ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ : «ΜΗ ΜΕΙΝΩΜΕΝ ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ» ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ Μ.ΤΡΙΤΗΣ

«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα».

 

Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριωδών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.
Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κι’ είχαν το σκοπό τους. Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το Θείο Πάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογική αλλαγή  του είναι μας.  Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.
Την παραβολή των δέκα Παρθένων διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο 25ο  κεφάλαιο του Ευαγγελίου του. Με την ευκαιρία μιας καταπληκτικής εσχατολογικής ομιλίας Του ο Κύριος είπε και την εξής παραβολή: Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες οι οποίες αφού πήραν μαζί τους τα λυχνάρια τους πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο. Πέντε από αυτές ήταν σώφρονες και φρόντισαν να έχουν μαζί τους απόθεμα λαδιού για τα λυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν ανόητες και δεν φρόντισαν να έχουν μαζί τους το αναγκαίο απόθεμα λαδιού. Επειδή δε αργούσε ο νυμφίος και η νύχτα προχωρούσε έπεσαν να κοιμηθούν. Τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια γοερή κραυγή η οποία ανήγγειλε τον ερχομό του νυμφίου. Οι παρθένες σηκώθηκαν για να προαπαντήσουν τον νυμφίο. Οι μεν σώφρονες παρθένες που είχαν απόθεμα λαδιού άναψαν τα λυχνάρια τους, οι δε μωρές ζητούσαν απεγνωσμένα από τις σώφρονες να τους δώσουν λίγο λάδι. Εκείνες τους απάντησαν πως μόλις αρκεί για τα δικά τους τα λυχνάρια και καλά θα κάνουν να πάνε να αγοράσουν. Οι ανόητες παρθένες έτρεξαν να αγοράσουν λάδι, αλλά εν τω μεταξύ ο νυμφίος έφθασε και μπήκε στο χώρο του γάμου με τις πέντε φρόνιμες και έκλεισε την πόρτα. Οι ανόητες παρθένες έφθασαν μετά και άρχισαν να φωνάζουν Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας. Αυτός τους απάντησε αλήθεια σας λέγω πως δεν σας γνωρίζω και έμειναν τελικά έξω του νυμφώνος. Κλείνει την παραστατική αυτή παραβολή του ο Κύριος με την εξής σωτήρια προτροπή: «Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδε την ώραν εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται»  (Ματθ.κε΄13 ) και «γρηγορείτε ουν΄ ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτροφωνίας ή πρωί΄ μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καδεύδοντας»(Μάρκ.13:35).
Η παραβολή αυτή έχει ως σκοπό να θυμίσει στους πιστούς πως η Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του Κυρίου θα γίνει ξαφνικά, θα έρθει «ως κλέπτης εν νυκτί» (Α΄Θεσ.5:2). Γι’ αυτό θα πρέπει οι πιστοί να είναι πάντοτε, ανά πάσα στιγμή έτοιμοι, για την υποδοχή Του, διαφορετικά θα μείνουν έξω από τη βασιλεία του Θεού και θα χαθούν. Έτσι οι θείοι Πατέρες έκριναν σκόπιμο να αφιερώσουν μια ημέρα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος στην ανάμνηση της εσχατολογικής αυτής παραβολής των δέκα παρθένων. Το κατανυκτικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών είναι η καλλίτερη στιγμή για να υπενθυμίσει η αγία μας Εκκλησία στους πιστούς το φοβερό και απρόοπτο της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Επίσης  η εγρήγορση   είναι συνυφασμένη με το Πάθος του Θεανθρώπου. Ο Ίδιος ο Κύριος κατά τη δραματική νύκτα της συλλήψεως Του στον κήπο της Γεθσημανή τόνιζε στους μαθητές του «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε» (Μάρκ.14:38)!
Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδος η μνεία της Δευτέρας Παρουσίας και η ανάγκη της συνεχούς ετοιμασίας για την τρομερή εκείνη ημέρα, είναι επιτακτική. Ο επίγειος βίος μας είναι καθοριστικός για τον επέκεινα της ζωής αυτής προορισμού μας. Οι φρόνιμες παρθένες φρόντισαν να είναι έτοιμες για την υποδοχή του Νυμφίου, σε αντίθεση με τις μωρές και νωθρές παρθένες, οι οποίες είχαν διασπάσει την προσοχή τους σε άλλες δευτερευούσης σημασίας έννοιες και δεν φρόντισαν να έχουν τα απαραίτητα εφόδια για την υποδοχή του Νυμφίου και να εξασφαλίσουν την είσοδό τους στη λαμπρή γαμήλια ευφροσύνη.
Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και η προμήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα ευποιίας, να παραμερίζουμε από την ύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας και αντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι η παρρησία μας μπροστά στο Θεό. Οι φρόνιμες παρθένες συμβολίζουν  τις αγαθής προαίρεσης ψυχές, οι οποίες ζουν αδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον σωτήρα Χριστό. Γι’ αυτό αγωνίζονται αέναα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπή και να περιθωριοποιούν όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία αντιστρατεύονται την ένωσή τους με το Θεό. Οι μωρές παρθένες συμβολίζουν τις ράθυμες, αδιάφορες και εν πολλοίς εχθρικά προς το Χριστό διατελούσες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες απορροφημένες από την υλιστική ευδαιμονία, αδιαφορούν για την πνευματική πρόοδο και την εν Χριστώ σωτηρία.
Το φοβερό γεγονός της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου θα γίνει, όπως αναφέραμε ξαφνικά και σε χρόνο ανύποπτο και θα πληρώσει με χαρά ανείπωτη τις φρόνιμες και αγαθές ψυχές και θα φέρει φόβο και αγωνία τις μωρές ψυχές. Οι μεν πρώτες θα επιβραβευτούν για την σώφρονα στάση τους και θα εισέλθουν στην ατέρμονη βασιλεία του Θεού, ενώ οι δεύτερες εξ’ αιτίας της αμέλειά τους θα αποκλειστούν από τη βασιλεία του Θεού και θα βυθισθούν στην κατάσταση της παντοτινής λύπης και της τιμωρίας, «εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»(Ματθ.25:41)
Ως συνοδοιπόροι του Θείου Πάθους θα πρέπει να έχουμε συνεχώς στραμμένη τη σκέψη μας πως θα ενώσουμε την ψυχή μας με το Νυμφίο Χριστό. Τα φτηνά και εφήμερα πράγματα πρέπει να τα θέτουμε σε δεύτερη μοίρα, αν θέλουμε κι’ εμείς να βρεθούμε στην ομάδα των φρονίμων παρθένων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Ο δρόμος του Θείου Πάθους δείχνει και σε μας το δικό μας δρόμο, ο οποίος είναι ατραπός μαρτυρίου, ο οποίος όμως οδηγεί στη εν Χριστώ λύτρωση και στην αιώνια ζωή.

Αποστολική Διακονία
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ : «ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΑΡ ΕΠΕΙΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΕΙΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΙ» (ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ)

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά  ανάνηψον κράζουσα, ’γιος, ’γιος, Αγιος ει ο Θεός ημών. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Με αυτό το θεσπέσιο τροπάριο ο ιερός υμνογράφος μας εισάγει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος, παροτρύνοντάς μας να ετοιμάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας, προκειμένου να υποδεχτούμε το Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό και να λάβουμε μέρος στην πνευματική γαμήλια πανδαισία. Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια επιδίωξη της βιώσεως όλων των μεγάλων γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος, η συνάντησή μας με τον παθόντα και αναστάντα Σωτήρα μας Χριστό!

 

Την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος τιμάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, το γιο του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν, εξαιτίας μεγάλου φθόνου, τα αδέλφια του ως δούλο στην Αίγυπτο (Γεν. κεφ.37-50). Η πολύπαθη ιστορία του μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Η φιλήδονη γυναίκα του Πεντεφρή, αυλικού του Φαραώ, αφού δεν μπόρεσε να τον παρασύρει στην αμαρτία της μοιχείας, τον συκοφάντησε και τον έριξαν στη φυλακή. Μετά την εξήγηση των περιέργων ονείρων του Φαραώ κατέστη αντιβασιλέας της μεγάλης χώρας της  Αιγύπτου. Συνάντησε τους αδελφούς του, τους οποίους όχι μόνο δεν τα τιμώρησε, αλλά τους ευεργέτησε και τους εγκατέστησε στο πιο έφορο μέρος της Αιγύπτου, προκειμένου να ζήσουν ευτυχισμένοι. Την αγία αυτή ημέρα προβάλλεται η υπέροχη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ, γιατί αυτός σύμφωνα με τους Πατέρες  της Εκκλησίας μας, αποτελεί προτύπωση και εικόνα του Χριστού μας. Όπως ο Κύριος υπέφερε άδικα  εξαιτίας της ανθρώπινης κακίας των ομοφύλων Του, το ίδιο και εκείνος υπέφερε εξαιτίας της κακίας των αδελφών του και έδειξε, όπως και ο Χριστός, απέραντη ανεξικακία.

        

 Επίσης την ημέρα αυτή κάνουμε ανάμνηση του διδακτικού γεγονότος της ξηρανθείσης συκής από τον Κύριο που συνέβηκε σύμφωνα με τα ιερά Ευαγγέλια την επομένη ημέρα της θριαμβευτικής Του εισόδου στην Ιερουσαλήμ (Ματθ.21:19,Μαρκ.11:13). Βαδίζοντας σε κάποια οδό πλάι σε συστοιχίες καρποφόρων δένδρων φοινίκων, καρυών και συκιών πείνασε και πλησίασε σε κάποια συκιά για να συλλέξει ορισμένους καρπούς. Όμως το συγκεκριμένο δένδρο, ενώ είχε πλούσιο φύλλωμα, δεν είχε καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε σε αυτή: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα΄ και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19). Με αυτόν τον περίεργο και παραστατικό τρόπο θέλησε ο Κύριος να διδάξει στους μαθητές Του την ανάγκη να παράγουμε πνευματικούς καρπούς. Επίσης η άκαρπος συκή, σύμφωνα με σύγχρονο λόγιο κληρικό «ήτις δια των πλουσίων φύλλων της εσυμβόλιζε την υποκρισίαν των θρησκευτικών αρχόντων, δεν ετιμωρήθη απλώς ως άψυχος συκή, αλλ’ ως εκπροσωπούσα καθόλου μεν το Ιουδαϊκόν έθνος, ιδιαιτέρως δε την Ιουδαϊκήν Συναγωγήν, ήτις μόνον φύλλα έφερεν, ήτοι απλώς περιωρίζετο εις εξωτερικούς τύπους, ουδένα δε καρπόν είχε να επιδείξη. Ο Ιησούς ελθών ει μη μίαν ψευδή υποκρισίαν κατεδίκασε ταύτην εις διηνεκή αποξήρανσιν» (Θ. Σπυροπούλου, Ο Βίος και η Διδασκαλία του Ιησού Χριστού, Αθήναι 1933, σελ.372).

     Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει πως την ώρα που ο Κύριος επιτίμησε τη συκή και ξηράθηκε, κατέπεσαν αμέσως τα καταπράσινα φύλλα της και την επόμενη μέρα ξεράθηκε και η ρίζα της (Μαρκ.11:21). Οι μαθητές έκθαμβοι από το θαύμα αυτό δεν ζητούσαν να μάθουν την βαθύτερη έννοιά του, αλλά είχαν την απορία «πως παραχρήμα εξηράνθη η συκή;» (Ματθ.21:20). Πρώτη φορά είχαν δει τιμωρία της άψυχης φύσεως.

     Ο Κύριος παίρνοντας αφορμή από την απορία των μαθητών, χωρίς να εξηγήσει την συμβολική σημασία του θαύματος, τους δίδαξε για τη μεγάλη δύναμη της πίστεως, η οποία όταν συνοδεύεται από εσωτερική θέρμη και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό μπορεί να κατορθώσει αφάνταστα πράγματα. Τους είπε: «Εάν έχετε πίστιν ως κόκκον συνάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβα εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται» (Ματθ.21:21). Αυτή την πίστη θέλει η Εκκλησία μας να μεταδώσει και σε μας.

     Οι άγιοι Πατέρες όρισαν να κάνουμε μνεία την Μ. Δευτέρα αφ’ ενός μεν του δικαίου Ιωσήφ και αφ’ ετέρου του γεγονότος της ξηρανθείσης συκής για να μιμηθούμε και εμείς τον Πάγκαλο Ιωσήφ στην αρετή και να αποφύγουμε την άκαρπη συκή και να στολισθούμε με αρετές και πνευματικούς καρπούς, προκειμένου να ακολουθήσουμε τον Κύριο στο σωτήριο Πάθος Του.

       Είναι ανάγκη αυτές τις άγιες ημέρες να διορθώσουμε την πορεία της ζωής μας, να στραφούμε στο δρόμο του Χριστού και να ακολουθήσουμε τα βήματά Του προς το Πάθος. Πρέπει να αντιταχθούμε σθεναρά στον κακό εαυτό μας, ο οποίος με τις ισχυρές ελκτικές του έξεις προς την αμαρτία μας οδηγεί στην απώλεια και στον πνευματικό θάνατο.  Στην αντίθετη περίπτωση θα παραμείνουμε για μια ακόμα φορά αμέτοχοι των δωρεών που απορρέουν από  τα εκούσια Παθήματα και τη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού και θα έχουμε εν τέλει την τύχη της ακάρπου συκής.

Αποστολική Διακονία
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ : «ΩΣΑΝΝΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ» ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

Αιώνια Ελληνική Πίστη : Πρός μεγάλη ευχαρίστηση στα ιστολόγια ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ξεκινάμε ένα αφιέρωμα απάντηση για την Μεγάλη Εβδομάδα που σκοπό έχει να στείλει το μήνυμα πώς παρά την απαγόρευση εμείς δεν υποχωρούμε και θα στείλουμε σε όλους τους απανταχού ΕΛΛΗΝΕΣ οτι η Ελλάς και η Ορθοδοξία προορίζονται να ζήσουν και θα ζήσουν''

Του Λάμπρου Σκόντζου

Μετά την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου οι ευσεβείς αδελφές του παρέθεσαν στον Κύριο και τους μαθητές Του μεγάλο και λαμπρό δείπνο για να ευχαριστήσουν τον Μεγάλο Ευεργέτη τους. Η Μάρθα φρόντιζε να μη λείψει τίποτε από το πλούσιο τραπέζι. Μαζί τους καθόταν και ο Λάζαρος. Η Μαρία, κατά τη διάρκεια του δείπνου, πήρε ένα πολύτιμο δοχείο γεμάτο πανάκριβο μύρο και άρχισε να πλένει με αυτό τα πόδια του Χριστού. Κατόπιν ξέπλεξε τα πλούσια μαλλιά της και μ’ αυτά σκούπισε τα πόδια του Λυτρωτή. Η ευώδης οσμή του μύρου γέμισε την οικία. Το γεγονός αυτό δημιούργησε αισθήματα εκπλήξεως στους παραβρισκόμενους. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο μελλοντικός προδότης του Κυρίου είπε: «Διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη τοις πτωχοίς;». Και σχολιάζει ο ιερός ευαγγελιστής: «είπε δε τούτο ουχ ότι περί των πτωχών έμελεν αυτώ, αλλ΄ότι κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζεν» (Ιωάν.12:6).

Ο άνθρωπος της ανομίας, απόλυτα υπόδουλος στα ταπεινά του πάθη, έμεινε εντελώς ανέγγιχτος από την τρίχρονη παρουσία του θείου Διδασκάλου του. Η ωφελιμιστική υλιστική σκοτοδίνη του, τον κρατούσε δέσμιο του πάθους της φιλαργυρίας. Αυτό το πάθος θα τον οδηγήσει, κατόπιν, σε λίγες ημέρες στην προδοσία του Δασκάλου του και στον προσωπικό του τραγικό αφανισμό. Το όνομά του θα γίνει στους αιώνες συνώνυμο της προδοσίας.

Ο Κύριος με προφανή λεπτότητα αντιπαρήλθε την πρόκληση του Ιούδα και είπε: «’φες αυτήν, εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό. Τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε»(Ιωάν.121:7-8). Φυσικά τα λόγια αυτά ήταν ακατανόητα για τους μαθητές Του, διότι, προσκολλημένοι ακόμη στην εθνικιστική ιουδαϊκή περί Μεσσία αντίληψη, πίστευαν σε μια λαμπρή προέλαση προς την Ιερουσαλήμ, προκειμένου να πάρουν την εξουσία και να απελευθερώσουν το έθνος από τον ξένο δυνάστη.

Την ίδια ώρα κατέφθασε στην οικία του δείπνου όχλος πολύς από τους Ιουδαίους, οι οποίοι ήθελαν να δουν τον θαυμαστό ραβίνο που ανάστησε το Λάζαρο. Ήθελαν επίσης να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τον αναστημένο. Ταυτόχρονα οι αρχιερείς και οι άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού έκαναν συμβούλιο και συζητούσαν το ενδεχόμενο να φονεύσουν τον Λάζαρο, διότι διαπίστωναν με ανησυχία ότι πολλοί άνθρωποι είχαν πιστέψει στην θεϊκή δύναμη του Ιησού, εξαιτίας του εξαίσιου θαύματος! Ήδη είχε αποφασισθεί η θανάτωση του Κυρίου (Ιωάν.11:47-57) και ο προδότης μαθητής βρισκόταν σε επικοινωνία με το ιουδαϊκό ιερατείο (Ιωάν.12:3-8, Ματθ.26:14-16) για την παράδοση του Διδασκάλου του.

Την άλλη μέρα ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ με τους μαθητές του. Το μεγάλο νέο της ανάστασης του Λαζάρου είχε φτάσει από τη Βηθανία στην αγία πόλη και δημιούργησε αισθήματα ενθουσιασμού και ευφορίας στο λαό.  Λόγω δε της επικείμενης εορτής του Πάσχα είχαν συρρεύσει εκεί πολλοί ξένοι προσκυνητές. Όταν πληροφορήθηκαν οι όχλοι την άφιξη του ανθρώπου που ανάστησε το Λάζαρο, πήραν στα χέρια κλαδιά φοινίκων και βγήκε στους δρόμους για να Τον προϋπαντήσουν τραγουδώντας τον νικητήριο παιάνα: «Ωσαννά΄ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωάν.12:13). Κάποιοι έστρωναν τα ενδύματά τους στο δρόμο για να περάσει ο μεγάλος θριαμβευτής. Η σκηνή αυτή ήταν συνηθισμένη στους χρόνους εκείνους. Οι νικητές βασιλείς έμπαιναν τροπαιούχοι στις πόλεις, αποθεωμένοι από τα πλήθη.

Ο Κύριος καθισμένος πάνω σε πουλάρι όνου έμπαινε ήσυχα, ατάραχος και αδιαφορώντας για τους πανηγυρισμούς, στην αγία πόλη, εκπληρώνοντας την προφητεία του Ζαχαρίου: «Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι δίκαιος και σώζων αυτός πραϋς και επιβεβηκώς επί υπόζυγιον και πώλον νέον» (Ζαχ.9‘9). Ο κόσμος επισημαίνει ο ιερός ευαγγελιστής ομολογούσε ότι «τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Δια τούτο και ηπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον» (Ιωάν.12:17-18). Αντίθετα με τους ενθουσιασμούς του πλήθους, οι Φαρισαίοι με εμφανή ανησυχία και μίσος  είπαν μεταξύ τους: «θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδεν; Ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν» (Ιωάν.12:19).

Η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα είναι η τελευταία σκηνή του δραματικού έργου της επί γης ζωής Του. Μπήκε ταπεινά επάνω στο ονάριο, παρ’ όλο ότι ο όχλος τον ζητωκραύγαζε και συμπεριφερόταν ως να είχε μπροστά του κάποιο εγκόσμιο βασιλιά, ο οποίος μπαίνει θριαμβευτής στην πρωτεύουσα του βασιλείου του. Γνωρίζει πολύ καλά πως οι ιαχές και οι πανηγυρισμοί των όχλων είναι πρόσκαιρες και λαθεμένες εκδηλώσεις. Όλοι αυτοί οι ενθουσιώδεις άνθρωποι οι οποίοι τον αποθέωναν, εκδήλωναν εκείνη τη στιγμή την μικρο- εθνικιστική τους αντίληψη για Εκείνον. Τα κίνητρά τους ήταν ιδιοτελή και φτηνά. Η απουσία πνευματικότητας ήταν διάχυτη σ’ αυτούς.

Γνώριζε επίσης ο Κύριος ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι τον δόξαζαν με την είσοδό Του στην Ιερουσαλήμ, θα είναι οι ίδιοι, οι οποίοι θα φωνάζουν πέντε ημέρες μετά κάτω από το πραιτώριο και θα απαιτούν από τον εκπρόσωπο του Ρωμαίου δυνάστη τους «σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ.23:22)!

Για μας τους πιστούς η είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ αποτελεί την απαρχή της εκούσιας πορείας Του για το θείο Πάθος. Εορτάζουμε την ημέρα αυτή με ανάκατα αισθήματα χαράς και λύπης. Γιορτάζουμε με αισθήματα χαράς, διότι ο Λυτρωτής μας Χριστός οδεύει προς τα σωτήρια παθήματα για την δική μας σωτηρία. Γιορτάζουμε με αισθήματα λύπης, διότι ο Κύριός μας θα υποστεί για χάρη μας, και εξαιτίας της δικής μας κακουργίας, τα επώδυνα παθήματα και θα υποφέρει και θα πονέσει ως άνθρωπος. Θα ανέβει στον Γολγοθά, θα πεθάνει ως κακούργος και θα ταφεί ως κοινός θνητός. Σε ανάμνηση της μεγαλειώδους και θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου μας στην αγία πόλη, κρατάμε και εμείς κατά την αγία αυτή ημέρα κλάδους δάφνης, υποδεχόμενοι τον Κύριο ως νικητή και θριαμβευτή βασιλέα, όχι βέβαια κοσμικό, όπως τον περίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλά ως αιώνιο πνευματικό άνακτα.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ELLINIKA HOAXES

Του Ιωάννη Αμπατζόγλου  

Ακτινοφυσικού Ιατρικής, διδάκτωρ του Ιατρικού Τμήματος του ΔΠΘ και Επιστημονικά Υπεύθυνου του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης.

Η παράδοση της μακεδονικότητας στους Σκοπιανούς, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η αιτία να χυθούν μελλοντικά ποταμοί ελληνικού αίματος, αφού κάποια στιγμή θα αμφισβητηθεί στην πράξη και η ελληνικότητα της Μακεδονίας που βρίσκεται εντός των σημερινών ελληνικών συνόρων.

Βέβαια, στη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχουν άλλο νόημα για την Ελλάδα και άλλο για τα Σκόπια –όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής και του κάθε λαού– και μάλιστα ότι τα χαρακτηριστικά αυτά είναι μεταξύ τους «διακριτώς διαφορετικά» (Συμφωνία των Πρεσπών, άρθρο 7). Πράγματι, τα πιο πάνω αναφέρονται στη συγκεκριμένη συμφωνία όμως το πρώτο μεγάλο βήμα της παραχώρησης έγινε. Παραδόθηκε η μακεδονικότητα έστω και υπό μία άλλη έννοια.

Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Το προφανές, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας γενικότερα, που όπως θα δούμε πιο κάτω έχει αρχίσει να γίνεται εδώ και καιρό. Αυτό θα το στηρίξουν εκ νέου και θα προσπαθήσουν να το επιβάλουν οι δυνάμεις που έτσι και αλλιώς στήριξαν και επέβαλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτές είναι η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Οι συγκεκριμένες χώρες δεν έχουν κρύψει τις πραγματικές προθέσεις τους. Σχετικά με τον ύποπτο αλλά και καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στο θέμα της Μακεδονίας γενικότερα, έγινε αναφορά σε προηγούμενα άρθρα^{1,2,3,4,5,6,7,8}. Εδώ θα ξαναπαρουσιαστούν δύο περιπτώσεις, στις οποίες τα πιο πάνω κράτη έκαναν χρήση χαρτών της «Μακεδονίας» αμφισβητώντας ευθέως την ελληνικότητά της.

Γερμανία: Πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και ύστερα από αυτήν, το κρατικό γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό κανάλι Deutsche Welle⁹ κυκλοφόρησε το χάρτη της «Σύγχρονης Μακεδονίας» (Modern Macedonia), στον οποίο συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εδάφη της Μακεδονίας που βρίσκεται στην Ελλάδα^5,10,11,12.

Η «Σύγχρονη Μακεδονία» (Modern Macedonia) κατά τους Γερμανούς.

ΗΠΑ: Το Αμερικανικό Υπουργείο Αμύνης φέρεται να παρέχει στους Αμερικανούς στρατιώτες το βιβλιαράκι A field-Ready Reference Publication, November 1999 DOD-2630-MK-00 MAKEDONIA – The Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM), στο οποίο στη σελίδα 22, η ελληνική Μακεδονία χαρακτηρίζεται ως «Κατεχόμενο Μακεδονικό Έδαφος», αφού τις περιοχές που φαίνονται στο χάρτη –και στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η ελληνική Μακεδονία– τις αναφέρει με τον όρο «Occupied Macedonian Territories», δηλαδή «Κατεχόμενα Μακεδονικά Εδάφη»^13,14. Ας μας εξηγήσει ο βασικότερος σύμμαχός μας, οι ΗΠΑ, σε ποιον ανήκουν αυτά τα «Κατεχόμενα Εδάφη», τα οποία περιλαμβάνουν μέχρι και τη Χαλκιδική. Μήπως στους Σκοπιανούς; Και γιατί ενημερώνουν επ’ αυτού τους στρατιώτες τους; Προτίθενται να τα απελευθερώσουν και να τα αποδώσουν σε αυτόν που θεωρούν ότι του ανήκουν;

Χάρτης που φέρεται να παρέχει στους Αμερικανούς στρατιώτες το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ αναφέρει την ελληνική Μακεδονία ως «Κατεχόμενο Μακεδονικό Έδαφος»^13,14.

Βλέπουμε δηλαδή ότι αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι και βασικοί σύμμαχοί μας (Γερμανία και ΗΠΑ), απροκάλυπτα και συστηματικά προωθούν την ιδέα μιας υποτιθέμενης Μακεδονίας, μη ελληνικής, η οποία για να υπάρξει θα πρέπει να αφαιρεθούν εδάφη από την Ελλάδα.

Πάντως, σχετικά με έναν από τους πιο πάνω δύο χάρτες και συγκεκριμένα με αυτόν της «Σύγχρονης Μακεδονίας» (Modern Macedonia) που δημοσίευσε η γερμανική Deutsche Welle υπήρξαν πολλές αναδημοσιεύσεις και έντονες αντιδράσεις από ελληνικές ιστοσελίδες, οι οποίες ανέδειξαν τον ύποπτο ρόλο της Γερμανίας. Σε αυτές τις αναδημοσιεύσεις πήραν θέση τα Ellinika Hoaxes, μία ιστοσελίδα που ασχολείται με αναρτήσεις και δημοσιεύματα του διαδικτύου ερευνώντας αν αυτά είναι αληθή.

Το άρθρο με τη συγκεκριμένη έρευνα αναρτήθηκε οκτώ μέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, στις 25-6-2018, στην ιστοσελίδα Ellinika Hoaxes και φέρει την υπογραφή του κ. Θάνου Σιτίστα.

Στο άρθρο¹⁵ αυτό, με τίτλο «Η Γερμανία ετοιμάζει “ένωση” της Μακεδονίας σύμφωνα με χάρτη της κρατικής DW;», ο κ. Σιτίστας ξεκινάει με την εξής ερώτηση: «Είναι αλήθεια πως χάρτες της γερμανικής Deutsche Welle απεικονίζουν ένα “ψευτο-μακεδονικό” έθνος μύχιο πόθο του Βερολίνου, για ένα κράτος δορυφόρο στα κεντρικά Βαλκάνια, ακρωτηριάζοντας ταυτόχρονα εθνικά την Ελλάδα”;» και απαντάει ο ίδιος ως εξής: «Ψευδής ισχυρισμός – Clickbait».

Αφού λοιπόν προκαταβολικά μας λέει ότι ο ισχυρισμός των ελληνικών ιστοσελίδων που αναδημοσίευσαν τον χάρτη της Deutsche Welle είναι ψευδής, στη συνέχεια αναφέρει αυτές τις ελληνικές ιστοσελίδες και παραδέχεται ότι οι χάρτες που χρησιμοποίησαν «κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά από την αγγλόφωνη έκδοση της Deutsche Welle (dw.com) στις 04.02.2018 και 27.02.2018¹⁶. Αναδημοσιεύτηκαν στις 12.06.2018¹⁷, με την ευκαιρία της υπογραφής της συμφωνίας για το σκοπιανό».

Συνεχίζει με την εξής διαπίστωση:

«Σύμφωνα με τη λεζάντα της εικόνας, την οποία τα ελληνικά δημοσιεύματα απέκρυψαν, ο χάρτης απεικονίζει τη γεωγραφική σύγχρονη Μακεδονία που περιλαμβάνει εκτός από την Ελλάδα και την πΓΔΜ, περιοχές της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Κοσόβου και όχι “ένα “ψευτο-μακεδονικό” έθνος μύχιο πόθο του Βερολίνου“, όπως ισχυρίζονται τα ανυπόστατα δημοσιεύματα».

Και μας αποκαλύπτει την λεζάντα του χάρτη που χρησιμοποίησε η Deutsche Welle, την οποία οι ελληνικές ιστοσελίδες υποτίθεται ότι σκοπίμως απέκρυψαν. Η λεζάντα είναι η πιο κάτω:

«SHAPE-SHIFTING MACEDONIA. Present day. As well as Greece and the Former Yugoslav Republic of Macedonia, the geographic region of Macedonia extends into Albania, Bulgaria and Serbia as well as small areas of Kosovo (which you can’t quite see here)»

δηλαδή,

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Σημερινή εποχή. Εκτός από την Ελλάδα και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας εκτείνεται στην Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία καθώς και μικρές περιοχές του Κοσσυφοπεδίου (που δεν μπορείτε να δείτε εδώ).

Η λεζάντα του χάρτη αναφέρεται στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, όπως επίσης και ο τίτλος στο πάνω μέρος του χάρτη (geographic region).

Και το άρθρο του κ. Σιτίστα καταλήγει ως εξής:

«Όπως στα τελευταία άρθρα, έτσι και στα παλιότερα, δεν υπάρχει παράθεση ενεργού λινκ προς τη πηγή των φωτογραφιών (dw.com), ούτε η διευκρινιστική λεζάντα που εξηγεί πως απεικονίζεται η γεωγραφική Μακεδονία και όχι κάποιο σκοτεινό σχέδιο του Βερολίνου για τη δημιουργία μακεδονικού κράτους που θα συμπεριλαμβάνει ελληνικά εδάφη.

Με βάση τα ανωτέρω, ο ισχυρισμός πως “η Γερμανία ετοιμάζει “ένωση” της Μακεδονίας σύμφωνα με χάρτη της κρατικής DW”, καταρρίπτεται».

Ο κ. Σιτίστας ουσιαστικά παραδέχεται ότι ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε από την Deutsche Welle, απλά λέει ότι οι ελληνικές ιστοσελίδες που τον αναδημοσίευσαν δεν παρέθεσαν ενεργό λινκ που να οδηγεί στο αρχικό δημοσίευμα της Deutsche Welle και επίσης απέκρυψαν τη λεζάντα του χάρτη.

Η μη ύπαρξη των ενεργών λινκ, από τη στιγμή που παραδέχεται και ο ίδιος ότι ο συγκεκριμένος χάρτης υπήρξε, είναι κάτι άνευ ιδιαίτερης σημασίας. Η ουσία είναι ότι η Deutsche Welle δημοσίευσε αυτό τον χάρτη.

Πάμε τώρα στην «απόκρυψη» της λεζάντας του χάρτη.

Κατά τον κ. Σιτίστα απεκρύβη από τις ελληνικές ιστοσελίδες η λεζάντα του χάρτη και κατ’ επέκταση η φράση «geographic region of Macedonia» (γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας) που περιέχεται σε αυτήν και την οποία ο κ. Σιτίστας θεωρεί κομβικής σημασίας. Όμως στον χάρτη που δημοσίευσαν οι ελληνικές ιστοσελίδες αναφέρεται –στο πάνω μέρος του ως τίτλος– η φράση «Modern Macedonia: Geographic region» (Σύγχρονη Μακεδονία: Γεωγραφική περιοχή), επομένως γίνεται κατανοητό από τον αναγνώστη ότι ο χάρτης απεικονίζει τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Και η λεζάντα και ο χάρτης με τον τίτλο που φέρει στο πάνω μέρος του αναφέρονται στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Επομένως, είτε υπάρχει η λεζάντα είτε όχι το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ακριβώς το ίδιο.

Συμπερασματικά, οι αναρτήσεις των ελληνικών ιστοσελίδων που αναδημοσίευσαν τον χάρτη της Deutsche Welle δεν ήταν ψευδείς. Πονηρό ήταν το δημοσίευμα του Ellinika Hoaxes με προφανή στόχο να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ώστε να μην ανησυχήσει από τα δημοσιεύματα των Γερμανών που στην πραγματικότητα παρουσιάζουν μία υποτιθέμενη μη ελληνική Μακεδονία που εκτείνεται μέχρι το Αιγαίο.

Γεγονός είναι ότι ορισμένοι θέλουν να ξεχάσουμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η μακεδονική γη από την αρχαιότητα ήταν ελληνική επειδή οι ελληνικής καταγωγής Μακεδόνες έδωσαν το όνομά τους σε αυτήν. Πράγματι, η Μακεδονία έλαβε το όνομά της από τους Μακεδόνες και όχι το αντίθετο. Το ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες αποδεικνύεται όχι μόνο από την ελληνική παράδοση αλλά και από τις επιστήμες. Γιατί να αγνοήσουμε αυτές τις αλήθειες; Επειδή θέλουν κάποιες μεγάλες δυνάμεις να εξυπηρετήσουν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα;

Σε αυτό το σημείο ταιριάζει η ρήση του Περικλή Γιαννόπουλου «Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο, ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ»¹⁸. Η συγκεκριμένη φράση βρίσκεται στο βιβλίο του Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν που εκδόθηκε το 1907. Πόσο επίκαιρος είναι ο Περικλής Γιαννόπουλος μέχρι σήμερα. Πέρασαν 117 χρόνια από την έκδοση του πιο πάνω βιβλίου και εμείς συνεχίζουμε να αγόμαστε και να φερόμαστε από τις ξένες δυνάμεις, όχι μόνο στο θέμα της Μακεδονίας αλλά και στα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα.

Ζητείται επειγόντως πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της και να θέσει εθνικές κόκκινες γραμμές, όχι μόνο στους συμμάχους μας αλλά και σε αυτούς που μας επιβουλεύονται πριν να είναι αργά.

1. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Α΄ τόμος, Β΄ έκδοση, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 74.
2. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 63.
3. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 85-90.
4. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 148-151.
5. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Γ΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2021, σ. 117-118.
6. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1141.
7. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1152.
8. https://www.epitropiellinismou.gr/post/2226.
9. https://el.wikipedia.org/wiki/Deutsche_Welle.
10. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 150-151.
11. https://www.viadiplomacy.gr/h-deutsche-welle-sikose-charti-me-tin-monterna-makedonia/.
12. https://www.dw.com/en/macedonia-whats-in-a-name/a-42450141.
13. Ν. Γκατζούλη στο βιβλίο Ο αγώνας αρχίζει από τη Δράμα – Παρουσίαση του τρίτομου έργου του Ιωάννη Αμπατζόγλου «Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία» (Δράμα 2 Απριλίου 2023), επιμ. Ι. Αμπατζόγλου, Β΄ έκδοση, εκδ. Ερωδιός, 2024, σ. 53-54, 77.
14. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1141.
15. https://www.ellinikahoaxes.gr/2018/06/25/dw-macedonia/.
16. https://www.dw.com/en/macedonia-mulls-four-name-changes-to-resolve-dispute-with-greece/a-42761120.
17. https://www.dw.com/en/greece-and-macedonia-strike-deal-on-name-dispute/a-44187782.
18. Περ. Γιαννόπουλος, Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν, εκδ. Ι. Δ. Κολλάρου, 1907, σ. 16.          
    

 

ΑΝΤΙΒΑΡΟ 

ΟΙ ΑΛΙΒΑΝΙΣΤΟΙ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ «ΑΓΑΠΗ»

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Δεν μάς έφτανε το θράσος των κυβερνώντων και των συν αυτοίς συστημικών φερεφώνων των μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία ως εντεταλμένα αναπαράγουν εμμίσθως όσα τούς υπαγορεύουν τα κέντρα της διεφθαρμένης εξουσίας, που χαρακτηρίζουν αναιτιολογήτως και αυθαιρέτως ως μεσαιωνιστές, ιεροεξεταστές και σκοταδιστές όλους όσοι ευσεβώς πορεύονται εν Χριστώ εις οδόν μετανοίας, κοινωνούντες τον λόγο του Αναστάντος Χριστού είτε εν κηρύγματι είτε εν παραδείγματι, άπας ούτος ο συρφετός των ανοσίων δημοσιολογούντων ήγειρε προσφάτως την αυστηρή απαίτηση έναντι ημών να συνεχίζουμε να τούς αποκαλούμε χριστιανούς και να τούς θεωρούμε μέλη της Εκκλησίας. Κι εκεί, λοιπόν, που γνωρίζαμε πως όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι, οι αλειτούργητοι και ακατήχητοι, δεν αποζητούσαν καμμία σχέση με την Εκκλησία, έχοντας καταπατήσει κάθε ευαγγελικό κανόνα, περιφρονήσει πανηγυρικώς τις εντολές των Αγίων Πατέρων και έμπλεοι υπερηφανείας κοινή τη θέα χλευάσει, αποπτύσει και σατιρίσει τις εικόνες και τις μορφές των Οσίων, της Παναγίας μας και του Θεού Παντοκράτορος, αξιώνουν πλέον από όλους εμάς, μετά την καθολική κατακραυγή απέναντί τους για την υποστήριξή τους στον ψευτογάμο και την υιοθεσία Ελληνόπουλων από ανωμάλους, να τούς επιτρέπεται να εισέρχονται σε ναούς, να μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων και να εξακολουθούν να τελούν σε κοινωνία μ’ όλους εμάς τους οπισθοδρομικούς, τους οποίους καταγγέλλουν μετ’ ειρωνείας από πρωΐας μέχρι νυκτός.

Εξανέστησαν, εξεμάνησαν, εξήφθησαν και εξερράγησαν τα κνώδαλα της προσκυνημένης πολιτικής ολιγαρχίας άμα τη θέα του γενναίου ραπίσματος της τολμηρής και θαρραλέας Αργυρούς στην Καβάλα προς την θεατρινίζουσα βουλευτή της Νέας Διαβολοκρατίας, η οποία, ενώ είχε να επιλέξει ελευθέρως ανάμεσα στην Αγία Γραφή και τις επιταγές του νεοταξίτικου συρμού, προτίμησε να συνταχθεί με το εκφυλισμένο καθεστώς της πορνικής διαστροφής και των παρά φύσιν σχέσεων, το οποίο επιθυμεί να διαλύσει την παραδοσιακή οικογένεια. Κι αντί τουλάχιστον να προσπαθήσουν όλοι εκείνοι οι προδότες της Πίστεως, οι οποίοι βλασφήμησαν το όνομα του Κυρίου, παρακούοντας όσα εδίδαξε ο Απόστολος Παύλος και σφυρηλάτησαν σε κανόνα οι Οικουμενικές Σύνοδοι, να τηρήσουν -προσχηματικά έστω- τις ελάχιστα απαραίτητες προφάσεις και να μην εμφανιστούν δημόσια σε ιερό ναό, ώστε να μην σκανδαλίσουν τους αδερφούς τους με την παρουσία τους που θυμίζει τα απαράδεκτα ανομήματά τους, περισσότερο προκλητικοί από πρίν επιχειρούν να διαφημίζουν τα κορμιά τους στα πρώτα στασίδια των εκκλησιών, απαιτώντας να παραμένουν το επίκεντρο της προσοχής. Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς σε μία κοινωνία νεοραγιάδων κάτι διαφορετικό από αιρετούς πολιτευομένους, οι οποίοι ακόμα κι αν διατείνονται ότι είναι πατριώτες λείχουν τρεμάμενοι τα οπίσθια του ορθοπολιτικού ολοκληρωτισμού και έσπευσαν από παλαιονεοδημοκρατικό φοβικό σύνδρομο ενδοτισμού να καταδικάσουν την αποδοκιμασία προς την βολευτή της γαλάζιας πλειοψηφίας. Όμως, ο κυνισμός της προκλητικότητος των αγυρτών, οι οποίοι νομιμοποίησαν το πάθος της ομοφυλοφιλίας, αντεκατέστησαν την μητρότητα και την πατρότητα με ρόλους σεξουαλικού πειραματισμού και αδειοδότησαν την βιαία αρπαγή παιδιών από ηδονιστές με βίτσια και συμπλέγματα, και οι οποίοι δεν μετανοούν, απ’ εναντίας εμμένουν συνειδητά στο λάθος, υπερασπιζόμενοι από εγωϊσμό την αμαρτία τους, δεν μπορεί να εξισώνεται σε καμμία περίπτωση με την ευλάβεια, την φιλακόλουθη στάση και την σταυρική προσπάθεια που καταβάλλουν όσοι με ταπεινότητα υπακούν στον πνευμάτικό τους και εργάζονται αόκνως, ώστε η ζωή τους να συνάδει με το θέλημα του Θεού. Μέσα σ’ όλα αυτά, λοιπόν, δήλωσε προχθές ο προεδρεύων της ΔΙΣ έμπροσθεν των καμερών ότι δεν υπάρχει χριστιανόμετρο, ότι σημείο αναφοράς είναι η αγάπη και ότι δεν θα πράττουμε όσα μάς λέει ο κάθε «βελόπουλος», υπονοώντας καταφανώς ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αφέντικό μας είναι ο Κυριάκος ο Μεγαλοπρεπής και μόνο σ’ αυτόν ομνύουμε, λογοδοτούμε και αποτεινόμαστε. Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία για τους εντολείς της ηγεσίας του κλήρου που έχει υποταχθεί σ’ ένα ιδιότυπο μοντέλο θλιβερού καισαροπαπισμού, αλλά η ύπουλη προσπάθεια κανονικοποιήσεως της αμαρτίας υπό το πρίσμα ενός ελευθεριακού αγαπουλισμού, ο οποίος καταργεί την έννοια του πάθους και αφήνει τον άνθρωπο να βυθίζεται στην κόλαση, εισάγει τεχνηέντως μία οικουμενιστική αίρεση, η οποία καταλύει τους πνευματικούς νόμους.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η αληθινή, ατόφια και αυθεντική μορφή αγάπης, η οποία ζείται και βιώνεται ως υπαρξιακή αλληλοπεριχώρηση, αποτυπώνεται στον Σταυρό του Χριστού, τον σταυρό της συντριβής, της αυτοπαραδόσεως και της άκρας ταπεινώσεως, σ’ αυτήν που δεν φαίνεται να υπάγεται κανείς από την τάξη των κυβερνώντων, η οποία δια του φεουδάρχη της προανήγγειλε ότι θα στήσει ανάχωμα σ’ εμάς που καπηλευόμαστε πρόστυχα στην Πίστη, όπως υπεστήριξε. Και με τον Θεό και με τον μαμωνά δεν γίνεται, αγαπητοί μου. Δεν μπορείς να καταστρατηγείς τους κανόνες της Εκκλησίας, να ασεβείς επί της ιεράς παραδόσεως, να παραγνωρίζεις τις διδαχές των Αγίων Πατέρων και ταυτόχρονα να εκζητείς μανιωδώς πρώτο τραπέζι πίστα στις ενορίες προς άγραν ψήφων. Οι καιροί μας απαιτούν συμπαγές, αρραγές και αποφασιστικό μέτωπο αντιστάσεως από κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς με αγνότητα που δεν μηχανεύονται σχέδια πολιτικών συμφερόντων με τους μασώνους του Μαξίμου, αλλά με σθένος, διαφοροποιούμενοι από χλιαρούς και νερόβραστους που στην πρώτη φωνή ανακρούουν πρύμναν, θα υπερασπιστούν την Ευαγγελική αλήθεια κόντρα στους αλιβανίστους θεοστυγείς και θεομπαίχτες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Από το βιβλίο: «Αθωνικά μηνύματα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά», Γέροντος Ιωσήφ,  Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 1999.

~ Θα σας ενθυμίσω ένα ωραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το οποίον εξεφώνησε κάποτε στην αρχή ενός λόγου του.«Προ εξ ημερών του Πάσχα, δια των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελείωσε την Αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώπινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα εσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε, σαν προοίμιο σε μας τους μαθητές Του και γενικά σε όλον τον κόσμο, ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και ότι Αυτός είναι όντως «η Ανάστασις και η Ζωή».

Ακριβώς πριν από τα συνταρακτικά τούτα γεγονότα, της αναστάσεως δηλαδή του Κυρίου, προηγήθηκεν κατά έξι μέρες η ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος, όπως ξέρετε, ήταν φίλος του Χριστού. Και ο Σίμων ο λεπρός, ο Φαρισαίος, ο πατέρας του Λαζάρου, επειδή ήταν πιστός, αρεσκόταν ο Κύριος να συχνάζη στην οικία του και να έχη φιλικές σχέσεις με αυτήν την οικογένεια.

Ανέστησε φυσικά τον Λάζαρο, όχι τόσο για να δείξη την δύναμη της θεοπρεπούς Του μεγαλωσύνης, άλλωστε το είχε κάνει και ενωρίτερα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, αλλά για να δείξη ότι πλησιάζει το προοίμιο της συντριβής του θανάτου και της γενικής αναστάσεως της ανθρώπινης φύσεως και της αποκαταστάσεως συμπάσης της κτίσεως «της υποταγείσης εις την φθοράν» εξ αιτίας της πτώσεως του ανθρώπου.

Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου το φέρομε στην αναγωγή, καθώς πολλές φορές κάνουν οι Πατέρες μας ερμηνεύοντας την Γραφή, για να ορθάσωμεν έτσι σ’ ένα πόρισμα πνευματικό, το οποίο πολύ θα μας ωφελήση.

Κάθε τι το οποίο περιέχεται στην Γραφή, έχει πολλαπλές ερμηνείες.

Η ανάσταση του ιστορικού Λαζάρου έγινε τότε, αλλά αυτό, μεταφερόμενο στην αλληγορία, ενεργείται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων. Η αναγωγή λοιπόν είναι η εξής. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας, όπως ο ίδιος ομολογεί, «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος», περιστρέφεται και ανασκοπεί του καθενός την κατάσταση και μυστικώς εκφράζει στις ουράνιες Του δυνάμεις και στους σεσωσμένους· «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας, χάριν του ότι για μας εθυσιάσθη, για όλους ενδιαφέρεται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Τώρα ποιος από μας τους κεκοιμημένους θα είναι ικανός να προκαλέση την συμπάθεια Του, ούτως ώστε να επέμβη και να τον αναστήση; Γιατί αυτός μόνος Του ομολόγησε ότι, «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Όπως αναφέρεται, όταν η αδελφή του Λαζάρου η μεγαλύτερη, η Μάρθα, αν και πίστευε στον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, από το βόγγο του πόνου που έχασε τον μονάκριβο της αδελφό, ξεχνώντας την δύναμη της αναστάσεως που βρισκόταν σ’ Αυτόν, άρχισε να του λέη με παράπονο: «Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός».

Και ο Ιησούς απαντά: «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Πάλιν αυτή δεν καταλαβαίνει το νόημα και επιμένει: «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι στην έσχατη ημέρα της παλιγγενεσίας και αυτός θα αναστηθή». Τότε ο Ιησούς διακηρύττει: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή».

Λοιπόν αυτός είναι ο Ιησούς μας ο οποίος μένει μαζί μας σαν η αιωνία και μόνιμος ανάσταση και προσδοκά του καθενός μας την ανάσταση. Πότε θα στραφούμε προς Αυτόν να εκφράσωμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξη και σε μάς: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Για να γίνη αυτό χρειαζόμαστε συμπαραστάτες, όπως είχε και ο Λάζαρος τις δύο αδελφές, την Μάρθα και την Μαρία.

Η μεν Μάρθα συμβολίζει κατά τους Πατέρες την πρακτική εργασία, την πρακτική μετάνοια και τα σωματικά έργα. Η δε Μαρία συμβολίζει την θεωρία, την πνευματική εσωστρέφεια μέσω της οποίας επικοινωνεί κάθε λογική ψυχή με τον Θεό.

Η πρακτική μετάνοια συνίσταται στον πόνο, στο πένθος και στο κλάμα «υπέρ των προτέρων αμαρτημάτων» και στο πένθος υπέρ της ανακτήσεως των αρετών και των χαρισμάτων, τα οποία κληρονομικά μας παρέδωσε ο Ιησούς μας και ανήκουν στον καθένα από μάς.

Ούπω γαρ εφανερώθη – λέγει ο άγιος Ιωάννης – τι εσόμεθα, άδαμεν δε, όταν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα». Δηλαδή θα δούμε τον Κύριο μας στην ημέρα εκείνη της παλιγγενεσίας και θα είμεθα όμοιοι με αυτόν. «Ο Θεός εν μέσω Θεών» εκμαγεία του αρχετύπου.

Για να φθάσωμε σ’ αυτήν την αξία, πρέπει, όπως είπα, να αποκτήσωμε πρωτίστως την συνεχή ειλικρινή πρακτική μετάνοια, που αυτή θα μας οδηγήση στην θεωρία. Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψωμε πίσω και ν’ αποδείξωμεν ότι πλέον δεν θα ξανακάμψωμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας.

Είμεθα υπόχρεοι τώρα, ο καθ’ ένας από ‘μας, ν’ αποκτήσωμε τις δύο αδελφές, την πραγματική πράξη της μετανοίας που μας οδηγεί μακριά από κάθε παράβαση της εντολής. Άρνηση στον Θεό δεν υπάρχει από κανένα λογικό ον, και από αυτούς ακόμα τους άθεους, τους υλιστές, τους αναρχικούς.

Ας κομπάζουν με τα χείλη.

Δεν μπορούν ν’ αρνηθούν τον Θεό, διότι, για να μπορέσωμε να αρνηθούμε ένα πράγμα, πρέπει να είμαστε δυνατοί να το καταργήσωμε. Τότε θα καυχηθούμε πάνω στην απιστία μας ότι όντως αυτό δεν υπάρχει, το καταστρέψαμε.

Αν εμείς αρνηθούμε Αυτόν, λέει ο Παύλος, αυτός πιστός μένει. Ποία λοιπόν είναι η άρνηση αφού τα πράγματα είναι έτσι; Η άρνηση είναι στην παράβαση της εντολής.

Αυτό μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Και τα δύο στοιχεία, το ανθρώπινο και το αγγελικό, τα οποία κατέβησαν και συνετρίβησαν, δεν αρνήθησαν τον Θεό, αλλά την εντολή. Και ακριβώς η παράβαση της εντολής, που θεωρείται άρνηση, προκάλεσε την πτώση, την συντριβή και τον θάνατο. Τώρα και σε μας ο τρόπος της επιστροφής είναι η πρακτική ομολογία.

Από εκεί που πλανηθήκαμε και παρασυρθήκαμε και αρχίσαμε να παραβαίνουμε τις εντολές του Χριστού μας και καταρρακώσαμε την προσωπικότητα μας, από την Ίδια θύρα θα επιστρέψωμε. Να παύσωμε να αμαρτάνωμε, να τον αρνούμεθα και να τον προδίδουμε. Αφού φθάσωμε σ’ αυτήν την κατάσταση δια της Χάριτος Του, τότε βαθύτερα μέσα στο είναι μας θα ριζώση η αίσθηση αυτή της μετανοίας που θα μας προκαλέση το πένθος και τον πόνο και το δάκρυ.

Τότε ο νους ελεύθερος από την επίδραση και την αιχμαλωσία των εξωτερικών σφαλμάτων, της εξωτερικής χρεωκοπίας, γυρίζει προς τον Θεό και συνεχώς πενθών ζητεί το έλεος Του και αυτή είναι η θέση της Μαρίας. Όταν οι δύο αδελφές αποκτηθούν, να είστε βέβαιοι ότι τότε ο Λάζαρος νους, το ψυχικό μας είναι, θα αναστηθή, όπως τότε στον ιστορικό Λάζαρο.

Και τότε, όπως αναφέρει το ευαγγέλιο, επισκέφθηκε ο Ιησούς μας την οικία του Λαζάρου και του παρέθεσαν εκεί τράπεζα και ο Λάζαρος «ην εις των συνανακειμένων». Έτσι και ο Λάζαρος νους θα ευρίσκεται μαζί με τον Ιησού μας στην πνευματική ευφροσύνη, εκεί όπου μας διαβεβαιώνει ότι «ετοιμάσω ημίν τόπον».

Εκεί στην ουράνια πανευφροσύνη, ως κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού μας, θα ευρισκόμαστε και ‘μείς, όπως τότε ο Λάζαρος, στην ιδία τράπεζα «συνευοχούμενοι» και όχι πενθούντες για τον θάνατο, αλλά χαίροντες για την δική μας ανάσταση.

Ο καθένας από μας λοιπόν ας επισπεύση να απόκτηση χωρίς χρονοτροβή τις αρετές που αντιπροσωπεύουν οι δύο αδελφές, Μάρθα και Μαρία, που είναι ικανές να πείσουν τον Ιησού μας να παρουσίαση το πτώμα του νεκρού νου και να διάταξη ως Πανσθενουργός Λόγος το «Λάζαρε, δεύρο έξω» από τον τάφο της αναισθησίας και «είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Αμήν.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
https://antexoume.wordpress.com/2016/04/22/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b3%ce%b5%ce%b3%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%bf/#more-19478

ΜΑΝΟΥΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΜΕΓΑΛΗ; - ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1963

ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1963

– Πότε κιόλας ἐπέρασεν η Σαρακοστή; Πότε ἔφθασεν ἡ Μεγάλη ῾Εβδομάδα; Καθόλου δὲν ἐκατάλαβα, εἶπεν ἡ μητέρα στὴ Δαφνούλα καὶ στὸν Κωστάκη, τὰ παιδιά της.

Ἡ Δαφνούλα τὴν ἐρώτησε:
– Γιατί, μητέρα, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα τὴν λέγομε Μεγάλη;
– Γιατί, παιδί μου, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἔπαθε πολλὰ ὁ Χριστὸς ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἐσταύρωσαν.

Τὴν ὥρα ἐκείνη κάτω στὸ δρόμο τὰ παιδιὰ ἐχαλοῦσαν τὸν κόσμο ἀπὸ φωνές. Ἦταν ὁ Φώτης, ὁ Ἀλέκος καὶ ἄλλα γειτονόπουλα αὐτά, ποὺ ἐφώναζαν. Τί γέλια! Τί ξεφωνητά!Τί κακό!

Εἰς τὴν μητέρα ἐφάνηκε πολὺ ἄπρεπο αὐτό. Τέτοια ἡμέρα λυπητερὴ νὰ φωνάζουν τὰ παιδιὰ τόσο! Κατέβηκε γι’ αὐτὸ κάτω καὶ τοὺς εἶπε μερικὲς κουβέντες πολὺ φρόνιμες:
– Ἄν εἴχατε, παιδιά μου, στὸ σπίτι σας κάποιον δικό σας νὰ ὑποφέρῃ, θὰ ἐκάνατε ὅ,τι κάνετε τώρα; Θὰ ἐγελούσατε, θὰ ἐτρέχατε, θὰ ἐγεμίζατε τὸν κόσμο ἀπὸ ξεφωνητά;

Τὰ παιδιὰ δὲν ἤξεραν γιατί τοὺς ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἐκοίταζαν σιωπηλά. Μονάχα ὁ Τάκης τῆς εἶπε:
– Μὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε κανένα δικό μας νὰ ὑποφέρῃ. Γιατί νὰ μὴ γελοῦμε καὶ νὰ μὴ φωνάζωμε;

– Καὶ ὅμως, παιδιά μου! Ἔχομε κάποιον πολὺ δικό μας, ποὺ ὑποφέρει! Ἔχομε τὸ Χριστό μας. Ὅλη αὐτὴ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποφέρει, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ἐμεῖς, σὰν Χριστιανοί, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴν νοιώθωμε τὸν πόνο του. Αὐτὸς γιὰ μᾶς ἐσταυρώθηκε.

Ἡ μητέρα δὲν τοὺς εἶπε ἄλλο τίποτε καὶ ἀνέβηκε πάλι στὸ σπίτι. Τὰ παιδιὰ ὅμως ἐκατάλαβαν τὸ σφάλμα τους καὶ ἐσιώπησαν. Ὁ Ἀλέκος μάλιστα, ποὺ ἧταν ἀπ᾽ ὅλους μεγαλύτερος, ἐλυπήθηκεν ἀκόμη πιὸ πολύ.

– Ἀλήθεια, παιδιά: Ἔπρεπε νὰ τὸ συλλογισθοῦμε καὶ μόνοι μας αὐτό. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ κτυποῦν οἱ καμπάνες, νὰ ἔχωμεν ἀγρυπνίες, νὰ εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα κι ἐμεῖς νὰ ξεφωνίζωμε. Ὄλες αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες πρέπει νὰ εἴμεθα προσεκτικοί. Νὰ πηγαίνωμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ παρακολουθοῦμε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερὲς τελετές.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 : Ο ΕΥΖΩΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό.

Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.

“ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες….

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει;). Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Το παραπάνω κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα αναρτήσεων των εξής ιστολογίων Hellenic Electronic Center, Εβδόμη Τοπική Εφημεριδα της Ανατ. Αττικής,

Το μνημείο του Ηρωα Κωνσταντίνου Κουκίδη στο σημείο που βρήκε ηρωϊκό θάνατο

Αραγε τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ αυτού του παλικαριού και των σύγχρονων εφιαλτών που καίνε την σημαία μας, αλλά και αυτών που το επιτρέπουν;

http://koukfamily.blogspot.gr/2009/04/27-1941.html

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

Του Δρ Στυλιανού Πολίτη

αντιναύαρχου ε.α

Στις 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη της Αθήνας, γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη της γερμανικής κατοχής της χώρας. Αμέσως ξεκίνησε και η Εθνική Αντίσταση! Λίγοι όμως ξέρουν και δυστυχώς πολλοί αποφεύγουν να πουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ήταν Αυτός που πραγματοποίησε την πρώτη αντιστασιακή πράξη και κήρυξε γενικά την έναρξη της Εθνικής Αντιστάσεως!

Ποιος όμως ήταν ο Χρύσανθος; Ο Χαρίλαος Φιλιππίδης, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1881 στην Κομοτηνή. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, συνέχισε τις σπουδές του στη Λοζάνη και τη Λειψία στο Κανονικό Δίκαιο και τη Γλωσσολογία. Το 1913, κληρικός ήδη από το 1903, εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντας. Τον Απρίλιο του 1916 και ενώ ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη, ηγήθηκε της εξεγέρσεως των Ποντίων και συντόνισε με επιτυχία τη συνεργασία τους με τα ρωσικά στρατεύματα που είχαν φθάσει στην Τραπεζούντα. Τον Ιούνιο του 1916 πανηγυρικά μέσα στο Μητροπολιτικό Ναό παρουσία Ρώσων Στρατηγών, ανακήρυξε τον Οπλαρχηγό Αντώνιο Χατζηελευθερίου ανώτατο στρατιωτικό διοικητή Ποντικών Δυνάμεων. Ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις με τους Τούρκους και βαριά αντίποινα.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ο Χρύσανθος χρησιμοποιήθηκε σε σημαντικότατες εθνικές διπλωματικές αποστολές για την προβολή των δικαίων του αλύτρωτου Ελληνισμού, στις Συνδιασκέψεις των Παρισίων το 1919[1] και του Λονδίνου το 1921[2]. Στις 13 Δεκεμβρίου  1938, ο Χρύσανθος διορίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, αφού προηγήθηκε απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που ακύρωνε την εκλογή του συνυποψηφίου του στις σχετικές εκλογές Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνού και αφού ο Ιωάννης Μεταξάς είχε επαναφέρει το παλαιότερο καθεστώς εκλογής Αρχιεπισκόπου.

Δυστυχώς, μετά το βροντερό ΟΧΙ του Μεταξά και το Έπος των γενναίων μαχητών του 1940, ήρθε η επίθεση των Γερμανών και η κατάρρευση του μετώπου. Ενώ ο εχθρός προήλαυνε πια προς την Αθήνα, ο άξιος Ιεράρχης, σαν βράχος της Πατρίδας αλλά και της Ορθοδοξίας, περίμενε αγέρωχος τους κατακτητές.

Στις 27 Απριλίου Κυριακή των Βαΐων, ο Χρύσανθος πληροφορείται ότι οι Γερμανοί έχουν φθάσει στους Αμπελοκήπους. Σε λίγη ώρα προσκαλείται για να τελέσει δοξολογία στη Μητρόπολη Αθηνών. Με εμφανή τα σημεία της θλίψεως διώχνει και τον πρώτο και το δεύτερο αγγελιοφόρο. Περίπου στις 16.00 φθάνουν βλοσυροί στην Αρχιεπισκοπή ο Γερμανός Στρατηγός Georg Stumme του Β’ Σώματος Στρατού συνοδευόμενος από τον νέο Φρούραρχο Αθηνών. Ο Χρύσανθος τους δέχθηκε στην αίθουσα του Αρχιερατικού Θρόνου με «αθυμίαν και κατήφειαν».

Όταν μάλιστα οι Γερμανοί του ζήτησαν να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση, αρνήθηκε δηλώνοντας «Η Εθνική Κυβέρνηση την οποία εγώ ώρκισα, εξακολουθεί να υφίσταται και συνεχίζει τον πόλεμον».

Οι Γερμανοί φρονίμως ποιούντες δεν θέλησαν σε αυτή τη στιγμή να έρθουν σε σύγκρουση με τον Ιεράρχη. Προσπάθησαν να τον πείσουν να τηρήσει μια άλλη στάση και γι’ αυτό τον παρακάλεσαν να στείλει τουλάχιστον ένα Επίσκοπο για να φορτωθεί άλλος την κατακραυγή. Ο Χρύσανθος όμως ήταν ασυμβίβαστος, τήρησε σθεναρή στάση και για άλλη μια φορά αρνήθηκε λέγοντας «Αδυνατώ να δώσω εντολή σε οιονδήποτε και εν γνώσει των συνεπειών που με αναμένουν δεν δέχομαι την προτεινόμενη παραχώρησην. Εμμένω εις τας Αρχάς μου».

Η γερμανική κατοχή έπεσε βαριά στην Πατρίδα μας. Η Ελληνική ψυχή όμως του Αρχιεπισκόπου, διάπυρος από Χριστιανική Πίστη παρέμεινε στο ύψος της. Ο Αρχιεπίσκοπος άρχισε αμέσως να δημοσιεύει προκηρύξεις κατά των Γερμανών, καλώντας τους Έλληνες σε αντίσταση. Ξεκίνησε έτσι η Εθνική Αντίσταση με πρώτο το γενναίο Αρχιεπίσκοπο. Αυτές οι πράξεις Του ενέπνευσαν τη θέληση του Ελληνικού Λαού να μην υποκύψει και ήταν η αφετηρία της Εθνικής Αντιστάσεως σημαντικού μέρους της οποίας ο Χρύσανθος ήταν ηγέτης.

Πολύ σύντομα όμως στις 30 Απριλίου οι προκηρύξεις αυτές ήταν στα χέρια του Λοχαγού Dolger της Γκεστάπο. Οι Γερμανοί όμως όπως επισημαίνω παρακάτω, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν! Δεν θα συλλαμβάναν ποτέ το θρησκευτικό ηγέτη! Με την επίκληση τυπικών λόγων ακυρότητας της αναδείξεώς του σε Αρχιεπίσκοπο, ο Χρύσανθος εκθρονίσθηκε και αντικαταστάθηκε από το Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνό.

Στο σημείο αυτό φρονώ ότι η διερεύνηση της βασιμότητας αυτών των λόγων ακυρότητας δεν είναι του παρόντος. Θα περιοριστώ όμως να αναφέρω ότι πάντα οι κατακτητές με παρόμοιες προφάσεις, δήθεν για να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση, δηλαδή εκεί που τους βολεύουν, ανέθετουν κάθε είδους εξουσία σε persona grata ομοεθνείς των κατακτημένων.

Αυτό το παρατηρούμε στην Ιστορία πάρα πολλά χρόνια πριν μας το διδάξει ο Νικόλαος Μακιαβέλλι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ρωμαίοι που τοποθέτησαν Βασιλιά τον Ηρώδη απόγονο του Ησαύ, σε αντικατάσταση του απογόνου του Ιακώβ που είχε υποκλέψει με δόλο σε εκτέλεση εντολών της μητέρας του Ρεβέκκας την ευλογία για τη διαδοχή, εκμεταλλευόμενος την τυφλότητα του γέροντα πατέρα τους Ισαάκ. Οι ίδιοι είχαν αναδείξει Αρχιερέα τον Άννα και μετά τον Ιωσήφ, αυτόν που οι Εβραίοι αποκαλούσαν υποτιμητικά «Καϊάφα», εκείνον που καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο.

     Ο σεπτός Ιεράρχης συνήθιζε να λέγει «Προτιμώ ιπτάμενος ως αετός να πέσω ή έρπων να ζήσω».

Σε όλο μάλιστα το διάστημα της εχθρικής κατοχής πάμπτωχος και ενδεής, χωρίς σύνταξη ή άλλη πηγή εσόδων, δεν έπαψε την πατριωτική του δράση. Το μυστικό του καταφύγιο ήταν το Στρατηγείο των αντιστασιακών οργανώσεων και ο «ασύρματος του Δεσπότη» έστελνε στο συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής πληροφορίες και λάμβανε από εκεί συντονιστικές οδηγίες και διαταγές.

Μετά την απελευθέρωση, ο σεπτός γέροντας παραμένοντας πάμπτωχος και εγκαταλελειμμένος, όπως όλοι οι σημαντικοί άνδρες, έφυγε από τον κόσμο μας στις 28 Σεπτεμβρίου 1949, σε ηλικία 68 ετών. Κηδεύθηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έρανο.

Σήμερα ο διπλάσιος σε μέγεθος και από αυτόν του Παλαιολόγου ανδριάντας εμπρός από τη Μητρόπολη Αθηνών δεν είναι βεβαίως του Χρύσανθου αλλά του αντικαταστάτου Του.

Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να μας παραξενεύει ιδιαίτερα σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΝΤΩΝΑΚΕΑ Ν., Φως εις το Σκότος της Κατοχής, έκδοση Πελασγός, Αθήναι 1947.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ Ν., Ο Ηγεμόνας, μετάφραση Κασωτάκη Μ., 17η έκδοση Πατάκη, Αθήνα 2005.

ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ Ι., «Η Στάση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου Έναντι των Γερμανών Κατακτητών», Στρατιωτική Επιθεώρηση, Μάϊος – Ιούνιος 2004.

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν., Η Δίκη του Χριστού, έκδοση Πέμπτη, Αθήναι 1973.

ΠΟΛΙΤΗ Σ., «Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας ως την Καταστροφή», Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 521, Νοέμβριος 2011.

Σημείωση: Το μικρό άρθρο μου συμπληρώθηκε με πληροφορίες που είχα από την γιαγιά μου κόρη του ιερέως Κωνσταντίνου Ζύμαρη από Κρήνη Μικράς Ασίας, φίλου και συλειτουργού του Χρυσάνθου.

[1] Η Συνδιάσκεψη ειρήνης των Παρισίων του 1919 οργανώθηκε από τις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ και των Η.Π.Α. στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό τη σύσταση της Κοινωνίας των Εθνών και για να τεθούν υπό διαπραγμάτευση οι συνθήκες ειρήνης. Μεταξύ αυτών και η Συνθήκη των Σεβρών  στις 10 Αυγούστου 1920.

[2] Στη Διασυμμαχική Συνδιάσκεψη στο Λονδίνο το Φεβρουάριο του 1921, η Ελλάδα διαπίστωσε την υπαναχώρηση των Συμμάχων της στο μικρασιατικό ζήτημα και έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες για να επιτύχει τη συμπαράσταση των συμμάχων για εξασφάλιση της ελληνικής κυριαρχίας στις περιοχές που είχε απελευθερώσει.

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
https://infognomonpolitics.gr/2020/04/27-apriliou-1941-ke-i-germani-stin-athina-i-stasi-tou-archiepiskopou-chrysanthou/