ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΣΜΗΝΑΓΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΒΙΛΙΑΣ, Ο ΗΡΩΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΡΑΣΤΑΡΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Η θρυλική 21η Μοίρα Διώξεως και οι Μονομάχοι της είναι που μνημονεύουμε σήμερα! Γιατί σαν σήμερα, σημειώθηκε ένα περιστατικό που, όμοιό του δύσκολα βρίσκει κανείς στις σελίδες της Αεροπορικής Ιστορίας.
Σαν σήμερα στο προκεχωρημένο αεροδρόμιο της Κατσικάς Ιωαννίνων, παρά τον ηρωισμό του, έπεσε υπέρ Πατρίδος ο Σμηναγός Μπαρδαβίλιας Αναστάσιος, δείχνοντας σε όλον τον κόσμο πως η γενναιότητα έχει καταγωγή Ελληνική!

Η 21η ΜΔ, με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου ήταν εξοπλισμένη με τα σκληροτράχηλα PZL Ρ.24. Με την άφιξη της Βρετανικής βοήθειας όμως, στην μορφή των Gloster Gladiators, μοίρασε τα μαχητικά της στην 22η και 23η ΜΔ.

Ξημέρωμα της 11ης Φεβρουαρίου. Λίγο μετά τις 6 το πρωί, επικρατεί ομίχλη στην περιοχή. Σχεδόν τα πάντα είναι μέσα “στην σούπα”… Τον τοπικό καιρό εκμεταλλεύονται οι Ιταλοί και επιδράμουν αιφνιδιαστικά στο προκεχωρημένο αεροδρόμιο της Κατσικάς, σε μια τυπική αποστολή interdiction. Ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας ήταν ο πρώτος που μπόρεσε να φτάσει το αραγμένο στην άκρη του διαδρόμου (και όχι αεροδιαδρόμου!!!) Gladiator του και να απογειωθεί, προς αναχαίτιση των ορδών του εχθρού. Μετά από τρία λεπτά απογειώθηκε και ο επισμηνίας Κωστορίζος Νικόλαος.
Απογειώθηκε ο Μπαρδαβίλιας, μεθυσμένος ακόμη από την γλυκιά γεύση της πρώτης του κατάρριψης, ενός CR.42 της 160Gruppo, 2 μέρες νωρίτερα. Απογειώθηκε με το διπλάνο στο οποίο αρίστευσε και ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής Pattle.
Με την απογείωση, σαν τα όρνια έπεσαν πάνω του τα Ιταλικά καταδιωκτικά συνοδείας! Οι βολίδες από τα πολυβόλα τους, γάζωσαν το κορμί του έμψυχου μονομάχου και την άτρακτο του αλουμινένιου μονομάχου. Το αεροπλάνο του κατέπεσε λίγα μέτρα από την άκρη του διαδρόμου, στον μικρό λόφο που κάλυπτε το αεροδρόμιο με το πέτρινο κτίσμα και τις λιγοστές σκηνές για τους γενναίους αυτούς άνδρες...

Παρόμοια τύχη αλλά περισσότερη, είχε ο Κωστορίζος, ο οποίος εκτέλεσε αναγκαστική προσγείωση ενός διάτρητου αεροπλάνου. Η φόρμα του ήταν επίσης γεμάτη τρύπες αλλά χωρίς όμως να έχει τραυματιστεί ο ίδιος! Δυστυχώς, η μοίρα του επεφύλασσε πολύ σκληρότερο και πολύ πιο πικρό τέλος, δύο χρόνια αργότερα…

Η ιστορική σημείωση είναι ότι η Luftwaffe, με τις τάξεις της να ξεχειλίζουν από ναζί, ουδέποτε έχει επιδείξει τέτοια μη ιπποτική συμπεριφορά στον Β ΠΠ! Αντίθετα, οι Ιταλοί, παλαιοί γνώριμοι της Αρένας και του τρόπου μάχης σε αυτήν, επιτέθηκαν στους ‘μονομάχους’ χωρίς να έχουν διάθεση για ιπποσύνες… Πόλεμος γαρ…
Ο Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας, προήχθη μετά θάνατον επ’ ανδραγαθεία σε Σμηναγό και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και τον Σταυρό Ιπταμένου. Είναι ο δεύτερος αεροπόρος (μετά τον Μαρίνο Μητραλέξη) και ο πρώτος μετά θάνατον που τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας για την δράση του στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Μάταια θα πει κανείς, ανώφελα θα πει ο άλλος, σκοτώθηκε για το τίποτα ο τρίτος. Ο Σμηναγός Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας και η ηρωική του ενέργεια είναι περισσότερο επίκαιροι από ποτέ! Γιατί μας θυμίζουν ότι πρέπει να μαχόμαστε για τα πιστεύω μας και τις αξίες μας, όσο δυσανάλογα βαριές κι αν είναι οι πιθανότητες εναντίον μας! Να κοιτάμε το βρυχώμενο λιοντάρι στο στόμα και αντί να παγώνουμε από φόβο, να ξέρουμε ότι αυτό ακριβώς είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελέσουμε. Και είναι σίγουρο πως δικαίωσε το όνομά του και την καταγωγή του καθότι είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!


ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΖΙΟΠΑ ''ΕΘΝΟΠΑΘΕΙΑ'' ΜΕ ΘΕΜΑ ''ΤΟ ΑΞΙΟΜΑΧΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ'' ΜΕ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΕΡΕΤΗ

Στην «Εθνοπάθεια» της Παρασκευής 27 Οκτωβρίου 2017, ο Νίκος Τζιόπας φιλοξενεί τον Κώστα Σερέτη και συζητούν το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού.

Νικόλαος Τζιόπας

(ΒΙΝΤΕΟ) ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΗ ΕΓΓΟΝΗ ΤΗΣ ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΣ, ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, ΗΡΩΙΔΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΗ ΕΓΓΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ "ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ - ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ 1941-44".
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ, ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΗ.


STAR ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο ΝΟΜΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗ, Ο GEORGE SOROS ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ

Του Ιωάννη Φριτζαλά, Γεωπολιτικού Αναλυτή.

«Οι μουσουλμανικές μειονότητες ανά τα Βαλκάνια πρέπει να αξιοποιηθούν ως εφαλτήρια προώθησης των τουρκικών συμφερόντων. Μπορεί να προταθεί, επίσης, μία συνεργασία για τήν εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των “εθνικών κοινοτήτων“, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών. Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για τό Κόσσοβο και την “Δυτική Θράκη”». (Ahmet Davutoğlu)
Στις 10 Οκτωβρίου, υπερψηφίστηκε τελικά, με τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας, η τροπολογία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, με τίτλο «Συμπλήρωση διατάξεων του Άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», η οποία ανοίγει τον δρόμο για την επανεξέταση της αναγνώρισης από τις ελληνικές αρχές της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», του «Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης» και του «Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου». Η διάλυση των εν λόγω σωματείων έχει, ως γνωστόν, αποφασιστεί αμετάκλητα από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος έκρινε πως «είναι θεμιτή για την προάσπιση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, καθώς και για τη διασφάλιση της ειρηνικής συμβίωσης του χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού της Δυτικής Θράκης»¹, προσθέτοντας πως «ο σκοπός των σωματείων, όπως αυτός διαγράφεται στο καταστατικό τους, παραβιάζει τις διατάξεις διεθνών συμβάσεων, συναφθεισών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, βάσει των οποίων στην Δυτική Θράκη δεν υπάρχει εθνική τουρκική μειονότητα, αλλά θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα»².
Όλα αυτά είναι λίγο έως πολύ γνωστά, καθώς τον τελευταίο μήνα δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στο θέμα, κυρίως λόγω της αρχικής απόσυρσης της τροπολογίας εκ μέρους του κ. Κοντονή και της επαναφοράς της με την προσθήκη που αναφέρεται στις επιφυλάξεις του Άρθρου 11 της «Ευρωπαϊκής Συνθήκης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (Ε.Σ.Δ.Α.)³, κατόπιν αντίδρασης των ΑΝ.ΕΛ. Η εν λόγω προσθήκη μόνο ως πρόφαση εν αμαρτίαις, άνευ ουσίας κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας και «απροσμάχητη ανακουφιστική εκλογίκευση» (πρβλ. επίλογο) μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς «η Ε.Σ.Δ.Α. έχει υπογραφεί και επικυρωθεί από την Ελλάδα και ισχύει στο σύνολο της και συνεπώς «οι επιφυλάξεις που υπάρχουν στην άσκηση του δικαιώματος “συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι” για λόγους “εθνικής ασφαλείας” ίσχυαν φυσικά και για την τροπολογία με την οποία (αρχικώς) διαφώνησαν οι ΑΝ.ΕΛ.⁴»

• Η διάταξη Ρουπακιώτη και η H.R.W.F.

Για να τεκμηριώσουμε την σχέση μεταξύ ενός νόμου του Ελληνικού Κράτους και της θεωρίας του Στρατηγικού Βάθους του Ahmet Davutoğlu, θα πρέπει να εξετάσουμε το θέμα από την αρχή, επιστρέφοντας λίγο πίσω στον χρόνο. Είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε πως το περιεχόμενο της περιβόητης τροπολογίας (πρβλ. Άρθρα 29 &30 του Ν. 4491/2017)⁵ δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης, αλλά είχε πρωτοεμφανιστεί στα προτεινόμενα Άρθρα 62 & 63 του «Σχεδίου Νόμου περί Ναρκωτικών και άλλες διατάξεις»⁶ (ο μετέπειτα Ν. 4139/2013), το οποίο εισήχθη σε δημόσια διαβούλευση στα τέλη Οκτωβρίου του 2012 (σημ. κρατείστε την ημερομηνία), κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Αντώνη Ρουπακιώτη⁷. Οι αντιδράσεις τότε υπήρξαν σφοδρές και τα εν λόγω άρθρα καταψηφίστηκαν λίγους μήνες αργότερα τόσο από τους βουλευτές της Ν.Δ., κατά την άποψη των οποίων η εν λόγω διάταξη, «ούσα αντίθετη με τον πυρήνα της ιδεολογίας τους, συνιστούσε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»⁸, όσο και από τους ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι, μάλιστα, διά στόματος Τέρενς Κουίκ «καλούσαν τον πρωθυπουργό και το Υπουργείο Εξωτερικών να παρέμβουν, πριν ανοίξει ο δρόμος της έξωθεν νομιμοποίησης για τους συλλόγους των τουρκοφρόνων της Θράκης (και όχι μόνο)⁹». Η περίοδος των 5 ετών που μεσολάβησε έκτοτε φαίνεται πως ήταν αρκετή για να αλλοιωθεί ο ιδεολογικός πυρήνας των δύο κομμάτων της δεξιάς, τα οποία πλέον ευθυγραμμίζονται με την πάγια δογματική γραμμή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ενός κόμματος που, σύμφωνα με το American Spectator, κινητοποιείται από τον George Soros προς διευκόλυνση του σχεδίου αποδομήσεως των βαλκανικών συνόρων¹⁰ – διαμορφώνοντας μία «ανίερη συμμαχία», η οποία ανοίγει τον δρόμο για την εφαρμογή τόσο των μεθοδεύσεων συγκεκριμένων διεθνιστικών κέντρων, όσο και των επιδιώξεων της νεο-οθωμανικής Τουρκίας.
Συνεχίζοντας την προσπάθεια τεκμηρίωσης, θα πρέπει, σε αυτό το σημείο, να επισημάνουμε όλες εκείνες τις αθέατες προεκτάσεις, οι οποίες γίνονται διακριτές μόνο σε όσους ζουν και δραστηριοποιούνται στην Θράκη, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς και με συνέπεια όλες τις εξελίξεις που αφορούν την μουσουλμανική μειονότητα και τις δραστηριότητες του Γενικού Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Μία εξ αυτών των δραστηριοτήτων, όπως έχουμε αναδείξει στο παρελθόν¹¹, αφορά την στενή συνεργασία που έχει αναπτύξει το παρακράτος της Άγκυρας με διάφορες ευρωπαϊκές Μ.Κ.Ο., εκπρόσωποι των οποίων επισκέπτονται συχνά την περιοχή – εν τη πλήρη απουσία των αρμοδίων ελληνικών διπλωματικών αρχών – με σκοπό την συλλογή στοιχείων που τεκμηριώνουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας, τόσο εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, όσο και εκ μέρους του χριστιανικού πληθυσμού. Σε συνδυασμό με τις βαρύτατες συκοφαντίες που καταγράφονται στις εισηγήσεις των διαφόρων προξενικών εγκαθέτων στις συνεδριάσεις του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.), τα «τεκμήρια» που συλλέγονται στοιχειοθετούν εκθέσεις εις βάρος της πατρίδας μας¹², oι οποίες χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης για την υλοποίηση των επεκτατικών επιδιώξεων της Τουρκίας στην Θράκη.
Μία εκ των ανωτέρω Μ.Κ.Ο. είναι η Human Rights Without Frontiers¹³ (H.R.W.F.), σκοπός της οποίας είναι η προώθηση ζητημάτων που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ευρωκοινοβούλιο και σε άλλα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Στην έκθεση που εξέδωσε η εν λόγω Μ.Κ.Ο., υπό τον τίτλο «Ethnic Turks in Greece,  a Muslim Minority»¹⁴, διαπιστώθηκαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της «τουρκικής» μειονότητας σε τέσσερις τομείς:

1. Μειονοτική εκπαίδευση,
2. Θρησκευτικές ελευθερίες,
3. Ελευθερία έκφρασης του τουρκόφωνου τύπου και
4. Ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι

Η παραβίαση της τελευταίας δε έγκειται, σύμφωνα με το σκεπτικό της έκθεσης, στο γεγονός ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη, παρά τις αντίθετες αποφάσεις του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (Ε.Δ.Δ.Α.), επιμένει στην απαγόρευση λειτουργίας των τριών προαναφερθέντων μειονοτικών σωματείων. Και τι ακριβώς προτρέπει η H.R.W.F. τις Ελληνικές Αρχές να πράξουν; Διαβάστε προσεχτικά:

1. Να εφαρμόσουν, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις υποθέσεις «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» & άλλοι κατά Ελλάδας, Bekir Ousta & άλλοι κατά Ελλάδας και Emin & άλλοι κατά Ελλάδας.
2. Να επιτρέψουν την εγγραφή ενώσεων με την επωνυμία της επιλογής των ιδρυτικών μελών τους, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής του ονόματος μιας εθνοτικής ομάδας ή της λέξης «μειονότητα».
3. Να τροποποιήσουν τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτραπεί η εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σε θέματα που σχετίζονται με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι¹⁵ (!)

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε πως η εν λόγω έκθεση δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2012, κατόπιν επίσκεψης που πραγματοποίησαν τα μέλη της H.R.W.F. στην Θράκη μεταξύ 16 και 20 Οκτωβρίου. Απλά συμπτωματικό (;) θα πει κανείς το γεγονός πως η διάταξη Ρουπακιώτη, η οποία εισήχθη για δημόσια διαβούλευση 5 ημέρες μετά το πέρας της επίσκεψης¹⁶, ικανοποιούσε απολύτως  την τρίτη εκ των ανωτέρω συστάσεων, θέτοντας για πρώτη φορά ζήτημα τροποποίησης του ΚΠολΔ, προς μία κατεύθυνση που εξυπηρετεί πλήρως τους νεο-οθωμανικούς σχεδιασμούς.
Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς: Είναι ικανή μία Μ.Κ.Ο. να επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό τις νομοθετικές και εκτελεστικές λειτουργίες ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε.; Αναμφίβολα, οργανώσεις αυτού του επιπέδου εκφράζουν την βούληση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και αξιοποιούνται ως όργανα διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Άλλωστε, ας μη λησμονούμε πως το Συμβούλιο των Υπουργών – ως όργανο αποφάσεων του Συμβουλίου της Ε.Ε. – προειδοποίησε την Ελλάδα, στις 6 Δεκεμβρίου 2013, για την έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., ενώ στις 5 Ιουνίου 2014, υιοθέτησε Ενδιάμεσο Ψήφισμα (Interim Resolution), με το οποίο καλούσε τις Ελληνικές Αρχές να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., απαιτώντας εμμέσως την αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως τουρκικής. Πρωτίστως, όμως, Μ.Κ.Ο. όπως η H.R.W.F. ή η γνωστή μας F.U.E.N., «η οποία εκπροσωπείται στο Συμβούλιο του “Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων”, που εδρεύει στο Φλένσμπουργκ της Β. Γερμανίας, αποστολή του οποίου είναι ο εθνοφυλετικός κατακερματισμός και η διάλυση της Ευρώπης με μοχλό τις μειονότητες»¹⁷ αποτελούν την αιχμή του δόρατος της αναθεωρητικής πολιτικής ήπιας ισχύος, η οποία υλοποιείται – και δια πληρεξουσίων – από συγκεκριμένα διεθνιστικά κέντρα, τα οποία έχουν επενδύσει στην πλήρη αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι, στην ολοκληρωτικής ισοπέδωση των αξιών της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, στην κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, καθώς και στην απόλυτη ομογενοποίηση των ευρωπαϊκών εθνών. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο ταυτίζονται οι επιδιώξεις διεθνιστικών κέντρων, όπως τα Open Society Foundations¹⁸ του George Soros, με τις νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του R. T. Erdoğan.

• Η Ελλάδα διευκολύνει την εφαρμογή του «Στρατηγικού Βάθους»

Ας εξετάσουμε τώρα τις πιθανές συνέπειες που θα προκύψουν κλιμακούμενες, μέσω της εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του νόμου Κοντονή:

1. Εντός συντόμου χρονικού διαστήματος (έως και ενός έτους από την δημοσίευση του ανωτέρω νόμου) και σε χρονική συγκυρία που θα εξυπηρετεί τις μεθοδεύσεις της Άγκυρας, οι ηγεσίες των τριών μειονοτικών συλλόγων αναμένεται να καταθέσουν νέα αιτήματα προς την Ελληνική Δικαιοσύνη, προσβλέποντας στην νομική τους αναγνώριση, με επωνυμία που θα περιέχει εθνικό προσδιορισμό. Αν αναλογιστεί κανείς τις ισχυρές πιέσεις που δέχεται η Δικαιοσύνη να ευθυγραμμιστεί με δογματικές αντιλήψεις που απαξιώνουν τον ρόλο της έναντι των άλλων δύο εξουσιών, τότε δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι δικαστικές αποφάσεις που θα εκδοθούν από την αναψηλάφηση των υποθέσεων να εναρμονιστούν με το πνεύμα που διέπει τις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., αναθεωρώντας τις επιφυλάξεις περί προάσπισης της δημόσιας και εθνικής ασφαλείας και νομιμοποιώντας την χρήση επωνυμίας με εθνικό προσδιορισμό. Κατά αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα ικανοποιηθεί πλήρως η πρώτη εκ των συστάσεων της έκθεσης της H.R.W.F., αλλά θα αναγνωριστεί de facto για πρώτη φορά ένα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με αρμοδιότητες ακυρωτικού χαρακτήρα ανώτερες εκείνων του Αρείου Πάγου, επιφέροντας στην δικαστική εξουσία, στην μόνη ουσιαστικά εκ των τριών εξουσιών που μπορεί να σταθεί ανάχωμα στην υλοποίηση των ολέθριων μνημονιακών επιταγών, ένα ακόμα πλήγμα, ψυχολογικού, αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα.
2. Την επομένη μίας τέτοιας απόφασης, θα κατατεθούν δεκάδες αιτήσεις εκ μέρους σωματείων, τα ιδρυτικά μέλη των οποίων διεκδικούν επωνυμία με εθνικό προσδιορισμό. Σε αυτό το στάδιο, οι αιτήσεις δεν θα περιοριστούν μόνο στο επίπεδο των μειονοτικών συλλόγων της Θράκης, αλλά θα επεκταθούν και στους συλλόγους των τουρκοφρόνων Ρόδου & Κω¹⁹, Θεσσαλονίκης, Αλεξάνδρειας κ.λ.π., καθώς και στους αντιστοίχους που εκπροσωπούν τις υπόλοιπες «καταπιεσμένες εθνικές μειονότητες» («μακεδονική», «αρβανίτικη», «βλάχικη» κ.α)²⁰. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα ικανοποιηθεί και η δεύτερη εκ των συστάσεων της έκθεσης.
3. Θα ενταθούν οι πιέσεις για την ευθυγράμμιση της Ελληνικής Δικαιοσύνης με κάθε καταδικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί από το Ε.Δ.Δ.Α. εις βάρος της Ελλάδος. Μία εξ αυτών αφορά την γνωστή υπόθεση του ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ, η οποία παραπέμφθηκε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου, στο πλαίσιο της πολυετούς προσπάθειας της Άγκυρας να απαξιωθούν οι δύο νομίμως διορισμένοι από το Ελληνικό Κράτος θρησκευτικοί λειτουργοί Ξάνθης και Κομοτηνής. Ένας σοβαρός κίνδυνος που ελλοχεύει, εν προκειμένω, είναι να απαιτηθεί η εφαρμογή ακόμα μίας σύστασης που διατυπώνεται στην έκθεση της H.R.W.F., σύμφωνα με την οποία «οι Ελληνικές Αρχές θα πρέπει να παραχωρήσουν στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης τα ίδια δικαιώματα με τις άλλες “γνωστές θρησκείες”, σε ζητήματα που αφορούν την ελεύθερη επιλογή των θρησκευτικών ηγετών τους».²¹ Η εντονότερη άσκηση πιέσεων για την νομική αναγνώριση των δύο ψευδομουφτήδων Μετέ και Σερίφ, ως εκλεγμένων από την μειονότητα θρησκευτικών λειτουργών, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
4. Ακόμα πιο άμεσες φαίνεται πως θα είναι οι ενέργειες που αφορούν τον τομέα της εκπαίδευσης και δη το ζήτημα των «δίγλωσσων νηπιαγωγείων». Και σε αυτή την περίπτωση, οδηγός μας στο να διαβλέψουμε τις επερχόμενες κυβερνητικές ενέργειες, είναι οι σχετικές συστάσεις της έκθεσης²², σύμφωνα με τις οποίες αφ’ ενός «τα νηπιαγωγεία θα πρέπει να ενσωματωθούν στα δίγλωσσα δημοτικά σχολεία της μειονότητας» και αφ’ ετέρου «θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι πολιτικές που αφορούν τα μειονοτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όσον αφορά τον αριθμό των σχολείων και την τοποθεσία τους, την κατάρτιση και πρόσληψη των εκπαιδευτικών, το πρόγραμμα σπουδών και τα σχολικά συγγράμματα». Για του λόγου το αληθές, ήδη επανέρχεται στην δημοσιότητα η πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να εισαγάγει την τουρκική γλώσσα στα δημόσια νηπιαγωγεία, με το πρόγραμμα «Πιλοτικές Παρεμβατικές Δράσεις Υποστήριξης Μουσουλμανοπαίδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης»²³, η εφαρμογή του οποίου θα επιτείνει την γλωσσική και πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρομά, ολοκληρώνοντας το έγκλημα του Ελληνοτουρκικού Μορφωτικού Πρωτοκόλλου του 1968, με το οποίο αναγνωρίσθηκε η τουρκική ως επίσημη γλώσσα για όλη την μειονότητα.
5. Ως επιστέγασμα, θα ενταθούν, εν καιρώ, οι πιέσεις για να επικυρωθεί με νόμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου η «Σύμβαση Πλαίσιο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων», μία απαίτηση η οποία είχε για πρώτη φορά διατυπωθεί προ πενταετίας από την «Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης». Σε περίπτωση που η Ελληνική Κυβέρνηση υποκύψει (και) σε αυτή την απαίτηση, θα αποδεχθεί de jure πως εντός της ελλαδική επικρατείας διαβιούν εθνικές μειονότητες, των οποίων την προστασία θα πρέπει να διαφυλάξει.

