ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ * Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και τοτ. 210 3638435
e-mail:acroceramo@hellasbooks.gr
facebook: ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ
Ὁ «Ὅμηρος» εἶναι ἀπό τά πολύπληθα Ἱερατεῖα, τά ὁποῖα διῆκαν ἐπί χιλιάδες
χρόνια, ἀπό τίς παμπάλαιες Παγετωνικές Ἐποχές, ἀσχολούμενα μέ τή μελέτη
τῆς Φύσεως: Γεωγραφία, Κοσμογραφία, Ἀστρονομία,... Μαθηματικά κ.λπ. Κάθε μέλος-Ἱερεύς τοῦ Ἱερατείου αὐτοῦ ὀνομαζόταν Ὅμηρος.
Τά ὁμηρικά Ἔπη, ΙΛΙΑΔΑ καί ΟΔΥΣΣΕΙΑ καθώς καί οἱ ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ εἶναι κιβωτοί τῶν Γνώσεων πού ἀποκόμιζε τό Ἱερατεῖο. Οἱ Γνώσεις αὐτές δίδονται ἀπόκρυφα στά ἐν λόγῳ ἀρχαῖα κείμενα στή μυστική κωδική διάλεκτο τῶν Παλαιῶν Μυστῶν καί Ἱερέων κατά τρόπον ὥστε νά μή γίνονται εὔκολα ἀντιληπτές ἀπό τούς ἀμύητους καί τούς ἐχθρούς. Πρόκειται γιά Γνώση Συμπαντική καλυμένη μέσα στά Ἔπη σέ ἐπί μέρους πλαστές Ἱστορίες-Αἰνίγματα. Τά ὁμηρικά Ἔπη εἶναι Ποιήματα, Ποιήσεις, μέ τήν βαθύτερη ἑρμηνεία τοῦ ρήματος «ποιῶ» = κατασκευάζω ἤτοι: Εἶναι κατασκευάσματα λόγου (ὑπολογισμοῦ), διαπνεόμενα ἀπό τούς Νόμους τῆς Φύσεως πού εἶναι στηριγμένοι στό θεμελιῶδες βάθρο τῶν Μαθηματικῶν. (Ὁ Ἡρόδοτος ἀποκαλεῖται «λογοποιός»). Ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι Φιλόσοφοι καί Συγγραφεῖς, πρώτιστα εἶναι Μαθηματικοί, Γεωμέτρες, Ἀστρονόμοι, Κοσμογράφοι. («μηδείς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω»).
Ἡ ἀπόκρυφη, κωδική διάλεκτος τῶν Ἐπῶν ἀποκαλύπτεται μέ τήν πραγματολογική Ἀποκρυπτογράφηση τῶν ὡς ἄνω ἐπί μέρους Ἱστοριῶν-Αἰνιγμάτων- τοιουτοτρόπως: Κάτω ἀπό τίς περιπέτειες τοῦ Ὀδυσσέα τῆς Ἐποχῆς τοῦ 6000 π.Χ. περίπου, τοῦ ὁλόκαινου, ὁ ποιητής Ὅμηρος ἀποκρύπτει τίς Κοσμογραφικές Συνθῆκες, θέση τοῦ Βορρᾶ, κλίση μετάπτωση καί ταλάντωση τοῦ Γήινου Ἄξονα, περιστροφή τῆς Γήινης Σφαίρας (Ὀρθή ἤ Ἀνάδρομη), Παγετῶνες, Παλίρροιες κ.λπ., πού ἐπικρατοῦσαν σέ δύο ἀντίστοιχες παμπάλαιες παγετωνικές καί Μεσοπαγετωνικές Ἐποχές, ἡ παλαιότερη περί τό 31.000 π.Χ. καί ἡ κατοπινότερη γύρω στά 18.000 π.Χ. τοῦ Πλειστόκαινου. Ἐποχές κρυμένες παραπλανητικά μέσα στήν τωρινή, τήν δική μας Κοσμογραφική Ἐποχή τοῦ ἀνορθωμένου καί σταθεροῦ στόν χῶρο Ἄξονα στίς (23ο 27’)μ. Ἔργο τοῦ Ἐρευνητῆ εἶναι νά ἀποκρυπτογραφήση τά κείμενα τῶν Ἐπῶν καί νά τίς διαχωρίση.
