31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922 : Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ ΣΜΥΡΝΗ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ (ΒΙΝΤΕΟ)

Πηγές : 1.George Horton, Η μάστιγα της Ασίας, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, 2007
2.Γκάιλς Μίλτον, Χαμένος Παράδεισος. Σμύρνη 1922. Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού, μτφρ. Αλ. Καλοφωλιάς, Μίνωας, Αθήνα, 2008
3.Δημήτρης Φωτιάδης, Σαγγάριος: Εποποιία και Καταστροφή στη Μικρά Ασία, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, Αθήνα, 2011
4.Καραμπέτ Χατζεριάν, Στη Σμύρνη το 1922. Μεταξύ πυρός, ξίφους και θαλάσσης, μτφρ. Ν. Πρωτοπαπάς, Πατάκης, Αθήνα, 2008

ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Ανδρονίκη Χρυσάφη Ιστορικός


Είδα με τα ίδια μου τα μάτια έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει σε ένα σπίτι κρατώντας μικρούς τενεκέδες πετρελαίου ή βενζίνης και μέσα σε λίγα λεπτά το σπίτι να γίνεται παρανάλωμα…
Οι δάσκαλοι και τα κορίτσια μας είδαν Τούρκους που φορούσαν κανονικές στολές στρατιωτών και, σε πολλές περιπτώσεις, στολές αξιωματικών, να κρατούν μακριά ξύλα με κουρέλια στην άκρη τους, τα οποία είχαν βουτήξει σε έναν τενεκέ με κάποιοι υγρό. Τα έφερναν μέσα στα σπίτια που αμέσως μετά έπιαναν φωτιά…
Στο βάθος του δρόμου είδα μια ομάδα στρατιωτών να ξεφορτώνει κάτι που έμοιαζε να είναι μεγάλα βαρέλια με πετρέλαιο. Κρίνοντας από το χρώμα και το σχήμα τους, ήταν ολόιδια με τα βαρέλια της Εταιρείας Πετρελαίων της Σμύρνης. Ένιωσα ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά και συνειδητοποίησα τον σκοπό όλων αυτών των προετοιμασιών…
Νιώσαμε σταγόνες να μας πιτσιλίζουν. Στρατιώτες από τον δρόμο έριχναν στους τοίχους ένα υγρό με κουβάδες. Μόλις μύρισα αυτό το υγρό πάνω στα βρεγμένα μου ρούχα, κατάλαβα ότι ήταν πετρέλαιο…
Αμερικανοί πεζοναύτες που στάλθηκαν στην αρμένικη συνοικία ανέφεραν ότι είδαν Τούρκους στρατιώτες να πετούν μέσα στα αρμένικα σπίτια κουρέλια μουσκεμένα με πετρέλαιο…
Στη διαδρομή είδαμε άδεια βαρέλια πετρελαίου και βενζίνης σκορπισμένα εδώ κι εκεί και υγρό να τρέχει στους δρόμους…
Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού απλωνόταν μπροστά μου. Η πυρκαγιά εξαπλώνεται από δύο πλευρές. Αυτές είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους και είναι ολοφάνερο ότι η φωτιά άναψε ταυτόχρονα σε δύο σημεία…
Κατά τις 12.00 φάνηκαν οι πρώτες φωτιές. Μια, δυο τρεις, όλες στην αρμένικη συνοικία. Να γιατί την ξεκαθάρισαν πρώτη. Ήθελαν, όταν θα έφτανε η ύστατη ώρα, να’ χουν να κάνουν μονάχα με άδεια και άψυχα σπίτια.
Κάποιοι πετούσαν εμπρηστικές βόμβες και έριχναν πετρέλαιο. Οι φλόγες κατέληξαν στις αποβάθρες, που ήταν κατάμεστες από φτωχούς ανθρώπους που περίμεναν τη σειρά τους για να σωθούν…


Η ΑΠΟΒΑΘΡΑ

Η καταστροφή της «Σμύρνης των απίστων» ήταν μια πολιτική απόφαση. Ποιας όμως πλευράς; Η επίσημη τουρκική ιστορία συνεχίζει να αρνείται κάθε πιθανότητα δικής της εμπλοκής, και η πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοκληρωτικά την πόλη υπήρξε για δεκαετίες πεδίο, επιστημονικών και μη, αντεγκλήσεων. Δεν μελετάται πάντα με νηφαλιότητα από Έλληνες και Τούρκους ιστορικούς, αλλά ούτε και από ανεξάρτητους, δυτικούς ιστορικούς. Όμως, σχεδόν όλες οι μαρτυρίες που διασώθηκαν από αυτόπτες μάρτυρες αλλά και η πλειονότητα από μακρόχρονες έρευνες ανεξάρτητων μεταξύ τους πηγών, συγκλίνουν: Η φωτιά ξεκίνησε από την αρμένικη συνοικία, εκδηλώθηκε ταυτόχρονα σε περισσότερα από ένα σημεία, ήταν προσεκτικά οργανωμένη και, τέλος, οι μοναδικοί αίτιοι για το παρανάλωμα που εξαφάνισε τη Σμύρνη ήταν τα κεμαλικά στρατεύματα, με την υποβοήθηση μιας μερίδας πολιτών. Ο ελληνικός στρατός ποΥ πυρπόλησε την ύπαιθρο της ενδοχώρας κατά την οπισθοχώρησή του δεν ήταν πλέον παρών στη Σμύρνη, ενώ ο άμαχος χριστιανικός πληθυσμός ήταν ήδη τόσο τρομοκρατημένος και αποδεκατισμένος από τις βιαιοπραγίες, που, καθώς δεν μπορούσε πια ούτε να ξεμυτίσει από την παραλιακή ζώνη και τις κρυψώνες του, δεν διέθετε το σθένος και τις δυνάμεις να οργανώσει έναν τέτοιο εμπρησμό. Και βέβαια, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε ότι ξεριζωνόταν οριστικά.
Πίστευε, αφελώς, ότι με κάποιον τρόπο θα συνέχιζε να ζει στη Σμύρνη και να συνυπάρχει με τον τουρκικό πληθυσμό, όπως συνέβαινε για αιώνες. Ποιος θα κατέστρεφε ολοκληρωτικά τις περιουσίες, τις «εστίες» και το μέλλον του, προστατεύοντας μόνο την τουρκική και την εβραϊκή συνοικία; Αντίθετα, με την πυρπόληση της Σμύρνης και τα επακόλουθά της, ο κεμαλισμός έλυσε οριστικά το πρόβλημα της ελληνορθόδοξης παρουσίας στα παράλια του Αιγαίου. Οι συνθήκες ζωής του καταστράφηκαν και οι Ρωμιοί δεν θα μπορούσαν πλέον να επανέλθουν. Η ασφάλεια του νεαρού εθνικού κράτους που οραματιζόταν ο Κεμάλ με τον τρόπο αυτόν αυξήθηκε σημαντικά

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΜΥΡΝΗΣ,ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ο άνεμος, που από τα ξημερώματα είχε αλλάξει φορά και φυσούσε πλέον δυνατά προς τα βορειοδυτικά, υποβοήθησε τη γρήγορη εξάπλωση της πυρκαγιάς προς την ελληνική και τις ευρωπαϊκές συνοικίες, προστατεύοντας μόνο την τουρκική πλευρά της πόλης, που ήταν σκαρφαλωμένη στις βραχώδεις πλαγιές του όρους Πάγος. Ακολούθησε μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Οι τουρκικές αρχές δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, ενώ παρεμποδιζόταν συστηματικά το έργο της πυροσβεστικής, μιας μεικτής ομάδας Ελλήνων και Τούρκων, που χρηματοδοτούνταν εν μέρει από τις ασφαλιστικές εταιρείες του Λονδίνου. Διασωθέντες πρόσφυγες περιγράφουν ότι και να ήθελαν τα συνεργεία να πλησιάσουν την καιόμενη περιοχή, υπήρχαν γειτονιές που αυτό ήταν αδύνατο, καθώς τα εσωτερικά σοκάκια είχαν γεμίζει σε τέτοιο βαθμό με πτώματα, που ήταν αδύνατο να τα διασχίσει κάποιος. Χαρακτηριστικό υπήρξε το γεγονός ότι από τα πρώτα κτίρια που καταστράφηκαν ήταν και το κτίριο του πυροσβεστικού σταθμού Σμύρνης, ενώ βρέθηκε να είχαν επιμελώς απομονωθεί οι υδραγωγοί Χαλκά Βουνάρ που υδροδοτούσαν τη πόλη και χρησίμευαν στην πυροπροστασία της.
Ο πληθυσμός της πόλης υπολογίζεται ότι είχε πλέον φτάσει το ασύλληπτο νούμερο των 700.000 και, μόλις ξέσπασε η πυρκαγιά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι διέτρεχαν θανάσιμο κίνδυνο. Μόνη τους ελπίδα η παραλιακή ζώνη, η θάλασσα και ο στόλος των ξένων δυνάμεων. Εκκλησίες, νοσοκομεία, κολέγια και προξενεία των ξένων κοινοτήτων, κτίρια γύρω ή μέσα στα οποία είχαν ζητήσει άσυλο οι πρόσφυγες, εκκενώνονται εσπευσμένα και τα τρομοκρατημένα πλήθη, μέσα από τα πυρά των Τούρκων και τους σωρούς των πτωμάτων, προσπαθούν να φτάσουν στην παραλία της πόλης και να προστεθούν στις χιλιάδες των προσφύγων που ήταν είδαν εκεί. Η Αμερικανίδα Άννα Μπιρτζ τα κατάφερε: Τότε μας άνοιξαν δρόμο… και εμείς περάσαμε και βρεθήκαμε σε ασφαλές σημείο.

Ανάμεσα στα πολλά νεκρά κορμιά είδαμε άνδρες, γυναίκες και παιδιά που είχαν πυροβοληθεί, σώματα κοκαλωμένα σε φρικτά παραμορφωμένες στάσεις, με εκφράσεις που μαρτυρούσαν ασύλληπτο πόνο.. Οι τελευταίοι υπήκοοι των ξένων δυνάμεων απομακρύνονται με κάθε μέσο και τρόπο, με τη βοήθεια συμμαχικών στρατευμάτων. Το εξέχον μέλος της Λεβαντίνικης κοινότητας Φερνάντ ντε Κράιμερ προσπαθεί να προσεγγίσει την παραλία: Φανταστείτε ένα πλήθος τόσο πυκνό που δεν μπορούσες καλά καλά να αγγίξεις το έδαφος με τα πόδια σου και στριφογύριζες στον αέρα σαν άνεμος σε ανεμοστρόβιλο. Ανάμεσα σε ουρλιαχτά και χτυπήματα οι άνθρωποι έπεφταν στη θάλασσα και ο καπνός ήταν τόσο καυτός που, στο λόγο μου, νόμιζα ότι τα σωθικά μου είχαν πιάσει φωτιά [Μίλτον: 2008, σ. 351-3]. Ανάμεσα στους ξένους υπηκόους καταφέρνουν πού και πού να διαφύγουν και μερικοί Έλληνες και Αρμένιοι, μορφωμένοι και ξενόγλωσσοι στην πλειοψηφία τους.

Ιστορική φωτογραφία από τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Η φωτιά καταπίνει το ένα εμβληματικό κτίριο της πόλης πίσω από το άλλο και τρέχει προς την προκυμαία, όπου έχουν παγιδευτεί εκατοντάδες χιλιάδες πανικόβλητοι άνθρωποι. Τα ουρλιαχτά του αλλόφρονος πλήθους στην προκυμαία ακούγονταν σε απόσταση χιλιομέτρων, καθώς συνωστίζονταν ανάμεσα στην καιόμενη πόλη και τα βαθιά νερά του κόλπου. Ο Αμερικανός πρόξενος G. Horton είναι από τους τελευταίους που εγκαταλείπουν την πόλη και αντικρίζει το απάνθρωπο θέαμα: Η τελευταία εικόνα από τη δύσμοιρη πόλη στο φως της ημέρας χαράχτηκε στη μνήμη μου: τεράστια σύννεφα που ολοένα μεγάλωναν και ανέβαιναν στον ουρανό, μια στενή παραλία σκεπασμένη από ένα τεράστιο ανθρώπινο πλήθος με τη φωτιά στην πλάτη και τη θάλασσα μπροστά του, και, αγκυροβολημένος σε μικρή απόσταση, ένας ισχυρός στόλος από διασυμμαχικά πολεμικά πλοία να παρακολουθεί αμέτοχος [Horton: 2007, σ. 150]. Ο Ο. Ρέιμπερ συμπληρώνει: Μπορούσες να διαλέξεις ανάμεσα σε τρεις τρόπους θανάτου: τη φωτιά που μαινόταν πίσω σου, τους Τούρκους που περίμεναν στα σοκάκια και τη θάλασσα που ανοιγόταν μπροστά σου… Στη σύγχρονη ιστορία, ίσως τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη…
Και ένας Γάλλος πολίτης: Προς τα μεσάνυχτα η φωτιά έφτασε στις αποβάθρες. Οι κραυγές του πλήθους έγιναν φοβερές. Έβλεπε κανείς φλεγόμενα ανθρώπινα σώματα να ρίχνονται στη θάλασσα. Ένα ένα τα σπίτια κατέρρεαν. Οι Τούρκοι κατάβρεχαν με πετρέλαιο τα σπίτια που απέμεναν, και έριχναν εμπρηστικές βόμβες, για να προκαλέσουν νέες πυρκαγιές. Ήταν ένα θέμα που θύμιζε την Κόλαση [R. Puaux, «Οι τελευταίες ημέρες της Σμύρνης»].
Ο δημοσιογράφος Τζορτζ Γουόρντ Πράις, που την προηγουμένη είχε πετύχει τη συνέντευξη με τον Κεμάλ, θυμάται ότι πάνω στο πλοίο «Άιρον Ντιουκ» οι αξιωματικοί ήταν ντυμένοι για το δείπνο με τις ολόλευκες στολές επιθεώρησης, παρά τις σκηνές κόλασης που εκτυλίσσονταν στη στεριά. Όταν τα ουρλιαχτά από τη μακρινή προκυμαία έγιναν πολύ δυνατά για να τα αγνοήσει κανείς, ο πλοίαρχος διέταξε την ορχήστρα του πλοίου να παίξει. Τα άλλα πλοία ακολούθησαν, και οι διαπεραστικές κραυγές πολύ σύντομα σκεπάστηκαν από ένα ποτ πουρί αλέγρων θαλασσινών σκοπών. Μόλις τελείωσε το δείπνο στο «Άιρον Ντιουκ», οι αξιωματικοί ανέβηκαν στη γέφυρα του πλοίου για να κοιτάξουν τις σκηνές με τα κιάλια τους. Ένας από αυτούς, ο ταγματάρχης Άρθρουρ Μάξγουελ, είδε Τούρκους στρατιώτες να χύνουν κουβάδες με κάποιο υγρό πάνω στους πρόσφυγες. Φαντάστηκε ότι προσπαθούσαν να σβήσουν τις φλόγες, ως τη στιγμή που είδε ένα πέπλο φωτιάς να φουντώνει σε εκείνο ακριβώς το σημείο της προκυμαίας. «Θεέ μου» φώναξε στους συναδέλφους του «καίνε ζωντανούς τους πρόσφυγες!» [Μίλτον: 2008, σ. 356-7].


ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΜΥΡΝΗΣ,ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Εκείνους τους άμοιρους, που πήγαιναν να σκαρφαλώσουν πιασμένοι από την αλυσίδα της άγκυρας, οι ναύτες από πάνω τους έσπρωχναν κάτω με κοντάρια. ως και βραστό νερό τους έχυναν… κι ενώ γίνονταν όλα αυτά, ξαφνικά τα μεγάφωνα της ιταλικής ναυαρχίδας «Regina Elena», άρχισαν να στέλνουν στον κόλπο τούς ήχους από την άρια μιας κωμικοτραγικής όπερας:
Πες μου, παλιάτσο…Πες μου, ποιος μ’ έχει προδώσει;…
[Μεχμέτ Τζοράλ, Πολλές ζωές στη Σμύρνη, σ. 302]
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ολοκληρώνεται η εκκένωση της πόλης από ξένους υπηκόους που επιβιβάστηκαν υπό την προστασία αγημάτων των πολεμικών πλοίων των χωρών τους που είχαν διατεθεί ειδικά και ναυλοχούσαν στο κόλπο της Σμύρνης Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ο εμπρησμός αυτής ήταν προμελετημένος και καλώς οργανωμένος, καθ’ όσον Τούρκοι στρατιώτες μετέφεραν δοχεία με πετρέλαιο ή έριχναν εμπρηστικές βόμβες, κάτι το οποίο επιβεβαίωσαν και Αμερικανοί αυτόπτες μάρτυρες
Ο Μουσταφά Κεμάλ ήδη από το μεσημέρι έχει αποχωρήσει από τη φλεγόμενη περιοχή. Αυτός και η συνοδεία του διέφυγαν, περνώντας αναγκαστικά μέσα από την παραλιακή ζώνη, με μια πομπή αυτοκινήτων στην κεφαλή της οποίας υπήρχε ένα φορτηγό για να ανοίγει δρόμο ανάμεσα στα πλήθη. Κατευθύνθηκαν στο Γκέζτεπε, όπου κατέλυσαν στην πατρική έπαυλη της Λατιφέ, μετέπειτα συζύγου του Κεμάλ.




ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
greekmilitaryvoice.wordpress.com
ITHESIS
Lampros Iliopoulos

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ....!!! Η ΑΘΗΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ...!!! ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ «ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΟ ΤΖΑΜΙ»...!!! (ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ)

Εδώ ήταν ο Ναός της Παναγίας της Ελευθερώτριας που γκρέμισαν το πρωϊ οι Αντίχριστοι στον Βοτανικό για να μην ενοχλεί το ΤΖΑΜΙ που ετοιμάζουν...!

Η φασιστική Κυβέρνηση παράνομα Γκρεμίζει τον ιερό ναό της Παναγίας Ελευθερώτριας μέσα στον χώρο του Βοτανικού, επί της Ιερά οδός 114. Για να μην είναι μπροστά στο ισλαμικό τέμενος. Γκρεμίσαν Χριστιανικό Ναό για να γίνει το Τζαμί!
 
Παρά το γεγονός ότι εκκρεμεί ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας η υπ' αριθμόν Ε2011/2017 Αίτησις 150 ατόμων σχετικώς με τον Ναόν της Αγίας Τριάδος - Παναγίας Ελευθερώτριας εντός του κοινοχρήστου χώρου πρασίνου επί της Ιεράς Οδού αρ. 114 (πλησίον του επιδίκου και επιδόξου τεμένους του ισλάμ) συζητηθείσα την 28/11/2017 ενώπιον του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας με εισηγήτρια την κ. Ουρανία Μαυρομιχάλη - Νικολαράκου και Πρόεδρο τον κ. Αντωνόπουλο, Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ...!!!
ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΑΖΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ
Στην υπόθεση υπάρχει έντονο παρασκήνιο, αφού με εντολή ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ακυρώθηκαν οι προσπάθειες Εισαγγελέων να ματαιώσουν την κατεδάφιση. Στο σημείο βρίσκονται ήδη Έλληνες Πατριώτες που ετοιμάζουν κινητοποιήσεις. Για οτιδήποτε νεώτερο θα σας κρατάμε ενήμερους. 



stoxos
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Του  Γιώργου Κακλίκη

Πέρα από τους πειραματισμούς που κατά καιρούς αποπειρώνται διάφοροι κρατικοί και δημοτικοί φορείς της Θράκης, αποτελεί βάρος για τη συγκεκριμένη περιοχή η περιοδική μόνο επίδειξη ενδιαφέροντος για αυτήν, ή η παντελής αδιαφορία. Κυρίως για τις ορεινές περιοχές, όπου το μειονοτικό στοιχείο, που στη συντριπτική του πλειοψηφία απαρτίζεται από Πομάκους, αφήνεται επί δεκαετίες έρμαιο της τουρκικής επιρροής και προπαγάνδας.

Σε αντίθεση, το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή προωθεί τα συμφέροντα της Άγκυρας σ’ αυτή την ακριτική ελληνική περιοχή με στόχο τη στροφή του ενδιαφέροντος των Πομάκων προς την Τουρκία. Χρηματοδοτήσεις, δραστηριοποίηση σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, άσκηση προπαγάνδας είτε μέσω ατόμων που πρακτορεύουν τα τουρκικά συμφέροντα σε πολιτικό ή θρησκευτικό επίπεδο, είτε μέσω του μεγάλης αποτελεσματικότητας τηλεοπτικού προπαγανδιστικού βραχίονα. Τα στραμμένα προς τουρκικό δορυφόρο παραβολικά κάτοπτρα, τα γνωστά πιάτα, πλειοψηφούν.

Και, αν το ελληνικό κράτος δυσκολεύεται να προχωρήσει σε αντίστοιχη χρηματοδότηση για την ενίσχυση του σήματος τουλάχιστον της δημόσιας τηλεόρασης, εύλογη είναι η απορία του ντόπιου πληθυσμού για την παντελή ανυπαρξία σήματος κινητής τηλεφωνίας στα ευαίσθητα αυτά σημεία της βορεινής Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του χωριού Κοττάνη του Νομού Ξάνθης, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, όπου οι Πομάκοι κάτοικοί του, μη μπορώντας να επικοινωνήσουν από το ίδιο τους το χωριό, είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται από αυτό.
Μία αδυναμία που δεν εντοπίζεται μόνο τον τομέα της κινητής τηλεφωνίας, αλλά και της σταθερής: μία και μόνη τηλεφωνική γραμμή που καταλήγει σε μία ταβέρνα είναι αδρανής “λόγω βλάβης” εδώ και τρεις μήνες. Στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα υπάρχουν ακόμα χωριά με μοναδικό τηλέφωνο αυτό του καφενείου που λειτουργεί μόνο όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν!

«Μόνο Τούρκους βοηθάω«!

Οι κάτοικοι του χωριού αυτού χωριού μόλις πρόσφατα απέκτησαν αμαξητή οδό! Ένας απερίγραπτος χωματόδρομος, που μόνο τζιπ μπορούσε να διέλθει, έγινε βατός για απλά οχήματα ύστερα από παρέμβαση του Ελληνικού Στρατού. Αν τα συγχαρητήρια περισσεύουν για τον στρατό και για τον Αρχηγό του ΓΕΣ που επισκέφθηκε την Κοττάνη, τι πρέπει να λεχθεί για τον Δήμαρχο Μύκης που απερίφραστα αρνήθηκε να δραστηριοποιηθεί, ως όφειλε.

Και αυτό διότι οι κάτοικοι του χωριού αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι! Πράγμα που φαίνεται να ενοχλεί τον Δήμαρχο ο οποίος, στο παρελθόν, έχει δηλώσει πώς “μόνο Τούρκους βοηθάει”. Συμβάλλοντας έτσι στο έργο της τουρκικής προξενικής αρχής που επιδιώκει την τουρκοποίηση όλου του μειονοτικού πληθυσμού, προσβάλλοντας τα δικαιώματα των Πομάκων και δημιουργώντας μειονότητες μέσα στη μειονότητα.
Στην ανατολική άκρη της ΕΕ η Ελλάδα είναι μερικώς παρούσα. Αφήνει κενά που σπεύδει απροσχημάτιστα να καλύψει η Τουρκία. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας δηλώνει ότι η περιοχή της Θράκης χρειάζεται ξεχωριστή προσοχή. Και αυτή είναι η αλήθεια. Η κοινωνική θωράκισή της απαιτεί θετικές παρεμβάσεις και επιμονή. Όχι όμως πρόσκαιρο ενδιαφέρον σε προεκλογικές περιόδους. Όχι στραβισμό κάποιων ντόπιων αρχόντων που φροντίζουν να ικανοποιούν τον πληθυσμό αλλά και να μη στενοχωρούν την εκεί τουρκική προξενική αρχή.
Όχι περιστασιακή στροφή του κρατικού ενδιαφέροντος σε στιγμές που ανακύπτουν προβλήματα. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη Θράκη με ενιαία φωνή και αποφασιστική πολιτική. Και ασφαλώς όχι με αποφάσεις υπουργείων, φορέων και μεμονωμένων παραγόντων που προσπαθούν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές, προκειμένου να αποκομίσουν εικαζόμενα οφέλη.

SLPRESS
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1948. ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ

Του Ιωάννη Μπουγά
 
Συντριπτική ήττα των ανταρτών. Η αρχή του τέλους της Κομμουνιστικής Ανταρσίας στην Πελοπόννησο!
Η απόφαση του ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1942 «να πιάσει την Πελοπόννησο», μιά συντηρητική περιοχή της Ελλαδος στην οποία το ΚΚΕ ήταν τότε πολύ αδύνατο,και «το ΕΑΜ άμαζο» σύμφωνα με τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον υπαρχηγό του ΚΚΕ, προκάλεσε τα ακόλουθα:
- τον σκληρό Κατοχικό Εμφύλιο του 1943, μεταξύ ΕΛΑΣ και των άλλων Οργανώσεων Αντίστασης στην περιοχή, που τελείωσε με την απόλυτη επικράτηση του ΕΛΑΣ,
- την Κόκκινη Τρομοκρατία που ακολούθησε την επικράτηση του ΕΛΑΣ, με δεκάδες Στρατόπεδα Κρατουμένων «αντιδραστικών» σε όλους τους νομούς, και σφαγές χιλιάδων (τουλάχιστον 3.465 μέχρι 31 Αυγούστου 1944), και
- την δημιουργία το 1944 των δύο Αρχηγείων Χωροφυλακής Πελοποννήσου (Ταγμάτων Ασφαλείας) στην Πάτρα και την Τρίπολη, με σχεδόν 8.000 οπλίτες, αντίπαλο δέος στον ΕΛΑΣ, και
- τις μάχες μεταξύ ΕΛΑΣ και ΤΑ μετά την απελευθέρωση και τις εκατόμβες σφαγών μετα τις νίκες του ΕΛΑΣ στον Πύργο, την Καλαμάτα, τον Μελιγαλά, τους Γαργαλιάνους, τον Αχλαδόκαμπο και τον Μυστρά.
Ο λεγόμενος ΔΣΕ Πελοποννήσου ξεκίνησε το 1946 με 250 περίπου φυγόδικους στον Ταύγετο, Πάρνωνα, Μαίναλο και Χελμό. Όλοι τους ήταν πρώην μέλη της ΟΠΛΑ και του ΕΛΑΣ, με πολύ αίμα στα χέρια τους.
Είχαν ξεφύγει τον θάνατο από τις αντεκδικήσεις των παραστρατιωτικών του 1945-46, ενώ είχαν αρνηθεί και την συμβουλή του ΚΚΕ να φύγουν στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας.
Κλασσικό παράδειγμα ο αντάρτης του ΕΛΑΣ, σφαγέας της Μεσσηνίας, Δημήτρης Γιαννακούρας (Πέρδικας). Πρώτος αρχηγός του «ΔΣΕ» Πελοποννήσου, ως πολιτικός επίτροπος, ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης, μέχρι να συγκρουστεί με τον Μανιάτη Ευάγγελο Ρογκάκο και να μετατεθεί στη Μακεδονία.
Τον Ιανουάριο του 1948 η δύναμη των ανταρτών Πελοποννήσου είχει ανέλθει σε περίπου 800 άνδρες, με την επιτυχημένη επιχείρηση του «ΔΣΕ» στις φυλακές της Σπάρτης από τις οποίες ελευθέρωσαν 240 «πολιτικούς» και ποινικούς κρατούμενους σύν την προσέλκυση εθελοντών.
Όλοι οι αντάρτες ήταν γεωργοί ή κτηνοτρόφοι από τα ορεινά χωριά, και σχεδόν ούτε ένας εργάτης από τις πόλεις!
Τότε ήρθε και ανέλαβε επικεφαλής του «ΔΣΕ» Πελοποννήσου ο οικοδόμος των Αθηνών Στέφανος Γκιουζέλης, που είχε λάβει τον βαθμό του «συνταγματάρχη του ΔΣΕ», με στόχο να αυξήσει τους αντάρτες και να προκαλέσει αντιπερισπασμό στις ήττες του «ΔΣΕ» στη Μακεδονία.
Η δύναμη του «ΔΣΕ» αυξήθηκε τάχιστα, πλησιάζοντας τις 3.000, με (1) πρόσκληση/πίεση σε κατάταξη μελών του ΕΑΜ, και (2) βίαιη στρατολογία ανδρών και γυναικών, συμπαθούντων ή όχι τον «ΔΣΕ».
Οι κυβερνητικές δυνάμεις που αντιμετώπιζαν τους αντάρτες ήταν πολύ λίγες για το μέγεθος της περιοχής. Μιά Ταξιαρχία στρατού, κυρίως νεοσυλλέκτων χαμηλής στρατιωτικής αξίας, 13 Τάγματα Εθνοφρουράς (εντοπίων κατοίκων) μετρίας μαχητικής αξίας, δύο Μοίρες Καταδρομών, ένα μικρό τμήμα τεθωρακισμένων, δύο ουλαμοί πυροβολικού, λίγα αεροπλάνα στον Άραξο και η Χωροφυλακή (δύο Ανεξάρτητα Αποσπάσματα, καθένα δυνάμεως 300 ανδρών) και οι σταθμοί σε όλα τα επαρχιακά κέντρα.
Το 1948, μέχρι τον Αύγουστο, η Χωροφυλακή και ο Στρατός είχαν υποστεί δύο βαριές ήττες με πολλά θύματα. Στα Καλάβρυτα (12 Απριλίου, με τουλάχιστον 115 στρατιώτες και χωροφύλακες νεκρούς και 200 στρατιώτες αιχμαλώτους) ,και στην Χαλανδρίτσα (5 Ιουλίου, με 45 νεκρούς και 16 τραυματίες από τους 68 Χωροφύλακες που βρίσκονταν εκεί).
Στο τέλος Αυγούστου 1948, ο άσχετος με τα στρατιωτικά Γκιουζέλης, παρά τις αντιρρήσεις των στρατιωτικών του συμβούλων, αποφασίζει να κτυπήσει την ιστορική Δημητσάνα στο κέντρο της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την έγγραφη διαταγή του, η επιχείρηση αυτή σκόπευε:
- Στην εκκαθάριση της υπαίθρου.
-Στην εξύψωση του ηθικού των αριστερών δυνάμεων.
-Στον αντιπερισπασμό ώστε να μειωθεί η πίεση του ΔΣΕ στη βόρεια Ελλάδα.
-Για προπαγανδιστικό όφελος.
Η μικρή πόλη της Δημητσάνας είχε υποστεί στην Κατοχή την Κόκκινη Τρομοκρατία με τη σφαγή 11 ευηπόλιπτων κατοίκων της στις 14 Μαίου 1944.
Στο τέλος Αυγούστου υποστηριζόταν αποκλειστικά από την Χωροφυλακή. Στάθμευε εκεί μια διλοχία χωροφυλάκων σύν τους άνδρες του τοπικού σταθμού,και επί πλέον ένα μικρό τμήμα 55 ΜΑΥ (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου). Συνολικά, 300 -320 άνδρες. Όταν εκδηλώθηκε η επίθεση, τους αμυνόμενους βοήθησαν και 50 περίπου πολίτες με επικεφαλής τον ιερέα Ανδρέα Βωβό (60 ετών τότε) και με δικό τους οπλισμό.
Ο Γκιουζέλης έστειλε εναντίον τους 1.200 περίπου αντάρτες από τα Αρχηγεία Μαινάλου (τάγμα του Πέρδικα και τάγμα Βρεττάκου), Ταυγέτου (τάγμα Ξυδέα) και Κορινθίας(τάγμα Σταθάκη), καλά οπλισμένους με βαριά πολυβόλα, μπαζούκας και όλμους. Είχε και εφεδρεία το Τάγμα του Αρίστου Καμαρινού.
Η επίθεση του «ΔΣΕ» άρχισε στις 4:55 το πρωί, αλλά παρά την πρώτη μεγάλη επιτυχία, την κυρίευση του σημαντικού φυλακίου της Αγίας Παρασκευής, η κύρια επίθεση εναντίον της πόλεως με 2 λοχους του Πέρδικα και 2 λόχους του Ξυδέα απέτυχε οικτρά. Συνάντησε τον απαράμιλλο ηρωϊσμό και την αυτοθυσία των ανδρών της Χωροφυλακής. Υπήρξαν τόσες περιπτώσεις προσωπικής θυσίας, αλληλοκάλυψης βαριά τραυματισμένων ανδρών, άρνησης να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους, που στο τέλος –περίπου στις 12:00 το μεσημέρι- ανάγκασαν τους αντάρτες σε άτακτη και ταπεινωτική υποχώρηση.
Ο Μπελάς που έλαβε μέρος στη μάχη ως διοικητής λόχου γράφει ότι οι απώλειες των ανταρτών ήταν 180-200 νεκροί, τραυματίες και αιχμάλωτοι, εκ των οποίων 117 -125 ήταν οι νεκροί! Πολλοί αντάρτες σκοτώθηκαν, γιατί ο Ξυδέας έστειλε έναν λόχο του στο φυλάκιο της Αγίας Παρασκευής να σηκώσει ότι υπήρχε εκεί, αμέσως μόλις έπεσε το φυλάκιο, και ενώ η μάχη για την πόλη συνεχιζόταν.
Το Πλιάτσικο προηγείτο. Εκεί όμως βρέθηκαν σε ξέφωτο και τα αεροπλάνα που έφθασαν τους θέρισαν με τα πολυβόλα! Οι αμυνόμενοι από την άλλη πλευρά, είχαν 13 νεκρούς (11 άνδρες της Χωροφυλακής) και 55 τραυματίες.
Ως κύριο υπεύθυνο της ήττας η ηγεσία του «ΔΣΕ» θεώρησε τον «ταγματάρχη» Πέρδικα, ο οποίος άφησε το τάγμα του να κοιμηθεί πολυ, μέχρι λίγο πριν αρχίσει η επίθεση, και δεν πρόλαβε να καταλάβει τις προβλεπόμενες θέσεις. Ο Πέρδικας, μόνο λόγω της επιθετικότητας και των άγριων εγκληματικών ενστίκτων που είχε δείξει στον Μελιγαλά, τους Γαργαλιάνους, την Πύλο και την Αθήνα στα Δεκεκμβριανά, είχε λάβει προαγωγές σε Διμοιρίτη, Λοχαγό και Ταγματάρχη του «ΔΣΕ», χωρίς να έχει τέτοιες ικανότητες.
Όταν έφθασε στις θέσεις του, άρχισε να διατάζει την μία μετά την άλλη κατά μέτωπο επιθέσεις, χωρίς κάλυψη των ανδρών του. Σταμάτησε μόνον όταν ένας διοικητής λόχου του τάγματός του, ο Παναγιώτης Κατριβάνος από τους Γαργαλιάνους, αρνήθηκε τη διαταγή του και τράβηξε πιστόλι εναντίον του!
Την επομένη της μάχης αφαιρέθηκε η διοίκηση του τάγματος από τον Πέρικα, και ένα χρόνο μετά έδειχναν τη σορό του στη Μεγαλόπολη και την Τρίπολη για να βεβαιωθούν οι χωρικοί της επαρχίας Μεγαλοπόλεως ότι μπορούσαν να γυρίσουν στα χωριά τους χωρίς τον φόβο του.
Μετά την αποτυχία στη Δημητσάνα, ακολούθησε ο κατήφορος για τον «ΔΣΕ» Πελοποννήσου που έγινε καταστροφή από τον Δεκέμβριο του 1948 που κατέβηκε εκεί ο στρατηγός Τσακαλώτος με την Ενάτη Μεραρχία και άρχισε το αδιάκοπο κηνυγητό τους που τελείωσε με τη βαριά τους ήττα στον Άγιο Βασίλειο Κυνουρίας τον Ιανουάριο του 1949, και το οριστικό τους τέλος λίγο μετά.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ!

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΩΡΑ ΑΠΕΛΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΤΩ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ Ν.ΜΟΥΣΤΑΚΑ

Εφημερίς Εστία  
27 Αυγούστου 2018
 
ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ γιά τήν ἄγρια δολοφονία τοῦ φοιτητοῦ στοῦ Φιλοπάππου εἶναι καί οἱ τρεῖς ἀλλοδαποί. Δύο ἐξ αὐτῶν εἶναι σεσημασμένοι (δηλαδή ἔχουν καταδικασθεῖ) γιά πανομοιότυπες ληστεῖες στήν ἴδια περιοχή. Ὁ τρίτος, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται μόλις ἕναν χρόνο στήν Ἑλλάδα, ἔχει συλληφθεῖ κατ’ ἐπανάληψιν γιά πανομοιότυπες ληστεῖες. Ἔχουμε, λοιπόν, σέ αὐτή τήν τραγική περίπτωση ἀνάγλυφο τό πρόβλημα ἀσφαλείας στήν Ἑλλάδα. Ἄν ὅμως ἐπικεντρωθοῦμε στό γεγονός ὅτι οἱ δρᾶστες εἶναι ἀλλοδαποί θά μᾶς ἀποκαλέσουν ρατσιστές. Ἄν ἐπισημάνουμε ὅτι οἱ κατάδικοι κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι θά μᾶς ποῦν ὅτι ἡ κοινωνία δέν πρέπει νά «τιμωρεῖ» ἀλλά νά «σωφρονίζει». Ὅσο γιά τόν τελευταῖο τῶν δραστῶν θά μᾶς ποῦν ὅτι εἶναι μόλις 17 ἐτῶν καί δικαιοῦται μία δεύτερη εὐκαιρία. Ἔ, λοιπόν, τό θῦμα τους δέν θά ἔχει καμμία εὐκαιρία στήν ζωή του. Ὁ σωφρονισμός δέν ἐπέρχεται διά τῆς ἐπιεικείας ἔναντι ἀμετανοήτων κακοποιῶν. Καί ἡ διαπίστωσις τῶν γεγονότων δέν συνιστᾶ ρατσισμό. Ἄν θέλουν «δεύτερες εὐκαιρίες» οἱ κακοποιοί πού μεταναστεύουν στήν χώρα μας, νά τούς στείλουμε νά τίς ἀναζητήσουν στίς δικές τους πατρίδες. Καιρός νά ἀρχίσουν οἱ ἀπελάσεις. Καιρός νά ἀρχίσουμε νά στέλνουμε πίσω στίς πατρίδες τους τούς ἀλλοδαπούς πού ἔρχονται καί ἐγκληματοῦν στήν Ἑλλάδα. Ἔτσι ἴσως ἀποσυμφορηθοῦν οἱ φυλακές ὥστε νά μήν χρειάζεται νά ἀπολύονται προώρως οἱ ἡμέτεροι καταδικασμένοι κακοποιοί…
Εἶναι γεγονός ὅτι οἱ ἀλλοδαποί κακοποιοί καί κυρίως αὐτοί πού προέρχονται ἀπό ἀσιατικές μουσουλμανικές χῶρες ἔχουν ἐλάχιστο σεβασμό γιά τήν ἀνθρώπινη ζωή καί σχεδόν κανέναν γιά τίς γυναῖκες. Ἄν καί ἔχουν περάσει ἕξι χρόνια, παραμένει νωπή ἡ ἀνάμνησις τοῦ ἀπεχθοῦς Πακιστανοῦ Ἀχμέτ Βακάς, ὁ ὁποῖος τό 2012 εἶχε κακοποιήσει καί σχεδόν σκοτώσει τήν 16χρονη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη στήν Πάρο. Ἀνατριχιαστική ἦταν ἡ ὁμολογία του: «Περνοῦσα τόν δρόμο καί καθόταν μιά κοπέλλα. Τήν εἶδα πρώτη φορά. Στήν ἀρχή σκέφτηκα νά τῆς κλέψω τό κινητό καί μετά σκέφτηκα νά τή βιάσω». Ἔτσι ἁπλά. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά σκεφθεῖ τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά κλέψει καί νά βιαιοπραγήσει. Καί αὐτόν, ὅπως καί τούς ὁμοίους του, τόν περιθάλψαμε στήν Ἑλλάδα. Τό ἀνταπέδωσε μάλιστα κάνοντας τό μόνο πού καταλάβαινε, βιάζοντας καί κλέβοντας. Τώρα δέ τόν κρατᾶμε στίς φυλακές καταδικασμένο τελεσιδίκως. Θέλει ὅμως δέκα μόνον χρόνια νά ἐπικαλεσθεῖ τόν γνωστό νόμο Παρασκευόπουλου καί νά ζητήσει νά ἀποφυλακισθεῖ. Νωρίτερα μπορεῖ νά ζητήσει καί πενθήμερη ἄδεια ἤ νά βρεθεῖ νά κάνει παρέα στόν Κουφοντίνα σέ κάποια ἀγροτική φυλακή. Ἕναν χρόνο νωρίτερα, τό 2011, ἕνα ἐξ ἴσου εἰδεχθές ἔγκλημα εἶχε διαπραχθεῖ στό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ Μανώλης Καντάρης μαχαιρώθηκε στήν ὁδό 3ης Σεπτεμβρίου ἀπό δύο Ἀφγανούς ἐνῶ πήγαινε πρός τήν κλινική ὅπου γεννοῦσε ἡ γυναίκα του. Ὅλοι θυμοῦνται ὅτι οἱ δρᾶστες τόν σκότωσαν γιά νά τοῦ κλέψουν μιά βιντεοκάμερα. Σέ ἰσόβια καί κάθειρξη 23 ἐτῶν κατεδικάσθησαν οἱ δρᾶστες, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης περιμένουν νά τύχουν τῶν εὐεργετικῶν διατάξεων τοῦ νόμου Παρασκευόπουλου. Αὐτά τά περιστατικά εἶναι ἐνδεικτικά καί ἀποτυπώνουν ὅτι τό πρόβλημα ὑφίσταται ὅσο ὑπάρχουν παράνομοι μετανάστες στήν Ἑλλάδα. Ἀτελείωτες οἱ καταγραφές κλοπῶν, ληστειῶν, διαρρήξεων καί βασανισμῶν εἰς βάρος κυρίως ἡλικιωμένων. Καί οἱ δρᾶστες ἀποδεικνύονται πολύ συχνά ἀλλοδαποί. Καί ἀκόμη ὅταν συλλαμβάνονται εἴτε ἀφήνονται ἐλεύθεροι εἴτε δικάζονται καί κάνουν χρήση εὐεργετικῶν διατάξεων. Ἀποφυλακίζονται γιά νά ξαναπαρανομήσουν.
Δέν υπάρχει βεβαίως θέμα μέ τούς χιλιάδες νόμιμους μετανάστες πού ἐργάζονται καί φορολογοῦνται στήν Ἑλλάδα –ξέρουμε οἱ Ἕλληνες ἀπό μετανάστευση– ἀλλά μέ ὅσους δέν τηροῦν τόν νόμο. Ἡ λύσις πάντως εἶναι ἁπλή. Γιά τό παραμικρό ἀδίκημα πού θά διαπράξει ἀλλοδαπός νά ἀπελαύνεται ἀμέσως. Καμμία σημασία ἄν εἶναι πλημμέλημα ἤ πταῖσμα. Ἀπό «μικρά» διολισθαίνει ὁ κακοποιός πρός τό ἔγκλημα. Ἡ Πολιτεία πρέπει νά λειτουργεῖ προληπτικά. Καί ἐπιβάλλεται νά χαρακτηρισθεῖ ἰδιώνυμο ἀδίκημα ἀκόμη καί τό θεωρητικῶς ἥσσονος σημασίας πλημμέλημα πού διαπράττει ἕνας ἀλλοδαπός. Καί νά ἐπισύρει τήν ἄμεση ἀπέλασή του. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνεχόμεθα τήν ἐγκληματική συμπεριφορά ἀνθρώπων πού φιλοξενοῦνται στήν Ἑλλάδα καί ἀκόμη περισσότερο παρανόμως εἰσελθόντων πού ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι πρόσφυγες. Ἡ ὥρα τῶν ἀπελάσεων ἦλθε…

Εφημερίς Εστία
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 

ΠΡΟΣ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ : ΙΔΟΥ ΚΥΡΙΟΙ Η ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ...ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ;

Του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου Δημοσιογράφου-Αμυντικού αναλυτή
 
«Καὶ μηδὲ τοῦτο δύνασθαι μαθεῖν, ὅτι δεῖ τοὺς ὀρθῶς πολέμῳ χρωμένους οὐκ ἀκολουθεῖν τοῖς πράγμασιν, ἀλλ᾽ αὐτοὺς ἔμπροσθεν εἶναι τῶν πραγμάτων..» (Κι ούτε αυτό να μην μπορούμε να μάθουμε, ότι εκείνοι που διεξάγουν ορθώς τον πόλεμο, δεν ακολουθούν τα πράγματα, αλλά προπορεύονται των πραγμάτων). Δημοσθένους Α΄ Φιλιππικός 4, 39.

Ένα από τα πιο σημαντικά κλειδιά για την κατανόηση της τουρκικής γεωστρατηγικής (σ.σ. που εκπορεύεται και υπαγορεύεται από τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) αποτελεί η γεωγραφία, η οποία συνιστά καθοριστικό παράγοντα για την κατανόηση των διεθνών σχέσεων. Μαζί με την ιστορία συγκροτούν ένα αμφίστομο ξίφος εξαιρετικά αιχμηρό για όσους γνωρίζουν και τολμούν να το σύρουν με σκοπό την επίτευξη των εθνικών στόχων.
Ο Ερντογάν είναι ένας από αυτούς τους επιδέξιους χειριστές, καθώς χάρη στην αρχική προστασία και στη συνέχεια την ανοχή της Δύσεως, του δόθηκε ικανός χρόνος ώστε να εκπαιδευθεί στον πολύπλοκο χειρισμό αυτού του διαχρονικού όπλου και να δοκιμάσει νέες τακτικές.

Συνδυάζοντας έξυπνα μα αποφασιστικά απολυταρχικά και δημοκρατικά στοιχεία κατάφερε να κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο (2003-2018) προκειμένου να θέσει σε λειτουργία την αφύπνιση της τουρκικής στρατηγικής υπερηφανείας.
Σήμερα, ιστορικά γεγονότα όπως η Μάχη στο Μάντζικερτ (1071) και η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως (1453) χρησιμοποιούνται από τον Τούρκο πρόεδρο και τους εκφραστές της νέο-οθωμανικής πολιτικής για την αποδεικτική θεμελίωση της χιλιετούς ιστορικής ενδόξου παρουσίας των Τούρκων στην Ανατολία αλλά και για να αιτιολογήσουν το μεγαλείο των γαζήδων (μουσουλμάνων ιεροπολεμιστών), καθώς Τουρκισμός και Ισλάμ συμπορεύονταν στις κατακτήσεις.
Ο Ερντογάν δείχνει να αισθάνεται γαζής όπως ήταν ο Σελτζούκος σουλτάνος Αλπ Αρσλάν, ο Οθωμανός Μωάμεθ ο Πορθητής, έναν τίτλο τον οποίο απέδωσαν και στον Μουσταφά Κεμάλ. Υπάρχει όμως χώρος για έναν γαζή στον 21ο αιώνα; Πριν απαντήσουμε είναι χρήσιμο να προβούμε και σε άλλες παρατηρήσεις.
Ο Ναπολέων επεσήμανε ότι για να κατανοήσεις την πολιτική ενός κράτους πρέπει να μελετηθεί πρώτα η γεωγραφία του. Είναι πρόδηλον ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν ο Ερντογάν έχει μελετήσει τον Γάλλο αυτοκράτορα, όπως δεν είμαστε σε θέση να θεωρήσουμε ότι έχει ξεφυλλίσει κάποια τουρκική μετάφραση του Θουκυδίδου.
Ωστόσο, οι αποφάσεις που έχει λάβει δείχνουν να υπακούουν σε μια αρχή ντετερμινισμού, ο οποίος συνδέεται ευθέως με τη γεωγραφία της χώρας του, την οποία εργαλειοποιεί προς όφελος του οράματός του.
Είναι σαφές ότι η γεωγραφία δεν προκαθορίζει τις εξελίξεις, αλλά όταν συνδυαστεί με τον ανθρώπινο παράγοντα, στην συγκεκριμένη περίπτωση τον ηγέτη δρώντα, ο οποίος τυγχάνει να αισθάνεται «γαζής και εκλεκτός», ακόμη και εκφραστής του μεταφυσικού ισλαμικού πεπρωμένου, τότε μάλλον βρισκόμαστε ενώπιον ενός πάρα πολύ σοβαρού προβλήματος, με αποσταθεροποιητικές προεκτάσεις.
Όμως οι ενέργειες του θεοσεβούμενου Τούρκου προέδρου δεν αποτελούν απλώς ένα είδος führerbefehl (σ.σ. Κατευθείαν εντολή του φύρερ, βλ. Αδόλφος Χίτλερ) αλλά συνιστούν το τελικό στάδιο εθνικής γεωστρατηγικής, απόρροια σειράς μελετών και αναλύσεων μιας κλειστής ομάδος στενών επιτελών, οι οποίοι συγκροτούν το ανώτατο επίπεδο διοικήσεως και λήψεως αποφάσεων και εμφορούνται με κοινές αρχές και ιδανικά.
Η έμπειρη ομάδα πλαισιώνεται από στρατιωτικούς, διπλωμάτες, μαζί με άλλους ειδικούς και μη επιστήμονες, οι οποίοι έχουν καθήκον την υλοποίηση του μείζονος γεωπολιτικού εύρους, οράματος Ερντογάν, το οποίο εδράζεται:
α) Στις ιστορικο-γεωγραφικές προτάσεις και υποκειμενικές βεβαιότητες του Αχμέτ Νταβούτογλου,
β) στο πολιτικο-θρησκευτικό δόγμα των Αδελφών Μουσουλμάνων (σ.σ. Για πρώτη φορά φέτος στην NDAA για το 2019 η οργάνωση χαρακτηρίζεται εχθρική προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ),
γ) στην αναβίωση του «ορθού» πλην όμως απολεσθέντος οθωμανικού δρόμου, επιδιορθώνοντας τα καταστροφικά λάθη της περιόδου του εμβληματικού σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ (1876-1909), ο οποίος αποτελεί προσωπικό ίνδαλμα του Ερντογάν και
δ) στην επαναφορά του τουρκοκεντρικού χαλιφατικού οράματος ως εργαλείο συσπειρώσεως Αράβων και μη μουσουλμάνων σε μια συμμαχία με τελικό πανισλαμικό στόχο την ανάκτηση του Κουντούς (Ιερουσαλήμ).
Οι επιτελείς του Τούρκου προέδρου γνωρίζουν αρίστως πόσο σημαντικός είναι και τι συνέπειες μπορεί να επιφέρει για την αγγλοσαξονική Δύση ο έλεγχος του κρηπιδώματος (σ.σ. Rimland κατά τον Nicholas Spykman), όπως πιθανότατα και την ρήση του Sir Halford Mackinder ότι «κάθε αιώνας έχει τη δική του γεωγραφική οπτική γωνία».
Τα πύρινα και εξόχως στοχευμένα αντιδυτικά άρθρα του διευθυντού της Yeni Safak, Ιμπραήμ Καραγκιούλ, απλώς αντικατοπτρίζουν τη δυναμική της συγκροτημένης πλέον νέο-οθωμανικής πανισλαμικής διανοήσεως με στόχο την παροχή κατευθύνσεων στην κοινή γνώμη και τους εγχώριους διαμορφωτές αυτής.
Τα επιχειρήματα που προβάλλονται δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με όρους χλευασμού αλλά αντιθέτως να μελετώνται με σκοπό την εξαγωγή πολυεπίπεδων συμπερασμάτων. Είναι πολύ χρήσιμο να γνωρίζεις όλες τις πτυχές της σκέψεως παραγωγής ιδεολογίας, στρατηγικής και δόγματος του αντιπάλου.
Ένα από τα δόγματα της καινοφανούς τουρκικής γεωστρατηγικής ωστόσο δεν επιτρέπει παρανοήσεις καθώς η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα – όπως την οραματίζονται οι παροικούντες την Άγκυρα – εκφράζεται με ντετερμινιστικό τρόπο: «Οι δυτικοί θα οπισθοχωρήσουν, οι ανατολικοί θα ανακάμψουν, η Τουρκία θα ισχυροποιηθεί και οι διενέξεις θα ενταθούν».

Εξίσου σαφής είναι και η υποταγή της στρατιωτικής ισχύος σε μια μεταφυσική θρησκευτική αποστολή όπως εκφράστηκε με την περίφημη δήλωση του πρώην Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων Χουλουσί Ακάρ (σ.σ. Νυν υπουργού Εθνικής Αμύνης) ότι: «Ο εθνικός μας στρατός ανήκει στον οίκο του προφήτου…».
Η συσχέτιση όλων των προαναφερομένων παραμέτρων – σε ένα όσο το δυνατόν ευσύνοπτο άρθρο – εκτιμάται ότι μπορεί να μας δώσει συγκεκριμένες ενδείξεις και αποδείξεις αναφορικώς με την νέο-οθωμανική γεωστρατηγική που φέρει την σφραγίδα του Ερντογάν και στο που αποσκοπεί, με μερικές χρήσιμες προσθήκες και συγκεκριμένα:

Α) Η σύμπηξη συμμαχίας / ειδικής σχέσεως με το Ιράν προηγείται εκείνης με την Ρωσία, καθώς το κουρδικό αποτελεί κοινή απειλή για τους δύο αυτούς ιστορικούς γεωστρατηγικούς αντιπάλους.
Τεχεράνη και Άγκυρα στενά συνδεδεμένες αμφότερες εξαιτίας της δεσμευτικής τελέσεως καθηκόντων ακριτών από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του Rimland (σ.σ. Κρηπίδωμα, από το οποίο απεσχίσθη το Ιράν το 1979) επανακαθορίζουν πλέον τις σχέσεις τους με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα και την εθνική τους γεωστρατηγική ίσως και σε επίπεδο οριοθετήσεως ζωνών επιρροής μεταξύ τους όπως έχει διαφανεί στην Συρία αλλά και στο Ιράκ (βλ. Σύμφωνο Σαανταμπάντ το 1937).
Η νέα ιστορικής εκτιμάται σημασίας προσπάθεια «εγκαρδίου συνεννοήσεως» μεταξύ των δύο χωρών πραγματοποιείται με την πρωτοβουλία Ερντογάν – Αδελφών Μουσουλμάνων στο πλαίσιο ενός πολιτικο-θρησκευτικού συγκερασμού / υπερβάσεως των διαφορών με τελικό στόχο την σύμπηξη ενός σουνιτο-σιιτικού μετώπου.
Αυτό το μοντέλο «συνθήκης» προωθείται και ήδη συμπεριλαμβάνει το Κατάρ, το strong>Πακιστάν, ενώ στοχεύει υπονομευτικά το παρών καθεστώς της Αιγύπτου.
Β) Η Ρωσία αξιοποιεί περισσότερο από ποτέ την ιστορικο-γεωγραφική προσέγγιση με την Τουρκία αναβαθμίζοντάς την σε αναγκαιότητα, καθώς αυτό που δεν επετεύχθη μεταξύ Λένιν και Κεμάλ (σ.σ. Είχε προηγηθεί η ανατρεπτική για τα τότε δεδομένα Συνθήκη Χουνκάρ Ισκελεσί το 1833 μεταξύ Μαχμούτ Β΄ και Νικολάου Α΄), υλοποιείται σε πολλαπλά επίπεδα στους τομείς της στρατιωτικής συνεργασίας (S-400 και άλλα συστήματα), της ενεργειακής (αγωγός Turkish Stream, κατασκευή εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενεργείας στο Ακούγιου), της οικονομικής (ίδρυση κοινού επενδυτικού fund, τουρισμός, τομέας κατασκευών κ.λπ.).
Η πιο σημαντική προσέγγιση τελεί σε εξέλιξη στη Συρία, καθώς μόνον μετά από την άδεια της Ρωσίας οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις υλοποίησαν τις επιχειρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτου» και «Κλάδος Ελαίας» στην ΒΔ Συρία, σε αντάλλαγμα της υποστηρίξεως στο Χαλέπι και στο Ιντλίμπ και αλλού.
Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο σε ιδεολογικό επίπεδο είναι η επιρροή των ιδεών του Ρώσου διανοητού Αλεξάντερ Ντάγκιν αναφορικώς με την μελλοντική ισχυροποίηση της Ασίας έναντι της φθίνουσας ισχύος της Δύσεως.
Γ) Η διάσταση με τις ΗΠΑ επικεντρώνεται στην απαίτηση της Τουρκίας να αντιμετωπίζεται πλέον με όρους ισότητος και όχι υποτελείας. Υπό αυτό το πρίσμα η Τουρκία δεν μπορεί να ακολουθεί και να εκτελεί «εντολές» τιθέμενη σε κατώτερο επίπεδο συνεργασίας με εκείνο που απολαμβάνει το Ισραήλ.
Η χρήση του όρου «ασέβεια» από την τουρκική ηγεσία κατηγορώντας τις ΗΠΑ συνιστά μια έμπρακτη απαίτηση αναγνωρίσεως μιας νέας τάξης πραγμάτων στις διμερείς σχέσεις. Η νέα καθεστωτική οπτική της τουρκικής γεωστρατηγικής διαχωρίζει τα κράτη σε: α) εταίρους, β) εχθρούς και γ) ουδέτερους, τοποθετώντας τον Τούρκο πρόεδρο μόλις ένα σκαλί πιο κάτω από την σουλτανική κοσμοθεωρία των διεθνών σχέσεων…
Δ) Το Ισραήλ συνιστά το εργαλείο επιβολής μιας αντί-ισλαμικής πρωτίστως και όχι αντί-αραβικής πολιτικής εκ μέρους των ΗΠΑ, όπως κατ’ επανάληψη δηλώνουν ανώτερες και ανώτατες πολιτικο-στρατιωτικές πηγές της γείτονος. Η έλευσις των «σταυροφόρων».
Αναλαμβάνοντας μονομερώς καθήκοντα προστάτου η τουρκική ΠΕΑ (Πολιτική Εθνικής Αμύνης και Ασφαλείας στο πνεύμα των αποφάσεων του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας) φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι προέκρινε την απόκτηση υποστρατηγικών και πιθανόν στρατηγικών όπλων στοχεύοντας στην υπεροπλία έναντι του εβραϊκού κράτους (βλ. δορυφόροι Gokturk, UAV/UCAV Anka, βλήματα cruise SOM, βλήματα Yildirim-Bora/Khan, πρόγραμμα κατασκευής βαλλιστικών πυραύλων, απειλές για απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Πακιστάν).

Ε) Η απόκτηση στρατιωτικών βάσεων σε ισλαμικές χώρες του εξωτερικού (Αλβανία, Κατάρ, Σομαλία, Σουδάν) αποβλέπει στην παγίωση της νέο-οθωμανικής παρουσίας της Τουρκίας προστάτου και εγγυητού των δικαιωμάτων πτωχών και πλουσίων κρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κατάρ (υπόσχεσις επενδύσεων ύψους 15 δις δολαρίων) και το Σουδάν (δήλωσις υποστηρίξεως) ανταποκρίθηκαν αμέσως υπέρ της Τουρκίας μετά από την οικονομική «επίθεση» κατά της τουρκικής λίρας, όπως καταχρηστικώς προσδιορίσθηκε από τον Ερντογάν.
Στ) Η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και την Αίγυπτο κυρίως λόγω της στενής προσεγγίσεως με το Ιράν, με το οποίο μάχονται σθεναρώς στην Υεμένη.
Για τον ίδιο λόγο ΗΠΑ και Ισραήλ προετοιμάζονται για πιθανή κλιμάκωση της κρίσεως καθώς η υπόθεσις του πάστορος Μπράνσον αποτελεί αφορμή και όχι αιτία για τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν και για όσες ακολουθήσουν.
Για την Άγκυρα ο Χριστιανός πάστωρ αποτελεί σκοτεινό σύμβολο, ενοχοποιητική αρνητική απόδειξη της διεισδύσεως των δυτικών αξιών και εργαλείο αποσταθεροποιήσεως της χώρας.
Ζ) Ουδείς μπορεί και δεν επιτρέπεται να αγνοήσει το ενεργειακό διακύβευμα και τι σημαίνει αυτό για την ισχυροποίηση ή ακόμη και την ανάδειξη νέων πόλων ισχύος στην περιοχή της ευρυτέρας Ανατολικής Μεσογείου. Το ΣΕΑ της Τουρκίας λίγο πριν από την έναρξη της παρούσης κρίσεως επανήλθε προσδιορίζοντας και προειδοποιώντας ότι: «…θα συνεχισθεί η αποφασιστικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».
Η) Η συνεργασία με την Κίνα στον στρατιωτικό και οικονομικό τομέα παρουσιάζει τις ίδιες σημαντικές παραμέτρους όπως και με την Ρωσία. Ας μην λησμονούμε ότι ρουκέτες και πυραυλικά συστήματα (WS-1, Yildirim) του Τουρκικού Στρατού αναπτύχθηκαν με κινεζική τεχνογνωσία.
Εκτός αυτού βάσει της νέας γεωπολιτικής φιλοσοφίας η Τουρκία θα πρέπει να επιδιώξει την ένταξή της στους BRICS δημιουργώντας το σχήμα BRICS-T και μεταγενεστέρως να ενταχθεί – αναλόγως της τότε συγκυρίας – στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Η Κίνα αποτελεί de facto εταίρο της Αγκύρας και σε συνδυασμό με το Πακιστάν και το Ιράν συνδράμει στην υλοποίηση του σχεδίου One belt, One road.

Με υπόδειγμα τον Spykman εκτιμάται ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό του Rimland (κρηπίδωμα) καταστρέφοντας ότι έχει απομείνει από το αρχικό αγγλοσαξονικό τηρώντας τον ίδιο σεβασμό στην Γεωγραφία και στην Ιστορία της περιοχής.
Το νέο-οθωμανικό ισλαμιστικό Rimland περιλαμβάνει εταίρους όπως το Ιράν, το Κατάρ, το Αζερμπαϊτζάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, το Σουδάν, την Αλβανία, την Ινδονησία, τη Μαλαισία και φιλοδοξεί να επεκταθεί στις γεωγραφικές περιοχές της Βορείου Συρίας, του Ιράκ, της Παλαιστίνης (βλ. Προνομιακές σχέσεις με την Χαμάς), της Αιγύπτου, της Λιβύης και όπου υπάρχουν πιστοί που συνεγείρονται από τα οράματα των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Συνεπώς απαντάται θετικώς το ερώτημα περί αναγκαιότητος επενδύσεως της ιδιότητος του χαλίφου γαζή. Μόνον έτσι μπορούν να καταστούν «ομοτράπεζοι» Ιρανοί, Παλαιστίνιοι και Καταριανοί, μαζί με αντιφρονούντες από όλα τα αραβικά καθεστώτα, εξισλαμισμένοι πληθυσμοί της Ινδικής Υποηπείρου και της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Υποσαχαρίου Αφρικής ακόμη και ακραίοι τζιχαντιστές.
Στο εσωτερικό εκτιμάται πως αυτό το όραμα ισχύος, παντουρκσιμού και αναγεννήσεως έχει μεταστρέψει τους πρώην αφοσιωμένους κεμαλικούς αξιωματικούς και μη, μετατρέποντάς τους σε φανατικούς νεοφωτίστους υποστηρικτές του Ερντογάν. Το νέο κρηπίδωμα θα ανακουφίσει τη Ρωσία και θα οδηγήσει πιθανότατα στη σταδιακή κατάρρευση της Νοτιοανατολικής πτέρυγος του ΝΑΤΟ.
Οι κυρώσεις κατά Ιράν, Ρωσίας και Τουρκίας θυμίζουν τον οικονομικό πόλεμο που επέβαλλε η αρχαία Αθήνα και κορυφώθηκε με το Μεγαρικό Ψήφισμα. Μπαίνω στον πειρασμό να τοποθετήσω για τις ανάγκες μιας εσκεμμένης ιστορικής αναλογίας και συγκρίσεως στην πλευρά της πελοποννησιακής συμμαχίας τη Ρωσία μαζί με την Τουρκία και το Ιράν και να αποδώσω τον ρόλο των Περσών στην Κίνα…
Ο Ερντογάν όμως χρειάζεται χρόνο για να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο. Μια τελική ανεπιθύμητη πρώιμη σύγκρουσις με τις ΗΠΑ θα κατέστρεφε το όραμά του. Απαιτείται χρόνος για να αναπτύξει ακόμη περισσότερα οπλικά συστήματα, να επενδύσει σε νέες τεχνολογίες, να αποκτήσει βαλλιστικούς πυραύλους.
Χρειάζεται πάνω από όλα πρόσβαση έλεγχο και κατοχή σημαντικών ενεργειακών πόρων για να χρηματοδοτεί όλα εκείνα τα φιλόδοξα σχέδια και οράματά του. Εάν η Δύση και όχι μόνον οι ΗΠΑ αδιαφορήσουν και δεν ενεργήσουν αμέσως τότε ο Ερντογάν μαζί με τους περιφερειακούς ομοϊδεάτες όπως και οι πολιτικοί επίγονοί τους θα έχουν κερδίσει τον αγώνα για τον οποίον δίνουν τα πάντα σήμερα.

Αυτή την αποφράδα ημέρα ο George Friedman περιέγραψε με απαισιοδοξία στο μελλοντολογικό του έργο «The next 100 years» το 2008, προ δεκαετίας όταν ο Ερντογάν συμπληρώνει φέτος 15 έτη εξουσίας!
Η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και πιθανόν την Αίγυπτο πρέπει να προχωρήσουν στην συγκρότηση μιας νέας στρατιωτικής συμμαχίας στα πρότυπα του ΝΑΤΟ, αλλά εκτός αυτού. Αυτή η συμμαχία θα υποστηρίζεται με κονδύλια FMF (σ.σ. Όπως σήμερα λαμβάνουν το Ισραήλ και η Αίγυπτος) και δεν θα υπόκειται στον έλεγχο των γραφειοκρατών της ΕΕ και ειδικώς της Γερμανίας.
Ο Θουκυδίδης προειδοποιεί για την ανάγκη λήψεως αποφάσεων και ενεργειών αναχαιτίσεως μιας ανερχομένης δυνάμεως πριν να είναι αργά. Ο Ερντογάν έχει αποδειχθεί ο επιτήδειος ουδέτερος του 21ου αιώνος και ο νέο-οθωμανός Μακιαβέλι στην υλοποίηση της σοβιετικής maskirovka (η σοβιετική τέχνη της παραπλάνησης, της εξαπάτησης, της απόκρυψης) στην τουρκική έκδοσή της.
Ο Δημοσθένης είχε προειδοποιήσει επανειλημμένως τους Αθηναίους για την απειλή του Φιλίππου όμως δεν εισακούσθηκε. Ο Θεμιστοκλής ενσυνειδήτως εξαπατούσε τους Λακεδαιμονίους μέχρις ότου… τα μακρά τείχη είχαν υψωθεί αρκετά. Και αυτά δεν αναφέρονται στην τουρκική αλλά στην ελληνική Ιστορία!

DEFENCEPOINT
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1949 ΑΝΤΗΧΕΙ Ο ΓΡΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!! - ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Του Ιωάννου Μπουγά
 
25 Αυγούστου 1949. Αρχίζουν οι Επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στον Γράμμο, που κατέληξαν με την Νίκη των στρατιωτών μας και τη Συντριβή των κομμουνιστών στις 29 Αυγούστου. Τέλος του τριετούς Εφιάλτη!
Το τρίτο και τελευταίο μέρος των επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού εναντίον του λεγόμενου ΔΣΕ, η επιχείρηση ΠΥΡΣΟΣ Γ΄, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του τελευταίου οχυρού των ανταρτών, τις οροσειρές του Γράμμου, άρχισε με πολύ καλούς οιωνούς και άριστη προετοιμασία για τον Ελληνικό Στρατό στις 25 Αυγούστου.
Οι ημέρες ησυχίας που ακολούθησαν την νίκη στο Βίτσι στις 17 Αυγούστου, είχαν όμως δώσει την ευκαιρία και στους αντάρτες να προετοιμασθούν και να αναμένουν τον αντίπαλο με υψηλό ηθικό.
Μάλιστα, ο Ζαχαριάδης σε μήνυμα πού έστειλε προς τους αντάρτες του ΔΣΕ στις 20 Αυγούστου περιέλαβε και ένα πολύ γνωστό σύνθημα: «Εδώ μπορούμε και πρέπει να θάψουμε τον μοναρχοφασισμό!», μιά παραλαγή εκείνου πού είχε χρησιμοποιήσει νωρίτερα, το 1948, «ο Γράμμος θα γίνει η ταφόπετρα του μοναρχοφασισμού!».
Παρά τις απειλές του Ζαχαριάδη το πρωϊνό της 29-ης Αυγούστου βρήκε τον ΔΣΕ ολοκληρωτικά ηττημένο, και τους αντάρτες του να υποχωρούν σε όλα τα μέτωπα με κατεύθυνση την Αλβανία. Κάπου 8,500 έως 10,000 αντάρτες πέρασαν στην Αλβανία. Μαζί τους μετέφεραν και 1,500 τραυματίες, ενώ πίσω τους στον Γράμμο άφησαν πάνω από 1,000 νεκρούς. Από τους τελευταίους πού πέρασαν στην Αλβανία απο την περιοχή της Μπάτρας την νύχτα της 29-ης Αυγούστου ήταν ο ίδιος ο Ζαχαριάδης.
Στην Αλβανία προσπάθησαν να αναδιοργανωθούν σκεπτόμενοι να συνεχίσουν τον αγώνα. Σύντομα όμως ο ηγέτης της Αλβανίας Χότζα τους διέταξε να αφοπλισθούν. Στην συνέχεια με Ρωσικά καράβια μεταφέρθηκαν στις άλλες κομμουνιστικές χώρες, και κυρίως την Σοβιετική Ένωση στην περιοχή της Τασκένδης.
Έτσι τελείωσε η προδοτική ανταρσία του ΚΚΕ, πού δυστυχώς αρκετά αργότερα ονομάσθηκε από τους Έλληνες πολιτικούς Εμφύλιος:
- παρά την συμμετοχή μεγάλου αριθμού Σλάβων και Σλαβόφρονων (συνολικά, πάνω από το 50% στις μάχες του Βίτσι και του Γράμμου) στις τάξεις του ΔΣΕ,
- το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανταρτών ήταν βιαίως στρατολογημένοι,
- την αμέριστο βοήθεια των βορείων γειτόνων μας Αλβανών, Βουλγάρων, και Γιουγκοσλάβων προς τους αντάρτες, με στόχο την απόσχιση Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα
- το γεγονός ότι τη λεγόμενη Κυβέρνηση των Ανταρτών δεν την αναγνώρισε ποτέ κανένα κράτος, και τέλος παρά
- το γεγονός ότι στην Ανταρσία συμμετείχε ένα πολύ μικρό ποσοστό του λαού, μόνο από μικρά χωριά κυρίως ορεινών, και ποτέ οι μεγάλες μάζες του λαού των πόλεων. Ήταν καθαρά μιά περίπτωση ανταρτών, συμμοριτών δηλαδή, που ποτέ δεν είχαν ούτε μία πιθανότητα νίκης ή κατάληψης και κράτησης ούτε μιάς μεγάλης πόλεως.
Πέραν όμως αυτών, το ΚΚΕ κατά την διάρκεια της ανταρσίας, είχε λάβει δημόσια αντεθνική και προδοτική θέση «υπερ της αυτοδιάθεσης της Ελληνικής Μακεδονίας και απόσχισή της από την Ελλάδα», όπως απαιτούσαν οι βόρειοι κομμουνιστές γείτονες που βοηθούσαν τον «ΔΣΕ»..
Όλα αυτά δεν υποδηλούν Εμφύλιο, αλλά προδοτική, ξενοκίνητη Ανταρσία!
Το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι από λάθος πολιτική συμφιλίωσης, που απεδείχθη ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ, και την οικονομική κρίση στην οποίαν οδηγήθηκε η Ελλάδα από αλόγιστες πολιτικές ανίκανων ή αδιάφορων πολιτικών ηγετών, οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία με την ψήφο του λαού και πέτυχαν το 2018 αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν το 1949. Να υπογράψουν την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία, σε πρώτη φάση, παραδίδεται το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβους!
Αιωνία η Μνήμη των Νέων της Ελλάδος που έπεσαν στον Αγώνα κατά των Κομμουνιστών!


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΚΑΙ ΡΗΣΟΣ ΣΤΟ 47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ (ΣΤΟ ΔΙΠΛΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 120-122) - ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗ (ΑΠΟ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΩΣ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ.
ΦΕΤΟΣ ΣΤΙΣ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΞΕΚΙΝΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΚΑΙ ΡΗΣΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ -ΣΤΟ ΔΙΠΛΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 120-122- ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ.... ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗ... ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ.... ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΟΙΚΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙ.
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΤΑΜΩΣΗ

Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ ΣΤΙΣ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1940

Ανατέλλει η 15η Αυγούστου του 1940. Πλήθη προσκυνητές κατακλύζουν τη λευκή Τήνο, στο βαθυγάλανο ελληνικό Αιγαίο. Στον όρμο του νησιού, για να απονείμει τις καθιερωμένες τιμές, έχει φτάσει από τα ξημερώματα η "ΈΛΛΗ", το παλαιό, ιστορικό εύδρομο του ελληνικού στόλου. Σημαιοστολισμένη, κάνει να κυματίζουν τα χρώματα του έθνους πλάι στον θρησκευτικό πανηγυρισμό. Δεν έχει όμως προχωρήσει το πρωί, είναι ακόμα οκτώμιση η ώρα, όταν κρότος τρομαχτικός συγκλονίζει το πλοίο και το νησί. Μαύροι καπνοί σηκώνονται αμέσως, τριγυρίζουν την "ΈΛΛΗ", που χτυπημένη κατάσαρκα στα ύφαλά της, από εχθρό κρυμμένο, γέρνει. Ποιος έκαμε το έγκλημα; Ποιος πέταξε από μακριά το στιλέτο; Καμιά ελληνική ψυχή δεν αμφιβάλλει; Η γενναία πράξη έχει αποτυπωμένη την ταυτότητά της στον τρόπο της. Η έρευνα άλλωστε που θα γίνει στο βυθό του όρμου αμέσως την επόμενη ημέρα, θα φέρει στο φως το τσακισμένο επισκεπτήριο του δολοφόνου: Κομμάτια από τις τορπίλλες, με πάνω αριθμό μητρώου και στοιχεία ιταλικά.
Κι όμως: αν και αμφιβολία δεν χωράει, η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να μην φανερώσει την αλήθεια, για ν' αποφύγει κάθε προστριβή. Σε ανακοινωθέν της δηλώνει πως δεν κατόρθωσε να εξακριβώσει την εθνικότητα του υποβρυχίου που χτύπησε την "ΈΛΛΗ".

Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:

«Την 15η Αυγούστου 1940, ενώ βρισκόμουνα στην Αθήνα, ο Διευθυντής της Δ.Ρ.Υ.Ν. με πληροφορούσε τον τορπιλισμό και τη καταβύθιση της ΕΛΛΗΣ από άγνωστο υποβρύχιο. Κατέβηκα αμέσως στον Ναύσταθμο και έσπευσα να συναντήσω τον Αρχηγό του Στόλου, που είχε μόλις πληροφορηθεί το γεγονός. Ήταν έξαλλος και φοβερά αγανακτισμένος κατά του Υφυπουργού. Παρά τους αιφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς πολεμικών μας σκαφών που είχαν προηγηθεί, ένα από τα μεγαλύτερα πλοία του Στόλου είχε διαταχθεί να παραμείνει επί ώρες αγκυροβολημένο σε όρμο τελείως ανοικτό, για να μην διακοπεί η παράδοση των καλών ειρηνικών καιρών της συμμετοχής του Ναυτικού στη θρησκευτική τελετή της Τήνου!  Φαίνεται, μάλιστα, ότι το Γ.Ε.Ν., για να μην διακινδυνεύσει την ΕΛΛΗ, είχε εισηγηθεί την αποστολή του α/τ «ΑΕΤΟΣ». Ο Υφυπουργός όμως, επέμενε να αποσταλεί το εύδρομο για την μεγαλοπρεπέστερη συμμετοχή του Ναυτικού στην τελετή. Τη στιγμή που η δολοφόνος τορπίλη έπληττε την ΕΛΛΗ, το πλοίο έφερε μεγάλο σημαιοστολισμό, το επιτελείο του φορούσε τη μεγάλη στολή για να συμμετάσχει στη τελετή και το άγημα ετοιμάζονταν να αποβιβαστεί στη στεριά για να αποδώσει τις τιμές. Σύμφωνα με παλιό έθιμο, στη Τήνο είχαν συρρεύσει χιλιάδες προσκυνητές που δεν φαντάζονταν ότι την εποχή εκείνη η θάλασσα έκρυβε πολλούς κινδύνους.

Ήδη, δικαιολογημένα, οι προσκυνητές αυτοί βρίσκονταν σε μεγάλη αγωνία για την ασφαλή επιστροφή τους. Αποφασίστηκε λοιπόν, να επιστρέψουν με νηοπομπή που θα συνόδευαν τα α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ». Τα αντιτορπιλικά απέπλευσαν από τον Ναύσταθμο το επόμενο πρωί, προκειμένου να ειδοποιηθούν οι εμπόλεμοι για την κίνηση αυτή και να αποφευχθεί νέα….παρεξήγηση. Ο Αρχηγός του Στόλου επέβαινε στο  α/τ «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ» και εγώ στο α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ». Κατά τον πλου είχαν ληφθεί τα συνήθη σε καιρό πολέμου μέτρα. Ενώ παραπλέαμε τη Σύρο φάνηκε, σε ύψος  2.000 μέτρων περίπου αεροσκάφος στο οποίο δεν διακρίνονταν χαρακτηριστικά εθνικότητας με κατεύθυνση προς το α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ». Διέταξα τον αξιωματικό πυροβολικού του πλοίου οι σκοπευτές των Α/Α να παρακολουθούν το αεροσκάφος και τα πυροβόλα να ετοιμαστούν για έναρξη πυρός. Σε λίγο, δέσμη οκτώ μικρών βομβών έπεφτε σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από το α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», αμέσως το πλοίο άρχισε να βάλλει κατά του αεροσκάφους και διαταζόταν «πλους ελίγδην» με πάση ταχύτητα, προκειμένου να διαταραχθεί η σκόπευση του αεροσκάφους. Ακολούθησε η πτώση άλλων δυο δεσμών των οκτώ βομβών και η τελευταία έπεσε μερικές δεκάδες μέτρα από το πλοίο. Δυστυχώς η ισχυρή θαλασσοταραχή δυσκόλευε πολύ τη σκόπευση των πολυβόλων μας και παρά το εντατικό πυρ το αεροσκάφος δεν κτυπήθηκε, αλλά ανέβηκε σε μεγάλο ύψος και εξαφανίστηκε στον ορίζοντα.

Κατά τον κατάπλου στην Τήνο, το α/τ «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ» αγκυροβόλησε, ενώ για προστασία, το α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα γύρω από το αγκυροβόλιο. Κανένα από τα πλοία μας δεν διέθετε την εποχή εκείνη συσκευή εντοπισμού υποβρυχίων. Όπως εξακριβώθηκε, εκτός από την μοιραία τορπίλη που είχε βυθίσει την ΕΛΛΗ, είχαν βληθεί άλλες δυο τορπίλες που είχαν προσκρούσει στον κυματοθραύστη. Διαπιστώθηκε, από θραύσματα των τορπιλών που βρέθηκαν, ότι ήταν ιταλικής προέλευσης. Όσον αφορά το μικρό μας εύδρομο, το μόνο ίχνος του που βρήκαμε ήταν η άκρη του καταρτιού του που προεξείχε από τη θάλασσα.

Αποπλεύσαμε από την Τήνο τις πρώτες απογευματινές ώρες συνοδεύοντας τα πλοία των προσκυνητών και χωρίς άλλο επεισόδιο καταπλεύσαμε στον Πειραιά.  Πλήθη κόσμου και μέλη της Κυβερνήσεως περίμεναν με αγωνία τον κατάπλου της νηοπομπής.

Μετά τη τελευταία αυτή εχθρική ενέργεια έγινε επί τέλους αντιληπτό ότι η επιθυμία μας να διατηρήσουμε την ουδετερότητα δεν ήταν από μόνη της αρκετή για να μας προφυλάξει από αιφνιδιασμούς και τραγικές εκπλήξεις. Επιβάλλονταν η λήψη προληπτικών μέτρων ασφάλειας. Διατάχθηκε η μεθόρμιση των πλοίων από τον Ναύσταθμο στον όρμο της Ελευσίνας, το μέγεθος του οποίου επέτρεπε τη διασπορά τους στο αγκυροβόλιο, για την αποφυγή ομαδικών καταστροφών σε περίπτωση αεροπορικής προσβολής. Αποφασίστηκε η τοποθέτηση ανθυποβρυχιακών φραγμάτων για την προστασία των λιμένων του Πειραιά και του Ναυστάθμου και ορισμένων εσωτερικών θαλασσίων οδών. Συμπληρώθηκαν τα μέτρα Α/Α άμυνας. Ανακλήθηκαν τα αντιτορπιλικά από την Μήλο και την Ναύπακτο και έγινε κινητοποίηση των πλοίων σε εφεδρεία.

Με την ιδιότητα του Ανωτέρου Διοικητή των «εν όρμω» πλοίων ρύθμισα την υπηρεσία τους, ως σε περίοδο πολέμου, ιδιαίτερα όσα αφορούσαν την Α/Α άμυνά τους. Μου ανατέθηκε επίσης από τον Αρχηγό σου Στόλου να μελετήσω με το Γ.Ε.Ν. τον τρόπο ενέργειας για την ταχύτερη δυνατή εκτέλεση της πόντισης των προβλεπομένων πεδίων ναρκών, μόλις ληφθεί η σχετική διαταγή. Επειδή για την επιχείρηση αυτή θα χρησιμοποιούνταν και όλα τα αντιτορπιλικά που διέθεταν σχετικές εγκαταστάσεις, ζήτησα με επιμονή να γίνει άμεσα εκπαίδευση των πλοίων στο έργο αυτό καθώς δεν είχε γίνει κατά την εκπαιδευτική περίοδο. Όταν μετά από δυο περίπου μήνες διατάχθηκα να προβώ στην άμεση πόντιση των πεδίων, καμιά σχετική άσκηση δεν είχε προηγηθεί.

Οι πρώτες νηοπομπές σε πολεμικές συνθήκες

Αρχές Σεπτεμβρίου 1940 ανέλαβα μια ενδιαφέρουσα αποστολή που είχε μορφή πολεμικής επιχειρήσεως σε ακήρυχτο πόλεμο, τη μεταφορά στην Αλεξανδρούπολη στρατιωτικών τμημάτων της Μεραρχίας Αρχιπελάγους.  Για τον σκοπό αυτό τέθηκαν υπό τις διαταγές μου 4 αντιτορπιλικά, το «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και 3 τύπου «ΥΔΡΑ», 5 μεταγωγικά, 1 πετρελαιοφόρο για τον ανεφοδιασμό σε καύσιμα και η Μοίρα των 12 σύγχρονων υδροπλάνων ναυτικής συνεργασίας «DORNIER».  Επέλεξα για βάση της δυνάμεως τον πολύ ευρύχωρο όρμο Γέρας της Μυτιλήνης που παρείχε άριστη προστασία από τα υποβρύχια και προσφερόταν για την εγκατάσταση βάσεως υδροπλάνων. Παρέμεινα στη βάση αυτή λίγες ημέρες, σε αναμονή συγκέντρωσης των εφέδρων στα λιμάνια επιβιβάσεως, οργανώνοντας τις δυνάμεις μου είχαν διατεθεί.  Στο έργο αυτό με βοήθησε ο δραστήριος έφεδρος Πλοίαρχος του Β.Ν.  Κ.Παναγιώτου, που ορίστηκε Μοίραρχος των μεταγωγικών.

Η έλλειψη προγενέστερης συνεργασίας της Αεροπορίας με το Ναυτικό ήταν εμφανής. Οι περισσότεροι από τους αεροπόρους δεν προέρχονταν από τις τάξεις του Ναυτικού και, αν και έδειχναν κάθε καλή θέληση, με μεγάλη δυσκολία συντονίζονταν στις αντιλήψεις του Ναυτικού, ως προς τον τρόπο εκτελέσεως των αποστολών. Επειδή δεν υπήρχε Αεροπορική Σχολή Πολέμου, οι αρχές της χρησιμοποιήσεως της αεροπορίας ναυτικής συνεργασίας που διδάσκονταν στην Ναυτική Σχολή Πολέμου δεν είχαν φθάσει σε εκείνους που επρόκειτο να τις εφαρμόσουν. Ακόμα και τη χρήση του κρυπτογραφικού κώδικα του Ναυτικού, εκείνη τη στιγμή μόνο μάθαιναν. Σε λίγο χρόνο όμως οι περισσότερες δυσκολίες είχαν ξεπεραστεί, είχε επικρατήσει πνεύμα ειλικρινούς συνεργασίας και βρέθηκα στην ευχάριστη θέση, στην έκθεση που υπέβαλλα στο τέλος της αποστολής, να εκφράσω την ικανοποίησή μου για την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι αεροπόροι.

Η όλη επιχείρηση ήταν πολύ ιδιόρρυθμη. Τυπικά βρισκόμαστε σε ειρηνική περίοδο, αλλά υπήρχε ο εχθρός που παραμόνευε και που είχε ήδη δώσει αρκετά δείγματα των δολίων προθέσεών του. Ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να βρεθούν στην πορεία μας υποβρύχια και νάρκες ή άγνωστα αεροσκάφη να μας αιφνιδιάσουν. Φυσικά οι κίνδυνοι αυτοί αντιμετωπίστηκαν όπως σε περίοδο πραγματικού πολέμου, με τη σημαντική διαφορά ότι και αν ακόμα εντοπίζαμε τον πιθανό εχθρό έπρεπε να περιμένουμε να μας επιτεθεί πρώτα, πριν αντεπιτεθούμε. Μια άλλη ιδιαιτερότητα που δυσκόλευε ακόμα την κατάσταση ήταν ότι στερούμασταν της μυστικότητας των κινήσεών μας, ενός από τα κυριότερα μέτρα άμυνας των νηοπομπών. Και αυτό διότι, για να αποφύγουμε κάθε πραγματική ή δήθεν παρεξήγηση σχετικά με την εθνικότητα των πλοίων, οι εμπόλεμοι ειδοποιούνταν για τις κινήσεις μας εγκαίρως και με κάθε λεπτομέρεια. Δύο ημέρες πριν αποπλεύσει κάθε νηοπομπή,  έπρεπε να γνωστοποιούνται η ημέρα και ώρα απόπλου, η σύνθεση της νηοπομπής, η οδός που θα ακολουθούσε, η ταχύτητα και η ώρα άφιξης στο λιμάνι του προορισμού. Μετά την κοινοποίηση αυτών, καμιά αλλαγή δεν δικαιούμουν να κάνω. Αυτό σήμαινε ότι οι έφεδροι έπρεπε να έχουν συγκεντρωθεί στα λιμάνια επιβίβασης ακριβώς τη χρονική στιγμή που είχε προγραμματιστεί και να μην υπάρξει καμιά καθυστέρηση στη επιβίβαση, αποβίβαση ή κατά τον πλου.  Αν για λόγους πολεμικούς, όπως σε περίπτωση εμφάνισης υποβρυχίου, επιθυμούσα να αλλάξω την προβλεπόμενη πορεία, αυτό δεν μπορούσα να το κάνω. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι προβλέπονταν συγκρότηση τμηματικών νηοπομπών από τρία νησιά, που στη συνέχεια συγκεντρώνονταν σε σημείο συνάντησης για να κατευθυνθούν από εκεί στην Αλεξανδρούπολη ως ενιαία νηοπομπή, γίνεται αντιληπτό με πόση μαθηματική ακρίβεια έπρεπε να υπολογιστούν τα πάντα για να μην έχουμε ανωμαλίες. Χάρις όμως στη λαμπρή συνεργασία των τοπικών στρατιωτικών και ναυτικών αρχών  και την εξαιρετική οργάνωση των μεταγωγικών, τα πάντα εξελίχτηκαν όπως ακριβώς είχαν προγραμματιστεί. Οι μεταφορές πραγματοποιήθηκαν σε τρεις σειρές και η όλη αποστολή κράτησε συνολικά τρεις βδομάδες περίπου.  Κατά τις επιχειρήσεις αυτές δεν εκδηλώθηκε καμιά εχθρική ενέργεια, δόθηκε όμως μια εξαιρετική ευκαιρία στα αντιτορπιλικά, στα μεταγωγικά και στη ναυτική αεροπορία να συνεργαστούν και να προετοιμαστούν για το πολεμικό τους έργο που σύντομα θα ανελάμβαναν.

Μετά την συγκέντρωση των πλοίων στην Ελευσίνα καθιερώθηκαν τακτικές έξοδοί τους στον Σαρωνικό για εκτέλεση ασκήσεων υπό τον Αρχηγό του Στόλου. Παρά τις αντιρρήσεις μου, οι ασκήσεις δεν περιελάμβαναν εντατική εκπαίδευση στη χρήση των όπλων αλλά περιορίζονταν στην εκτέλεση πυρών γυμνασίων και σε ημερήσιους και νυχτερινούς ελιγμούς. Τα μικρά αντιτορπιλικά τύπου «ΘΥΕΛΛΑ» και τα τορπιλοβόλα είχαν ολοκληρώσει την κινητοποίησή τους και είχαν διατεθεί για τις ανάγκες της τοπικής άμυνας. Παρέμεναν υπό τις διαταγές μου τα δέκα μεγάλα αντιτορπιλικά που είχαν οργανωθεί σε τρεις μοίρες. Η πρώτη αποτελείτο από τα δύο αντιτορπιλικά τύπου «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», η δεύτερη από τα τέσσερα τύπου «ΥΔΡΑ» και η τρίτη από τα τέσσερα τύπου «ΛΕΩΝ». Οι μοίρες αυτές αποτελούσαν και την κύρια μαχητική δύναμη του Στόλου, διότι η μεν «ΕΛΛΗ» δεν υπήρχε πια η δε ναυαρχίδα «ΑΒΕΡΩΦ» προορίζονταν να μείνει στην Ελευσίνα ως πλωτό πυροβολείο»

http://www.thermopilai.org/content/15-augoustou-1940-o-torpilismos-tes-elles 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