνήτης της Κύπρου Μεχμέτ Κουτσούκ, ζητάει από τον Σουλτάνο Μαχμούντ II άδεια για να εκτελέσει 486 σημαντικά μέλη της Ελληνικής κοινότητας, ουσιαστικά με απώτερο σκοπό να αφήσει ακυβέρνητους τους Έλληνες. Τα άτομα αυτά συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν τον Ιούλιο του 1821, αμέσως μετά την εξασφάλιση άδειας από τον Σουλτάνο.
Στις 9 του Ιούλη το 1821 αρχίζει η πολυπόθητη, για τους Οθωμανούς, σφαγή των Ελλήνων αρχιερέων και προκρίτων του νησιού. Πρώτος νεκρός ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στην αγχόνη. Ακολούθησαν ο Μητροπολίτης Πάφου, Κιτίου και Κυρήνειας με αποκεφαλισμό.
Λίγες μέρες αργότερα, φτάνουν στην Κύπρο 4000 στρατιώτες από την Αίγυπτο με σκοπό να τρομοκρατήσουν και να σπείρουν τον πανικό στους Έλληνες.  Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση ενός Σουηδού επισκέπτη που έγραψε ένα χρόνο αργότερα ότι “η Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν πιτσιλισμένα με αίμα”. Με αυτά τα λόγια περιέγραψε με απόλυτη ακρίβεια τα όσα ακολούθησαν στο νησί μας.

«Η Ρωμιοσύνη έν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου
Κανένας δεν ευρέθηκε για να την ιξηλείψη
Κανένας γιατί σσιέπει την πού τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη.»
‘Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου’ , Βασίλης Μιχαηλίδης, εθνικός ποιητής της Κύπρου.
Γραφείο Τύπου Π.Ε.Ο.Φ.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Π.Ε.Ο.Φ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