Τό κείμενο τῆς Ὀδύσσειας πού ἔφτασε ὥς ἐμᾶς, εἶναι ἡ τελευταία Μεταγραφή τοῦ Ἔπους ἀπό τά Παλαιότερα Παγετωνικά Κείμενα, τήν ὁποία ἐπραγματοποίησε τό μεταγενέστερο Ἱερατεῖο «ΟΜΗΡΟΣ» τῆς 6ης χιλιετίας π.Χ.
Οἱ Ἱστορίες-Αἰνίγματα τῶν Ἐπῶν, εἶναι ψεύτικες, κατασκευασμένες ἀλλά ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΣ (τ 203) «ἴσκε λέγων ψεύδεα πολλά ἐτύμοισιν ὁμοῖα». Οἱ λύσεις τους εὑρίσκονται στίς ἀπόλυτα θεωρητικές μορφές τους δοσμένες ἀποκρυπτικά μέ μαθηματική ἀκρίβεια.
Μέσα στίς πλαστές αὐτές μυθολογικές περιπέτειες τοῦ Ὀδυσσέα καί τῶν ἄλλων ἡρώων, οἱ διάφοροι τόποι εἶναι πραγματικοί, ὑπαρκτοί πάνω στή Γῆ, ἀποκρυπτόμενοι κάτω ἀπό συμβολικές ὀνομασίες. Ὅμως τά διάφορα πρόσωπα, ὁ Ὀδυσσέας καί οἱ ὑπόλοιποι ἥρωες τοῦ Ἔπους εἶναι φανταστικοί μυθολογικοί, ἀνύπαρκτοι. Δέν ὑπῆρξαν ποτέ ὡς πραγματικοί ἄνθρωποι, ὅμως μποροῦσαν νά εἶχαν ὑπάρξει ὑπό κατάλληλες θεωρητικές Συνθῆκες. Τοιουτοτρόπως: 1) Ἡ πραγματική Ὁμηρική Τροία, τό Ἴλιον τοῦ Οὐρανοῦ καί τῶν θεῶν ἀποκρύπτεται σέ κάποια ἐκ πρώτης Ὄψεως ὁμοιάζουσα πόλη, ἀπό αὐτές πού ἀνέσκαψε ὁ Σλῆμαν στόν λόφο τοῦ Χισσαρλίκ. 2) Τό νησί πού ὁ Ὅμηρος τό γνωρίζει μέ τό ἀνέκαθεν κατά κόσμον ὄνομά του ὡς Λευκάδα, μέσα στό Ἔπος παίρνει τό συμβολικό ὄνομα «Ἰθάκη», ἀπό τό γεγονός ὅτι σ’αὐτό κατευθύνονται («ἰθύνονται») τά δύο κύρια πρόσωπα Ὀδυσσεύς καί Τηλέμαχος. Στήν Ὀδύσσεια ἡ Λευκάς ΕΙΝΑΙ Ἰθάκη.
3) Ἡ σημερινή νησίς Ἀρκούδι, νοτίως τῆς Λευκάδος, στό Ἔπος τῆς Ὀδύσσειας παίρνει τό συμβολικό ὄνομα «Ἀστερίας», διότι τό νοτιότερο τμῆμα της ἔχει τό σχῆμα Προϊστορικῆς Περικεφαλαίας, ἡ ὁποία φέρουσα ἕνα Ἀστερίσκιον στήν προμετωπίδα ἐκαλεῖτο Ἀστερίσκιον…
Κατά παρόμοιον τρόπον καί οἱ Ἥρωες τοῦ Ἔπους, εἶναι μυθολογικά θεωρητικά κινητά, μέ συμβολικά κι αὐτοί ὀνόματα ἀνάλογα μέ τό κύριο γνωρισμά τους, στήν ὅλη Ἱστορία ὅπου λαμβάνουν μέρος.
Τοιουτοτρόπως: 1) Ὁ κεντρικός ἥρωας τῆς Ὀδύσσειας, παίρνει τό ὄνομα Ὀδυσσεύς διότι «ὠδύσσεται», κατατρέχεται ἀπό τόν μεγάλο ἐχθρό του, τόν θεό Ποσειδῶνα. Μέσα στό Ἔπος εἶναι «πανοῦργος» μέ τήν Ἰδιότητα τοῦ Πανεπιστήμονος. Σέ κάθε δυσκολία καί κίνδυνο πού ἀντιμετωπίζει τήν λύση τήν δίνει ἡ ἀπέραντη Ἐπιστημονική του Γνῶση. («ἐμῇ ἀρετῇ»). Γι’αὐτό τόν συντροφεύει συμβολικά ἡ θεά τῆς θεωρητικῆς Ἐπιστήμης. Ἡ Ἀθηνᾶ.
2) Παρόμοια καί ὁ γυιός του Τηλέμαχος. Δέν εἶναι ὁ γυιός αὐτοῦ πού πολεμάει μακρυά («τῆλε») στήν Τροία, ἀλλά εἶναι αὐτός πού ὁ ἴδιος πολεμάει τούς πολυπληθέστερους ἐχθρούς του, τούς μνηστῆρες ἀπό μακρυά. ΕΙΝΑΙ «Τηλέ-μαχος». Μεγάλος Ἐπιστήμων ὅπως ὁ πατέρας του.
Ἡ μαθηματική Ἀνάλυση τῆς «ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑΣ», ἀποδεικνύει τή Γνῶση του. Ἰλιγγιώδης Γεωμετρία, ἀσύλληπτος ἀπειροστικός καί διαφορικός λογισμός καθώς καί ἀνυσματικός λογισμός, μαζί μέ μία ἀπύθμενη θεωρία Συνδυαστικῆς καί Πιθανοτήτων. («ἀλλά τά γ’ οὐκ ὀίω»). Καί μιά φοβερή Ἐπιστήμη Ὀπτικῆς, πού τόν βοηθάει νά περάση τήν τρομερή ἐνέδρα τῶν μνηστήρων ἀθέατος μέσα στό μισοσκόταδο καί τόν ἐλαττωμένο φωτισμό τοῦ Λυκόφωτος καί τοῦ Λυκαυγοῦς. Γνώσεις θεϊκές. ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑ -Τό Ὕψιστο Σημεῖο πού μπόρεσε νά φθάση ἡ ἀνθρώπινη διανόηση- Ὁ μεγάλος Ἀντίπαλός του, ὁ μεγαλοφυής Ἀντίνοος παραδέχεται: «αὐτός μέν γάρ Ἐπιστήμων βουλῇ τε νόῳτε».
Ἀνάλογα μυμβολικά ὀνόματα καί στά ἄλλα πρόσωπα τοῦ Ἔπους.
3) Ὁ Νοήμων («νόησις») εἶναι γυιός τοῦ Φρόνιου («φρένες»).
4) Ἡ Ἀθηνᾶ, θεά τῆς Σοφίας, μεταμφιέζεται σέ Μέντη καί Μέντορα (Mens = νοῦς, νόησις).
5) Ὁ Νέστωρ, εἶναι ὁ νοῦν ἔχων, ὁ νουνεχής, πρᾶος καί γλυκομίλητος.
6) Ὁ Μέδων εἶναι ὁ Medius, ὁ ἐνδιάμεσος Πληροφοριοδότης.
7) Ὁ Ἀχιλλεύς («ἄχος») ἄχεται ἀπό τήν ἀρχή τῆς Ἰλιάδος λόγῳ τῆς προσβολῆς πού ὑπέστη ἀπό τόν Ἀγαμέμνονα. Ὁ Κύκλωπας, ὁ μονόφθαλμος Γίγαντας, θυμίζει τόν Κυκλῶνα πού ἔχει ἕνα «μάτι».
Εἰδικά στό θέμα τῆς ταυτότητας τῆς Ὁμηρικῆς Ἰθάκης, ὁ ποιητής ἐκμεταλλευόμενος τά κοινά γνωρίσματα τῶν γειτονικῶν αὐτῶν νήσων Λευκάδος, Ἰθάκης καί Κεφαλληνίας, τήν ἀποκρύπτει ἐσκεμμένα δίνοντάς μας διάφορα στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνονται νά ἐπαληθεύονται σέ καθένα ἀπό αὐτά. Εὐνόητον λοιπόν ὅτι γιά νά φθάσουμε στήν πατρίδα τοῦ Ὁμηρικοῦ Ὀδυσσέα δέν μένει ἄλλος τρόπος παρά ἡ μόνη γλῶσσα τῆς ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ. Τά Μαθηματικά καί ἡ Γεωμετρία («γαῖαν μετρῶ»), σέ συνδυασμό πάντα μέ τή βαθύτερη ἑρμηνεία τῶν δεδομένων τοῦ ἀρχαίου κειμένου.
Τά ὁμηρικά Ἔπη, ΙΛΙΑΔΑ καί ΟΔΥΣΣΕΙΑ καθώς καί οἱ ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ εἶναι κιβωτοί τῶν Γνώσεων πού ἀποκόμιζε τό Ἱερατεῖο. Οἱ Γνώσεις αὐτές δίδονται ἀπόκρυφα στά ἐν λόγῳ ἀρχαῖα κείμενα στή μυστική κωδική διάλεκτο τῶν Παλαιῶν Μυστῶν καί Ἱερέων κατά τρόπον ὥστε νά μή γίνονται εὔκολα ἀντιληπτές ἀπό τούς ἀμύητους καί τούς ἐχθρούς. Πρόκειται γιά Γνώση Συμπαντική καλυμένη μέσα στά Ἔπη σέ ἐπί μέρους πλαστές Ἱστορίες-Αἰνίγματα. Τά ὁμηρικά Ἔπη εἶναι Ποιήματα, Ποιήσεις, μέ τήν βαθύτερη ἑρμηνεία τοῦ ρήματος «ποιῶ» = κατασκευάζω ἤτοι: Εἶναι κατασκευάσματα λόγου (ὑπολογισμοῦ), διαπνεόμενα ἀπό τούς Νόμους τῆς Φύσεως πού εἶναι στηριγμένοι στό θεμελιῶδες βάθρο τῶν Μαθηματικῶν. (Ὁ Ἡρόδοτος ἀποκαλεῖται «λογοποιός»). Ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι Φιλόσοφοι καί Συγγραφεῖς, πρώτιστα εἶναι Μαθηματικοί, Γεωμέτρες, Ἀστρονόμοι, Κοσμογράφοι. («μηδείς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω»).
Ἡ ἀπόκρυφη, κωδική διάλεκτος τῶν Ἐπῶν ἀποκαλύπτεται μέ τήν πραγματολογική Ἀποκρυπτογράφηση τῶν ὡς ἄνω ἐπί μέρους Ἱστοριῶν-Αἰνιγμάτων- τοιουτοτρόπως: Κάτω ἀπό τίς περιπέτειες τοῦ Ὀδυσσέα τῆς Ἐποχῆς τοῦ 6000 π.Χ. περίπου, τοῦ ὁλόκαινου, ὁ ποιητής Ὅμηρος ἀποκρύπτει τίς Κοσμογραφικές Συνθῆκες, θέση τοῦ Βορρᾶ, κλίση μετάπτωση καί ταλάντωση τοῦ Γήινου Ἄξονα, περιστροφή τῆς Γήινης Σφαίρας (Ὀρθή ἤ Ἀνάδρομη), Παγετῶνες, Παλίρροιες κ.λπ., πού ἐπικρατοῦσαν σέ δύο ἀντίστοιχες παμπάλαιες παγετωνικές καί Μεσοπαγετωνικές Ἐποχές, ἡ παλαιότερη περί τό 31.000 π.Χ. καί ἡ κατοπινότερη γύρω στά 18.000 π.Χ. τοῦ Πλειστόκαινου. Ἐποχές κρυμένες παραπλανητικά μέσα στήν τωρινή, τήν δική μας Κοσμογραφική Ἐποχή τοῦ ἀνορθωμένου καί σταθεροῦ στόν χῶρο Ἄξονα στίς (23ο 27’)μ. Ἔργο τοῦ Ἐρευνητῆ εἶναι νά ἀποκρυπτογραφήση τά κείμενα τῶν Ἐπῶν καί νά τίς διαχωρίση.
Τό κείμενο τῆς Ὀδύσσειας πού ἔφτασε ὥς ἐμᾶς, εἶναι ἡ τελευταία Μεταγραφή τοῦ Ἔπους ἀπό τά Παλαιότερα Παγετωνικά Κείμενα, τήν ὁποία ἐπραγματοποίησε τό μεταγενέστερο Ἱερατεῖο «ΟΜΗΡΟΣ» τῆς 6ης χιλιετίας π.Χ.