Όλα τα ανωτέρω, λοιπόν, θα διευκολύνουν στο έπακρο την περαιτέρω εκδίπλωση των «ήπιων» νεο-οθωμανικών μεθοδεύσεων, οι οποίες εξυπηρετούνται μέσω της χειραγώγησης των υπό κατασκευή εθνικών μειονοτήτων. Οι πάσης φύσεως σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στην Θράκη, στην Δ. Μακεδονία και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, έχοντας εξασφαλίσει επωνυμία με την χρήση εθνικού προσδιορισμού, θα αποτελέσουν πυρήνες γύρω από τους οποίους θα συσπειρωθούν οι μειονότητες των «Τούρκων», «Μακεδόνων», «Αλβανοτσάμηδων» κ.λ.π., οι οποίοι, στην πορεία, θα υψώσουν το εθνικιστικό τους ανάστημα, αναπτύσσοντας ενδεχομένως και αυτονομιστική δράση. Οι κίνδυνοι για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος, αλλά και την σταθερότητα των Βαλκανίων είναι προφανείς, ενώ ο βαθμός επικινδυνότητας θα εξαρτηθεί από τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις σε γεωστρατηγικό και ενεργειακό επίπεδο.
Σύμφωνα με τον Ahmet Davutoğlu, «εκείνες οι κοινωνίες, που έχοντας χάσει την αυτοπεποίθησή τους, αποδέχτηκαν να γίνουν τα περιφερειακά στοιχεία άλλων κοινωνιών, μετά από μια ψυχολογική κατάρρευση, θα μείνουν αντιμέτωπες και με τον κίνδυνο της στρατηγικής τους διάλυσης»²⁴. Δυστυχώς, στην σύγχρονη Ευρώπη των απονοηματοδοτημένων εννοιών, η επίκληση στις έννοιες της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι μία στρατηγική, που χρησιμοποιείται κατά βούληση εις βάρος ενός καθημαγμένου κράτους-μέλους της Ε.Ε., προς υλοποίηση των διεθνιστικών αναθεωρητικών επιδιώξεων, εκτελεστικό όργανο στην επίτευξη των οποίων είναι διαχρονικά η Τουρκία, η ηγεσία της οποίας, εν τούτοις, παραμένει εγκλωβισμένη στις ηγεμονικές τις ψευδαισθήσεις. Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο από την διαπίστωση του Παναγιώτη Κονδύλη, ο οποίος σκιαγράφησε προ εικοσαετίας την κοινωνική, πολιτική και ηθική κατάρρευση της Ελλάδας, συμπεραίνοντας πως «αν λάβουμε υπ’ όψιν µας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον ορό να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να µην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον ορό να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές (ελληνοκεντρικές ή εξευρωπαιστικές) εκλογικεύσεις»²⁵.

Παραπομπές

1. Με κρυφή τροπολογία πάνε για αναγνώριση την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» – protothema.gr
2. Ως άνω
3. European Convention on Human Rights (Greek)
4. Η τροπολογία Κοντονή αφορά Συλλόγους «Τουρκικής» και «Μακεδονικής» μειονότητας – http://mignatiou.com
5. Νόμος 4491/2017
6. http://www.opengov.gr/ministryofjustice/wp-content/uploads/downloads/2012/10/nomos-peri-narkotikon.pdf
7. Σημείωση: Η διαφορά, από νομικής απόψεως, εντοπίζεται στο γεγονός ότι η τροπολογία Ρουπακιώτη αφορούσε προσθήκες στο Άρθρο 544 του ΚΠολΔ, το οποίο αναφέρεται σε αναψηλάφηση, κατά τη διαδικασία των Άρθρων 538 με 551, ενώ η τροπολογία Κοντονή αφορά προσθήκες στο Άρθρο 758 του ΚΠολΔ, το οποίο αναφέρεται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση, κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 έως 781.
8. ΝΔ κατά Ρουπακιώτη στο νομοσχέδιο περί ναρκωτικών – tovima.gr
9. ΡΥΘΜΙΣΗ ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗ | TourkikaNea.gr
10. Greece: George Soros’ Trojan Horse Against Europe – https://spectator.org
11. Ι.Σ. Φριτζαλάς – Θράκη. Γεωστρατηγική ανάλυση και Μουσουλμανική μειονότητα – Σελ. 18, 19
12. Ενδεικτικά: 2015 Report on Human Rights Violations in Western Thrace
13. http://hrwf.eu/advocacy/
14. 2012 1128 Report Ethnic Turks – ABTTF
15. Ως άνω – Σελ. 4
16. Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου
17. Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος – Το Δ΄ Ράιχ & οι μειονότητες – ΝΕΜΕCΙS Τεύχος 15/Οκτώβριος 1998

(Σημείωση: Αντιπρόεδρος της F.U.E.N. είναι ο γνωστός εγκάθετος της Άγκυρας και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης, Halit Habipoğlu)

18. George Soros – Open Society Foundations
19. Πρβλ.:Ethnic Turks in Rhodes and Kos – Human Rights Without Frontiers
20. Πρβλ. τις επιμέρους σελίδες «Άλλες Μειονότητες» στο site της Ε.Ο.Τ.Δ.Θ. (https://www.abttf.org/)
21. 2012 1128 Report Ethnic Turks – ABTTF – Σελ. 21
22. Ως άνω – Σελ. 16
23. Με το «έτσι θέλω» κάνουν δίγλωσσα νηπιαγωγεία σε Ξάνθη και Ροδόπη – protothema.gr
24. Davutoğlu – Το Στρατηγικό Βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας, Εκδόσεις Ποιότητα
25. Π. Κονδύλης – Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράµετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέµου (http://library.antibaro.gr/text/Kondylhs/_Kondylhs_.pdf)

ΚΠολΔ: https://hellenicmunicipalpolice.files.wordpress.com/2011/02/epidosi_thyrokolisi-kodikas-politikis-dikonomias.pdf

Ανιχνεύσεις

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 - 41! - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΙ ΤΟΥ!

Του Μάνου Χατζηδάκη

ΓΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ, ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΣΤΟΝ Α’ ΤΟΜΟ ΤΟΥ 4ΤΟΜΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΑΣ «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Στίς 23 Ὀκτωβρίου 1937 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος διέβη τήν πύλη τῆς Σ.Σ.Ε. καί φόρεσε γιά πρώτη φορά τήν ἔνδοξη στολή τοῦ Εὐέλπιδος.
Ὁ Εὔελπις Γεώργιος Παπαδόπουλος διεκρίθη ἀμέσως. Σέ ὅλα τά μαθήματα εἶχε τήν ὑψηλότερη βαθμολογία.
Ἀρχηγός Τάξεως 1940A’

Κατά τό δεύτερο ἔτος τῆς φοιτήσεώς του, ἔγινε γιά πρώτη φορά Ἀρχηγός Τάξεως. Στό τρίτο ἔτος ἡ τάξις του ἔγινε ἡ Διοικοῦσα Τάξις. Καί καθ’ ὅλο τό ἀκαδημαϊκό ἔτος ὁ τριτοετής Εὔελπις ἔλαβε τόν βαθμό τοῦ Ἐπιλοχία καί διετέλεσε Ἀρχηγός Σχολῆς!
Ὁ συμμαθητής του, Νικόλαος Γκαντώνας ἔγραψε: «Ἀρχηγός τῆς τάξεώς μας στήν Σχολή Εὐελπίδων καί πρωτεύσας παντοῦ, διεκρίνετο διά τήν ἰδιαιτέραν εὐφυΐαν του».
Ὁ ἐπίσης συμμαθητής του, Ἰωάννης Λαδᾶς δήλωσε: «Ὑπῆρξε μία ἰδιοφυΐα! Καί εἰς τήν Σχολήν τῶν Εὐελπίδων πού ἦταν Ἀρχηγός…».
Ὁ μικρότερος κατά μία τάξι Στέφανος Καραμπέρης ἐπίσης ἀναφέρει: «Πρῶτος κατά τήν διάρκειαν τῆς φοιτήσεώς του εἰς τήν Σ. Σ. Εὐελπίδων, ἦτο γνωστός τουλάχιστον εἰς τούς ἀποφοιτήσαντας Ἀξ/κούς τῆς Τάξεώς του καί τούς ἀντιστοίχους τῶν δύο μεγαλυτέρων καί τῶν δύο μικροτέρων τῆς ἰδικῆς του».
Ἐπίσης ὁ συμμαθητής του Γρηγόριος Μπονάνος, τονίζοντας τήν εὐφυΐα καί ἀκτινοβολία του, γράφει: «Ἄλλωστε, ἦτο καί ἀρχηγός τῆς τάξεώς μας, ἀκριβῶς διότι διέθετε ὅλα αὐτά τά προσόντα…».
Στίς 10 Αὐγούστου 1940, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ὁρκίσθηκε Ἀνθυπολοχαγός Πυροβολικοῦ, 4ος μεταξύ τῶν 289 ἀποφοίτων τῆς Τάξεως 1940Α’ τῆς Σ.Σ.Ε. καί μέ σειρά ἐπιτυχίας 1 στό Πυροβολικό. Ὁ Ἀριθμός Μητρώου του (Α.Μ.) ἦταν 22113. Ὅμως ἐπειδή ὑπῆρξε κατά τήν διάρκεια τῆς 3ετούς φοιτήσεως ὁ μακροβιότερος Ἀρχηγός τῆς Τάξεως καί Ἐπιλοχίας καί Ἀρχηγός Σχολῆς, παρέμεινε ἔτσι στήν συνείδησι ὅλων!
Μόλις 5 ἡμέρες μετά -τόν 15Αὔγουστο τοῦ 1940- οἱ Ἰταλοί τορπίλλιζαν ἄνανδρα τό εὔδρομο “ΈΛΛΗ”, πού σημαιοστολισμένο συμμετεῖχε στόν ἑορτασμό τῆς Παναγίας τῆς Τήνου.
Οἱ Ἐκθέσεις Πολεμικῆς Δράσεως
Ἀμέσως μετά τήν ἀποφοίτησί του, ὁ νεαρός Ἀνθυπολοχαγός ἔλαβε τό πρῶτο Φύλλο Πορείας τῆς σταδιοδρομίας του:
Ἦταν τό II Σύνταγμα Ὀρειβατικοῦ Πυροβολικοῦ (Σ.Ο.Π.) τῆς II Μεραρχίας τοῦ Α’ Σώματος Στρατοῦ πού ἕδρευε στήν Ἀθήνα, μέ Διοικητή τόν Συνταγματάρχη Χρῆστο Μαντᾶ.
Ὁ Γ. Παπαδόπουλος τοποθετήθηκε ὡς Ἀξιωματικός Βολῆς τῆς 3ης Πυροβολαρχίας τῶν 75/19 (Πυροβόλα Σνάϊντερ τῶν 75 χιλιοστῶν ὑποδείγματος 1919) πού διοικοῦσε ὁ Λοχαγός Ἠλίας Μανούκας.
Μόλις 2 μῆνες καί 18 ἡμέρες μετά ἀπό τήν ἡμέρα πού φόρεσε τήν ἔνδοξη στολή τοῦ Ἕλληνος Ἀξιωματικοῦ, ξημέρωνε τό “ΟΧΙ” τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940! Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀνῆκε στήν ἱστορικά προνομιοῦχο ἐκείνη τάξι, πού ἔμελλε νά πέση, ἀμέσως μετά τήν ἀποφοίτησί της, στήν φωτιά τοῦ πολέμου.
Στίς 27 Ἰανουαρίου 1941 Ὁ μέχρι τότε Δ/τής του, Συνταγματάρχης Χρῆστος Μαντᾶς ἀνέλαβε Δ/ντής Πυροβολικοῦ τῆς ΙΙ Μεραρχίας. Ἀναφερόμενος στήν μέχρι τότε δράσι τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, ὁ Μαντᾶς ἔγραψε:
«Ὑπηρέτησεν εἰς τό Μέτωπον (Ἑλληνοϊταλικός Πόλεμος) ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ Πολέμου, ἀρχικῶς ὡς Ἀξ/κός Βολῆς τῆς 3ης Πυροβολαρχίας τοῦ Συν/τος, τοῦ Λοχαγοῦ Μανούκα Ἠλία καί εἴτα, ἀπό 12/12/1940, ὡς Οὐλαμαγός τῆς ἰδῖας Πυροβολαρχίας, μέχρι τοῦ πέρατος τοῦ Πολέμου. Συμμετέσχεν ἁπασῶν τῶν ἐπιχειρήσεων εἰς ἄς ἔλαβεν μέρος ἡ Πυρ/χία του καί ἐπεδείξατο παντοῦ διαγωγήν καί γενναιότητα ἐξαίρετον, δι’ ὁ καί ἐπροτάθη ἐπανειλημμένως δι’ ἠθικάς ἀμοιβάς αἴτινες καί τῷ ἀπενεμήθησαν (Ἀριστεῖον Ἀνδρείας - Πολ. Σταυρός Γ’ Τάξεως - Προσάρτησις σημάτων). Πρόκειται περί ἐξαιρέτου πολεμιστοῦ καί Ἀξ/κοῦ, παρέχοντος τά ἐχέγγυα ὅτι θά ἐξελιχθῆ εἰς ἄριστον στέλεχος.
Ἀθῆναι τή 13/12/42
Ὁ Τέως Δ/ντής Πυροβολικοῦ ΙΙ Μεραρχίας
ΜΑΝΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Συν/χης Πυρ/κοῦ»
(«Ἔκθεσις Πολεμικῆς Δράσεως» Γ. Παπαδοπούλου 2ος Ὑποφάκελλος καί «Φύλλον Ποιότητος»)
Ὁ δεύτερος Δ/τής τοῦ Συντάγματος, Ἀντισυνταγματάρχης Δημήτριος Λειβαδίτης, πού ἀνέλαβε τήν διοίκησι τοῦ Συντάγματος στίς 27/1/1941, ἔγραψε γιά τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο:
«ΙΙ ΣΥΝ/ΜΑ ΟΡ. ΠΥΡ/ΚΟΥ
- Χαρακτήρ: Ἄριστος
- Διαγωγή μέχρι τοῦ Πολέμου: Οἴα ἁρμόζει εἰς Ἀξ/κόν.
- Ὑπηρεσία προσφερθεῖσα κατά τόν Πόλεμον:
Ἐξετέλεσεν ἀπό τῆς κηρύξεως τοῦ Πολέμου ἐναλλάξ καθήκοντα Οὐλαμαγοῦ καί Ὑπολοχαγοῦ Πυρ/χίας ἐμπολέμου. Εἰς τά καθήκοντά του ἀντεπεκρίθη ἄριστα. Εἶναι ὀξείας ἀντιλήψεως καί κρίσεως, Κατά τάς δυσκόλους στιγμάς εἰς ἄς κατ’ ἐπανάληψιν εὑρέθη ἡ Πυρ/χία του, ἔδειξεν θάρρος καί αὐτοθυσίαν, προταθείς κατ’ ἐπανάληψιν δι’ ἠθικάς ἀμοιβάς.
- Διαγωγή κατά τήν σύμπτυξιν: Λίαν καλή.
- Ἱκανότης Διοικήσεως τμήματος ἀντιστοίχου του βαθμοῦ του ἤ καί ἀνωτέρου τοιούτου: Καίτοι νέος Ἀξ/κός, ἐπέδειξεν λίαν καλήν Διοικητικήν Ἱκανότητα. Εἶναι πρόθυμος καί ἐργατικώτατος. Μέ τήν ἤν κέκτηται μόρφωσιν ἐπαγγελματικήν καί τήν κτηθείσαν πείραν, δύναται μετ’ ἐμπιστοσύνης νά τοῦ ἀναθέση τίς καθήκοντα Ὑπολοχαγοῦ.
- Συμπερασματική Κρίσις: Πρόκειται περί Λίαν Καλοῦ Ἀξ/κοῦ Πυρ/κοῦ, ὅστις ὡς ἐργάζεται, θέλει ἐξελιχθῆ σύν τῷ χρόνῳ, εἰς ἕναν τῶν πολύ καλῶν Ἀξ/κῶν Πυρ/κοῦ.
Οὗτος ἀντέχει εἰς τούς κόπους καί τάς στερήσεις τῆς ἐκστρατείας.
Κατά τήν ὑποχώρησιν, ἡ διαγωγή του ὑπῆρξεν Λίαν Καλή. Ἠκολούθησεν δέ τήν Πυρ/χίαν του μέχρι Μεσολογγίου ἔνθα διελύθη τό Σύνταγμα κανονικῶς τήν 6ην Μαΐου 1941.
Ἀθῆναι τῇ 9 Σ/βρίου 1941
Ὁ τέως Δ/τής τοῦ Συν/τος
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Ἀντ/ρχης Πυρ/κοῦ»
(«Ἔκθεσις Πολεμικῆς Δράσεως 1940 - 41» τοῦ Γ. Παπαδοπούλου 2ος Ὑποφάκελλος καί «Φύλλον Ποιότητος»)
Οἱ Ἠθικές Ἀμοιβές
Γιά τήν δράσι του στόν Ἑλληνοϊταλικό πόλεμο τοῦ 1940 - 41, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔλαβε τίς ἑξῆς ἠθικές ἀμοιβές:
1) Χρυσό Ἀριστεῖο Ἀνδρείας (ΕΔΥΕΘΑ 197/41)
«Διά τήν ἡρωικήν μέχρις αὐτοθυσίας ἀπόδοσιν ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μάχης ἐν τῇ ἐνασκήσει τῶν καθηκόντων του».
2) Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως (ΕΔΥΕΘΑ 197/41)
«Διότι λαβῶν μέρος εἰς τάς ἐπιχειρήσεις τοῦ Ἀλβανικοῦ Μετώπου, ἐπεξείξατο ἡρωισμόν καί αὐτοθυσίαν, συμβάλων οὕτω εἰς τήν ἐπιτυχῆ ἔκβασιν τούτων».
3) Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως (ΕΔΥΕΘΑ 199/41)
«Διά τήν ἡρωικήν του προσπάθειαν κατά τάς ἐπιχειρήσεις. Προσάρτησις Στέμματος ἐπί τῆς ταινίας τοῦ Πολεμικοῦ Σταυροῦ ΕΔΥΕΘΑ 199/41»
4) Μετάλλιο Ἐξαιρέτων Πράξεων (ΕΔΥΕΘΑ 396/46)
«Διά τήν ἐπιδειχθήσαν ἐργατικότητα, ἀνωτέραν ἀντίληψιν καθήκοντος καί εὐδοκίμους ὑπηρεσίας ἐν τῶ κύκλω τῶν ἐνεργειῶν του, κατά τήν Πολεμικήν περίοδον 1940 - 41 ἐν Ἀλβανίᾳ»
5) Ἀργυρός Σταυρός Γεωργίου Α’ Μετά Ξιφῶν (ΕΔΥΕΘΑ 549/47)
«Ὡς ὑπηρετήσας καί διακριθεῖς εἰς τόν Πόλεμον 1940 - 41»
6) Ἀναμνηστικό Μετάλλιο Ἐκστρατείας 1940 - 41 (ΕΔΥΣ 496/50)
Τί ἔλεγε γιά τό Ἔπος
Πολλά χρόνια ἀργότερα -ὡς πρωθυπουργός πλέον- ἀναφερόμενος στό Ἔπος τοῦ 1940 - 41 ἔλεγε:
«Ἤμεθα τότε μόνοι εἰς τήν ἠπειρωτικήν Εὐρώπην. Ἡ μοναδική ἀκτίς φωτός εἰς τό ζοφερόν σκότος τῆς συνθηκολογήσεως, τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς δειλίας... Θά ἦταν ἄλλη ἡ μορφή τοῦ κόσμου ἄν τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1940 δέν ἐδέχετο τήν πρόκλησιν τοῦ Ἄρεως ἡ Ἑλλάς»( «Τό Πιστεύω μας» τόμος Γ’ σελ 102)
Γιά τήν μοναδικότητα τῆς ἑλληνικῆς ἀντιστάσεως ἔλεγε:
«Ὅταν οἱ Ἕλληνες ὤρθωναν τό ἀνάστημά των κατά τοῦ ἀνάνδρου ἐπιδρομέως. Ἡ ἠπειρωτική Εὐρώπη ἔπτησσεν ὑπό τό πέλμα τοῦ θριαμβεύοντος Ἄξονος. Παραδείγματα πού νά ἐμπνέουν δέν ὑπῆρχον. Πλεῖστα κράτη εἶχον ὑποκύψει χωρίς νά ρίψουν οὔτε ἕνα πυροβολισμόν διά τήν τιμήν τῶν ὅπλων των. Ἄλλα εἶχον καταρρεύσει ταχέως ὑπό τό βάρος ἀσυγχωρήτων σφαλμάτων καί λόγω ἐλλείψεως ἠθικοῦ. Καί ἄλλα, ὡς ἑταῖροι τοῦ Ἄξονος, διενέμοντο τήν λείαν τῆς ἐπιδρομῆς. Ὁ Ἑλληνικός λαός ἔχει ἀναφαίρετον τό δικαίωμα τῆς ὑπομνήσεως τῶν πεπραγμένων πρός ὅλους τους ἐμπλακέντας εἰς τόν πόλεμον λαούς τῆς Εὐρώπης. Διότι οὐδενός ἄλλου ἡ Ἱστορία εἶναι τόσον καθαρά καί τιμημένη ὅσον ἡ ἰδική του». («Τό Πιστεύω μας» τόμος Ζ’ σελ. 18)
Γιά τήν κοσμοϊστορική του σημασία ἐπίσης ἔλεγε:
«Ἡ νικηφόρος ἀντίστασις τῆς Ἑλλάδος κατά τῆς φασιστικῆς ἐπιδρομῆς, ἐπέδρασεν ἀποφασιστικῶς ἐπί τοῦ ἠθικοῦ τῶν ἐμπολέμων καί τῶν οὐδετέρων, ὑπεβοήθησεν τήν κατάρρευσιν τῆς Ἰταλίας καί τοῦ καθεστῶτος της, κατέφερεν ἀνεπανόρθωτον πλῆγμα κατά τοῦ γοήτρου τοῦ Ἄξονος ὁ ὁποῖος ἐθεωρεῖτο ἀήττητος, ἐπέτυχε τάς πρώτας κατά ξηράν νίκας τῶν ἐλευθέρων ἐθνῶν καί ἀνέτρεψε τό πολεμικόν χρονοδιάγραμμα τοῦ Χίτλερ... Ἀντέσχε το Ἔθνος μας ἐπί ἑπτά μήνας εἰς τήν φοβεράν δοκιμασίαν -ἐνῶ ἄλλοι κατέρρεον ἐντός ἡμερῶν ἤ ἑβδομάδων- χάρις εἰς τήν ἑνότητα τήν ὁποίαν ἐπέδειξε. Τό φαινόμενον ὑπῆρξεν ἴσως μοναδικόν εἰς τήν Ἱστορίαν του». («Τό Πιστεύω μας» τόμος Η’ σελ. 120 – 121)

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 : Η «ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ» ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

Σύμβολο ενός ολόκληρου λαού, απόλυτα ταυτισμένη με το έπος του '40, η Σοφία Βέμπο κατόρθωσε να συνδέσει το όνομά της με τη νεότερη ιστορία του Έθνους. 

Η εθνική μας φωνή με την ξεχωριστή χροιά και την ισχυρή προσωπικότητα, τραγούδησε με λεβεντιά, σατίρισε με θάρρος τους κατακτητές και εμψύχωσε τους έλληνες φαντάρους μας στο ελληνοαλβανικό μέτωπο, με τραγούδια που έγιναν πατριωτικοί ύμνοι.
Γεννημένη στη Θράκη στις 11 Φεβρουαρίου του 1910, η Σοφία Μπέμπου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, ξεκινά την καλλιτεχνική της πορεία ως τραγουδίστρια το 1933 από τη Θεσσαλονίκη για να βρεθεί πολύ γρήγορα στην πρωτεύουσα όπου η εξέλιξή της υπήρξε αλματώδης.

Το πρώτο τραγούδι της καριέρας της Βέμπο είναι η Όμορφη τσιγγάνα, ενώ το πρώτο τραγούδι που γραμμοφώνησε είναι το Μη ζητάς φιλιά, στην εταιρεία Παρλοφόν, το 1934. Έως το 1939 η Βέμπο έχει ήδη αναγνωριστεί και καταξιωθεί ως η πρώτη τραγουδίστρια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού.
Ωστόσο, τα σύννεφα του πολέμου ολοένα και πυκνώνουν και το 1940 πολλές χώρες ήδη έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα. 

Στην Ελλάδα σημειώνονται οι πρώτες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από ιταλικά αεροπλάνα και στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στις 10 το πρωί, ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Ζαππείου διακόπτει τη ροή του προγράμματος και προβαίνει στην ιστορική εκείνη ανακοίνωση της επίθεσης των ιταλικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας και την άμυνα των ημετέρων.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος μόλις είχε ξεκινήσει.
Η κήρυξη του πολέμου εκτοξεύει την καριέρα της Βέμπο, η οποία ξεκινά να τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια στην παράσταση Πολεμική Αθήνα  που ανέβασε το θέατρο Μοντιάλ, του Μίμη Τραϊφόρου (συνεργάτης και μετέπειτα σύζυγός της). 

Αξίζει να σημειωθεί πως με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου όλες οι οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. 
Από τη σκηνή του θεάτρου Μοντιάλ η Βέμπο ερμηνεύει για πρώτη φορά τα τραγούδια που έγιναν πατριωτικοί ύμνοι (Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά και Κορόιδο Μουσολίνι) και γράφει ιστορία. Το ασφυκτικά γεμάτο -καθημερινά- θέατρο Μοντιάλ, ξεκινά να παραχωρεί τις μισές από τις εισπράξεις του για την ενίσχυση του μετώπου, ενώ παράλληλα η Βέμπο προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες. 
Το 1941 η Βέμπο ερμηνεύει το Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του  και ακολουθούν τα Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός, Μας χωρίζει ο πόλεμος, κ.α. 
Σε μια προσπάθεια να πάρουν κουράγιο οι έλληνες φαντάρει και να γιγαντωθεί το ηθικό τους, το Γενικό Επιτελείο Στρατού στέλνει τους δίσκους της Βέμπο σε όλες τις μονάδες στο μέτωπο.
Λίγο προτού εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα και ενώ με τα τραγούδια της κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου έχει γίνει η «τραγουδίστρια της νίκης», βγαίνοντας από το θέατρο Μοντιάλ όπου εμφανίζεται και πηγαίνοντας στο Αλάμπρα όπου παίζει η αδελφή της Αλίκη, συνέβη το εξής περιστατικό το οποίο η Σοφία Βέμπο αναφέρει στην αυτοβιογραφία της (η οποία δημοσιεύτηκε το 1947, σε 62 συνέχειες στην καθημερινή ελληνόφωνη εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ»): «ξαφνικά ένιωσα ένα τρομερό σε δύναμη κρύο χτύπημα στο πρόσωπο.

Ηταν σαν σιδερένια γροθιά. Σωριάστηκα αμέσως. 
Επρόλαβα να φωνάξω:
"Με σκότωσες, παλιάνθρωπε".
Τίποτα άλλο, λιποθύμησα». 
Το πρωί της άλλης ημέρας το τηλέφωνο του σπιτιού της χτυπάει και αμέσως μια βαριά φωνή τής λέει:
«Σ' τα σπάσαμε τα μούτρα για να μην μπορής να βγαίνης στο θέατρο και να λες αυτά που λες. Μην στεναχωριέστε, τους απάντησα, θα τα πω από το ραδιόφωνο. 
Ηταν φανεροί πλέον οι δολοφόνοι μου: ή φασίσται Ιταλοί ή άνθρωποι της Γκεστάπο».
Την εποχή εκείνη κυκλοφορούν φήμες από τις δυνάμεις κατοχής ότι η Σοφία Βέμπο πέθανε.

Αλλά δεν μένουν εκεί.
Μόλις ξεκίνησε μια απογευματινή της παράσταση, δύο λοχαγοί της Γκεστάπο της λένε να ντυθεί και να τους ακολουθήσει και την οδηγούν στα ανακριτικά της Γκεστάπο. 
Ακολουθούν οι φυλακές Αβέρωφ.
Την ξαναπηγαίνουν στην Γκεστάπο και την αφήνουν αφού υπέγραψε χαρτί όπου διαβεβαιώνει ότι δεν θα ξανατραγουδήσει πατριωτικά τραγούδια. 
Το κάνει.
Αλλά στέλνει τα μηνύματά της μέσω τραγουδιών.
Οι Ιταλοί στη συνέχεια την καλούν να σταματήσει με ανακοίνωσή τους. 
Και έγινε.
Δεν μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμά της.
Μετά από λίγο την άδεια την παίρνει πίσω.
Και ανήμερα την 28η Οκτωβρίου, με τους ιταλούς και γερμανούς λογοκριτές δίπλα της, δίνει παράσταση ντυμένη στα γαλανόλευκα. 
«Οι Ιταλοί ελύσσαξαν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν πια τίποτα».
Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα η Βέμπο φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα της περιοχής. 

Εκεί ήδη είχε αρχίσει να γεννιέται ο πυρήνας μιας ελεύθερης Ελλάδας.
Στη Μέση Ανατολή, όπου παρέμεινε σχεδόν τρεισήμισι χρόνια (1942-1946), τραγουδά για να ψυχαγωγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, ανεβάζει επιθεωρήσεις, δίνει ρεσιτάλ και δεν σταματά να δίνει τα πάντα για τον αγώνα. 
Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος από τα έσοδα των εμφανίσεων που πραγματοποιεί, πηγαίνει κατευθείαν για εθνικούς σκοπούς.
Μετά την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία, το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής τής διαθέτει πολεμικό αεροσκάφος για να γυρίσει στην Ελλάδα. 

Τότε, και ενώ η καριέρα της βρισκόταν στο ζενίθ, παίρνει την απόφαση να πάει στην Αμερική όπου την προσκαλούσε ο απόδημος ελληνισμός. 
Στην Αμερική μένει σχεδόν δυόμισι χρόνια (1947-1949) αλλά στο μυαλό της έχει πάντα τη σκέψη να επιστρέψει στην πατρίδα.
«Η Ελλάδα με δημιούργησε και σ’ αυτή θέλω να γυρίσω.
Θέλω να τελειώσω της καριέρα μου στον τόπο που μου τα έδωσε όλα και με το παραπάνω», αναφέρει.
Το 1949 επιστρέφει στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω δόξες και συμβόλαια, ύστερα από τιμητική πρόσκληση του Γενικού Επιτελείου Στρατού για περιοδεία στις μαχόμενες μονάδες κατά τη μαύρη περίοδο του Εμφυλίου. 

Αρκετά χρόνια αργότερα, μια μεγάλη στιγμή σημαδεύει τα τελευταία χρόνια της ζωής της: η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. 
Καθώς το διαμέρισμά της βρίσκεται εκεί κοντά, η Βέμπο αψηφώντας τη χούντα των συνταγματαρχών δίνει άσυλο, ανοίγοντας την πόρτα της σε κυνηγημένα παιδιά.
Όταν η Ασφάλεια έρχεται στο κατώφλι της λέει στον επικεφαλής:

«Εγώ δε φοβήθηκα τον Ντούτσε, δε φοβήθηκα τον Χίτλερ. 
Είναι δυνατόν τώρα να φοβηθώ εσάς; 
Είναι ποτέ δυνατόν να φοβηθώ τους δικούς μου; 
Και μ’ αυτή τη γενναία πράξη έπεσε η αυλαία των εθνικών της προσφορών».
«Η Τραγουδίστρια της Νίκης» Σοφία Βέμπο, «έφυγε» από τη ζωή το πρωί της 11ης Μαρτίου του 1978 σε ηλικία 68 ετών και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο.
*Πληροφορίες και αποσπάσματα που αναφέρονται στο άρθρο προέρχονται από το βιβλίο «Σοφία Βέμπο - Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της» (εκδόσεις University Studio Press), της Κατερίνας Κ. Πετρίδου η οποία υπήρξε προσωπική φίλη της μεγάλης ερμηνεύτριας-σύμβολο. 

 


 





http://www.epilekta.com/2017/10/h_14.html?spref=fb&m=1
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 : «ΕΙΧΑ ΤΡΕΙΣ ΓΙΟΥΣ. ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ. ΧΑΛΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ» : ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΝΙΚΗΣΑΜΕ

Του Δημητρίου Νατσιού

Δασκάλου-Κιλκίς

 

“Γιορτάζουμε το ΟΧΙ, γιατί, αν γιορτάζαμε το ΝΑΙ, θα είχαμε κάθε μέρα γιορτή”

Aς ανασάνουμε λίγο. Μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις από το αποτεφρωτήριο της ιστορικής ευθανασίας, στο οποίο μας οδηγούν οι λυσασμένοι εθνομηδενιστές. Ας αρωματιστούμε από την ευωδία του ΄40.

Το 1999 από τις εξαιρετικές εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (Το βιβλίο γράφτηκε το 1946). Ο συγγραφέας του ήταν Ανώτερος Διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του, αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.

Ως είθισται, στα αυτοβιογραφικά κείμενα ηττημένων σε πολέμους πρωταγωνιστών, ο Πράσκα προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του και αποδίδει την μη ευνοϊκή εξέλιξη των επιχειρήσεων στις πρώτες κρίσιμες ημέρες στου πολέμου, πέρα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες στην Ανώτατη Στρατιωτική Ηγεσία, καταλογίζοντας της ευθύνες για:

Α) Ανεπαρκή αεροπορική υποστήριξη.

Β) Καθυστέρηση της αφίξεως των προβλεπόμενων από την Ιταλία ενισχύσεων.

Γ) Ματαίωση της προκαθορισμένης καταλήψεως της Κέρκυρας ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών.

Καταλήγει ότι κανείς δεν ήθελε τον πόλεμο, εκτός από τον Μουσολίνι, αποκαλύπτοντας την σαθρότητα και την δουλοπρέπεια που διέτρεχε το φασιστικό καθεστώς, αποκρύπτοντας και τις ευθύνες του, αλλά και την έπαρση της τότε ιταλικής ηγεσίας. Μέχρι την έναρξη του πολέμου οι ποταποί υμνωδοί του Μουσολίνι, περιφρονούσαν τους Έλληνες, βαυκαλίζονταν με στρατιωτικούς περιπάτους των οκτώ εκατομμυρίων λογχών, φούσκωναν τον λαό τους με ρωμαϊκές αυτοκρατορίες. Οι σημαντικότερες, όμως, σελίδες του βιβλίου δεν είναι οι ενδιαφέρουσες εκμυστηρεύσεις του Πράσκα, αλλά τα «Παραρτήματα» και δη το 7ο. Εκεί διαβάζουμε: (Εν περιλήψει).

Η ιταλική εφημερίδα « Il Tempo» στις 13 Ιουλίου 1944, δημοσίευσε τα πρακτικά της περίφημης σύσκεψης του Ανωτάτου Φασιστικού Συμβουλίου που έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1940, στο Παλάτσο Βενέτσια και στο οποίο καθορίστηκαν οι γενικές γραμμές της εισβολής στην Ελλάδα. Μετέχουν: ο Μουσολίνι, ο Τσιάνο, γαμπρός του και ΥΠΕΞ, ο Πράσκα, ο Σοντού, ο Μπαντόλιο, ο Ροάττα (όλοι στρατηγοί) και ο Τζακομόνι, τοποτηρητής του καθεστώτος στην Αλβανία. Από τις συζητήσεις διαφαίνεται η κουφότητα, η αθλιότητα, η αλαζονεία, η ασυνειδησία αυτών των ανθρώπων. Μεταφέρω κάποιους διαλόγους:

«Μουσολίνι: Ποια είναι η κατάσταση του ηθικού του ελληνικού πληθυσμού;

Τζακομόνι: Φαίνεται ότι είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Τσιάνο: Παρουσιάζεται μια σαφής, διαίρεση μεταξύ του πληθυσμού και μιας ηγετικής τάξεως πολιτικών και πλουτοκρατών. Η τελευταία διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της αντιστάσεως και την αγγλοφιλία στη χώρα. Αυτή είναι μια ελάχιστη τάξη ανθρώπων πολύ πλουσίων, ενώ η άλλη (ο λαός) είναι αδιάφορη για όλα τα συμβαίνοντα, συμπεριλαμβανομένης και της εισβολής μας….

Μουσολίνι: Ποιο είναι το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών;

Πράσκα: Δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν.

Μουσολίνι: Θα πρέπει να δούμε πως θα παρουσιάσουμε τα προσχήματα γι’ αυτήν την επιχείρηση…να σκηνοθετήσουμε ένα επεισόδιο.

Τζακομόνι: Εγώ μπορώ να κάνω κάτι στα σύνορα, όπως επεισόδια μεταξύ κατοίκων της Τσαμουριάς και των Ελληνικών αρχών. (Εμφανέστατος ο αείδουλος και προδοτικός ρόλων των Τσάμηδων. Αυτό πρέπει να προβληθεί, για να κατανοήσουν όλοι την ξεφτίλα των Αλβανών όταν μιλούν για Τσαμουριές).

Μουσολίνι: Όλα αυτά έχουν μια αμελητέα αξία για μένα και συνιστούν μια κάποια συγκάλυψη. Μολαταύτα είναι καλό να μπορέσετε να τα δημιουργήσετε σε τρόπο ώστε να δοθεί αφορμή για το άναμμα του φιτιλιού…

Τσιάνο: Πότε επιθυμείτε να λάβει χώρα το επεισόδιο;

Μουσολίνι: Στις 24 Οκτωβρίου.

Τσιάνο: Στις 24 να είστε βέβαιος ότι θα συμβεί.

Μουσολίνι: Πώς βλέπετε την πορεία προς την Αθήνα, αφού θα έχει καταληφθεί η Ήπειρος;

Πράσκα: Δεν βλέπω πολλές δυσκολίες. Αρκεί μια δύναμη 5 ή 6 Μεραρχιών επιπλέον των υπαρχόντων. (Σύμφωνα με τον Ιταλό κριτικό Α. Τόστι και στο σύγγραμά του «ο πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει», η εκστρατεία κατά της Ελλάδας: «Απορρόφησε και καταπόνησε 30 Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 90.000 κτήνη και 17.000 αυτοκίνητα και στοίχισε 14.000 νεκρούς, 51.000 τραυματίες και 25.000 αιχμαλώτους και αγνοουμένους και υπέρ τους 12.000 αχρηστευθέντες από κρυοπαγήματα»).

Από τα πρακτικά της ιστορικής εκείνης συσκέψεως εξάγονται κάποια συμπεράσματα:

Πρώτον: Οι υπερφίαλοι Ιταλοί υποτιμούν και περιφρονούν την αξία (το αξιόμαχο) και την φιλοπατρία του λαού μας. Όπως και οι τωρινοί οχτροί.

Δεύτερον: Διακρίνουν «μια διαίρεση» του απλού λαού και της ηγετικής τάξης (πολιτικοί – πλουτοκράτες). Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που ο αδιάφορος για τους Ιταλούς αυτός λαός, κατασκοτώθηκε στην Βόρειο Ήπειρο, δείχνοντας στην γονατισμένη Ευρώπη ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. (Οι απώλειες του Ελληνικού Στρατού σύμφωνα με το Γ.Ε.Σ. ήταν: 13.752 νεκροί, 62.663 τραυματίες – από τους οποίους περίπου 25.000 παγόπληκτοι – 3.955 αγνοούμενοι και αιχμάλωτοι).

Τρίτον: Φασιστικά (ή κεμαλοφασιστικά) καθεστώτα θεωρούν τους λαούς «κρέας για μακέλεμα». Και σήμερα που γειτνιάζουμε με τέτοια τυχοδιωκτικά κράτη, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το πνεύμα αυτοθυσίας και αντίστασης του λαού μας. Όλοι μαζί οι Έλληνες, πλην της ηγετικής τάξης των κηφήνων και των ποικιλώνυμων Γραικύλων.

Κλείνω μ’ ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ο Σ. Μυριβήλης και το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960:

«Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.

Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ; Ήρθα, κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα. Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή. Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γέρος, το αίμα είναι καθαρό, και ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δεν θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε γέρο, μου είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα».

Γι’ αυτό νικήσαμε, γιατί πολεμούσε όλος ο λαός. Την πιο μεγαλειώδη μάχη την κέρδισαν οι…άμαχοι.

ΥΓ. Να υπενθυμίσω ότι στο βιβλίο γλώσσας της Ε’ Δημοτικού, στο σχετικό αφιέρωμα για την εθνική επέτειο, περιέχεται κείμενο με τον εξής τίτλο: « Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο» και υπότιτλο«και εμείς πήγαμε στο υπόγειο». Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ξέρουμε ότι ο λαός ξέσπασε, πανηγύριζε, ξεχύθηκε στους δρόμους ανεμίζοντας γεμάτος χαρά, την γαλανόλευκη. Οι καντιποτένιοι του αφελληνισμού μαγαρίζουν την γιορτή με κείμενα δειλίας, φόβου και ηττοπάθειας…

ΑΝΤΙΒΑΡΟ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΘΡΑΚΗ : ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ - Ἡ γεωστρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης (1ο ΜΕΡΟΣ)

Του Ιωάννου Φριτζαλά, Γεωπολιτικού– Ιστορικού Αναλυτή, ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Πηγές

1. Ἑλένη Ἀποστολίδου Λουκάτου – Θράκη: Ἱστορικὴ Ἰχνηλασία, Ἐκδόσεις Γόρδιος (Σελ. 43)
2. Michel Foucher – geo-mazis.gr/
3. Ἰωάννης Μάζης – www.geo-mazis.gr/
4. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Εἰσαγωγὴ στὴν Στρατηγικὴ Ἀγωγή
5. Ἀναστάσιος Λαυρέντζος – Ἡ Θράκη στὸ μεταίχμιο, Ἐκδόσεις Πραγματεία (Σελ. 109 – 115)
6. Νῖκος Λυγερός – Νοητικὴ Στρατηγικὴ, Ἐκδόσεις Σπανίδη (Σελ. 78)
7. Ἀντ/γος ε.α. τ. Α/ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος – Γεωπολιτικὴ ἀξία Θράκης καὶ διεθνὲς περιβάλλον
8. Russia’s South Stream Decision Changes Regional Dynamics – stratfor.com/
9. Κατασκευὴ τοῦ ἀγωγοῦ (TAP) στὴν Ἑλλάδα – tap-ag.gr/
10. α. Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης – www.paratiritis-news.gr/

 

Αα. Εἰσαγωγή

Πρωτοῦ προχωρήσουμε στὴν ἐπιμέρους ἀνάλυση τῆς σημασίας τῆς Θράκης σὲ γεωστρατηγικὸ ἐπίπεδο, κρίνεται ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητη ἡ διασαφήνιση τῶν ὃρων γεωπολιτική – γεωστρατηγική, καθὼς αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται κατὰ κόρον δίχως σαφήνεια, μὲ συνέπεια τὴν δημιουργία συγχύσεων καὶ παρανοήσεων. Δίχως νὰ ὑπεισέλθουμε σὲ βαθύτερη ἀνάλυση, ἡ γεωπολιτική, οὐσιαστικά, ἀναφέρεται σὲ μία συνολικὴ μέθοδο γεωγραφικῆς ἀναλύσεως συγκεκριμένων κοινωνικο-πολιτικῶν καταστάσεων, ἀντιμετωπιζομένων στὸ γεωγραφικό τους πλαίσιο, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς συνήθεις βιοθεωρήσεις (φιλοσοφικές, θρησκευτικές κλπ.) ποὺ τὶς χαρακτηρίζουν»². Θὰ πρέπει, ἐπομένως, νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς μία ἀναλυτικὴ μέθοδος τῶν διεθνῶν σχέσεων καὶ νὰ κατανοεῖται ὡς ἓναγενικὸ πλαίσιο ἐντοπισμοῦ τῆς ἀλληλεπιδράσεως καὶ τῆς κατανομῆς ἰσχύος μεταξὺ τῶν κρατῶν, τὸ ὁποῖο παρέχει σὲ αὐτὰ τὸ «ἐργαλεῖο» χαράξεως τῶν ἐπιμέρους πολιτικῶν τους.

«Ἡ γεωστρατηγικὴ ἀναφέρεται, οὐσιαστικά, στὴν φάση τῆς ἐφαρμογῆς τῶν συμπερασμάτων τῆς γεωπολιτικῆς ἀναλύσεως» καὶ ἀφορᾶ τὶς πολιτικές ποὺ υἱοθετοῦνται ἀπὸ τὸ κάθε κράτος ξεχωριστά, ἀναλόγως τὸ ὑπὸ ἐξέταση γεωγραφικὸ σύστημα ἀναφορᾶς, καὶ θὰ πρέπει νὰ κατανοεῖται ὡς ἓνα εἰδικὸ πλαίσιο ἐντοπισμοῦ τοῦ ρόλου καὶ τῆς δυναμικῆς τοῦ κράτους στὸ συγκεκριμένο σύστημα. Ἐντὸς τοῦ εἰδικοῦ αὐτοῦ πλαισίου, ἐπιδιώκεται «ἡ ἐπίτευξη τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος διὰ τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν γεωπολιτικῶν συμπερασμάτων»³. Ἐπομένως, ὃταν μελετοῦμε τὴν γεωστρατηγικὴ σημασία μίας συγκεκριμένης γεωγραφικῆς περιοχῆς, προσπαθοῦμε νὰ ἐντοπίσουμε τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζει γιὰ ἓνα κράτος ἡ ἐν λόγῳ περιοχὴ καὶ τὸ μέτρο ποὺ αὐτὴ ἐπηρεάζει τὴν ἀσφάλειά του ἢ τὰ ἐθνικά του συμφέροντα.

 Αβ. Συνιστῶσες γεωστρατηγικῆς ἰσχύος⁴

1. Γεωγραφικὴ θέση
2. Στρατιωτικὴ ἰσχὺς
3. Ἐπίπεδο οἰκονομικῆς εὐημερίας
4. Πληθυσμός – Δημογραφικὰ χαρακτηριστικά
5. Πνευματικὸ δυναμικὸ: Γλῶσσα – ἱστορία – πολιτισμός

Β. Συνιστῶσες τῆς στρατηγικῆς σημασίας τῆς Θράκης⁵

1. «Ἡ Θράκη καθιστᾶ τὴν Ἑλλάδα τμῆμα τοῦ παρευξεινίου ὑποσυστήματος», προσδίδοντας στὴν χώρα ὑψηλὴ ἀξία τόσο σὲ περιφερειακό, ὃσο καὶ σὲ πλανητικὸ ἐπίπεδο, παρέχοντας, ταυτοχρόνως, στὴν πατρίδα μας τὴν ἐγγύτητα πρὸς μία περιοχὴ ἐξαιρετικὰ μεγάλης σημασίας γιὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ τὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Μὲ τὴν κατάρρευση τοῦ ἀνατολικοῦ συστήματος, ποὺ ἀποτελοῦσε ἓνα οἰκονομικὸ φράγμα γιὰ τὶς συναλλαγὲς μὲ τὴν Θράκη, μὲ τὸ ἂνοιγμα τῶν συνόρων ποὺ διαμόρφωσε ὁριστικὰ τοὺς τομεῖς ἐργασίας καὶ μὲ τὴν ἒνταξη τῆς Ῥουμανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας στὴν Ε.Ε., ἡ Θράκη ἀντιπροσωπεύει πιὰ ἓναν γεωπολιτικὸ κόμβο»⁶.
2. Ὡς προγεφύρωμα στὴν χερσόνησο τοῦ Αἲμου, παρέχει ἂμεση πρόσβαση τόσο σὲ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ὂσο καὶ διὰ θαλάσσης, πρὸς ὃλους τοὺς ἐμπορικοὺς δρόμους ποὺ κατευθύνονται πρὸς τὴν Κεντρικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀσία.Ἐπίσης, μέσῳ στρατηγικῶν ὑποδομῶν καὶ ἀξόνων συνδέεται μὲ α. τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη (Τουρκία) καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, β. τὸν Εὒξεινο Πόντο, γ. τὴν Βόρειο Θράκη (Βουλγαρία) καὶ ἐκεῖθεν μὲ τὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη, τὴν Οὐκρανία καὶ τὴν Ῥωσία, δ. τὶς νήσους τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου καὶ ε. τὰ Μικρασιατικά παράλια.⁷ Ὃλοι αὐτοὶ οἱ ἂξονες, ὡς ὁδοὶ ἐμπορίου καὶ ἀναπτύξεως, ἒχουν ἀποκτήσει ὑψηλὴ στρατηγικὴ σημασία τόσο γιὰ τὶς πλανητικὲς (Η.Π.Α., Ῥωσία, Κίνα), ὃσο καὶ τὶς περιφερειακὲς δυνάμεις (Ε.Ε. καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἡγεμονεύουσα σὲ αὐτὴ Γερμανία). Ἰδιαιτέρα στρατηγικὴ βαρύτητα ἒχει ἀποκτήσει καὶ ὁ λιμένας τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, γιὰ τὴν ἐμπορικὴ ἀξιοποίηση τοῦ ὁποίου ἐκφράζεται ἒντονο ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὶς προαναφερθεῖσες χῶρες καὶ ὁ ἀνταγωνισμὸς γύρω ἀπὸ τὴν στρατηγική του ἀναβάθμιση, ὡς διαμετακομιστικὸς κόμβος πρὸς τὶς ἀγορὲς τῆς Βορείου καὶ Κεντρικῆς Εὐρώπης, θὰ εἶναι ὑψηλὸς τὰ ἑπόμενα χρόνια.
3. 
   Ἡ Κίνα σκοπεύει νὰ ἐπεκτείνει τὸ ἢδη ὑπάρχον διευρασιατικὸ σιδηροδρομικὸ δίκτυο μὲ διαδρομές ποὺ θὰ διέρχονται πρὸς τὴν Εὐρώπη, μέσῳ τῆς Θράκης.
   (Πηγή: www.business-standard.com/ – China plans rail links with Pak, Central Asia for Silk Route)
   

   Στὸ πλαίσιο τῆς διεθνοποιημένης οἰκονομίας ἀποκτοῦν ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον τὰ στρατηγικὰ σημεῖα ἐλέγχου τῶν ναυτικῶν διαδρόμων τοῦ πλανήτη. Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς πὼς οἱ πρῶτοι εὐρωπαϊκοὶ λιμένες μετὰ τὴν διάβαση ἐξ Ἀνατολῶν τῆς διώρυγας τοῦ Σουέζ εἶναι ὁ Πειραιάς, ἡ Θεσσαλονίκη καὶ ἡ Ἀλεξανδρούπολη, καὶ οἱ τρεῖς ἰδιαιτέρως σημαντικοὶ γιὰ τὴν ἰσχυροποίηση καὶ ἑδραίωση τῆς ναυτικῆς καὶ ἐμπορικῆς ἐπιρροῆς τῆς Κίνας στὴν Εὐρώπη. (Πηγή: amphibiousnecessity.blogspot.gr/ Geographic Choke Points related to China’s Naval Strategy Ἀποτελεῖ μία νομοτελειακὴ ἐπιλογὴ ὡς ἐνεργειακὸς κόμβος, μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰ διέρχεται τὸ φυσικὸ ἀέριο τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας πρὸς τὴν Εὐρώπη. Ἰδιαιτέρως ἐνδεικτικὴ εἶναι ἡ πρόσφατη (1/12/2014) δήλωση τοῦ Ῥώσου Προέδρου Βλαντιμὶρ Πούτιν γιὰ τὴν ἐκ μέρους τῆς Ῥωσίας ἐπιδίωξη κατασκευῆς ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου δυναμικότητος 63 δισ.m3, διὰ τῆς Μαύρης Θαλάσσης πρὸς τὴν Τουρκία, μὲ πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στὰ ἑλληνοτουρικὰ σύνορα, ὡς ἐναλλακτικὴ τοῦ ματαιωθέντος ἀγωγοῦ South Stream.8 Ἂν καὶ θὰ πρέπει νὰ εἲμαστε ἀπολύτως ἐπιφυλακτικοὶ ἀπέναντι σὲ τέτοιου εἲδους δηλώσεις, οἱ ὁποῖες ἐνέχουν πολιτικὲς καὶ στρατηγικὲς σκοπιμότητες στὸ πλαίσιο συγκρούσεως τοῦ διπόλου Δύσεως – Ῥωσίας, ἐν τούτοις, μία ἐνδεχόμενη ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς σκέψεως θὰ ἐρχόταν νὰ προστεθεῖ στὸ ἢδη ἐγκεκριμένο πρόγραμμα κατασκευῆς τοῦ Διαδριατικοῦ Ἀγωγοῦ μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου (ΤΑΡ), πρόγραμμα τὸ ὁποῖο ἀντικειμενικὰ ἀναβαθμίζει τὴν στρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης. «Τὸ τμῆμα τοῦ ἀγωγοῦ ποὺ θὰ διέρχεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα θὰ ἒχει μῆκος περίπου 545 χιλιομέτρων (τὸ μεγαλύτερο σὲ μῆκος τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου), θὰ ξεκινάει ἀπὸ τοὺς Κήπους τοῦ Ἓβρου κοντὰ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα καὶ θὰ καταλήγει στὰ σύνορα μὲ τὴν Ἀλβανία, νοτιοδυτικὰ τῆς Ἱεροπηγῆς. Τὸ ἒργο προβλέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τοποθέτηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀγωγοῦ, τὴν κατασκευὴ ἑνὸς σταθμοῦ συμπιέσεως κοντὰ στοὺς Κήπους μὲ μεταφορικὴ ἰκανότητα 10 δισ. m3.»9 Ὁ Διαδριατικὸς Ἀγωγὸς (ΤΑΡ) μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου ἀπὸ τὸ κοίτασμα Shah Deniz ΙΙ τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν. Ὁ ΤΑΡ θὰ ἀποτελέσει τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου, μήκους ἂνω τῶν 4.000 χλμ., ὁ ὁποῖος θὰ περιλαμβάνει, ἐπίσης, τοὺς Ἀγωγοὺς Νότιου Καυκάσου (SCPX) καὶ Ἀνατολίας (Trans Anatolian Pipeline – TANAP). (Πηγή: www.tap-ag.gr/ – Ὁ Νότιος Διάδρομος Φυσικοῦ Ἀερίου)   Ὁ εἰκαζόμενος Ἀγωγὸς «New Blue Stream», ὡς ἐναλλακτικὴ λύση στὸν ματαιωθέντα ἀγωγὸ South Stream (πράσινο χρῶμα).   (Πηγές:  www.tanea.gr/ – Συμμαχία μὲ Ρώμη γιὰ τὸ ἀέριο & www.hurriyetdailynews.com/ – New moves alter energy routes around Turkey)     Ὁ ὑπὸ σχεδιασμὸ πλωτὸς τερματικὸς σταθμὸς ὑγροποιημένου φυσικοῦ ἀερίου (LNG) στὴν Ἀλεξανδρούπολη, μὲ τὴν ὀνομασία FSRU – τῆς ἑλληνικῆς ἑταιρείας Gastrade – ἐκτιμωμένου προϋπολογισμοῦ 350 ἐκ. εὐρώ. Ἡ πλωτὴ μονάδα, ἡ ὁποία σχεδιάζεται στὸν θαλάσσιο χῶρο 17,5 χλμ. ἀνοιχτὰ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, μὲ ἀποθηκευτικοὺς χώρους 170.000 m3 LNG,  θὰ συνδέεται μὲ τὸ Ἐθνικὸ Σύστημα Φυσικοῦ Ἀερίου καὶ μέσῳ αὐτοῦ τὸ φυσικὸ ἀέριο θὰ προωθεῖται στὶς ἀγορὲς τόσο τῆς Ἑλλάδος, ὃσο καὶ τῆς εὐρύτερης περιφέρειας, δημιουργώντας οὐσιαστικὰ μία νέα πύλη εἰσόδου φυσικοῦ ἀερίου στὶς εὐρωπαϊκὲς ἀγορές.   (Πηγές: www.iene.gr/energy-shipping2012/articlefiles/part_II/sifnaios.pdf www.energia.gr/ – Στὸ τελικὸ στάδιο ἀδειοδότησης ὁ πλωτός σταθμὸς LNG τῆς Gastrade στὴν Ἀλεξανδρούπολη.)   Διαθέτει τὸ 1/12 τῶν καλλιεργήσιμων ἐδαφῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, σημαντικὲς ἐκτάσεις βοσκοτόπων καὶ ἀξιόλογο ὀρυκτὸ πλοῦτο, τόσο στὴν ἠπειρωτικὴ ζώνη, ὃσο καὶ στὴν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Βορείου Αἰγαίου [χρυσός, ζεόλιθος, οὐράνιο, ὑδρογονάνθρακες (φυσικό ἀέριο – συμπεριλαμβανομένων σχιστολιθικῶν κοιτασμάτων – πετρέλαιο) καὶ ἀνεκτίμητης ἀξίας ποσότητα σπανίων γαιῶν (ἡ συνολικὴ ἀξία τῶν ἑλληνικῶν κοιτασμάτων ἐνδέχεται νὰ προεσγγίζει τὰ 40 δισ. ευρώ)]. «Οἱ σπάνιες γαῖες ἀποτελοῦν μία ὁμάδα δεκαεπτά μετάλλων (Λανθάνιο, Προμήθιο, Εὐρώπιο, Σκάνδιο κ.α.) μὲ μοναδικὲς ἰδιότητες, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται μὲ ὁλοένα καὶ μαζικότερο τρόπο στὴν καινοτόμο βιομηχανία τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας ἢ στὶς λεγόμενες πράσινες τεχνολογίες. Ἡ παγκόσμια ζήτηση σπανίων γαιῶν αὐξάνεται μὲ ταχύτητες ποὺ κάθε χρόνο ξεπερνοῦν σὲ ρυθμό τὸ 10%, μὲ τὴν Κίνα νὰ ἐλέγχει τὸ 95 % τῆς παγκοσμίου παραγωγῆς, ἐνῷ ἐλέγχει πλήρως καὶ τὴν ἐμπορικὴ ἁλυσίδα ἀπὸ τὴν ἒρευνα, τὴν ἐξόρυξη, μέχρι τὴν διαδικασία ἐμπλουτισμοῦ, μεταλλουργίας καὶ διαθέσεως τῶν τελικῶν βιομηχανικῶν προϊόντων. Ἡ Θράκη διαθέτει πυριγενῆ πετρώματα (σχηματισμένα ἀπό τὴν τήξη μάγματος) τὰ ὁποῖα ἐκ φύσεως εἶναι πλούσια σὲ σπάνιες γαῖες. Ἐπιπλέον, στὴν παράκτια ζώνη Ἀνατολικῆς Μακεδονίας – Θράκης ἐκβάλλουν σημαντικὰ γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα ποτάμια (Στρυμόνας, Νέστος, Ἓβρος), τὰ ὁποῖα ἀποθέτουν στὶς ἐκβολές τους ὑλικὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω πετρώματα, δημιουργώντας ἐμπλουτισμένα ἀποθέματα σπανίων γαιῶν.»10 Πηγή: Ἰνστιτοῦτο Γεωλογικῶν καὶ Μεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν (Ι.Γ.Μ.Ε.) – www.igme.gr/ Πηγή: http://www.ethnos.gr/ – Σὲ ποιὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας «μυρίζει» πετρέλαιο. Πηγή: www.paratiritis-news.gr/  – Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης.   Ἐκτιμώμενα κοιτάσματα σχιστολιθικοῦ ἀερίου (shale gas) στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Θράκης. Ἡ ὓπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων συνιστᾶ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐνεργειακὲς προκλήσεις καὶ μπορεῖ νὰ ἀναδιαμορφώσει τὶς ἐνεργειακὲς καὶ γεωπολιτικὲς ἰσορροπίες στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Ν.Α. Εὐρώπης.   Παρέχει στὴν Ἑλλάδα σημαντικὸ «στρατηγικὸ βάθος» στὴν διεύθυνση Ἀνατολῆς – Δύσεως, ἀποτελώντας «τὸν Βόρειο προμαχῶνα τῆς αἰγαιακῆς ἐνδοχώρας». Ἡ σημασία τῆς Θράκης δὲν περιορίζεται ἀποκλειστικὰ στὸ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ στὸ θαλάσσιο, προσδίδοντάς της στρατηγικὴ σημασία στὸν ἒλεγχο τοῦ Βορείου Αἰγαίου. Αὐτὸ καθίσταται σαφέστερο, ἂν συνυπολογίσει κανεὶς τὴν ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ ἐπιρροή ποὺ ἀσκεῖ ἡ Θράκη (συμπεριλαμβανομένης τῆς Σαμοθράκης) στὸν θαλάσσιο χῶρο τοῦ ΒΑ Αἰγαίου, σὲ ἐπίπεδο Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης. Συνεπῶς, ἡ ὀπτικὴ τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου, γιὰ τὴν Ἑλλαδικὴ Θράκη («Θράκη τοῦ Αἰγαίου», σύμφωνα μὲ τὸν ἲδιο) ἀποδίδει εἰς τὸ ἀκέραιο αὐτὴν τὴν πραγματικότητα. Προσδίδει στρατηγικὸ βάθος στὴν ἂμυνα τῆς Μακεδονίας καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Θεσσαλονίκης (ἡ ἀπόσταση τῆς πόλεως ἀπὸ τὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα εἶναι 284 χλμ.) Τέλος, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ φυσικὸ ἀνατολικὸ σύνορο τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης, «ἀποτελεῖ παράλληλα ἓνα πολιτιστικὸ καὶ ἰδεολογικὸ σύνορο ποὺ χωρίζει, δύο κόσμους, δύο θρησκεῖες, δύο ἱστορίες». Τὸ ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ, ὃμως, εἶναι πὼς «ἡ Ἑλλαδικὴ Θράκη ἀποτελεῖ τὸ τελευταῖο σημεῖο ἀγκιστρώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν εὐρύτερη γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Θράκης, μετὰ τὸν ξεριζωμό του ἀπὸ τὶς βόρειες καὶ ἀνατολικὲς περιοχές της. Τυχὸν ἀπώλειά της, συνεπῶς, θὰ σήμαινε τὸ κλείσιμο ἑνὸς ἀκόμη μεγάλου ἱστορικοῦ κεφαλαίου, αὐτοῦ ποὺ ἐπὶ αἰῶνες γράφει μὲ τοὺς ἀγῶνες του ὁ Θρακικὸς Ἑλληνισμὸς.» Τὸ γεγονὸς πὼς καμμία περιοχὴ τοῦ πλανήτη δὲν ἒχει ὑποστεῖ τόσες πολλὲς ἐπιδρομὲς καὶ καταστροφὲς στὴν ἱστορία, ὃσες ἡ Θράκη, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς γεωστρατηγικῆς σημασίας της, ὡς κομβικοῦ σημείου μεταξὺ Εὐρώπης καὶ Ασίας. Ἓνα ἐνδεικτικὸ ἱστορικὸ παράδειγμα τῆς διαχρονικῆς στρατηγικῆς ἀξίας τῆς Θράκης: Ἡ παράκτια ζώνη τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης, καθὼς καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, ὡς τμήματα τῆς «Δηλιακῆς Συμμαχίας» (5ος π.Χ. αἰῶνας). Ἡ κατοχή τους ἀπὸ τὴν πόλη – κράτος τῶν Ἀθηνῶν ἐθεωρεῖτο ὑψίστης σημασίας, στὸ πλαίσιο τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ γεωστρατηγικοῦ ὁράματος τοῦ Περικλέους. (Δημιουργία μίας περιμετρικῆς ζώνης προστασίας τοῦ κυρίως Αἰγαιακοῦ χώρου καὶ τοῦ – ἐκλαμβανομένου ὡς θύλακά του – Εὐξείνου Πόντου.) [Πηγή: Ἰωάννου Λουκᾶ – Αἰγαῖο Πέλαγος, Ἐκδόσεις Παπαζήση (Σελ. 237 & 243   geopolitics.com.gr ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