Ο «ΔΣΕ» ΕΣΦΑΞΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ κ΄ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΔΑΛΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ! ΣΤΙΣ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1946 - ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΛΗΘΗ!

Του Ιωάννη Μπουγά

Στις 26 Νοεμβρίου 1946, μετά τα μεσάνυκτα, οι αντάρτες του λεγόμενου ΔΣΕ κτύπησαν το χωρίο Μάνδαλος πλησίον των Γιαννιτσών, το οποίον υπεράσπιζε ένανς μικρός λόχος 65 ειδικών χωροφυλάκων άνευ θητείας που είχαν σχηματισθεί εν τάχει το 1946 εις αντίδρασιν της Ανταρσίας και επειδή ο Ελληνικός Στρατός ακόμη ήταν σε φάση οργάνωσης. Διοικητής του λόχου ήταν ένα μόνιμος υπολοχαγός του Στρατού, ο Σταύρος Κωνσταντινίδης.

Η πρώτη έφοδος των ανταρτών αποκρούστηκε από τους χωροφύλακες, αλλά σε κάποια ανάπαυλα της μάχης εφονεύθη ο επικεφαλής υπολοχαγός καθ οδόν να επισκεφθεί ένα από τα φυλάκια. Αποτέλεσμα, οι χωροφύλακες να περιορστούν σε δυό κτήρια από τα οποία συνέχισαν να μάχονται μέχρι ενωρίς το απόγευμα. Τότε, απεφάσισαν έξοδο και διέφυγαν, αφήνοντας πίσω 12 συναδέλφους τους και τον υπολοχαγό νεκρούς.

Εν τω μεταξύ οι αντάρτες είχαν γίνει κύριοι του μεγαλυτέρου μέρους του χωριού, ενώ η αντίσταση των χωροφυλάκων συνεχιζόταν. Οι θηριωδίες τους είχαν αρχίσει από ενωρίς. Συνολικά δολοφόνησαν 24 αμάχους πολίτες - 4 άνδρες, 5 γυναίκες και 15 ανήλικους, από τους οποίους οι 11 ήταν από 3 έως 9 ετών!

ΗΔέσποινα Βασιλειάδου, ήταν έγκυος 8-9 μηνών. Της έσχισαν την κοιλιά και έβγαλαν το έμβρυο. Ακρωτηρίασαν με τσεκούρι και μετά τουφέκισαν τα 8 ανήλικα παιδιά της, τη Μαρία -17 ετών, τον Εμμανουήλ -15, τον Αντώνη ,12, τη Σοφία- 9, τον Πρόδρομο -8, τον Στάθη -7, τους δίδυμους Βασίλη και Ευθύμη 5!!

Ο σύζυγός της, Ηλίας Βασιλειάδης επέζησε....

Από τα υπόλοιπα θύματα, 5 παιδιά και 2 γυναίκες τους έσφαξαν με μαχαίρι, ενώ ένα ανδρόγυνο με το παιδί τους πριν τους σκοτώσουν τους ακρωτηρίασαν. Ένας από τους νεκρούς χωροφύλακες βρέθηκε με βγαλμένα μάτια και κρεμασμένον (δεν προσδιορίζεται αν αυτά έγιναν όταν ήταν ακόμη ζωντανός ή στη σορό του).

Οι απώλειες των ανταρτών ήταν 12 νεκροί και 9 τραυματίες. Πριν αναχωρήσουν το βράδυ από το χωριό προέβησαν σε ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ, και έκαψαν 45 σπίτια και 40 αποθήκες για τα ζώα των χωρικών.

ΦΥΣΙΚΑ, στα βιβλία των αριστερών ισοριογράφων δεν θα βρείτε ΤΙΠΟΤΕ για τις θηριωδίες επί των αμάχων, ούτε καν ότι υπήρξαν άμαχοι θύματα. Απλά τους προσθέτουν στους χωροφύλακες και έτσι παρουσιάζονται και ως τρομεροί πολεμιστές!

Άλλη ιδιατερότητα των κομμουνιστικών πηγών είναι ότι τοχωριό αναφέρεται με σλαβικό όνομα Μαντάλοβο!

Εδώ το ανακοινωθέν του ΔΣΕ

"Την ίδια μέρα άλλα τμήματά μας επετέθηκαν κατά της έδρας του λόχου κυνηγών στα χωριά Μαντάλοβο και Μαύρο των Γιαννιτσών. Ο εχθρός δύναμης 100 και πλέον ήταν οχυρομένος με χαρακώματα, συρματοπλέγματα καθώς και σε σπίτια με πολεμίστρες. Η μάχη ήταν σκληρή και βάσταξε 16 ώρες, με αποτέλεσμα να καταληφθούν τα χωριά και να καταστραφούν όλες οι θέσεις άμυνας του εχθρού. Οι απώλειες του εχθρού ανέρχονται σε 30 νεκρούς αξ/κούς και χωροφύλακες, μεταξύ αυτών και ο αρχιφασίστας διοικητής του λόχου κυνηγών Ι. Κωνσταντινίδης καθώς και 20 από τους οπλισμένους ταγματαλήτες. Λάφυρα που περιήλθαν στα χέρια των τμημάτων μας είναι: 2 οπλ/λα, 4 τόμσον, 25 ντουφέκια με πολλές χιλιάδες πυρ/κά, πολλές χειροβομβίδες, 1 ατομικός ολμίσκος με 17 βλήματα, 2 στρατ. άλογα και 14 κάρρα τρόφιμα και ιματισμός."

Βλέπετε, ψευδολογίες, μυθοπλασία, ΑΠΟΚΡΥΨΗ της αλήθειας. Μεγαλοποίηση του αντιπάλου και της μάχης (100 αντί 65 χωροφύλακες, 16 ώρες μάχης αντί 7). Το 1946 δεν υπήρχαν στην Ελλάδα ταγματασφαλίτες.

Λέξη για τις θηριωδίες στους αμάχους. Όλα τα θύματα έγιναν χωροφύλακες.

Το ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ των χωρικών και τα μεγάλα ζώα που τους πήραν για να το μεταφέρουν έγινε 2" στρατιωτικά άλογα και 14 κάρρα τρόφιμα και ιματισμός"!!!!!!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΓΑΣ
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp…
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ - (ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ''ΦΥΛΛΑ ΚΑΤΟΧΗΣ'')

Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, με πολλά μηνύματα ψυχικής δύναμης και θάρρους, γραμμένο με αυθεντικότητα …

από το βιβλίο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου,εκδόσεις Εστίας, σ. 26-29

 

25 Νοεμβρίου 1941

Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τί θά γίνη μέ τή πείνα ; Τί θά γίνη μέ τή πεί­να των παιδιών ;

Έβλεπα το πιο θαυμάσιο όνειρο. Ένα πολύ μακρύ τραπέζι στολισμένο μέ τα πιο όμορφα φα­γητά καί γλυκά. Στήν κορυφή καθότανε ό μικρός Χριστός καί γύρω τά άπειρα ελληνόπουλα. “Ολα έτρωγαν μέ βουλημία καί απόλαυση, πασαλειμένα ώς τ’ αύτιά. Άνάμεσά τους πολλοί μικροί μου φί­λοι, μου έκλειναν τό μάτι χαρούμενα.

Ξύπνησα μέ τό αίσθημα πώς έβγαινα άπό τον παράδεισο καί βούλιαζα σιγά, ξύπνια, σ’ ένα γνώριμον έφιάλτη. Το δωμάτιό μου είναι παγωμένο. Πεινώ. Ποτέ δέ σηκώνομαι άπό τό τραπέ­ζι χορτάτη. Γύρω μου έρχονται όλα τά παιδικά προσωπάκια τής Πλάκας, μά όπως είναι στ’ αλή­θεια, σκελετωμένα, όλο μάτια. Μάτια γεμάτα άπο- ρία, πού δέ καταλαβαίνουν. Τί νά καταλάβουν ; Πώς στέρεψε ή γη ; Πώς στέρεψε ή άγάπη ; Καί είναι πάρα πολλά. Τά γνωρίζω ολα άπό τούς μή­νες τού πολέμου. Έχω έπιστρατέψη τις φίλες μου νά μου μαζεύουν καί τό τελευταίο ψιχουλάκι τροφής. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Η Ειρήνη Ισιμπούκη (¹) μου φέρνει σέ τενεκεδάκια κονσέρβας ό,τι βρίσκει. Καί στο σούρουπο, μέ τό φακό στο χέρι, άναζητουμε αύτά τά παιδιά στις σκοτεινές κάμαρες των παλιών σπιτιών, νά τούς μοιράσομε ό,τι έχωμε.

(1 ) ‘Η Ειρήνη Τσιμπούκη, αδερφική φίλη μου, άπό τις πιο αξιόλογες έλληνίδες γιά τό μυαλό της, τή μόρφωσή της καί τή μεγάλη καρδιά της.

Χτές βράδυ ό μικρός Στέφανος Μιχαλόπουλος, στην οδό Θουκυδίδου 10, μοναχός του, ξαπλωμένος στή γωνιά τής ερειπωμένης κάμαρας, περίμενε. Μάς περίμενε δπως κάθε βράδυ μέ τά μάτια καρ­φωμένα στην πόρτα.

“Οταν δε γνωρίζεις, μπορείς ίσως να βρής λίγη γαλήνη. Μά όταν έχεις φιλία μέ τό παιδί, αύτή τη φιλία πού σου χαρίζει άνετα, καί σε εμπιστεύεται, καί δε γυρεύει, μά σέ κοιτάζει μέ τά μεγαλωμένα μάτια του καί περιμένει. Θεέ μου! δέ χωρεΐ πιά άναβολή, ουτε μέρας ουτε ώρας’ κάτι πρέπει νά γίνη. Πηγαινοέρχομαι στο δωμάτιό μου γιά νά ζε­σταθώ καί κάθομαι ξανά καί γράφω γιά νά πο­λεμήσω τούς εφιάλτες πού μέ κυκλώνουν.

26 Νοεμβρίου 1941

Τι θα τις κάνωμε τις μητέρες ; Τις βλέπω κάθε μέρα καί άπελπίζομαι. Είναι τόσες οί άνάγκες τους καί δ,τι προσφέρομε είναι έλάχιστο. Σήμερα πάλι ήρθαν όλες στην οδό Βύρωνος(^ι). Ή Δέσποι­να Τατσιόγλου μέ τά τέσσερα παιδιά καί τον μικρό τον Στράτο δυο χρόνων. ‘Η “Αρτεμις Θεοφίλου κι’ αύτή μέ τέσσερα παιδιά, τά δυο τελευταία μωρά. Κλαίει μέ άπόγνωση γιατί συμπλήρωσαν τά δυό τους χρόνια καί χάνουν τό γάλα τού Ερυθρού Σταυ­ρού. Ή Τραμουντάνα, πού έχασε τον άνδρα της στή Σωτηρία, μέ τά πονεμένα της μάτια καί την άρρωστιάρικη λαχτάρα γιά τά δυό άγοράκια της. Ή Παναγάτου, που το απλληκάρι της , είκοσι χρονών, πέθανε από οιδήματα κι έτρεμε για τα άλλα τρία μικρότερα. Η Μαγουλιανού, με το όμορφο αγοράκι της που το σφίγγει διαρκώς στην αγκαλιά της, λες και με αυτό τον τρόπο θα το σώσει από το κακό. Η Νανάκη, πεντακάθαρη πάντα με τα τρία μωρά της. Και άλλες, και άλλες, αναρίθμητες άλλες.

Θεέ μου, να ζήσουν τα μωρά, να μην πεθάνει κανένα.

(1) Στήν οδό Βύρωνος είναι, τό γραφείο μας του ΕΟΧΛ.

.

22 Νοεμβρίου 1941

Πούλησα τό ποδήλατο των παιδιών μιά χρυσή λίρα καί πήγα στον Ασύρματο ν’ άγοράσω ό­σπρια. θάθελα πολύ νά βρώ καί λίγο λάδι καί κα­νένα αύγό.

Κάτι βρώμικοι, άξύριστοι άνθρωποι βγάζουν τά χέρια άπό τήν τσέπη καί μού δείχνουν, μυστικοί, σά ζάρια, μέσα στή φούχτα τους, δείγματα άπό φασόλια καί ρεβύθια. Φορτώθηκα δυο οκάδες φασόλι και δυο οκάδες φάβα και γύρισα σπίτι.

1 Δεκεμβρίου 1941

Τό πρωί, στήν οδό Βύρωνος, ήρθε καί μάς βρή κε ένας νέος άνδρας μ’ ένα παιδί στήν άγκαλιά του, Τρομάξαμε σάν είδαμε τό μικρό, τις σάρκες το») γεμάτες άπό άνοιχτές πληγές. Τον γνωρίσαμε άμέ σως, ήταν ό μικρός ό Καρκατζός. Είχαμε πάει σπίττ τους. Θυμόμουνα καλά τή μητέρα του, καθαρή καί. όμορφη, κι’ αύτόν καί τ’ άδερφάκι του πάντα φρον τισμένα.

—« Πώς άφήσατε τό παιδί καί κατάντησε ίτσι;» ρώτησα τρομαγμένη. Τότε ό νέος άντρας σπάσε. Θυμός ήταν, λυγμός ήταν, δέν ξέρω,

— «Έφυγε » μου είπε, «άφησε τά δυό παιδιά και εξαφανίστηκε ».

Κατάλαβα πώς οι υποψίες του για την απιστία τής γυναίκας τον βασάνιζαν πολύ περισσότερο από την αρρώστια τού παιδιού. “Όμως ξαφνικά ήμουνα σίγουρη πώς ή νέα γυναίκα αυτοκτόνησε. Ποιος ξέρει με ποιόν τρόπο σκοτώθηκε. Τη θυμάμαι τόσο τρυφερή μητέρα, τόσο περήφανη. Όταν τού είπα την σκέψη μου, ο νέος άντρας έπεσε σε συλλογή. Κρατήσαμε το μικρό Το πήγαμε στη Ριζάρειο.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

https://antexoume.wordpress.com/2014/10/29/%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%b5%ce%af%c2%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%b1/#more-12511 

ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΒΥΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Του Θεόδωρου Καρυώτη
 

Τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων θορύβησαν τους Έλληνες όταν έγραψαν με τεράστιους τίτλους για την υπογραφή μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης αναφορικά με θαλάσσιες ζώνες. Εάν όμως κάποιος διαβάσει προσεκτικά την ανακοίνωση των Τούρκων θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία και η Λιβύη φοβήθηκαν να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους όπως διαφήμιζε για αρκετό καιρό τώρα ο Ερντογάν.

 

Στην ανακοίνωση των Τούρκων αναφέρονται μόνο τα εξής: «Υπογράψαμε με την Κυβέρνηση της Τρίπολης Μνημόνιο Συνεργασίας για την Ασφάλεια και τη Στρατιωτική Συνεργασία, ενώ ταυτόχρονα, υπογράψαμε Μνημόνιο Συνεννόησης για τη θάλασσα, κάτι που απορρέει από το διεθνές δίκαιο».

Διαβάζοντας προσεκτικά αυτή την συμφωνία μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:

1. Δεν έγινε καμία οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.

2. «Μνημόνιο Συνεννόησης για την Θάλασσα» δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

3. Δεν έστειλαν γεωγραφικές συντεταγμένες αυτής της ανύπαρκτης οριοθέτησης στα Ηνωμένα Έθνη.

4. Οι Τούρκοι αρέσκονται να στέλνουν χάρτες αλλά αυτή την φορά δεν το έκαναν.

5. Η Άγκυρα φοβήθηκε την αντίδραση του αμερικανικού State Department και η Τρίπολη φοβήθηκε την αντίδραση του Κάιρου.

Φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αίγυπτος δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την κατάφωρη παραβίαση της UNCLOS από την Τουρκία. Άμεση υπήρξε και η κινητοποίηση της ελληνικής διπλωματίας μόλις γνωστοποιήθηκε η υπογραφή μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης αναφορικά με θαλάσσιες ζώνες.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, από την πλευρά της Αθήνας έγιναν ήδη τα ακόλουθα βήματα:

Α. Ο υπουργός Εξωτερικών κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα, στο υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να ζητήσει εξηγήσεις.

Β. Υπήρξε δημόσια αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών που ανέφερε: «Η υπογραφή μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης μνημονίου κατανόησης δεν μπορεί να παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών. Μία τέτοια ενέργεια θα παραβίαζε κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και δεν θα παρήγε έννομα αποτελέσματα. Επιπλέον μία τέτοια ενέργεια δεν θα συμβάδιζε με την αρχή της καλής γειτονίας που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ γειτονικών χωρών».

Γ. Υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια με τους ομολόγους του της Κύπρου και της Αιγύπτου, Νίκο Χριστοδουλίδη και Σαμέχ Ελ-Σούκρι, αντίστοιχα. Πάντως ο Νίκος Δένδιας όχι μόνο δεν πανικοβλήθηκε αλλά σχολίασε με ειρωνικό ύφος την υπογραφείσα συμφωνία μεταξύ του προέδρου της Τουρκία και του προέδρου της Λιβύης που βρίσκεται στην Τρίπολη και δεν ελέγχει ένα μεγάλο μέρος της χώρας του.

Ήταν κάτι που μας ξάφνιασε ευχάριστα όταν είπε: «Όσον αφορά τα θέματα της Λιβύης, φαντάζομαι ότι πίσω από αυτό είναι η ερώτηση που έχει να κάνει με την, νομίζω τελείως αδόκιμη, για να μην πω εκτός κάθε λογικής, απόπειρα να υπάρξει συζήτηση -υποθέτουμε, δεν το ξέρουμε, παρότι ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών, όταν τον συνάντησα στη Νέα Υόρκη, δεν αρνήθηκε ότι υπήρχαν τουρκικές προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση- να υπάρξει καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.

Θα πρέπει να σας πω ότι μια τέτοια προσπάθεια είναι παντελώς αγεωγράφητη, διότι αγνοεί βεβαίως κάτι το οποίο ο καθένας νομίζω μπορεί να διαπιστώσει, ότι ανάμεσα στις δύο χώρες υπάρχει ο μεγάλος γεωγραφικός όγκος της Κρήτης. Κατά συνέπεια, λοιπόν, νομίζω ότι μια τέτοια προσπάθεια είναι στα όρια της φαιδρότητας και θα ήθελα να σας πω ότι όσον αφορά τη Λιβύη, η χώρα είναι έτοιμη να αποστείλει πρέσβη στη Λιβύη, όταν οι συνθήκες επιτρέψουν την παραμονή του εκεί».

Έτσι ο Ερντογάν δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και η Γαλάζια Πατρίδα να φτάνει μέχρι την Γαύδο. Πρέπει να του υπενθυμίσουμε, για πολλοστή φορά, ότι η ΑΟΖ που το κράτος του διαθέτει στην Ανατολική Μεσόγειο είναι αυτή: 

 

ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΟΖ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Και όχι αυτή της Γαλάζιας Πατρίδας που παραβιάζει ξεδιάντροπα την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) που δεν τόλμησε να παρουσιάσει στην Κωνσταντινούπολη όταν υπέγραψε αυτή την κωμική συμφωνία με τον Λίβυο ομόλογό του.

Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

HELLAS JOURNAL 
https://hellasjournal.com/2019/11/o-erntogan-fovithike-na-oriothetisei-aoz-me-tin-livyi-i-eironiki-apantisi-toy-dendia/ 
DEFENCE POINT 
https://www.defence-point.gr/news/oi-energeies-tis-toyrkias-me-tin-livyi-den-paragoyn-nomika-apotelesmata 

ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ «ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ» ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Του Νίκου Μελέτη

Τα «θεμέλια» της λεγόμενης Γαλάζιας Πατρίδας επιχειρεί να θέσει η Άγκυρα και μάλιστα με νομιμοφανείς διαδικασίες και εντός των Ηνωμένων Εθνών, με την επιστολή την οποία κατέθεσε στις 13 Νοεμβρίου στον ΟΗΕ, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που απέρριψε ως παράνομους τους τουρκικούς ισχυρισμούς.

Με την επιστολή του τούρκου Μονίμου Αντιπροσώπου Φεριντούν Σινιρίογλου προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, η Τουρκία επιχειρεί στο κείμενο αυτό να συμπεριληφθούν ολοκληρωμένα όλες οι θέσεις που έχει προβάλει  στο παρελθόν κυρίως μετά το 2003 (όταν υπήρξε η πρώτη τουρκική αντίδραση στην Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Αιγύπτου) και οι οποίες μέσω αυθαίρετων και μονομερών ερμηνειών του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, θα οδηγούσαν στην υφαρπαγή ολόκληρης της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κατά την πάγια τακτική της η Τουρκία ,πρώτα διαμορφώνει ένα έστω και έωλο νομικό υπόβαθρο των διεκδικήσεων της και κατόπιν επιδιώκει δια τις ισχύος και δια των απειλών και της βίας να το επιβάλει, προσδοκώντας ότι στην χειρότερη των περιπτώσεων θα βγει κερδισμένη από αυτό το «παιγνίδι».

Στην επιστολή αυτή ο τούρκος Διπλωμάτης και πολύ καλός γνώστης των ελληνοτουρκικών καθώς και των θεμάτων της  Ανατολικής Μεσογείου απαντά στην ρηματική διακοίνωση και στην επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας ( της 4ης Μαΐου και της 11ης Ιουλίου ) με την οποία κατέθεσε στον ΟΗΕ συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας της στο βορειοδυτικό τμήμα της (με αφορμή την «εισβολή» του FATIH για παράνομη γεώτρηση) αλλά και στην επιστολή  της Ελληνίδας Μονίμου Αντιπροσώπου στον ΟΗΕ (της 25ης Απριλίου), που απέρριπτε τους τουρκικούς ισχυρισμούς  που αφορούσαν την Ελλάδα.

Η Άγκυρα επίσης προβάλλοντας τον γνωστό ισχυρισμό ότι είναι  η χώρα με τις «μεγαλύτερες ηπειρωτικές ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο», επαναλαμβάνει ότι έχει  ipso facto και ab initio νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού  32°16'18"E και απαιτεί, κάθε οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δυτικά του σημείου αυτού να γίνεται σε «συμφωνία μεταξύ των επηρεαζόμενων κρατών στην περιοχή, με βάση την αρχή της ισότητας με στόχο την επίτευξη ισότιμης οριοθέτησης». 

Όμως η Τουρκία κατέθεσε και συγκεκριμένες συντεταγμένες που διαμορφώνουν όπως υποστηρίζει το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας της θέτοντας ως καταρχήν και μόνο ως προσωρινό όριο στα δυτικά τον 28ο Μεσημβρινό που διατέμνει κάθετα την Ρόδο.

Η καταρχήν διεκδίκηση της τουρκίας όπως περιγράφεται στην Ρηματική Διακοίνωση

Σε ό,τι αφορά το δυτικό όριο της υφαλοκρηπίδας της η Τουρκία δηλώνει ότι θα «καθορισθεί σύμφωνα με τον αποτέλεσμα των μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο, καθώς και στη Μεσόγειο, μεταξύ όλων των σχετιζόμενων κρατών , σύμφωνα με τις Αρχές ισότητας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τα ειδικές και σχετικές περιστάσεις βάσει του διεθνούς δικαίου». Μια αναφορά που παραπέμπει στην ακραία διεκδίκηση για τουρκική υφαλοκρηπίδα ακόμη και νότια της Κρήτης και θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και …Λιβύης, με αντίστοιχο εκμηδενισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Με τις συντεταγμένες τις οποίες συμπεριέλαβε ως συνημμένες στην επιστολή του ο κ. Σινιρίογλου επιχειρείται η νομιμοποίηση της παράνομης οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους και συγχρόνως «διαγράφεται» όλη η ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα καθώς η Τουρκία αναγνωρίζει μέσω παράδοξων και αυθαίρετων ερμηνειών, τόσο στα ελληνικά νησιά (Καστελόριζο, Ρω, Ρόδο, Κάσο Κάρπαθο, Κρήτη) αλλά και στην ίδια την Κύπρο θαλάσσιες ζώνες μόνο στα χωρικά τους ύδατα (6 ν.μ. για τα ελληνικά νησιά και 12 ν.μ για την Κύπρο). Και όλη η υπόλοιπη υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να διαμοιρασθεί μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής.

Όμως ακριβώς αυτή την Αρχή της μέσης γραμμής που εφαρμόζει για τον διαμοιρασμό της υφαλοκρηπίδας με την Αίγυπτο , στην ίδια  επιστολή εμφανίζεται να την απορρίπτει σε ότι αφορά στην Ελλάδα η οποία με την επιστολή της 25ης Απριλίου είχε επικαλεσθεί την Αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ χωρών με έναντι ακτές.

Στην ανακοίνωση του το Ελληνικό ΥΠΕΞ, επισημαίνεται ακόμη ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα ανεξαρτήτως μεγέθους και ότι παραμένει βασική αρχή για την οριοθέτηση αυτή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής.

Επίσης σε ότι αφορά τις αναφορές περί οριοθέτησης δυτικά του 28ου Μεσημβρινού  το ελληνικό ΥΠΕΞ επισημαίνει ότι «συνιστούν ανοικτή παρέμβαση στο δικαίωμα της Ελλάδος να συνομολογεί συμφωνίες οριοθέτησης με τρίτα κράτη».

Και επισημαίνεται ακόμη ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί  κι οι συντεταγμένες είναι νομικά αβάσιμοι εσφαλμένοι και αυθαίρετοι στον βαθμό που παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Η Αθήνα καλεί την Τουρκία  να αναθεωρήσει τη στάση της και να συμμορφωθεί με το Δίκαιο της Θάλασσας  προς όφελος της σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή.

Το ερώτημα πλέον που απασχολεί και την ελληνική κυβέρνηση είναι εάν η κίνηση αυτή της Τουρκίας στον ΟΗΕ έγινε για την «κατοχύρωση» των ακραίων και αυθαίρετων θέσεων της  ή αποτελεί το πρώτο βήμα για κινήσεις που θα έχουν στόχο την ευθεία και έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια σοβαρή και επικίνδυνη κλιμάκωση της ήδη υπάρχουσας έντασης.

Η οριοθέτηση με πλήρη επήρεια των νησιών 

Επιστολή της 13ης Νοεμβρίου 2019 του Μονίμου  Αντιπροσώπου της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη   προς τον Γενικό Γραμματέα

«Αναφορικά με την επιστολή της 25ης Απριλίου 2019 (A / 73/850-S / 2019/344) του Επιτετραμμένου της μόνιμης αποστολής της Ελλάδας, της προφορικής διακοίνωσης της ελληνοκυπριακής Διοίκησης της 4ης Μαΐου 2019 και της επιστολής της 11ης Ιουλίου 2019 (Α / 73/944-S / 2019/564) του αντιπροσώπου της ελληνοκυπριακής Διοίκησης απευθυνόμενος στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και υπενθυμίζοντας τις πολυάριθμες επιστολές και διακοινώσεις της Τουρκίας, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στις ακόλουθες σκέψεις.

Καταρχάς, θα ήθελα να επαναλάβω ότι η Τουρκία, ως η χώρα με τις μεγαλύτερες ηπειρωτικές ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει ήδη υποβάλει στα Ηνωμένα Έθνη, μεταξύ άλλων, μέσω των Διακοινώσεων της  Μόνιμης Αποστολής της Τουρκίας 2004 / Turkuno DT / 4739, της 2ας Μαρτίου 2004, 2005 / Turkuno DT / 16390, με ημερομηνία 4 Οκτωβρίου 2005, αριθ. 2013/14136816/22273 της 12ης Μαρτίου 2013 και επιστολές με ημερομηνία 25 Απριλίου 2014 (A / 68/857) και στις 18 Μαρτίου 2019 (A / 73/804), καθώς και στα πολυάριθμα έγγραφα και επιστολές της Μόνιμης Αντιπροσωπείας που έχουν επίσης δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του τμήματος θαλάσσιων υποθέσεων και του Δικαίου της Θάλασσας, όπως και στο σχετικό Δελτίο Δικαίου της Θάλασσας (Law of the Sea Bulletins), ότι η Τουρκία έχει ipso facto και ab initio νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού  32°16'18"E.

Όπως επανέλαβε η Τουρκία σε διάφορες περιστάσεις, η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας, πέραν των δυτικών τμημάτων του γεωγραφικού μήκους 32°16'18"E., θα πρέπει να πραγματοποιείται σε συμφωνία μεταξύ των επηρεαζόμενων κρατών στην περιοχή, με βάση την αρχή της ισότητας με στόχο την επίτευξη ισότιμης οριοθέτησης.

Από αυτή την άποψη, βάσει του διεθνούς δικαίου, η Τουρκία θεωρεί ότι τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στις προαναφερθείσες θαλάσσιες περιοχές ακολουθούν τη διάμεση γραμμή μεταξύ των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου, με το σημείο δυτικά των 28 ° 00'00 "E ,να καθορισθεί  σύμφωνα με τον αποτέλεσμα των μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο, καθώς και στη Μεσόγειο, μεταξύ όλων των σχετιζόμενων κρατών , σύμφωνα με τις Αρχές ισότητας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τα ειδικές και σχετικές περιστάσεις βάσει του διεθνούς δικαίου.

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Τουρκία απορρίπτει συνολικά τη μονομερή κατάθεση από την ελληνοκυπριακή Διοίκηση ενός καταλόγου γεωγραφικών συντεταγμένων, συνοδευόμενου από έναν ενδεικτικό χάρτη (όπως εκδόθηκε στην εγκύκλιο ανακοίνωση της Διεύθυνσης Θαλάσσιων Υποθέσεων και του Δικαίου της Θάλασσας / Γραφείο Νομικών Υποθέσεων της 7ης Μαΐου 2019), σχετικά με τα βόρεια και βορειοδυτικά εξωτερικά όρια της λεγόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και την υφαλοκρηπίδα της ελληνοκυπριακής Διοίκησης. Η Τουρκία απορρίπτει, επίσης, την επιστολή της 25ης Απριλίου 2019 του Επιτετραμμένου της Ελλάδας, η οποία, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο, απαιτεί την οριοθέτηση της  υφαλοκρηπίδας ή της Αποκλειστικής Οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με αντίθετες ακτές (τόσο ηπειρωτικές όσο και νησιωτικές) και προνοεί ότι θα πρέπει να πραγματοποιούνται με βάση την αρχή της ίσης απόστασης /μέσης γραμμής.

Σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 74 παράγραφος 1 και 83 παράγραφος 1, που αντικατοπτρίζουν το εθιμικό διεθνές δίκαιο, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με απέναντι ή παρακείμενες ακτές πραγματοποιείται με συμφωνία βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου, προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της πρακτικής των κρατών, του εθιμικού διεθνούς δικαίου, των διεθνών δικαστικών αποφάσεων και της νομολογίας, η μέθοδος ίσης απόστασης /μέσης γραμμής εφαρμόζεται μόνο όταν η εφαρμογή της δεν παραμορφώνει την ισότιμη οριοθέτηση.

Η Τουρκία επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά ότι είναι έτοιμη σήμερα, όπως και στο παρελθόν, να υποστηρίξει πλήρως την εξασφάλιση δίκαιης, ισότιμης και ειρηνικής επίλυσης όλων των εκκρεμών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της δίκαιης οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με όλα τα σχετικά παράκτια κράτη που αναγνωρίζει και με τα οποία έχει διπλωματικές σχέσεις, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, προκειμένου να συμβάλει περαιτέρω στη σταθερότητα και την ειρήνη και ευημερία ολόκληρης της λεκάνης της Μεσογείου. Όσον αφορά στο δυτικό τμήμα της Κύπρου, αυτό θα ήταν δυνατό μόνο μετά από μια συνολική πολιτική διευθέτηση.

Ενόψει των ανωτέρω, επισυνάπτεται κατάλογος γεωγραφικών συντεταγμένων σχετικά με τα εξωτερικά όρια της  υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία ασκεί αυτοδικαίως και αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.

Θα ήμουν ευγνώμων εάν η παρούσα επιστολή και το παράρτημά της θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, στα σημεία 41 και 74 της ημερήσιας διάταξης και να δημοσιευθούν στον δικτυακό χώρο της Διεύθυνσης Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και στην επόμενη έκδοση του Law of the Sea Bulletin.

Φεριντούν Σινιρίογλου».

LIBERAL
https://www.liberal.gr/diplomacy/i-tourkia-tha-parei-tin-apantisi-tis-meso-tou-oie/276063 

Θ.ΚΑΡΥΩΤΗΣ : Η ΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ

Του Γεωργίου Σαχίνη
 
Ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μέρυλαντ της Ουάσιγκτον και θεωρούμενος ως ο «πατέρας της Ελληνικής ΑΟΖ», Θεόδωρος Καρυώτης μιλώντας σήμερα στον 98.4  εξήγησε τι συνιστά η αποστολή από την Τουρκία ρηματικής διακοίνωσης  στον ΟΗΕ με την οποία ανακηρύσσει, πρακτικά, την δική της ΑΟΖ μέχρι την Αίγυπτο και δεν αναγνωρίζει ούτε την ελληνική αλλά ούτε και την οριοθετημένη κυπριακή, με μακροσκελή επιστολή ημερομηνίας 13 Νοεμβρίου 2019, μέσω του Μονίμου Αντιπροσώπου της Άγκυρας στον Οργανισμό, Feridun H. Sinirlioglu.

Όπως είπε , πέραν του παραλογισμού που όμως αναδεικνύει την στρατηγική βάθους στον Αναθεωρητισμό της Άγκυρας, η  ρηματική διακοίνωση δεν αποτελεί βέβαια επίσημη ανακήρυξη αλλά ενέχει τον χαρακτήρα φωτογραφικής αποτύπωσης της ΑΟΖ που λέει ότι διαθέτει η Τουρκία.
Ο κ. Καρυώτης εξήγησε γιατί  η Τουρκία έτσι  θέλει εκτός επήρειας το νησιωτικό σύμπλεγμα στο Καστελόριζο , φτάνοντας μέχρι και νότια της Κρήτης. Τόνισε δε ότι το «κλειδί» σε όλα αυτά είναι οι οριοθετήσεις ΑΟΖ άμεσα με την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και την Αίγυπτο. Διαφορετικά με την ελληνική παλινδρόμηση διαρκώς στο θέμα, στο τέλος θα μας προκύψει συνεκμετάλλευση επί δικών μας  δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

https://www.neakriti.gr/article/editors-blogs/giorgos-sahinis-blog/1561381/th-karuotis-i-rimatiki-diakoinosi-tis-aguras-ston-oie-gia-tin-aoz-kai-i-elliniki-palindromisi/

ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΟΡΑ - Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ, ΓΙΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ

«Γενί Σαφάκ»: Τουρκία και Λιβύη κυριαρχούν στη Μεσόγειο

 

Σημαντική συνάντηση είχαν χθες το απόγευμα ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με τον πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ Ες Σαράζ στην Κωνσταντινούπολη, κατά την οποία τέθηκε επί τάπητος το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στην ανατολική Μεσόγειο.

 

Η συνάντηση κράτησε 2 ώρες και 15 λεπτά και παρόντες ήταν επίσης ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών ΜΙΤ Χακάν Φιντάν. Όπως αναφέρει στο πρωτοσέλιδό της σήμερα, Πέμπτη η τουρκική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», με τίτλο «Στο τραπέζι ο χάρτης της Μεσογείου», το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση μεταξύ Ερντογάν και Φαράζ ήταν η υπογραφή συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στις δύο χώρες.

«Με τη συμφωνία η προσπάθεια της Ελλάδας να εισβάλλει στη Μεσόγειο θα πέσει στο κενό ενώ Τουρκία και Λιβύη θα αποκτήσουν θαλάσσιες αρμοδιότητες στην περιοχή νότια της Κρήτης και γύρω από την Κύπρο», σημειώνει η φιλο-κυβερνητική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι «μετά τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης».

 

 

Philenews/ethnos.gr
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ 
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/11/blog-post_311.html 

ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ 3000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΚΙΤΣΟ ΤΖΑΒΕΛΑ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΣΤΙΣ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1828

Τον Οκτώβριο του 1828 ο Δημήτριος Υψηλάντης ξεκίνησε με 3 χιλιαρχίες για την Στερεά Ελλάδα. Απελευθερώνει πόλεις και χωριά της Βοιωτίας, της Παρνασσίδας και της Λοκρίδας.
Ο Κίτσος Τζαβέλας απελευθερώνει τα Κράβαρα (Ναυπακτία), ενώ μια χιλιαρχία με τον Στράτο και τον Βαγγέλη Κοντογιάννη προχώρησαν για την Υπάτη.
Κατόπιν ο Κίτσος Τζαβέλας με μια χιλιαρχία, με την πεντηκονταρχία του Νίκου Τζαβέλα και με τα στρατιωτικά σώματα του Μαστραπά, του Μάκρη και του Γάλλου στρατηγού Δέντζελου, (που όλα μαζί έφταναν τους 4.000 στρατιώτες), τραβούν για το Καρπενήσι κι άρχισαν να το περισφίγγουν από παντού!

Ο Γιαν. Ράγκος εισχωρεί στ' Άγραφα. Στο μεταξύ μάχες δίνονται στην Λάσπη Καρπενησίου, στην Αγ. Τριάδα και στο Μεγάλο Χωριό.

Αρχές Νοεμβρίου 1828 ο Κιουταχής αποφάσισε ν' αντικαταστήσει τον αρχηγό της φρουράς του Καρπενησίου Ασλάν-μπέη Μοχορδάρη και να βάλει στην θέση του τον Καρανφίλ-μπέη (ή Καρνοφίλμπεη). 

Ο Μοχορδάρης δυσαρεστημένος ζητάει την βοήθεια των Γιολδασαίων και των άλλων Ελλήνων οπλαρχηγών για ν' αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του. Και για να δείξει την καλή του θέληση έδωσε άδεια στις Ελληνικές οικογένειες που ήταν έγκλειστες στο Καρπενήσι να φύγουν, αφού όμως εγκαταλείψουν στα σπίτια τους όλα τα υπάρχοντα τους. Ο Καρανφίλ-μπεης με 1.700 Τούρκους στρατιώτες μπαίνει στ' Άγραφα και προχωρεί για το Καρπενήσι. Ο Ράγκος δεν μπόρεσε να τους συγκρατήσει κι υποχώρησε. Έτσι οι Τούρκοι μπήκαν στο Καρπενήσι κι ενίσχυσαν την φρουρά.

Στις 10 Νοεμβρίου ο Τζαβέλας κι οι άλλοι καπετανέοι συγκρούσθηκαν με τους Τούρκους και έπιασαν μια εφοδιοπομπή από 200 ζώα φορτωμένα με τροφές, που προορίζονταν για τους πολιορκημένους του Καρπενησίου. Τα τούρκικα αποσπάσματα με αρχηγούς τους Σμαήλ-μπέη Κιαφιζέζη και τον Μουσταφά Γκέγγα, με 2.000 στρατιώτες κατέλαβαν επίκαιρες θέσεις και φρουρούσαν σ' όλη την γραμμή από το Βελούχι μέχρι την Ρεντίνα.

Όλο αυτόν τον καιρό το Καρπενήσι ζει τις τελευταίες μέρες της σκλαβιάς του. Οι Τούρκοι είναι πεινασμένοι, τρομαγμένοι, εξαγριωμένοι. Ευτυχώς οι Ελληνικές οικογένειες είχαν φύγει και γλύτωσαν από την μανία του κατακτητή, που ξεσπά ενάντια στα άψυχα.

Γράφει η "Γενική Εφημερίς της Ελλάδος":

"Οι εν Καρπενησίω εχθροί αυθημερόν εις μίαν ώραν πριν φέξει, έως 500 υπήγαν εις την Αγίαν Τριάδα, την οποίαν και έκαυσαν. Αι εμπροσθοφυλακαί των στρατοπεδευμένων εις το χωρίον Μεζίλον, εννοήσασαι τους εχθρούς επυροβόλησαν αυτούς και αντεπυροβολήθησαν οι δ' εν Μεζίλω ακούοντες τον πόλεμον έτρεξαν και συνεπλάκησαν εις μάχην. Ο Α΄ εκατόνταρχος με τους περί αυτόν έτρεξαν εις βοήθειαν και μετά τριών ωρών μάχην ετράπησαν οι εχθροί εις φυγήν και οι Έλληνες τους εδίωξαν αρκετόν διάστημα και εφόνευσαν οκτώ, συνέλαβαν δε και δύο ζώντας".

Ξημερώματα 23 Νοεμβρίου του 1828, οι Τούρκοι αποφασίζουν την εγκατάλειψη του Καρπενησίου. Η πείνα, το κρύο και οι αρρώστιες δεν τους επέτρεπαν άλλο την παραμονή τους σ’ αυτό. Στις 5 το πρωί, για αντιπερισπασμό, καίνε τον πολύπαθο Ναό της Αγίας Τριάδας. Εκεί, ενεπλάκησαν ανταλλάσσοντας τουφεκιές με τμήματα Ελλήνων. Ενώ η μάχη άρχισε να φουντώνει, οι 4.500 Τούρκοι, μέσα από τα Καγκέλια του Βελουχιού, εγκατέλειπαν το Καρπενήσι.

Η ίδια εφημερίδα μας πληροφορεί:

"Εξ Αιγίνης, 12 Δεκεμβρίου. Από αξιωματικά γράμματα εκ του εν Καρπενησίω στρατοπέδου της 24 του Νοεμβρίου βεβαιούμεθα την οποία προαναγγείλαμεν είδησιν ότι οι εν Καρπενησίω εχθροί περί τους 4.500 την 23, δύο ώρας πριν εξημερώσει έφυγαν και διηυθύνθησαν εις Άγραφα από το μέρος των Καγκελίων. Αι προσθοφυλακαί των ημετέρων τους εδίωξαν, αλλ' αγνοείται ακόμη η έκβασις του κινήματος. Την επαύριον το στρατόπεδον διηυθύνθη εις Νεόπατραν".

Από το Καρπενήσι μέχρι και το Ζαχαράκη, τους κατεδίωκαν Ελληνικά τμήματα, προκαλώντας τους απώλειες, με μεγαλύτερη αυτή στον Προφήτη Ηλία Νεοχωρίου. Οργανωμένα πλέον Ελληνικά τμήματα έστηναν ενέδρες ή καταδίωκαν από κοντά τους Τούρκους και τους Αρβανίτες του Καρανφίλμπεη και του Ασλάμπεη και τους προξενούσαν σημαντικές ζημιές. Μεγάλη επίθεση έκαμαν οι Έλληνες στην Ράχη του Προφήτη Ηλία - Νεοχωριού όπου βοηθούσε τις κινήσεις τους ο πυκνός γύρω ελατιάς.

Άλλη αναφορά "εκ του εν Σαλώνοις στρατοπέδου, 6 Δεκεμβρίου" πληροφορεί:

"Την αυτήν ημέραν της εκ του Καρπενησίου φυγής των Τούρκων, δηλ. την 23 του Νοεμβρίου, εισήλθαν τα Ελληνικά στρατεύματα εις την πόλιν. Αύτη εφάνη θέαμα ελεεινών δια τα ερείπια και την ερήμωσίν της. Ευρέθησαν πολλότατα μνημεία Τούρκων, εκ του οποίου δεικνύεται ότι υπέφεραν ούτοι πολύν θάνατον από το ψύχος και από την των αναγκαίων έλλειψιν. Ο στρατηγός Δέντζελος κρατεί ήδη την γραμμήν την από Τατάρνας έως Βλοχόν και Απόκουρον. Ο χιλίαρχος Στράτος ευρίσκεται εις τα ορεινά της Νεόπατρας ο δε χιλίαρχος Τζαβέλας μετέβη αυτοπροσώπως εις τα Ζάλωνα δια να λαβή νέας οδηγίας".

Τα Ελληνικά τμήματα, μπαίνοντας στην πόλη, αντίκρισαν μια εικόνα απογοήτευσης. Τα πάντα ήταν ρημαγμένα από την εκδικητικότητα των Τούρκων, όμως, το Καρπενήσι, έπειτα από 435 χρόνια τούρκικης κατοχής, απελευθερώθηκε οριστικά.


ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΧΑΓΗ ΚΑΙ ''ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ'' -

Του Σταύρου Λυγερού

 

Η δήλωση Ντόκου για συνεκμετάλλευση υπό προϋποθέσεις, προκάλεσε αντιδράσεις. Δεν γνωρίζω αν πρόθεση του αναπληρωτή Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας ήταν να ανοίξει μία δημόσια συζήτηση για το ζήτημα, αλλά αυτό συνέβη, υποχρεώνοντάς τον να επανέλθει για να απαντήσει σε κριτικές και να δώσει εξηγήσεις. Με τα όσα είπε, όμως, θα ασχοληθώ σε επόμενο άρθρο.

Προς το παρόν και με αφορμή αυτήν ακριβώς τη συζήτηση, θεώρησα ότι αξίζει να υπενθυμίσω-παραθέσω ένα ρεπορτάζ μου που είχα δημοσιεύσει στην "Καθημερινή" στις 4 Ιουνίου 2006 με τίτλο "Στα πρόθυρα της Χάγης το 2003 - Αθήνα και Άγκυρα είχαν καταλήξει σε κείμενο συνυποσχετικού, αλλά η συμφωνία ναυάγησε την τελευταία στιγμή". Εκείνο το ρεπορτάζ, χρήσιμο και για να διαβάσουμε τα σημερινά, είχε ως εξής:

«Ήταν, ίσως, το πιο καλοφυλαγμένο μυστικό. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την έναρξη των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών μεταξύ των πολιτικών διευθυντών των δύο υπουργείων Εξωτερικών και δεν είχε διαρρεύσει το παραμικρό για το τεράστιο υλικό που έχει συγκεντρωθεί από τους 34 γύρους των άτυπων διμερών διαπραγματεύσεων. Η "Κ" αποκαλύπτει σήμερα ότι την άνοιξη του 2003 οι δύο πλευρές έφθασαν σε συμφωνία για την παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η οποία ναυάγησε την τελευταία στιγμή για λόγους που περιγράφονται παρακάτω.

»Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, όταν ξεκίνησαν οι διερευνητικές συνομιλίες στην αρχή της δεκαετίας. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο πρέσβης Αναστάσιος Σκοπελίτης έθεσε από νωρίς το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, προτείνοντας την παραπομπή στη Χάγη. Στην τέταρτη συνάντησή τους, ο πρέσβης Ουγούρ Ζιγιάλ, που θεωρείται ικανότατος διπλωμάτης και απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης της τουρκικής στρατογραφειοκρατίας, επικαλέσθηκε σειρά αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου για να πείσει τον συνομιλητή του ότι δεν είναι καθόλου βέβαιον πως η απόφαση θα είναι ευνοϊκή για τις ελληνικές θέσεις.

»Πράγματι, η νομολογία της Χάγης είναι κατά κανόνα δυσμενής για την υφαλοκρηπίδα των νησιών, παρότι η σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι προβλέπει ρητά ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και δεν υπαινίσσεται πουθενά ότι αυτή είναι ασθενέστερη της αντίστοιχης των ηπειρωτικών περιοχών. Παρ’ όλα αυτά, επειδή η υφαλοκρηπίδα είναι κυριαρχικό δικαίωμα οικονομικού χαρακτήρα, το Διεθνές Δικαστήριο διολισθαίνει συχνά στην αρχή της "ευθυδικίας". Ενδεικτικές οι αποφάσεις για την διαφορά Λιβύης-Τυνησίας και για τη διαφορά Κατάρ-Μπαχρέιν. Ειδικά για τη δεύτερη απόφαση, ο Τούρκος διπλωμάτης υπενθύμισε ότι το Δικαστήριο παρέκαμψε να συνυπολογίσει κάποια νησίδα. Αυτό συνέβη πραγματικά, αλλά από τους νομικούς κύκλους θεωρείται γκάφα.

Κοιτάσματα πετρελαίου

»Στην πορεία των συνομιλιών, ο Τούρκος διπλωμάτης αντιπρότεινε οι δύο πλευρές να αναζητήσουν στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών μια επί της ουσίας συμφωνία σχετικά με την υφαλοκρηπίδα. Εάν τα κατάφερναν, θα την αποτύπωναν σ’ ένα συνυποσχετικό, το οποίο και θα καθοδηγούσε το Δικαστήριο σε μια σχεδόν προκαθορισμένη απόφαση. Με τη σφραγίδα της Χάγης, η συμφωνία τους θα περνούσε ευκολότερα στην κοινή γνώμη.

»Ο Ουγούρ Ζιγιάλ εμφανίσθηκε ευέλικτος όσον αφορά το ποσοστό που δικαιούται η Τουρκία στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τους ελληνικούς υπολογισμούς, το ποσοστό αυτό είναι περίπου 18%, ενώ σύμφωνα με τους τουρκικούς υπολογισμούς 23%. Για την Άγκυρα, το κρίσιμο ζήτημα ήταν να εφαρμοσθεί η αρχή της "συνεκτικής εκμετάλλευσης". Με το επιχείρημα ότι η διάσπαρτη υφαλοκρηπίδα στο ανατολικό Αιγαίο δεν είναι πρακτικά εκμεταλλεύσιμη, ζητούσε να της δοθεί συγκεντρωμένη. Και μάλιστα στο βόρειο Αιγαίο, όπου υπάρχουν εκτεταμένα διεθνή ύδατα κι αντίστοιχη υφαλοκρηπίδα.

»Ας σημειωθεί ότι σ’ εκείνη τη θαλάσσια περιοχή πιθανολογείται βασίμως η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Η περιοχή ορίζεται (πάντα στα διεθνή ύδατα) από το Αγιον Ορος και τη Σιθωνία, τη Σκύρο, τη νησίδα Καλόγεροι (δυτικά της Χίου), τη Λέσβο και τον Αγιο Ευστράτιο. Ο Ουγούρ Ζιγιάλ, επικαλούμενος την ανάγκη της «συνεκτικής εκμετάλλευσης», πρότεινε η υφαλοκρηπίδα αυτής της περιοχής ή να μοιρασθεί μεταξύ των δύο χωρών ή να αποτελέσει αντικείμενο συνεκμετάλλευσης, σύμφωνα πάντα με προκαθορισμένα ποσοστά

Το συνυποσχετικό

»Όπως επισημαίνουν ανώτατοι διπλωματικοί κύκλοι, πάγιος στόχος της Τουρκίας, όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους, ήταν και παραμένει να αποκτήσει υφαλοκρηπίδα στα δυτικά των ελληνικών νησιών Λήμνου, Λέσβου και Χίου και κατά μία έννοια να τα εγκλωβίσει. Η πρόταση Ζιγιάλ ζητούσε να καθοδηγηθεί το Διεθνές Δικαστήριο προς μια τέτοια απόφαση, η οποία θα ρύθμιζε το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά δεν θα έκλεινε το ελληνοτουρκικό μέτωπο.

»Αυτό κατέστη πρόδηλο την άνοιξη του 2003, στην 27η συνάντηση των δύο πολιτικών διευθυντών. Τότε, οι άτυπες διαπραγματεύσεις για τη συνυπογραφή συνυποσχετικού με σκοπό την παραπομπή στη Χάγη είχαν ολοκληρωθεί επιτυχώς. Οι δύο πλευρές ζητούσαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα. Ας σημειωθεί ότι μέχρι τότε η Ελλάδα δεν ζητούσε γενικά οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, αλλά ορισμένων περιοχών της. Και πιο συγκεκριμένα, στη θαλάσσια προέκταση της συνοριακής γραμμής στον Έβρο και στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των μικρασιατικών παραλίων.

»Συγκρινόμενο μ’ αυτή την πάγια θέση, το συνυποσχετικό εκείνο συνιστούσε μια μεγάλη ελληνική υποχώρηση. Σ’ αυτό, επίσης, αναφερόταν ρητά ότι οι δύο πλευρές συναινούσαν να επιλυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο και όλα τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα". Ας σημειωθεί ότι η Αθήνα δεν έθεσε θέμα στην Άγκυρα να αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.

»Όταν ο Αναστάσιος Σκοπελίτης είχε ζητήσει διευκρινίσεις για το ποια είναι τα παρεπίμπτοντα ζητήματα, ο συνομιλητής του είχε αποφύγει να τα κατονομάσει, δηλώνοντας γενικώς ότι η Άγκυρα θα έχει το δικαίωμα να θέσει όποιο ζήτημα αυτή νομίζει. Και βεβαίως το Δικαστήριο θα κρίνει εάν αυτά που θα τεθούν από την τουρκική πλευρά είναι ή όχι παρεμπίπτοντα. Ο Τούρκος πρέσβης, μάλιστα, αποσαφήνισε ότι η χώρα του θα διατηρήσει ακέραιες τις θέσεις της, εάν το Δικαστήριο τα κρίνει μη παρεμπίπτοντα και αρνηθεί να γνωμοδοτήσει επί της ουσίας.

Η ελληνική ολιγωρία, οι "γκρίζες ζώνες" και... τα παρεμπίπτοντα

»Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, είναι χρήσιμο να αναφερθεί, συναρτάται ευθέως με το εύρος των χωρικών υδάτων. Γι’ αυτό και ο πρέσβης Αναστάσιος Σκοπελίτης έθεσε από νωρίς το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η αντίδραση του Ουγούρ Ζιγιάλ ήταν ότι δεν μπορεί να συζητήσει αυτό το ζήτημα, επειδή υπάρχει η απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης πως μια τέτοια ενέργεια αποτελεί αιτία πολέμου.

»Αρκετά αργότερα, όμως, κυρίως με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς, συζητήθηκαν διάφορες προτάσεις, κοινός παρανομαστής των οποίων ήταν το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο να ποικίλλει από έξι μέχρι δώδεκα μίλια. Σε λίγες περιοχές, κυρίως στο βορειοδυτικό Αιγαίο, όπου η επέκταση δεν επηρεάζει τις τουρκικές διεκδικήσεις, θα εφαρμοζόταν ο κανόνας των 12 μιλίων. Στο νότιο και κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο, όμως, όπου η επέκταση επηρεάζει και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και το εύρος του διεθνούς εναερίου χώρου που χρησιμοποιούν τα τουρκικά μαχητικά, τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα παρέμεναν στα έξι μίλια, χωρίς βεβαίως να υπάρχει δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης.

»Σύμφωνα πάντα με αξιόπιστες πληροφορίες, η φόρμουλα αυτή αποτέλεσε αντικείμενο και των πιο πρόσφατων διερευνητικών επαφών. Συζητήθηκε, μάλιστα, και μεταξύ των κ. Κώστα Καραμανλή και Ταγίπ Ερντογάν, αλλά ενώ αρχικά υπήρχαν ενδείξεις ότι η Άγκυρα θα προχωρούσε την διαπραγμάτευση προς αυτή την κατεύθυνση, τελικώς δεν συνέβη.

»Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η Αθήνα έχει επιδείξει μια απαράδεκτη ολιγωρία. Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία έχει και στο Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο χωρικά ύδατα 12 μιλίων. Αλλά και στο Αιγαίο, όπου για προφανείς λόγους έχει έξι μίλια, εφάρμοσε τον κανόνα των "ευθειών γραμμών βάσης". Σύμφωνα μ’ αυτόν, μια χώρα έχει νόμιμο δικαίωμα να κλείσει κόλπους που έχουν άνοιγμα μέχρι 24 μίλια. Δεν είναι μόνο ότι το εσωτερικό τους θεωρείται επικράτεια. Είναι και ότι τα χωρικά ύδατα υπολογίζονται από το άνοιγμά του και πέρα.

»Η Ελλάδα συνεχίζει ανεξήγητα να ακολουθεί τον κανόνα της ακτογραμμής, που έχει εγκαταλειφθεί ως ασύμφορος απ’ όλες τις άλλες χώρες. Εάν υιοθετούσε τις «ευθείες γραμμές βάσης», για τις οποίες δεν έχει εκφρασθεί καμία αντίρρηση από πουθενά, θα αύξανε σημαντικά την έκταση των χωρικών της υδάτων, χωρίς να επεκτείνει το εύρος τους.

»Σε ό,τι αφορά τις "γκρίζες ζώνες", στην Αθήνα εκτιμούσαν ότι η τουρκική πλευρά θα έθετε το θέμα σαν παρεμπίπτον, με το επιχείρημα ότι για να χαράξει τα όρια της υφαλοκρηπίδας, το Διεθνές Δικαστήριο πρέπει να γνωρίζει σε ποια χώρα ανήκουν οι διάφορες νησίδες. Δεν απέκλειαν όμως να το έθετε με τέτοιο τρόπο, που θα της επέτρεπε να το χρησιμοποιήσει σαν μοχλό πίεσης και στο μέλλον. Ας σημειωθεί ότι ο Ογούρ Ζιγιάλ είχε εμφανισθεί ευέλικτος σ’ αυτό το θέμα, το οποίο συζητήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των άτυπων διαπραγματεύσεων. Αν και ποτέ επί της ουσίας δεν έκανε βήμα πίσω, άφηνε να εννοηθεί, χωρίς όμως να δεσμεύεται, ότι σε περίπτωση συμφωνίας, η Αγκυρα δεν θα έπαιζε δυνατά αυτό το χαρτί».

