Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ELLINIKA HOAXES

Του Ιωάννη Αμπατζόγλου  

Ακτινοφυσικού Ιατρικής, διδάκτωρ του Ιατρικού Τμήματος του ΔΠΘ και Επιστημονικά Υπεύθυνου του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης.

Η παράδοση της μακεδονικότητας στους Σκοπιανούς, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η αιτία να χυθούν μελλοντικά ποταμοί ελληνικού αίματος, αφού κάποια στιγμή θα αμφισβητηθεί στην πράξη και η ελληνικότητα της Μακεδονίας που βρίσκεται εντός των σημερινών ελληνικών συνόρων.

Βέβαια, στη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχουν άλλο νόημα για την Ελλάδα και άλλο για τα Σκόπια –όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής και του κάθε λαού– και μάλιστα ότι τα χαρακτηριστικά αυτά είναι μεταξύ τους «διακριτώς διαφορετικά» (Συμφωνία των Πρεσπών, άρθρο 7). Πράγματι, τα πιο πάνω αναφέρονται στη συγκεκριμένη συμφωνία όμως το πρώτο μεγάλο βήμα της παραχώρησης έγινε. Παραδόθηκε η μακεδονικότητα έστω και υπό μία άλλη έννοια.

Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Το προφανές, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας γενικότερα, που όπως θα δούμε πιο κάτω έχει αρχίσει να γίνεται εδώ και καιρό. Αυτό θα το στηρίξουν εκ νέου και θα προσπαθήσουν να το επιβάλουν οι δυνάμεις που έτσι και αλλιώς στήριξαν και επέβαλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτές είναι η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Οι συγκεκριμένες χώρες δεν έχουν κρύψει τις πραγματικές προθέσεις τους. Σχετικά με τον ύποπτο αλλά και καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στο θέμα της Μακεδονίας γενικότερα, έγινε αναφορά σε προηγούμενα άρθρα^{1,2,3,4,5,6,7,8}. Εδώ θα ξαναπαρουσιαστούν δύο περιπτώσεις, στις οποίες τα πιο πάνω κράτη έκαναν χρήση χαρτών της «Μακεδονίας» αμφισβητώντας ευθέως την ελληνικότητά της.

Γερμανία: Πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και ύστερα από αυτήν, το κρατικό γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό κανάλι Deutsche Welle⁹ κυκλοφόρησε το χάρτη της «Σύγχρονης Μακεδονίας» (Modern Macedonia), στον οποίο συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εδάφη της Μακεδονίας που βρίσκεται στην Ελλάδα^5,10,11,12.

Η «Σύγχρονη Μακεδονία» (Modern Macedonia) κατά τους Γερμανούς.

ΗΠΑ: Το Αμερικανικό Υπουργείο Αμύνης φέρεται να παρέχει στους Αμερικανούς στρατιώτες το βιβλιαράκι A field-Ready Reference Publication, November 1999 DOD-2630-MK-00 MAKEDONIA – The Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM), στο οποίο στη σελίδα 22, η ελληνική Μακεδονία χαρακτηρίζεται ως «Κατεχόμενο Μακεδονικό Έδαφος», αφού τις περιοχές που φαίνονται στο χάρτη –και στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η ελληνική Μακεδονία– τις αναφέρει με τον όρο «Occupied Macedonian Territories», δηλαδή «Κατεχόμενα Μακεδονικά Εδάφη»^13,14. Ας μας εξηγήσει ο βασικότερος σύμμαχός μας, οι ΗΠΑ, σε ποιον ανήκουν αυτά τα «Κατεχόμενα Εδάφη», τα οποία περιλαμβάνουν μέχρι και τη Χαλκιδική. Μήπως στους Σκοπιανούς; Και γιατί ενημερώνουν επ’ αυτού τους στρατιώτες τους; Προτίθενται να τα απελευθερώσουν και να τα αποδώσουν σε αυτόν που θεωρούν ότι του ανήκουν;

Χάρτης που φέρεται να παρέχει στους Αμερικανούς στρατιώτες το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ αναφέρει την ελληνική Μακεδονία ως «Κατεχόμενο Μακεδονικό Έδαφος»^13,14.

Βλέπουμε δηλαδή ότι αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι και βασικοί σύμμαχοί μας (Γερμανία και ΗΠΑ), απροκάλυπτα και συστηματικά προωθούν την ιδέα μιας υποτιθέμενης Μακεδονίας, μη ελληνικής, η οποία για να υπάρξει θα πρέπει να αφαιρεθούν εδάφη από την Ελλάδα.

Πάντως, σχετικά με έναν από τους πιο πάνω δύο χάρτες και συγκεκριμένα με αυτόν της «Σύγχρονης Μακεδονίας» (Modern Macedonia) που δημοσίευσε η γερμανική Deutsche Welle υπήρξαν πολλές αναδημοσιεύσεις και έντονες αντιδράσεις από ελληνικές ιστοσελίδες, οι οποίες ανέδειξαν τον ύποπτο ρόλο της Γερμανίας. Σε αυτές τις αναδημοσιεύσεις πήραν θέση τα Ellinika Hoaxes, μία ιστοσελίδα που ασχολείται με αναρτήσεις και δημοσιεύματα του διαδικτύου ερευνώντας αν αυτά είναι αληθή.

Το άρθρο με τη συγκεκριμένη έρευνα αναρτήθηκε οκτώ μέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, στις 25-6-2018, στην ιστοσελίδα Ellinika Hoaxes και φέρει την υπογραφή του κ. Θάνου Σιτίστα.

Στο άρθρο¹⁵ αυτό, με τίτλο «Η Γερμανία ετοιμάζει “ένωση” της Μακεδονίας σύμφωνα με χάρτη της κρατικής DW;», ο κ. Σιτίστας ξεκινάει με την εξής ερώτηση: «Είναι αλήθεια πως χάρτες της γερμανικής Deutsche Welle απεικονίζουν ένα “ψευτο-μακεδονικό” έθνος μύχιο πόθο του Βερολίνου, για ένα κράτος δορυφόρο στα κεντρικά Βαλκάνια, ακρωτηριάζοντας ταυτόχρονα εθνικά την Ελλάδα”;» και απαντάει ο ίδιος ως εξής: «Ψευδής ισχυρισμός – Clickbait».

Αφού λοιπόν προκαταβολικά μας λέει ότι ο ισχυρισμός των ελληνικών ιστοσελίδων που αναδημοσίευσαν τον χάρτη της Deutsche Welle είναι ψευδής, στη συνέχεια αναφέρει αυτές τις ελληνικές ιστοσελίδες και παραδέχεται ότι οι χάρτες που χρησιμοποίησαν «κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά από την αγγλόφωνη έκδοση της Deutsche Welle (dw.com) στις 04.02.2018 και 27.02.2018¹⁶. Αναδημοσιεύτηκαν στις 12.06.2018¹⁷, με την ευκαιρία της υπογραφής της συμφωνίας για το σκοπιανό».

Συνεχίζει με την εξής διαπίστωση:

«Σύμφωνα με τη λεζάντα της εικόνας, την οποία τα ελληνικά δημοσιεύματα απέκρυψαν, ο χάρτης απεικονίζει τη γεωγραφική σύγχρονη Μακεδονία που περιλαμβάνει εκτός από την Ελλάδα και την πΓΔΜ, περιοχές της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Κοσόβου και όχι “ένα “ψευτο-μακεδονικό” έθνος μύχιο πόθο του Βερολίνου“, όπως ισχυρίζονται τα ανυπόστατα δημοσιεύματα».

Και μας αποκαλύπτει την λεζάντα του χάρτη που χρησιμοποίησε η Deutsche Welle, την οποία οι ελληνικές ιστοσελίδες υποτίθεται ότι σκοπίμως απέκρυψαν. Η λεζάντα είναι η πιο κάτω:

«SHAPE-SHIFTING MACEDONIA. Present day. As well as Greece and the Former Yugoslav Republic of Macedonia, the geographic region of Macedonia extends into Albania, Bulgaria and Serbia as well as small areas of Kosovo (which you can’t quite see here)»

δηλαδή,

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Σημερινή εποχή. Εκτός από την Ελλάδα και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας εκτείνεται στην Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία καθώς και μικρές περιοχές του Κοσσυφοπεδίου (που δεν μπορείτε να δείτε εδώ).

Η λεζάντα του χάρτη αναφέρεται στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, όπως επίσης και ο τίτλος στο πάνω μέρος του χάρτη (geographic region).

Και το άρθρο του κ. Σιτίστα καταλήγει ως εξής:

«Όπως στα τελευταία άρθρα, έτσι και στα παλιότερα, δεν υπάρχει παράθεση ενεργού λινκ προς τη πηγή των φωτογραφιών (dw.com), ούτε η διευκρινιστική λεζάντα που εξηγεί πως απεικονίζεται η γεωγραφική Μακεδονία και όχι κάποιο σκοτεινό σχέδιο του Βερολίνου για τη δημιουργία μακεδονικού κράτους που θα συμπεριλαμβάνει ελληνικά εδάφη.

Με βάση τα ανωτέρω, ο ισχυρισμός πως “η Γερμανία ετοιμάζει “ένωση” της Μακεδονίας σύμφωνα με χάρτη της κρατικής DW”, καταρρίπτεται».

Ο κ. Σιτίστας ουσιαστικά παραδέχεται ότι ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε από την Deutsche Welle, απλά λέει ότι οι ελληνικές ιστοσελίδες που τον αναδημοσίευσαν δεν παρέθεσαν ενεργό λινκ που να οδηγεί στο αρχικό δημοσίευμα της Deutsche Welle και επίσης απέκρυψαν τη λεζάντα του χάρτη.

Η μη ύπαρξη των ενεργών λινκ, από τη στιγμή που παραδέχεται και ο ίδιος ότι ο συγκεκριμένος χάρτης υπήρξε, είναι κάτι άνευ ιδιαίτερης σημασίας. Η ουσία είναι ότι η Deutsche Welle δημοσίευσε αυτό τον χάρτη.

Πάμε τώρα στην «απόκρυψη» της λεζάντας του χάρτη.

Κατά τον κ. Σιτίστα απεκρύβη από τις ελληνικές ιστοσελίδες η λεζάντα του χάρτη και κατ’ επέκταση η φράση «geographic region of Macedonia» (γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας) που περιέχεται σε αυτήν και την οποία ο κ. Σιτίστας θεωρεί κομβικής σημασίας. Όμως στον χάρτη που δημοσίευσαν οι ελληνικές ιστοσελίδες αναφέρεται –στο πάνω μέρος του ως τίτλος– η φράση «Modern Macedonia: Geographic region» (Σύγχρονη Μακεδονία: Γεωγραφική περιοχή), επομένως γίνεται κατανοητό από τον αναγνώστη ότι ο χάρτης απεικονίζει τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Και η λεζάντα και ο χάρτης με τον τίτλο που φέρει στο πάνω μέρος του αναφέρονται στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Επομένως, είτε υπάρχει η λεζάντα είτε όχι το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ακριβώς το ίδιο.

Συμπερασματικά, οι αναρτήσεις των ελληνικών ιστοσελίδων που αναδημοσίευσαν τον χάρτη της Deutsche Welle δεν ήταν ψευδείς. Πονηρό ήταν το δημοσίευμα του Ellinika Hoaxes με προφανή στόχο να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ώστε να μην ανησυχήσει από τα δημοσιεύματα των Γερμανών που στην πραγματικότητα παρουσιάζουν μία υποτιθέμενη μη ελληνική Μακεδονία που εκτείνεται μέχρι το Αιγαίο.

Γεγονός είναι ότι ορισμένοι θέλουν να ξεχάσουμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η μακεδονική γη από την αρχαιότητα ήταν ελληνική επειδή οι ελληνικής καταγωγής Μακεδόνες έδωσαν το όνομά τους σε αυτήν. Πράγματι, η Μακεδονία έλαβε το όνομά της από τους Μακεδόνες και όχι το αντίθετο. Το ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες αποδεικνύεται όχι μόνο από την ελληνική παράδοση αλλά και από τις επιστήμες. Γιατί να αγνοήσουμε αυτές τις αλήθειες; Επειδή θέλουν κάποιες μεγάλες δυνάμεις να εξυπηρετήσουν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα;

Σε αυτό το σημείο ταιριάζει η ρήση του Περικλή Γιαννόπουλου «Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο, ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ»¹⁸. Η συγκεκριμένη φράση βρίσκεται στο βιβλίο του Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν που εκδόθηκε το 1907. Πόσο επίκαιρος είναι ο Περικλής Γιαννόπουλος μέχρι σήμερα. Πέρασαν 117 χρόνια από την έκδοση του πιο πάνω βιβλίου και εμείς συνεχίζουμε να αγόμαστε και να φερόμαστε από τις ξένες δυνάμεις, όχι μόνο στο θέμα της Μακεδονίας αλλά και στα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα.

Ζητείται επειγόντως πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της και να θέσει εθνικές κόκκινες γραμμές, όχι μόνο στους συμμάχους μας αλλά και σε αυτούς που μας επιβουλεύονται πριν να είναι αργά.

1. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Α΄ τόμος, Β΄ έκδοση, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 74.
2. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 63.
3. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 85-90.
4. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 148-151.
5. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Γ΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2021, σ. 117-118.
6. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1141.
7. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1152.
8. https://www.epitropiellinismou.gr/post/2226.
9. https://el.wikipedia.org/wiki/Deutsche_Welle.
10. Ι. Αμπατζόγλου, Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία, Β΄ τόμος, εκδ. Ερωδιός, 2020, σ. 150-151.
11. https://www.viadiplomacy.gr/h-deutsche-welle-sikose-charti-me-tin-monterna-makedonia/.
12. https://www.dw.com/en/macedonia-whats-in-a-name/a-42450141.
13. Ν. Γκατζούλη στο βιβλίο Ο αγώνας αρχίζει από τη Δράμα – Παρουσίαση του τρίτομου έργου του Ιωάννη Αμπατζόγλου «Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία» (Δράμα 2 Απριλίου 2023), επιμ. Ι. Αμπατζόγλου, Β΄ έκδοση, εκδ. Ερωδιός, 2024, σ. 53-54, 77.
14. https://www.epitropiellinismou.gr/post/1141.
15. https://www.ellinikahoaxes.gr/2018/06/25/dw-macedonia/.
16. https://www.dw.com/en/macedonia-mulls-four-name-changes-to-resolve-dispute-with-greece/a-42761120.
17. https://www.dw.com/en/greece-and-macedonia-strike-deal-on-name-dispute/a-44187782.
18. Περ. Γιαννόπουλος, Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν, εκδ. Ι. Δ. Κολλάρου, 1907, σ. 16.          
    

 

ΑΝΤΙΒΑΡΟ 

ΟΙ ΑΛΙΒΑΝΙΣΤΟΙ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ «ΑΓΑΠΗ»

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Δεν μάς έφτανε το θράσος των κυβερνώντων και των συν αυτοίς συστημικών φερεφώνων των μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία ως εντεταλμένα αναπαράγουν εμμίσθως όσα τούς υπαγορεύουν τα κέντρα της διεφθαρμένης εξουσίας, που χαρακτηρίζουν αναιτιολογήτως και αυθαιρέτως ως μεσαιωνιστές, ιεροεξεταστές και σκοταδιστές όλους όσοι ευσεβώς πορεύονται εν Χριστώ εις οδόν μετανοίας, κοινωνούντες τον λόγο του Αναστάντος Χριστού είτε εν κηρύγματι είτε εν παραδείγματι, άπας ούτος ο συρφετός των ανοσίων δημοσιολογούντων ήγειρε προσφάτως την αυστηρή απαίτηση έναντι ημών να συνεχίζουμε να τούς αποκαλούμε χριστιανούς και να τούς θεωρούμε μέλη της Εκκλησίας. Κι εκεί, λοιπόν, που γνωρίζαμε πως όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι, οι αλειτούργητοι και ακατήχητοι, δεν αποζητούσαν καμμία σχέση με την Εκκλησία, έχοντας καταπατήσει κάθε ευαγγελικό κανόνα, περιφρονήσει πανηγυρικώς τις εντολές των Αγίων Πατέρων και έμπλεοι υπερηφανείας κοινή τη θέα χλευάσει, αποπτύσει και σατιρίσει τις εικόνες και τις μορφές των Οσίων, της Παναγίας μας και του Θεού Παντοκράτορος, αξιώνουν πλέον από όλους εμάς, μετά την καθολική κατακραυγή απέναντί τους για την υποστήριξή τους στον ψευτογάμο και την υιοθεσία Ελληνόπουλων από ανωμάλους, να τούς επιτρέπεται να εισέρχονται σε ναούς, να μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων και να εξακολουθούν να τελούν σε κοινωνία μ’ όλους εμάς τους οπισθοδρομικούς, τους οποίους καταγγέλλουν μετ’ ειρωνείας από πρωΐας μέχρι νυκτός.

Εξανέστησαν, εξεμάνησαν, εξήφθησαν και εξερράγησαν τα κνώδαλα της προσκυνημένης πολιτικής ολιγαρχίας άμα τη θέα του γενναίου ραπίσματος της τολμηρής και θαρραλέας Αργυρούς στην Καβάλα προς την θεατρινίζουσα βουλευτή της Νέας Διαβολοκρατίας, η οποία, ενώ είχε να επιλέξει ελευθέρως ανάμεσα στην Αγία Γραφή και τις επιταγές του νεοταξίτικου συρμού, προτίμησε να συνταχθεί με το εκφυλισμένο καθεστώς της πορνικής διαστροφής και των παρά φύσιν σχέσεων, το οποίο επιθυμεί να διαλύσει την παραδοσιακή οικογένεια. Κι αντί τουλάχιστον να προσπαθήσουν όλοι εκείνοι οι προδότες της Πίστεως, οι οποίοι βλασφήμησαν το όνομα του Κυρίου, παρακούοντας όσα εδίδαξε ο Απόστολος Παύλος και σφυρηλάτησαν σε κανόνα οι Οικουμενικές Σύνοδοι, να τηρήσουν -προσχηματικά έστω- τις ελάχιστα απαραίτητες προφάσεις και να μην εμφανιστούν δημόσια σε ιερό ναό, ώστε να μην σκανδαλίσουν τους αδερφούς τους με την παρουσία τους που θυμίζει τα απαράδεκτα ανομήματά τους, περισσότερο προκλητικοί από πρίν επιχειρούν να διαφημίζουν τα κορμιά τους στα πρώτα στασίδια των εκκλησιών, απαιτώντας να παραμένουν το επίκεντρο της προσοχής. Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς σε μία κοινωνία νεοραγιάδων κάτι διαφορετικό από αιρετούς πολιτευομένους, οι οποίοι ακόμα κι αν διατείνονται ότι είναι πατριώτες λείχουν τρεμάμενοι τα οπίσθια του ορθοπολιτικού ολοκληρωτισμού και έσπευσαν από παλαιονεοδημοκρατικό φοβικό σύνδρομο ενδοτισμού να καταδικάσουν την αποδοκιμασία προς την βολευτή της γαλάζιας πλειοψηφίας. Όμως, ο κυνισμός της προκλητικότητος των αγυρτών, οι οποίοι νομιμοποίησαν το πάθος της ομοφυλοφιλίας, αντεκατέστησαν την μητρότητα και την πατρότητα με ρόλους σεξουαλικού πειραματισμού και αδειοδότησαν την βιαία αρπαγή παιδιών από ηδονιστές με βίτσια και συμπλέγματα, και οι οποίοι δεν μετανοούν, απ’ εναντίας εμμένουν συνειδητά στο λάθος, υπερασπιζόμενοι από εγωϊσμό την αμαρτία τους, δεν μπορεί να εξισώνεται σε καμμία περίπτωση με την ευλάβεια, την φιλακόλουθη στάση και την σταυρική προσπάθεια που καταβάλλουν όσοι με ταπεινότητα υπακούν στον πνευμάτικό τους και εργάζονται αόκνως, ώστε η ζωή τους να συνάδει με το θέλημα του Θεού. Μέσα σ’ όλα αυτά, λοιπόν, δήλωσε προχθές ο προεδρεύων της ΔΙΣ έμπροσθεν των καμερών ότι δεν υπάρχει χριστιανόμετρο, ότι σημείο αναφοράς είναι η αγάπη και ότι δεν θα πράττουμε όσα μάς λέει ο κάθε «βελόπουλος», υπονοώντας καταφανώς ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αφέντικό μας είναι ο Κυριάκος ο Μεγαλοπρεπής και μόνο σ’ αυτόν ομνύουμε, λογοδοτούμε και αποτεινόμαστε. Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία για τους εντολείς της ηγεσίας του κλήρου που έχει υποταχθεί σ’ ένα ιδιότυπο μοντέλο θλιβερού καισαροπαπισμού, αλλά η ύπουλη προσπάθεια κανονικοποιήσεως της αμαρτίας υπό το πρίσμα ενός ελευθεριακού αγαπουλισμού, ο οποίος καταργεί την έννοια του πάθους και αφήνει τον άνθρωπο να βυθίζεται στην κόλαση, εισάγει τεχνηέντως μία οικουμενιστική αίρεση, η οποία καταλύει τους πνευματικούς νόμους.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η αληθινή, ατόφια και αυθεντική μορφή αγάπης, η οποία ζείται και βιώνεται ως υπαρξιακή αλληλοπεριχώρηση, αποτυπώνεται στον Σταυρό του Χριστού, τον σταυρό της συντριβής, της αυτοπαραδόσεως και της άκρας ταπεινώσεως, σ’ αυτήν που δεν φαίνεται να υπάγεται κανείς από την τάξη των κυβερνώντων, η οποία δια του φεουδάρχη της προανήγγειλε ότι θα στήσει ανάχωμα σ’ εμάς που καπηλευόμαστε πρόστυχα στην Πίστη, όπως υπεστήριξε. Και με τον Θεό και με τον μαμωνά δεν γίνεται, αγαπητοί μου. Δεν μπορείς να καταστρατηγείς τους κανόνες της Εκκλησίας, να ασεβείς επί της ιεράς παραδόσεως, να παραγνωρίζεις τις διδαχές των Αγίων Πατέρων και ταυτόχρονα να εκζητείς μανιωδώς πρώτο τραπέζι πίστα στις ενορίες προς άγραν ψήφων. Οι καιροί μας απαιτούν συμπαγές, αρραγές και αποφασιστικό μέτωπο αντιστάσεως από κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς με αγνότητα που δεν μηχανεύονται σχέδια πολιτικών συμφερόντων με τους μασώνους του Μαξίμου, αλλά με σθένος, διαφοροποιούμενοι από χλιαρούς και νερόβραστους που στην πρώτη φωνή ανακρούουν πρύμναν, θα υπερασπιστούν την Ευαγγελική αλήθεια κόντρα στους αλιβανίστους θεοστυγείς και θεομπαίχτες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Από το βιβλίο: «Αθωνικά μηνύματα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά», Γέροντος Ιωσήφ,  Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 1999.

~ Θα σας ενθυμίσω ένα ωραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το οποίον εξεφώνησε κάποτε στην αρχή ενός λόγου του.«Προ εξ ημερών του Πάσχα, δια των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελείωσε την Αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώπινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα εσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε, σαν προοίμιο σε μας τους μαθητές Του και γενικά σε όλον τον κόσμο, ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και ότι Αυτός είναι όντως «η Ανάστασις και η Ζωή».

Ακριβώς πριν από τα συνταρακτικά τούτα γεγονότα, της αναστάσεως δηλαδή του Κυρίου, προηγήθηκεν κατά έξι μέρες η ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος, όπως ξέρετε, ήταν φίλος του Χριστού. Και ο Σίμων ο λεπρός, ο Φαρισαίος, ο πατέρας του Λαζάρου, επειδή ήταν πιστός, αρεσκόταν ο Κύριος να συχνάζη στην οικία του και να έχη φιλικές σχέσεις με αυτήν την οικογένεια.

Ανέστησε φυσικά τον Λάζαρο, όχι τόσο για να δείξη την δύναμη της θεοπρεπούς Του μεγαλωσύνης, άλλωστε το είχε κάνει και ενωρίτερα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, αλλά για να δείξη ότι πλησιάζει το προοίμιο της συντριβής του θανάτου και της γενικής αναστάσεως της ανθρώπινης φύσεως και της αποκαταστάσεως συμπάσης της κτίσεως «της υποταγείσης εις την φθοράν» εξ αιτίας της πτώσεως του ανθρώπου.

Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου το φέρομε στην αναγωγή, καθώς πολλές φορές κάνουν οι Πατέρες μας ερμηνεύοντας την Γραφή, για να ορθάσωμεν έτσι σ’ ένα πόρισμα πνευματικό, το οποίο πολύ θα μας ωφελήση.

Κάθε τι το οποίο περιέχεται στην Γραφή, έχει πολλαπλές ερμηνείες.

Η ανάσταση του ιστορικού Λαζάρου έγινε τότε, αλλά αυτό, μεταφερόμενο στην αλληγορία, ενεργείται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων. Η αναγωγή λοιπόν είναι η εξής. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας, όπως ο ίδιος ομολογεί, «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος», περιστρέφεται και ανασκοπεί του καθενός την κατάσταση και μυστικώς εκφράζει στις ουράνιες Του δυνάμεις και στους σεσωσμένους· «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας, χάριν του ότι για μας εθυσιάσθη, για όλους ενδιαφέρεται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Τώρα ποιος από μας τους κεκοιμημένους θα είναι ικανός να προκαλέση την συμπάθεια Του, ούτως ώστε να επέμβη και να τον αναστήση; Γιατί αυτός μόνος Του ομολόγησε ότι, «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Όπως αναφέρεται, όταν η αδελφή του Λαζάρου η μεγαλύτερη, η Μάρθα, αν και πίστευε στον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, από το βόγγο του πόνου που έχασε τον μονάκριβο της αδελφό, ξεχνώντας την δύναμη της αναστάσεως που βρισκόταν σ’ Αυτόν, άρχισε να του λέη με παράπονο: «Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός».

Και ο Ιησούς απαντά: «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Πάλιν αυτή δεν καταλαβαίνει το νόημα και επιμένει: «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι στην έσχατη ημέρα της παλιγγενεσίας και αυτός θα αναστηθή». Τότε ο Ιησούς διακηρύττει: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή».

Λοιπόν αυτός είναι ο Ιησούς μας ο οποίος μένει μαζί μας σαν η αιωνία και μόνιμος ανάσταση και προσδοκά του καθενός μας την ανάσταση. Πότε θα στραφούμε προς Αυτόν να εκφράσωμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξη και σε μάς: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Για να γίνη αυτό χρειαζόμαστε συμπαραστάτες, όπως είχε και ο Λάζαρος τις δύο αδελφές, την Μάρθα και την Μαρία.

Η μεν Μάρθα συμβολίζει κατά τους Πατέρες την πρακτική εργασία, την πρακτική μετάνοια και τα σωματικά έργα. Η δε Μαρία συμβολίζει την θεωρία, την πνευματική εσωστρέφεια μέσω της οποίας επικοινωνεί κάθε λογική ψυχή με τον Θεό.

Η πρακτική μετάνοια συνίσταται στον πόνο, στο πένθος και στο κλάμα «υπέρ των προτέρων αμαρτημάτων» και στο πένθος υπέρ της ανακτήσεως των αρετών και των χαρισμάτων, τα οποία κληρονομικά μας παρέδωσε ο Ιησούς μας και ανήκουν στον καθένα από μάς.

Ούπω γαρ εφανερώθη – λέγει ο άγιος Ιωάννης – τι εσόμεθα, άδαμεν δε, όταν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα». Δηλαδή θα δούμε τον Κύριο μας στην ημέρα εκείνη της παλιγγενεσίας και θα είμεθα όμοιοι με αυτόν. «Ο Θεός εν μέσω Θεών» εκμαγεία του αρχετύπου.

Για να φθάσωμε σ’ αυτήν την αξία, πρέπει, όπως είπα, να αποκτήσωμε πρωτίστως την συνεχή ειλικρινή πρακτική μετάνοια, που αυτή θα μας οδηγήση στην θεωρία. Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψωμε πίσω και ν’ αποδείξωμεν ότι πλέον δεν θα ξανακάμψωμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας.

Είμεθα υπόχρεοι τώρα, ο καθ’ ένας από ‘μας, ν’ αποκτήσωμε τις δύο αδελφές, την πραγματική πράξη της μετανοίας που μας οδηγεί μακριά από κάθε παράβαση της εντολής. Άρνηση στον Θεό δεν υπάρχει από κανένα λογικό ον, και από αυτούς ακόμα τους άθεους, τους υλιστές, τους αναρχικούς.

Ας κομπάζουν με τα χείλη.

Δεν μπορούν ν’ αρνηθούν τον Θεό, διότι, για να μπορέσωμε να αρνηθούμε ένα πράγμα, πρέπει να είμαστε δυνατοί να το καταργήσωμε. Τότε θα καυχηθούμε πάνω στην απιστία μας ότι όντως αυτό δεν υπάρχει, το καταστρέψαμε.

Αν εμείς αρνηθούμε Αυτόν, λέει ο Παύλος, αυτός πιστός μένει. Ποία λοιπόν είναι η άρνηση αφού τα πράγματα είναι έτσι; Η άρνηση είναι στην παράβαση της εντολής.

Αυτό μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Και τα δύο στοιχεία, το ανθρώπινο και το αγγελικό, τα οποία κατέβησαν και συνετρίβησαν, δεν αρνήθησαν τον Θεό, αλλά την εντολή. Και ακριβώς η παράβαση της εντολής, που θεωρείται άρνηση, προκάλεσε την πτώση, την συντριβή και τον θάνατο. Τώρα και σε μας ο τρόπος της επιστροφής είναι η πρακτική ομολογία.

Από εκεί που πλανηθήκαμε και παρασυρθήκαμε και αρχίσαμε να παραβαίνουμε τις εντολές του Χριστού μας και καταρρακώσαμε την προσωπικότητα μας, από την Ίδια θύρα θα επιστρέψωμε. Να παύσωμε να αμαρτάνωμε, να τον αρνούμεθα και να τον προδίδουμε. Αφού φθάσωμε σ’ αυτήν την κατάσταση δια της Χάριτος Του, τότε βαθύτερα μέσα στο είναι μας θα ριζώση η αίσθηση αυτή της μετανοίας που θα μας προκαλέση το πένθος και τον πόνο και το δάκρυ.

Τότε ο νους ελεύθερος από την επίδραση και την αιχμαλωσία των εξωτερικών σφαλμάτων, της εξωτερικής χρεωκοπίας, γυρίζει προς τον Θεό και συνεχώς πενθών ζητεί το έλεος Του και αυτή είναι η θέση της Μαρίας. Όταν οι δύο αδελφές αποκτηθούν, να είστε βέβαιοι ότι τότε ο Λάζαρος νους, το ψυχικό μας είναι, θα αναστηθή, όπως τότε στον ιστορικό Λάζαρο.

Και τότε, όπως αναφέρει το ευαγγέλιο, επισκέφθηκε ο Ιησούς μας την οικία του Λαζάρου και του παρέθεσαν εκεί τράπεζα και ο Λάζαρος «ην εις των συνανακειμένων». Έτσι και ο Λάζαρος νους θα ευρίσκεται μαζί με τον Ιησού μας στην πνευματική ευφροσύνη, εκεί όπου μας διαβεβαιώνει ότι «ετοιμάσω ημίν τόπον».

Εκεί στην ουράνια πανευφροσύνη, ως κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού μας, θα ευρισκόμαστε και ‘μείς, όπως τότε ο Λάζαρος, στην ιδία τράπεζα «συνευοχούμενοι» και όχι πενθούντες για τον θάνατο, αλλά χαίροντες για την δική μας ανάσταση.

Ο καθένας από μας λοιπόν ας επισπεύση να απόκτηση χωρίς χρονοτροβή τις αρετές που αντιπροσωπεύουν οι δύο αδελφές, Μάρθα και Μαρία, που είναι ικανές να πείσουν τον Ιησού μας να παρουσίαση το πτώμα του νεκρού νου και να διάταξη ως Πανσθενουργός Λόγος το «Λάζαρε, δεύρο έξω» από τον τάφο της αναισθησίας και «είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Αμήν.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
https://antexoume.wordpress.com/2016/04/22/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b3%ce%b5%ce%b3%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%bf/#more-19478

ΜΑΝΟΥΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΜΕΓΑΛΗ; - ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1963

ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1963

– Πότε κιόλας ἐπέρασεν η Σαρακοστή; Πότε ἔφθασεν ἡ Μεγάλη ῾Εβδομάδα; Καθόλου δὲν ἐκατάλαβα, εἶπεν ἡ μητέρα στὴ Δαφνούλα καὶ στὸν Κωστάκη, τὰ παιδιά της.

Ἡ Δαφνούλα τὴν ἐρώτησε:
– Γιατί, μητέρα, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα τὴν λέγομε Μεγάλη;
– Γιατί, παιδί μου, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἔπαθε πολλὰ ὁ Χριστὸς ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἐσταύρωσαν.

Τὴν ὥρα ἐκείνη κάτω στὸ δρόμο τὰ παιδιὰ ἐχαλοῦσαν τὸν κόσμο ἀπὸ φωνές. Ἦταν ὁ Φώτης, ὁ Ἀλέκος καὶ ἄλλα γειτονόπουλα αὐτά, ποὺ ἐφώναζαν. Τί γέλια! Τί ξεφωνητά!Τί κακό!

Εἰς τὴν μητέρα ἐφάνηκε πολὺ ἄπρεπο αὐτό. Τέτοια ἡμέρα λυπητερὴ νὰ φωνάζουν τὰ παιδιὰ τόσο! Κατέβηκε γι’ αὐτὸ κάτω καὶ τοὺς εἶπε μερικὲς κουβέντες πολὺ φρόνιμες:
– Ἄν εἴχατε, παιδιά μου, στὸ σπίτι σας κάποιον δικό σας νὰ ὑποφέρῃ, θὰ ἐκάνατε ὅ,τι κάνετε τώρα; Θὰ ἐγελούσατε, θὰ ἐτρέχατε, θὰ ἐγεμίζατε τὸν κόσμο ἀπὸ ξεφωνητά;

Τὰ παιδιὰ δὲν ἤξεραν γιατί τοὺς ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἐκοίταζαν σιωπηλά. Μονάχα ὁ Τάκης τῆς εἶπε:
– Μὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε κανένα δικό μας νὰ ὑποφέρῃ. Γιατί νὰ μὴ γελοῦμε καὶ νὰ μὴ φωνάζωμε;

– Καὶ ὅμως, παιδιά μου! Ἔχομε κάποιον πολὺ δικό μας, ποὺ ὑποφέρει! Ἔχομε τὸ Χριστό μας. Ὅλη αὐτὴ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποφέρει, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ἐμεῖς, σὰν Χριστιανοί, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴν νοιώθωμε τὸν πόνο του. Αὐτὸς γιὰ μᾶς ἐσταυρώθηκε.

Ἡ μητέρα δὲν τοὺς εἶπε ἄλλο τίποτε καὶ ἀνέβηκε πάλι στὸ σπίτι. Τὰ παιδιὰ ὅμως ἐκατάλαβαν τὸ σφάλμα τους καὶ ἐσιώπησαν. Ὁ Ἀλέκος μάλιστα, ποὺ ἧταν ἀπ᾽ ὅλους μεγαλύτερος, ἐλυπήθηκεν ἀκόμη πιὸ πολύ.

– Ἀλήθεια, παιδιά: Ἔπρεπε νὰ τὸ συλλογισθοῦμε καὶ μόνοι μας αὐτό. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ κτυποῦν οἱ καμπάνες, νὰ ἔχωμεν ἀγρυπνίες, νὰ εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα κι ἐμεῖς νὰ ξεφωνίζωμε. Ὄλες αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες πρέπει νὰ εἴμεθα προσεκτικοί. Νὰ πηγαίνωμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ παρακολουθοῦμε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερὲς τελετές.

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 : Ο ΕΥΖΩΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό.

Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.

“ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες….

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει;). Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Το παραπάνω κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα αναρτήσεων των εξής ιστολογίων Hellenic Electronic Center, Εβδόμη Τοπική Εφημεριδα της Ανατ. Αττικής,

Το μνημείο του Ηρωα Κωνσταντίνου Κουκίδη στο σημείο που βρήκε ηρωϊκό θάνατο

Αραγε τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ αυτού του παλικαριού και των σύγχρονων εφιαλτών που καίνε την σημαία μας, αλλά και αυτών που το επιτρέπουν;

http://koukfamily.blogspot.gr/2009/04/27-1941.html

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

Του Δρ Στυλιανού Πολίτη

αντιναύαρχου ε.α

Στις 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη της Αθήνας, γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη της γερμανικής κατοχής της χώρας. Αμέσως ξεκίνησε και η Εθνική Αντίσταση! Λίγοι όμως ξέρουν και δυστυχώς πολλοί αποφεύγουν να πουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ήταν Αυτός που πραγματοποίησε την πρώτη αντιστασιακή πράξη και κήρυξε γενικά την έναρξη της Εθνικής Αντιστάσεως!

Ποιος όμως ήταν ο Χρύσανθος; Ο Χαρίλαος Φιλιππίδης, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1881 στην Κομοτηνή. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, συνέχισε τις σπουδές του στη Λοζάνη και τη Λειψία στο Κανονικό Δίκαιο και τη Γλωσσολογία. Το 1913, κληρικός ήδη από το 1903, εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντας. Τον Απρίλιο του 1916 και ενώ ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη, ηγήθηκε της εξεγέρσεως των Ποντίων και συντόνισε με επιτυχία τη συνεργασία τους με τα ρωσικά στρατεύματα που είχαν φθάσει στην Τραπεζούντα. Τον Ιούνιο του 1916 πανηγυρικά μέσα στο Μητροπολιτικό Ναό παρουσία Ρώσων Στρατηγών, ανακήρυξε τον Οπλαρχηγό Αντώνιο Χατζηελευθερίου ανώτατο στρατιωτικό διοικητή Ποντικών Δυνάμεων. Ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις με τους Τούρκους και βαριά αντίποινα.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ο Χρύσανθος χρησιμοποιήθηκε σε σημαντικότατες εθνικές διπλωματικές αποστολές για την προβολή των δικαίων του αλύτρωτου Ελληνισμού, στις Συνδιασκέψεις των Παρισίων το 1919[1] και του Λονδίνου το 1921[2]. Στις 13 Δεκεμβρίου  1938, ο Χρύσανθος διορίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, αφού προηγήθηκε απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που ακύρωνε την εκλογή του συνυποψηφίου του στις σχετικές εκλογές Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνού και αφού ο Ιωάννης Μεταξάς είχε επαναφέρει το παλαιότερο καθεστώς εκλογής Αρχιεπισκόπου.

Δυστυχώς, μετά το βροντερό ΟΧΙ του Μεταξά και το Έπος των γενναίων μαχητών του 1940, ήρθε η επίθεση των Γερμανών και η κατάρρευση του μετώπου. Ενώ ο εχθρός προήλαυνε πια προς την Αθήνα, ο άξιος Ιεράρχης, σαν βράχος της Πατρίδας αλλά και της Ορθοδοξίας, περίμενε αγέρωχος τους κατακτητές.

Στις 27 Απριλίου Κυριακή των Βαΐων, ο Χρύσανθος πληροφορείται ότι οι Γερμανοί έχουν φθάσει στους Αμπελοκήπους. Σε λίγη ώρα προσκαλείται για να τελέσει δοξολογία στη Μητρόπολη Αθηνών. Με εμφανή τα σημεία της θλίψεως διώχνει και τον πρώτο και το δεύτερο αγγελιοφόρο. Περίπου στις 16.00 φθάνουν βλοσυροί στην Αρχιεπισκοπή ο Γερμανός Στρατηγός Georg Stumme του Β’ Σώματος Στρατού συνοδευόμενος από τον νέο Φρούραρχο Αθηνών. Ο Χρύσανθος τους δέχθηκε στην αίθουσα του Αρχιερατικού Θρόνου με «αθυμίαν και κατήφειαν».

Όταν μάλιστα οι Γερμανοί του ζήτησαν να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση, αρνήθηκε δηλώνοντας «Η Εθνική Κυβέρνηση την οποία εγώ ώρκισα, εξακολουθεί να υφίσταται και συνεχίζει τον πόλεμον».

Οι Γερμανοί φρονίμως ποιούντες δεν θέλησαν σε αυτή τη στιγμή να έρθουν σε σύγκρουση με τον Ιεράρχη. Προσπάθησαν να τον πείσουν να τηρήσει μια άλλη στάση και γι’ αυτό τον παρακάλεσαν να στείλει τουλάχιστον ένα Επίσκοπο για να φορτωθεί άλλος την κατακραυγή. Ο Χρύσανθος όμως ήταν ασυμβίβαστος, τήρησε σθεναρή στάση και για άλλη μια φορά αρνήθηκε λέγοντας «Αδυνατώ να δώσω εντολή σε οιονδήποτε και εν γνώσει των συνεπειών που με αναμένουν δεν δέχομαι την προτεινόμενη παραχώρησην. Εμμένω εις τας Αρχάς μου».

Η γερμανική κατοχή έπεσε βαριά στην Πατρίδα μας. Η Ελληνική ψυχή όμως του Αρχιεπισκόπου, διάπυρος από Χριστιανική Πίστη παρέμεινε στο ύψος της. Ο Αρχιεπίσκοπος άρχισε αμέσως να δημοσιεύει προκηρύξεις κατά των Γερμανών, καλώντας τους Έλληνες σε αντίσταση. Ξεκίνησε έτσι η Εθνική Αντίσταση με πρώτο το γενναίο Αρχιεπίσκοπο. Αυτές οι πράξεις Του ενέπνευσαν τη θέληση του Ελληνικού Λαού να μην υποκύψει και ήταν η αφετηρία της Εθνικής Αντιστάσεως σημαντικού μέρους της οποίας ο Χρύσανθος ήταν ηγέτης.

Πολύ σύντομα όμως στις 30 Απριλίου οι προκηρύξεις αυτές ήταν στα χέρια του Λοχαγού Dolger της Γκεστάπο. Οι Γερμανοί όμως όπως επισημαίνω παρακάτω, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν! Δεν θα συλλαμβάναν ποτέ το θρησκευτικό ηγέτη! Με την επίκληση τυπικών λόγων ακυρότητας της αναδείξεώς του σε Αρχιεπίσκοπο, ο Χρύσανθος εκθρονίσθηκε και αντικαταστάθηκε από το Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνό.

Στο σημείο αυτό φρονώ ότι η διερεύνηση της βασιμότητας αυτών των λόγων ακυρότητας δεν είναι του παρόντος. Θα περιοριστώ όμως να αναφέρω ότι πάντα οι κατακτητές με παρόμοιες προφάσεις, δήθεν για να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση, δηλαδή εκεί που τους βολεύουν, ανέθετουν κάθε είδους εξουσία σε persona grata ομοεθνείς των κατακτημένων.

Αυτό το παρατηρούμε στην Ιστορία πάρα πολλά χρόνια πριν μας το διδάξει ο Νικόλαος Μακιαβέλλι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ρωμαίοι που τοποθέτησαν Βασιλιά τον Ηρώδη απόγονο του Ησαύ, σε αντικατάσταση του απογόνου του Ιακώβ που είχε υποκλέψει με δόλο σε εκτέλεση εντολών της μητέρας του Ρεβέκκας την ευλογία για τη διαδοχή, εκμεταλλευόμενος την τυφλότητα του γέροντα πατέρα τους Ισαάκ. Οι ίδιοι είχαν αναδείξει Αρχιερέα τον Άννα και μετά τον Ιωσήφ, αυτόν που οι Εβραίοι αποκαλούσαν υποτιμητικά «Καϊάφα», εκείνον που καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο.

     Ο σεπτός Ιεράρχης συνήθιζε να λέγει «Προτιμώ ιπτάμενος ως αετός να πέσω ή έρπων να ζήσω».

Σε όλο μάλιστα το διάστημα της εχθρικής κατοχής πάμπτωχος και ενδεής, χωρίς σύνταξη ή άλλη πηγή εσόδων, δεν έπαψε την πατριωτική του δράση. Το μυστικό του καταφύγιο ήταν το Στρατηγείο των αντιστασιακών οργανώσεων και ο «ασύρματος του Δεσπότη» έστελνε στο συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής πληροφορίες και λάμβανε από εκεί συντονιστικές οδηγίες και διαταγές.

Μετά την απελευθέρωση, ο σεπτός γέροντας παραμένοντας πάμπτωχος και εγκαταλελειμμένος, όπως όλοι οι σημαντικοί άνδρες, έφυγε από τον κόσμο μας στις 28 Σεπτεμβρίου 1949, σε ηλικία 68 ετών. Κηδεύθηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έρανο.

Σήμερα ο διπλάσιος σε μέγεθος και από αυτόν του Παλαιολόγου ανδριάντας εμπρός από τη Μητρόπολη Αθηνών δεν είναι βεβαίως του Χρύσανθου αλλά του αντικαταστάτου Του.

Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να μας παραξενεύει ιδιαίτερα σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΝΤΩΝΑΚΕΑ Ν., Φως εις το Σκότος της Κατοχής, έκδοση Πελασγός, Αθήναι 1947.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ Ν., Ο Ηγεμόνας, μετάφραση Κασωτάκη Μ., 17η έκδοση Πατάκη, Αθήνα 2005.

ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ Ι., «Η Στάση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου Έναντι των Γερμανών Κατακτητών», Στρατιωτική Επιθεώρηση, Μάϊος – Ιούνιος 2004.

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν., Η Δίκη του Χριστού, έκδοση Πέμπτη, Αθήναι 1973.

ΠΟΛΙΤΗ Σ., «Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας ως την Καταστροφή», Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 521, Νοέμβριος 2011.

Σημείωση: Το μικρό άρθρο μου συμπληρώθηκε με πληροφορίες που είχα από την γιαγιά μου κόρη του ιερέως Κωνσταντίνου Ζύμαρη από Κρήνη Μικράς Ασίας, φίλου και συλειτουργού του Χρυσάνθου.

[1] Η Συνδιάσκεψη ειρήνης των Παρισίων του 1919 οργανώθηκε από τις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ και των Η.Π.Α. στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό τη σύσταση της Κοινωνίας των Εθνών και για να τεθούν υπό διαπραγμάτευση οι συνθήκες ειρήνης. Μεταξύ αυτών και η Συνθήκη των Σεβρών  στις 10 Αυγούστου 1920.

[2] Στη Διασυμμαχική Συνδιάσκεψη στο Λονδίνο το Φεβρουάριο του 1921, η Ελλάδα διαπίστωσε την υπαναχώρηση των Συμμάχων της στο μικρασιατικό ζήτημα και έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες για να επιτύχει τη συμπαράσταση των συμμάχων για εξασφάλιση της ελληνικής κυριαρχίας στις περιοχές που είχε απελευθερώσει.

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
https://infognomonpolitics.gr/2020/04/27-apriliou-1941-ke-i-germani-stin-athina-i-stasi-tou-archiepiskopou-chrysanthou/

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΛΑΜΑΝΑΣ ΚΑΙ Η ΗΡΩΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ ΣΤΙΣ 23-24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821

Πηγές

1.Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία του νέου Ελληνισμού, εκδόσεις Σταμούλη
2.Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της ελληνικής Επαναστάσεως, εκδόσεις "Γιοβάνης"
3.Δημήτριος Μπόμπης, Αθανάσιος Διάκος ο πρώτος μάρτυρας του Αγώνα, περιοδικό "Στρατιωτική Ιστορία" 
Αθανάσιος Διάκος (1788-1821) – Ο μάρτυρας της Επανάστασης
http://www.athanasios-diakos-museum.gr 
 

Πρόλογος - η Βοιωτία επαναστατεί (27 Μαρτίου 1821)
 
Το τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου του 1821 υπήρχαν πολλές ενδείξεις και διάσπαρτες φήμες ότι οι Έλληνες θα επαναστατούσαν με κύρια εστία την Πελοπόννησο. Στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, στην περιοχή της Λιβαδειάς καπετάνιος στο αρματολίκι της περιοχής ήταν ο Αθανάσιος Διάκος γεννημένος στην Μουσουνίτσα Φωκίδος και μυημένος στην Φιλική Εταιρεία ήδη από το 1818, όταν ήταν πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Όταν μέσω του αγγελιοφόρου και υπαρχηγού στο αρματολίκι Βασίλη Μπούσγου μαθεύτηκε η γενική εξέγερση στην Πελοπόννησο, ο Διάκος αποφάσισε να υψώσει την σημαία της Επανάστασης κάμπτοντας τους όποιους δισταγμούς και των προκρίτων της περιοχής (Λογοθέτης, Λάμπρος Νάκος, Φίλων).
Σύντομα έφτασαν στην περιοχή και τα νέα για την εξέγερση των Ελλήνων και την πολιορκία των Τούρκων στα Σάλωνα εκφοβίζοντας τους ντόπιους Τούρκους ότι κάτι τέτοιο έμελλε να συμβεί και στην επαρχία τους. Με ένα τέχνασμα ο Διάκος έπεισε τον Τούρκο βοεβόδα δήθεν ότι θα πολεμούσε τους εξεγερμένους και έτσι κατάφερε με τουρκική επίσημη γραπτή έγκριση να στρατολογήσει και να εξοπλίσει 5.000 χωρικούς. Στις 27 Μαρτίου ξεκίνησαν οι σποραδικές εχθροπραξίες και οι μεμονωμένες δολοφονίες Τούρκων, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς κατέφυγαν στο κάστρο της Λιβαδειάς.

Η απελευθέρωση της Λιβαδειάς ( 1η Απριλίου 1821)

Τη νύχτα της 28ης προς την 29η Μαρτίου οι επαναστάτες υπό τον Διάκο κατέλαβαν τον λόφο του

Απεικόνιση της σημαίας του Διάκου

Προφήτη Ηλία έναντι της πόλης της Λιβαδειάς και από εκεί έστειλε ομάδες οπλοφόρων και απέκλεισε τους δρόμους που οδηγούσαν στην πόλη. Στις 30 και 31 Μαρτίου οι επαναστάτες υπό την σημαία του Διάκου (ο Άγιος Γεώργιος με την επιγραφή "Ελευθερία η Θάνατος") προήλασαν με τόλμη και κατέλαβαν την κυρίως πόλη συντρίβοντας την μικρή τουρκική αντίσταση που συνάντησαν. Οι κάτοικοι της πόλης ήταν περίπου 10.000 και έχοντας ξεχωριστή σημαία από κάθε συνοικία (Παναγιά, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Δημήτριος) της πόλης, ενώθηκαν με τους επαναστάτες.  Οι Τούρκοι περιορίστηκαν στο κάστρο της πόλης που λεγόταν "Ώρα" η "ρολόι".

Μετά από συνεννοήσεις με τον Διάκο οι Αρβανίτες παρέδωσαν την εξωτερική πύλη του κάστρου που υπερασπίζονταν και αποχώρησαν αβλαβείς διατηρώντας τα όπλα τους. Μετά από αυτή την εξέλιξη οι Τούρκοι περιήλθαν σε δεινή θέση και παραδόθηκαν την 1η Απριλίου.  Οι Έλληνες φέρθηκαν με μεγαλοψυχία  στους Τούρκους τους οποίους απλώς αφόπλισαν και τους επέτρεψαν να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην πόλη, ενώ ο χρυσός και τα πολύτιμα αντικείμενα τους έμειναν στην κατοχή τους. Μάλιστα οι επισημότεροι των Τούρκων για την ασφάλεια τους, φιλοξενήθηκαν σε σπίτια Ελλήνων.

Εκείνη την Ιστορική ημέρα σε πανηγυρική δοξολογία στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής Λιβαδειάς, οι επίσκοποι Σαλώνων, Ταλαντίου και Αθηνών ευλόγησαν την επαναστατική σημαία του

Ιωάννης Δυοβουνιώτης

Διάκου. Ο Διάκος εκείνη την κρίσιμη στιγμή για την επανάσταση έδειξε πατριωτισμό παραμερίζοντας κάθε υλικό προσωπικό συμφέρον. Μάζεψε όλα τα όπλα που παραδόθηκαν από τους Τούρκους όπως και όλα τα λάφυρα και τα παρέδωσε στους προεστούς ώστε να χρησιμοποιηθούν για αγορά τροφών και εφοδίων για τον νεοσύστατο επαναστατικό στρατό.

Στην συνέχεια ο Διάκος συνεργαζόμενος με τον Δυοβουνιώτη απελευθέρωσαν εύκολα το Ταλάντι και την Θήβα ενώ είχαν πρόθεση να καταλάβουν την Λαμία (Ζητούνι), που ήταν το διοικητικό κέντρο της περιοχής, καθώς και την Υπάτη. Όλοι οι επαναστάτες μαζεύτηκαν στους Κομποτάδες ζητώντας την σύμπραξη του ισχυρού αρματολού Μήτσου Κοντογιάννη της περιοχής Πατρατσικίου για να επιτεθούν στο Ζητούνι (Λαμία). Ο Κοντογιάννης όμως δίσταζε να αποστατήσει και δεν απαντούσε στις δραματικές εκκλήσεις για βοήθεια. Μετά από οκτώ κρίσημες μέρες παρασυρόμενος από τους συγγενείς του, ο Κοντογιάννης ενώθηκε με τους επαναστάτες και όλοι μαζί επιτέθηκαν στην επαρχία Πατρατσικίου. Οι Έλληνες όμως δεν πρόλαβαν να καταλάβουν την πόλη καθώς την νύχτα είδαν να έρχονται από το Λιανοκλάδι χιλιάδες Τούρκοι κρατώντας αναμμένες δάδες και έτσι υποχώρησαν για να μην παγιδευτούν μέσα στην πόλη. 

Η μάχη της Αλαμάνας (Θερμοπυλών) (23 Απριλίου 1821)

Ο Χουρσίτ πασάς, που πολιορκούσε στα Ιωάννινα τον Αλή πασά, έστειλε τον Κιοσέ Μεχμέτ και τον Ομέρ Βρυώνη με 8.000 πεζικό και 900 ιππείς  να καταπνίξουν την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και έπειτα να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο, για να ματαιώσουν τα σχέδια του Κολοκοτρώνη για την Τριπολιτσά. Ο κίνδυνος για την επανάσταση ήταν μεγάλος. Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές οπλαρχηγούς Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στα στενά των Θερμοπυλών όπου οι Τούρκοι δεν θα είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν το ιππικό τους και την αριθμητική τους υπεροχή. Μετά από σύσκεψη στο χωριό Κομποτάδες, στις 20 Απριλίου 1821, η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν την γέφυρα του Γοργοποτάμου με 600 άνδρες, ο Πανουργιάς το Μουσταφάμπεη με 500 άνδρες, και ο Διάκος την γέφυρα της Αλαμάνας με 500 άνδρες.

Πανουργιάς Πανουργιάς

Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους, επιτιθέμενοι αιφνιδιαστικά το πρωί της 23ης Απριλίου, χωρίς να επιτρέψουν στους Έλληνες να οργανωθούν. Η κύρια τούρκικη δύναμη υπό τον ικανότατο στρατηγό Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στον Διάκο. Ένα άλλο τμήμα Τούρκων υπό τον Χασάν Τομαρίτσα  επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση λόγω της αριθμητικής υπεροχής του αντιπάλου, ενώ έτερη δύναμη επιτέθηκε με σφοδρότητα στις θέσεις του Πανουργιά, οι άντρες του οποίου έδωσαν σκληρή μάχη αλλά υποχώρησαν όταν τραυματίστηκε σοβαρά ο αρχηγός τους που πολεμούσε στην πρώτη γραμμή. Στην μάχη αυτή βρήκε ηρωικό θάνατο ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας, καθώς και ο αδερφός του. Μετά τις δύο αυτές πολύ σημαντικές νίκες που απογύμνωσαν τα άκρα της Ελληνικής αμυντικής διάταξης, ο Ομέρ Βρυώνης συγκέντρωσε όλη την επιθετική του ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας.

Ο Διάκος είχε τάξει 200 άνδρες υπό τους οπλαρχηγούς Μπακογιάννη και Καλύβα πάνω στη γέφυρα της Αλαμάνας, ενώ ο ίδιος με 300 άνδρες κατείχε την θέση Ποριά από όπου με αντεπιθέσεις ανακούφιζε τους συμπολεμιστές του στη γέφυρα. Όταν όμως οι δυνάμεις του Πανουργιά και του Δυοβουνιώτη κατέρρευσαν οι Τούρκοι ξεκίνησαν να σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τους αμυνόμενους. Ενώ η κατάσταση γινόταν κρισιμότερη σύμφωνα με τον ιστορικό Σπυρίδωνα Τρικούπη, πρότειναν στον Διάκο να διαφύγει, ενώ ο ψυχογιός του, του έφερε το άλογο του προτρέποντας τον να σωθεί όσο ήταν καιρός. Αυτός όμως απάντησε "ο Διάκος δεν φεύγει" και δεν εγκατέλειψε την θέση του.

Η άνιση μάχη συνεχίζεται κι απ’ τους πρώτους νεκρούς που πέφτουν μπροστά του, είναι ο αδερφός του Κωνσταντίνος Μασαβέτας, τον οποίο ο Διάκος χρησιμοποιεί πλέον σαν ασπίδα στις επιθέσεις που δέχεται. Με μόνο 10 αγωνιστές που του έχουν απομείνει, μεταβαίνει στην εκ φύσεως οχυρή θέση Μανδροστάματα της μονής Δαμάστας, όπου οχυρώνεται και πολεμά εκεί για μια ώρα περίπου.
Τα πυρομαχικά όμως είναι περιορισμένα, ο ένας μετά τον άλλο οι περισσότεροι σύντροφοί του σκοτώνονται και ο ίδιος ο Διάκος συλλαμβάνεται ζωντανός. και οδηγείται ενώπιον του Ομέρ Βρυώνη.
Ο τελικός απολογισμός της μάχης της ημέρας εκείνης, ήταν περίπου 300 Έλληνες κι ελάχιστοι Τούρκοι νεκροί, ενώ αρκετοί ήταν και οι τραυματίες.

Το τραγικό τέλος του Αθανασίου Διάκου (24 Απριλίου 1821)

Ο Ομέρ Βρυώνης σεβάσθηκε αρχικά τον ήρωα και δεν άφησε να τον σκοτώσουν επί τόπου.Την νύχτα της 23ης Απριλίου 1821, αφού έφτασαν στη Λαμία, τον ανέκριναν, παρόντος και του Χαλήλ Μπέη, σημαίνοντα Τούρκου της Λαμίας και του πρότειναν να ασπαστεί τον Μωαμεθανισμό με την υπόσχεση ότι θα τον έχρηζαν αξιωματικό του Οθωμανικού στρατού. Ο Διάκος όμως αρνήθηκε επίμονα όλες τις δελεαστικές προτάσεις που του έγιναν  για να γλυτώσει την ζωή του, αρνούμενος κατηγορηματικά να απαρνηθεί τον χριστιανισμό και απαντώντας με περιφρόνηση στις απειλές των Τούρκων. Την επόμενη μέρα, την 24η Απριλίου, ημέρα Κυριακή και κατόπιν επίμονης απαιτήσεως του Χαλήλ μπέη, εκδόθηκε απόφαση για θανατική ποινή με ανασκολοπισμό (σούβλισμα), καθώς όπως υποστήριζε, ο Διάκος είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους και θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Ο Διάκος εξαναγκάστηκε να κουβαλήσει με τα ίδια του τα χέρια το σύνεργο της φρικτής τιμωρίας του και μαρτύρησε με καρτερία για αρκετές ώρες πριν εκπνεύσει.

Μετά τον μαρτυρικό του θάνατο (για την περιγραφή του οποίου υπάρχει μια ποικιλία από ανατριχιαστικές εκδοχές), οι Τούρκοι έρριψαν το λείψανο του νεκρού σε ένα χαντάκι της περιοχής. Οι χριστιανοί της περιοχής κρυφά την νύχτα βρήκαν το νεκρό σώμα του Διάκου και το έθαψαν σε μυστικό σημείο στην πόλη. Τον τάφο του Διάκου βρήκε τυχαία ο αντισυνταγματάρχης Ρούβαλης το 1881. Το 1886 έγινε το πρώτο μνημόσυνο για τον Αθανάσιο Διάκο και τοποθετήθηκε η προτομή του που σώζεται ως σήμερα. Επίσης στην οδό Καλύβα Μπακογιάννη (πλησίον της πλατείας Λαού) στην πόλη της Λαμίας, υπάρχει σήμερα ένα κενοτάφιο για να μας θυμίζει αυτόν τον μεγάλο και πραγματικό ήρωα. Ένα εκ των χωριών που τον διεκδικεί ως τόπος γεννήσεώς του, το χωριό Άνω Μουσουνίτσα, μετονομάστηκε αργότερα Αθανάσιος Διάκος προς τιμήν του, ενώ υπάρχει άγαλμα του Αθανασίου Διάκου στην Εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας κοντά στο ύψος των Θερμοπυλών δίπλα στο άγαλμα του προγόνου του Λεωνίδα.

 
Ι. Β. Δ.
http://www.istorikathemata.com/2011/03/23-1821.html