Ὃμως, ἡ μ ν ή μ η τῆς γενοκτονίας εἶναι εὐθύνη καί χρέος...
Χρέος γιά ἀγῶνα...
Καί ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἀγῶνος ἒγκειται στήν ἀποτροπή τοῦ νέου ἐγκλήματος...
«Δέν ξεχνῶ»… Δύο λέξεις· μία φράση πού διατυπώνεται ἀβίαστα. Βιώνεται ὃμως;
Κάθε λέξη, κάθε φράση ἐσωκλείει καί ταυτοχρόνως εἶναι ἓνα ἐννοιολογικό δυναμικό, ἓνα ἐλάχιστο τμῆμα τοῦ Ἐπουρανίου Λόγου.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει θυμᾶμαι. Τί σημαίνει, ὃμως «θυμᾶμαι»;
Μή σταθεῖ κανείς στήν πρώτη ἢ στήν δεύτερη ἀνάγνωση.
Ὁ ὁρισμός καί ἡ ἑτυμολογία εἶναι σχετικά ἁπλή διαδικασία. Σημασία ἒχει τό βίωμα, τό γίγνεσθαι καί ὂχι μόνον τό εἶναι.
Τό «Δέν ξεχνῶ», ἀλλά «θυμᾶμαι» προϋποθέτει Μνήμη καί Ἀνάμνηση· προϋποθέτει ἀγῶνα γιά τήν ἀναζήτηση τῆς Μνημοσύνης ἐν φιλοπονίᾳ, προϋποθέτει γνώση πώς ἐστί κατάσταση ἐκτός Λήθης, ἡ Ἀ-λήθεια, γνώση ἡ ὁποία σοῦ ὑπενθυμίζει τί «δέν ξεχνᾶς» καί τί δέν πρέπει νά ξεχάσεις.
«Δεν ξεχνῶ» σημαίνει ἀγωνίζομαι κατά τῶν παθῶν μου, δικ(χ)άζω τόν ἑαυτό μου, συντρίβω τό θέλημά μου, «νοῶ καρδιακῶς», μετανοῶ, ἀναγνωρίζοντας τήν εὐθύνη τοῦ «κατ’ εἰκόνα», καί ἀκολουθῶ τήν ἀτραπό, τήν ἐπανάγουσα εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν», «συνεσταυρωμένος Χριστῷ».
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς «παίρνω κι ἐγῶ τήν ἀνηφοριά» κι ἂς εἶναι νά βιώσω τήν ἒρημο τῆς μοναχικότητας.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς γνωρίζω ὃτι ἡ Θεία Πρόνοια καί ἡ Εἱμαρμένη μέ ἐπέλεξαν ὡς «διαδάσκαλο τῆς ἀνθρωπότητας» καί «ἐξανθρωπιστή τῆς Οἰκουμένης».
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς ἀποδέχομαι καί ἀναλαμβάνω μέ ἀνδρεία, ὂχι μόνο την εὐθύνη πού μοῦ ἀναλογεῖ, ἀλλά καί αὐτή πού δεν μοῦ ἀναλογεῖ.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει ἀπόλυτη αὐτοθυσία καί ἀυταπάρνηση.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς τιμῶ μέ τό ἦθος καί τήν βιοτή μου τούς Ἁγίους καί τούς Ἣρωες προγόνους μου.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς ἀγωνίζομαι νά ἐξέλθω τοῦ χαοτικοῦ σπηλαίου, ὂχι γιά νά γίνω θαυματοποιός, ἀλλά γιά νά βιώσω τό Ἂκτιστον καί νά τό μεταλαμπαδεύσω στούς δεσμῶτες.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς ἒχω βιώσει μέσα στό κβαντικό γίγνεσθαι τόν Προμηθέα να λύεται, γινόμενος ἐκ νέου πυρφόρος.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς ὑπακούω τόν Ἡράκλειτο καί «ἐλπίζω τό ἀνέλπιστον», γινόμενος «ἐν τοῖς δεινοῖς εὒελπις», ὃπως ὁρίζει ὁ Θουκυδίδης.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς γνωρίζω τήν ἀπατηλότητα τοῦ χρόνου, τῶν αἰσθήσεων καί τῆς ὓλης καί ἐργάζομαι ἀδιαλείπτως γιά τήν οἰκουμενική παλιγγενεσία.
«Δέν ξεχνῶ» σημαίνει πώς προσεύχομαι ἀδιαλείπτως ὑπέρ τῶν μαχητῶν τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν συγχρόνων μαρτύρων, πού ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῶν προγόνων μου καί δέν γονατίζουν, ὃπως γονάτισα ἐγώ… ὂχι λόγῳ μετανοίας, ἀλλά λόγῳ ὑποταγῆς.
…«Δέν ξεχνῶ», ἐν τέλει, σημαίνει πώς ἀντιλαμβάνομαι ἐπιτέλους τήν ἀδυσώπητη ἀλήθεια, πώς δέν ἢμουν ποτέ ὂντως Ἓλλην καί ἐκλιπαρῶ τόν Θεό νά ἐπιστηρίξει τήν μετάνοιά μου καί νά μέ χρίσει μέ αὐτό τό «ἀξίωμα» στήν αἰώνιο ζωή…
Ἂν θυμόμουν τήν Γενοκτονία, δέν θά ἐπέτρεπα ποτέ ξανά στήν Τουρκία νά ἀσελγήσει ἐπί τῆς οἰκουμένης...
Ἂς θυμηθοῦμε· συνεσταυρωμένοι…
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου