Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ ΚΑΙ Ο ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου βιώνει καθημερινά όλο και περισσότερο την καταπίεση από τις αλβανικές αρχές.

 

Στις καταστροφές κτισμάτων, στις υφαρπαγές περιουσιών, στην φθορά ελληνικών πινακίδων, στον εκφοβισμό όσων μιλούν δημόσια την ελληνική γλώσσα και σε άλλες μεθοδεύσεις, ήρθε να προστεθεί και η δολοφονία του 35χρονου Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα, στο χωριό του στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου, ανήμερα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.

 

Να σημειωθεί ότι λίγες μέρες πριν, στις 25 Οκτωβρίου 2018, το μέλος του Δ.Σ. της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου Μόντης Κολίλας (σύζυγος της αδελφής του έτερου εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα, που δολοφονήθηκε από αλβανούς εξτρεμιστές στην Χιμάρα το 2010), κρατήθηκε από την αλβανική αστυνομία, συνολικά πέντε ώρες, τρεις ώρες στον μεθοριακό σταθμό Κακαβιάς και δύο ώρες στην Διεύθυνσης Αστυνομίας Αργυροκάστρου προκειμένου "να του γίνουν ερωτήσεις" για δραστηριότητες υπέρ των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

 

Λόγω της υφιστάμενης κατάστασης πολλοί Βορειοηπειρώτες έχουν εγκαταλείψει και συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους, αρκετοί επιλέγουν να γίνουν υποτακτικοί των αλβανικών συμφερόντων για να επιβιώσουν και κάποιοι όπως ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, επιλέγουν τον δρόμο του αγώνα και της θυσίας επειδή δεν δέχονται να ζουν σαν ραγιάδες στην ίδια τους τη γη.

 

Αν θέλουμε ειρήνη και ασφάλεια στα Βαλκάνια, όπως ευαγγελίζεται σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τότε θα πρέπει μεταξύ άλλων να βρεθεί και μία δραστική λύση ώστε να σταματήσει η υπόγεια εθνοκάθαρση εις βάρος του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

 

Η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου η οποία, συμμετείχε στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, τόσο στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου όσο και στην πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου 2018, εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του νέου Βορειοηπειρώτη εθνομάρτυρα και δηλώνει πως είναι σε ετοιμότητα για πιο δυναμικές κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες.

Δημήτριος Περδίκης
Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου

(ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40) ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : Ο ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΠΒ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΕΡΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΑ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΣΤΟ ΤΕΠΕΛΕΝΙ

Ανάμνηση Μάνου Κατράκη και Αγγέλου Τερζάκη. Έπαινοι και εύφημες μνείες.

Στις 23 Απριλίου 1941 υπογραφόταν στην Θεσσαλονίκη, από τον αντιστράτηγο Τσολάκογλου, τον Γερμανό στρατάρχη Γιόλντ και τον Ιταλό στρατηγό Φερέρο το 3ο πρωτόκολλο ανακωχής, υπό τον τίτλο Σύμβασις Συνθηκολογήσεως.

Το άρθρο 4 προέβλεπε τα ακόλουθα: «Τα όπλα, άπαν το πολεμικόν υλικόν και τα αποθέματα της στρατιάς ταύτης, συμπεριλαμβανομένου και του αεροπορικού υλικού, ως και αι επίγειοι εγκαταστάσεις της αεροπορίας είναι λεία πολέμου.» Στο δε άρθρο 5 διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Η Ανωτάτη Διοίκησις των ελληνικών στρατευμάτων θα φροντίση, με παν μέσον, όπως παύση πάσα καταστροφή ή εκμηδένισις πολεμικού υλικού και προμηθειών...»

Την ίδια μοιραία ημέρα ο ταγματάρχης του πυροβολικού Κωνσταντίνος Βερσής τίναζε τα μυαλά του στον αέρα, για να μην παραδώσει τα πυροβόλα του στον Γερμανό εισβολέα. Η φήμη για το συνταρακτικό αυτό γεγονός κυκλοφόρησε με ταχύτητα αστραπής ανάμεσα στον διαλυόμενο ελληνικό στρατό και γέννησε ιερό δέος στιες ψυχές των χθεσινών νικητών.

Ιδού πώς περιγράφει το συμβάν ο Μάνος Κατράκης που το έζησε:

«Υπηρέτησα κατά τον πόλεμο του 1940-41 στο Α Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού ως στρατιώτης, με λοχαγό τον Τζακ Κατσόγιαννο και διοικητή μοίρας τον ταγματάρχη Βερσή. Προς το τέλος του πολέμου, η πυροβολαρχία μας ήταν ταγμένη έξω από το Αργυρόκαστρο προς Τεπελένι, στ' αριστερά του Αώου ποταμού. Επέστρεφα έφιππος στη μονάδα μου από τα Γιάννενα, όπου είχα πάει με ειδική αποστολή του λοχαγού, όταν, περνώντας από το αλβανικό χωριό Καλοκαρατζή, σκέφτηκα να χαιρετήσω τον φίλο μου και συγγραφέα Άγγελο Τερζάκη, που υπηρετούσε ως γραφέας στη διοίκηση του Αρχηγείου Πυροβολικού.

»Είπαμε για λίγο τα δικά μας, αποχαιρετηθήκαμε κι ενώ έφευγα καβάλα στο άλογό μου, ο Άγγελος με φώναξε να γυρίσω πίσω. Ζύγωσα πάλι κοντά, μ' ανάγκασε να σκύψω και ψιθυριστά μου εμπιστεύθηκε το μεγάλο μυστικό:

-Έχουμε λάβει διαταγή για γενική υποχώρηση, θα κοινοποιηθεί εντός της ημέρας.

»Έμεινα άναυδος να τον κοιτάζω. Χωρίσαμε δακρυσμένοι και σιωπηλοί. Στα Γιάννενα πήραμε διαταγή να παραδώσουμε τον οπλισμό μας. Εκατοντάδες στρατιώτες και αξιωματικοί πετούσαν κατά γης τα όπλα κι έφευγαν δρομέως. Σωροί από κάρα, πυροβόλα, κάθε λογής εφόδια και ό,τι δυσκόλευε την πορεία της επιστροφής, εγκαταλείπονταν από ΄δω και από κεί.

Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα, κάποια στιγμή, μια δυνατή φωνή ξεχώρισε να καλεί όσους ήμασταν του πρώτου Πεδινού. Ήταν ο ταγματάρχης μας Βερσής. Όσοι είχαμε μείνει, μαζευτήκαμε γύρω του. Τότε, εκείνος, ρίχνοντας μια ματιά σε όλους, σαν να ήθελε να μας αγκαλιάσει, είπε, ενώ τον έπνιγε η συγκίνηση:

- Παιδιά μου, προδοθήκαμε. Κάναμε το χρέος μας. Φεύγω από κοντά σας, υπερήφανος για σας. Καλή πατρίδα, καλή λευτεριά!

»Έφυγε αργά πάνω στ' άλογό του, αφήνοντας μας βουβούς και σκυθρωπούς. Δεν πέρασε λίγη ώρα και από τη μεριά του ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο ταγματάρχης δεν άντεξε την ντροπή». (Κων. Χατζηπατέρα και Μαρίας Φαφαλιού: «Μαρτυρίες '40-'41», Β' έκδοση, σελ. 375).

Όπως θα δούμε στη συνέχεια, το τελευταίο σημείο της μαρτυρίας του Κατράκη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, δεν υπήρξε απλώς ένας πυροβολισμός, αλλά ένα τελετουργικό θυσίας, πρωτοφανές στα ελληνικά πολεμικά χρονικά.

Κατέστρεψε τα πυροβόλα

Πριν όμως παρουσιάσουμε το τελετουργικό, θα επικαλεσθούμε και τη μαρτυρία του Αγγέλου Τερζάκη, που δεν ήταν, βέβαια, παρών στο περιστατικό, αλλά το πληροφορήθηκε από στόμα σε στόμα:

«Με πεισματωμένη πίκρα, πένθιμα», γράφει ο Τερζάκης, στην «Ελληνική Εποποιία», οι νικητές της Ιταλίας άρχιζαν να παρελαύνουν σε μακρυές θεωρίες από τους τόπους όπου τους είχαν ορίσει να παραδώσουν τον οπλισμό τους, να πετάνε χάμου, σε σωρούς, σαν παλιοσίδερα, τα τιμημένα όπλα τους. Ένας νέος, λεβέντης πυροβολάρχης, έξω από τα Γιάννενα, τίναξε, την ώρα εκείνη, τα μυαλά του πάνω στα κανόνια του.» («Ελληνική Εποποιία 1940-41», Β' έκδοση, σελ. 222).

Σ' αυτό το βιβλίο του , ο Τερζάκης δεν κατονομάζει -κακώς- των πυροβολάρχη. Στον «Απρίλη» του όμως δεν παραλείπει να τον κατονομάσει:

«Η διαταγή ήρθε πρωί-πρωί να παραδώσουμε τον οπλισμό μας. Ήμασταν αιχμάλωτοι. Κατά το μεσημέρι, την ώρα που παραδίδονταν στους Γερμανούς τα πυροβόλα, αυτοκτόνησε ο ταγματάρχης Βερσής και δύο λοχίες. Είχανε κρατήσει τον όρκο πως ο πυροβολητής πεθαίνει πάνω στο πυροβόλο του, αλλά δεν το εγκαταλείπει». («Απρίλης», Γ' έκδοση, σελ. 178).

Στο σημείο αυτό, θα παρουσιάσουμε το τελετουργικό της θυσίας, όπως το περιγράφει ο υποστράτηγος Ι. Α. Βερνάρδος:

«Το V Σύνταγμα Πυροβολικού παρέδωσε τα πυροβόλα και τον οπλισμό του εις το χωρίον Σταυράκι. Η ταχύπτερος φήμη έφερε μέχρις ημών την νύκτα της επομένης, ότι ο ταγματάρχης πυροβολικού Βερσής Κωνσταντίνος, διοικητής μοίρας πυροβολικού, ετίμησε, κατά τρόπον μεγαλειώδη, το υπερήφανον όπλον του. Όταν, δηλαδή, έλαβε την διαταγή να παραδώση τα πυροβόλα του, συνεκέντρωσεν τους άνδρας της μοίρας του με μέτωπον προς νότον, προς την αιώνιαν Ελλάδα. Διέταξε και πάντες έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνον, και κατόπιν, αφού ησπάσθη τα πυροβόλα του, έδωσε διαταγήν και τα συνέτριψαν με δυναμίτιδα. Κι ενώ ακόμη το έδαφος εσείετο από τας εκρήξεις, ο Βερσής, στηρίξας το περίστροφόν του εις τον δεξιόν του κρόταφον, ηυτοκτόνησε». (Ι.Α. Βερνάρδου «Τρεμπεσίνα», σελ. 176. Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).

Η περιγραφή αυτή του Βερνάρδου θεωρείται έγκυρη γιατί στηρίζεται στην επίσημη ιστορία του στρατού (Δ.Ι.Σ. Φ.641). Αλλά και όσοι άλλοι ασχολήθηκαν με το θέμα, παραπέμπουν στην ίδια πηγή. Στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» διαβάζουμε:

«Την ίδια μέρα, ο αγώνας της Ελλάδος σημαδεύτηκε από την πράξη ενός μαχητή στο μέτωπο, που συμβόλιζε το δράμα της χώρας μας και του λαού της. Στη σχετική με τη δράση του Α' Σώματος Στρατού έκθεση αναγράφεται: Ο ταγματάρχης του Πυροβολικού Βερσής, διαταχθείς υπό των Γερμανών να παραδώση τα πυροβόλα της μοίρας του, αφού συνεκέντρωσε ταύτα και τους απέδωκε τιμάς, ηυτοκτόνησε, ενώ η μοίρα του έψαλλε τον Εθνκόν Ύμνον.» («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΕ', σελ. 451. Εκδοτική Αθηνών).

Αξιοπρόσεκτη είναι επ' αυτού η άποψη του Μανόλη Ανδρόνικου, ο οποίος, με βάση την ίδια πηγή (Δ.Ι.Σ. Φ. 641), αναφέρεται στο συμβάν και σημειώνει:

«Δεν νομίζω, πως ο ταγματάρχης Βερσής ήταν ήρωας, όπως δεν ήταν ήρωες ούτε ο Λευτέρης Αναστασιάδης, που έχασε τα πόδια του στην Αλβανία και τη ζωή του ύστερα στην Αθήνα, ούτε ο Ηλίας ο Καπέσης κι ο Σωκράτης ο Διορινός που στήθηκαν μπροστά στο γερμανικό απόσπασμα... Κάποτε, στη ζυγαριά δεν βαραίνουν μήτε η ζωή μήτε ο θάνατος, όσο βαραίνει κάτι άλλο, αυτό που λέμε ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, χρέος, τιμή, λευτεριά.» (Εφ. Το Βήμα 1-4-81).

Αν ο Βερσής δεν υπήρξε ήρωας με τη θυσία του -όπως πίστευε ο Ανδρόνικος- στάθηκε ήρωας με τη δράση του στους πολέμους όπου έλαβε μέρος: Τον Μικρασιατικό και τον Ελληνοϊταλικό.

Κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο, βροχή πέφτουν οι προτάσεις των ανωτέρων του για την απονομή αριστείων και εύφημου μνείας στον Βερσή. Ενδεικτικώς αναφέρουμε τις ακόλουθες:

1) «Ημερησία Διαταγή 7ης Πυροβολαρχίας III Μεραρχίας Γ.Σ.Π.Π. 1 Μαρτίου 1922. Ανθυπολοχαγόν Βερσήν Κωνταντίνον προτείνω, ίνα τω απονεμηθή το Χρυσούν Αριοτείον Ανδρείας, διότι κατά το εγχείρημα της 1ης Μαρτίου επί του λόφου Κατραλή, παρά τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού και το γεγονός ότι διά πρώτην φοράν εβαπτίζετο εις το πυρ, επέδειξεν ζηλευτήν ευψυχίαν, ωραίον θάρρος, απόλυτον αφοσίωσιν προς το καθήκον και περιφρόνησιν προς τον κίνδυνον. Π. Μοσχοβίτης».

2) «Ημερησία Διαταγή Μεραρχίας 6 Μαρτίου 1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Κων. Βερσή, διότι κατά την υπό του τμήματος πεζικού γενομένην επιδρομήν την 4ην ώραν της 1ης Μαρτίου προς υφαρπαγήν του έναντι του λόφου Κατραλή εχθρικού φυλακίου, κατέβαλεν ζηλευτήν προσπάθειαν διά την πλήρη επιτυχίαν της ενεργηθείσης επιδρομής, αιχμαλωτισθείσης απάσης της δυνάμεως του εχθρικού φυλακίου υπό του ανθυπολοχαγού Βερσή Κωνσταντίνου».

3) «Απόσπασμα Ημερησίας Διαταγής Γ.Σ.Π.Π. 13-5-1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Βερσή Κ., διότι, υπό την προστασίαν ολίγων μόνον ανδρών του πεζικού, μετέβη δι' αναγνώρισιν, κατ' επανάληψιν, προς Κεϋπλού, προχωρήσας περί τα δύο χιλιόμετρα εκτός των γραμμών μας και πλησιάσας το χωρίον τούτο... Καίτοι δε εβλήθησαν δραστικούς υπό εχθρικού πεζικού, αψηφών προφανή κίνδυνον της ζωής αυτού και πιθανήν αιχμαλωσίαν, εξετέλεσεν βολήν εναντίον Κεϋπλού και διαφόρων άλλων στόχων, εξαναγκάσας τον εχθρόν να εκκένωση εκ νέου το Κεϋπλού και να εγκατάλειψη τας θέσεις του. Προτείνω ίνα διαμνημονευθή εις την ημερησίαν διαταγήν της Μεραρχίας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Γαρέζος Ιωάννης».

Αυτοθυσία και ηρωισμός

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ταγματάρχης πλέον ο Βερσής, συνεχίζει να δείχνει, στο πεδίο της μάχης, τα σπάνια επαγγελματικά και ψυχικά του χαρίσματα, όπως αποδεικνύεται από την ακόλουθη ημερησία διαταγή:

«Α' Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού. Ημερησία Διαταγή Αξιωματικών Συντάγματος της 25ης Απριλίου 1941. Τον ταγματάρχην Βερσήν Κωνσταντίνον προτείνω δια την προαγωγήν εις ανώτερον βαθμόν διότι, διοικητής της 1ης Μοίρας τυγχάνων,

»α) Κατά την κλιμάκωσιν των πυροβολαρχιών του από του 17ου χιλιομέτρου βορείως Αργυροκάστρου, ήτοι επί των θέσεων Παλαιοκάστρας - Αργυροκάστρου - Βλαχοκοράντζι, από 16 έως 20 Απριλίου 1941, επεδείξατο εξαιρετικήν ψυχραιμίαν, θάρρος και αυτοθυσίαν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του να επιφέρη μεγάλας απωλείας εις τον εχθρόν και να επιβραδύνη αυτόν, ώστε η απαγκίστρωσις των Συνταγμάτων της VIII Μεραρχίας να γίνη κανονικώς και άνευ απωλειών.

»β) Διότι, τάξας την Μοίραν του εις λίαν προωθημένην θέσιν εις περιοχήν Κακαβιάς, με εντολήν αντιαρματικήν και αμέσου υποστηρίξεως δι' αντίστασιν μέχρις εσχάτων, επεδείξατο ψυχραιμίαν αξιοθαύμαστον, αυτοθυσίαν και ηρωισμόν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του εις επιβράδυνσιν του προελαύνοντος εχθρού και ανακατάληψιν απολεσθέντος σημείου στηρίξεως, παρά το ζωηρότατον και συνεχές πυρ της εχθρικής αεροπορίας, πυροβολικών και αυτομάτων όπλων, διακινδυνεύσας πολλάκις. Ούτος, μη ανεχθείς παράδοσιν εις τον εχθρόν των πυροβόλων του, ηυτοκτόνησεν την 23ην Απριλίου παρά το 7ον χιλιόμετρον νοτίως Ιωαννίνων, εις ύψος Πεδινής -Ραψίστας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Δ. Ραζής, αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού».

Από «Έκθεσιν» για τη δράση του Βερσή, που συνέταξε, στις 10 Δεκεμβρίου 1941, ο διοικητής πυροβολικού της III Μεραρχίας Αλέξανδρος Ασημακόπουλος, παραθέτουμε το ακόλουθο απόσπασμα:

«Κατά την διάρκειαν της 15ημέρου μάχης του Καλπακίου, το παρατηρητήριόν του (Ασόνιτσα) ήτο βληματοδόχη. Παρέμεινε ψύχραιμος, διευθύνων τον αγώνα της μοίρας του, καίτοι από απόψεως προσωπικής ασφαλείας δεν ήτο οργανωμένον το παρατηρητήριόν του (μικρά οπή προ της στρατιωτικής οφρύος του ορεινού όγκου, τελείως ασκεπής). Τον εύρισκα, οσάκις μετέβαινα ίνα τον ίδω εκ του πλησίον, βρεχόμενον εντός της λασπώδους οπής εις την οποίαν την πρωίαν, προ της χαραυγής, εισήρχετο και εξήρχετο το εσπέρας, διότι πάσα επικοινωνία με, προς φιλίας γραμμάς, κλιτύς του ορεινού όγκου προυκάλει πυρά του εχθρικού πυροβολικού.

»Το πέριξ του παρατηρητηρίου του έδαφος ήτο ωσεί κεντημένον από τας διαρρήξεις του εχθρικού πυροβολικού και κατά την διάρκειαν της ως άνω μάχης (Νοέμβριος 1940) έβρεχε σχεδόν καθημερινώς. Το παρατηρητήριόν του ήτο εις ύψος 1.100 μ. Ο Βερσής ήτο ασθενής αλλά ουδέν παράπονον εξέφραζεν.

»Κατά την μάχην ταύτην διελύθησαν, υπό μόνον των βολών του πυροβολικού, μια μεραρχία πεζικού του εχθρού και μια μηχανοκίνητος, χωρίς να κατορθώσωσι να λάβωσι στενήν επαφήν, ουδέ να επιτεθώσι κατά της φιλίας τοποθεσίας αμύνης. Η μοίρα του, διά των εύστοχων και επικαίρων βολών, συνετέλεσε τα μέγιστα εις την νίκην ταύτην.

»Από της αναλήψεως της επιθέσεως και της καταδιώξεως του εχθρού, η μοίρα ην διοικούσε, πρώτη εξήλθε της φιλίας τοποθεσίας και ο γενναίος ενθουσιώδης πατριώτης ταγματάρχης Βερσής διεκινδύνευε μεταξύ των πρώτων, ζωντανόν παράδειγμα αφοσιώσεως εις το καθήκον».

Πρωταγωνιστής στο Καλπάκι

Τι προκύπτει από την «Έκθεση» αυτή του συνταγματάρχη Αλ. Ασημακόπουλου; Σαφώς προκύπτει, ότι ο Βερσής υπήρξε πρωταγωνιστής στη θρυλική μάχη του Καλπακίου, που έσωσε την τιμή των ελληνικών όπλων, χάρη στην ηγεσία της 8ης μεραρχίας, δηλ. τον στρατηγό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο και τον αρχηγό πυροβολικού Π. Μαυρογιάννη, το alter ego του Κατσιμήτρου, όπως τον αποκαλεί ο καθηγητής Αλ. Τσουκανέλης, συγγραφέας του βιβλίου «Χαράλαμπος Κατσιμήτρος -Πρόμαχος της Ηπείρου».

Σχετικά με την τελευταία πράξη της ζωής του Βερσή, υποστηρίχθηκε η άποψη, ότι ο ηρωικός ταγματάρχης, προκειμένου να περάσει στην αθανασία, είχε από πολλού σχεδιάσει την αυτοκτονία του και δεν ήταν μια απόφαση της στιγμής. Η άποψη αυτή καταρρίπτεται από επιστολή προς την οικογένεια του, που έγραψε ο Βερσής στις 15 Απριλίου 1941, ήτοι οκτώ ημέρες πριν θυσιαστεί.

Για πρώτη φορά φέρνουμε στη δημοσιότητα την αποκαλυπτική αυτή επιστολή:

«15 Απριλίου 1941. Αγαπητοί, με το σημερινό μου γράμμα σας επιστρέφω και την φωτογραφία της «Νίκης» της 22ας Μαρτίου, που μου είχατε στείλει μαζί με άλλες εφημερίδες. Κρατήστε την γιατί με ενδιαφέρει ως ανάμνησις. Βρισκόμουν κι εγώ κάπου.

»Οι Ούνοι του Βορρά, σπουδαίοι μιμηταί του Μουσολίνι... Σαν δεν ντράπηκαν να μας επιτεθούν κατά τέτοιο τρόπο, μετά τόσον καιρόν (μια λέξη δυσανάγνωστη).

»Έχουμε καλοκαιρινές μέρες. Προχθές χιόνισε ψηλά και 2-3 μέρες βρέχει, αλλά τώρα πάλι καλοκαίρι. Ο Δρίνος, γείτονας μας, μας προσφέρει το θέαμα του σε βραδιές με φεγγάρι και με δένδρα που έχει στις όχθες του. Και λέει κανείς, γιατί δυο τρελοί να χαλάνε την ομορφιά της φύσεως χωρίς κανένα λόγο, παρά για να ικανοποιήσουν την βουλιμία τους...

»Ο Σωτηράκης τι κάνει; Ήταν πολύ ωραίο το γράμμα του. Να φροντίζετε να μη κόβει την όρεξη του με πολλά γλυκά σε ακατάλληλες ώρες. Να τρώει μόνο σε ώρες που πρέπει και αφού φάγει όλο του το φαγητό πρώτα. Να μάθει να τρώει από όλα τα φαγητά, όπως όλοι εδώ οι στρατιώται, για να γίνει και αυτός ένας καλός στρατιωτάκος όταν μεγαλώσει. Ίσως να με συναντήσει ως στρατιώτης στο μέτωπο, καθώς πάμε, καμμιά φορά. Εις όλους τους δικούς μας χαιρετίσματα.

Φιλιά, Κώστας».

Από την ανάγνωση της επιστολής γίνεται αμέσως φανερό, πως δεν ευσταθεί η θεωρία, ότι ο Βερσής είχε προσχεδιάσει τη θεαματική έξοδο του από τη ζωή:

α) Κρατήστε τη φωτογραφία -γράφει- γιατί με ενδιαφέρει ως ανάμνησις.
β) Ίσως να με συναντήσει ως στρατιώτης στο μέτωπο καμιά φορά - κι εννοεί τον γιο του Σωτηράκη.
γ) Η τρυφερότητα με την οποία μιλάει για τον Σωτηράκη, φανερώνει έναν πατέρα που ενδιαφέρεται ζωηρά για την υγεία και το μέλλον του παιδιού του.

Αλλά αυτός ο σκληροτράχηλος στρατιώτης δεν είναι μόνο ένας τρυφερός πατέρας· έχει και μια ποιητική ψυχή, που συγκινείται από την ομορφιά της φύσης και πονάει βαθιά για την καταστροφή της. Ο Δρίνος, σε μια φεγγαρόλουστη βραδιά, τον συγκλονίζει, καθώς κυλάει τα νερά του ανάμεσα σε κατάφυτες όχθες, σε καιρό πολέμου!

Η πολιτεία τίμησε τον ηρωικό πολεμιστή Κωνσταντίνο Βερσή με προτομές, στρατόπεδα, ηρώα και δρόμους. Τον ευαίσθητο Άνθρωπο Κωνσταντίνο Βερσή, τον ποιητή του Δρίνου, ποιος θα βρεθεί να τον τιμήσει;

Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΟΧΙ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1904 1908

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 

Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ * Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και τοτ. 210 3638435 

www.hellasbooks.gr και 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΛΑΣΓΟΣ : http://ekdoseispelasgos.blogspot.gr/ e-mail:acroceramo@hellasbooks.gr 

facebook: ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Τήν Δευτέρα 29 Ὀκτωβρίου 2018, 6.30 μ.μ., στό Ἐμπορικό καί Βιομηχανικό Ἐπιμελητήριο Ἀθηνῶν (Ε.Β.Ε.Α.) Ἀκαδημίας 7, 6ος ὄροφος) οἱ ἐκδόσεις «ΠΕΛΑΣΓΟΣ» τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα παρουσίασαν το βιβλίο τῆς Ἐλίνας Μαστέλλου-Γιαννάκενα μέ τίτλο, 
Παῦλος Μελᾶς καί Μακεδονικός Ἀγώνας (1904-1908) 
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 

Το βιβλίο παρουσίασαν 
η Δήμητρα Μυλωνά, δημοσιογράφος 
ο Γιώργος Δημακόγιαννης, ἐκδότης «Ἀδούλωτης Μάνης» 
ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, δημοσιογράφος καί 
ἡ Ἐλίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα, συγγραφέας τοῦ βιβλίου 

Την εκδήλωση συντόνίσε ὁ Παναγιώτης Σαββίδης, δημοσιογράφος. 


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ : https://www.hellasbooks.gr/
33 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΛΑΣΓΟΣ
ΚΑΝΑΛΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ : https://www.youtube.com/channel/UCJTLzMHWhkiBGv5lTB4JFRQ?disable_polymer=true

ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ; Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Ο ''ΠΟΡΘΗΤΗΣ'' η Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η EXXON MOBIL

Του Μιχάλη Ιγνατίου
 
Χθες, συνεδρίασε στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, το Συμβούλιο Ασφαλείας, για να λάβει αποφάσεις που αφορούσαν το Κυπριακό, ένα από τα πιό σημαντικά εθνικά μας θέματα. 

Κάποιοι θα μου πείτε και ποιόν ενδιαφέρει στην Ελλάδα η συνεδρίαση του εκτελεστικού οργάνου του ΟΗΕ, και μάλιστα για ένα εθνικό θέμα, που στην «Μητέρα Πατρίδα» ελάχιστοι δίνουν σημασία. 

Πρώτα απ’ όλα, το πρόβλημα της Κύπρου πρέπει να μας ενδιαφέρει, διότι αν απωλεστεί το νησί και ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, στη συνέχεια θα χάσουμε και ελληνικό έδαφος, διότι η γειτονική χαρά θα αφοσιωθεί αποκλειστικά στη Θράκη και στο Αιγαίο. Μην έχετε αμφιβολία περί αυτού. 
Ο μοναδικός λόγος που σταματά την Τουρκία για να είναι πιο επιθετική εναντίον της Ελλάδας, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, που όσο και να κάνει εντύπωση προκαλεί ταραχή στην κατοχική δύναμη. 

Αναφέρθηκα στη συνεδρίαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, διότι χθες συζητήθηκε και το θέμα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά στην κυπριακή ΑΟΖ. 

Το περίεργο (και θετικό συνάμα) είναι ότι η συζήτηση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της αμερικανικής κυβέρνησης. Ο παριστάμενος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ και καλός γνώστης του Κυπριακού, ενημέρωσε στο Σ.Α. για τις έρευνες που θα ξεκινήσει ο αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός EXXON MOBIL στην κυπριακή ΑΟΖ. 

Αυτό είναι ένα θέμα μείζονος στρατηγικής σημασίας για την Αμερική, διότι εάν το γεωτρύπανο της EXXON MOBIL κτυπήσει σε «θησαυρό», όπως αναμένεται, θα αυξηθεί η δύναμη και η επιρροή της στην εν λόγω περιοχή και θα μειωθεί της Ρωσίας. Άρα το παιγνίδι είναι ακραία γεωπολιτικό, και εμπλέκει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία. 

Ο Αμερικανός αντιπρόσωπος τόνισε ότι τα οφέλη από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και ότι άλλου βρεθεί, θα διανεμηθούν ακριβοδίκαια (equitably) -και έχει σημασία η λέξη- στις δύο κοινότητες, στο πλαίσιο, όμως, της λύσης. Άρα χωρίς λύση, δεν θα μοιραστούν και αυτό είναι ξεκαθαρισμένο. Και επίσης, εάν υπάρξει λύση, που όλοι ευχόμαστε, η μοιρασιά θα γίνει σύμφωνα με το ποσοστό του πληθυσμού και όχι 50/50 όπως απαιτεί η ισλαμική Τουρκία. 

Ο Νοέμβριος θα είναι μήνας αποκαλυπτικός για τις σχέσεις της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας. 

Στις 5 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει η υλοποίηση των αμερικανικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Η Τουρκία διεμήνυσε στην Αμερική ότι δεν θα τις τηρήσει και ότι απαιτεί να εξαιρεθεί από τις κυρώσεις διότι χρειάζεται το φθηνό φυσικό αέριο που της προμηθεύει το Ιράν. 

Οι παρατηρητές πιστεύουν ότι αυτή η υπόθεση θα ξυπνήσει «τα μίση και τα πάθη» του Αυγούστου και πιθανότατα θα επιβληθούν και άλλες κυρώσεις στην Τουρκία. 

Λίγες ημέρες μετά, αναμένεται να φτάσει στην κυπριακή ΑΟΖ το γεωτρύπανο της EXXON MOBIL που θα προστατεύεται από αμερικανικές δυνάμεις. Η Τουρκία έχει ανακοινώσει προ καιρού ότι θα κινηθεί εναντίον πλοίων ξένων χωρών και εταιρειών που θα επιχειρήσουν γεώτρηση στα κυπριακά οικόπεδα. 

Θα υλοποιήσει τις απειλές της η Άγκυρα; είναι το μεγάλο ερώτημα. Και αν τις υλοποιήσει πως θα αντιδράσουν οι Αμερικανοί; Είναι απορίες που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι τις έχουν ήδη απαντήσει, αλλά εμείς δεν γνωρίζουμε την απάντηση. 

Προσωπικά θεωρώ αδιανόητο να μην προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να το βάλουν στα πόδια, όπως είχε κάνει η ιταλική ENI στις αρχές του χρόνου. Άρα θα ζήσουμε ενδιαφέρουσες στιγμές και θα δούμε δια γυμνού οφθαλμού ποια είναι η υπερδύναμη: Η Τουρκία ή οι Ηνωμένες Πολιτείες; 


https://hellasjournal.com/
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 : Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΙΣ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΤΑ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΑ ''ΣΠΕΤΣΕΣ'' ΚΑΙ ''ΨΑΡΑ'' ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ

Σαν σήμερα στις 31 Οκτωβρίου του 1940 τα αντιτορπιλικά μας "Σπέτσες" και "Ψαρά" καταφτάνουν στα αλβανικά παράλια, απέναντι από την Κέρκυρα, όπου αποβιβάζονται ιταλικά στρατεύματα. και τους βομβαρδίζουν για μιάμιση ώρα.

Στις 30 Οκτώβρη, τρίτη μέρα του πολέμου ο ελληνικός στρατός πιέζονταν από τους ιταλούς στο νότιο αριστερό τομέα του μετώπου και το Γενικό Στρατηγείο, προκειμένου να ανακουφίσει τα αμυνόμενα τμήματα ζήτησε τη συνδρομή του Ναυτικού.

Παράλληλα με τη βοήθεια που θα παρεχόταν στο στρατό ξηράς, σημαντική θα ήταν η ηθική ενίσχυσή του και η κατάδειξη ότι ο ελληνικός στόλος μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα στο στενό της Κέρκυρας, παρά την κατοχή από τον αντίπαλο της ηπειρωτικής ακτής.

Το ελαφρό καταδρομικό ΕΛΛΗ, το οποίο τορπιλλίστικε στην Τήνο το 1940, αγκυροβολημένο στα κερκυραϊκά νερά

Για το σκοπό αυτό, στις 14.15’ της 30ης Οκτώβρη απέπλευσαν από το ναύσταθμο τα αντιτορπιλικά «Ψαρά» και «Σπέτσες». Επρόκειτο για νέα σχετικά σκάφη ( 7 ετών) τύπου Dardo ιταλικής ναυπήγησης, αλλά με προβληματικό υλικό και πανομοιότυπα με τα «Ύδρα» και «Κουντουριώτης».

Στο «Ψαρά» επέβαινε αντισυνταγματάρχης του Γενικού Στρατηγείου προκειμένου με τη συνεργασία του να καθοριστούν με ακρίβεια οι εχθρικοί στόχοι που θα βομβαρδίζονταν. Τα πλοία, πέρασαν τον Ισθμό, τον Κορινθιακό κόλπο, τα φράγματα του Πατραϊκού και 16 ώρες αργότερα, ξημερώματα 31 Οκτώβρη, μέσω του στενού της Λευκίμμης έπλεαν πολύ κοντά στην ηπειρωτική ακτή για να πετύχουν αιφνιδιαστική εμφάνιση.

Στις 06.15’, βρίσκονταν απέναντι από τους στόχους Αρκούδι, Κονίσπολη, Σαγιάδα δυστυχώς υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες και με περιορισμένη ορατότητα. Ο βομβαρδισμός άρχισε στις 06.45΄ και έληξε στις 07.30’.

Τα δύο πλοία, πλέοντας με μέση ταχύτητα 8 κόμβων και σε αποστάσεις 10-17000 μέτρων, έβαλαν συνολικά 238 εκρηκτικά βλήματα (188 ρίχτηκαν από το «Σπέτσες» και 50 από το «Ψαρά») με ακαθόριστα αποτελέσματα. Από την ιταλική πλευρά δεν εκδηλώθηκε καμία ενέργεια και ο ένας βασικός σκοπός που ήταν η τόνωση του ηθικού των μαχόμενων ελληνικών τμημάτων και του πληθυσμού της Κέρκυρας επιτεύχθηκε.


 
Κέρκυρα, λίγο πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Τα τέσσερα αντιτορπιλλικά τύπου Dardo: Κουντουριώτης, Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά τα οποία είχε το ελληνικό ναυτικό, αγκυροβολημένα στην Κέρκυρα μαζί με άλλα μικρότερα πλοία. Στο κέντρο της φωτογραφίας, πλησιέστερα προς την ακτή, το Α/Τ Κουντουριώτης και στο βάθος σέρβικο τουριστικό. Το τέταρτο από τα Dardo μόλις που διακρίνεται αριστερά καλυπτόμενο από τα κτίρια κοντά στο Καφέ Γυαλί.

Στις επόμενες εβδομάδες του πολέμου, μοίρες αντιτορπιλικών έκαναν τρεις φορές επιδρομές στην Αδριατική, παρά την εκεί κοντά ισχυρότατη παρουσία του Ιταλικού Στόλου, ενώ τα υποβρύχια είχαν αναλάβει συστηματικές και επιτυχείς προσβολές κατά εχθρικών πλοίων που μετέφεραν εφόδια στον ιταλικό στρατό στην Αλβανία. 
Από τα δύο αντιτορπιλικά που εκτέλεσαν το βομβαρδισμό στις 31 Οκτώβρη, το «Ψαρά» βυθίστηκε στον κόλπο των Μεγάρων από γερμανικά αεροπλάνα την Κυριακή του Πάσχα 20 Απρίλη 1941, ενώ το «Σπέτσες» διέφυγε στην Αίγυπτο, και παρέμεινε εν δράσει σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.


ONALERT
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΓΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ''ΠΟΡΘΗΤΗ'' : ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

Στιγμιότυπο από τουρκική ναυτική άσκηση στη Μεσόγειο. Φωτογραφία Τουρκικό Ναυτικό

Του Μιχάλη Ιγνατίου
 
Η Τουρκία απειλεί «θεούς και δαίμονες» εάν συνεχιστεί η δραστηριοποίηση των ξένων ενεργειακών κολοσσών στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά φαίνεται ότι δεν ιδρώνει το αυτί των ενδιαφερομένων εταιρειών, της αμερικανικής Exxon Mobil και της γαλλικής TOTAL.
 Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, δεν θα επιχειρήσει να ενοχλήσει τα πλοία των δύο εταιρειών, που αναμένεται να «τρυπήσουν», στο οικόπεδo 10 η Exxon Mobil, το Νοέμβριο, και στο τεμάχιο 6 η TOTAL, τον ερχόμενο Ιανουάριο. 
Ειδικά οι Αμερικανοί φέρονται να είναι πεπεισμένοι ότι τα τουρκικά πολεμικά, που τόσο πολύ τα διαφημίζει ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας, δεν θα τολμήσουν να πλεύσουν προς την περιοχή όπου θα βρίσκεται το πλοίο-γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας. 
Κοιτάζοντας κανείς το θέμα γεωστρατηγικά, και παρά την απελευθέρωση του Πάστορα Άντριου Μπράνσον, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία συνεχίζουν να οδεύουν σε μετωπική σύγκρουση, μία εξέλιξη που απεύχονται στην Ουάσιγκτον. Οι κυρώσεις στο Ιράν και οι γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι δύο θέματα για τα οποία η Τουρκία αισθάνεται «προδομένη» από την Αμερική, ένας ισχυρισμός εντελώς λανθασμένος, διότι: 
Για το μεν Ιράν, οι Τούρκοι συνελήφθησαν ψευδόμενοι όταν έσπασαν το αμερικανικό εμπάργκο δημιουργώντας ένα ύποπτο σχέδιο αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου και πληρώνοντας σε χρυσό τους Μουλάδες της Τεχεράνης. 
Για δε την Κύπρο, στην Άγκυρα παραπονούνται ότι οι Αμερικανοί σταμάτησαν να πιέζουν τη Λευκωσία για τη (φιλοτουρκική) λύση του Κυπριακού, επειδή άρχισαν να σκέφτονται στρατηγικά και μακροπρόθεσμα, και επειδή η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ επηρεάζεται για τα θέματα της περιοχής από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. 
Η Αμερική έχει απαιτήσει απ’ όλες τις χώρες συμμάχους της να σεβαστούν και να τηρήσουν τις νέες κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης. Μία χώρα που γρήγορα ευθυγραμμίστηκε ήταν και η Ελλάδα. Η Τουρκία, δια του Ταγίπ Ερντογάν, απαίτησε να της δοθεί το δικαίωμα να συνεχίσει να αγοράζει πετρέλαιο επειδή είναι πιο …φθηνό! Εάν η Ουάσιγκτον το αποδεχθεί είναι ως «να φτύνει στα μούτρα της», όπως το έθεσε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης, διότι αυτόματα καταργεί τις δικές της κυρώσεις. Πως θα σταθεί ο Πρόεδρος Τραμπ, όταν επιβάλλει κυρώσεις, τις οποίες πιστεύει, αλλά την ίδια στιγμή επιτρέπει σε μία μόνο χώρα, την Τουρκία, να τις παραβιάζει; 
Αυτό είναι ένα σημείο τριβής, που θα μπορούσε να οδηγήσει τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις σε νέα, μεγαλύτερη, κρίση. 
Η Κύπρος -όπως και η Ελλάδα- είναι δύο «οικόπεδα» στη Μεσόγειο με μεγάλη στρατηγική σημασία. Για την ώρα η Αμερική έχει επικεντρωθεί στην ενέργεια, για να μην επιτρέψει τη ρωσική διείσδυση στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει στείλει 28 πολεμικά πλοία στην περιοχή, με τη δικαιολογία της ασφάλειας της Συρίας. 
Από τις μέχρι τώρα κινήσεις τους, οι Αμερικανοί δείχνουν αποφασισμένοι να εργαστούν στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και στα Βαλκάνια, για να αποκλείσουν την ρωσική διείσδυση. Δεν επιθυμούν να αφήσουν τον παραμικρό «χώρο» στη Μόσχα και το σχέδιο τους είναι να της αποκλείσουν κάθε πρόσβαση. 
Είναι όμως δυνατόν; Παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έχουν «αλώσει» το νησί, στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής συμμαχίας, που θα αποτελείται από πιστούς φίλους των ΗΠΑ, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ελλάδα, ακόμα και η Ιταλία, η Ρωσία ασκεί έλεγχο ακόμα στην οικονομική ζωή της Κύπρου. Και για το θέμα αυτό, όπως και πολλά άλλα, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γουές Μίτσελ, που θεωρείται ο εμπνευστής της νέας στρατηγικής, θα αναλάβει να «νουθετήσει» τους αξιωματούχους της κυπριακής κυβέρνησης, που θα συναντήσει την 1η Νοεμβρίου, όταν θα φτάνει κοντά στην κυπριακή ΑΟΖ το γεωτρύπανο της Exxon Mobil.

https://hellasjournal.com/
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΔΟΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ ΣΤΙΣ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943 - ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ

To κείμενο συμπεριλαμβάνεται σε ειδική έκδοση του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδος περιόδου 1940-45 με τίτλο "Ελληνικά Ολοκαυτώματα 1940-1945"  

1943! Φεβρουαρίου 16, ημέρα Τρίτη. Η ώρα είναι 11 το βράδυ. Στον ουρανό πανσέληνος. Το Δομένικο είναι ακόμα γεμάτο καπνούς από τα σπίτια που έκαψαν το απόγευμα οι Ιταλοί. Μερικά, ακόμη και τώρα, βγάζουν πυκνούς καπνούς ανάμεσα από τις γκρεμισμένες σκεπές και τα ανοίγματα των παραθυριών. Στους δρόμους κανένας άνθρωπος. Σε κανένα παραθύρι δεν υπάρχει φως, παρά μόνο οι ανταύγειες από τα μισοσβησμένα δοκάρια Το χωριό μοιάζει εγκαταλελειμμένο. Αρνιά, πολλά αρνιά, άλλα στους δρόμους, άλλα στα μαντριά τους, βελάζουν δυνατά, έντονα! Βόδια μουγκρίζουν, αγελάδες φωνάζουν στα μοσχαράκια τους! Η νύχια αυτή είναι γεμάτη φωνές, έντονες, σπαραχτικές. Τα σκυλιά θρηνούν έξω από τα καμένα σπίτια των αφεντικών τους, ένα εδώ γαβγίζει δυνατά, κάποιο πιο ψηλά στο βουνό, λυπητερά, ήσυχα. Όλα τα ζώα αναζητούν τον αφέντη τους να τα ταΐσει, να τα ποτίσει, να τα αρμέξει, να τα ησυχάσει. Μα ο αφέντης απόψε, αυτή τη νύχτα, μακριά, γεμάτος από τη δική του αγωνία. Αυτή ακριβώς την ώρα, έντεκα το βράδυ, ένα ανθρώπινο κοπάδι τώρα, όλο αγωνία, βρίσκεται στο Καυκάκι. Είναι η ώρα που αρχίζουν οι εκτελέσεις. Εδώ δεν φωνάζει κανένας. Ο πόνος είναι τόσο μεγάλος, που έχει παγώσει το καθετί μέσα τους. Καμιά εικοσαριά σώματα, ζεστά ακόμη, βρίσκονται ξαπλωμένα πάνω στο λόφο.
Με αυτά τα λόγια και τις φράσεις περιγράφει ο δάσκαλος του χωριού μας Δημήτρης Καραμίντζας την εικόνα του χωριού τη μέρα εκείνη.
«Έμεινα μόνος μου να καρτερώ το θάνατο», διηγείται ένας επιζήσας αυτόπτης μάρτυρας της εκτέλεσης αυτής, αυτού του δράματος του Δομένικου, ο Γιώργος Κιάτος.
Λίγες μέρες πριν από τις 16 Φλεβάρη του 1943, στο αρχηγείο των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Οξιά έχει φτάσει η πληροφορία πως οι Ιταλοί από την Ελασσόνα μαζί με Ιταλούς από τη Λάρισα θα κάνουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον Όλυμπο.
Έτσι παίρνεται η απόφαση από τους αντάρτες να τοποθετηθούν στο δημόσιο δρόμο και να χτυπήσουν με ενέδρα τους Ιταλούς στη θέση Μαυρίτσα μεταξύ Δομένικου και Μυλόγουστας.
Τρία τμήματα ανταρτών συγκεντρώθηκαν και πήραν θέση στη Μαυρίτσα.
Λίγο πριν από το μεσημέρι, ιταλική φάλαγγα 6 αυτοκινήτων και δύο προπορευόμενων μοτοσικλετιστών με 130 περίπου Ιταλούς εμφανίστηκε κινούμενη προς Ελασσόνα. Η μάχη άρχισε και με τα πρώτα πυρά ο ένας μοτοσικλετιστής σκοτώνεται επιτόπου, ενώ ο άλλος κατόρθωσε να διαφύγει προς τον Τύρναβο, όπου ειδοποίησε για ενισχύσεις. Σε λίγο εμφανίστηκαν ιταλικά αεροπλάνα, που από χαμηλό ύψος πολυβολούσαν τους αντάρτες αναγκάζοντάς τους να αποχωρήσουν και να συμπτυχθούν προς τα ορεινά. Οι απώλειες των Ιταλών, όπως γράφει ο Θόδωρος Καριπίδης στο βιβλίο του Εαμική Εθνική Αντίσταση, ήταν 9 νεκροί, μεταξύ των οποίων ένας αξιωματικός που υπέκυψε στα τραύματά του στη Λάρισα το ίδιο απόγευμα, ενώ οι αντάρτες είχαν 2 τραυματίες, που τους πήραν μαζί τους. Στη συνέχεια οι Ιταλοί, ειδοποιημένοι από το μοτοσικλετιστή και ενισχυμένοι από τον Τύρναβο και την Ελασσόνα, κινήθηκαν προς το Δομένικο από όλες τις πλευρές.
Σαράντα αυτοκίνητα στρατός έφτασε στη Μαυρίτσα. Χωρίστηκε σε 3 φάλαγγες και μπήκε στο χωριό αφού το χώρισαν σε 3 τομείς, ενώ ένας άλλος λόχος το υπερφαλάγγισε από την πλευρά του Προφήτη Ηλία. Μέχρι που να μπουν στο χωριό, όποιον βρίσκανε τον εκτελούσαν επί τόπου. Η πρώτη φάλαγγα βρέθηκε στο σπίτι του Γιάννη Καραγιάννη και του 'βαλε φωτιά. Αυτό ήταν και το σύνθημα. Σε λίγο όλο το χωριό καιγότανε.
Οι Δομενικιώτες, πιστεύοντας τα λόγια του τότε διορισμένου από τη Λεγεώνα προέδρου
του χωριού Νίκου Χώτου ότι δεν κινδυνεύουν, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία και με την απειλή των πολυβόλων οδηγήθηκαν στον τόπο της συμπλοκής στη Μαυρίτσα. Εκεί άρχισαν να ξεχωρίζουν τους άνδρες από 14 χρόνων και πάνω μέχρι τους πολύ γέρους, αφήνοντας μόνο αυτούς που δεν είχαν κανένα δόντι στο στόμα τους. Κατόπιν διέταξαν τα γυναικόπαιδα να βαδίσουν προς το διπλανό χωριό Αμούρι, λέγοντας ότι τους άνδρες θα τους πήγαιναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα.
Αμέσως μετά, με ονομαστική κατάσταση που τους είχε παραδώσει ο δωσίλογος Χώτος, εκτέλεσαν 20 περίπου συμπατριώτες μας και οδήγησαν τους υπόλοιπους στην τοποθεσία Καυκάκι.
Καθ' οδόν προς τη Μυλόγουστα, σημερινό Μεσοχώρι, καίνε και εκεί άλλα 40 σπίτια και σκοτώνουν όσους συνάντησαν, ανύποπτους περαστικούς ή εργαζόμενους στα κτήματά τους, 1 κάτοικο Αμουρίου, 12 κατοίκους Μεσοχωρίου, 5 κατοίκους Δαμασίου.
Είχε ήδη βραδιάσει και ένα ολόγιομο φεγγάρι φώτιζε τους συμπατριώτες μας όταν ήρθε η διαταγή για την εκτέλεση από τον εγκληματία πολέμου αιμοβόρο φασίστα διοικητή της μεραρχίας Πινορέλο αντιστράτηγο Μπενέλι. Τον παπα Δημήτρη, που ως την τελευταία στιγμή παρέμεινε θαρραλέος εμψυχώνοντας το ποίμνιο του, τον εκτέλεσαν με ξεχωριστό τρόπο. Του κάψανε πρώτα τα γένια και αποκαλώντας τον «Ρήγκα Φεραίο - Ρήγκα Φεραίο», αφού διασκέδασαν με το μαρτύριο του, τον αποτελείωσαν στη συνέχεια.
Χωρισμένοι σε επτάδες, οι ηρωικοί συμπατριώτες μας άρχισαν να εκτελούνται και να βάφουν με το αίμα τους το χώμα του Καυκακιού, ποτίζοντας έτσι το δέντρο της Λευτεριάς και γράφοντας μια καινούρια σελίδα δόξας και τιμής στην Ιστορία της Πατρίδας μας.
Μέσα σ' αυτή τη συμφορά 6 μόνο είχαν την τύχη να σωθούν, κάτω από το σωρό των πτωμάτων, ζώντας έτσι όλη τη φρίκη των άλλων εκτελέσεων, των βογκητών και των επιθανάτιων ρόγχων των άλλων εκτελεσθέντων. Οι θρασύδειλοι Ιταλοί φασίστες, παραβιάζοντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και χωρίς ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας και συνέπειας στη στρατιωτική τους αποστολή, στράφηκαν στη δολοφονία αθώου άμαχου πληθυσμού, αντί να καταδιώξουν τους αντάρτες που τους επιτέθηκαν.
Σε αντίθεση μ' αυτούς, η θυσία των συμπατριωτών μας έδωσε την αφορμή για να αναδείξει την ηρωική του μορφή και το γιγάντιο ανάστημά του ο εξαίρετος Έλληνας αξιωματικός Νικόλαος Μπάμπαλης, μοίραρχος, διοικητής της Υποδιεύθυνσης Χωροφυλακής Ελασσόνας διαμαρτυρήθηκε έντονα στους κατακτητές και λόγω της στάσης του αυτής συνελήφθη, φυλακίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά γλίτωσε την εκτέλεση και στάλθηκε όμηρος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία, από όπου επέστρεψε μετά την απελευθέρωση. Οι επίσημες αναφορές, κατά κοινή αναγνώριση, ήταν και είναι και τέτοιες θα παραμείνουν στους αιώνες, δυο παλικαρίσια χαστούκια στα μούτρα των Ιταλών κατακτητών. Επίσης, αποτέλεσαν τα ιστορικά και αδιάσειστα ντοκουμέντα πάνω στα οποία στηρίχτηκε η αναγνώριση του Δομένικου ως Μαρτυρικής Κοινότητας από το επίσημο ελληνικό κράτος με το υπ αριθμόν 399/7-12-1998 Προεδρικό Διάταγμα.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΩΤΗ Τηλεγράφημα Ελασσόνα 19/2/1943
Προς Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, Υπουργείο Εσωτερικών, Αρχηγείο Χωροφυλακής
Αριθμός 16/41/19α/19/2/43
Από παρελθούσης Τρίτης κωμόπολις Δομενίκου δεν υπάρχει. Στρατός κατοχής με επικεφαλής αξιωματικούς, εξ αφορμής μιας επιθέσεως, ενεργηθείσης κατ αυτού υπό 50δος ενόπλων ανταρτών και ενισχυθείς εκ Λαρίσης, Τυρνάβου και Ελάσσονος με στρατόν και αεροπορίαν, δεν επεδόθη εις δίωξιν των ανταρτών, αλλά μετά λύσσης επεδόθη εις εύκολον ηρωισμόν, δηλαδή σύλληψιν και φόνον αθώων, διαρπαγήν και πυρπόλησιν οικιών. Εκτός των συλληφθέντων εντός κωμοπόλεως, συνέλαβον εν υπαίθρω και πάντα ασχολούμενον εις γεωργικός εργασίας και τους εφόνευσαν. Μέχρι στιγμής αριθμός εκτελεσθέντων υπερβαίνει 150, χωρίον Μυλόγουστα 15, Αμούρι 5. Πυρποληθείσαι οικίαι 200. Δομένικον θρήνοι, οδυρμοί και κραυγαί απελπισίας ακούγονται και συγκινητικαί σκηναί εκτυλίσσονται. Απορφανισθείσαι οικογένειαι στερούνται τροφής, στέγης και παντός χρειώδους.
Διοικητής Υποδιευθύνσεως Ελάσσονος Νικ. Μπάμπαλης, Μοίραρχος
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ
Αριθ. 16/41/19β Ελασσών 19/2/43
Προς το Ιταλικόν Φρονραρχείον Ελάσσονος. Ελασσόνα
Διαμαρτύρομαι με όλιν την δύναμιν της ψυχής μου ως αξιωματικός και ως άνθρωπος διά τα αποτρόπαια εγκλήματα τα οποία την παρελθούσαν Τρίτην δεκάτη έκτην τρέχοντος μηνός διέπραξεν εις Δομένικον ο στρατός σας, έχων δυστυχώς αξιωματικούς επικεφαλής, διά θανατώσεως 150 αθώων και αόπλων πολιτών Δομενίκου, απορχρανίσας ισαρίθμους οικογενείας και ρίψας εις την δυστυχίαν και θλίψιν αρκετάς εκατοντάδας αθώων γυναικόπαιδων και πυρπολήσας υπερδιακοσίας οικίας μετά των υπαρχόντων των και αφού προηγουμένως οι αξιωματικοί και στρατιώται σας αφήρεσαν ό,τι πολύτιμον αντικείμενον εν- ρον.
Εναντίον του στρατού σας επετέθησαν ένοπλοι και πιθανόν να εφόνευσαν στρατιώτας σας. Ενισχυθείς όμως ο στρατός σας από τον Τύρναβον και την Αάρισα από ξηράς και αέρος, και καταστάς ασυγκρίτως ισχυρότερος, είχε υποχρέωση να επιδοθεί εις την καταδίωξην των ενόπλων εκείνων και όχι να στραφεί εναντίον αθώων ανθρώπων οι οποίοι πεισθέντες εις τας επισήμους υποσχέσεις σας ότι ως, οσάκις μεταβαίνωσιν Ιταλοί στρατιώται, να παραμένωσιν εις τα χωρία των μη διατρέχοντες κανένα κίνδυνον και βασιζόμενοι εις την αθωότητά των παρέμειναν εκεί διά να εύρωσιν οικτρότατον θάνατον και να εγκαταλείψωσιν εις την θλίψιν και απόγνωσιν συζύγους και παιδιά. Δεν σας είναι βεβαίως άγνωστον ότι τον άμαχον πλυθυσμόν προστατεύουν διεθνείς νόμοι και συνθήκαι, τας οποίας ούτε ετηρήσατε, ούτε εσεβάσθητε, εν αντιθέσει προς ημάς, οι οποίοι κατά τον μεταξύ μας πόλεμο εν Αλβανία ετηρήσαμεν. Εν τούτοις ισχυρίζεσθε ότι είσθε το πλέον πεπολιτισμένον Κράτος της Ευρώπης και όμως παρόμοια κακουργήματα δεν τα διαπράττουν παρά μόνο βάρβαροι. Και άλλοτε στρατιώται σας και αξιωματικοί διέπραξαν εγκλήματα φονεύσαντες αθώους πολίτας και επιχειρήσατε να συγκαλύψετε τα εγκλήματα αυτά και δεν εδίστασαν οι αξιωματικοί σας να αποδώσουν τους χρόνους εις Έλληνας περιβληθέντας δήθεν στολάς Ιταλών και επιχείρησαν να με εκβιάσουν να υποβάλω αναφοράν αναιρούσαν προηγουμένην διά της οποίας κατήγγειλα τους γόνους αυτούς. Τώρα ποίαν δικαολογίαν θα προβάλητε; Ημείς στηριζόμενοι εις τα γεγονότα τον Δομενίκον θα πιστεύωμεν ακραδάντως ότι όλοι οι γόνοι των Ελλήνων είναι έργον σας.
Ο Διοικητής της Υποδιευθύνσεως Ελάσσονος Ν. Μπάμπαλης, Μοίραρχος.
Αρκετά χρόνια μετά, περίπου το 1965, στη θέση «Καυκάκι» στήθηκε Μνημείο Εκτελεσθέντων, έργο των κατοίκων του Δομένικου σε συνεργασία με το Γενικό Επιτελείο Στρατού, όπου είναι αναγραμμένα τα ονόματα των εκτελεσθέντων. Ύστατη τιμή για τους ήρωες νεκρούς μας υπήρξε η καθιέρωση της 16ης Φεβρουαρίου ως δημόσιας εορτής τοπικής σημασίας για το Δήμο Ποταμιάς, επονομαζόμενης «Καυκάκεια», με το υπ αριθμ. 190/2009 (ΦΕΚ 224/Α/18.11.2009) Προεδρικό Διάταγμα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 6:30 μ.μ. ΣΤΟ Ε.Β.Ε.Α. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑ'' ΤΗΣ ΕΛΙΝΑΣ ΜΑΣΤΕΛΛΟΥ-ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ - ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΩΝ

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΝΕΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ 430 ΣΕΛΙΔΩΝ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Οἱ ἐκδόσεις «ΠΕΛΑΣΓΟΣ» τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα σᾶς προσκαλοῦν στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τῆς Ἐλίνας Μαστέλλου-Γιαννάκενα μέ τίτλο, 

Παῦλος Μελᾶς καί Μακεδονικός Ἀγώνας (1904-1908)
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ

Τό βιβλίο παρουσιάζουν:
Δήμητρα Μυλωνά, δημοσιογράφος
Γιώργος Δημακόγιαννης, ἐκδότης «Ἀδούλωτης Μάνης»
Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, δημοσιογράφος καί ἡ
Ἐλίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα, συγγραφέας τοῦ βιβλίου
Συντονίζει ὁ Παναγιώτης Σαββίδης, δημοσιογράφος.
Ἡ ἐκδήλωση θά πραγματοποιηθεῖ
τήν Δευτέρα 29 Ὀκτωβρίου 2018, 6.30 μ.μ., στό Ἐμπορικό καί Βιομηχανικό Ἐπιμελητήριο Ἀθηνῶν (Ε.Β.Ε.Α.) Ἀκαδημίας 7, 6ος ὄροφος).

Ἡ παρουσία σας θά εἶναι χαρά καί τιμή γιά ὅλους μας.
Εἴσοδος Ἐλεύθερη.

Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΓΡΑΨΕ ΚΙ Ο ΛΑΟΣ ΥΠΕΓΡΑΨΕ

Εγγύς της 28ης Οκτωβρίου. Κάθε ελληνικός ενιαυτός, την 28η Οκτωβρίου, ενώνεται με το πολεμικό και αξέχαστο 1940

Του Παναγιώτη Λιάκου
 
Αυτές τις ημέρες, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, ταξιδεύοντας τον χρόνο στο σημείο όπου το μηδέν της ύλης συναντήθηκε με το άπειρο της ψυχής, οι συνειδήσεις της ράτσας μας συντονίζονται με τον Παράδεισο, τα Ιλίσια Πεδία, τις νήσους των Μακάρων, με όλα τα πεδία αιώνιας ευφροσύνης - εκεί όπου βασιλεύει αδιατάρακτα το ηλιακό φως της θείας αρετής. 
Μικρά παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι και μεσόκοποι αισθάνονται αυτόν τον σπάνιο, τον ιδιαίτερο εσωτερικό κραδασμό που μόνο οι περιπέτειες του έθνους και οι μεγάλοι έρωτες δύνανται να προκαλέσουν. Ο έσω κόσμος πλημμυρίζει βουβά από συγκίνηση. Οι ήχοι και οι εικόνες, τα τραγούδια και τα ραδιοφωνικά διαγγέλματα της εποχής πυροδοτούν την εκστατική συναισθηματική έκρηξη του ανθρώπου που πλάστηκε για να εκθεωθεί και αντιλαμβάνεται ότι οι πρόγονοί του τα κατάφεραν, γιατί όρθωσαν το ανάστημά τους και ακολούθησαν την αιώνια, άφθαρτη καρδιά του Γένους μας, που πάλλεται στον ρυθμό της Ελευθερίας.

Με φόβο που νικήθηκε από την τόλμη και με ελπίδα στη νίκη, η οποία διέψευσε τις ισορροπίες δυνάμεων, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας θέλησαν να διαβούν πρόθυμα τις πύλες του κινδύνου και να συναντήσουν, αν έτσι ήθελε ο Κύριος, τον θάνατο, ώστε να ανταποκριθούν στον τίτλο τιμής που είναι η ελληνικότητα.
Ενσαρκωτής τέλειος της βούλησης και της ποιότητας του ελληνικού πνεύματος, του αγαθού δαιμονίου που ξυπνά κάθε τόσο την ανθρωπότητα, ο ηγέτης μας Ιωάννης Μεταξάς.

Ο Μεταξάς, ως στρατιωτικός δαφνοστεφής στο πεδίο της μάχης, ήξερε ότι η πάγια ελληνική απάντηση σε ανελεύθερα τελεσίγραφα είναι το ΟΧΙ. Το είπε κατάμονος μπροστά στον ατιμασμένο από τις ίδιες τις πράξεις του Ιταλό πρεσβευτή, εκείνη τη μαγική βραδιά της 28ης Οκτωβρίου, και οι Eλληνες το ύψωσαν μέχρι τους αιθέρες για να το αφιερώσουν στον Θεό. Αν δεν το είχε πει, θα είχε κλέψει την τιμή των Ελλήνων, που θα ξυπνούσαν σκλάβοι το πρωί, παρά την πρόθεσή τους να πολεμήσουν.

Ο Μεταξάς έγραψε το ΟΧΙ στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι Eλληνες το υπέγραψαν. Ζήτω ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς!



ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΝΕΚΡΟΣ Ο ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ.

Νεκρός έπεσε ο 35χρονος Βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας από τα πυρά των Αλβανικών δυνάμεων «RENEA» στο χωριό του, στους Βουλιαράτες του Μειονοτικού Δήμου Δρόπολης της Ελληνικής Μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο. Ο Κωνσταντίνος δέχθηκε δυο θανατηφόρα πυρά ένα στο κεφάλι και ένα στο στήθος.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ακολουθούνται κάποια πρωτόκολλα αντιμετώπισης τέτοιου είδους γεγονότων, από ότι φαίνεται κάτι τέτοιο δεν τηρήθηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτήματα στην κοινότητα μας για τις συνθήκες για τις οποίες σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας.

Το ιστορικό της δολοφονίας όπως το παρουσιάσαμε:

Σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων στο Himara.gr, στις 10πμ 35χρονος Βορειοηπειρώτης από τους Βουλιαράτες πυροβόλησε στον αέρα ενώπιον αστυνομικών προσπαθώντας να τους εμποδίσει να κατεβάσουν την ελληνική σημαία που βρισκόταν σε περίοπτη θέση στην περιοχή. Στην συνέχεια διέφυγε στην ορεινή περιοχή για να αποφύγει την σύλληψη. Οι αστυνομικές δυνάμεις του Αργυροκάστρου ζήτησαν την συνδρομή των αλβανικών ειδικών δυνάμεων "Rinea" και στις έρευνες συμμετέχει και ελικόπτερο που έσπευσε στην περιοχή από τα Τίρανα.

Οι κάτοικοι της περιοχής φοβούνται για την ζωή του νεαρού συγχωριανού τους καθώς θεωρούν πως οι Αλβανοί αναζητούν εξιλαστήριο θύμα. Αυτό δείχνει και η εμπλοκή των ειδικών δυνάμεων της χώρας.
Η προβοκάτσια των αλβανικών ΜΜΕ έκανε την δουλειά της. Κάθε χρόνο στην επέτειο του ΟΧΙ τα χωριά της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία στολίζουν τους δρόμους με την ελληνική σημαία. Το γεγονός αυτό τα αλβανικά μέσα το προβάλουν ως πρόκληση κατά της Αλβανίας με αποτέλεσμα να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη αλλά και την αστυνομία.
-Τα αλβανικά ΜΜΕ έδωσαν στην δημοσιότητα τα στοιχεία του Βορειοηπειρώτη και γράφουν ψευδώς πως πυροβόλησε εναντίων των αστυνομικών.
- Ισχυρές δυνάμεις των αλβανικών ειδικών δυνάμεων στην Δρόπολη. Ενώ έχουν δημοσιευθεί πολλές φωτογραφίες από αλβανικά ΜΜΕ απ' το σημείο της εμπλοκής, δεν υπάρχει καμία που να δείχνει το περιπολικό που υποτίθεται πως ο Βορειοηπειρώτης γάζωσε και έσπασε το τζάμι με σφαίρα από καλάσνικοφ. Τα μέσα δημοσίευσαν και την φωτογραφία του.
-Πυροβολισμοί ακούστηκαν πριν λίγα λεπτά στην περιοχή και στο σημείο έφθασε ασθενοφόρο
- Ο νεαρός έχει κρυφτεί στο υδραγωγείο του χωριού και υπάρχει ανταλλαγή πυροβολισμών. Δημοσιεύθηκε φωτογραφία περιπολικού που δέχθηκε σφαίρες από το καλασνικοφ .
- Οι αλβανικές ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας σκότωσαν τον Κ.Κ

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

HIMARA
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40 : Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΒΗΣΣΑΝΗΣ

Γράφει ο Γεώργιος Μέντζος

Η νικηφόρα μάχη της Βήσσανης εντάσσεται στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού για επανάκτηση των εδαφών της παραμεθορίου που είχαν καταληφθεί από τα ιταλικά στρατεύματα τις πρώτες ημέρες του πολέμου οπότε τα τμήματα προκαλύψεως της 8^ης Μεραρχίας εκτελούσαν υποχωρητικό ελιγμό παρασύροντας τον αντίπαλο μέχρι τη γραμμή Καλπάκι-Καλαμάς.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. 

 Την ηρεμία των πρώτων πρωινών ωρών της Δευτέρας 28^ης Οκτωβρίου διέκοψε στις 4:00 το ηχηρό κουδούνισμα του τηλεφώνου του αξιωματικού υπηρεσίας Ανθυπασπιστή Βασιλείου Ευφραιμίδη (τραυματίστηκε στη μάχη της Βήσσανης) του 3ου  Λόχου προκαλύψεως του Ανεξαρτήτου Τάγματος Δελβινακίου. Τηλεφωνούσε ο Διοικητής του Υποτομέα Δελβινακίου Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής που γνωστο-ποιούσε την είδηση για την επίδοση του ιταλικού τελεσιγράφου του Μουσολίνι και ότι την 6:00 πρωινή θα άρχιζε η επίθεση των Ιταλών. Ευθύς αμέσως ειδοποιήθηκε και το φυλάκιο «Ταμπούρι» που ήταν το πρώτο τμήμα κρούσης του Λόχου με 8 άνδρες με επικεφαλής τον Λοχία Μιχαήλ Μέντζο από τη  Βήσσανη. Ως σήμα προ­ειδοποιήσεως ορίστηκε η ρίψη δύο πυροβολι­σμών τυφεκίου όταν οι Ιταλοί θα διέρχονταν τις πυραμίδες. Τούτο έγινε περί ώρα 5:55 με τους Ιταλούς να φωνάζουν «Μεσημέρι στα Γιάννενα, μεσάνυχτα στην Αθήνα» (Mezzogiorno Janina, mezzanotte Atene) ενώ οι Αλβανοί σύμμαχοί τους εξέβαλαν άναρθρες κραυγές προς εκφοβισμό των Ελλήνων. Πέντε λεπτά νωρίτερα είχαν ακουστεί οι κρότοι από την ανατίναξη της γέφυρας της Κακαβιάς.

    Έτσι άρχισε ο πόλεμος και τις επόμενες τρεις ημέρες, δηλαδή μέχρι τις 30 Οκτωβρίου τα τμή­ματα προκαλύψεως αντιμετώπιζαν τους εισβολείς με απα­ράμιλλο ηρωισμό συμπτυσσόμενα προς την αμυντική τοποθεσία Καλπάκι-Καλαμάς σύμφωνα με το σχέδιο που είχε εκπονήσει ο διοικητής της 8^ης μεραρχίας Υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Το Γενικό Επιτελείο είχε καθορίσει εκ νέου την αποστολή της μεραρχίας, δηλαδή περαιτέρω υποχώρηση μέχρι την κάλυψη του Ζυγού Μετσόβου και της διόδου προς Αιτωλοακαρνανία. Το σχέδιο του Γενικού Επιτελείου ήταν ανεδαφικό αφού θα καθιστούσε αδύνατο ένα μείζονα ελιγμό για κύκλωση του αντιπάλου  που θα είχε ήδη εισχωρήσει βαθειά στο ελληνικό έδαφος αφού κάτι τέτοιο προϋπέθετε ελληνικές δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από τις διατιθέμε­νες. Εξάλλου το σχέδιο αυτό αντέφασκε προς την ηττοπαθή αντίληψη του Aρχιστρατήγου Αλέξανδρου Παπάγου και του μάλλον ανεπαρκούς επιτελείου του για εμπλοκή με τον εχθρό απλώς για την τιμή των όπλων.  

Όμως, κατά τη γνώμη του Κατσιμήτρου οι ΄Ελληνες στρατιώτες κυρίως των παραμεθορίων περιοχών θα πολεμούσαν δυσκολότερα αφού θα είχαν εγκαταλείψει τους βωμούς και εστίες τους υποχωρούντες ενδεχομένως και άτακτα προκειμένου να πολεμήσουν νοτιότερα. Για το λόγο αυτό ο μέραρχος εφήρμοσε το δικό του σχέδιο για άμυνα μέχρι εσχάτων στη γραμμή Καλπάκι-Καλαμάς και στη συνέχεια αντεπίθεση και καταδίωξη των ιταλών εντός του αλβανικού εδάφους. Παρά την ανεπάρκεια των κονδυλίων είχε κατορθώσει με τη βοήθεια των κατοίκων με ουσιαστική συμβολή των γυναικών να κατασκευάσει αξιόλογα οχυρωματικά έργα που εκπλήρωσαν το σκοπό τους.   

Από την πλευρά τους οι Ιταλοί θα εφάρμοζαν το σχέδιο του αρχιστρατήγου Σεβαστιάνο Βισκόντι Πράσκα που προέβλεπε αφενός διάσπαση της αμυντικής διάταξης στη στενωπό Καλπακίου και αφετέρου

υπερκερωτικό ελιγμό σε σχήμα λαβίδας με δυτικό σκέλος Κονίσπολη-Φιλιάτες-Παραμυθιά-Γλυκή-Φιλιπ- πιάδα και ανα­τολικό σκέλος Λιασκοβίκι-Στράτσανη-Κεράσοβο-Βωβούσα-Μέτσοβο.

 Ο Ιταλός αρχιστράτηγος είχε παρασύρει τον Μουσολίνι στην αντίληψη ότι η εισβολή στην Ελλάδα θα συναντούσε μόνο συμβολική αντίσταση και βέβαια το πλήρωσε με την απαξιωτική αποπομπή του στις 9 Νοεμβρίου για να αντικατασταθεί από τον Ουμπάλντο Σοντού που και αυτός δεν διατήρησε τη θέση του για περισσότερες από τέσσερεις εβδομάδες.

    Στις 2 Νοεμβρίου τα ιταλικά στρατεύματα μετά καταιγισμό πυροβολικού και αεροπορική συνερ­γασία άσκησαν πίεση στον υποτομέα Σουδενών και Καλπακίου και το απόγευμα κατάφεραν να καταλάβουν το σημαντικό ύψωμα Γκραμ­πάλα (υψόμετρο 1201 μέτρα). Ωστόσο, την επόμενη ημέρα με σφοδρή αντεπίθεση του 15^ου Συντάγματος υπό τον ταγματάρχη Κωνσταντίνο Πανταζή έγινε ανακατάληψη του υψώματος. Την ίδια ημέρα οι ιταλοί επαναλαμβάνουν την πίεση στο υποτομέα αλλά οι επιθέσεις τους αποκρούονται. Ειδικότερα στις 3 το απόγευμα τάγμα Βερσαλλιέρων με γύρω στα 65 άρματα μάχης επιτίθεται στο ύψωμα Καλπακίου που υπεράσπιζε το 1^ο τάγμα του 40^ου Συντάγματος Ευζώνων με έδρα την Άρτα και επικεφαλής τον Tαγματάρχη Αλέξανδρο Χρυσοχόου. Μετά την αποτυχία τους τα επιστρέφοντα άρματα δέχονται ομοβροντίες από επτά πυροβολαρχίες εγκαταστημένες στη Γκρίμπιανη με διοικητή τον ταγματάρχη πυροβολικού Δημήτριο Κωστάκη γνωστό για την ευστοχία του.

   Στις 7 Νοεμβρίου οι Ιταλοί εξαπέλυσαν και νέα επίθεση κατά του υποτομέα Σουδενών και κατέλαβαν τη Γκραμπάλα που ωστόσο ανακαταλήφθηκε με κεραυνοβόλο αντεπίθεση των Ελλήνων. Στις 8 Νοεμβρίου η κατάσταση είχε σταθεροποιηθεί και ο Χ. Κατσιμήτρος διέταξε την διενέργεια αντεπιθέσεων ευρείας κλίμακας που θα άρχιζαν στις 14 του ίδιου μήνα και θα μετέτρεπαν τον αγώνα από αμυντικό σε επιθετικό για την εκδίωξη των εισβολέων πέραν των συνόρων αλλά και την καταδίωξη τους εντός του αλβανικού εδάφους. Ειδικότερα η μεραρχία ακολούθησε στο σύστημα της προσβολής των πλευρών και νότων του εχθρού μέσω ελιγμών από ελαφρά οπλισμένα και επομένως ευκίνητα τμή­ματα. Μια από τις κατευθύνσεις ήταν αυτή του άξονα Δολιανά-Κουτσόκρανο που προϋπέθετε την εκκαθάριση της περιοχής Βήσσανης-Ρονίτσας-Δελβινακίου. Η Ρονίτσα είναι ύψωμα νοτιοδυτικά της Βήσσανης (βλ. χάρτη).

Σύνθεση δυνάμεων που έλαβαν μέρος στη μάχη της Βήσσανης

  Επικεφαλής της διλοχίας του Ανεξάρτητου Τάγματος προκαλύψεως Δελβινακίου ήταν ο ταγματάρχης Τζανής Αλιβιζάτος. Ο 3^ος λόχος είχε επικεφαλής τον Λοχαγό Χρήστο Παπα­κώστα και διέθετε διμοιρία πολυ­βόλων στο Σταυροσκιάδι και φυλάκια στους Δρυμάδες και Μακρύκαμπο. Διοικητής του 2ου λόχου ήταν ο λοχαγός Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος και διέθετε διμοιρία πολυβόλων στους Ποντικάτες και φυλάκια στο Ορεινό, Σκίπη, Παναγιά, Κακαβιά και Κατούνα. Ο 1^ος λόχος με επικεφαλής τον υπολοχαγό Κωνσταντίνο Παπαδήμα με διμοιρία πολυβόλων στην Καστάνιανη και φυλάκια από την Αγία Μαρίνα μέχρι τη Βάλτιστα (ανατολικά της Μουργκάνας) δεν ενεπλάκη στη μάχη της Βήσσανης. 

 Στη μάχη της Βησσάνης έλαβαν μέρος εκτός από την προαναφερόμενη διλοχία, ένας Λόχος του 1^ου Τάγματος του 40^ου  Συντάγματος και ο προσκολληθείς και διαδραματίσας κρίσιμο ρόλο 6^ος Λόχος του 15^ου Συντάγμα­τος Πεζικού με έδρα τα Γιάννενα και επικε­φαλής τον Λοχαγό Δημήτριο Καραχάλιο.  Η συνολική δύναμη του σχηματισμού ανερ­χόταν περίπου σε 400 μαχητές. 

Στο Ανεξάρτητο Τάγμα συμμετείχαν από τη Βήσσανη 30 άνδρες και συγκεκριμένα ο ανθυπολοχαγός Στέφανος Βοσινάκης, οι λοχίες Μιχαήλ Μέντζος, Ελευθέριος Μαρούκης, Παναγιώτης Μπούτζος, Απόστολος Κωτσάκης, Φίλιππος Γκαμπάλιος, Σταύρος Βασα­γιάννης, οι δεκανείς Γεώργιος Στάθης, Νικόλαος Βαϊμάκης, Ανδρέας Πατσούρας, Χρή­στος Αρχιμανδρίτης, Απόστολος Τζάκος και οι οπλίτες Παντελής Άρμπυρος, Θωμάς Κωτσάκης, Ευάγγελος Ράπτης, Όμηρος Παπαγεωργίου, Χρήστος Χατζής, Κων/νος Χαρισιάδης, Γεώργιος Νεοφώτιστος, Νικόλαος Μπούσιας, Χριστόφορος Τσάτσικας, Δημοσθένης Στούπης, Παντελής Κασιάνης, Ιωάννης Ράπτης, Παντελής Καββάκος, Αλέξανδρος Τζάκος, Ματθαίος Βαϊμάκης, Βασίλειος Μηλιώνης, Ιωάννης Βέης, και Κωνσταντίνος Γκορίτσας.

     Στην παραπάνω δύναμη συμμετείχαν και στρατιώτες από άλλα χωρία και συγκεκριμένα Λίμνη 6, Λαχανόκαστρο 10, Άγιος Κοσμάς 6, Γεροπλάτανος 8, Μερόπη 7, Καστάνιανη 12, Περιστέρι 15, Αγία Μαρίνα 16, Κοσοβίτσα Βορείου Ηπείρου 1, Βασιλικό 16, Λάβδα­νη 18, Κρυονέρι 3, Δρυμάδες 4, Κακόλακκος 2, Φαράγγιον 8, Ξηρόβαλτος 2, Άνω Ραβέ­νια 7, Κάτω Ραβένια 9, Αργυροχώριο 9, Κτίσματα 9, Σιταριά 9, Στρατινίστα 4, Σταυρο­σκιάδι 3, Ψηλόκαστρο 4, Μαυρονόρος 2, Ποντικάτες 5, Βάλτιστα 6, Μαυροβούνι 2, Παλαιόπυργος 4, Παρακάλαμος 9, Κάτω Μερόπη 6, Ορεινό 3, Πωγωνιανή 8. Εξάλλου από την επαρχία Δωδώνης συμμετείχαν στρατιώτες από Δολιανά 4, Ασπροχώρι 2, Ελευ­θεροχώρι 4, Βαρνάδες 1 και  Πετροβούνι 1. Επίσης από Μεσολόγγι 2, Τριχωνίδα 1 και  Κέρκυρα 1.

 Για τους τόπους προέλευσης των ανδρών του Λόχου της 1^ου Τάγματος του 40^ου Συντάγματος Ευζώνων και του 6^ου λόχου του 15^ου Συντάγματος δεν υπάρχουν στοιχεία.

Η μάχη της Βήσσανης

    Η Βήσσανη και τα γύρω υψώματα είχαν καταληφθεί από ιταλικά στρατεύματα δυνάμεως Τάγματος κατά της πρώτες ημέρες υποχωρητικών ελιγμών των ελληνικών τμημάτων προ­καλύψεως που διήρκεσαν από τις 28 Οκτωβρίου μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1940 δεδομέ­νου ότι την επόμενη μέρα άρχισε η νικηφόρα αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων. Τα ιταλι­κά τμήματα ανήκαν στην 23^η Ορεινή Μεραρχία Πεζικού «Φερράρα» με επίστρατους κυ­ρίως από το Μπάρι και τη γειτονική περιοχή του οροπεδίου Murge και επικεφαλής τον Στρατηγό Λυκούργο Ζανίνι. Η Μεραρχία είχε δύναμη 16.000 ανδρών από τους οποίους 3.500 αλβανοί και είχε υπαχθεί σε ευρύτερο στρατιωτικό σχηματισμό που για προπαγανδι­στικούς λόγους είχε ονομαστεί Σώμα Στρατού Τσαμουριάς. Στο σχολείο, το παρθενα­γωγείο και τη στέρνα

δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Βήσσανης οι Ιταλοί είχαν εγκαταστήσει μονάδες ορεινού πυροβολικού και πολυβόλων για τον έλεγχο της ευρύτερης πε­ριοχής.

Στις 19 Νοεμβρίου και περί ώρα 2:00 πρωινή η διλοχία του ανεξάρτητου Τάγματος Δελβι­νακίου και ο 6ος λόχος  του 15^ου Συντάγματος Πεζικού δια­τάχθηκαν από τον Αντισυνταγμα­τάρχη Μαρδοχαίο Φριζή που είχε την ευθύνη όλων τμημάτων πεζικού και πυροβολικού της περιοχής Δελβινακίου να διέλθουν τον ποταμό Γορμό που αποτελεί παραπόταμο του Καλαμά και να ανακαταλάβουν τη Βήσσανη και τα γύρω υψώματα. Στο πλαίσιο αυτής της διαταγής αποφασίστηκε η διέλευση του ποτα­μού από ανατολή προς δύση από δύο σημεία.  Έτσι ο 6^ος Λόχος του 15^ου Συντάγματος μαζί με διμοιρία πολυβόλων διήλθε τον ποταμό σε θέση κατά τη γραμμή Κάτω Ραβένια-Άγιος Βασίλειος και κατέλαβε υψώματα δεσπόζοντα της δυτικής όχθης του ποταμού και με τον τρόπο αυτό διευκόλυνε τη διάβαση και της υπόλοιπης δύναμης από το προβλεπόμενο σημείο στο ύψος του χωριού Λίμνη. Ωστόσο τούτο δεν ήταν ευχερές αφού το ύψωμα Ψηλή Ράχη και το χωριό κατέχονταν από ιταλικές δυνάμεις. Πράγματι και στις δύο προσπάθειες διάβασης το Τάγμα είχε απώλειες 4 νεκρούς και περί τους 20 τραυματίες. Ωστόσο η Διοίκηση Πεζικού της 8^ης Μεραρχίας αρνήθηκε να επιτρέψει στο υπόλοιπο του Τάγματος να διέλθει από άλλη διάβαση καλυμμένη από βλάστηση και ως εκ τούτου μη προσβαλλόμενη ευχερώς από τον εχθρό. Προφανής αιτία της άρνησης ήταν το γεγονός ότι η εναλλακτική αυτή διάβαση δεν ήταν σημειωμένη στο χάρτη και υπήρχε κίνδυνος το βάθος του ποταμού να προκαλούσε πνιγμούς ενώ στις σημειωμένες διαβάσεις το βάθος δεν υπερέβαινε το ένα μέτρο. Κατόπιν τούτου μέρος του τάγματος είχε καθηλωθεί ανατολικά του ποταμού ενώ το τμήμα που είχε διέλθει παρέμενε στις θέσεις του σφυροκοπούμενο από πυρά πυροβολικού, όλμων και αυτομάτων όπλων των ιταλικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο ύψωμα Ψηλή Ράχη.

    Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο 6^ος Λόχος αντί να διέλθει τον ποταμό στο σημείο για το οποίο είχε διαταχθεί, παρεξέκλινε λόγω εσφαλμένου προσανατολισμού του οπλίτη από τη Βήσσανη που είχε ζητήσει ως οδηγό και τούτο εξαιτίας του σκότους. Η απόκλιση αυτή προκάλεσε αραίωση των ελληνικών δυνάμεων και δυσχέρανε την ανακατάληψη της Βήσσανης. Συγκεκριμένα η διέλευση έγινε δύο χιλιόμετρα βορειότερα  και όταν τούτο έγινε αντιληπτό ο λόχος έκανε λοξή στροφή αριστερά προς την κατεύθυνση του υψώματος Καγιούνενα οπότε όμως δέχθηκε πλευρικά πυρά αντεπίθεσης από εχθρική δύναμη ενός Τάγματος. Την 8:30 πρωινή ώρα ο λόχος κατέλαβε το εν λόγω ύψωμα που βρίσκεται Βόρειο-ανατολικά της Βήσσανης όπου ακολούθησε συμπλοκή με δύναμη του εχθρού αποτελούμενη από δύο λόχους που εκδιώχθηκαν από την τοποθεσία αυτή. Έτσι διευ­κολύνθηκε η διάβαση του ποταμού από τις υπόλοιπες δυνάμεις του ανεξαρτήτου Τάγματος που κατέλαβε και άλλα υψώματα βορειότερα αυτού που βρίσκεται κοντά στο εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου.

    Οι απώλειες του 6^ου Λόχου ήταν μόνο ένας ελαφρά τραυματισμένος και τούτο οφείλεται μάλλον στην ταχύτητα της πορείας και τον αιφνιδιασμό του εχθρού που κατά τη φάση αυτή είχε 20 νεκρούς από τους οποίους δύο αξιωματικοί και 30 αιχμάλωτοι που παραδό­θηκαν προς φύλαξη στο ανεξάρτητο Τάγμα Δελβινακίου.

      Στη συνέχεια ο Λόχος απέκρουσε βέβαια την αντεπίθεση των Ιταλών αλλά καθηλώ­θηκε στη θέση αφού υφίστατο αρκετές απώλειες δεδομένου ότι τραυματίστηκε ο διοικητής του Δ. Καραχάλιος, δύο αξιω­ματικοί διμοιρίτες και 40 οπλίτες από τους οποίους τέσσερις θανάσιμα. Ωστόσο, το αίτημα του 6^ου Λόχου προς το ανεξάρτητο Τάγμα που εκείνη τη στιγμή δεν υφίστατο πίεση, για ενίσχυση των νώτων του δεν φαίνεται να βρήκε ανταπό­κριση αλλά μόνο παρότρυνση για παραμονή στα καταληφθέντα υψώματα. Και ναι μεν οι εχθρικές επιθέσεις αποκρούον­ταν αλλά οι απώλειες του λόχου αυξάνονταν και τα πυρο­μαχικά εξαντλούνταν χωρίς και πάλι ανταπόκριση από το ανεξάρτητο Τάγμα με συνέπεια ο διοικητής του Λόχου να συστήσει οικονομία και εκδίωξη του εχθρού με τη φωνή «εφ’ όπλου λόγχη – Αέρα».

       Η θέση εξακολούθησε να κατέχεται μέχρι το απόγευμα και σ’ αυτό συνέτεινε η πα­ραμονή στο πεδίο της μάχης του τραυματισμένου Λοχαγού Δ. Καραχάλιου που δήλωσε στους στρατιώτες του ότι δεν εννοεί να εγκαταλείψει το ύψωμα λέγοντας επί λέξει «εγώ θα μείνω εδώ και αν θέλετε να αφήσετε τον λοχαγό σας να τον συλλάβουν αιχμάλωτο φύγετε». Η απάντηση των στρατιωτών ήταν με μια κραυγή «Όχι δεν θα τον εγκαταλεί­ψουμε, εδώ θα πεθάνουμε όλοι» και πυροβολούσαν όρθιοι. 

  Όταν τελικά ο διοικητής του Τάγματος ήλθε αυτοπροσώπως στο ύψωμα συνειδητο­ποίησε τη δυσχερή θέση στην οποία είχε περιέλθει ο 6^ος Λόχος και διέταξε την ενίσχυσή του με πυρομαχικά. Επίσης διέταξε τον διοικητή του 3^ου Λόχου Ευζώνων Λοχαγό Λέανδρο Δασκαλόπουλο προκειμένου με ένα ουλαμό του Λόχου του να διαβεί τον ποταμό και να προστρέξει προς ενίσχυση του 6^ου Λόχου στο δεξιό του οποίου ο ουλαμός πράγματι έφθασε τις απογευματινές ώρες. Έτσι ο 6^ος Λόχος όχι μόνο απέφυγε να συμπτυχθεί λόγω των απωλειών από τις συχνές επιθέσεις αλλά και να συγκρατηθεί στις θέσεις του επιφέ­ροντας σοβαρές απώλειες στον εχθρό.

   Τελικά παρά την άρνηση της Μεραρχίας και προκειμένου να ανακουφιστεί η δύναμη που είχε ήδη διέλθει τον Γορμό, έγινε διάβαση και της υπόλοιπης δύναμης από το μη χαρτο­γρα­φημένο σημείο και περί την 1:00 πρωινή ώρα της 20^ης Νοεμβρίου άρχισε η κατά­ληψη των υψωμάτων νότια της Βήσσανης.

   Οι συγκρούσεις αυτής της ημέρας προκάλεσαν αυξημένες ελληνικές απώλειες. Για το λόγο αυτό εκδόθηκε διαταγή για την ταφή των νεκρών ελλήνων και ιταλών. Στη συνέχεια μετά από διαταγή του Αποσπάσματος έγινε συνένωση της εναπομείνασας δύναμης του 6^ου Λόχου με το ΙΙ Τάγμα του 15^ου Συντάγματος με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Μάρκο Κα­ραμαλέγκο. Με τη συνεργασία του ουλαμού του 3^ου Λόχου Ευζώνων συνεχίστηκε η επίθεση και καταλήφθηκε η Βήσσανη και Λίμνη και τα γύρω υψώματα ενώ το Τάγμα κατέλαβε τα υψώματα Κουγιούνενα, Προφήτης Ηλίας και την περιοχή νότια της Βήσσανης. Συνελήφθησαν πολλοί αιχμάλωτοι και άφθονο πολεμικό υλικό. Οι εναπομεί­ναντες Ιταλοί για να αποφύγουν περικύκλωση και επωφελούμενοι από το εν τω μεταξύ επελθόν σκότος κατέφυγαν στους Ποντικάτες αφήνοντας πίσω τους τμήματα θυσίας. Επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας το πυροβολικό τους έβαλε κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

    Ο ουλαμός υπό τον Λ. Δασκαλόπουλο κατέλαβε και τα αντερείσματα βόρεια του χω­ριού Λίμνη, καθώς και το χωριό όπου συνέλαβε περισσότερους από 100 Ιταλούς αιχμα­λώτους.

Απώλειες μάχης

     Στους νεκρούς της μάχης της Βήσσανης εξέχουσα θέση κατέχει ο επικεφαλής Ταγμα­τάρχης Τζαννής Αλιβιζάτος που είχε γεννηθεί στα Δαμολιανάτα της Κεφαλλονιάς το 1899 και από μικρή ηλικία είχε την επιθυμία να καταταγεί στο στράτευμα. Έτσι μετά τις γυμνασιακές σπουδές του εισήλθε στο Πολυτεχνείο, το οποίο εγκατέλειψε για να κατατα­γεί ως εθελοντής στο Στρατό της Εθνικής Άμυνας το 1917. Μετά από εξάμηνο ονομά­στηκε έφεδρος ανθυπολοχαγός και τραυματίστηκε στη μάχη του Σκρα (διαμπερές τραύμα δεξιού μηρού από θραύσμα οβίδας). Προτού αναρρώσει τελείως επανήλθε στο Λόχο του και τοποθετήθηκε στο τμήμα στρατού κατοχής Κωνσταντινουπόλεως. Στη συνέχεια ως Υπολοχαγός τοποθετήθηκε στη Μεραρχία Αρχιπελάγους και πολέμησε σχεδόν σε όλες τις μάχες της Μικράς Ασίας όπου τραυματίστηκε τρεις φορές

Το 1924 προήχθη σε λοχαγό και μονιμο­ποιήθηκε. Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού και κατόπιν στην Ακαδημία Πολέμου.

Τον Αύγουστο του 1940 τοποθετήθηκε από το επιτελείο του Α΄ Σώματος Στρατού όπου είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών ως επικεφαλής του ανεξάρτητου Τάγματος Δελβινακίου υπαγό­μενου στην 8η Μεραρχία. Έλαβε μέρος στη μάχη Καλπακίου και του υψώματος Προφήτης Ηλίας Δολιανών. Εφονεύθη στο εξωκλήσι Άγιοι Απόστολοι γύρω στις 2:00 το μεσημέρι στις 20 Νοεμβρίου τη στιγμή που παρακολου­θούσε με διόπτρα Zeiss Ikon τις κινήσεις των ιταλικών δυνάμεων στο ύψωμα απέναντι από το εξωκλήσι Αγίου Κοσμά δεχθείς σφαίρα από ριπή πολυβόλου στον αριστερό οφθαλμό που διήλθε πρώτα από τον αριστερό αντι­κειμενικό φακό της διόπτρας από πα­ρακείμενη ακατοίκητη οικία όπου ενέδρευαν τρεις Ιταλοί στρατιώτες. Ενταφιάστη­κε στο χωριό Δολιανά.

   Τη διοίκηση του Tάγματος ανέλαβε προσωρινά παρά τον τραυματισμό του ο Λοχαγός Χρήστος Παπακώστας που ήταν επικεφαλής του 3^ου Λόχου προκαλύψεως. Ο Χ. Παπα­κώ­στας είχε γεννηθεί το 1900 στον Καταρράκτη Αγνάντων Άρτης και πολεμήσει στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας. Έλαβε μέρος μεταξύ άλλων στη μάχη Σταυροσκιαδίου-Δρυμάδων και τη γενική αντεπί­θεση Καλπακίου. Κατά τις επιθετικές ενέργειες του λόχου ετίθετο επικεφαλής και πα­ρέμενε πάντοτε όρθιος κινούμενος προς τα τμήματα του εχθρού εμψυχώνοντας τους άνδρες του με τα λόγια «Παιδιά όλες οι σφαίρες δεν σκοτώνουν». Εφονεύθη στις 28 Δεκεμβρίου 1940 κα­τά τη διάρκεια επίθεσης επί αλβανικού εδάφους προς κατάληψη του υψώματος 1730 ανατολικά του χωριού Λέκλη (Lekël). Συγκεκριμένα  εβλήθη στο στήθος από ριπή πολυβόλου στο ύψωμα 1615 Χόρμοβο (έκτοτε ύψωμα «Παπακώστα») νοτιοανατολικά του Τεπελενίου και εντα­φιάστηκε στο χωριό Λάμποβο (Ζάππα) που βρίσκεται βόρεια του Αργυροκάστρου.

     Ο 2^ος Λόχος είχε 10 νεκρούς από τους οποίους ο διμοιρίτης ανθυπολοχαγός Κων­σταντίνος Παπαγεώργης της τάξης 1940 της Σχολής Ευελπίδων από τα Γαϊτανάκια Ζα­κύνθου που έπεσε στο ύψωμα του Αγίου Αθανασίου στις 19 Νοεμβρίου. Στο ύψωμα Άγιος Σπυρίδων έπεσε στις 20 Νοεμβρίου ο μόνιμος επιλοχίας Θεμιστοκλής Βαβουράκης από το χωριό Βισταγή Ρεθύμνου. Επίσης εφονεύθησαν, προερχόμενοι από άλλα χωριά του Πωγωνίου και διάφορες περιοχές της χώρας, οι μαχητές Σπυρίδων Δάκας από Αγία Μαρί­να, τραυματιστείς θανάσιμα στη θέση Μαντριά του υψώματος ΄Αγιος Αθανάσιος, Νικόλαος Χαρίσης από Σιταριά, τραυ­ματισθείς θανάσιμα στο ύψωμα Άγιος Κοσμάς και αποβιώσας στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 25 Νοεμβρίου, Χρήστος Καρράς από Στρατινίστα, στα υψώ­ματα Βήσσανης, Γεώργιος Παπαγιάννης από Λάβδανη, στο άλσος της Μονής ‘Αβελ, Ευάγγελος Λάππας από Μουκοβίνα Λάκκας Σουλίου, στο ύψωμα Αγίου Κοσμά, Πέτρος Κεφαλάς από Πετροβούνι Δωδώνης, στα υψώματα Βήσσανης,  Βασίλειος Ράμμος από Καστάνιανη, στο ύψωμα Άγιος Σπυρίδων και Δημήτριος Παπαγρηγορίου από Καστρί Ηγου­μενίτσας, στα υψώματα Βήσσανης.

    

Ο 3^ος Λόχος είχε 9 νεκρούς μεταξύ των οποίων ο Βησσα­νιώτης οπλίτης Όμηρος Παπαγεωργίου που εφονεύθη στη θέση Μαντριά του υψώματος Αγίου Αθανασίου στις 19 Νοεμβρίου. Από άλλα χωριά του Πωγωνίου και διάφορες περιοχές της χώρας εφονεύθησαν οι Παναγιώτης Κολίτας, δεκανέας από το Περιστέρι, στα υψώματα Βήσσανης, Κων­σταντίνος Νταβέλης από Μαυρονόρος, στα υψώματα Βήσσανης, Βασίλειος Δελάρης δεκανέας από Άγιο Κοσμά, στη θέση Μαντριά του υψώματος ΄Αγιος Αθανάσιος, Γρηγόριος Ζυγούνας από το Κεφαλόβρυσο, στη θέ­ση Μαντριά του υψώματος Αγίου Αθανασίου, Μιλά­νος Φωτιάδης από Φαράγ­γι, στο ύψωμα ΄Αγιος Αθανασιος, Λεβής Σαμουήλ από Κέρκυρα, στη θέση Μέγα Δένδρο,  Θεοφάνης Τσατής από Αγία Μαρίνα, στο ύψωμα  Άγιος Κωνσταντίνος και Θωμάς Σκέρλος από Λάβδανη, στο ύψωμα Άγιος Κων­σταντίνος.

Σ’ αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και οι προερχό­μενοι από χωριά της Άρτας στρατιώτες Χρήστος Κακο­χρήστος από Μαρκινάδα, Αγαθοκλής Τσάκας από Τε­τράκωμο και  Κωνσταντίνος Δάσκαλος από Μεσόπυργο και υπηρετούντες στο 1^ο Τάγμα του 40^ου Συντάγματος Ευζώνων που εφονεύθησαν στη σύγκρουση στα υψώ­ματα Αγίας Τριάδας.

 Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, έπεσαν στο ύψωμα Αγίου Αθανασίου 4 στρατιώτες από τον 6^ο λόχο του 15^ου Συντάγματος Πεζικού. Πρόκειται για τους Τιμολέοντα Βάρδα από Δίλοφο Ζαγορίου, Γεώργιο Ευθυμίου από Κυραβγένα Τριχωνίδας, Νικόλαο Καλο­γιάννη από Βαρνάδες Δωδώνης και Δημήτριο Μέγγουλη από Λίππα Δωδώνης.

  Οι τραυματίες αξιωματικοί ήταν εκτός από τον Χρήστο Παπακώστα, οι Λοχαγοί Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος και Δημήτριος Καραχάλιος, ο υπολοχαγός Βασίλειος Μπουζάνας, οι Ανθυπολοχαγοί Θεόδωρος Καλλικάντζαρος και Ελευθέριος Οικονόμου και οι Ανθυ­πασπιστές Βασίλειος Ευφραιμίδης και Στασινόπουλος. Οι οπλίτες τραυματίες ανήλθαν σε 36 μεταξύ των οποίων οι Βησσανιώτες Από­στολος Κωτσάκης, Βασίλειος Μηλιώνης, Κωνσταντίνος Χαρισιάδης και Κωνσταντίνος Τσέλιος.

  Από τους αμάχους η Άννα Χανδάνου εφονεύθη στις 20 Νοεμβρίου εντός της οικίας της από οβίδα πυροβόλου.

 Πηγές

Το παρόν σημείωμα κατέστη δυνατό να γραφεί κυρίως στη βάση του αρχείου που είχε συγκεντρώσει με προσπάθεια πολλών ετών ο πατέρας μου Μιχαήλ με την προοπτική συγγραφής λευκώματος πεσόντων στη μάχη της Βήσσανης και άλλες συγκρού­σεις στην ευρύτερη περιοχή του Πωγωνίου.

 Οι κυριότε­ρες πηγές για την περιγραφή των επιχειρήσεων που εξιστορούνται είναι ατελείς και προέρχονται από πολε­μικές αναφορές των Α. Χρυσοχόου μετέπειτα Ταξίαρ­χου σε πολεμική διαθεσιμότητα και Δ.Καραχάλιου, καθώς και σημειώσεις του διμοιρίτη του 6^ου Λόχου του 15^ου Συντάγματος Ανθυπολοχαγού Αλέξανδρου Σίτα, μετέπειτα Αντισυνταγματάρχη σε πολεμική διαθεσι­μότητα. Αντίθετα δεν υπάρχουν πηγές από υπηρετή­σαντες στη διλοχία του ανεξάρτητου Τάγματος Πωγωνίου με συνέπεια την έλλειψη περισ­σότερο ολοκληρωμένης αντίληψης των γεγονότων.

http://agpanag.blogspot.gr/search?updated-max=2014-08-14T13:22:00-07:00&max-results=7