  
SLPRESS 
https://slpress.gr/ethnika/synekmetalleysi-chagi-kai-quot-gkrizes-zones-quot-ena-reportaz-apo-to-parelthon/ 
 

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟ (25-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1942)

Του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

 

Γοργοπόταμος, 25-26 Νοεμβρίου 1942…. Η μεγαλύτερη στιγμή της ενωμένης αντίστασης των Ελλήνων! Κάποιοι ωστόσο 72 χρόνια μετά επιχειρούν να αλλοιώσουν το νόημα και την αλήθεια για την επιχείρηση αυτή. Με αφορμή λοιπόν την 72η επέτειο από την ηρωική βραδιά της 25ης προς 26ης Νοεμβρίου, θεωρούμε ότι πρέπει να τονίσουμε ιστορικές αλήθειες και μόνο. Όταν οι Βρετανοί σαμποτέρ έπεσαν στα βουνά της Γκιώνας προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τους αντάρτες. Σύμφωνα με τον Θέμη Μαρίνο οι πρώτες πληροφορίες που δόθηκαν στην ομάδα του, από την SOE (MO4) δεν έκαναν λόγο για αναφορά σε ονόματα αντιστασιακών οργανώσεων παρά μόνο σε αντάρτες του Αλέκου Σεφεριάδη, του Καραλίβανου και του Ζέρβα. Το όνομα του αρχηγού του ΕΔΕΣ βέβαια δεν προστέθηκε με πρωτοβουλία των Ελλήνων πρακτόρων (Σεφεριάδης κλπ) αλλά από τον Μίμη Μπαρδόπουλο. Και αυτό γιατί όπως είναι γνωστό σήμερα πολλοί πράκτορες ήταν πολιτικοποιημένοι και άνθρωποι του ΕΑΜ.[1]

Μετά την επεισοδιακή απόβαση των μελών της επιχείρησης Χάρλινγκ σε ξεχωριστά γκρουπ ξεκίνησε και η αναζήτηση των ανταρτικών ομάδων. Ο Θέμης Μαρίνος περιέγραψε την πρώτη συνάντησή του με τον Άρη Βελουχιώτη: «Ο Νικηφόρος πράγματι ήταν πατριώτης, ασχέτως αν ήτανε τότε μέλος του ΚΚΕ, ο πατέρας του ήτανε βασιλικός. Λοιπόν, το θέμα ήτανε ότι ενθουσιάστηκε, μας αγκάλιασε και μας λέει: Πάμε στον καπετάνιο. Πήγαμε εκεί πέρα που ήτανε το κρησφύγετο του Άρη και εκεί συναντηθήκαμε. Επειδή ήταν 28 Οκτωβρίου εκείνη τη μέρα, εγώ του είπα καπετάνιε συγχαρητήρια για την 28η Οκτωβρίου της Αλβανίας. Και μου λέει: Και τι είναι αυτή η 28η Οκτωβρίου; Δεν είχε καταλάβει…Το χειρότερο είναι ότι μας έθεσε υπό κράτηση. Εκείνη τη στιγμή είχε υπό κράτηση και έναν Γερμανό αξιωματικό και μία διερμηνέα του. Τους οποίους απελευθέρωσε, τους άφησε να φύγουν, μάλλον για να μην τους δούμε εμείς. Μας έβαλε υπό κράτηση, προσποιούμενος ότι δεν ξέρει τι είμαστε. Επενέβη ο Νικηφόρος , ο οποίος του λέει, καπετάνιε εδώ πέρα αυτοί είναι οι σύμμαχοι ήρθαν εδώ από τη Μέση Ανατολή. Είδαμε το αεροπλάνο, είδαμε να πέφτουν τα αλεξίπτωτα, χάλασε ο κόσμος εδώ γύρω και εμείς θα τους φερθούμε έτσι; Φαίνεται πως το κατάλαβε ο Άρης και τελικά άλλαξε άρδην συμπεριφορά…» και συνεχίζει: «Του εξήγησα ότι πρόκειται για επείγουσα επιχείρηση. Και του ζήτησα να μας πάει να συναντήσουμε τους υπόλοιπους της αποστολής. Και είπε εντάξει, θα σας πάω. Αλλά τι έκανε αυτός; Αντί να πάει προς την πλευρά της Λαμίας, έστριψε προς την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας. Διότι μας είχε εμάς και έκανε στρατολόγηση ανταρτών κι έδειχνε ότι οι σύμμαχοι είναι μαζί του και ενθουσίαζε τον κόσμο για να πάρει περισσότερους. Λοιπόν, έτσι πήγαινε». [5]

Από τη μαρτυρία αυτή τεκμηριώνεται για πολλοστή φορά ότι σκοπός του Βελουχιώτη και του ΕΑΜ δεν ήταν η άμεση προσφορά στην επιχείρηση εφόσον η πρωτοβουλία δεν προερχόταν από τους ίδιους. Ο Κρις Γουντχάουζ επιβεβαίωσε την άποψη αυτή: «Δεν είχα ιδέα τι έκαναν ο Άρης Βελουχιώτης ή ο Νίκος Καρβούνης κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων, ήταν, όμως φανερό ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν ενδιαφερόντουσαν να μας βοηθήσουν. Το τονίζω αυτό γιατί ξέρω ότι έχει αναπτυχθεί ένας μύθος μεταξύ των Ελλήνων της νεώτερης γενεάς, ότι η πρωτοβουλία για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου προήλθε από τον Άρη και τον ΕΛΑΣ. Έφτασα ακόμη να διαβάσω στον κομμουνιστικό τύπο, ότι η Βρεττανική ομάδα, με επιμονή δική μου, σκόπιμα απέφυγε κάθε επαφή με τον ΕΛΑΣ ως ότου μπορέσουμε πρώτα να βρούμε το Ζέρβα. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο: Ο Άρης αποφάσισε τελικά να μας βοηθήσει μόνο και μόνο επειδή βρήκαμε το Ζέρβα. […] Το ιστορικό γεγονός, που θέλω να τονίσω, είναι ότι χωρίς το Ζέρβα, η επιχείρηση δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί. Ο Άρης δεν είχε ενδιαφέρον για τη στρατηγική του συμμαχικού Γενικού Στρατηγείου στη Βόρειο Αφρική. Αν είχε, θα είχε πάρει επαφή μαζύ μας έξη βδομάδες νωρίτερα. Αποφάσισε να έλθει μαζύ μας την τελευταία στιγμή, απλώς και μόνο επειδή είδε ότι θα ήταν βλαβερό για τον ΕΛΑΣ αν έμενε απ΄έξω».[2]

Αντιθέτως, όταν ο Έντυ Μάγιερς πρότεινε στον Ναπολέοντα Ζέρβα να συμμετάσχει στην επιχείρηση ο αρχηγός του ΕΔΕΣ δέχθηκε άμεσα. Μάλιστα ζήτησε να συμμετάσχει και ο Άρης Βελουχιώτης με τις δυνάμεις του.[3] Στο ημερολόγιό του ο στρατηγός ανέλυε το σκεπτικό του: «… Επίσης μίλησα με τον Συνταγματάρχη (σσ. εννοεί τον Μάγιερς), εις τον οποίον εξέθεσα τα της αντιθέσεως με το ΕΑΜ και ότι ΕΑΜ ίσον κομμουνισμός, αλλ΄ότι πρέπει προς επιτυχίαν του σκοπού μας να κάμωμεν πολιτική».[4] Απόδειξη ότι ο στρατηγός έβαζε πάνω απ΄όλα την εθνική ενότητα και το σκοπό της απελευθέρωσης από τις δυνάμεις του Άξονα. Ενώ ο Ζέρβας αποδέχθηκε άμεσα την πρόταση του Μάγιερς, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης δίσταζε να απαντήσει θετικά εξαιτίας οδηγιών της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ. Τελικά μετά από αμφιταλαντεύσεις και παρά τις εντολές του ΚΚΕ δέχθηκε να λάβει μέρος για να μην αφήσει τον ΕΔΕΣ να καρπωθεί όλη τη δόξα.[6] Ο Κομνηνός Πυρομάγλου, υπαρχηγός του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ και μετέπειτα εκλεγμένος βουλευτής συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ, στο «Ιστορικόν Αρχείο Εθνικής Αντιστάσεως» έγραψε κατηγορηματικά: «Αντιπροσωπεία της Κ.Ε. του ΕΑΜ μετέφερε εντολή να μη λάβει μέρος ο Άρης στην επιχείρηση. Όταν όμως τον ρώτησα μου είπε: «Δεν είμαι τρελλός ν’ αφήσω σ’ εσάς αυτή τη μεγάλη ευκαιρία…ας λένε ό,τι θέλουν στην Αθήνα». Η ενέργεια αυτή του Βελουχιώτη δεν συγχωρέθηκε ποτέ από το ΚΚΕ, αλλά βέβαιο είναι πως εξασφάλισε το μέλλον της οργάνωσής του στον αντιστασιακό αγώνα.

Την αρχηγία της διεύθυνσης της επιχείρησης ανέλαβε ο Ζέρβας έπειτα από πρόταση του αρχηγού της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής, ‘Έντυ Μάγιερς. Ο λόγος ήταν διπλός, αφενός διότι ο Ζέρβας ήταν αξιωματικός καριέρας και αφετέρου επειδή προσφέρθηκε άμεσα σε αντίθεση με τους ανθρώπους του ΕΑΜ. Άλλωστε η διαταγή της επιχειρήσεως Χάρλινγκ (25 Σεπτεμβρίου 1942) ανέφερε: «[…] 5. Διοίκηση (α) Το ιδεώδες θα ήταν εάν ο αντ/χης ΜΑΓΙΕΡΣ μπορεί ν’αναλάβει τη διοίκηση όλων των Συμμαχικών δυνάμεων που θα ενεργήσουν κατά του σιδηροδρόμου, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι ο συν/χης Ζέρβας είναι συνταγματάρχης του τακτικού ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ στρατού και ότι έχει διοικήσει αυτούς τους αντάρτες για μερικούς μήνες. Ο τχης ΓΟΥΝΤΧΑΟΥΖ θα προσπαθήσει να διαπραγματευθεί με τον συν/χη Ζέρβα το θέμα της διοικήσεως. Εάν αυτό αποτύχει τότε ο αντ/χης ΜΑΓΙΕΡΣ θα πρέπει να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως Αρχαιότερος Επιτελικός Αξιωματικός του συντ/χη Ζέρβα, και υπ’ αυτή την ιδιότητα θα πρέπει να προσπαθήσει να επιβάλει τη θέλησή του επί του συντ/χη Ζέρβα καταστρώνοντας τα λεπτομερή σχέδια για την επιχείρηση». [7] Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος 65 Εδεσίτες, 120 Ελασίτες και οι 12 Βρετανοί σαμποτέρ. Το σχέδιο είχε εκπονηθεί αρχικά από τον Μάγιερς, αλλά την τελευταία στιγμή ο Ζέρβας σαν αρχηγός της επιχείρησης έκανε κάποιες αλλαγές που τις θεωρούσε απαραίτητες.[8] Το αποτέλεσμα της επιχείρησης προκάλεσε τον θαυμασμό όλου του ελεύθερου κόσμου. Ο Ναπολέων Ζέρβας σαν αρχηγός της επιχείρησης επικηρύχθηκε από τους Ιταλούς με 100.000.000 δραχμές.

Η ηρωοποίηση όμως του Ζέρβα, οι έντονες αναφορές για τη συμμετοχή του ΕΔΕΣ και η παρασιώπηση της συμμετοχής του ΕΛΑΣ προκάλεσαν την αντίδραση του ΚΚΕ, το οποίο μέσα από την προπαγάνδα του προσπάθησε να παρουσιάσει τη συμμετοχή του ΕΔΕΣ ως δευτερεύουσα και ασήμαντη. Η προπαγάνδα αυτή διαχέεται ακόμα και σήμερα. Ο Θέμης Μαρίνος σύμφωνα με επιστολή του στην εφημερίδα «Εστία» στις 24 Νοεμβρίου 2006 αποκατέστησε για μία ακόμα φορά την ιστορική αλήθεια: «Ενώ δίδεται πάντοτε προβάδισμα στον Άρη Βελουχιώτη και στον ΕΛΑΣ, η πραγματικότης είναι ότι το γενικό πρόσταγμα είχε ο Ζέρβας και ότι οι επικεφαλείς των δύο ανταρτικών ομάδων που επετέθηκαν κατά της φρουράς της γέφυρας ήταν αξιωματικοί του ΕΔΕΣ. Ως δικαιολογία προβάλλεται το ότι ο ΕΛΑΣ διέθετε υπερδιπλάσιο αριθμό ανταρτών. Όμως ο αριθμός των ανδρών που έλαβαν μέρος στη μάχη για τη γέφυρα όχι μόνο δεν διέφερε μεταξύ των δύο οργανώσεων, αλλά οι του ΕΔΕΣ υπερείχαν κατά τι. Συγκεκριμένα η κατανομή των ανδρών είχε ως εξής: Στον νότιο τομέα είχαμε 36 άνδρες του ΕΛΑΣ συν 4 του Καραλίβανου και 18 του ΕΔΕΣ, ενώ στον βόρειο τομέα διετέθησαν 23 άνδρες μόνο του ΕΔΕΣ. Επιπλέον στην υπό τον Τόμ Μπάρνς βρετανική ομάδα υπονομεύσεως της γέφυρας, που έγινε διαρκούσης της μάχης, έλαβαν μέρος μόνο 4 αντάρτες του ΕΔΕΣ και ένας του Καραλίβανου, γιατί οι του ΕΛΑΣ είχαν αποχωρήσει. Λέγεται ότι με την καταστροφή της γέφυρας του Γοργοποτάμου διεκόπη ο ανεφοδιασμός του Ρόμμελ στη Βόρειο Αφρική, συμβάλλοντας πολύ στην προέλαση των Συμμάχων. Αυτός ήταν ο σκοπός για τον οποίο είχε σχεδιασθεί η επιχείρηση, όμως λόγω αποφυγής συνεργασίας του ΕΛΑΣ με τους Συμμάχους, επί τέσσερις εβδομάδες, καθυστέρησε υπέρμετρα η εκτέλεσή της, οπότε ήταν πλέον αργά, διότι ο εχθρός είχε ήδη απωθηθεί πέρα από τη Βεγγάζη και δεν τον εξυπηρετούσε η οδός ανεφοδιασμού μέσω Ελλάδος«. Αξιοσημείωτη είναι και η επισήμανση του ιστορικού του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, Σόλωνα Γρηγοριάδη: «Ανήκει λοιπόν, στον αρχηγό του ΕΔΕΣ η τιμή που απονέμεται σε κάθε νικητή πολέμαρχο. Όπως αυτός θα συγκέντρωνε τις άρες αν η επιχείρηση είχε συντριβεί. Και οι ωφέλειες που αποκόμισε υπήρξαν κολοσσιαίες. Αυτός ο μέχρι προ ολίγου βαλλόμενος, ο διαβλητός, ο «χαρτοπαίκτης», ο ξεπερασμένος, ξαφνικά εδραιώθηκε στον λαό, απέκτησε οντότητα στους πολιτικούς και στρατιωτικούς, και αναγνωρίστηκε ως πραγματικός αρχηγός, άξιος υποστήριξης από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής».[9]

Ο Ζέρβας παρά τις προπαγανδιστικές και όχι μόνο επιθέσεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν σταμάτησε -ειδικά τον πρώτο καιρό – να αναφέρει τη  συμβολή του ΕΑΜ στην επιχείρηση. Στα απομνημονεύματά του τόνισε πως ήταν αδικία η μη προβολή του ονόματος του Βελουχιώτη. Επιπλέον, έγραψε: «Περισσότερο από κάθε τι άλλο, στους λόγους μου τόνιζα την συνεργασία μας με τους αντάρτες του Άρη, με τον ΕΛΑΣ. Την παρουσίαζα ως τον κύριο παράγοντα της επιτυχίας στον Γοργοπόταμο. Ούτε υπαινιγμό έκανα για την εγκατάλειψι των Άγγλων στην Γκιώνα επί ενάμιση μήνα από το ΕΑΜ, για τους δισταγμούς και τις αμφιταλαντεύσεις του Άρη… «. [10] Τέλος παραθέτουμε μία επιστολή του Ζέρβα προς τον Βελουχιώτη, που εστάλη τον Απρίλιο του 1943 και εκθέτει τους διαστρεβλωτές των γεγονότων του Γοργοποτάμου: «Αγαπητέ μου Άρη, είναι, ας μου επιτραπή η έκφρασις, ψευδέστατο το λεγόμενο, ότι κατά την επιστροφήν μου προσπάθησα να δημιουργήσω την ψευδή εντύπωση, ότι η ανατίναξης εγένετο με τας ιδικάς μου δυνάμεις και μόνον. Παντού έπλεξα το εγκώμιόν σας και παντού εζητοκραύγασα υπέρ του Άρη και υπέρ του ΕΑΜ. Εις τας Αθήνας μία μόνον εφημερίς εκδίδεται από ημάς. Και εις την εφημερίδαν αυτήν, όχι μόνο δεν παρεσιωπήσαμεν την ιδικήν σας συμμετοχήν και συμβολήν εις τον Γοργοπόταμον, αλλά τουναντίον εξήραμεν την συμβολήν ταύτην και απεδώσαμε το αποτέλεσμα εις την αδελφικήν σύμπραξιν των ανδρών των δύο οργανώσεων και κυρίως εις υμάς προσωπικώς. Εις τους εκατόν περίπου, νομίζω, ιδικούς σας άνδρας, είχαμε εξήντα πέντε ιδικούς μας«.

Παραπομπές:1] Θ. Μαρίνος, Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης, τ. Α΄, σ. 125-126.
2] Κ. Γουντχάουζ, Ιστορικός ρόλος της Εθνικής Αντίστασης, σ. 12-13.
3] Έ. Μάγιερς, Ελληνική Περιπλοκή, σ. 67-68.
4] Ημερολόγιο Ναπ. Ζέρβα, σ. 130.
5] Περιοδικό «Ιστορία του Έθνους», τ. 21, Νο’εμβριος 2010.
6] Κ. Γουντχάουζ, Αγώνας για την Ελλάδα 1941-1949, σ. 91.
7] Αναλυτικά βλ. Θ. Μαρίνος, Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης, τ. Α΄, σ. 205-207.
8] Ημερολόγιο Ναπ. Ζέρβα, σ. 133.
9] Σόλωνας Γρηγοριάδης, Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, τ. Α΄, σ. 179.
10] Απομνημονεύματα Ζέρβα, σ. 41.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ
https://istorikaxronika.com/2015/01/11/%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF/