Η "ΑΓΝΩΣΤΗ" ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΟΡΟΒΑΣ ΣΤΙΣ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940

Απόσπασμα από το βιβλίο του στρατηγού Καθενιώτη

"Πόλεμος 1940-41 - Οι κυριότερες στρατηγικές φάσεις",

που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Historia

(Αθήνα, 2020)

Ι. ΕΧΘΡΙΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. – Ἡ λεπτομερής διάταξις τῶν ἑκατέρωθεν δυνάμεων, χρήσιμος διά τήν μελέτην τῶν τακτικῶν ἐνεργειῶν, ἐμφαίνεται εἰς τά σχέδια τοῦ Κυρίου Ἱστορικοῦ. Ἀπό ἀπόψεως πάντως στρατηγικῆς εἶναι ἀρκετόν νά γνωρίζωμεν ὅτι ὁ ἐχθρός διέθετε τρεῖς Μεραρχίας τήν 14ην Νοεμβρίου. Δηλ. τήν 19ην ΒΕΝΕΤΣΙΑ πρός Βορρᾶν, τήν 40ήν ΠΑΡΜΑΣ εἰς τό κέντρον καί τήν 29ην ΠΙΕΜΟΝΤΕ μεταφερθεῖσαν ἐσχάτως εἰς ΚΟΡΥΤΣΑΝ, καί μέ τά πρῶτα στοιχεῖα ἐπί ΜΟΡΟΒΑΣ, ἑκατέρωθεν τῆς διαβάσεως ΝΤΑΡΖΑΣ, νοτίως τῆς ὁποίας αἱ ἀεροπορικαί ἀναγνωρίσεις τοῦ Τ.Σ.Α.Μ. δέν ἐσημείουν εἰμή ἀσθενῆ τμήματα, δηλ. τά ἀπό τῆς εἰρήνης φυλάκια καί στοιχεῖα τινα Ἱππικοῦ καί Πεζικοῦ εἰς τήν περιοχήν ΜΠΑΤΑΡΟΣ. 

Αἱ Μεραρχίαι αὗται ἦσαν ἐνισχυμέναι διά διαφόρων εἰδικῶν ταγμάτων, Βερσαλιέρων, Μελανοχιτώνων κλπ. ὥστε δέον νά θεωρηθῶσι κανονικῆς συνθέσεως, ἤτοι 9 ταγμάτων καί 10-12 πυροβολαρχιῶν ἑκάστη.

Ἐπί πλέον ὁ ἐχθρός διέθετε Μονάδα 70 περίπου Ἁρμάτων Μάχης.

Ὁ ἐχθρός κατεῖχε τοποθεσίαν περιλαμβάνουσαν τά σημεῖα ΙΒΑΝ, καί τά ἀπό τούτου ἐκσπώμενα ἀντερείσματα πρός Βορρᾶν μέν πρός χωρίον ΤΣΕΡΝΟΦΣΚΑ παρά τήν ΠΡΕΣΠΑΝ, πρός Νότον δέ πρός χωρίον ΓΚΟΛΟΜΠΕΡΝΤΑ – ὑψ. 9776 – ΤΣΑΓΚΟΝΙ – καί τῶν χωρίων ΒΡΕΝΕΣΤΙ – ΑΤΣΜΕΝ – ΜΠΑΜΠΑΝ – ΚΡΑΤΣΕ – ΧΟΤΣΙΣΤΕ – ΒΙΡΛΑΝ – ΡΕΣΝΙΤΣΕ – ΣΑΛ εὑρισκομένων εἰς τάς Ἀνατολικάς κλειτεῖς ΜΟΡΟΒΑΣ – ὑψ. 1259 – ΕΡΑ ΜΠΑΤΑΡΟΣ ἐξυπηρετούμενα διά τῆς ἁμαξητῆς ὁδοῦ ΤΣΑΓΚΟΝΙ – ΝΤΑΡΖΑ.

Διά τήν τοποθεσίαν ταύτην, κατ’ ἀμφοτέρας τάς προμνησθείσας ἐκθέσεις, ἦτο σαφῶς γνωστόν ἐξ ἀμέσου παρατηρήσεως καί ἐκ πληροφοριῶν πρακτόρων, ὅτι ὁ ἐχθρός τήν εἶχε ὀργανώσει ἀπό τοῦ ἔτους 1939 μίαν σειράν χαρακωμάτων, καί ἡμιμονίμων ἔτι ἔργων, εἰς βάθος μέχρι τοῦ ὕψους τῶν χωρίων ΖΕΜΠΙΛΑΚ – ΜΠΙΤΣΚΑ – ΣΤΡΟΠΑΝ – ΚΡΑΠΤΣΚΗΕΤΣ – ΝΤΑΡΖΑ τῶν ὁποίων εἶχον ὀργανωθῆ αἱ Ἀνατολικαί καί Δυτικαί κορυφαί.

Εἰς τό Κέντρον ἡ ἄνω κοιλάς τοῦ ΔΕΒΟΛΙ, παρέχουσα εὐχέρειαν δράσεως τῶν ἁρμάτων μάχης τοῦ ἐχθροῦ, ἀπέκλειε τήν ἐκεῖθεν ἐκδήλωσιν ἐπιθέσεως κατά τῆς ἐχθρικῆς τοποθεσίας.

Διά τήν βορείως στενωποῦ ΤΣΑΓΚΟΝΙ ζώνην, ἡ ἔκθεσις τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ λέγει ὅτι τό ἔδαφος τῆς ἐχθρικῆς τοποθεσίας, ὀρεινόν καί λίαν δύσβατον, ἦτο φύσει ὀχυρόν, ἡ δέ γενομένη ὑπό τοῦ ἐχθροῦ ὀργάνωσις αὐτοῦ, προσέδιδεν εἰς τήν ἄμυνάν του ἐξαιρετικήν ἰσχύν.

Ἡ τοποθεσία ὅμως ἀντιστάσεως τοῦ ἐχθροῦ εἰς τήν περιοχήν ταύτην, καί δή τό ἀντέρεισμα τό ἐκσπώμενον ἀπό τό ΙΒΑΝ πρός Β.Α., δέν εἶχε τό ἀναγκαῖον διά τήν ἄμυναν βάθος. Ἡ ὑφ’ ἡμῶν κατοχή τοῦ ὑψώματος ΛΟΚΒΑΤ δεσπόζοντος τοῦ βορείως ΙΒΑΝ τμήματος τοῦ ἐδάφους, παρεῖχεν ἡμῖν ἀρίστην βάσιν ἐπιθετικῆς ἐξορμήσεως, ἐφ’ ὧ καί ὁ Στρατηγός Τσολάκογλου εἶχε διατάξει εὐθύς μέ τήν ἔναρξιν τῶν ἐπιχειρήσεων τήν ταχεῖαν κατάληψιν τοῦ Λόκβατ, ὅπερ καί ἐπέτυχε.

Ἐν τούτοις ἀπό τῆς διαταχθείσης διά τήν 14ην Νοεμβρίου ἐπιθέσεως, δέν εἶχε ληφθῆ ἡ ἐπαφή μέ τήν κυρίαν ἐχθρικήν τοποθεσίαν εἰς οὐδέν σημεῖον, καί οὕτως ἡ βάσις ἐξορμήσεως τῆς ἐπιθέσεως ἀπεῖχε 2-6 χιλιόμ. ἀπό τῆς ἐχθρικῆς τοποθεσίας, τῆς ὁποίας κατά συνέπειαν τά ἐνεργά σημεῖα ἦσαν ἄγνωστα, εἰς τά τμήματα καί τά ὄργανα πυρός τῆς ἐπιθέσεως.

ΙΙ. ΕΛΛΗΝΙΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ: Τούτων τό πρῶτον κλιμάκιον ὑπό τάς διαταγάς τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ διοικουμένου ὑπό τοῦ Ἀντιστρατήγου Τσολάκογλου μέ ἐπιτελάρχην τόν Συνταγματάρχην Ἱππικοῦ Χρυσοχόου καί μέ Διευθυντήν Γραφείου Ἐπιχειρήσεων Ἀντισυνταγματάρχην Χατζαρούλαν περιελάμβανε τάς κάτωθι δυνάμεις.

Πεζικόν. Τάς ΧV, ΙΧ, Χ Μεραρχίας, καί ἐπί πλέον δύο τάγματα πολυβόλων θέσεως καί ἕν τάγμα πολυβόλων κινήσεως, καί δύο Συνοριακούς τομεῖς τῆς ΙΧ Μεραρχίας ἤτοι ἐν συνόλω 33 Τάγματα, ἐξ ὧν 5-6 τάγματα θά ἐτήρουν μερικά ἐπίκαιρα σημεῖα τῆς ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΗΓΗΣ καί τοῦ ΓΡΑΜΜΟΥ, καί ἑτοιμαζόμενα οὕτω νά μεταβληθοῦν εἰς θεωρεῖα τῆς Μάχης.

Ἡ ΧΙΙΙ Μεραρχία (πλήν δύο ταγμάτων) μεταφερθεῖσα σιδηροδρομικῶς ἀπό 3-9 Νοεμβρίου ἐξ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ εἰς ΦΛΩΡΙΝΑΝ, μόνον τήν 13ην ἤρξατο κινουμένη ἐκ Φλωρίνης εἰς ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΗΓΗΝ.

Δεδομένου δ’ ὅτι ἡ διαδρομή αὕτη εἶναι τριῶν τό πολύ ἡμερῶν πορείας, καθίσταται φανερόν ὅτι ἡ Μεραρχία αὕτη ἦτο δυνατόν νά συμμετάσχη τῆς ἐπιθέσεως ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας αὐτῆς. Ἤ τοὐλάχιστον νά κρατήση αὐτή ἡ ἰδία τά ἄνω ἐπίκαιρα σημεῖα ὡς ἐφεδρικά τοιαῦτα ἄν τό Γενικόν Στρατηγεῖον, ἀντί τῶν ἀτερμόνων συζητήσεων περί τῆς καθοριστέας ἡμέρας ἐπιθέσεως, ἠσχολεῖτο μέ τήν οὐσίαν τοῦ πράγματος, καί ὠθοῦσε ἐγκαίρως τήν Μεραρχίαν ταύτην, τοῦθ’ ὅπερ θά ἦρε καί τούς σχετικούς ἐνδοιασμούς τῶν ὑφισταμένων διοικήσεων.

Τέλος, διά τῆς ἀναφερομένης εἰς τήν ἔκθεσιν τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ. ὑπ’ ἀριθ. 5484)6-11-40 διαταγῆς του παρεπέμπετο ὑποχρεωτικῶς τό Γ΄ Σ. Στρατοῦ ὡς πρός τόν ἑλιγμόν τῆς ἐπιθέσεως εἰς τήν παλαιάν «ΙΔΕΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ» τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ., κοινοποιηθεῖσαν εἰς τούς συντεταγμένους τήν ἑνδεκάτην Ὀκτωβρίου.

Β΄ ΕΛΙΓΜΟΣ ΤΟΥ Γ΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ

Τό Γ΄ Σῶμα Στρατοῦ διά τῆς ὑπ’ ἀριθ. 1)7-11-40 διαταγῆς ἐπιχειρήσεων καθώρισε ὡς ὑπεύθυνος ἐκτελεστής τόν κάτωθι ἑλιγμόν, μόνον θεωρούμενον ὡς ἱκανόν διά νά τήν φέρη εἰς αἴσιον πέρας.

α) ΙΔΕΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Μέ ἀρχικήν διάταξιν εὐνοοῦσαν τόν αἰφνιδιασμόν καί ἐπιτρέπουσαν νά θραυσθῆ ἤ ὑπερκερασθῆ πᾶσα ἐχθρική ἀντίστασις, ἐπίθεσις ἄνευ προπαρασκευῆς πυροβολικοῦ ἐπί τῶν κατευθύνσεων:

Ι) Νεστόριον - Νταρζᾶ - Κορυτσᾶ - Πύξος - Ἰβάν - Κορυτσᾶ. Πρός περίσχεσιν ἀπό Βορρᾶ καί Νότου τοῦ ὀρεινοῦ ὄγκου τῆς ΜΟΡΟΒΑΣ καί κατάληψιν τοῦ κόμβου ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Ἰδιαίτεραι Ἀποστολαί:

1) ΧV Μεραρχία. Καλυπτομένη ἰσχυρῶς ἐκ τῆς κατευθύνσεως ΠΥΞΟΣ – ΤΣΑΓΚΟΝΙ, διά τήν ταχεῖαν κατάληψιν τῆς δυτικῆς ἐξόδου τῆς Στενωποῦ ΤΣΑΓΚΟΝΙ πρός ἐξασφάλισιν αὐτῆς.

2) ΙΧ Μεραρχία. Ταύτης ἡ ἀποστολή κατά τήν ἔκθεσίν της εἶχεν οὕτως: Ἐπιτιθεμένη ἐν τῆ κατευθύνσει ὑψ. 171 – ὑψ. 1700 – ΣΒΕΣΤΙ – ΑΤΑΝΑΣ – ΚΟΡΥΤΣΑ, καί προωθοῦσα τό ἀριστερόν της καί ἐν διαρκεῖ συνδέσμω μετά τῆς Χ Μεραρχίας, νά ὑποβοηθήση τήν ἐνέργειαν τῆς Χ Μεραρχίας πρός κατάληψιν τοῦ 1259 – ΠΡΟΠΑΣ, κλιμακοῦσα τό δεξιόν της κατά βάθος, εἰς τρόπον ὥστε ν’ ἀναγκάση τόν ἐχθρόν ν’ ἀλλάξη μέτωπον πρός Ν.Δ.

Ὁμοίαν περιγραφήν τῆς ἀποστολῆς τῆς ΙΧ Μεραρχίας δίδει καί ἡ ἔκθεσις τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ, ἀλλά προσθέτει ὅτι ἡ Μεραρχία θά ἐπετίθετο ἀρχικῶς διά τριῶν Ταγμάτων καί ὅτι ἔδει νά ἐπωφεληθῆ τοῦ στενοῦ τῆς κοιλάδος ΔΕΒΟΛΙ παρά τό ΒΟΖΙΓΚΡΑΔ διά τήν ταχεῖν ὑπέρβασίν του, πρός περαιτέρω ἐνέργειαν ἐπί ὀρεινοῦ ἐδάφους.

Ἐκ τοῦ στενοῦ δέ τούτου ἔδει νά διαπεραιώση ἀκολούθως καί τάς ὑπολοίπους διά τήν ἐπίθεσιν διατεθησομένας δυνάμεις της, μέ ἀντικειμενικόν σκοπόν τήν κατάληψιν τῆς κορυφογραμμῆς τῆς ΜΟΡΟΒΑΣ, καί τήν ἀπό νώτων ἀκολούθως ἀποκαθήλωσιν τῆς ἐπί τῶν Ἀνατολικῶν προσβάσεων τῆς Μόροβας ὠχυρωμένης τοποθεσίας ἀντιστάσεως.

3) Χ Μεραρχία. Ἐνεργοῦσα αἰφνιδιαστικῶς μετά μεγάλης τόλμης καί ταχύτητος καί ἄνευ προπαρασκευῆς πυροβολικοῦ ἐν τῆ κατευθύνσει ΝΕΣΤΟΡΙΟΝ – ΝΤΑΡΖΑ – ΝΤΡΕΝΟΒΟΥ, νά ἐπιζητήση τήν ταχίστην κατάληψιν τῶν Δυτικῶς ΝΤΑΡΖΑΣ διαβάσεων τῆς κορυφογραμμῆς, ἐξασφαλιζομένων τῶν κόμβων ΠΡΟΠΑΤΣ – ΛΟΤΟ – ὑψ. 1078 καί τῶν Νοτίως τούτου διαβάσεων.

Εἰς τήν ἀποστολήν ταύτην τῆς Χ Μεραρχίας προσθέτει ἡ ἔκθεσις τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ:

«Ἡ ἐπίθεσις τοῦ Σώματος ἔθετεν ὡς πρῶτον καί κύριον ἀντικειμενικόν σκοπόν τήν κατάληψιν τῶν Δυτ. ΝΤΑΡΖΑΣ διαβάσεων τῆς κορυφογραμμῆς».

Καί ὅτι, «ἡ κυριαρχοῦσα σκέψις ἐξηγηθεῖσα εἰς τόν Διοικητήν τῆς Χ Μεραρχίας ὑπό τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Σώματος Στρατοῦ, ἦτο ν’ ἀποφευχθῆ ὁπωσδήποτε ἡ ἐμπλοκή εἰς μάχην, πρός τά κατά μῆκος τῆς ὁδοῦ ὀχυρά τῆς ΑΡΖΑΣ καί ΝΤΑΡΖΑΣ, ἅτινα ἁπλῶς ἔδει νά ὑπερκερασθῶσι ἀπό Βορρᾶ καί Νότου, διά συγκλινουσῶν ἐπιθέσεων».

4) ΤΗΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ ΙΒα. Διά ταύτην, λέγει ἡ ἔκθεσις τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ, καθωρίσθη εἰς τήν ΙΧ Μεραρχίαν, ὄπως διά τῶν τριῶν ἑτέρων Ταγμάτων αὐτῆς, τοῦ ΙΧ Συνοριακοῦ Τομέως καί τῶν ἐπηνδρωμένων μονίμων Πολυβολείων διά νά ἐξασφαλίζη τήν τοποθεσίαν ΙΒα, προσανατολίζουσα ἅμα διαδοχικῶς δυνάμεις τῶν ὡς ἄνω Ταγμάτων της, διά τήν κάλυψιν τοῦ δεξιοῦ της.

Δοθέντος πάντως ὅτι ἡ ἰδέα τῆς ἑκατέρωθεν ὑπερκεράσεως τῆς ΜΟΡΟΒΑΣ παρέμεινε σεβαστή, εἶναι προφανές ὅτι θά ἔπρεπε νά μήν ἀλλάζουν καί οἱ ἐκτελεσταί, οἱ ὁποῖοι, ὡς εἴδομεν, εἶχον μελετήσει τόν ρόλον τούς εἰς τήν ἐν ΚΑΣΤΟΡΙΑ συγκέντρωσιν Σωματαρχῶν καί Ἐπιτελαρχῶν. Δηλαδή ἡ ἐκ τοῦ ἀριστεροῦ περίσχεσις ν’ ἀνατεθῆ εἰς τήν ΙΧ Μεραρχίαν, τό Ἐπιτελεῖον καί τά στελέχη τῆς ὁποίας καί τό ἔδαφος ἐγνώριζον ἄριστα, καί τήν ἐπί τόπου ἐφαρμογήν τοῦ ἑλιγμοῦ της εἶχον μελετήσει κατά βάθος.

Ἀντί τούτου, καί χωρίς νά παρέχεται οὐδεμία ἐξήγησις ἐν προκειμένω, ἡ περίσχεσις ἐκ τοῦ ἀριστεροῦ ἀνετέθη εἰς τήν Χην Μεραρχίαν, ἡ ὁποία μόλις τήν 10ην Νοεμβρίου ἐπεράτωσε τήν συγκέντρωσίν της.

Τοιαύτη εἶναι ἐν τῆ γενικότητί της ἡ ἀνασκόπησις τῆς ὀργανώσεως τῆς ἐναντίον τῆς ΜΟΡΟΒΑΣ ἐπιθέσεως, μή δυναμένη νά εἶναι ἀκριβεστέρα ἐφ’ ὅσον δέν κατετέθησαν αὐτούσιαι αἱ διαταγαί τόσον τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ. ὅσον καί τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ.

Τήν πρωΐαν τῆς 14 Νοεμβρίου ἐκδηλοῦται ἡ ἐπαφή κατά ΜΟΡΟΒΑΣ καί ΙΒΑΝ, καί οὕτω περί τό τέλος τῆς ἡμέρας καταλαμβάνεται ἡ γραμμή ὑψωμάτων 1285 – 1480 ΜΕΣΚΑ – 1421 – ΣΤΕΡΝΙΚ – ΜΠΙΓΛΙΣΤΑ, κίνησις ἡ ὁποία ἐξηνάγκασε τόν ἐχθρόν νά μετατοπίση τό Πυροβολικόν του εἰς περιοχήν ΤΣΑΓΚΟΝΙ.

Ἡ περί τό ΙΒΑΝ μάχη ὑπῆρξεν ἐξαιρετικά δυσχερής. Τό δέ 1880 ἐγένετο ἀντικείμενον ἀνακαταλήψεως ὑπό τοῦ ἐχθροῦ.

Ἡ ΙΧ Μεραρχία καταλαμβάνει τήν Γραμμήν ΚΙΟΥΛ – ΡΟΛΟΒΕΙΑ – ΡΕΣΝΙΤΣΕ – ΣΑΛ – ΒΟΖΙΓΚΡΑΔ, μέ ἀρκετήν ἀντίστασιν ἐκ μέρους τοῦ ἐχθροῦ.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν Χην Μεραρχίαν, αὕτη ἔλαβεν ἐπαφήν μετά τῆς κυρίας τοποθεσίας τῆς ΑΡΤΖΑΣ.

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ. – Τά ἀποτελέσματα διά τόν ἀγῶνα τῆς 14 Νοεμβρίου ἐκρίθησαν διαφοροτρόπως. Οὕτω τό Τ.Σ.Δ.Μ. λέγει:

«Εἰς τό τέλος τῆς ἡμέρας τά ἐπιτευχθέντα ἀποτελέσματα δέν ἦσαν σημαντικά, ὁ ἐχθρός ἀντέδρασεν ἰσχυρῶς διά πυρῶν Πεζικοῦ καί ἀεροπορίας. Κατά τάς ἑσπερινάς ὥρας ὑπεβλήθη εἰς τό Τ.Σ.Δ.Μ. ἀναφορά τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ δι’ ἧς ἀνεφέρετο ὅτι τό Γ΄ Σ. Στρατοῦ ἐνέπλεξεν ὅλας τάς δυνάμεις του, ὅτι ἐστερεῖτο ἐφεδρειῶν, πλήν ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι εἶχον διατεθῆ διά τήν φύλαξιν τῆς γραμμῆς ΙΒα, καί ὅτι προέβλεπε διά τήν ἑπομένην χρησιμοποίησιν ὑπό τοῦ ἐχθροῦ Μηχανοκινήτων μέσων».

Κατόπιν τούτου ἦτο προφανές ὅτι τά κατά τῆς ἐχθρικῆς τοποθεσίας ἐμπλακέντα μέσα ἦσαν ἀνεπαρκῆ, διαθέσιμα ὅμως ἄλλα δέν ὑπῆρχαν.

Ἕνεκα τούτου ὁ Διοικητής τοῦ Τ.Σ. ἔκρινεν ὅτι ἡ χειροτέρα ἀπό ὅλας τάς λύσεις θά ἦτο ἡ διακοπή ἀρξαμένης ἐπιθετικῆς ἐνεργείας. Ἀπέστειλε συνεπῶς πρός τό Γ΄ Σ.Σ. τήν ὑπ’ ἀριθ. 5739)14-11-40 διαταγήν του ἔχουσαν οὕτω:

«Μετά τήν σημερινήν λῆψιν ἐπαφῆς μετά τῆς ἐχθρικῆς τοποθεσίας, ὀργανώσατε διαδοχικάς κρούσεις ἐπί στενῶν μετώπων ἀναλόγως πρός τά διατιθέμενα μέσα καί ἐπί ζωτικῶν κατευθύνσεων. Προικοδοτήσατε ταύτας μέ ὅσον τό δυνατόν ἰσχυρόν πυροβολικόν καί περισσότερον πεζικόν διατεταγμένον κατά βάθος. Τά μή ἐπιτιθέμενα τμήματα θά τηρήσουν ἐνεργόν ἀμυντικήν στάσιν.

»Ὑποβάλατε δι’ ἀγγελιοφόρου ἐκδοθησομένας διαταγάς».

Καί ἡ μέν ἀνωτέρω διαταγή παρουσιαζομένη σήμερον ὡς ἀντιφάρμακον διά τήν μή διακοπήν τοῦ ἀγῶνος, εἶναι ἐν τούτοις σαφής, σαφεστάτη ἐντολή πρός ἀναστολήν τῆς Γενικῆς ἐπιθέσεως, καί δή μετ’ αὐτήν ταύτην τήν πρώτην ἡμέραν τῆς ἐνάρξεώς της.

Τοιαῦτα ὅμως εἶναι τά ἀποτελέσματα ὅταν τό Γενικόν Στρατηγεῖον ὀρρωδῆ νά χρησιμοποιήση τό ὕψιστον τῶν προνομίων του διά νά καθορίση αὐτό αὐταρχικῶς καί ὑπευθύνως τήν ὥραν τῆς ἐπιθέσεως καί τήν ἐπάρκειαν τῶν δυνάμεων, καί ἀναθέτη τό ἔργον τοῦτο εἰς δημοψήφισμα μεταξύ τῶν ὑφισταμένων, ὁπότε εἶναι ὅλως ἀνθρώπινον νά διαφυλάττη ἕκαστος ἐξ αὐτῶν, καί μετά πείσματος μάλιστα, τάς ἀρχικάς του ἀπόψεις.

Τοιουτοτρόπως ἐγεννήθη ζήτημα ἐπαρκείας τῶν δυνάμεων καθ’ ὅν χρόνον εἴδομεν προηγουμένως ὅτι τό ἕν τρίτον σχεδόν αὐτῶν παρέμενε θεατής ἀπό τοῦ θεωρείου τῆς ΙΒα.

Ὁμοίως προεκλήθη κυριολεκτικῶς ἔλλειψις δυνάμεων τῆς ΧΙ Μεραρχίας διαταχθείσης νά σταματήση τήν εἰς τόν χῶρον τῆς μάχης προσέγγισίν της, κατά δέ τήν ἔκθεσιν τῆς ΧV Μεραρχίας τά πρῶτα τμήματα τῆς ΧΙΙΙ κατέφθανον εἰς τό ὕψος τῆς στενωποῦ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΗΓΗΣ, καί τέλος, κατά τήν ἔκθεσιν τῆς ΙΧ Μεραρχίας, τό 23ον Σύνταγμα ἀφιχθέν ἀπό τῆς νυκτός τῆς 12-13 εἰς Ἀνταρτικόν, ἔλαβε καί τοῦτο διαταγήν νά ἐγκατασταθῆ ἀμυντικῶς ἐπί τῆς ἐκεῖ στενωποῦ μή ἐκτελοῦν οὐδέ βῆμα πρός τά ἐμπρός. Δηλ. ἡ ἔλλειψις τῶν δυνάμεων ἦτο προπαρασκευασμένη.

Εἰς τό ἀδιέξοδον τοῦτο ἔθεσε τέρμα ἡ δραστηρία ἐπέμβασις τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Γ΄ Σ.Σ., πρᾶγμα τό ὁποῖον θέτει οὕτω τήν ἀτομικήν του σφραγίδα πλήν τῆς ἐπιβολῆς τῶν Σχεδίων Ἐπιχειρήσεων, ἀλλά καί εἰς τήν νικηφόρον ἐξέλιξιν τῆς μάχης τῆς ΚΟΡΥΤΣΑΣ.

Καί τήν μέν διαταγήν τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ. περί διακοπῆς τοῦ ἀγῶνος, τό Γ΄ Σ. Στρατοῦ διέταξε νά μήν κοινοποιηθῆ εἰς τούς ὑφισταμένους, τήν δ’ ὅλην ἀτμόσφαιραν κατά τήν νύκτα τῆς 14 πρός τήν 15 περιγράφει ὡς ἑξῆς ἐν τῆ ἐκθέσει του:

«Ὡσαύτως ἐνθυμοῦμαι κάλλιστα ὅτι τήν νύκτα τῆς 14 πρός 15 Νοεμβρίου ἀπησχολήθημεν μέ τά ἑπόμενα: Ὁ Ἀντιστράτηγος Πιτσίκας μέ τόν ὁποῖον ἤμεθα μαζί καθ’ ὅλην τήν ἡμέραν τῆς 14 Νοεμβρίου μέχρι τῆς 19 ὥρας εἰς τό Παρατηρητήριόν μου, καί μέ τόν ὁποῖον ἀπό κοινοῦ ἀπεκομίσαμεν τάς ἐντυπώσεις μας ἐκ τοῦ ἀγῶνος τῆς ἡμέρας, μέ ἐκάλεσε περί τό μεσονύκτιον εἰς τό τηλέφωνον ἐκ ΚΟΖΑΝΗΣ καί μοί ἐπέστησε τήν προσοχήν μήπως ἐπεβάλλετο νά συμπτυχθῶμεν ἤ τοὐλάχιστον νά περιορίσωμεν τήν ἔκτασιν τῶν ἀναληφθεισῶν ἐπιχειρήσεων.

»Ἐπειδή ἐξέφρασα τήν ἔκπληξίν μου περί τοῦ τί τόν ἐπηρέασε μετά τόν ἀποχωρισμόν μας, ὥστε νά καταλήξη εἰς τοιοῦτον συμπέρασμα, ἐν ἀντιθέσει πρός ὅσα ὁ ἴδιος ἐξέφραζεν εἰς τό παρατηρητήριον μάχης, καί ἐπειδή ἠπείλησα ὅτι θά προετίμων νά παραιτηθῶ τῆς θέσεώς μου καί τοῦ βαθμοῦ μου, παρά νά ἀφήσω τήν νίκην πού ἐκράτουν σφικτά εἰς τά χέρια μου καί νά συμπτυχθῶ, μοί κατέστησε γνωστόν ὅτι ἔλαβε τήν ἀπόφασιν ταύτην ἐπειδή δέν ἠδυνήθημεν νά διασπάσωμεν τήν τοποθεσίαν ἀντιστάσεως τοῦ ἐχθροῦ καί ὅτι μόνον ἡ λῆψις τῆς ἐπαφῆς ἐπετεύχθη.

»Ἐπωφελήθην τότε τῆς εὐκαιρίας καί ὑπέμνησα ὅσα ὁμοῦ εἴχομεν παρατηρήσει καί ἐπέμενον ὅτι κάποια σατανική πλάνη ἐνεφυλοχώρησε.

»Ἐπέμενον τότε διότι ἡ τοποθεσία ἀντιστάσεως περί τό ΙΒΑΝ (εἰς ΛΕΣΚΑ-ΤΣΕΡΝΙΚ) κατελήφθη μέχρι τοῦ ὀπισθίου ὁρίου τοῦ πρός τόν ἐχθρόν βάθους, ἡ τοποθεσία δέ ἀντιστάσεως τοῦ ἐχθροῦ περί τό ΚΟΝΙΤΣΕ – ΡΕΣΝΙΤΣΕ διεσπάσθη, ὡς ἰδίοις ὄμμασιν ἀντελήφθημεν καί ἠπειλεῖτο ἀπό ὥρας εἰς ὥραν ἡ διεύρυνσις τοῦ ρήγματος παρά τοῦ 65 Συντάγματος εἰς ὑψ. 1229, καί τέλος τό ΚΑΖΑΝ καί τό ΜΠΑΤΑΡΟΣ (κλείς τῆς ὅλης τοποθεσίας) κατελήφθησαν, ἀνατραπέντος τοῦ ἐχθροῦ ἐπί τῶν ἀντηρίδων.

»Τίς εἶναι λοιπόν ἐκεῖνος, ἠρώτων, ὅστις ἰσχυρίζεται ὅτι εἴμεθα εἰς τήν λῆψιν ἐπαφῆς; Δέν θά συνομολογήσετε μαζί μου, Στρατηγέ μου, ἐξηκολούθησα, ὅτι ἐπετεύχθη κάτι περισσότερον ἱκανοποιητικόν ἀφ’ ὅσον ἀνεμένομεν;

»Ἀναμφισβητήτως συνηντήσαμεν λυσσώδη ἀντίστασιν, ὠργανωμένην τοποθεσίαν, πληθύν πυροβολικοῦ καί ὅλμων καί ἀντεπιθετικάς ἐνεργείας, ἀλλ’ ἐπετύχομεν ἱκανοποιητικώτατα ἀποτελέσματα χωρίς μεγάλας ἀπωλείας. Ἐγώ ἄγομαι εἰς τό συμπέρασμα ὅτι αἱ ὀβίδες, αἱ βόμβαι ἀεροπλάνων καί οἱ ὅλμοι ρίπτονται παρά τοῦ ἐχθροῦ μέ κλεισμένα τά μάτια, καί οὐχί κατόπιν σκοπεύσεως εἰς τό κρέας.

»Προσέθετον ὅτι εὐχῆς ἔργον θά ἦτο νά κατελαμβάνομεν ἐντός μιᾶς ὥρας τήν ΚΟΡΥΤΣΑΝ, ἀλλά τοῦτο καί ἄν ἀπεχώρουν οἱ Ἰταλοί δέν θά ἦτο κατορθωτόν. Ἑπομένως ὅσα ἀνέμενον ἐπραγματοποιήθησαν.

»Παρ’ ὅλας τάς ἀντιρρήσεις μου ταύτας ὁ Στρατηγός Πιτσίκας ἐπέμενεν εἰς τό νά μεταπέσωμεν εἰς τό πλεῖστον τοῦ μετώπου μας εἰς ἄμυναν, καί συνέχισιν τῆς ἐπιθέσεως «διά διαδοχικῶν προσπαθειῶν».

»Εἰς τοῦτο ἀπήντησα ὅτι ἔχω ἐκδώσει ἤδη τήν διαταγήν μου διά τήν ἑπομένην καί ὅτι, ἐάν θέλη διά διαδοχικῶν προσπαθειῶν θέτω εἰς τήν διάθεσίν του τήν παραίτησίν μου».

Περί τήν 3ην πρωϊνήν ὥραν τῆς 15 Νοεμβρίου κατέφθασεν ἀναμενομένη διαταγή ἐπιχειρήσεων τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ., καθ’ ἥν διετάσσετο τό Σῶμα Στρατοῦ νά ἐπιδιώξη τάς προθέσεις του διά τῆς μεθόδου τῶν διαδοχικῶν προσπαθειῶν, τηροῦν εἰς ὅλον τό λοιπόν μέτωπόν του ἀμυντικήν στάσιν, ἐκ τοῦ λόγου δῆθεν ὅτι κατά τήν 14ην Νοεμβρίου ἐπετεύχθη ἡ λῆψις ἐπαφῆς μετά τῆς γραμμῆς ἀντιστάσεως τοῦ ἐχθροῦ.

«Τήν διαταγήν ταύτην δέν ἐκοινοποίησα εἰς τάς Μεραρχίας μου, αἵτινες τήν 15 Νοεμβρίου ἐνήργησαν, συμφώνως πρός τήν ἐκδοθεῖσαν πρό τῆς συνεννοήσεώς μου ἀπό τηλεφώνου, καί συνεπῶς πρό τῆς λήψεως τῆς ἀνωτέρω παραδόξου ἀποφάσεως τοῦ Τ.Σ.Δ.Μ.

»Συνεπῶς θέλω νά ἐπιμένω εἰς τό ὅτι μόνον τό Τ.Σ.Δ.Μ. παρενέβαλε προσκόμματα εἰς τάς ἐνεργείας μας κατά τήν νύκτα τῆς 14 πρός τήν 15 Νοεμβρίου.

»Τήν μεσημβρίαν τῆς 15ης Νοεμβρίου ὁ τότε Πρωθυπουργός Μεταξᾶς μοί ἀπηύθυνε συγχαρητήριον τηλεγράφημα, διά τάς ἐπιτυχίας τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ, τά συγχαρητήρια δέ ταῦτα ἡρμήνευσα τότε ὡς ἐπιδοκιμασίαν τῆς ἐπιμονῆς μου καί τῶν προσπαθειῶν μου, ἐν ἀντιθέσει εὑρισκομένην μέ τήν τοῦ προϊσταμένου μου». (Ἔκθεσις Διοικητοῦ τοῦ Γ΄ Σώματος Στρατοῦ).

Τοιουτοτρόπως εἶναι ὑποχρεωμένος νά ὁμολογήση τις ὅτι ὄχι μόνον ἡ ἔναρξις τῆς ἐπιθέσεως τῆς ΜΟΡΟΒΑΣ, ἀλλά καί ἡ ἐξακολούθησις αὐτῆς ὀφείλεται εἰς τήν ἐπιμονήν καί τήν φωτισμένην πρωτοβουλίαν τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Γ΄ Σ. Στρατοῦ.

Ἄλλωστε καί αἱ συμπληρωματικαί ἐκδοθεῖσαι κατά τήν αὐτήν ἡμέραν διαταγαί κάθε ἄλλο παρά ἐνέργειαν κατά διαδοχικάς ὑπεδήλουν.

Οὕτω πως ἐξηκολούθησεν ἡ Μάχη ὁμαλῶς μέχρι καταλήψεως καί τῆς Κορυτσᾶς τήν 22 Νοεμβρίου, ὁπότε ἐχάθησαν δύο ἡμέραι ἐν ἀναμονῆ ἐπιθέσεως δῆθεν ἐχθρικῶν ἁρμάτων μάχης, τά ὁποῖα ὅμως δέν ἀνεφάνησαν ποτέ.

Τοιοῦτος ἦτο ὁ τρόπος τῆς ἐξασκήσεως τῆς ἡμετέρας Διοικήσεως εἰς τήν μεγαλυτέραν μάχην τήν ὁποίαν εἶδαν τά βουνά τῆς Ἀλβανίας καί καθ’ ἥν πέντε Ἑλληνικαί Μεραρχίαι ἐπετίθεντο ἐναντίον ἰσαρίθμων Ἰταλικῶν τοιούτων, ἐπίθεσιν διαρκέσασαν ἐπί δέκα ὁλοκλήρους ἡμέρας καθ’ ἅς ὁ Ἀνώτατος Ἀρχηγός δέν εὗρε οὔτε μίαν ἡμέραν διαθέσιμον διά νά ἐπισκεφθῆ τό πεδίον τῆς Μάχης.

Ἐκ μέρους δηλαδή τῆς Ἀνωτάτης Διοικήσεως δέν ὑπῆρχεν οὐδεμία ἄλλη ἐπέμβασις παρά ὁ ἐξαναγκασμός τῶν ὑφισταμένων εἰς τό νά καθορίσωσι τήν ἡμέραν τῆς ἐνάρξεως τῆς Μάχης.

Ἐν τῶ μεταξύ τό Γενικόν Στρατηγεῖον ἀντεπροσωπεύθη εἰς τό Πεδίον τῆς Μάχης δι’ ἑνός τῶν Ὑποστρατήγων ὑπαρχηγῶν του, ἡ ἔλλειψις ὅμως ψυχικοῦ σθένους τοῦ ὁποίου ἦτο τοιαύτη, ὥστε νά ἀφήση ἐποχήν πανταχόθεν ὅθεν διῆλθε.

Καί οὕτω ὄχι μόνον ἡ ἀξιοπρέπεια ἀλλά καί ἡ στοιχειώδης φιλαυτία εἶχαν πετάξει πλέον ἀπό τήν στέγην τοῦ Γενικοῦ Στρατηγείου.

http://aera2012.blogspot.com/

ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ : «ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΖΕΡΒΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ, ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΡΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕ»

Του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου

ιστορικού

Η παραπάνω φράση του τίτλου ανήκει στον Κρις Μόνταγκιου Γουντχάουζ, υπαρχηγό της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής, που έπεσε στα βουνά της Γκιώνας το φθινόπωρο του 1942. Η αρχική δύναμη των 12 σαμποτέρ είχε διαταγές για το σαμποτάζ με πληροφορίες εκτός πραγματικότητας για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα.

Ο αξιωματικός της SOE στο Κάιρο που υπέγραφε τη διαταγή ήταν ο συνταγματάρχης Keble. Στη διαταγή δεν γινόταν λόγος για ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, παρά μόνο για ομάδες ανταρτών υπό τη διοίκηση του Σεφεριάδη και του Ζέρβα. Το σχέδιο του Keble ήταν γεμάτο κενά και ανακρίβειες, με πρώτη και πλέον χτυπητή το γεγονός πως ανέφερε τον Σεφεριάδη ως ηγέτη αντιστασιακής ομάδας. Αξίζει να αναφερθεί πάντως πως ο Keble γνώριζε, λόγω προηγούμενης θέσης του, πως ο Ρόμελ δεν ανεφοδιαζόταν από τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης – Αθηνών και τον Πειραιά από τον Αύγουστο του ’42. Ο ανεφοδιασμός του πλέον γινόταν μέσω Ιταλίας. Κι όμως, η επιχείρηση έγινε κανονικά, περισσότερο για να δικαιολογηθούν οι χιλιάδες χρυσές λίρες της SOE κυρίως προς το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Στις 28 Σεπτεμβρίου πέφτουν στην Γκιώνα οι δύο πρώτες ομάδες (4 ατόμων καθεμιά) των Μάγερς και Γουντχάουζ. Περίπου έναν μήνα μετά θα πέσει και η ομάδα του Θέμη Μαρίνου. Στα σημεία όπου έπεσαν οι πρώτες ομάδες θα έπρεπε -σύμφωνα με τις οδηγίες του Keble- να περιμένουν με φωτιές τους Βρετανούς Ελληνες αντάρτες του Σεφεριάδη, του Ζέρβα και του Καραλίβανου. Τίποτε από αυτά δεν συνέβη.

Ο Σεφεριάδης, που προωθούσε το ΕΑΜ, είχε συλληφθεί από τους Ιταλούς και ο Ζέρβας απλούστατα δεν βρισκόταν εκεί, αφού το αρχηγείο του δεν ήταν στον Τυμφρηστό, αλλά στο Σακαρέτσι της Ηπείρου. Οι άνθρωποι του Keble είχαν μπερδέψει το χωριό Πέρα Κράψη με το Σακαρέτσι. Ετσι, οι Βρετανοί βρήκαν μόνο τον Καραλίβανο. Ο τελευταίος ήταν λησταντάρτης της περιοχής, που όμως ανήκε στον ΕΛΑΣ. Αυτό δεν το γνώριζαν οι Βρετανοί και φρόντισε να μην το μάθουν ο ίδιος. Με την πάροδο των ημερών, ο Μάγερς άκουγε για την ύπαρξη κάποιου αρχηγού ανταρτών, του Αρη Βελουχιώτη, και ρώτησε για αυτόν. Ο Καραλίβανος υποκρίθηκε πως δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ο ίδιος είχε δασκαλευτεί από τον Αρη.

Ετσι, οι Βρετανοί έψαχναν για τον ΕΛΑΣ και τον Βελουχιώτη, αλλά άκρη δεν έβγαζαν. Ο Χάμσον γράφει πως είχαν απογοητευθεί και νόμιζαν εν τέλει πως ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ ήταν μυθικό πρόσωπο, που είχαν δημιουργήσει οι χωρικοί των βουνών. Εάν ο Αρης ενδιαφερόταν για τους σκοπούς των Βρετανών, θα φρόντιζε να τους συναντήσει, αφού, μέσω του Καραλίβανου, ήξερε πού βρίσκονταν. Ο ίδιος όμως το απέφυγε, καθώς δεν έβλεπε με καλό μάτι την αποστολή των Βρετανών, τους οποίους πραγματικά μισούσε.

Ακόμη όμως και αν δεχθούμε το «επιχείρημα» μιας μερίδας ιστορικών και ερευνητών, πως «οι Βρετανοί απέφευγαν τον Βελουχιώτη», θα δυσκολευτούμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα γιατί ο ίδιος δεν έδωσε άμεσα το «παρών» στο κρησφύγετο του Μάγερς, όταν στα τέλη Οκτωβρίου του 1942 η ομάδα του Θέμη Μαρίνου τυχαία συνάντησε τον ΕΛΑΣ. Απεναντίας, ο ίδιος, αν και ενημερώθηκε για το πού βρισκόταν ο Μάγερς και για τους σκοπούς του -σε περίπτωση που αφελώς δεχθούμε πως όντως μέχρι τότε δεν είχε γνώση για την ύπαρξη των Βρετανών στα βουνά της Ελλάδας-, αρχικά συνέλαβε τον Μαρίνο και τους υπόλοιπους, υποκρινόμενος πως ήταν Γερμανοί κατάσκοποι! Τελικά, τους απελευθέρωσε αλλά ακολούθησε πορεία αντίθετη από αυτήν που θα έπρεπε αν όντως επιθυμούσε να συναντήσει τον Μάγερς και να αναλάβει το σαμποτάζ.

Εν κατακλείδι, ο Βελουχιώτης αποφάσισε να κατευθυνθεί προς τους Βρετανούς μόνο όταν έμαθε πως οι τελευταίοι είχαν απευθυνθεί στον Ζέρβα. Ο αρχηγός του ΕΔΕΣ, χωρίς όρους και υποσημειώσεις, δέχθηκε να μεταφέρει τον κύριο όγκο των δυνάμεών του, που αναμετρούνταν την εποχή εκείνη στη Σκουληκαριά επιτυχώς με τους Ιταλούς, μόνο και μόνο γιατί αντιλήφθηκε τη σπουδαιότητα της επιχείρησης. Τότε μόνο ο Αρης Βελουχιώτης αποφάσισε να παρακούσει τις διαταγές του ΚΚΕ, που απαγόρευε στον ίδιο να συμμετάσχει στο σαμποτάζ, και προσφέρθηκε να βοηθήσει, για να μην καρπωθούν όλη τη δόξα ο Ζέρβας και ο ΕΔΕΣ.

Για τα γεγονότα της μάχης έχουν ειπωθεί πολλά και αντιφατικά από τους αγωνιστές των δύο οργανώσεων. Οι Βρετανοί που συμμετείχαν στο σαμποτάζ τονίζουν πως οι ομάδες υπό τον εδεσίτη Μυριδάκη τα κατάφεραν ιδανικά στην κατάληψη του νότιου βάθρου. Οι δυνάμεις αυτές βασίζονταν περισσότερο σε αντάρτες του ΕΛΑΣ και δευτερευόντως του ΕΔΕΣ. Στο βόρειο βάθρο, τα πράγματα δεν πήγαν αρχικά θετικά. Δυνάμεις του ΕΔΕΣ αιφνιδιάστηκαν από τις δυνάμεις των Ιταλών, που είχαν ενισχυθεί σημαντικά το προηγούμενο βράδυ. Εν τέλει, με την αποστολή της δυνάμεως εφεδρείας -της οποίας, σύμφωνα με τις πηγές του ΕΑΜ, ηγούνταν ο «Νικηφόρος» του ΕΛΑΣ, ενώ, σύμφωνα με τις πηγές του ΕΔΕΣ, ηγούνταν ο Πυρομάγλου-, η κατάληψη του βόρειου βάθρου επετεύχθη.

Ο Ζέρβας, εξαιτίας της αρχικής αποτυχίας των δυνάμεών του στο βόρειο βάθρο, ανησυχούσε έντονα για την έκβαση της επιχείρησης. Ο Βρετανός σαμποτέρ Ντένις Χάμσον στις αναμνήσεις του έγραψε πως δεν ήταν ο μόνος που ανησυχούσε, καθώς κάθε αντάρτης είχε περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών. Ο Μάγερς σε σχετική έκθεσή του για τα γεγονότα έγραψε στους ανωτέρους του πως ο Βελουχιώτης ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης περισσότερο ψύχραιμος από τον Ζέρβα και οι άντρες του πιο αποφασισμένοι, παρόλο που τόσο καιρό απέφευγε να συναντηθεί με τον Ζέρβα και τους Βρετανούς.

Ο Γοργοπόταμος αποτέλεσε την πρώτη και τελευταία κοινή επιχείρηση των δύο οργανώσεων κατά του κοινού εχθρού. Τον επόμενο μήνα, ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε τον κατοχικό εμφύλιο με την ανεπιτυχή επίθεση του Βελουχιώτη κατά του Ζέρβα, που αποσκοπούσε στη διάλυση του ΕΔΕΣ και τη δολοφονία του αρχηγού του.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Κυριακάτικη Δημοκρατία” 22.11.2020.

Ιστορικά Χρονικά

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ...ΕΝΟΧΛΕΙ...(ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΨΥΧΟΥΣ)

Το ποιός είναι ο Σουλεϊμάν Ματζήρ και ποιόν ρόλο παίζει στο Διδυμότειχο δεν είναι εύκολο να το πούμε, αν και πολύ καλά το γνωρίζουμε, καθότι ο νόμος περί Τύπου μας δεσμεύει. Ας πούμε όμως ευγενικά, πως η δραστηριοποίησή του στα κοινά συνάδει με τη λογική του προξενικού μηχανισμού στον βόρειο Έβρο: υπονομεύεται η λειτουργία της Ελληνικής Πολιτείας και των νομίμων θεσμών της, ενώ οι ντόπιοι μουσουλμάνοι «βαφτίζονται» Τούρκοι (όπως γίνεται αλλού και με τους Πομάκους). Επίσης η ίδια φιλοσοφία και μεθοδολογία εξάγεται όχι μόνο προς τον νότιο Έβρο αλλά και εκτός Θράκης, όπως για παράδειγμα στην κεντρική Μακεδονία, στην Ημαθία, όπου ο Ματζήρ επεκτείνει τις «δραστηριότητές» του.

Η οικογένεια του Ματζήρ έχει ιδρύσει από το 2008, κατά τα λεγόμενά του, το Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο Μουσουλμάνων Έβρου, προκειμένου –λέει- να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ομοφύλων και ομοθρήσκων του. Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να μαθαίναμε κάποιες δράσεις του συλλόγου μετά από 12 χρόνια ύπαρξης, ώστε να εκτιμήσουμε κατά πόσον εξυπηρετεί όντως τους σκοπούς που αναφέρει το καταστατικό του. Ας πούμε, θυμάμαι το εορταστικό δείπνο (ιφτάρ) που διοργάνωσε το 2016 καλώντας τον Τούρκο Γενικό Πρόξενο Κομοτηνής Ακιντζί με την κομπανία του, αλλά και με Τούρκους αξιωματούχους από την Αδριανούπολη. Θυμόμαστε το χάτιμ και το σουνέτ που διοργάνωσε το 2018 καλώντας τον Τούρκο υποπρόξενο Ιμπραήμ Σακλί. Άραγε, μιλά το καταστατικό του συλλόγου του για ανάπτυξη σχέσεων με διπλωμάτες ξένης, εχθρικής χώρας; Αυτό που βγαίνει, όμως, εσχάτως προς τα έξω είναι μία επίθεση κατά της Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Περιουσίας Διδυμοτείχου (ΔΕΜΠΔ) με απανωτές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο κύριος Ματζήρ εγκαλεί τη νέα διοίκηση της ΔΕΜΠΔ για απίθανα πράγματα. Την εγκαλεί για μια περίφραξη που ζήτησε η ΔΕΜΠΔ προ δεκαετίας από τον Δήμο Διδυμοτείχου και κείνος την υλοποίησε με κόστος 45.000 ευρώ (σύμφωνα με το Ματζήρ). Όμως το έργο το έκανε ο Δήμος και καμία εμπλοκή δεν είχε η ΔΕΜΠΔ ούτε με το κατασκευαστικό ούτε με το οικονομικό κομμάτι, άρα αν υπάρχει κάτι ύποπτο αυτό αφορά μονάχα το Δήμο. Χώρια που ο νυν πρόεδρος ανέλαβε μόλις προ τριετίας και δεν προκύπτει καμία ανάμιξή του σε πεπραγμένα άλλων. Επίσης, στις αναρτήσεις του ο ίδιος ο Ματζήρ είχε γράψει για «μεγάλο φαγοπότι» προ τριετίας και για έλλειμμα 164.113,60 ευρώ κατά την παράδοση – παραλαβή της ΔΕΜΠΔ, ενώ το ποσό αυτό αναφερόταν στην παράδοση της Μουφτείας Διδυμοτείχου από το Δαμάτογλου. Αλλά και προ ημερών (19-11-2020) ανέβασε νέες προσβολές κατά της ΔΕΜΠΔ με αφορμή έναν απλήρωτο λογαριασμό ΔΕΗ από μειονοτικό σχολείο στην Πολιά Διδυμοτείχου. Κι εδώ παριστάνει ότι δεν γνωρίζει ότι η Πολιά δεν ανήκει στην δικαιοδοσία της ΔΕΜΠΔ, αλλά έχει δική της ξεχωριστή Βακουφική Επιτροπή! Μάλιστα δεν λέει ότι το σχολείο που έχει αναστείλει από χρόνια τη λειτουργία του δεν διέκοψε (κακώς!) την σύνδεση και έτσι έπαιρνε από εκεί ρεύμα το διπλανό τέμενος, που είναι επίσης άσχετο με την ΔΕΜΠΔ.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, εδώ; Ποιά μύγα τσίμπησε τον Σουλεϊμάν Ματζήρ (στη φωτογραφία με τον Τούρκο Πρόξενο) και άρχισε τέτοιο παραλήρημα και τέτοιο πόλεμο κατά της τοπικής Διαχειριστικής και του νυν προέδρου της, Ιρφάν Μολλά, ενώ ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί; Είναι προφανές ότι με τον νέο της πρόεδρο η ΔΕΜΠΔ άρχισε να παράγει έργο, να λειτουργεί προς όφελος των μουσουλμάνων στα πλαίσια της νομιμότητας και της διαφάνειας που επιβάλλει η Ελληνική Πολιτεία και αυτό δεν είναι κάτι που αρέσει στην Τουρκία. Οι διεφθαρμένοι και οι άχρηστοι που έχουν κατά καιρούς βρεθεί σε θέσεις αναγνωρισμένων μειονοτικών θεσμών ήταν ανέκαθεν ό,τι χρησιμότερο για την υπονόμευση του κύρους και της κυριαρχίας του Ελληνικού Κράτους στη Θράκη. Κι όπως αυτήν την «αχρηστία» και τη «διαφθορά» την ενίσχυε ο προξενικός μηχανισμός με διάφορους τρόπους, έτσι και πολεμάει αναλόγως την εντιμότητα και την επάρκεια ανθρώπων σαν τον Ιρφάν Μολλά.

Κι ένα τελευταίο: για να μπορείς να εγκαλείς άλλους σε ζητήματα οικονομικής διαχείρισης και διαφάνειας πρέπει και συ ο ίδιος να είσαι καθαρός. Είμαστε βέβαιοι λοιπόν ότι τα χρήματα που επένδυσε ο Ματζίρ για να στήσει το γραφείο κηδειών του (γραφεία, αυτοκίνητα κτλ) αλλά και τον σύλλογό του τα έχει δικαιολογήσει σε κάθε αρμόδια υπηρεσία.

https://antifonitis.gr/online/4859

ΤΟ 25% ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Πλησιάζουν τό 50% σέ Πατήσια- Ἅγιο Παντελεήμονα – Τί λέει ἀπόρρητος ἔκθεσις τῆς ΕΛ.ΑΣ.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Σάββατο ἀναδείξαμε μέ ἀριθμούς μία ἀπό τίς πολιτικές ὡρολογιακές βόμβες πού ἀπειλοῦν τήν Κυβέρνηση σέ περίπτωση ἐκρήξεώς της. Πρόκειται γιά τίς 164.224 συντάξεις πού ἐκκρεμοῦν πρός ἀπονομή στούς δικαιούχους τους. Σήμερα ἀποκαλύπτουμε ἀκόμη μία, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τήν κοινωνική συνοχή τῆς πρωτευούσης. Τούς μετανάστες, οἱ ὁποῖοι αὐξάνονται, πληθύνονται καί μετά τίς τελευταῖες κυβερνητικές ἀποφάσεις περιφέρονται ἀνά τίς ὁδούς καί τάς ρύμας. Συμφώνως πρός ἀπόρρητο ἔκθεση τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, τήν ὁποία ἔχει στήν διάθεσή του ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, σήμερα τό 25% τῶν κατοίκων τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ἀλλοδαποί, νόμιμοι καί παράνομοι. Σέ ὁρισμένες μάλιστα συνοικίες ὅπως τά Πατήσια, ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, ὁ Ἅγιος Παῦλος, ἡ Πλατεῖα Βικτωρίας καί ἄλλες πού εὑρίσκονται κοντά στήν ὅρια τῆς πόλεως, ἡ μεταβολή εἶναι τόσο ραγδαία, ὥστε εἶναι θέμα χρόνου συμφώνως πρός τήν ἴδια ἔκθεση οἱ ἀλλοδαποί νά ἀποτελέσουν τήν πλειονότητα τοῦ πληθυσμοῦ. Καί ἔτσι οἱ γηγενεῖς Ἕλληνες νά εἶναι ὀλιγώτεροι ἀπό τούς ἀλλοδαπούς. Οἱ ἀριθμοί εἶναι συγκλονιστικοί! Τό ποσοστό τῶν ἀλλοδαπῶν σέ αὐτές τίς συνοικίες φθάνει τό 40-45% ἀνά περιοχή. Καί ἡ κατάστασις θά ἐπιδεινωθεῖ εἰς τό μέλλον λόγω τῆς ἰδιορρύθμου μεταναστευτικῆς πολιτικῆς πού υἱοθετεῖ ὁ ἁρμόδιος Ὑπουργός Νότης Μηταράκης.

Ὁ κύριος Μηταράκης ἔπρεπε νά ἀπενεργοποιήσει τήν βόμβα τοῦ μεταναστευτικοῦ στά νησιά τοῦ Αἰγαίου μειώνοντας τόν ἐκεῖ ἀριθμό τους χωρίς ὅμως καί νά ἱδρύσει δομές φιλοξενίας στήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα λόγω τοῦ πολιτικοῦ κόστους πού θά κατέβαλλε ἡ Κυβέρνησις στίς τοπικές κοινωνίες. Ἠκολούθησε ἔτσι μία ἐνδιάμεσος λύσις. Ἀποφορτίζει σταδιακῶς τά νησιά ἀπό μετανάστες καί τούς δίδει ἀθρόως πολιτικό ἄσυλο ἀφήνοντάς τους νά ἐπιλέξουν ποῦ θά ζήσουν καί πῶς θά ζήσουν. Ὡς ἐλεύθεροι πολῖτες. Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς πολιτικῆς εἶναι νά ἔχουν ἐνοικιασθεῖ ὅλα τά ὑπόγεια τῶν Ἀθηνῶν ἀπό μετανάστες, νά καταλαμβάνεται περιοδικῶς ἡ πλατεῖα Βικτωρίας ἀπό τίς νέες ἀφίξεις καί βεβαίως νά κυκλοφοροῦν στούς δρόμους ἄνεργοι καί ἄστεγοι ἐξαθλιωμένοι ἀλλοδαποί. Ἅπαντες λόγω τοῦ ἀσύλου διαθέτουν προσωρινό διαβατήριο ἑξαμήνου διαρκείας ἀλλά ἐλάχιστοι φεύγουν γιά τό ἐξωτερικό λόγω ἐλλείψεως τῶν ἀναγκαίων χρηματικῶν πόρων.

Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά καλοῦνται ὁ Δῆμος Ἀθηναίων καί ἡ Ἑλληνική Ἀστυνομία νά βγάζουν τά κάστανα ἀπό τήν φωτιά. Πολύ τακτικά μεταφέρονται μετανάστες σέ ὁμάδες τῶν τριακοσίων καί τῶν τετρακοσίων ἀτόμων στήν δομή τοῦ Ἐλαιῶνος, τήν ὁποία ὅμως ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων Κώστας Μπακογιάννης εἶναι ἀποφασισμένος νά κλείσει. Σέ αὐτήν φιλοξενοῦνται σήμερα μία ἀνάσα ἀπό τό Κέντρο περί τίς 3.500 μετανάστες (3.000 μόνιμοι καί 500 ἀπό τήν Πλατεῖα Βικτωρίας οἱ ὁποῖοι διαρκῶς ἐναλλάσσονται). Τό μνημόνιο πού ὑπέγραψε ἄλλως τε ὁ Δῆμος Ἀθηναίων μέ τόν Παναθηναϊκό καί τό Δημόσιο γιά τήν διπλή ἀνάπλαση, προβλέπει ὅτι ὁ Δῆμος θά κλείσει τήν δομή ἕναν χρόνο πρίν ἀναλάβουν τίς ἐργασίες κατασκευῆς τοῦ νέου γηπέδου τοῦ Παναθηναϊκοῦ. Τότε θά εἰδοποιήσει τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο διά τά περαιτέρω. Ἕως τότε ὅμως τό πρόβλημα θά ὑπάρχει καί θά παροξύνεται. Δῆμος καί ΕΛ.ΑΣ. εὑρίσκονται σέ ἐπιφυλακή γιά τίς τυχόν ἐπιπτώσεις πού θά ἔχει στήν ζωή τῆς πόλεως ἡ ηὐξημένη παρουσία μεταναστῶν, νομίμων καί παρανόμων. Ἡ πρωτεύουσα καλεῖται μετά τήν ἀπορρόφηση ἑνός ἑκατομμυρίου Ἀλβανῶν μεταναστῶν στήν δεκαετία τοῦ 1990 νά γίνει καί πάλι τό νέο χωνευτήρι, ἀλλά οἱ συνθῆκες αὐτήν τήν φορά ὁμοιάζουν νά ἔχουν ἀλλάξει. Τό ποσοστό ἀνοχῆς σέ μετανάστη γείτονα μουσουλμάνο ἤ στήν λειτουργία λατρευτικῶν οἴκων τους (τεμενῶν) φθίνει συνεχῶς. Κοινωνική ἀνοχή δέν ὑπάρχει. Κοινωνική κόπωση, ναί. Ἄνω τοῦ 70% δήλωσε στήν τελευταία ἔρευνα τῆς Kappa Research γιά τό ἵδρυμα Φρῆντριχ Νάουμαν, ὅτι οἱ παρουσία μεταναστῶν τούς ἐνοχλεῖ.

https://www.estianews.gr/kentriko-thema/to-25-ton-katoikon-tis-poleos-ton-athinon-e%e1%bc%b6nai-metanastes/

ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ

Της Ελένης Α. Παπαδοπούλου | 19/11/20

«Το δάκρυ κάναμε νερό

και το κρασί φαρμάκι

και με το κύμα τ’ αλμυρό

χορτάσαμε ψωμάκι

…

κι είχαμε περηφάνια

στην πίκρα στην ορφάνια»

Νίκος Γκάτσος

Τον βαρύτερο φόρο στα χρόνια της κρίσης τον πληρώνει ο περήφανος άνθρωπος. Και δεν μιλώ για τον ατομιστή, υπερφίαλο οδοστρωτήρα που προκειμένου να επιβιώσει πατάει επί πτωμάτων και σαρώνει κάθε ευαισθησία στο διάβα του. Ούτε για τον υπερόπτη, φαντασμένο με το βλέμμα «100 καρδιναλίων» που επικρίνει και υποτιμά τους πάντες, ατενίζοντάς τους από την κορυφή της αλαζονείας του. Ούτε, βέβαια, για τον αξιολύπητο εγωπαθή που κραυγάζει «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει» για να αποκτήσει οπαδούς και “klik” και να κρύψει τους φόβους του μέσα στο σύνδρομο της αγέλης.

Μιλώ για την άλλη όψη της διττής έννοιας «υπερήφανος» που σημαίνει λαμπρός, σοφός, μεγαλοπρεπής και που την πνίγουμε μέσα στα χωνευτήρια των φοβισμένων ημερών μας. Έλκει την καταγωγή της από την δωρική υπεραξία της ανθρώπινης ύπαρξης κι επιβιώνει στη λαϊκή μας συνείδηση ως μία δέσμη δυσεύρετων αρετών.

Μιλώ για την έννοια της περηφάνιας που ισοδυναμεί με ανθρώπινο ηθικό βράχο. Για εκείνη την φωτεινή υπεροχή που πηγάζει από εσωτερική δύναμη και αυτογνωσία και πλημμυρίζει την αύρα του ανθρώπου. Μια αύρα που όποιος την πλησιάζει νιώθει δέος και θαυμασμό ή συχνότερα τρόμο και φθόνο γιατί αντιλαμβάνεται την «υψομετρική» διαφορά. Μιλώ για το υπέρ που φανερώνεται αβίαστα από υπερχείλιση εσωτερικού πλούτου και μεγαλοσύνης και όχι για το κατασκεύασμα της αυτοπροβολής, της επίδειξης, της φαντασιοπληξίας και του κομπασμού.

«Είναι περήφανος άνθρωπος, 

δεν καταδέχεται να ζητήσει», λέει ο λαός μας.

Μιλώ για τους ωραίους και μοιραίους ανθρώπους που δεν σκύβουν να προσκυνήσουν «κατουρημένες ποδιές» ακόμα και όταν το βάρος του προσωπικού τους σταυρού λυγίζει τα γόνατά τους. Δεν τρυπώνουν στα πολιτικά γραφεία και τους μηχανισμούς για να ζητιανέψουν ρουσφετάκια και εύνοιες και ανταλλάγματα. Δεν τα παίρνουν κάτω απ’ το τραπέζι, δεν κάνουν ηθικές εκπτώσεις, δεν διαπραγματεύονται την εντιμότητά τους, δεν κάνουν τα «γλυκά μάτια» σε κανέναν για να κερδίσουν λίγα άθλια αργύρια. 

Μιλώ γι’ αυτούς που προτιμούν να αδικήσουν τον εαυτό τους παρά τον συνάνθρωπό τους και δεν καταδέχονται να επωφεληθούν από τις αδυναμίες ή να τα βάλουν με ανίσχυρους. Γι’ αυτούς που η ισοτιμία και η ισοπολιτεία, η δικαιοσύνη και η γενναιοψυχία είναι τρόπος ζωής και όχι αερολογία κοπανιστή. Είναι αυτοί που δεν θα σου δώσουν ποτέ υποσχέσεις και ελπίδες. Θα σου δώσουν το χέρι τους για να πιαστείς και το υστέρημά τους για να στηλωθείς. 

Μιλώ γι’ αυτούς που η αλήθεια στα μάτια τους γίνεται καθρέφτης που συντρίβει την υποκρισία του άλλου και τον κάνει να το βάζει στα πόδια κυνηγημένο από τις Ερινύες. Αποτελούν τη Λυδία λίθο της ανθρωπιάς μας. Είναι υπερήφανοι αλλά δεν υπερηφανεύονται ποτέ.

Σπάνιοι, σιωπηλοί μάρτυρες αντοχής, υπομονής και αξιοπρέπειας, σ’ έναν κόσμο καλπάζουσας απανθρωπιάς…
Φάροι μοναχικοί, υψώνονται ανάμεσά μας, μ’ ένα παράπονο στο βαθύ, ραγισμένο βλέμμα τους περιμένοντας κάποιον να το διαβάσει. Πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα σε κάθε σκοτεινή εποχή γιατί τα άγρια ένστικτα της αυτοσυντήρησης τυφλώνουν τους ανθρώπους και απαγορεύουν αυτό το είδος αναγνωσμάτων.

https://tomorrownews.gr/ap

Η ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΣΕ ΣΚΟΠΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Του Ιωάννη Αμπατζόγλου

Ακτινοφυσικού Ιατρικής, διδάκτωρ του Ιατρικού Τμήματος του ΔΠΘ και Επιστημονικά Υπεύθυνου του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης.

  

Μπορεί η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση να παρέδωσε στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας, τη μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα, μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Μπορεί η σημερινή ελληνική κυβέρνηση να σέβεται τη Συμφωνία των Πρεσπών, μια συμφωνία που μας ακρωτηρίασε εθνικά, γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτισμικά.

Δεν μπορεί όμως –απ’ ότι τουλάχιστον φαίνεται μέχρι τώρα– να ανεχθεί η κυβέρνηση της Βουλγαρίας, αυτό το θέατρο του παραλόγου. Να δεχθεί δηλαδή την μαϊμού μακεδονοποίηση των Σκοπιανών, από τη στιγμή μάλιστα που θίγεται η ιστορία της Βουλγαρίας, αλλά απειλείται και το έδαφός της από τον αλυτρωτισμό των ψευτομακεδόνων Σκοπιανών (η σκοπιανή προπαγάνδα αποκαλεί «Μακεδονία του Πιρίν» μία περιοχή της Βουλγαρίας και την διεκδικεί).

Οι Σκοπιανοί αυτοπροσδιορίζονται Μακεδόνες. Δεν είναι, λένε, ούτε Σέρβοι, ούτε Βούλγαροι, ούτε Έλληνες. Βαφτίζουν Μακεδόνα, τον Βούλγαρο βασιλιά Σαμουήλ, όπως και τον Βούλγαρο επαναστάτη Γκότσε Ντέλτσεφ. Ο μεν Σαμουήλ ήταν αυτοκράτορας της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας τον οποίο οι Βούλγαροι θεωρούν εθνικό τους ήρωα, ο δε Γκότσε Ντέλτσεφ ήταν Βούλγαρος επαναστάτης που αγωνίστηκε κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επίσης είναι εθνικός ήρωας για τους Βουλγάρους. Χαρακτηριστικό είναι ένα απόσπασμα από την επιστολή του Γκότσε Ντέλτσεφ προς τον Νίκολα Mαλεσέφσκι, στην οποία αυτοπροσδιορίζεται ως Βούλγαρος: «Μην επιτρέψουμε τα σχίσματα και τις ρίξεις να μας τρομάξουν. Είναι, πράγματι, δυστυχία, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε, δεδομένου ότι είμαστε Βούλγαροι και όλοι πάσχουμε από μια κοινή ασθένεια. Εάν αυτή η ασθένεια δεν ήταν παρούσα στους προγόνους μας, από τους οποίους την κληρονομήσαμε, δεν θα είχαμε πέσει ποτέ κάτω από το σκήπτρο του Τούρκου Σουλτάνου…». Όλα αυτά οι Σκοπιανοί τα παραβλέπουν και επιμένουν στο ανιστόρητο αφήγημά τους.

Επίσης, οι Σκοπιανοί αποκαλούν τη γλώσσα τους μακεδονική. Μία βουλγαρική διάλεκτο με σερβικά στοιχεία. Και σου λέει «είναι μακεδονική». Άντε οι δικοί μας, των ελληνικών κυβερνήσεων, οι γραικύλοι, δεν αντιδρούν. Επειδή ακριβώς είναι γραικύλοι (για τη σημασία του όρου βλέπε το λεξικό του Μπαμπινιώτη). Όμως οι Βούλγαροι; Οι Βούλγαροι λένε στους Σκοπιανούς «μεταξύ μας μπορούμε να συνεννοηθούμε άνετα, δεν χρειαζόμαστε διερμηνείς, μιλάμε την ίδια γλώσσα, την βουλγαρική. Τι μακεδονική και κουραφέξαλα!». Οι Σκοπιανοί εκεί, το δικό τους. Πετάει ο γάιδαρος (και περιμένουν να συμφωνήσουν όλοι και να πουν ότι πετάει).

Αντί οι Σκοπιανοί να παραδεχτούν ότι εθνικά και γλωσσικά συνδέονται με τους Σλάβους και τους Βουλγάρους, αυτοπαρουσιάζονται ως Μακεδόνες. Σου λέει «θα το παίξουμε Μακεδόνες και που θα πάει, πες πες κάτι θα μείνει. Στο τέλος θα μας πιστέψουν».

Έλα όμως που η βουλγαρική κυβέρνηση δεν ξεπουλάει την ιστορία της χώρας της, όπως έκαναν οι δικές μας κυβερνήσεις. Οι Βούλγαροι πολιτικοί δεν σφυρίζουν αδιάφορα ενώ τους κλέβουν την ιστορία τους. Αντέδρασαν στην πλαστογράφηση της ιστορίας που επιχειρούν να κάνουν οι Σκοπιανοί και έφτασαν στο σημείο να μπλοκάρουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Προχθές λοιπόν, στις 17 Νοεμβρίου, η Βουλγαρία άσκησε βέτο κατά της εισόδου των Σκοπίων στην ΕΕ. Η Αικατερίνα Ζαχαρίεβα, υπουργός εξωτερικών της Βουλγαρίας, μετά τη λήξη του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, δήλωσε ότι η Σόφια δεν μπορεί προς το παρόν να στηρίξει την έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ των «27» και των Σκοπίων, λόγω των ανοιχτών γλωσσικών και ιστορικών διαφορών που έχουν τα Σκόπια με τη Βουλγαρία. Μεταξύ των άλλων, η Βουλγαρία δεν δέχεται «μακεδονική» γλώσσα στα ευρωπαϊκά έγγραφα και ζητάει να αναγνωρίσουν οι Σκοπιανοί ότι το έθνος και η γλώσσα τους έχουν βουλγαρικές ρίζες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι Βούλγαροι λένε την αλήθεια και δεν παζαρεύουν ούτε την αξιοπρέπειά τους, ούτε την ιστορία τους. Βέβαια, αυτό το βέτο, πέραν των προβλημάτων που δημιουργεί στους Σκοπιανούς, «αδειάζει» και τις δύο τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις (την τωρινή και την προηγούμενη), όπως επίσης δημιουργεί νευρικότητα στη Γερμανία, η οποία όχι μόνο στηρίζει αλλά και καθοδηγεί την παράκρουση των Σκοπιανών.

Τελικά, η Συμφωνία των Πρεσπών έχει και αδύνατα σημεία. Ναι μεν υπάρχουν οι παράγραφοι που αναφέρονται στην υποχρέωση της Ελλάδας να στηρίξει την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων (άρθρο 2, παράγραφοι 1, 3, 4), όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύει τη Βουλγαρία. Οι εμπνευστές και εκτελεστές του σχεδίου της εθνογέννεσης των ψευτομακεδόνων δεν φρόντισαν να αποτρέψουν αντιδράσεις τρίτων χωρών. Τους ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν. Σε κάθε περίπτωση, το βουλγαρικό βέτο-σφαλιάρα είχε αποδέκτες, τόσο την σκοπιανή, όσο και την γερμανική αλλά και την ελληνική πλευρά (τωρινή και προηγούμενη κυβέρνηση).

Υ.Γ.: Φυσικά, το γεγονός ότι η η Συμφωνία των Πρεσπών αναφέρει ότι η Ελλάδα θα στηρίξει την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων, δεν σημαίνει ότι αυτό πρέπει να πράξει η ελληνική κυβέρνηση. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία ανιστόρητη, αντιεπιστημονική και επαίσχυντη συμφωνία, την οποία μία πραγματικά εθνική ελληνική κυβέρνηση θα την κατήγγειλε ως τέτοια και θα την πέταγε στα σκουπίδια.

https://www.antibaro.gr/article/28667

Η ΠΥΡΑΥΛΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Του Κωνσταντίνου Γρίβα 

Αναπληρωτή Καθηγητή Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Η καινοφανής πυραυλική αρχιτεκτονική τεράστιων δυνατοτήτων, που αναπτύσσουν οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούσε να έχει μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα και το ελληνοτουρκικό μέτωπο, εάν η φιλοσοφία αυτής της αρχιτεκτονικής, όπως και ορισμένες πτυχές της, δεν ήταν σαν να έχουν φτιαχτεί για το περιβάλλον του Αιγαίου.

Για όσους, λοιπόν, θέτουν στον πυρήνα της ελληνικής στρατηγικής την ενίσχυση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, προκύπτει μια πρωτοφανής ευκαιρία για ελληνοαμερικανική συνεργασία στον στρατιωτικό τομέα. Η συνεργασία αυτή μπορεί να ξεκινήσει από το θεμελιώδες επίπεδο της στρατιωτικής επιστήμης, όσον αφορά τη μελέτη και τις δυνατότητες εφαρμογής στην Ελλάδα των νέων δογμάτων του Αμερικανικού Στρατού, όπως είναι η Πολυχωρική Μάχη και τα Διαχωρικά Πυρά.

Εν συνεχεία, μπορεί να εξεταστεί, στο πλαίσιο των ανανεωμένων ελληνοαμερικανικών σχέσεων, πως σχετικά συστήματα κρούσης και οι περιφερειακές τους αρχιτεκτονικές συλλογής πληροφοριών, έρευνας, αναγνώρισης, επιτήρησης και πρόσκτησης στόχων (ISTAR), μπορούν να δημιουργήσουν ένα συμπαγές θαλασσοχερσαίο φράγμα στο Αιγαίο και να διαχωρίσουν απόλυτα και ολοκληρωτικά τη Μαύρη Θάλασσα από την Ανατολική Μεσόγειο, εγκλωβίζοντας τη Ρωσία.

Οι ικανότητες αυτές είναι συνεργατικές με τα νέα αεροσκάφη που θα αποκτήσει(;) η ελληνική Πολεμική Αεροπορία (και με τα γαλλικά Rafale και με τα αμερικανικά F-35). Συγκεκριμένα, χάρη στα πολύ ισχυρά ραντάρ και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και σύντηξης δεδομένων που διαθέτουν τα αεροσκάφη αυτά, μπορούν να αποτελέσουν τα αυτιά, τα μάτια και το συντονιστικό όργανο των χερσαία εδραζόμενων πυραυλικών αρχιτεκτονικών.

Οι πύραυλοι PrSM

Τα πέμπτης γενιάς μαχητικά, λόγω του τεράστιου κόστους απόκτησης και συντήρησης, εκ των πραγμάτων θα είναι λίγα στο ελληνικό οπλοστάσιο σε σχέση με τα παλαιότερης γενιάς. Αυτό σημαίνει και δυσκολία αναπλήρωσής τους σε περίπτωση απώλειας. Ως εκ τούτου δεν είναι σκόπιμο να λειτουργήσουν ως αυτόνομα μέσα, διεξάγοντας τον δικό τους πόλεμο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΙΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Slpress.gr

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΥ - ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΣΥΡΙΟ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΗ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ ΠΡΟΣΦΥΓΑ

Συμμετείχε σε φρικαλεότητες στη Συρία και ήρθε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2018

Καταφύγιο στην Ελλάδα, φορώντας τον «μανδύα» του πρόσφυγα και υιοθετώντας το προφίλ του καλού οικογενειάρχη με πέντε παιδιά, είχε βρει ένας 27χρονος τζιχαντιστής, ο οποίος συνελήφθη από τις διωκτικές Αρχές στην ανοιχτή δομή του Ελαιώνα, στον Βοτανικό.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ακραίο ριζοσπαστικοποιημένο εξτρεμιστή, ο οποίος είναι μέλος του ISIS και είχε συμμετοχή στις δράσεις των τζιχαντιστών, με ακραίες πράξεις βίας και συμμετοχή σε αποτρόπαιες δολοφονίες.

Ως παράνομος μετανάστης ο Σύρος εισέβαλε στην Ελλάδα, όπως προκύπτει από την επίσημη καταγραφή του, στις 28 Μαρτίου του 2018. Καταχωρίστηκε και διαβιούσε ως πρόσφυγας στην ανοιχτή δομή του Ελαιώνα, όπου διέμενε με τη σύζυγό του και τα πέντε παιδιά τους.

Όμως πριν από λίγους μήνες φωτογραφιζόταν με τους οπλαρχηγούς του ISIS και διακινούσε στα κοινωνικά δίκτυα και στο διαδίκτυο βιντεοληπτικό υλικό με τα φρικαλέα εγκλήματα στα οποία συμμετείχε. Σε δημοσίευμά της η «δημοκρατία» είχε αποκαλύψει την παρουσία ριζοσπαστικοποιημένων εξτρεμιστών, οι οποίοι ως «πρόσφυγες» και με την κάλυψη ΜΚΟ διαβιούν στις δομές σε όλη την επικράτεια, με άγνωστους σκοπούς και κίνητρα.

Αν και η ταυτότητα, η παρουσία και η δράση του ήταν γνωστές στο αντιτρομοκρατικό επιτελείο, η αφορμή για τη σύλληψη του 27χρονου -κατά δήλωσή του- Σύρου δόθηκε ύστερα από έναν μεγάλο καβγά που ξέσπασε την Τετάρτη στη δομή μεταξύ αλλοδαπών διάφορων εθνικοτήτων.

Αποτέλεσμα ήταν να κληθεί η Αστυνομία και, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, μετέβη και κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής. Ο 27χρονος συνελήφθη και οι αστυνομικοί προσπαθώντας να μάθουν για ποιο λόγο έγινε ο καβγάς κατάλαβαν ότι κάτι περίεργο συνέβαινε με τον 27χρονο. Οπως αποκαλύφθηκε τελικά και ομολόγησε και ο ίδιος, είναι μέλος του ISIS.

Μάλιστα είπε στους αστυνομικούς ότι εντάχθηκε στην αιμοσταγή τζιχαντιστική οργάνωση γιατί είχε υποφέρει πολύ η οικογένειά του από το καθεστώς του Ασαντ και ήθελε να τους εκδικηθεί. Κατά την επιτόπια έρευνα του κλιμακίου της Αντιτρομοκρατικής, στον οικίσκο του κατασχέθηκαν ψηφιακά πειστήρια, τα οποία θα αποσταλούν στα εγκληματολογικά εργαστήρια για διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων.

Εις βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα για ένταξη και συμμετοχή ως μέλους στην τρομοκρατική οργάνωση ISIS/DA’ESH, καθώς και για τρομοκρατικές πράξεις, με συμμετοχή του σε ανθρωποκτονία, με δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, από κοινού και κατά συρροή.

Με τη δικογραφία που σχηματίστηκε εις βάρος του παραπέμφθηκε ενώπιον του εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, από τον οποίο ζήτησε και έλαβε προθεσμία για να απολογηθεί τη Δευτέρα.

Νάντια Αλεξίου

ΕΦ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Του Χρήστου Μπολώση, Αντιστρατήγου ε.α. Β' Αντιπροέδρου του ΕΠΟΚ

"Η Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα τιμάται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή μετά την 13η Οκτωβρίου (ημερομηνία θανάτου του Παύλου Μελά το 1904) στη Μακεδονία και τη Θράκη, σύμφωνα με το Βασιλικό Διάταγμα 157 της 25/2/1969 (ΦΕΚ 46/11.3.1969)".

Ο Μακεδονικός Αγώνας, αποτελεί μία φάση  του Μακεδονικού Ζητήματος, το οποίο κυοφορήθηκε,  μέσα στο Ανατολικό Ζήτημα.

Το Μακεδονικό Ζήτημα, καλλιεργήθηκε κατά τους  17ο, 18ο και 19ο Αιώνες και γεννήθηκε το 1876,  με την ίδρυση στην Κωνσταντινούπολη, της Βουλγαρικής Εξαρχίας.

Το Ανατολικό Ζήτημα, δεν είναι ανακάλυψη της εποχής μας, ούτε ενεφανίσθη προσφάτως. Το Ανατολικό Ζήτημα, αλλά υπάρχει από τότε που υπάρχουν κάτοικοι στα παράλια του Αιγαίου.

Το Αιγαίο Πέλαγος και είναι φανερό αυτό, αποτελεί γέφυρα μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Επομένως, όποιος θέλει να κυριαρχήσει στην περιοχή πρέπει να καταλάβει το Αιγαίο.

Τότε, κάθε μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις, θέλησε να κυριαρχήσει στην ΕΥΡΩΠΗ, στην ΑΣΙΑ και την ΑΦΡΙΚΗ. Άρα σε όλο τον κόσμο. Εκείνη η οποία προσπάθησε τις περισσότερες φορές να καταλάβει, με κάθε τρόπο τα παράλια του Αιγαίου, ήταν η ΡΩΣΙΑ.

Ο κύριος λόγος ήταν, ότι καίτοι η ΡΩΣΙΑ ήταν το μεγαλύτερο κράτος της Ευρώπης,  δεν είχε διέξοδο σε ανοιχτή Θερμή Θάλασσα. Όμως, όσες φορές η ΡΩΣΙΑ προσπάθησε κάτι τέτοιο, συνάντησε την αντίδραση των υπολοίπων Μεγάλων Δυνάμεων. Για τον λόγο αυτό,  θέλησε να αλλάξει Τρόπο Ενεργείας  και Δράσεως.

Οι Ρώσοι, ανακάλυψαν ότι στα Βαλκάνια, κατοικούσαν δύο λαοί, οι ΣΕΡΒΟΙ και οι ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, οι οποίοι ήσαν, φυλετικά, συγγενείς προς αυτούς, δηλαδή Σλάβοι. Τότε, δημιουργήθηκε η ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, που σκοπό είχε, να ενώσει όλους τους Σλάβους,  σε ένα κράτος.

Έτσι, οι Ρωσικές προσπάθειες, θα παρουσιάζονταν ως Εθνική Επανάσταση των Νοτίων Σλάβων και όχι ως Ρωσικός κατακτητικός πόλεμος!

Κύριος υποκινητής και εκπρόσωπος του Πανσλαβισμού, ήταν ο Ρώσος, τότε πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, ΙΓΝΑΤΙΕΦ.

Οι Ρώσοι, αποφάσισαν να βασιστούν τότε (μέσα του 19ου Αιώνος), περισσότερο στους Βουλγάρους.

Στόχος πάντα η Μακεδονία, η οποία βρισκόταν,   υπό Οθωμανική κατοχή. Εάν η Μακεδονία γινόταν Βουλγαρική, τότε η Ρωσία θα κατέβαινε, εμμέσως στο Αιγαίο και θα ήλεγχε με τον στόλο της,   την «Θερμή Θάλασσα» και τα παράλιά της.

Μεγάλο εμπόδιο στα Ρωσικά σχέδια, αποτελούσε ο Ελληνισμός της Μακεδονίας που κατοικούσε σε συμπαγείς μάζες,  στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Τι έπρεπε επομένως να γίνει με τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, που δυσκόλευε την εφαρμογή των ρωσικών σχεδίων; Έπρεπε να εξοντωθεί οπωσδήποτε.

Γι’ αυτό, ως πρώτο βήμα στην προσπάθεια εξοντώσεως του Ελληνισμού, οι Ρώσοι, με την βοήθεια των Οθωμανών, ίδρυσαν την Βουλγαρική Εξαρχία, η οποία ήταν ένα Βουλγαρικό Πατριαρχείο, ανεξάρτητο από το Οικουμενικό, με το οποίο οι Βούλγαροι, άρχισαν ένα όργιο προπαγάνδας και βίας, εις βάρος των Πατριαρχικών Ελλήνων της Μακεδονίας.

Έτσι, το Ανατολικό Ζήτημα, μετατρέπεται σε Μακεδονικό.

Η πρώτη φάση, του Μακεδονικού Ζητήματος ήταν ο Μακεδονικός Αγώνας.

Με τον όρο «Μακεδονικός Αγώνας», εννοούμε τον ένοπλο αγώνα, που διεξήχθη μέσα σε ένα ξένο κράτος, δηλαδή την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μεταξύ δύο υποδούλων σ’ αυτήν, δηλαδή την  Ελλάδα και την Βουλγαρία.

 Η κατάσταση στην Μακεδονία:

Οι Τούρκοι, είχαν διαιρέσει την Μακεδονία σε δύο Βιλαέτια, τα όρια των οποίων,  δεν συνέπιπταν με τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας.

Τα Βιλαέτια αυτά ήταν του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης:

Ενώ τα όρια  της ιστορικής Μακεδονίας είναι τα παρακάτω:

Σύμφωνα με αντικειμενικές στατιστικές της εποχής, (η μία μάλιστα ήταν του Γερμανού Στρατηγού Φον Ντερ Γκολτς, οργανωτού του τουρκικού στρατού και εκείνου που επεβλεψε στην οχύρωση των Στενών του Σαρανταπόρου, βλέπετε από τότε Γερμανοί και Οθωμανοί αγαπιόντουσαν) στην περιοχή της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ κατοικούσαν:

• Τούρκοι: 600.000
• Έλληνες: 650.000
• Βούλγαροι: 250.000

και μερικές χιλιάδες Σέρβοι, Εβραίοι και άλλοι.

Οι γλώσσες που μιλούσαν στην Μακεδονία ήταν:

• Τουρκική (επίσημη γλώσσα)
• Ελληνική (η δεύτερη κυριαρχούσα γλώσσα)
• Βουλγαρική (γλώσσα της βορειοανατολικής κυρίως περιοχής)
• Σερβική (γλώσσα περιορισμένων βορείων διαμερισμάτων)
• Αλβανική (στα βορειοδυτικά διαμερίσματα)

Κοντά στις γλώσσες αυτές, υπήρχαν και τα δύο γνωστά τοπικά ιδιώματα, χωρίς Γραφή, Γραμματική και Συντακτικό:

α. Το Κουτσοβλαχικό

β. Το Σλαβοφανές

Το Κουτσοβλαχικό ιδίωμα, το χρησιμοποιούσαν σε ορισμένα ορεινά κέντρα και ιδίως στην περιοχή του ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, ενώ το Σλαβοφανές τοπικό ιδίωμα, στα πεδινά κατ’ αρχήν χωριά και κυρίως στις  περιοχές Μοναστηρίου, Εδέσσης, Φλωρίνης, Γιαννιτσών, Κιλκίς, Γευγελής, Στρωμνίτσης και Σερρών.

Ο Μακεδονικός Αγώνας, διήρκεσε περίπου 40 χρόνια (1870-1908) και διεξήχθη σε τρεις Περιόδους:

1η  Περίοδος (1870-1897): Προπαγανδιστική Δράση

2α  Περίοδος (1897-1904): Τρομοκρατική Δράση

3η  Περίοδος (1904-1908): Ένοπλη Αναμέτρηση

Πριν δούμε αναλυτικά τις 3 περιόδους του Μακεδονικού Αγώνα, αξίζει να αναφέρουμε ότι στις 28 Φεβρουαρίου του 1870, εξεδόθη σουλτανικό φιρμάνι (διάταγμα), έργο του Αααλή Πασά του επιλεγομένου και Πονηρού Βεζύρη, με το οποίο αναγνωρίστηκε  η ίδρυση Βουλγαρικής εκκλησίας υπό Έξαρχο εδρεύοντα στην Κωνσταντινούπολη.

Το σημαντικότερο όμως στο φιρμάνι αυτό  είναι η ρύθμιση του άρθρου 10 σύμφωνα με την οποία προβλεπόταν ότι και περιοχές, πέραν των καθοριζομένων στο φιρμάνι, μπορούσαν να ενταχθούν στην βουλγαρική Εξαρχία, εάν το σύνολο ή τουλάχιστον τα 2/3 των κατοίκων τους, επιθυμούσαν την υπαγωγή αυτή. Έτσι δινόταν «πράσινο φως»  στην Βουλγαρία να αυξήσει με κάθε τρόπο  τους κατοίκους της Μακεδονίας που θα επιθυμούσαν  τον Βούλγαρο αντί του Πατριαρχικού ιερέως (Γ. Λιάκουρη: «Μακεδονικός Αγώνας», ένθετο στην «Στρατιωτική Επιθεώρηση»)

Ας δούμε τώρα αναλυτικότερα,  τις τρεις περιόδους του Μακεδονικού Αγώνα.

 1η  Περίοδος (1870-1897): Προπαγανδιστική Δράση

Τον αγώνα αυτόν,  κατά τα αρχικά στάδια, το κυρίαρχο κράτος, δηλαδή η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όχι μόνον δεν τον απέτρεψε,    αλλά εφαρμόζοντας την Αρχή του «Διαίρει και Βασίλευε», σε πολλές περιπτώσεις, ευνοούσε τους Βουλγάρους.

Ο Μακεδονικός Αγώνας ουσιαστικά αρχίζει από το 1870, όταν ιδρύθηκε η Βουλγαρική Εξαρχία. Το 1877, κηρύσσεται ο Ρωσοτουρκικός  πόλεμος, ο οποίος το 1878, καταλήγει στην «Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου», η οποία προέβλεπε την δημιουργία  της Μεγάλης Βουλγαρίας, όπως αυτή φαίνεται στον χάρτη:

Οι λοιπές Μεγάλες Δυνάμεις αντιδρούν και η Συνθήκη αυτή, δεν εφαρμόζεται ποτέ.

Το 1885, η Βουλγαρία προσαρτά βιαίως την Ανατολική Ρωμυλία, με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων.

Η γενικότερη προσπάθεια των Βουλγάρων στην Μακεδονία, άρχισε με ειρηνικά μέσα και απέβλεπε στο να πείσει τους κατοίκους της, να υπαχθούν στην σχισματική εκκλησία, με απώτερους, φυσικά, Γεωπολιτικούς Στόχους.

Η προπαγάνδα, γινόταν στις Εκκλησίες και τα Σχολεία με ιερείς και δασκάλους που στέλνονταν από τη Βουλγαρία.

Οι Έλληνες, αντέδρασαν με τα ίδια μέσα, ιδρύοντας περισσότερα Σχολεία και Εκκλησίες, με περισσότερους ιερείς και δασκάλους. Πολύ μεγάλη δραστηριότητα σημειώθηκε και στον Πολιτιστικό Τομέα, με την ίδρυση Σωματείων Φιλεκπαιδευτικών, Μουσικών και Μορφωτικών.

Η αφοσίωση του Κλήρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποτελούσε στοιχείο συσπειρώσεως του Ελληνορθόδοξου ποιμνίου, γύρω από την «Ελληνική Ιδέα».

Ανάμεσά τους υπάρχουν σημαντικές προσωπικότητες, όπως: Στην Καστοριά,  ο Γερμανός Καραβαγγέλης, στην Δράμα, ο Χρυσόστομος, ο μετέπειτα Εθνομάρτυς Σμύρνης και στην Στρώμνιτσα, ο Γρηγόριος.Μεγάλη Εθνική Δράση, αναλαμβάνει  ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄. Αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα του Αγώνα ο Ιωακείμ, τοποθετεί στην Μακεδονία, νεαρούς, φωτισμένους και δυναμικούς Ιεράρχες, οι οποίοι με το θάρρος και το φρόνημά τους, πέτυχαν να ανατρέψουν το κλίμα.

Ο ρόλος των εκπαιδευτικών, ήταν εξ’ ίσου σημαντικός, αφού εκτός από την εξύψωση του Εθνικού Φρονήματος των Ελλήνων, ήταν και Πληροφοριοδότες και Σύνδεσμοι με το Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης.

Μπροστά στην νέα αυτή κατάσταση και την σθεναρή  αντίδραση των Ελλήνων της Μακεδονίας, η Βουλγαρία αποφάσισε την χρήση βίας…

Και μπαίνουμε έτσι στην

 2α Περίοδο (1897-1904): Τρομοκρατική Δράση

Την Άνοιξη του 1895, ένοπλες βουλγαρικές ομάδες, περίπου 600 ανδρών, μπήκαν στην Μακεδονία για να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες. Από το 1897 μέχρι τον Νοέμβριο του 1904, δολοφονήθηκαν μόνο στην περιοχή της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, πάνω από 500 Έλληνες. Ταυτοχρόνως, η βουλγαρική προπαγάνδα γίνεται όλο και πιο έντονη.

Ενώ όμως η Σόφια έτσι έκανε, η Αθήνα, παρέμενε σε αδράνεια, ακόμα και σε αδυναμία, να βοηθήσει.

Έτσι, οι Έλληνες της Μακεδονίας είχαν αφεθεί στην τύχη τους, μη έχοντας όχι Υλική, αλλά ούτε καν Ηθική, στήριξη. Η αλήθεια βέβαια είναι, ότι η τότε Ελεύθερη Ελλάδα, βρισκόταν, ακόμη, σε αδυναμία να βοηθήσει. Αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες του Ε/Τ Πολέμου του 1897, ήταν διστακτική να αναμειχθεί στην διαμάχη για την Μακεδονία.

Την 20 Ιουλίου 1903, οι Βούλγαροι προφασιζόμενοι τουρκική κακοδιοίκηση, εκδηλώνουν την εξέγερση του Ήλιντεν (Ημέρα του Προφήτη Ηλία)

Σκοπός της εξεγέρσεως ήταν να προκληθούν αντίποινα των Μουσουλμανικών πληθυσμών, εις βάρος των Χριστιανικών. Όπερ και εγένετο. Όλα πλέον, οδηγούν στην 3η Φάση του Μακεδονικού Αγώνα.

Δηλαδή στην…

 3η Περίοδο (1904-1908): Ένοπλη Αναμέτρηση

Προ της καταστάσεως αυτής, αλλά και η συνεχιζόμενη αδράνεια της  Αθήνας, αναγκάζει τον Ελληνισμό της Μακεδονίας,  να αντιδράσει διαφορετικά.

Ο φλογερός πατριώτης Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, οργανώνει αντάρτικα σώματα, με κορυφαίο τον γενναίο Μακεδόνα Καπετάν Κώττα.

Ζητά την συνδρομή του Εθνικού Κέντρου, αλλά η Αθήνα κωφεύει. Δεν εγκαταλείπει όμως την προσπάθεια. Γράφει πύρινα άρθρα στις εφημερίδες.

Έρχεται σε επαφή με τον Υποπρόξενο στο Μοναστήρι Ίωνα Δραγούμη και τον (γαμπρό αυτού) Ανθυπολοχαγό Παύλο Μελά. Οι δύο αυτές μορφές του Μ.Α, ανταποκρίνονται αμέσως  και το 1903 αποστέλλουν στον Καραβαγγέλη, οπλισμό και εθελοντές (κυρίως Κρήτες).

Ταυτοχρόνως το Ελληνικό Προξενείο στην Θεσσαλονίκη (σήμερα Μουσείο Μ.Α.), γίνεται κέντρο Εθνικής Δράσεως.

Πρωτοπόρος στην προσπάθεια αυτή, είναι ο Ίων Δραγούμης (από το Βογατσικό Καστοριάς). Ο Δραγούμης, δραστηριοποιείται προς κάθε κατεύθυνση σε ολόκληρη την Μακεδονία και προετοιμάζει το έδαφος για τον μεγάλο ξεσηκωμό.

Επί τέλους, η Αθήνα αρχίζει να αφυπνίζεται…

Νεαροί Διπλωμάτες, απλοί Ιδιώτες, Δημοσιογράφοι, Λογοτέχνες και Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, ενεργώντας μόνοι τους και χωρίς κρατική εντολή,  πηγαίνουν στην Μακεδονία το 1903.

Βλέπουν την κατάσταση και επιστρέφοντας στην Αθήνα, δίνουν το σήμα του συναγερμού.

Ο Ίων Δραγούμης, στο έργο του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», στέλνει εγερτήριο σάλπισμα  στην και τότε (όπως και τώρα) μακαρίως κοιμωμένη Ελληνική κοινή γνώμη και καταπιεζομένη Εθνική μας συνείδηση.

Τοποθετούνται ως Πρόξενοι άνθρωποι, που θα πάρουν ενεργό μέρος στον αγώνα, όπως ο Λάμπρος Κορομηλάς στην Θεσσαλονίκη

Έλληνες Αξιωματικοί μεταβαίνουν στην Μακεδονία και είτε τοποθετούνται ως Γραμματείς  στα Ελληνικά Προξενεία, είτε αναλαμβάνουν την οργάνωση και την ηγεσία των Ενόπλων Τμημάτων, που μάχονται με σκοπό  να προστατεύσουν τον ελληνικό πληθυσμό και να τονώσουν το Εθνικό Φρόνημα.

Παραλλήλως, οργανώνεται ένα περίπλοκο σύστημα προωθήσεως ανδρών και οπλισμού, μέσω των Ε/Τ συνόρων.

Εξ’ άλλου, σε αρκετές πόλεις της Ελλάδος ανοίγουν γραφεία στρατολογήσεως εθελοντών, τα οποία παρουσιάζονται  ως Γραφεία Ταξιδίων.

Στον αγώνα για την Μακεδονία, συστρατεύθηκαν όλοι οι Έλληνες, με πρώτους τους Κρητικούς και τους Μανιάτες.

Ανάμεσά τους πρωτοπόροι δεκάδες νέοι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού αλλά και του Ναυτικού, πολλοί από τους οποίους, έδωσαν και την ζωή τους για την Μακεδονία. Χαρακτηριστικές τραγικές, αλλά και συνάμα ηρωικές μορφές, οι νεαροί Ανθυπολοχαγοί Παύλος Μελάς και Τέλος Άγρας.

Ο Παύλος Μελάς χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Μίκης Ζέζας» (Το «Μίκης» ήταν το όνομα του γιου του, ενώ το «Ζέζας», σημαίνει «μελαχρινός»)

Οι τρεις πορείες του Παύλου Μελά στην Μακεδονία το 1904, έχουν περάσει στην σφαίρα του θρύλου.

Ας τις θυμηθούμε

Ο Παύλος Μελάς, εργάστηκε άοκνα και συστηματικά:

– Για την οργάνωση ανταρτικών εθελοντικών σωμάτων στην Δυτική Μακεδονία.

– Για την προστασία των Ελληνικών χωριών και

– Για την αφύπνιση του Ελληνικού πληθυσμού.

Θα ήταν μεγάλη ιστορική παράλειψη εάν δεν αναφερόμαστε στην συμβολή στον Μακεδονικό Αγώνα των Μανιατών και των Κρητικών.

Στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1904 ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο, στα γραφεία της εφημερίδας «Εμπρός». Εμπνευστής, ιδρυτής, αλλά και Πρόεδρος του κομιτάτου ήταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Εμπρός» ο Δημήτρης Καλαποθάκης (1862-1921) από την Αρεόπολη της Μάνης και μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής, καθώς και ο Πέτρος Κανελλίδης (1846-1911) από το Κουτήφαρι της Έξω Μάνης, διευθυντής της εφημερίδας «Καιροί». Το κομιτάτο, μέλη του οποίου είναι οι Ν. Πολίτης, καθηγητής πανεπιστημίου, Ιωάννης Ράλλης, Πέτρος Σαρόγλου κλπ. αποφασίζει να δράσει άμεσα στέλνοντας ένοπλα σώματα και οπλισμό στους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας.

Ο Καλαποθάκης, που ως δημοσιογράφος και ως άνθρωπος είχε την καθολική εκτίμηση κράτους και λαού, κρατάει ουσιαστικά στα χέρια του το σχεδιασμό του Αγώνα στο κέντρο. Οργανώνει τα αντάρτικα σώματα και τα αποστέλλει στη Μακεδονία, αλληλογραφεί και συντονίζει, ενημερώνει το κράτος για τον Αγώνα και τον άξιο πρόξενο της Θεσσαλονίκης, τον Λάμπρο Κορομηλά. Στο γραφείο του γίνονται οι στρατολογήσεις και η οργάνωση των εθελοντών και φυσικά των Μανιατών εθελοντών.

Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης έλεγε σε γνωστό του: «Όπου να ‘ναι φτάνουν από κάτω και Ελληνικά σώματα. Κρητικοί και Μανιάτες. Θα δεις κάθε κλαδί και παλικάρι».

Επίσης ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης το 1902 σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Ζαϊμη, μεταξύ των άλλων έγραφε: «…Στείλε μου πενήντα παλικάρια, πενήντα Κρητικούς να τους ενώσω με τους δικούς μου. Θα καταρτίσω έτσι είκοσι Σώματα και θα τα μοιράσω από τον Αλιάκμονα ως το Μαρίχοβο και το Μοναστήρι, τη Φλώρινα, το Όστροβο (Άρνισσα), Σέτινα, Βλάδοβο (΄Αγρας), Βοδενά (Έδεσσα) και Καρατζόβα. Ο καιρός είναι κατάλληλος για δράση. Ένα σωρό πρόκριτοι, ιερείς, και διδάσκαλοι είναι μυημένοι και οι οπλαρχηγοί περιμένουν ενίσχυση από την Ελλάδα. Ο ερχομός των παλικαριών από κάτω (Κρήτη) θα δώσει κουράγιο στους δικούς μου, θα εμποδίσει την αποσκίρτησή τους και θα φοβίσει τους Βουλγάρους…»

Και η Κρητική ρίμα απαθανάτισε σε δημοτικό ριζίτικο τραγούδι το εθνικό αυτό κάλεσμα του Καραβαγγέλη:

 «…Ελάτε σεις ηρωικοί τση Κρήτης πολεμάρχοι,

τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,

Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,

Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη

και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη,  Μαυρογένη,

Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη…

ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες

τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες…»

Στις 13 Οκτ. 1904, ο Παύλος Μελάς βρίσκεται για ανάπαυση του τμήματός του, στο χωριό ΣΤΑΤΙΣΤΑ (νυν «Π. Μελάς») των Κορεστίων Καστοριάς.

Το γεγονός, προδόθηκε στις τουρκικές αρχές, από την βουλγαρική IMRO (= ΕΜΕΟ: Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και ένα τούρκικο απόσπασμα, περικύκλωσε το σπίτι, που αναπαυόταν ο Μελάς. Μετά από μία σύντομη ανταλλαγή πυροβολισμών, ο Μελάς τραυματίσθηκε σοβαρά και σε λίγο ξεψύχησε.

Να πώς παρουσίασαν το θέμα οι εφημερίδες της εποχής

 

Ο Παύλος Μελάς, δεν ήταν βέβαια ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος νεκρός του Μακεδονικού Αγώνα.

Η αυτοθυσία του όμως ενήργησε ως καταλύτης εμπνέοντας και άλλους εθελοντές, που έσπευσαν από την Ελεύθερη Ελλάδα, για να σμίξουν με τους Μακεδόνες αντάρτες.

Στο γεγονός αυτό, συνετέλεσε και το ότι ο Παύλος Μελάς,  καταγόμενος από μεγάλη και πλούσια αθηναϊκή οικογένεια,  παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά, τα εγκατέλειψε όλα  για τον Αγώνα.

Ποιος ήταν όμως ο Παύλος Μελάς;

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στην Μασσαλία. Το 1886 μπήκε στην ΣΣΕ και απεφοίτησε ως Ανθλγός (ΠΒ). Το 1892 παντρεύτηκε την κόρη του Μακεδόνα (Βογατσικό Καστοριάς) Στέφανου Δραγούμη  (πατέρα του Ίωνα),  Ναταλία και δύο παιδιά,  τον Μίκη και την Ζέζα.

Ο Στεφ. Δραγούμης, διετέλεσε Πρωθυπουργός και Υπουργός.

Το Βασιλικό Διάταγμα αποφοιτήσεως του Παύλου Μελά από την Σχολή Ευελπίδων

Στην φωτογραφία του 1926 που ακολουθεί, φαίνεται ο Πρώτος τάφος του Παύλου Μελά στην Στάτιστα, με τις γυναίκες, που είχαν φροντίσει τον νεκρό ήρωα.

Ο δεύτερος τάφος του Παύλου Μελά, στην Καστοριά στον περίβολο του Ι.Ν. Παμμ. Ταξιαρχών, με τους Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Πρωτοσύγκελο Πλάτωνα, να ψέλνουν Τρισάγιο.

Ιδιαίτερη ένταση, είχε ο Αγώνας στην Δυτ. Μακεδονία και ιδιαίτερα στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου, το οποίο περιελάμβανε γενικώς την περιοχή Μοναστηρίου, Φλωρίνης, Καστοριάς και Κοζάνης.

Το Μοναστήρι ήταν:

α. Έδρα Τουρκικού ΣΣ.

β. Έδρα του Ελληνικού Προξενείου.

γ. Άτυπο αρχηγείο για τα μαχόμενα Ελληνικά Τμήματα στην περιοχή και

δ. Έδρα της Βουλγαρικής προπαγάνδας για ολόκληρη σχεδόν την Μακεδονία.

Συνεπώς το Βιλαέτι ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, δηλαδή στην ουσία η ευρύτερη Δυτική Μακεδονία, αποτελούσε σφοδρό πεδίο ανταγωνισμού, μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων.

Σκληρότατος ήταν επίσης ο αγώνας στην ελώδη, τότε, Λίμνη των ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ, σημείο Στρατηγικής σημασίας, για τον έλεγχο των συγκοινωνιών προς Θεσσαλονίκη και προς βορρά.

Εκεί αγωνίσθηκε ο Ανθλγός  Τέλος Αγαπηνός (Καπετάν Άγρας)

Ο Τέλος Άγρας, συνελήφθη δολίως, ενώ είχε κληθεί για συζητήσεις για παύση εχθροπραξιών, τον Ιούνιο του 1907,  και απαγχονίστηκε από τους Βουλγάρους έξω από την Έδεσσα

Τον αγώνα στην Λίμνη των Γιαννιτσών, περιγράφει θαυμάσια η Πηνελόπη Δέλτα  στα «Μυστικά του Βάλτου».

Άλλες ηρωικές μορφές του Μ.Α. υπήρξαν ο Υπομοίραρχος Σπηρομήλιος, ο Υπλγός Μαζαράκης και ο Λγός Μωραϊτης. Επίσης οι Γεώργιος Κατεχάκης, υπαρχηγός των Σωμάτων Δυτ. Μακεδονίας και ο Ανθλγός Σουλιώτης Νικολαϊδης, που οργάνωσε τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης και μια πληθώρα άλλων.

Από το 1906, ο Τουρκικός Στρατός ανέλαβε συντονισμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις  και περιόρισε αισθητά την δράση,  των ενόπλων ομάδων Ελληνικών και Βουλγαρικών.

Στις 11 Ιουλίου 1908, εκδηλώνεται το Κίνημα των Νεότουρκων

Έτσι το 1909 λήγει θεωρητικώς ο Μακεδονικός Αγώνας,  (διότι Ουσιαστικώς, συνεχίζεται μέχρι σήμερα), ο οποίος παρά τις θυσίες  και το αίμα, αποδείχθηκε πολύτιμος για τον Ελληνισμό.

Διότι τα στελέχη του Ελληνικού Στρατού, απέκτησαν:

– Εμπειρίες

– Οργανωτικές ικανότητες και

– Γνώση του χώρου της Μακεδονίας

Οι γνώσεις αυτές, θα εξαργυρωθούν αργότερα, στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους.

Παραλλήλως, ανέκτησαν τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού, ανυψώνοντας το πολεμικό φρόνημα, που είχε καταρρακώσει ο προηγηθείς ατυχής Ελληνοτουρκικός πόλεμος του1897.

Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, είχε χαρακτηρίσει τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 «ευτυχή» και όχι «ατυχή», διότι χάρη σ’ αυτόν αφυπνίσθει η μονίμως και μακαρίως υπνώτουσα πολιτική ηγεσία της εποχής (και κάθε εποχής…) και αντελήφθει ότι χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, δεν είναι δυνατόν να επιζήσει το νεόδμητο Ελληνικό Κράτος.

Φέτος, 116 χρόνια, από της ενάρξεως του Μακεδονικού Αγώνα, βρίσκει την Πατρίδα μας μπλεγμένη σε πολύ δύσβατα μονοπάτια. Με μια οικονομία εντελώς ξεχαρβαλωμένη και μία ηγεσία να αυτοσχεδιάζει ακόμη και στα Εθνικά Θέματα Τελευταία θεαματική πατάτα η ανακοίνωση για την σύρραξη Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν: «Καλούμε όλα τα μέρη να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να προβούν σε άμεση παύση των εχθροπραξιών και να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Έβαλαν λοιπόν τα σαΐνια του ΥΠΕΞ στην ίδια μοίρα τους φανατικούς τουρκόφιλους Αζέρους με τους φανατικούς (μέχρι πότε) φιλέλληνες Αρμενίους, προκαλώντας την δικαιολογημένη οργή  του Κασπάρ Καραμπετιάν, (Πρόεδρος της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ευρώπης),  που τόνισε: «Αν αυτή είναι η πολιτική σας (σ.σ. η ποια;;;), μην έχετε το θράσος να ζητάτε τους άλλους ν’ αποφεύγουν τις ίσες αποστάσεις, όταν μας προκαλεί η Τουρκία».

Παραζαλισμένη η κυβέρνηση, έχει χάσει τη μπάλα και πλέον δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι μας και ποιοι μας δουλεύουν και δεν βλέπω και κανένα Παύλο Μελά στον ορίζοντα.

Όμως ας τελειώσουμε ανάλαφρα, με μία γελοιογραφία του Γιάννη Δερμεντζόγλου, που τα λέει όλα.

 

ΥΓ: Κλείνοντας θα ήθελα να υποβάλω μια θερμή παράκληση σε όλους τους Έλληνες. Αρνηθείτε αυτό το τερατούργημα που Κύριος οίδε ποια σκοτεινά συμφέροντα το επέβαλαν. Μη περιμένετε ούτε από την νυν κυβέρνηση ούτε από την νυν αντιπολίτευση, κάποια πατριωτική στάση. Αντισταθείτε σεις. Δεν υπάρχει «Βόρεια Μακεδονία». Υπάρχουν μόνο «Σκόπια» κι’ έτσι και μόνον έτσι θα πρέπει να τα αποκαλούμε.

Ε.ΠΟ.Κ.