Οἱ Ἱστορίες-Αἰνίγματα τῶν Ἐπῶν, εἶναι ψεύτικες, κατασκευασμένες ἀλλά ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΣ (τ 203) «ἴσκε λέγων ψεύδεα πολλά ἐτύμοισιν ὁμοῖα». Οἱ λύσεις τους εὑρίσκονται στίς ἀπόλυτα θεωρητικές μορφές τους δοσμένες ἀποκρυπτικά μέ μαθηματική ἀκρίβεια.
Μέσα στίς πλαστές αὐτές μυθολογικές περιπέτειες τοῦ Ὀδυσσέα καί τῶν ἄλλων ἡρώων, οἱ διάφοροι τόποι εἶναι πραγματικοί, ὑπαρκτοί πάνω στή Γῆ, ἀποκρυπτόμενοι κάτω ἀπό συμβολικές ὀνομασίες. Ὅμως τά διάφορα πρόσωπα, ὁ Ὀδυσσέας καί οἱ ὑπόλοιποι ἥρωες τοῦ Ἔπους εἶναι φανταστικοί μυθολογικοί, ἀνύπαρκτοι. Δέν ὑπῆρξαν ποτέ ὡς πραγματικοί ἄνθρωποι, ὅμως μποροῦσαν νά εἶχαν ὑπάρξει ὑπό κατάλληλες θεωρητικές Συνθῆκες. Τοιουτοτρόπως: 1) Ἡ πραγματική Ὁμηρική Τροία, τό Ἴλιον τοῦ Οὐρανοῦ καί τῶν θεῶν ἀποκρύπτεται σέ κάποια ἐκ πρώτης Ὄψεως ὁμοιάζουσα πόλη, ἀπό αὐτές πού ἀνέσκαψε ὁ Σλῆμαν στόν λόφο τοῦ Χισσαρλίκ. 2) Τό νησί πού ὁ Ὅμηρος τό γνωρίζει μέ τό ἀνέκαθεν κατά κόσμον ὄνομά του ὡς Λευκάδα, μέσα στό Ἔπος παίρνει τό συμβολικό ὄνομα «Ἰθάκη», ἀπό τό γεγονός ὅτι σ’αὐτό κατευθύνονται («ἰθύνονται») τά δύο κύρια πρόσωπα Ὀδυσσεύς καί Τηλέμαχος. Στήν Ὀδύσσεια ἡ Λευκάς ΕΙΝΑΙ Ἰθάκη.
3) Ἡ σημερινή νησίς Ἀρκούδι, νοτίως τῆς Λευκάδος, στό Ἔπος τῆς Ὀδύσσειας παίρνει τό συμβολικό ὄνομα «Ἀστερίας», διότι τό νοτιότερο τμῆμα της ἔχει τό σχῆμα Προϊστορικῆς Περικεφαλαίας, ἡ ὁποία φέρουσα ἕνα Ἀστερίσκιον στήν προμετωπίδα ἐκαλεῖτο Ἀστερίσκιον…
Κατά παρόμοιον τρόπον καί οἱ Ἥρωες τοῦ Ἔπους, εἶναι μυθολογικά θεωρητικά κινητά, μέ συμβολικά κι αὐτοί ὀνόματα ἀνάλογα μέ τό κύριο γνωρισμά τους, στήν ὅλη Ἱστορία ὅπου λαμβάνουν μέρος.
Τοιουτοτρόπως: 1) Ὁ κεντρικός ἥρωας τῆς Ὀδύσσειας, παίρνει τό ὄνομα Ὀδυσσεύς διότι «ὠδύσσεται», κατατρέχεται ἀπό τόν μεγάλο ἐχθρό του, τόν θεό Ποσειδῶνα. Μέσα στό Ἔπος εἶναι «πανοῦργος» μέ τήν Ἰδιότητα τοῦ Πανεπιστήμονος. Σέ κάθε δυσκολία καί κίνδυνο πού ἀντιμετωπίζει τήν λύση τήν δίνει ἡ ἀπέραντη Ἐπιστημονική του Γνῶση. («ἐμῇ ἀρετῇ»). Γι’αὐτό τόν συντροφεύει συμβολικά ἡ θεά τῆς θεωρητικῆς Ἐπιστήμης. Ἡ Ἀθηνᾶ.
2) Παρόμοια καί ὁ γυιός του Τηλέμαχος. Δέν εἶναι ὁ γυιός αὐτοῦ πού πολεμάει μακρυά («τῆλε») στήν Τροία, ἀλλά εἶναι αὐτός πού ὁ ἴδιος πολεμάει τούς πολυπληθέστερους ἐχθρούς του, τούς μνηστῆρες ἀπό μακρυά. ΕΙΝΑΙ «Τηλέ-μαχος». Μεγάλος Ἐπιστήμων ὅπως ὁ πατέρας του.
Ἡ μαθηματική Ἀνάλυση τῆς «ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑΣ», ἀποδεικνύει τή Γνῶση του. Ἰλιγγιώδης Γεωμετρία, ἀσύλληπτος ἀπειροστικός καί διαφορικός λογισμός καθώς καί ἀνυσματικός λογισμός, μαζί μέ μία ἀπύθμενη θεωρία Συνδυαστικῆς καί Πιθανοτήτων. («ἀλλά τά γ’ οὐκ ὀίω»). Καί μιά φοβερή Ἐπιστήμη Ὀπτικῆς, πού τόν βοηθάει νά περάση τήν τρομερή ἐνέδρα τῶν μνηστήρων ἀθέατος μέσα στό μισοσκόταδο καί τόν ἐλαττωμένο φωτισμό τοῦ Λυκόφωτος καί τοῦ Λυκαυγοῦς. Γνώσεις θεϊκές. ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑ -Τό Ὕψιστο Σημεῖο πού μπόρεσε νά φθάση ἡ ἀνθρώπινη διανόηση- Ὁ μεγάλος Ἀντίπαλός του, ὁ μεγαλοφυής Ἀντίνοος παραδέχεται: «αὐτός μέν γάρ Ἐπιστήμων βουλῇ τε νόῳτε».
Ἀνάλογα μυμβολικά ὀνόματα καί στά ἄλλα πρόσωπα τοῦ Ἔπους.
3) Ὁ Νοήμων («νόησις») εἶναι γυιός τοῦ Φρόνιου («φρένες»).
4) Ἡ Ἀθηνᾶ, θεά τῆς Σοφίας, μεταμφιέζεται σέ Μέντη καί Μέντορα (Mens = νοῦς, νόησις).
5) Ὁ Νέστωρ, εἶναι ὁ νοῦν ἔχων, ὁ νουνεχής, πρᾶος καί γλυκομίλητος.
6) Ὁ Μέδων εἶναι ὁ Medius, ὁ ἐνδιάμεσος Πληροφοριοδότης.
7) Ὁ Ἀχιλλεύς («ἄχος») ἄχεται ἀπό τήν ἀρχή τῆς Ἰλιάδος λόγῳ τῆς προσβολῆς πού ὑπέστη ἀπό τόν Ἀγαμέμνονα. Ὁ Κύκλωπας, ὁ μονόφθαλμος Γίγαντας, θυμίζει τόν Κυκλῶνα πού ἔχει ἕνα «μάτι».
Εἰδικά στό θέμα τῆς ταυτότητας τῆς Ὁμηρικῆς Ἰθάκης, ὁ ποιητής ἐκμεταλλευόμενος τά κοινά γνωρίσματα τῶν γειτονικῶν αὐτῶν νήσων Λευκάδος, Ἰθάκης καί Κεφαλληνίας, τήν ἀποκρύπτει ἐσκεμμένα δίνοντάς μας διάφορα στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνονται νά ἐπαληθεύονται σέ καθένα ἀπό αὐτά. Εὐνόητον λοιπόν ὅτι γιά νά φθάσουμε στήν πατρίδα τοῦ Ὁμηρικοῦ Ὀδυσσέα δέν μένει ἄλλος τρόπος παρά ἡ μόνη γλῶσσα τῆς ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ. Τά Μαθηματικά καί ἡ Γεωμετρία («γαῖαν μετρῶ»), σέ συνδυασμό πάντα μέ τή βαθύτερη ἑρμηνεία τῶν δεδομένων τοῦ ἀρχαίου κειμένου.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου