ΒΕΛΑΝΙΔΙΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ - ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑ (ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ) ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΔΑΣΩΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ!

Του Παναγιώτη Λιάκου

«Tα πεῦκα εἶναι οἱ μεγάλοι ἔνοχοι: Ἔχουμε μία μανία μέ τά πεῦκα. Τα φυτεύουμε παντοῦ. Στα στρατόπεδα τά βάζουν δίπλα στίς πυριτιδαποθῆκες. Τα πεῦκα ὅμως ἔχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλοῦν τή φωτιά. Ἀνήκει στό DΝΑ τούς. Στο Πήλιο, πού δέν ἔχει πεῦκα, πῆγαν οἱ δασολόγοι καί φύτεψαν. Τά πεῦκα αὐτά ἔχουν καεῖ ἕως τώρα τρεῖς φορές. Στήν Πάρνηθα τά πεῦκα ἔκαψαν τά ἔλατα. Ἀπό τή ρητίνη βγαίνει τό εὔφλεκτο νέφτι». Αὐτά ἔγραφε στό -ἱστορικῆς πλέον σημασίας- ἄρθρο του ὁ ἀείμνηστος καθηγητής διαχείρισης οἰκοσυστημάτων Νίκος Μάργαρης (1943-2013) γιά τά πεῦκα. Μέ τί θά μπορούσαμε νά τά ἀντικαταστήσουμε;
Ἡ βελανιδιά εἶναι ἕνα δέντρο πού συνδέεται ἱστορικά μέ τήν Ἑλλάδα, δέν εἶναι εὔφλεκτο, φυτρώνει εὔκολα ἔπειτα ἀπό πυρκαγιά, ἀλλά προτιμοῦνται τά πεῦκα στίς ἀναδασώσεις, τά ὁποία εἶναι ὅ,τι πρέπει γιά γρήγορες ἐξαπλώσεις μεγαλειώδους ἐκτάσεως καί ἐντάσεως πυρκαγιῶν.
Στήν ἐφημερίδα «Ἡ Καθημερινή» στίς 10 Σεπτεμβρίου 2009 δημοσιεύτηκε ἄρθρο πού, μεταξύ ἄλλων, ἀποκάλυπτε ὅτι στά ἁρμόδια γραφεῖα τοῦ ὑπουργείου Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης εἶχε κατατεθεῖ πρόταση γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν περιοχῶν πού κάηκαν στίς πυρκαγιές τῆς Ἀττικῆς μέ βελανιδιές. Αὐτή ἡ πρόταση εἶχε ὑιοθετηθεῖ καί ἀπό τήν Πανελλήνια Ἕνωση Δασολόγων. Ὁ κ. Βαγγέλης Ευθυμίου, συντάκτης τῆς πρότασης, εἶχε πεῖ στήν ἐφημερίδα ὅτι «τά περισσότερα εἴδη βελανιδιᾶς καίγονται πιό δύσκολα ἀπό τά πεῦκα ποῦ ἐπικρατοῦν στά δάση τῆς Ἀττικῆς, ἐνῶ χάρη στό τεράστιο ριζικό σύστημα πού ἀναπτύσσει (σ.σ.: μπορεῖ νά φτάσει ἕως τά 10 μέτρα βάθος) ἡ βελανιδιά λειτουργεῖ καί σάν μία μεγάλη ἀποθήκη νεροῦ. Μέ τή διαπνοή τῶν φύλλων αὐξάνει τήν ὑγρασία στό περιβάλλον καί ταυτόχρονα ψύχει τήν ἀτμόσφαιρα. Ἔτσι, σέ μεγάλες ἐκτάσεις γύρω ἀπό τήν Ἀττική θά μποροῦσε μακροπρόθεσμα νά λειτουργήσει ὡς τό τέλειο κλιματιστικό γιά τό λεκανοπέδιο».
Ἐπίσης, στήν ἱστοσελίδα τοῦ Συλλόγου Φίλων τῆς Βελανιδιᾶς καί Περιβάλλοντος Ἀμαδρυάδα (http://www.velanidodasos.gr/oaktree/) ἀναφέρεται ὅτι «λόγω τοῦ ἐκτεταμένου ριζικοῦ συστήματος τά ἄτομα τῆς βελανιδιᾶς φύονται σέ ἀραιές ἀποστάσεις μεταξύ τούς, γεγονός πού ἐπιτρέπει ἐνδιάμεσα τήν ἀνάπτυξη πολύ πλούσιας θαμνώδους καί ποώδους βλάστησης, λόγω τῶν ἐξαιρετικῶν συνθηκῶν καί τοῦ μικροκλίματος ποῦ ἐπικρατεῖ ἐκεῖ».
Ἀφοῦ διαπράξαμέ ὅλα τά λάθη, ἄς κάνουμε ἐπιτέλους τό σωστό.


ΟΙ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΥΡΚΑΪΑΣ

Του Σαράντου Ι. Καργάκου
Ιστορικού, συγγραφέως
 
Μετά τις δοκιμασίες που έχουν υποστεί τα δάση της Αττικής θα έπρεπε να περιφρουρούνται καλύτερα και από το Μέγαρο Μαξίμου

Καί ἡ φωτιά/ἀνάμεσα στά δυό μας βήματα» ἔγραφε τό 1975 ὁ κ. Φώτης Κουβέλης στή συλλογή «Τό μαῦρο ἠχεῖο», ὅταν ἀσκοῦσε ἀκόμη καί τό εὐγενές ἔργο τοῦ ποιητῆ. Εἶναι πράγματι γεγονός ὅτι ἡ φωτιά «ἀείποτε σύντροφος τοῖς Ἕλλησίν ἐστιν». 
Μᾶς παρακολουθεῖ ἀπό τά πρῶτα ἱστορικά μας βήματα ὥς τά βήματα τά τωρινά, ὅπου ὑποτίθεται ὅτι ἔχουμε ὅλα τά μέσα ὥστε ἀνεμωλίως, δηλαδή βλακωδῶς, νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι νικήσαμε τή φύση! Ἐδῶ δέν κατορθώσαμε νά νικήσουμε τόν κακό ἑαυτό μας πού εἶναι ὑπεύθυνος γιά ὅλες τίς συμφορές πού μᾶς πλήττουν. Ἀνάμεσα σέ αὐτές καί οἱ πυρκαϊές πού ἔχουν στόν τόπο μας προσλάβει μορφή ἐθιμικοῦ φαινομένου. Κάθε χρόνο, ἀνάμεσα στίς ποικίλες πολιτιστικές καί ὑπο-πολιτιστικές ἐκδηλώσεις μας, ἔχουμε καί τό ἀπαραίτητο «Φεστιβάλ Ἑλληνικῆς πυρκαϊᾶς». Ποιοί εἶναι οἱ ὀργανωτές, εἶναι δύσκολο νά τό βρεῖ ἤ νά τό πεῖ κανείς.

Φυσικά τήν πρώτη εὐθύνη ἔχει τό κράτος πού ἔκανε φέουδο τῶν κάθε λογῆς καταπατητῶν ἤ τῶν μέ κάλπικα χαρτιά δικαιούχων. Ἀλλά πέραν τούτου ἡ φύλαξη τῶν δασῶν εἶναι ἀτελής, γιά νά μήν πῶ ἀνύπαρκτη. Μετά τίς τόσες δοκιμασίες πού ἔχουν ὑποστεῖ τά δάση τῆς Ἀττικῆς θά ἔπρεπε νά περιφρουροῦνται καλύτερα καί ἀπό τό Μέγαρο Μαξίμου. Θά ἔπρεπε νά ὑπάρχει ἔφιππη δασοφυλακή πού νά περιέρχεται τά δάση σπιθαμή πρός σπιθαμή. Θά ἔπρεπε ἀπό τήν ἄνοιξη νά γίνεται συστηματικός καθαρισμός τῶν δασῶν ἀπό τά φρύγανα πού θά μποροῦσαν νά γίνουν πολτός γιά χαρτί. Συχνά ἔχω ἀναρωτηθεῖ:

Οἱ νεολαῖες τῶν κομμάτων τί κάνουν; Γιατί δέν ἀναλαμβάνει ἡ μία τόν καθαρισμό τῆς Πάρνηθας, ἡ ἄλλη τῆς Πεντέλης καί μιά ἄλλη τοῦ Ὑμηττοῦ καί τοῦ Αἰγάλεω; Ἡ καλύτερη πολιτικοποίηση ξεκινᾶ ἀπό τήν προστασία τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους ὄχι μόνο ἀπό τούς ἐξωτερικούς ἐχθρούς ἀλλά καί ἀπό τίς πυρκαϊές πού οὐδείς ἀποκλείει καί στήν περίπτωσή τους τόν ξενικό δάκτυλο. Μία ἄλλη σοβαρή αἰτία τῶν συχνῶν πυρκαϊῶν στήν Ἀττική εἶναι ἡ ἀτιμωρησία.
Οὐδείς τιμωρεῖται γιά κακή συμπεριφορά ἔναντι τῶν δασῶν, ἀπό τόν ἀσυνείδητο ὁδηγό πού πετᾶ τό τσιγάρο του στά χόρτα μέχρι τόν «μερακλῆ» πού θά ἀνάψει μέσα στά δέντρα φωτιά γιά νά ψήσει τίς μπριζόλες του νά ...φάει! Ἔτσι οἱ φλόγες κάθε χρόνο τρῶνε τήν Ἀττική πού οἱ βουνοσειρές της θυμίζουν φαλακρό βουνό ἤ βουνό πού ἔχει ὑποστεῖ βομβαρδισμό μέ βόμβες Ναπάλμ. Οὔτε μποροῦμε νά ἀποκλείσουμε περιπτώσεις ἐμπρησμοῦ ἀπό χασισοκαλλιεργητές πού ἔχουν πληροφορηθεῖ ὅτι ἡ ἀστυνομία προτίθεται νά διενεργήσει ἐπιδρομή στή συγκεκριμένη περιοχή τῶν φυτειῶν. Προσωπικά γιά τό ζήτημα αὐτό ἔχω δεχθεῖ διπλή στό παρελθόν ἀπειλή, ἐπειδή τό ὑπαινίχθηκα σέ μιά ἐκπομπή.

Οἱ ἀδυναμίες καί οἱ παραλείψεις τοῦ κράτους εἶναι πολλές. Οἱ εὐθύνες τῶν πολιτῶν περισσότερες. Τό ζήτημα δέν εἶναι νά λέμε κάθε χρονιά τό τίς πταίει ἤ τί πταίει, τό ζήτημα εἶναι νά σκεφθοῦμε τό τί δέον πράττειν. Τό τί πρέπει νά πράττουμε. Οἱ πυρκαϊές δέν εἶναι καινούργιο φαινόμενο στόν ἀττικό χῶρο. Ἤδη ἀπό τόν προπερασμένο αἰῶνα οἱ ἐμπρησμοί ἦσαν συχνοί γιά τήν καταπάτηση τῆς γῆς ἀπό κάποιους, οἱ ὁποῖοι κομματικῶ ἐλέω βαφτίστηκαν ...ἰδιοκτῆτες!

Τότε ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐμμ. Ροΐδης μέ ἕνα ἄρθρο του εἶχε προτείνει τό ἑξῆς: ὁ ἐμπρησμός καί πᾶσα κάκωση τῶν δασῶν νά χαρακτηρισθοῦν ἰδιώνυμο ἀδίκημα. Τήν ἄποψη αὐτή ἔχω προτείνει στή διάρκεια τῆς δημοσιογραφικῆς μου πορείας τουλάχιστον δέκα φορές. Διερωτῶμαι: Tί ἐμπόδιζε ἤ τί ἐμποδίζει τούς βουλευτές νά τό ψηφίσουν; Ἕνας φίλος μου εἶπε: «Κάνε τόν κόπο νά δεῖς πόσες ἐπαύλεις πολιτικῶν βρίσκονται ἐντός ἄλλοτε δασικῶν περιοχῶν». Γι’ αὐτό ἡ φωτιά εἶναι ἀνάμεσα στά δυό μας βήματα, ὅπως ἔλεγε ὁ κ. Κουβέλης. Ὅσο γιά τά καλώδια τῆς ΔΕΗ, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία, θλιβερή.


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΙ ΣΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Αύριο θα είναι πλέον αργά! Τώρα πρέπει να ληφθούν οι μεγάλες αποφάσεις για να οργανωθεί το κράτος και να μη θρηνούμε συνεχώς θύματα
 
Του Ιωάννη Κουριαννίδη
Διευθυντή περιοδικού «Ενδοχώρα»
 
Πάντοτε ακολουθούμε τα γεγονότα. Απροετοίμαστοι στις πλημμύρες, στις φωτιές, στους σεισμούς. Κι αν οι πλημμύρες είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο για τον ελλαδικό χώρο, απότοκο της ασύδοτης δόμησης που μπάζωσε τα ρέματα και κάθε υδάτινη διέξοδο, τι να πει κανείς για τις πυρκαγιές και τις επισκέψεις του Εγκέλαδου, που πλήττουν την πατρίδα μας συχνά;
Παρά ταύτα εξακολουθούμε να μετράμε ακόμη νεκρούς, πολλές φορές σε δεκάδες, εξαιτίας της κρατικής ανεπάρκειας σε οργάνωση, έλεγχο και εφαρμογή του νόμου. Οι εκατοντάδες παρατυπίες και παρανομίες αντιμετωπίζονται κατά κανόνα με μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα, τα οποία δεν φροντίζουν για την αντιμετώπιση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί, αλλά για τη διαιώνισή του μέσω κάποιου προστίμου ή φόρου.

«Πρώτιστη μέριμνά μας δεν είναι η διάσωση κάποιας κατοικίας ή αυτοκινήτου, αλλά της ανθρώπινης ζωής» είπε ο πρωθυπουργός, που φόρεσε το βλέμμα της συμπόνοιας και της αγωνίας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Λάθος! Πρώτιστη μέριμνα θα πρέπει να είναι η λήψη μέτρων ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστο η ανάγκη για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών. Αλλά αυτό είναι κάτι που απαιτεί οργάνωση, σχεδιασμό, αποφασιστικότητα, αντιμετώπιση των κυκλωμάτων που θησαυρίζουν από την αυθαιρεσία και την καταπάτηση του νόμου. Με άλλα λόγια, απαιτεί πολιτική βούληση, που αποδεδειγμένα είναι εν ανεπαρκεία στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Βαρεθήκαμε πια να ακούμε ότι τώρα δεν είναι η στιγμή να μιλήσουμε γι’ αυτά, και ότι προέχει η αντιμετώπιση των αναγκών των πληγέντων συνανθρώπων μας. Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή για να γίνει αυτή η συζήτηση και να ληφθούν οι δέουσες αποφάσεις. Ο κρατικός μηχανισμός και οι άνθρωποί του (Στρατός, Πυροσβεστική, Αστυνομία, εθελοντές, ομάδες διάσωσης κ.λπ.) θα κάνουν το έργο τους επιτελώντας το καθήκον τους, είτε ανησυχεί είτε αγωνιά ή όχι ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Και θα το κάνουν, όπως πάντα, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, υπερβαίνοντας εαυτούς και αναπληρώνοντας με τα ψυχικά αποθέματά τους τις κρατικές ελλείψεις.

Αύριο, όμως, θα είναι αργά. Αν δεν ληφθούν άμεσα αποφάσεις και μέτρα, σε λίγες ημέρες τον πόνο και τη δυστυχία των πληγέντων και όσων έχασαν τους ανθρώπους τους θα τα βιώνουν μόνον οι ίδιοι, ξεχασμένοι από ένα ανάλγητο κράτος που θα τους λογίζει μόνον ως αριθμούς στις στατιστικές και στους προϋπολογισμούς του. Οι συμπατριώτες μας της Μάνδρας, που βίωσαν τον ίδιο εφιάλτη μέσα σε λίγους μήνες, αποτελούν τον αδιάψευστο μάρτυρα αυτής της αναλγησίας.

Η ίδια προχειρότητα, η ίδια έλλειψη σχεδιασμού χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της εκτελεστικής εξουσίας στη χώρα μας. Ετσι τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις των γεγονότων εξωτερικής πολιτικής, προσπαθώντας να περιορίσουμε τις δυσμενείς επιπτώσεις τους εξαιτίας της αδράνειάς μας.
Συνήθως επιλέγουμε την εύκολη λύση, της υποταγής δηλαδή στις βουλήσεις (και τις εντολές) του εξωτερικού παράγοντα, όπως αρμόζει σε ένα προτεκτοράτο, είτε υπογράφοντας προδοτικές συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών είτε διαρρηγνύοντας χρόνιες καλές διπλωματικές σχέσεις με κράτη όπως η Ρωσία, με την οποία μας συνδέουν αιώνες κοινής πολιτισμικής κληρονομιάς και οικονομικής συνεργασίας.
Οσο δεν γίνεται αντιληπτή από τον ελληνικό λαό η αναγκαιότητα ανάδειξης νέων πολιτικών δυνάμεων αποφασισμένων να συγκρουστούν με το καθεστώς της διαφθοράς, της υποτέλειας και του συμβιβασμού, η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται. Οι πολίτες αυτής της χώρας θα εξακολουθήσουν να θρηνούν τους αδικοχαμένους νεκρούς τους, να μέμφονται ένα κράτος το οποίο οι ίδιοι συντηρούν με τον μόχθο και την ανοχή τους και να ξεπροβοδίζουν τα παιδιά τους σε λιμάνια και αεροδρόμια εξάγοντας δύναμη και πνεύμα στις χώρες που με τους ντόπιους υπαλλήλους τους οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάντια της...


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ! - ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟ ΠΑΝ

Μόνη λύση ένας νέος Καποδίστριας που θα γκρεμίσει το διαλυμένο κράτος και θα το ξαναχτίσει από την αρχή
 
Η κατάσταση σε μια χώρα δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Αν κάποιος κάνει τον κόπο και πειθαρχήσει συναισθηματικά ώστε να εξετάσει αμερόληπτα τα δεδομένα, μπορεί να αντιληφθεί αν η εθνική ναυς ακολουθεί τη σωστή ρότα ή αν κλυδωνίζεται επικίνδυνα και τα στεγανά της πλημμυρίζουν με θαλασσόνερα.

Η Ελλάδα δεν κλυδωνίζεται. Εχει βρει σε ύφαλο. Βυθίζεται. Η οικτρή κατάληξη που δείχνει ότι θα έχει το συλλογικό ταξίδι οφείλεται στους ανίκανους, ανέμπνευστους, ανεπάγγελτους, αποκομμένους από την κοινωνία, ετερόφωτους και ξενόδουλους καπετάνιους. Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες πάσχει από ηγεσία.

Εκεί όπου θα έπρεπε να υπάρχει πνευματικό και ηθικό εκτόπισμα και να φωτοβολεί η αρετή, χάσκει μέλαινα η οπή της χειριστοκρατίας, του κομματισμού, της αμηχανίας απέναντι και στα έκτακτα γεγονότα και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Η πατρίδα μας χάνεται σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και οι θολές φιγούρες των πνευματικά ολίγιστων προσπαθούν να συγκαλύψουν την τραγική αλήθεια με μπαγιάτικες δημοκοπίες και αφόρητα κλισέ που έχουν ξεπεραστεί εδώ και καιρό σ' Ανατολή και Δύση.
Το κράτος καταρρέει, οι πολίτες εγκαταλείπουν τη χώρα την ίδια στιγμή που πραγματοποιείται εποικισμός από αλλόφυλα και αλλόθρησκα στοιχεία. Ο πληθυσμός φθίνει. Η αχρηστία της πολιτικής ηγεσίας μάς έχει φτάσει σε σημείο να μετράμε απώλειες πολέμου σε ειρηνική περίοδο! Περίπου στο εκατομμύριο υπολογίζονται εκείνοι που λόγω της οικονομικής κρίσης μετανάστευσαν στο εξωτερικό για το μεροκάματο. Η υπογεννητικότητα αποξηραίνει τον εθνικό κορμό και δίπλα η Τουρκία θεριεύει κι αγριεύει.
Εθνική κυριαρχία δεν ασκείται. Ακόμα και για τα φραγκοδίφραγκα πρέπει πρώτα να δώσουν άδεια οι ξένοι, που βιάζονται να εκποιηθεί ό,τι έχει και δεν έχει το καθημαγμένο κράτος.

Οι Ελληνες έχουν αφεθεί τόσο στην τύχη τους ώστε μια πλημμύρα πνίγει δεκάδες, μια πυρκαγιά προκαλεί εκατόμβη και η εγκληματικότητα σαρώνει κάθε τετραγωνικό εκατοστό της επικράτειας.

Για όλα τα παραπάνω και πολύ περισσότερα χρειάζεται επειγόντως ΗΓΕΤΗΣ! Η Ελλάδα έχει την άμεση ανάγκη ενός αναστήματος σαν αυτό του Καποδίστρια, που θα αναλάβει τα ηνία της πολιτικής εξουσίας και θα περισώσει ό,τι μπορεί να περισωθεί δίνοντας θάρρος, έμπνευση και το δικό του καλό προσωπικό παράδειγμα στον φιλότιμο λαό μας. Να τα γκρεμίσει όλα και να τα χτίσει όλα από την αρχή.
Στην κατ' ευφημισμόν πνευματική «ελίτ» της Ελλάδας, που πάντα εξαρτάται από το δημόσιο χρήμα, αρέσουν τα μισόλογα, οι υπεκφυγές και οι δημόσιες σχέσεις με όσους έχουν καταστρέψει έθνος και λαό. Γι' αυτό προσπαθεί να περάσει την παραπλανητική ιδέα ότι «φταίει το σύστημα».
Εωσφορικής συλλήψεως σοφιστεία ετούτο. Λες και το περιβόητο «σύστημα» φτιάχτηκε από μόνο του ή προσγειώθηκε εν μέσω νεφέλης στην Ελλάδα. Αυτό το «σύστημα» το σκαρφίστηκαν άνθρωποι: και τους νόμους περί ευθύνης υπουργών και το άρθρο του Συντάγματος που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και τα προνόμια των συνδικαλιστών και τη μη λογοδοσία του Δημοσίου προς τους πολίτες.

Κυβερνητικά στελέχη περικύκλωσαν με νομοσχέδια, προεδρικά διατάγματα και συνταγματικά άρθρα τούς πολίτες και πήραν πράσινο φως από τους πρωθυπουργούς για να το κάνουν αυτό. Οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στην παρακμή έγραψαν και υπέγραψαν την καταδίκη μας και αυτοί πρέπει να εξοβελιστούν από τον δημόσιο βίο. Αλλάζοντας τα πρόσωπα αλλάζει και το «σύστημα».

Μόνο ένας νέος, πραγματικός ηγέτης με εθνικό σχέδιο, γνώσεις, ηθική και πολιτική υπεροχή, έξωθεν καλή μαρτυρία και εμπεριστατωμένη άποψη για τον διεθνή περίγυρο της Ελλάδας θα μπορούσε να μας βγάλει από τη λάσπη που μας πνίγει, να μας γλιτώσει από τη λαίλαπα των μετρίων που αυτοσυστήνονται ως... αρχηγοί και οι άλλοι κάνουν πως τους πιστεύουν. Η πικρή αλήθεια είναι ότι με τους υπάρχοντες έχουμε φτάσει όχι στο παρά πέντε, αλλά στο και πέντε της Ιστορίας.

Ενας ικανός κυβερνήτης θα μπορούσε να κάνει πολλά για την Ελλάδα, αν είχε και τις δυνατότητες για να το πράξει - χωρίς εμπόδια τυπικού χαρακτήρα. Χωρίς να του δένουν τα χέρια οι νόμοι (κυρίως της Μεταπολίτευσης) που συγκαλύπτουν τη διαφθορά. Να μπορέσει, πριν απ' όλα, να διευκολύνει τις Αρχές να απονείμουν δικαιοσύνη για όλα όσα έχουν διαπράξει σε βάρος του Ελληνισμού οι επίορκοι εκλεγμένοι και μη. Να έχει έκτακτες εξουσίες ώστε να στείλει για τα περαιτέρω όλους εκείνους που καλύπτουν σήμερα τον παράνομο πλουτισμό τους και τα άλλα εγκλήματά τους πίσω από παραγραφές και νομικίστικα τερτίπια. Να ξαναφτιάξει τη χώρα σε σωστά θεμέλια. Χωρίς κομματικές αγκυλώσεις, χωρίς χωροταξικές παρανομίες και, κυρίως, να βάλει τέλος στην ανομία.
Υψιστος νόμος, η σωτηρία της πατρίδας! Αλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ομως, για να μπορέσει να τα γκρεμίσει όλα και να τα ξαναχτίσει, πρέπει να έχει υπερεξουσίες που δεν προβλέπονται από το υπάρχον πολίτευμα. Εκτός κι αν στηριχθεί διακομματικά και με ευρύτατη πλειοψηφία, για να σωθεί ό,τι σώζεται. Ομως τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχουν δείξει τέτοια διάθεση. Νοιάζονται μόνο για τη νομή της εξουσίας. Η εύρεση εθνικού κυβερνήτη αντάξιου της ελληνικής Ιστορίας δεν είναι απλά μια ευχή, αλλά προϋπόθεση επιβίωσης στον σκληρό κόσμο μας. Και μια τέτοια προσωπικότητα θα έπρεπε να στηριχτεί από όλους. Για την ώρα, μια τέτοια μορφή δεν φαίνεται στον ορίζοντα...


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΑ ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΕΠΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 









Του Μάνου Χατζηδάκη


Για να καταλάβουμε τι γίνεται όταν υπάρχει πραγματικό Κράτος...

- Μέ τά Ν.Δ. 919/1971 καί 996/1971, αὐξήθηκαν οἱ ποινές τῶν ἐμπρηστῶν καί θεσπίσθηκαν αὐστηρότατες κυρώσεις γιά τήν προ-στασία τῆς δασικῆς ἰδιοκτησίας.
- Μέ τό Ν.Δ. 108/73 «περί λήψεως μέτρων κατασβέσεως τῶν πυρκαϊῶν τῶν δασῶν» μέ τό ὀποίο ὀργανώθηκε ἡ κινητοποίησις, καθοδήγησις καί λεπτομερής σχεδιασμός τῶν δυνάμεων ἀντιπυρικοῦ ἀγῶνος.
- Λειτούργησε Κεντρική Ἐπιτροπή Ἀντιπυρικοῦ Ἀγῶνος 

- Ἔγινε προμήθεια:
• 19 νέων πυροσβεστικῶν ὀχημάτων , παραγγελία ἄλλων 20 (παρελήφθησαν τό 1974) καί προγραμματισμός γιά προμήθεια ἀκόμη 21, μέ στόχο νά φθάσουν τά 60.
• 13 βυτίων μεταφοράς ὕδατος.
• 1 Πυροσβεστικοῦ ὀχήματος, χωρητικότητος 10 τόννων (παρελήφθη τό 1974).
• 250 ραδιοτηλεφώνων, 220 ἀλυσοπριόνων γιά διανοίξεις καί 1800 φορητῶν πυροσβεστήρων.
• Τῶν πρώτων 3 ἀεροσκαφῶν πυροσβέσεως Canadair πού προμηθεύθηκε ἡ Ἑλλάς! Ὁ διαγωνισμός διεξήχθη στίς 22 Ἀπριλίου 1972, ἡ συμφωνία ὑπεγράφη στίς 25 Ἰουλίου 1973 καί κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 141/73.
- Δημιουργήθηκαν 120 μόνιμα παρατηρητήρια εἰδικῶν μονάδων ἀμέσου δράσεως σέ κάθε δασικό χῶρο.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
Οἱ Πυρκαγιές: ἀπό 1187 πυρκαγιές πού ἔκαυσαν 58.935 στρέμματα δασῶν καί 211.265 στρέμματα δασοσκεπῶν ἐκτάσεων τό 1965, ἔπεσαν στίς 525 πυρκαγιές πού ἔκαυσαν 26.240 στρέμματα δασῶν καί 77.385 στρέμματα δασοσκεπῶν ἐκτάσεων τό 1971.Tό 1972 ἔπεσαν στίς 378...

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ : Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ – ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Του Νίκου Παπαγεωργίου
 
Με το ξεκίνημα του Μακεδονικού αγώνος ο Ίων Δραγούμης είναι αυτός που καθιερώνει πνευματικά τον Ελληνικό Εθνικισμό τον οποίο υπερασπίζεται με πείσμα και πάθος. Ο πρώτος αγωνιστής που έπεσε γι’ αυτή την ιδέα ήταν ο γαμπρός του και πρωτομάρτυρας Παύλος Μελάς. Αντίθετα ο Ελευθέριος Βενιζέλος ιστορικός αντίπαλος του Δραγούμη αντί της ενδυναμώσεως του Εθνικισμού παίζει με το παιγνίδι των μεγάλων δυνάμεων αλλά και τη μοίρα του Έθνους. Έχει ως προμετωπίδα, ως έμβλημα του τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Ο Ίων Δραγούμης μετά την επανάσταση του 1909 εξακολουθεί να εμφορείται από τις ιδεολογικές θέσεις του Ιωάννη Καποδίστρια που δεν τίποτε άλλο παρά η «Πεφωτισμένη Δεσποτεία».
Ζει, αναπνέει, αγωνίζεται για ένα ελληνοκεντρικό κράτος η παρουσία του οποίου θα βρίσκεται παντού. Αισθάνεται πως μόνο με το Σπαρτιατικό εθνικισμό θα μπορέσει να σωθεί η Ελλάς. Αντίθετα ο Βενιζέλος θεωρεί ότι, με τη διεθνή διπλωματία θα ερχόταν η αναγέννηση του Νεοελληνικού κράτους. Έχουμε λοιπόν δύο πολιτικές θέσεις αυτή της πατριωτικής ηθικής του Ίωνα Δραγούμη και αυτή της διπλωματίας του Ελευθερίου Βενιζέλου. Αυτοί οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι ήταν ανώτεροι των συγχρόνων τους και από αυτούς τους δύο, οικοδομείται η παρουσία των ιστορικών κομμάτων του εθνικού διχασμού.
 
Οι απαρχές του Εθνικού Σοσιαλισμού και του Φιλελευθερισμού
 
Ο Ίων Δραγούμης οραματίζεται ένα κράτος που ταυτίζεται με το έθνος. Στο εσωτερικό θα ασκείται ισχυρή κοινωνική πολιτική. Η ιδεολογία περί κοινωνική πολιτικής του Ίωνα θα φτάσει στα όρια του εθνικού σοσιαλισμού. Αντίθετα η πολιτική του Βενιζέλου στηρίζεται σε ξένα συμφέροντα ενώ παράλληλα είναι εκπρόσωπος τους στην Ελλάδα. Ο Βενιζέλος βαδίζει το δρόμο της Δημοκρατίας. Κατασκευάζει μεγαλοαστούς και προσπαθεί να εκβιομηχανίσει τη χώρα με προσέλκυση ξένων κεφαλαίων. Πιστεύει ότι η τάξη των μεγαλοαστών θα είναι αυτή που οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία, την ελευθερία, και τα πεπρωμένα του Έθνους.
Ο Ίων Δραγούμης, όπως αργότερα ο Δημήτριος Γούναρης, εκπροσωπεί τους μικροαστούς και τους χωρικούς. Αντίθετα ο Ελευθέριος Βενιζέλος τους μεγαλέμπορους και βιομηχάνους δηλαδή την κεφαλαιοκρατία της εποχής. Με λίγα λόγια τον καπιταλισμό. Οι παλαιοί γαιοκτήμονες μετά την απαλλοτρίωση της γης θα μεταβληθούν σε μικροαστούς. Λόγω αντιδράσεως στη μεγαλοαστική πολιτική του Βενιζέλου θα έλθουν περισσότερο κοντά στον εθνικό σοσιαλισμό του Ίωνα Δραγούμη. Πολιτικά θα στεγαστούν στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο.
Έτσι λοιπόν οι μικροί νοικοκυραίοι δηλαδή οι νομιμόφρονες, αυτοί πού βρίσκονται κοντά, δίπλα, στις πολιτικές θέσεις του Ίωνα Δραγούμη, είναι αυτοί που ακολουθούν τις παραδόσεις της φυλής μακριά από προσωπικά συμφέροντα. Θέλουν και επιδιώκουν την υποταγή του κράτους στο Έθνος. Αυτός είναι ο μόνιμος αυτοσκοπός των στελεχών του αντιβενιζελισμού του Δραγούμη. Αργότερα το 1920 θα ενταχθούν και οι εργάτες οι οποίοι εμπνέονται από τις φιλεργατικές θέσεις και αγορεύσεις του Γούναρη.
Αντίθετα η μεγάλη οικονομία βρίσκεται ευθυγραμμισμένη στο βενιζελισμό ο οποίος έχει διοχετευθεί σε ολόκληρο το μηχανισμό του κράτους και διευθύνει τη δημόσια ζωή. Ο βενιζελισμός είναι αυτός ο οποίος ηττάται στη Μικρά Ασία, αλλά το κόστος θα το πληρώσει ο Γούναρης δια τυφεκισμού. Η φανατική και πολιτική έκφραση της βενιζελικής ολιγαρχίας είναι αυτή που οδηγεί το γουναρισμό στο Γουδί. Επίσης η στρατιωτική και οικονομική ομάδα της ηγεσίας του βενιζελισμού προκαλεί τη δολοφονία του Δραγούμη για να επιτύχει την επιβίωση της μετά από αυτή.


Ο Ιωάννης Μεταξάς στα βήματα του Ίωνα Δραγούμη
 
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την εκτέλεση του Δημητρίου Γούναρη και τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη, είναι αυτός που εκφράζει την άνοδο των μεγαλοαστών εις την εξουσία και τον φιλελευθερισμό. Αντίθετα οι πολιτικές θέσεις του Δραγούμη και του Γούναρη (1909) με τις φιλεργατικές θέσεις και αγορεύσεις του στη βουλή, ανοίγουν το δρόμο για τον εθνικό μικροαστικό σοσιαλισμό. Λίγα χρόνια αργότερα τις θέσεις αυτές θα ακολουθήσει ο Ιωάννης Μεταξάς με τον ελληνοκεντρικό σοσιαλισμό του. Ο Βενιζέλος δεν μπορεί να αντιληφθεί τα κοινωνικά προβλήματα του λαού και επιδίδεται στη διπλωματία. Το κράτος του Βενιζέλου αρκείται στο να παρατηρεί τη διακίνηση των ιδιωτικών κεφαλαίων, δίχως καμία εποπτεία.
Αντίθετα για τον Δραγούμη και τον Γούναρη, κράτος σημαίνει παρέμβαση στην οικονομία. Το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει εκεί όπου σημειώνεται η ασυδοσία του κεφαλαίου. Η θέση του Βενιζέλου ότι ο λαός (αστοί) προηγείται της έννοιας του Έθνους, οδηγεί στη δημοκρατία και στον κομμουνισμό. Αντιθέτως οι θέσεις του Ίωνα Δραγούμη ότι, το Έθνος προηγείται του λαού και οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν εντός των ορίων του Έθνους, εάν αυτό υποτάσσει την οικονομία, τότε οδηγούν στη συγκρότηση του Εθνικισμού.
Ο Ελληνικός φιλελευθερισμός εκείνης της περιόδου προτεραιότητα είχε την αξιοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας και μέσω αυτής να προηγείται το κράτος έναντι του έθνους. Επίσης ο οικονομικός φιλελευθερισμός ήταν προσδεδεμένος με τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων οικονομικά δυνάμεων της δύσης. Αυτός είχα σαν αποτέλεσμα να προβάλλεται ο κοσμοπολιτισμός των μεγαλοαστών σε βάρος των παραδόσεων και του κοινοτισμού.
Αντίθετα ο νεοελληνικός εθνικισμός από τον Ίωνα Δραγούμη και ύστερα μπαίνει στη σφαίρα του σοσιαλισμού. Βέβαια η σύγκρισή του με τον κοσμοπολιτισμό υστερούσε ως αναφορά την σύγκριση τους σε διπλωματικό επίπεδο έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων. Όμως δεν σταμάτησε να διατηρεί τις εθνικές παραδόσεις, την αντίδραση του στο φιλελευθερισμό και σε κάθε είδους κοσμοπολιτισμό. Επίσης την αντίδρασή του στο να προηγείται το κράτος έναντι του Έθνους ώστε να δημιουργηθεί, ο εθνικός σοσιαλισμός που ονειρευόταν ο Ίων Δραγούμης.

Η Ελληνοκεντρική νέα γενιά εθνικιστών
 
Από το 1940 μέχρι το τέλος του συμμοριτοπόλεμου 1949 ο Νεοελληνικός εθνικισμός λαμβάνει έντονο αγωνιστικό χαρακτήρα. Η επίθεση των κομμουνιστών κατά της πατρίδος αντιμετωπίζεται με μία νέα γενιά εθνικιστών η οποία έχοντας ζήσει και γαλουχηθεί με τα νάματα του Εθνικού Καθεστώτος του Ιωάννου Μεταξά, τους νικά στρατιωτικά κατά κράτος. Η γενιά αυτή των νέων εθνικιστών είχε ελληνοκεντρική και προοδευτική τοποθέτηση σύμφωνα με τα φιλεργατικά και μικροαστικά ρεύματα της κεντρικής Ευρώπης.
Ο Νεοελληνικός εθνικισμός έχει απαλλαγεί πλέον από τον συντηρητισμό της προμεταξικής περιόδου με μόνη εξαίρεση τους γραφειοκράτες. Με το τέλος του αγώνα εναντίον των κομμουνιστών και την νίκη των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Νεοελληνικός εθνικισμός απαλλάσσεται και από τον αντιβενιζελισμό με τον οποίο είχε αποκτήσει στενή σχέση. Στην νέα δεκαετία του 1950 προσπαθεί να αποτινάξει όλες εκείνες τις θέσεις του έθνους που είναι ενάντια στην ουσία του. Προβληματίζεται με τη νεολαία ιδιαίτερα στο χώρο της μορφώσεώς της αλλά και με την επαγγελματική της απασχόληση. Αναζητεί ένα ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να προσαρμόσει την παιδεία στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και προσπαθεί για την προβολή του κοινωνικού αναδασμού της χώρας. Επίσης και για ολόκληρο τον Ελληνικό λαό ο οποίος μόλις έχει βγει από μία καταστροφική δεκαετία.
Το μέλημα του είναι το πώς θα μπορέσει να επιτύχει όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εξασφάλισης του λαού. Προσπαθεί για την άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της χώρας και την διάσπαση του μονοπωλιακού χαρακτήρα της οικονομίας όπου αυτός υπάρχει. Αυτά ουσιαστικά είναι τα αιτήματα του Νεοελληνικού εθνικισμού στη νέα δεκαετία. Ο Νεοελληνικός εθνικισμός πλέον αντιμετωπίζει ένα πραγματικά τεράστιο δίλημμα. Πως θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και να εξέλθει νικητής στον αγώνα του εναντίον του κομματικού κατεστημένου που λειτουργεί ως ενωμένο μέτωπο για να τον αντιμετωπίσει.
Εάν μπορούσε να αντιμετωπίσει το κομματικό κατεστημένο τότε θα κατόρθωνε να καταστεί μία προοδευτική και κοινωνική δύναμη που θα μπορούσε να προετοιμάσει την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον. Η εγκατάλειψη των ιδεολογικών θέσεων του Νεοελληνικού εθνικισμού οδήγησε σε πολιτική αστάθεια και σκεπτικισμό για κάθε μορφής Ελληνικών αξιών. Ο κοινωνικός συντηρητισμός που ακολούθησε δεν είχε παράδοση ούτε εθνική κληρονομιά. Ήταν η «σύγχρονη» μεταπολεμική εξουσία η οποία οδήγησε τον λαό στη δημοκρατία, στην κυριαρχία της οικονομίας και την υποδούλωση του λαού στην νέα τάξη πραγμάτων. 


ΑΝΑΚΤΗΣΗ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΠΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ - ΤΟΤΕ ΟΙ ΤΣΕΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΟΣΟΙ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΒΑΤΕΣ

ΕΞΩ ΑΠ'ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΘΕΑΤΕΣ..ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ..ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΛΕΜΕ "ΠΩΠΩ" ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ....ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΠΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ..ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ..ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΤΣΕΤΩΝ ΠΗΡΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΟΣΟΙ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΒΑΤΕΣ..ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΤΟΥΣ '' ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΥΣ''..ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΚΑΜΜΕΝΕ..ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ , ΑΛΛΑ ΟΙ 84 ΝΕΚΡΟΙ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ "ΧΑΡΗ''...ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ..ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥ ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ, ΚΑΙΓΟΜΑΣΤΕ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΘΥΤΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΑ ΕΔΡΑΝΑ ΤΟΥΣ..ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ ..ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΛΩΝ
 
ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΓΙΑ 36η ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ: ΜΙΣΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ)

Για 36η συνεχόμενη χρονιά τιμήσαμε τον Ίωνα Δραγούμη στο σημείο όπου δολοφονήθηκε τον Ιούλιο του 1920. Στην λευκή στήλη (Βασ. Σοφίας 77, έναντι Χίλτον). μαζευτήκαμε και αποτίσαμε φόρο τιμής στον μεγάλο Έλληνα και να διατρανώσαμε την απόφαση μας να υπερασπιστούμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, που αυτός και οι συναγωνιστές του ελευθέρωσαν με αίμα και θυσίες. Δεν θα επιτρέψουμε ό,τι κερδήθηκε με αίμα ηρώων να χαθεί με μελάνι δωσιλόγων...

Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από την «Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων», πραγματοποιήθηκε μέσα στο βαρύ κλίμα των ημερών μας για την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ της ΑΠΩΛΕΙΑΣ τόσων συνανθρώπων μας.
Την ευθύνη συντονισμού είχε ο Ιωάννης Παναγιωτακόπουλος, ομιλητές ο Δημοσιογράφος (Δημοκρατία) Παναγιώτης Λιάκος και ο δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας κ. Γεώργιος Δημητρούλιας. Στεφάνια κατατέθηκαν από τους:

Βασ. Στυλιανέσης (ιστοτόπος «Αιώνια Ελληνική Πίστις»)
Ελίνα Μαστέλλου – Γιαννάκενα (εκδόσεις «ΠΕΛΑΣΓΟΣ»)
Δημ. Γερογιάννης (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ, Ναπ. Ζέρβας)
΄Οθων Φλωράτος (Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Ερευνών - ΄Ιων Δραγούμης)
Γεώργιος Δημητρούλιας (δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας)
Ιωάννης Γιαννάκενας («Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων»)
 
Η εκδήλωση έκλεισε με την τήρηση ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της εθνικής τραγωδίας και όλοι μαζί έψαλλαν τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ.
****
(Η εκδήλωση αποτελεί το πρώτο μέρος της «Γιορτής του Ίωνος 2018», που θα ολοκληρωθεί όπως κάθε χρόνο με την ημερίδα-φεστιβάλ, η οποία φέτος θα πραγματοποιηθεί στις 30 Σεπτεμβρίου)

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ 13ΧΡΟΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΙΜΗ ΦΩΝΗ ΟΡΓΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Η ελληνική σημαία κυματίζει μεσίστια στη στέγη της Βουλής για τρίτη ημέρα ως ένδειξη πένθους μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική που στοίχισαν τη ζωή τουλάχιστον 80 ανθρώπων, Αθήνα, 25 Ιουλίου2018. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Του Πανίκου Παναγιώτου

Τα κράτη, οι κυβερνήσεις, οι αρμόδιες αρχές, οι τοπικοί φορείς έχουν ρόλους και ευθύνες για την ασφάλεια των πολιτών τους.
Να σχεδιάζουν μεθοδικά την αντιμετώπιση κάθε ακραίου καιρικού φαινομένου, αξιοποιώντας σωστά το εξειδικευμένο προσωπικό, τη σύγχρονη τεχνολογία και δημιουργώντας τις απαιτούμενες υποδομές. Να οργανώνονται προληπτικά για να προλαμβάνονται στο μέτρο του δυνατού και να περιορίζονται οι συνέπειες πυρκαγιών, πλημμυρών και σεισμών.
Να καταπολεμούν έγκαιρα και αποφασιστικά τις παρανομίες στα δάση, στην πολεοδομία, στο φυσικό περιβάλλον. Να ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων, χωρίς καιροσκοπικές αποφάσεις και πολιτικές σκοπιμότητες. Να έχουν συγκροτημένη στρατηγική για την προστασία των κατοίκων, των ζώων, των περιουσιών, των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας από κάθε φυσικό φαινόμενο, κάθε μορφής τρομοκρατίας και εχθρικής ενέργειας σε βάρος της χώρας. Γι’ αυτό εκλέγονται, γι’ αυτό διορίζονται, γι’ αυτό πληρώνονται. Να επιτελούν συγκεκριμένο έργο με ευθύνη, συνέπεια, ανιδιοτέλεια, αρετή, πειθαρχία, δικαιοσύνη και αγάπη απέναντι στον κόσμο και την πατρίδα.
Πόσα καλοκαίρια να κρατάει αυτό το κακό με τις πυρκαγιές;
Πόση στάχτη στη γη και στον ουρανό της Ελλάδας κάθε χρόνο; Και πάντα οι ίδιες συζητήσεις, οι ίδιες αντιδράσεις, η ίδια επιχειρηματολογία από την εκάστοτε κυβέρνηση και την εκάστοτε αντιπολίτευση:

• Οι αντιπυρηνικές ζώνες που ήταν ανύπαρκτες.
• Η αντίδραση των υπηρεσιών και οι εκκενώσεις των κατοικημένων περιοχών που καθυστέρησαν.
• Τα οργανωμένα σχέδια καθοδήγησης των πολιτών που φαίνεται ότι δεν υπήρχαν ή δεν εφαρμόστηκαν και μάλλον ποτέ δεν διεξήχθη κάποια άσκηση για τέτοιου είδους φαινόμενα.
• Οι πιθανοί εμπρηστές -ντόπιοι ή ξένοι- με ποικίλα συμφέροντα που ποτέ δεν συλλαμβάνονται. Τα μέτρα που δεν εφαρμόζονται και οι «χλιαρές παρεμβάσεις» της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
• Οι ελλείψεις σε κρατικό και περιφερειακό επίπεδο, οι οικονομικές περικοπές σε ζωτικές υπηρεσίες, οι διαχρονικές και οι σημερινές ευθύνες των υπεύθυνων ή των ανεύθυνων.

Φέτος, όμως, δεν είναι μόνο η καταστροφή και το καμένο τοπίο. Δεν είναι μόνο μια επαναλαμβανόμενη τραγωδία. Τόσοι νεκροί -ολόκληρες οικογένειες, παιδιά, νέοι, ενήλικες, γέροντες- με ένα φύσημα του αέρα, μέσα σε μια στιγμή, χάθηκαν αγκαλιασμένοι και σκόρπιοι στην απελπισία τους. Δεν το χωράει ο νους μας…
Εκείνο το 13χρονο κορίτσι, που έπεσε φλεγόμενο στον γκρεμό με την ελπίδα να γλιτώσει από τη μανία της φωτιάς, χάνοντας τη ζωή του πάνω στα βράχια, είναι το πρόσωπο του πένθους όλου του Ελληνισμού. Έπεσε καιγόμενο ανάμεσα σε δυο θανάτους για να λυτρωθεί. Η κραυγή του ας γίνει μια μόνιμη φωνή οργής για τους ανύπαρκτους σχεδιασμούς που οδηγούν σε εθνικές συμφορές.


mignatiou
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΑΝΗΘΙΚΟ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΑΧΡΗΣΤΟΙ, ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΙ, ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΙ ΣΥΡΙΖΕΟΙ ΙΩΑΝΝΙΔΗΔΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

Του Κώστα Καραΐσκου

Το γεγονός ότι η σημερινή Κυβέρνηση των συριζέων εθνομηδενιστών κρέμεται κυριολεκτικά από 3 ψήφους μειονοτικών βουλευτών της Θράκης τείνουμε γενικώς να το ξεχνάμε. Όπως υποτιμούμε κάπως και το γεγονός ότι οι βουλευτές αυτοί, πέραν των όποιων προσωπικών τους πεποιθήσεων, δέχονται ποικίλες πιέσεις από την Τουρκία όπου αναφέρεται το μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων τους. Έρχεται όμως να μας το θυμίσει με τρόπο οδυνηρό και με αύξουσα επιμονή η θρακική πολιτική της Αθήνας των δύο τελευταίων χρόνων.
Η Κυβέρνηση από το φθινόπωρο του 2016, τουλάχιστον, άρχισε με τρόπο ύπουλο να πριονίζει ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην μειονοτική πολιτική της χώρας μας. Υπήρξαν και κάποια βήματα σωστά, οφειλόμενα όχι βεβαίως σε κάποια συριζέικη πρωτοβουλία αλλά στην καθαυτό λειτουργία του κράτους και της νομιμότητας. Από τον περασμένο Δεκέμβρη όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει και ό,τι γίνεται στη Θράκη προερχόμενο από την Αθήνα είναι ταυτισμένο με το αιτηματολόγιο της Άγκυρας. Φυσικά δημοσίως οι Τσίπρες, οι Κοτζιάδες και οι Γαβρόγλοι διακηρύσσουν ότι η πολιτική τους στη Θράκη είναι εσωτερικό μας θέμα και κανέναν ρόλο δεν παίζει το τι θα πει ο Ερντογάν, παραλλήλως όμως κάνουν ακριβώς αυτά που απαιτεί ο νεοσουλτάνος (εδώ δεν μπόρεσαν να αρνηθούν την επίσκεψή του στην Κομοτηνή, θα του πούνε όχι στα άλλα;)! Έτσι, και στην κατεύθυνση των δίγλωσσων νηπιαγωγείων προχωράνε (με το ευρωπαϊκό πιλοτικό πρόγραμμα του ΙΕΠ), και τις Διαχειριστικές Επιτροπές των βακουφίων υπονομεύουν με κάθε τρόπο (μηνύσεις, καταγγελίες, οικονομικός στραγγαλισμός…), και τους μουφτήδες κάλεσαν σε παραίτηση για να προχωρήσουν σε εκλογές (άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία)! Ό,τι ζητάει η Άγκυρα υλοποιείται από τους Κουΐσλιγκς της Αθήνας, αλλά ως …δική τους επιλογή. Φυσικά επικαλούνται και τον «διάλογο», αλλοίμονο, τι είναι οι άνθρωποι, τίποτε φασίστες; Τίποτε πουλημένα τομάρια, εξωνημένα κνώδαλα, προσκυνημένα γιουσουφάκια; Όχι, είναι δημοκράτες και αριστεροί κι έχουν προτεραιότητα τον διάλογο (με την Άγκυρα).
Αξίζει να δει κανείς και το πώς υλοποιείται η πολιτική αυτή της Κυβέρνησης τοπικά. Πρώτα διέλυσαν την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών στην Κομοτηνή, στο πιο κρίσιμο σημείο της χώρας δηλαδή, χωρίς καμμία δικαιολογία (μάλλον επειδή όντως λειτουργούσε). Έτσι μένει στην περιοχή αρμόδια για το εθνικό ζήτημα ασφάλειας μόνο η Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Μετά το κωμικοτραγικό πέρασμα του κ. Καφόπουλου, ο οποίος έφυγε μάλλον πριν πληροφορηθεί πού πέφτει η …Κομοτηνή, έχουμε σήμερα επικεφαλής της ΥΠΥ έναν διπλωμάτη που απλώς ακολουθεί τις οδηγίες του «συμβούλου» τον οποίον φύτεψε προ τριετίας ο Ν. Κοτζιάς στη θρακική πρωτεύουσα: ο Γιάννης Μπεληγιάννης, που ήταν διοικητής της ΕΥΠ Κομοτηνής επί σημιτικού Πασόκ, λύνει και δένει κατά βούληση, πάντα στο όνομα του υπουργού – μέντορά του. Έχει δημιουργήσει μιαν άτυπη δομή «βιβλιοθηκών» σε 32 μειονοτικούς οικισμούς, όπου 4 εκπαιδευτικοί ανά χωριό καλούνται να βοηθήσουν τα παιδιά στα μαθήματα κτλ. Καλό ακούγεται αλλά ο τρόπος υλοποίησης, η ανταπόκριση του κόσμου και το τελικό αποτέλεσμα θα κρίνουν την επιτυχία του εγχειρήματος. Μέχρι τότε δεδομένη είναι μόνο η ανάλωση των μυστικών κονδυλίων στο σχέδιο αυτό, το οποίο μάλλον δεν διεκδικεί δάφνες …νομιμότητας. Πέραν αυτού όμως; Το ίδιο κέντρο αποφάσεων («ΠΡΑΤΤΩ») έχει κλείσει κάθε στρόφιγγα προς τις πάγιες ανάγκες των μειονοτικών υπηρεσιών/προσώπων εκείνων που αποδεδειγμένα στήριξαν την νομιμότητα στην πατρίδα μας σε καιρούς πολύ δύσκολους. Ποιος άραγε διοχετεύει τις ανώνυμες καταγγελίες στις δικαστικές Αρχές, ποιος βρίσκει επίσημα έγγραφα του ΥΠΕΞ για να τα στρέψει εναντίον του Σελήμ Ισά, προέδρου της Διαχειριστικής Επιτροπής της Κομοτηνής; Πάντως αυτός ο τελευταίος, που εργάζεται αμισθί (και καταχρεωμένος) επί δύο χρόνια για την αγαπημένη του Ελλάδα, ΔΕΝ διόρισε προ μηνός την κόρη του στο υπουργείο του κ. Κοτζιά – με «εξετάσεις» στην Διπλωματική Ακαδημία -, ΔΕΝ διαχειρίζεται απόρρητα κονδύλια με βάση τις …σεξουαλικές επιλογές των δικαιούχων και ΔΕΝ είναι αυτός που ζήτησε (ανεπιτυχώς) από οποιονδήποτε «μαύρη» οικονομική στήριξη. Θυμίζω εδώ ότι ο Σελήμ Ισά με το πρωτοφανές έργο του στην Διαχειριστική Επιτροπή Μουσουλμανικής Περιουσίας (ΔΕΜΠ) Κομοτηνής έχει πετύχει όσα δεν πέτυχαν όχι μόνο οι προκάτοχοί του αλλά και οι διάφοροι διπλωμάτες που πέρασαν από την περιοχή. Μια τριετία δημιουργίας, διαφάνειας και εντιμότητας – έχουμε γράψει αναλυτικά και παλιότερα – βούλωσε όλα τα κακόβουλα στόματα και έφερε κοντύτερα στην ελληνική πολιτεία τον μέσο μουσουλμάνο της πόλης. Είναι χαρακτηριστικές οι δημόσιες επαινετικές δηλώσεις του βουλευτή (ΚΙΝΑΛ) Ιλχάν Αχμέτ για το έργο της ΔΕΜΠ αλλά και η πρωτοφανής συνεργασία της τελευταίας με κάθε λογής δημόσιους φορείς. Παράλληλα η Αθήνα καλεί σε παραίτηση (δήθεν για λόγους γήρατος) τον σοφολογιότατο Μέτσο Τζεμαλή, σεβαστό και αποδεκτό μουφτή από χριστιανούς και μουσουλμάνους της πόλης και με απίστευτο διεθνές κύρος, αφού ο κυβερνητικός στόχος είναι πλέον να ανοίξει ο δρόμος για εκλογές μουφτήδων (υποτίθεται με μια διαδικασία που δεν θα είναι στα χέρια της Τουρκίας αλλά αυτό είναι ένα παλιό, τετριμμένο ανέκδοτο). Το ιστορικό πραγματικά επίτευγμα των τελευταίων χρόνων, να νομιμοποιηθούν οι επίσημα αναγνωριζόμενοι μουσουλμανικοί θεσμοί στα μάτια ακόμη και των τουρκοφρόνων, πασχίζει να το καταστρέψει τώρα η Κυβέρνηση Κοτζιά – Τσίπρα με τα ενεργούμενά της στη Θράκη, διαλύοντας και τους τελευταίους εναπομείναντες φιλελληνικούς κύκλους στην μειονοτική κοινωνία.
Πρώην αριστεροί, πρώην σταλινικοί, πρώην και νυν κυπατζήδες παραδίδουν το μέλλον της ελληνικής Θράκης στα χέρια της Τουρκίας, ενδεχομένως «κουρμπάνι» για χατήρι των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Οι Αν.Ελ., που για ένα διάστημα είχαν κρατήσει τα θρακικά πράγματα υπό έναν κάποιον έλεγχο, είναι πια προδήλως ανύπαρκτοι, εξαερώθηκαν μετά τη Ατιμία των Πρεσπών. Ξεδιάντροποι οι κυβερνώντες ετοιμάζουν τις αλλαγές που τους διέταξαν (ακούστηκαν ήδη ως υποψήφιοι για τις δύο προβεβλημένες θέσεις στην Κομοτηνή οι πιο φανατικοί Τούρκοι Γκαλήπ και Χατζηοσμάν!!!) και επικαλούνται ανενεργούς νόμους του παρελθόντος για να υποχρεώσουν την αντιπολίτευση πάλι σε αφωνία. Μετά την προδοσία της Μακεδονίας δεν κωλώνουν πια σε λαϊκές κατάρες και ροχάλες, ο ξεφτιλισμένος την ξεφτίλα δεν τη φοβάται. Είναι λοιπόν σήμερα που η τοπική κοινωνία πρέπει να ακουστεί, αύριο ίσως να είναι αργά!


ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΝΕΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΕΛΕΝΗ ΠΟΛΥΒΙΟΥ-ΕΛΟΥ, Η ΚΥΠΡΙΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥ, ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ...

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’ , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής
 
“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.
Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

Καί άρχισε μέ τήν συμβουλή ενός καλού Πνευματικού πού είχε, νά κάνη κάθε Σάββατο πρόσφορο. Καί τό πήγαινε πρω’ί-πρωί, άπό τό χάραμα, στό Μοναστήρι καί έλεγε: «Οί υπόλοιπες γυναίκες, όταν τελειώνη ή Λειτουργία τοϋ Σαββάτου, θά πάνε στον τάφο του παιδιού τους, στον τάφο του ανδρός τους νά κάνουν τρισάγιο. Έγώ ούτε τάφο δεν έχω γιά τόν γυιό μου. Ούτε ξέρω αν πέθανε. Γι‘ αυτό κάνω αυτό τό πρόσφορο καί τό προσφέρω στον ιερέα γιά νά τό προσφέρη στον Χριστό μας. Καί θά τόν παρακαλώ: “Χριστέ μου, αν ό γυιός μου ζή, φώ­τισε τον νά κρατηθή στην πίστη του. Έκεΐ πού βρίσκε­ται νά είναι κοντά Σου. ‘Άν έχη κοιμηθή, φώτισε τον αιώνια καί φώτισε μας καί εμάς νά τόν μνημονεύουμε.Έσύ ξέρεις αν είναι ζωντανός ή κεκοιμημένος”».
.
Κάποια φορά έγραψαν κάποιες εφημερίδες ότι μερικοί αγνοούμενοι ζούνε καί μερικούς άπό αυτούς τους υποχρέωσαν οι Τούρκοι νά παντρευτούν Τουρκάλες. Τό διάβασε αυτό ή γιαγιά ή Έλού καί θορυβήθηκε καί είπε στον π. Νεόφυτο: «Νά κάνης μία Παράκληση στον Άγιο Γεώργιο γιά τον Γιώρκο μου. “Ώς των αιχμαλώτων ελευθερωτής…” δεν είναι; “Αν όγυιός μου είναι ζωντανός καί άλλαξοπίστησε καλύτερα νά τόν θερίση άπό αυτήν τήν ζωή. Έγώ τον θέλω τον γυιο μου ζωντανό, αλλά Όρθόδοξο».
.
Φτωχή γυναίκα ήταν, ενα πρόσφορο έκανε, καί έκανε καί τήν δική της καρδιά πρόσφορο, τήν προσέφερε στό Χριστό καί ό Χριστός έκανε τόν πόνο της χαρά καί οποίος τήν επλησίαζε εισέπραττε αυτή τήν χαρά άπό τήν Έλού. Καί έφευγε άπό κοντά της αναπαυμένος καί χαρούμενος. Γι’ αυτό καί ήταν μαγνήτης.
.
Σιγά-σιγά αυτή ή γυναίκα απόκτησε πολλή χαρά. Τόση χαρά απόκτησε πού έλεγε: «Κύριε, έλέησον. Μά πόση χαρά εχω μέσα στην καρδιά μου. Ιδιαίτερα στην θεία Λειτουργία! Εκείνη τήν ώρα γεμίζει φως ό νους μου καί βλέπω μέσα μου χιλιάδες ονόματα. Καί αρχίζω καί τά διαβάζω. Συλλαβιστά-συλλαβιστά, όπως μπορώ, νά διαβάζω».
.
Αποτέλεσμα αυτής της χαράς πού ζούσε, άρχισε νά μοιράζη ή ίδια χαρά στους πιστούς. Τήν πλησίαζαν νέοι πού κατάλαβαν τήν αρετή της, καί πήγαιναν καί τήν φιλούσαν τό χέρι. Καί τους έλεγε: «Γυιέ μου, εκατομμύρια ευχές νά έχετε. Εκατομμύρια εκατομμυρίων».
Μέσα στην Εκκλησία έβλεπες δλες τίς γυναίκες νά είναι γύρω άπό τήν Έλού. Οι νέες νά τήν έχουν κοντά τους, νά τήν παίρνουν στίς αγρυπνίες, νά τήν δείχνουν πολύ σεβασμό καί νά τήν έχουν ώς ενα πρότυπο χαριτωμένης γυναίκας.
.
Κάθε Σάββατο, αλλά καί άλλες μέρες, πήγαινε μέ τά πόδια στό μοναστήρι τοϋ Αγίου Γεωργίου του Κοντού στην Λάρνακα, γιά νά καθαρίση τό ναό. Ό μακαριστός πατήρ Νικόλαος, ιερέας του ίερού ναού Αγίου Γεωργίου, ανέφερε στή νύφη της Στέφη ότι καθάριζε τό ναό περισσότερο μέ τά ρούχα της, άφού ήταν γονατιστή όσο καθάριζε τό πάτωμα. Όταν ή ηλικία καί ή υγεία της δέν της επέτρεπαν νά πηγαίνη περπατητή στον “Αγιο Γεώργιο, ξεκινούσε καί στον δρόμο πάντοτε κάποιον εύρισκε, γνωστό η άγνωστο, που τήν μετέφερε. Όταν έφθανε στην πόρτα του ναού  , γονάτιζε καί πήγαινε γονατιστή μέχρι τήν εικόνα του Αγίου, όπου τόν παρακαλούσε γιά τόν αγνοούμενο γυιό της. Είχε αποθέσει όλες τίς ελπίδες της γιά τήν ανεύρεση του γυιου της στον άγιο Γεώργιο, καί ό Άγιος δέν έμεινε απαθής άπό αυτή τήν συνεχή παράκληση της πονεμένης μάννας. Μία μέρα καθώς ευρίσκετο στό Μοναστήρι, είδε τόν Άγιο καβάλα στό άλογο του φέρνοντας μαζί του τό αγνοούμενο παιδί της γιά νά τό δη ή Ελένη. Αυτό τό ανέφερε σε μία γνωστή της, τήν όττοία παρακάλεσε νά μήν τό πή στή νύφη της γιά νά μήν στενοχωρηθή.

Μετά τόν πόλεμο του 1974 κρατούσαν αρκετούς Τουρκοκύπριους αιχμαλώτους σε ε’να γειτονικό σχολείο. Ή γιαγιά Ελένη, παρά τόν πόνο του χαμένου παιδιού της, φιλοξενούσε τίς Τουρκοκύπριες πού πήγαιναν νά δουν τους δικούς τους. Όχι μόνο δέν μνησικακούσε, αλλά τους έδινε νερό καί τρόφιμα νά πάνε στους αιχμαλώτους συγγενείς. Αρκετές ήταν οι φορές πού ή ίδια μαζί με τον σύζυγο της επεσκέπτοντο τους αιχμαλώτους.”


ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΝΙΚΗ» ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑΠΟΒΑΣΗΣ - ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Του Σάββα Δ.Βλάσση 

Η Επιχείρηση ΝΙΚΗ που εκτελέστηκε την νύκτα 21/22 Ιουλίου 1974, ήταν η μοναδική αποστολή μεταφοράς ενισχύσεων στην Κύπρο, που εκτελέστηκε στην διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Πέρα από την περιγραφή των γεγονότων, η επιχειρησιακή ανάλυση και η διεξαγωγή κριτικής, έχουν την δική τους αξία.

Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Κύπρο. Αθήνα και Λευκωσία, υπέστησαν στρατηγικό αιφνιδιασμό. Οι ιθύνοντες θεωρούσαν ανοήτως, ότι η Τουρκία δεν επρόκειτο να επιχειρήσει εισβολή και ότι απλώς προέβαινε σε επίδειξη δυνάμεως. Θεωρούσαν ότι απλώς οι Τούρκοι «μπλοφάρουν». Όμως, ακόμη και όταν τα πράγματα ήταν πλέον ξεκάθαρα, η Αθήνα απέφυγε να συμβάλει στην άμυνα της Κύπρου. Ανάλωσε την δραστηριότητά της σε αποστολές μεταφοράς ενισχύσεων, που ούτε και αυτές εκτελέστηκαν όλες. Εάν την πρώτη ημέρα η στρατιωτική ηγεσία μπορούσε να κατηγορηθεί για βλακώδη αφέλεια, τώρα πλέον έχει καταστεί υπόλογη καθαρής προδοσίας.(1)

Κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ορισμένα εισαγωγικά για την δομή και την ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων την εποχή εκείνη. Σε σχέση με σήμερα, επικρατούσαν διαφορετικές ονομασίες, όσον αφορά τα Γενικά Επιτελεία. Το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ) ήταν το σημερινό ΓΕΕΘΑ και υπήρχαν το Αρχηγείo Στρατού (ΑΣ), Αρχηγείο Ναυτικού (ΑΝ) και το Αρχηγείο Αεροπορίας (ΑΑ), που σήμερα αποτελούν αντιστοίχως τα ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ.

Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων ήταν ο Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, Αρχηγός Στρατού ο Αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος, Αρχηγός Ναυτικού ο Αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης και Αρχηγός Αεροπορίας ο Αντιπτέραρχος (I) Αλέξανδρος Παπανικολάου. Από πλευράς στρατιωτικών προσωπικοτήτων με ενεργό πολιτικό ρόλο, ο Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης εκτελούσε χρέη Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ) εθεωρείτο ο ισχυρός ανήρ του καθεστώτος, στον οποίο, μέχρι τότε, όλοι υπάκουαν τυφλά. Τα πρόσωπα που απάρτιζαν την κυβέρνηση, όπως απέδειξαν οι εξελίξεις, είχαν απλώς διακοσμητικό ρόλο. Η άποψή τους δεν είχε κανένα ειδικό βάρος και δεν ελήφθη υπ’ όψιν καθ’ όλη την διάρκεια της κρίσεως.

Στις 08.30 της 20ής Ιουλίου, συγκλήθηκε το Πολεμικό Συμβούλιο, αποτελούμενο από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Οι μόνες αποφάσεις που ελήφθησαν όσον αφορά στρατιωτικές ενέργειες, ήταν η κήρυξη γενικής επιστρατεύσεως, από πλευράς Στρατού η ενίσχυση των δυνάμεων σε Έβρο και Αιγαίο, η ετοιμότητα αποστολής ενισχύσεων στην Κύπρο, και η διασπορά των ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων.

Συγκεκριμένες προτάσεις για την αποστολή δυνάμεων του Στρατού Ξηράς στην Κύπρο, υποβλήθηκαν στον Μπονάνο μετά την λήξη της συσκέψεως. Πρώτα ο Γαλατσάνος εισηγήθηκε την αποστολή ενός τάγματος πεζικού. Ο Μπονάνος αποδέχθηκε την εισήγηση και διέταξε την σχεδίαση της αποστολής σε συνεργασία με το ΑΝ. Αργότερα, περί το μεσημέρι, ο Ιωαννίδης συνάντησε τον Μπονάνο και εισηγήθηκε την αποστολή στην Κύπρο αεροπορικώς, μίας Μοίρας Καταδρομών. Και αυτή η εισήγηση αντιμετωπίστηκε θετικά και δόθηκε εντολή υλοποιήσεως σε συνεργασία με το ΑΑ.

Η Α΄ ΜΚ στο στρατόπεδο του Μάλεμε Χανίων. Ο διοικητής της Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, πραγματοποιεί επιθεώρηση. Οι άνδρες φέρουν την παλαιά στολή παραλλαγής με τις “πλάγιες” τσέπες, ενώ ο διοικητής φορά αμερικανική στολή παραλλαγής ERDL.

 

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ Β΄ ΜΚ

Για την αποστολή μίας Μοίρας Καταδρομών, επιλέχθηκε η Β΄ Μοίρα Κα- 68  ταδρομών. Η Β΄ ΜΚ έδρευε στην Ρεντίνα Χαλκιδικής και υπαγόταν στο 1ο Σύνταγμα Καταδρομών (1ο ΣΚΔ). Η επιλογή έγινε προφανώς κατόπιν εκτιμήσεως του ΑΕΔ από κοινού με το ΑΣ και συγκεκριμένα την Διοίκηση Καταδρομών.

Την εκτέλεση της μεταφοράς θα αναλάμβανε η 357 Μοίρα, η οποία συγκροτήθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού την ημέρα εκείνη, με την επίταξη των αεριωθουμένων αεροσκαφών της Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΟΑ), βάσει του υφισταμένου Σχεδίου ΟΛΥΜΠΙΑ. Την εφαρμογή των διαταγών του ΑΕΔ και του ΑΑ, εκτελούσε το Κέντρο Επιχειρήσεων του ΑΑ (ΚΕ/ΑΑ) με εκτελούντα χρέη διευ- θυντού τον Υπαρχηγό ΑΑ Υποπτέραρχο (I) Ιωάννη Κοτσολάκη.

Ο Παπανικολάου συγκάλεσε σύσκεψη στο γραφείο του και αποφασίστηκε η αποστολή 4 αεροσκαφών Boeing 707 στην Μίκρα Θεσσαλονίκης, προς παραλαβή της Β΄ ΜΚ.(2) Ρυθμίστηκαν επίσης λεπτομέρειες για την ενημέρωση των πληρωμάτων της ΟΑ και της 115 Πτέρυγος Μάχης (115 ΠΜ) στην Σούδα. Σύμφωνα με την σχεδίαση, τα αεροσκάφη θα μετέβαιναν από την Αθήνα στην Μίκρα για να παραλάβουν τους καταδρομείς, από εκεί θα πετούσαν για Σούδα προς εκτέλεση ανεφοδιασμού σε καύσιμα, για να ακολουθήσει η πτήση προς Λευκωσία. Για τις αποφάσεις αυτές, το ΚΕ/ΑΑ/Τμήμα Αερομεταφορών, ενημερώθηκε στις 16.30 και δόθηκαν περαιτέρω οδηγίες.(3)

Στις 19.05 είχε προσγειωθεί στην Μίκρα και το τελευταίο αεροσκάφος, πλην όμως η μεταφορά της Β΄ ΜΚ πραγματοποιήθηκε τμηματικά και με μεγάλη καθυστέρηση. Περί τις 20.30, ο Υποπτέραρχος Κοτσολάκης, μετέβη στο γραφείο του Μπονάνου, όπου παρουσία και των άλλων αρχηγών και επιτελών, ενημέρωσε για την καθυστέρηση. Εκεί, ο Μπονάνος, ενώπιον όλων, απευθύνθηκε στον Κοτσολάκη, δίνοντας σαφώς την εντύπωση ότι υπήρχε απροθυμία από πλευράς των καταδρομέων να εκτελέσουν την αποστολή.(4)

Ένα από τα τέσσερα Boeing 707 που ενεπλάκησαν στην ματαιωθείσα επιχείρηση μεταφοράς της Β΄ ΜΚ, φωτογραφημένο το 1974 στο εξωτερικό.

Από τις 22.40 άρχισαν οι απογειώσεις των Boeing, το τελευταίο εκ των οποίων προσγειώθηκε στην Σούδα στις 00.50 της 21ης Ιουλίου. Αμέσως ξεκίνησε η διαδικασία ανε φοδιασμού τους αλλά καθώς είχε αρχίσει η τροχοδρόμηση των δύο πρώτων αεροσκαφών για απογείωση, σε ένα από τα σταθμευ μένα αεροσκάφη διερράγησαν δύο από τα τέσσερα ελαστικά του ενός σκέλους προσγειώσεως.

Για το συμβάν, το ΚΕ/ΑΑ ενημερώθηκε περί τις 01.30. Ο διοικητής της Β΄ ΜΚ, ο οποίος επέβαινε σε ένα εκ των αεροσκαφών που τροχοδρομούσαν, αποβιβάστηκε από το αεροσκάφος του και ερχόμενος σε επαφή με τον Α΄ Κλάδο του ΑΕΔ, ανέφερε το συμβάν. Σημείωσε ότι στο συγκεκριμένο αεροσκάφος είχαν φορτωθεί επιπλέον πυρομαχικά και βαρέα όπλα, που ήταν δύσκολο να μεταφορτωθούν στα άλλα αεροπλάνα. Κυρίως όμως τονίστηκε ότι η ώρα ήταν πε ρασμένη και δεν θα προλάβαιναν τα αεροσκάφη να εκτελέσουν την αποστολή και να αναχωρήσουν από την Λευκωσία υπό την κάλυψη του σκότους.(5) Υπ’ αυτές τις συνθήκες, περί τις 02.00, το ΑΕΔ διέταξε την ματαίωση της αποστολής. Κατόπιν, στις 02.25 το ΚΕ/ΑΑ διέταξε την 28 ΤΑΔ να ενημερώσει την Αεροπορική Διοίκηση Κύπρου περί ματαιώσεως της αποστολής.

Το ΑΕΔ διέταξε την Β΄ ΜΚ να επιστρέψει στις 21 Ιουλίου στην Μίκρα, ώστε να εκτελεστεί και πάλι η αποστολή την νύκτα 21/22 Ιουλίου, με άλλα πληρώματα στα αεροσκάφη. Οι καταδρομείς διανυκτέρευσαν στην Σούδα και με τα ίδια αεροσκάφη, αφού πρώτα αποκαταστάθηκε το βλαβέν, μεταφέρθηκαν την επομένη στην Μίκρα. Το βλαβέν αεροσκάφος, επισκευάστηκε από κλιμάκιο τεχνικών που στάλθηκε από το Ελληνικό, προσγειώθηκε στο Ελληνικό και οι καταδρομείς με τον οπλισμό τους επιβιβάστηκαν σε άλλο αεροσκάφος Boeing 707 που ανέμενε. Με αυτό, μεταφέρθηκαν αργά το απόγευμα στην Μίκρα. Εκεί είχαν αφιχθεί από το πρωί τα τρία νέα πληρώματα της ΟΑ, ενώ τα παλαιά επέστρεψαν στην Αθήνα.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι για την νέα αποστολή της Β΄ ΜΚ που σχεδιαζόταν, το ΑΑ δεν ήταν ενήμερο. Όλα εκτελέστηκαν με εντολές του ΑΕΔ. Περί τις 21.00 τα πληρώματα της ΟΑ ειδοποιήθηκαν για την αποστολή, αλλά στην Μίκρα δεν υπήρχε κανείς επιτελής από το ΑΑ υπεύθυνος για την ενημέρωσή τους. Αυτοσχεδίασαν μία απευθείας πτήση στην Κύπρο, δίχως καμμία στάση για ανεφοδιασμό αλλά καθώς είχε ξεκινήσει η τροχοδρόμηση των αεροσκαφών, κλήθηκε ο διοικητής της Β΄ ΜΚ να μεταβεί στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου. Εκεί ενημερώθηκε από το ΑΕΔ ότι η αποστολή ματαιωνόταν.(6)

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΝΙΚΗ»

Την ώρα που τα Boeing 707 τροχοδρομούσαν στην Μίκρα, είχε ξεκινήσει η απογείωση αεροσκαφών Noratlas από την Σούδα, που μετέφεραν στην Κύπρο την Α΄ ΜΚ. Όταν το πρωί της 21ης Ιουλίου ενημερώθηκε ο Μπονάνος για την ματαίωση της αποστολής της Β΄ ΜΚ στην Κύπρο εξαιτίας της απροθυμίας των αξιωματικών της Μοίρας, κάλεσε τον διοικητή της Διοικήσεως Καταδρομών (ΔΚΔ) του ΑΣ Ταξίαρχο Αλέξανδρο Γιάννακα και τον διέταξε να κανονίσει την αποστολή άλλης Μοίρας. Εν συνεχεία, κάλεσε τον Παπανικολάου και του ζήτησε την εκτέλεση της μεταφοράς όχι με αεροσκάφη της ΟΑ αλλά με στρατιωτικά μεταγωγικά.(7)

Το Noratlas που συντηρήθηκε και διατηρείται από την 112 Πτέρυγα Μάχης. Τα αεροσκάφη αυτά έγραψαν την δική τους ιστορία στα νεότερα χρόνια της Πολεμικής Αεροπορίας.

Στις 18.10 ο Παπανικολάου κάλεσε το ΚΕ/ ΑΑ να διατάξει όπως άπαντα τα αεροσκάφη Noratlas και Dakota τεθούν σε ετοιμότητα 5 λεπτών. Περί τις 19.00 όλα τα διαθέσιμα Noratlas διατάχθηκαν να απογειωθούν για την Σούδα, αφού πρώτα ορισμένα από αυτά παραλάμβαναν καταδρομείς από την Αθήνα. Από τα αεροσκάφη που συγκεντρώθηκαν στην Σούδα, τελικώς 19 Noratlas και 10 Dakota κατέστη δυνατό να αξιοποιηθούν και να είναι ικανά για εκτέλεση αποστολής.(8)

Υπεύθυνο για την αποστολή ήταν το ΚΕ/ ΑΑ που όρισε τον επιστρατευθέντα Ταξίαρχο (Ι) Γεώργιο Στεφαδούρο ως επικεφαλής στον οποίο αναφερόταν και ο διοικητής της Α΄ ΜΚ Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου.(9) Η Μοίρα είχε κινητοποιηθεί από το πρωί της 21ης Ιουλίου, προκειμένου να αναπτυχθεί σε νήσο της Δωδεκανήσου για την ενίσχυση της τοπικής φρουράς. Το απόγευμα όμως, περί τις 17.00 ο διοικητής ενημερώθηκε από τον Ταξίαρχο Γιάννακα ότι άλλαζε η αποστολή της και ότι θα μεταφερόταν αεροπορικώς  στην Κύπρο. Για την αποστολή αυτήν, στην Α΄ ΜΚ προσκολλήθηκε διμοιρία της Γ΄ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών (Γ΄ ΜΑΚ), η οποία μεταφέρθηκε από την Αθήνα.

Ο διοικητής της Α΄ ΜΚ Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου.

Οι απογειώσεις των αεροσκαφών ξεκίνησαν στις 22.35 με χρονικό περιορισμό τα μεσάνυκτα, διότι κάθε αεροσκάφος που θα απογειωνόταν μετά την ώρα αυτήν, εκτιμήθηκε ότι δεν θα είχε επαρκή χρόνο ώστε να απογειωθεί και να απομακρυνθεί από την Κύπρο υπό την κάλυψη του σκότους. Μέχρι το καθορισμένο χρονικό όριο απογειώθηκαν 15 αεροσκάφη. Κατά την διάρκεια της πτήσεως, δύο από τα αεροσκάφη δεν κατάφεραν να προσγειωθούν στην Κύπρο και επέστρεψαν στην Ρόδο και την Κρήτη. Οι προσγειώσεις των αεροσκαφών στην Λευκωσία, ξεκίνησαν περί τις 02.00 της 22ας Ιουλίου.

Στο μεταξύ, περί τις 01.00, το ΑΕΔ ενημέρωσε το ΓΕΕΦ για την αποστολή των αεροσκαφών. Κατά τα φαινόμενα, δεν κατέστη δυνατή η έγκαιρη ενημέρωση όλων των αντιαεροπορικών στοιχείων που ευρίσκοντο στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα τα ελληνικά αεροσκάφη να εκληφθούν ως εχθρικά και να εκδηλωθεί σφοδρό αντιαεροπορικό πυρ. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρριψη ενός αεροσκάφους ενώ άλλα τρία προσγειώθηκαν, αλλά με σοβαρές ζημιές. Από τα κτυπημένα αεροσκάφη, προκλήθηκαν απώλειες σε έμψυχο δυναμικό 4 αεροπόρων και 29 καταδρομέων, ενώ άλλοι 10 καταδρομείς τραυματίστηκαν. Συνολικώς, από τους 318 άνδρες της Α΄ ΜΚ που έφτασαν στην Κύπρο, μετά τις ανωτέρω απώλειες, η μάχιμη δύναμή της ανερχόταν σε 279 άνδρες μόλις. Οι άνδρες αυτοί έγραψαν στην Κύπρο την δική τους ιστορία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Η απόφαση της στρατιωτικής ηγεσίας να αποστείλει αεροπορικώς ενισχύσεις στην Κύπρο, συνάντησε σοβαρά προβλήματα στην υλοποίηση. Το αποτέλεσμα ήταν η εκτέλεση της επιχειρήσεως με σημαντική καθυστέρηση και η πρόκληση βαρειών απωλειών από φίλια πυρά. Όπως όλα δείχνουν, η απόφαση ελήφθη κατόπιν εισηγήσεως μετά την σύσκεψη του Πολεμικού Συμβουλίου, δίχως να ληφθεί υπ’ όψιν ότι δεν προεβλέπετο από το Σχέδιο Κ. Ήταν λοιπόν μία απόφαση «της στιγμής», που δεν είχε σχεδιαστεί.

Το Σχέδιο Κ προσδιόριζε σαφώς την συνδρομή της Ελλάδος στην άμυνα της Κύπρου σε περίπτωση τουρκικής εισβολής. Καταρτίστηκε στις αρχές του 1968, αμέσως μετά την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, η οποία ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του έτους αυτού. Πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι το Κυπριακό γενικότερα και οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο ειδικότερα, αποτελούσαν αποκλειστική αρμοδιότητα του ΑΕΔ.Οι επιτόπου διοικήσεις των μονάδων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ελάμβαναν εντολές από το ΑΕΔ (και όχι από τα άλλα Αρχηγεία) μέσω του ΓΕΕΦ.(10) Ως εκ τούτου, η υλοποίηση του Σχεδίου Κ αποτελούσε αρμοδιότητα του ΑΕΔ.

Άνδρες της Α΄ ΜΚ ετοιμάζονται για ένα άλμα συντηρήσεως, εμπρός από ένα Noratlas.

Όπως ελέχθη, το 1968 το ΑΕΔ κατάρτισε τις Οδηγίες Επιχειρήσεων Κ (ΟΔΕΠΙΧ Κ/ΑΕΔ), που αφορούσαν τα παρακάτω:

• Χρήση της ΕΛΔΥΚ ως κύρια δύναμη αντεπιθέσεως.
• Πλους ενός υποβρυχίου για την προσβολή της εχθρικής αμφιβίου δυνάμεως, μετά την εκδήλωση της αποβατικής ενεργείας.
• Πλους δύο τορπιλλακάτων για συμμετοχή σε επιχειρήσεις.
• Απογείωση μίας Μοίρας 18 αεροσκαφών F-84F από την Κρήτη, για την εφάπαξ προσβολή της εχθρικής αμφιβίου δυνάμεως.
• Βάσει των ΟΔΕΠΙΧ Κ/ΑΕΔ, συντάχθηκαν από τα ΑΝ και ΑΑ, τα Σχέδια Κ/ΑΝ και Κ/ΑΑ αντιστοίχως. Αυτά εξειδίκευαν την σχεδίαση των αποστολών που θα αναλάμβαναν τα μέσα του ΑΝ (υποβρύχιο και τορπιλλάκατοι) και του ΑΑ (αεροσκάφη F-84F).(11)

Είναι σαφές ότι οι αποφάσεις της 20ής Ιουλίου για αποστολή ενισχύσεων στην Κύπρο, δεν προεβλέποντο σε κανένα σχέδιο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν θα είχαν άμεση επίδραση στην εξέλιξη των επιχειρήσεων, καθώς:

α) Απαιτείτο σημαντικός χρόνος για την μεταφορά των δυνάμεων.

β) Δεν συνέβαλλαν στην απόκρουση της τουρκικής αποβατικής επιχειρήσεως, που αποτελούσε την μείζονα απειλή.

Αυτά ήταν ασφαλώς εις γνώσιν της στρατιωτικής ηγεσίας. Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι οι αποστολές αυτές αποφασίστηκαν βεβιασμένα, όχι για την κάλυψη σοβαρών επιχειρησιακών αναγκών (εάν συνέβαινε αυτό θα έπρεπε να είχαν ήδη εκτελεστεί στο διάστημα 15-19 Ιουλίου) αλλά καθαρώς για λόγους ηθικού βάρους, με σκοπό να αποδείξουν την συμπαράσταση της Ελλάδος προς την Κύπρο.

 Όπως αναφέρθηκε, πρώτα αποφασίστηκε η μεταφορά ενός τάγματος πεζικού και κατόπιν μίας Μοίρας Καταδρομών. Επειδή η Επιχείρηση ΝΙΚΗ είναι αυτή που αναλύεται στο παρόν άρθρο, η εξέταση θα περιοριστεί σε αυτήν.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει, είναι ο λόγος για τον οποίο κρίθηκε σκόπιμη η μεταφορά μίας τέτοιας μονάδος. Το ΓΕΕΦ είχε στην διάθεσή του ήδη τρεις ενεργές Μοίρες Καταδρομών και μία επιστρατευομένη. Η λογική απάντηση είναι ότι η αποστολή μίας μονάδος Καταδρομών, λόγω της ελαφρύτερης συνθέσεώς της εν σχέσει με ένα τάγμα πεζικού, καθιστούσε την μεταφορά της ευκολότερη με αεροσκάφη. Κατά συνέπεια, εξασφαλιζόταν η ταχύτητα εκτελέσεως.

Από εκεί και πέρα όμως, οι μονάδες Καταδρομών δεν ενδείκνυνται για τακτικό αγώνα πεζικού, όπως η μορφή των επιχειρήσεων που εξελισσόταν στην Κύπρο. Οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής ενίσχυαν ήδη υφιστάμενο θύλακα, ο οποίος για να εξαλειφθεί απαιτούσε βαρειές δυνάμεις, τόσο στην περιοχή της αποβατικής επιχειρήσεως (Πεντεμίλι) όσο και του κυρίου στηρίγματος αμύνης των Τουρκοκυπρίων (Κιόνελι), όπου κατέφθαναν διαρκώς ενισχύσεις με ελικόπτερα και αλεξιπτωτιστές. Ο θύλακας εκτεινόταν κυρίως σε πεδινό έδαφος και μόνο στην περι οχή του Πενταδακτύλου υπήρχε ανάγκη για την εκτέλεση καταδρομικών επιχειρήσεων.

Αυτό άλλωστε έγινε και στην πραγματικότητα, όπου οι Δυνάμεις Καταδρομών του ΓΕ- ΕΦ επεχείρησαν να καταλάβουν την στρατηγικής σημασίας ορεινή διάβαση Αγύρτας. Κατά συνέπεια, η Μοίρα Καταδρομών από την Ελλάδα θα περιοριζόταν, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, σε αποστολή γενικής εφεδρείας του ΓΕΕΦ.

Στιγμιότυπο από παρέλαση της Α΄ ΜΚ στα Χανιά. Οι υπαξιωματικοί φέρουν υποπολυβόλα Μ3 ενώ οι καταδρομείς τυφέκια Μ1 Garand.

Συνάγεται το συμπέρασμα ότι η μεταφορά Καταδρομέων δεν εξυπηρετούσε επιτακτικές ανάγκες του ΓΕΕΦ, για το οποίο υπ’ αριθμόν ένα απαίτηση ήταν η συνδρομή της Ελλάδος με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις προς προσβολή της τουρκικής αμφιβίου δυνάμεως στην Κυρήνεια. Η μεταφορά των Καταδρομέων, αντιπροσώπευε περισσότερο μία ενέργεια συμβολική, αποσκοπούσα στην κάλυψη του ΑΕΔ από ηθικής περισσότερο απόψεως.

Λειτουργούσε εμμέσως ως άλλοθι, για την αδράνεια που επιδείχθηκε όσον αφορά την εκτέλεση του Σχεδίου Κ.

Η πρώτη απόπειρα του ΑΕΔ για απο- στολή της Β΄ ΜΚ, συνελήφθη ως ιδέα πρόχειρα και με άστοχο σχεδιασμό. Η επιλογή των επιταγμένων αεροσκαφών της ΟΑ, τα οποία ορμώμενα από το Ελληνικό έπρεπε να μεταβούν στην Μίκρα, να μετασταθμεύσουν Σούδα για ανεφοδιασμό και κατόπιν να απογειωθούν για Λευκωσία, συνιστούσε σύλληψη σχεδιάσεως πολύπλοκης από πλευράς σκελών. Εφόσον προκρίθηκαν τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ως μέσα εκτελέσεως της αποστολής (επιλογή συνοδευομένη από επιμέρους μειονεκτήματα που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν) η πλέον προφανής επιλογή μονάδος θα έπρεπε να αφορά κάποια εκ των υπαρχόντων στην περιοχή του Λεκανοπεδίου Αττικής. Πράγμα που δεν έγινε.

Αλλά και στην περίπτωση της παραλαβής της Β΄ ΜΚ, η ανάγκη ανεφοδιασμού των αεροσκαφών στην Σούδα αμφισβητείται, δεδομένου ότι η αυτονομία των Boeing 707, επέτρεπε την απευθείας πτήση τους από την Μίκρα στην Λευκωσία.(12)

Η ματαίωση της αποστολής, οφείλεται κατά τα φαινόμενα σε απροθυμία τόσο της διοικήσεως της Β΄ ΜΚ, όσο και των πληρωμάτων της ΟΑ, τα οποία είναι φυσικό να αιφνιδιάστηκαν από την ανάθεση σε αυτούς μίας αποστολής με τέτοιον βαθμό δυσκολίας. Η βλάβη που προκλήθηκε στο σύστημα προσγειώσεως του ενός αεροσκάφους την κρίσιμη στιγμή, κρίνεται ύποπτη και προκάλεσε σειρά ερωτηματικών που παρέμειναν αναπάντητα. Ποτέ δεν έγινε διερεύνηση του συμβάντος, ώστε να αναζητηθούν επισήμως τα ακριβή αίτιά του.(13)

Μετά την ματαίωση, η επιστροφή της Β΄ ΜΚ στην Μίκρα με πρόθεση επαναλήψεως της αποστολής κατά τον ίδιο τρόπο, προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά ως προς την ικανότητα ορθής αντιλήψεως από αυτούς που έδωσαν την σχετική διαταγή (ΑΕΔ), όσο και γενικότερου συντονισμού (δεδομένου ότι ήδη «έτρεχε» η προετοιμασία της Επιχειρήσεως ΝΙΚΗ), ασχέτως εάν τελικώς ακυρώθηκε.

Η απόφαση του ΑΕΔ για ανάθεση της απο- στολής στο ΑΑ με την χρήση μεταγωγικών αεροσκαφών Noratlas, διευκόλυνε την σχεδίαση, η οποία κατέστη απλούστερη και βελτίωσε τις πιθανότητες επιτυχίας, δεδομένης της ποιότητος των πληρωμάτων της 354 Μοίρας Μεταφορών. Αυτό που προκαλεί απορία, είναι ότι ενώ κατά τα φαινόμενα η εντολή δόθηκε από τον Μπονάνο στον Παπανικολάου το πρωί της 21ης Ιουλίου, η διαταγή κινητοποιήσεως των μεταγωγικών αεροσκαφών δόθηκε το απόγευμα στις 19.00. Μεσολάβησαν δηλαδή πολλές ώρες.

Από εκεί και πέρα, όπως ήταν φυσικό, όλα έγιναν υπό συνθήκες πιέσεως χρόνου. Είναι πραγματικό θαύμα το πόσο σωστά ανταποκρίθηκε το προσωπικό της 115 ΠΜ για την εξυπηρέτηση τόσων αε- ροσκαφών που συγκεντρώθηκαν σε αυτήν, όπως και η εξαίρετη απόδοση των πληρωμάτων της 354 ΜΜ που κλήθηκαν να εκτελέσουν την αποστολή με ελλιπέστατη ενη- μέρωση. Τέλος, αποδείχθηκε περίτρανα ο μοναδικός βαθμός επιχειρησιακής ευελιξίας που διακρίνει την Αεροπορία εν σχέσει με το Ναυτικό και τον Στρατό Ξηράς.

Εάν το ΑΑ ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της αποστολής, σοβαρά ερωτηματικά εγείρονται όσον αφορά τον βαθμό υπευθυνότητος και επαγγελματικής επαρκείας από πλευράς ΑΕΔ και δευτερευόντως ΑΣ. Οι εμπλεκόμενοι αξιωματικοί, προερχόμενοι όλοι από τον Στρατό Ξηράς, ελέγχονται όσον αφορά την ορθότητα επιλογής μονάδος για την συγκεκριμένη αποστολή.

Τα σημεία ελέγχου, είναι κυρίως δύο:

α) Ποια ήταν τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέχθηκε αρχικώς η Β΄ ΜΚ κι εν συνεχεία η Α΄ ΜΚ για την αποστολή; Η εδρεύουσα στην Βόρειο Ελλάδα Β΄ ΜΚ, απαιτούσε για την παραλαβή της από τα αεροσκάφη, την προσθήκη στην σχεδίαση ενός περιττού αεροπορικού σκέλους (Ελληνικό – Μίκρα). Αυτό περιέπλεκε αυτομάτως την σχεδίαση και καθυστερούσε την υλοποίηση. Εφόσον τα αεροσκάφη έδρευαν στην Αθήνα, θα έπρεπε να επιλεγεί μονάδα από την περιοχή αυτήν. Την περίοδο εκείνη, στην ευρύτερη περιοχή Αττικής έδρευαν οι 1η και 2α Μοίρες Αλεξιπτωτιστών (Ασπρόπυργος και Διόνυσος αντιστοίχως) και η Γ΄ ΜΑΚ (Νέα Πέραμος).

Το ότι μετά την αναθεώρηση του σχεδιασμού και την ανάληψη της αποστολής από το ΑΑ, επιλέχθηκε η εδρεύουσα στην Κρήτη Α΄ ΜΚ, δεν μπορεί να θεωρηθεί ορθολογικότερη επιλογή. Μπορεί η απόσταση Κρήτη – Κύπρος να ήταν μικρότερη, απαιτείτο όμως η συγκέντρωση σημαντικού αριθμού αερο- σκαφών από την 112 ΠΜ που έδρευαν στην 115 ΠΜ και η εξυπηρέτησή τους εκεί σε καύσιμο.

Η 115 ΠΜ δεν διέθετε βενζινοφόρα οχήματα για τον ανεφοδιασμό των μεταγωγικών αεροσκαφών, αλλά κηροζινοφόρα για ανεφοδιασμό αεριωθουμένων. Απαιτήθηκε να καταβληθεί υπερπροσπάθεια από το προσωπικό ώστε να μετατραπούν τα οχήματα, ενώ έγινε και αίτηση διαθέσεως βενζινοφόρων οχημάτων από το αμερικανικό κλιμάκιο της Σούδας, η οποία ικανοποιήθηκε.(14)

Σε κάθε περίπτωση, το ορθό είναι η προς μεταφορά μονάδα να μεταβαίνει στο αεροδρόμιο αναχωρήσεως όπου αναμένουν έτοιμα τα αεροσκάφη και όχι το αντίστροφο.

Το συμπέρασμα είναι ότι η επιλογή της προς μεταφορά μονάδος έγινε από τους αρμοδίους όχι με βάση αμιγώς στρατιωτικά, αλλά με «πολιτικά» κριτήρια. Έγινε για λόγους καθαρής σκοπιμότητος, όπως αυτοί ήσαν αντιληπτοί από το χουντικό καθεστώς. Η στρατιωτική ηγεσία υποτάχθηκε στην πλασματική αντίληψη ότι οι εδρεύουσες στο λεκανοπέδιο Αττικής επίλεκτες μονάδες εθεωρούντο ως «πιστές», απαραίτητες για την διατήρηση του καθεστώτος. Οι αρμόδιοι στρατιωτικοί, έδωσαν προτεραιότητα στην διαφύλαξη του καθεστώτος, παρά στην προσπάθεια ενισχύσεως της αμύνης της Κύπρου.

Πρέπει να τονιστεί ότι το κριτήριο διατηρήσεως του καθεστώτος, επικράτησε στην σκέψη της στρατιωτικής ηγεσίας από την αρχική κιόλας σύλληψη της αποστολής. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η μονάδα που επιλέχθηκε από την Βόρειο Ελλάδα ήταν η Β΄ ΜΚ που έδρευε στην Ρεντίνα Χαλκιδικής και όχι η Δ΄ ΜΚ, που έδρευε μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης! Επιλέχθηκε δηλαδή μία μονάδα που απείχε περί τα 80 χλμ. από το αεροδρόμιο και όχι εκείνη που βρισκόταν δίπλα σε αυτό… Η σκοπιμότητα είναι προφανής.

Η ορθή επιλογή, όχι μόνο από απόψεως λογικής, όσο και, κυρίως, από επιχειρησιακής απόψεως, ήταν μία εκ των δύο Μοιρών Αλεξιπτωτιστών. Αυτές ήταν σε θέση να μεταβούν στο αεροδρόμιο Ελευσίνος σε σύντομο χρονικό διάστημα.

β) Γιατί δεν επιλέχθηκε η νυκτερινή ρίψη αλεξιπτωτιστών;

Η αποστολή Μοίρας Αλεξιπτωτιστών αντί μίας κοινής Μοίρας Καταδρομών, διακρινόταν από σειρά σοβαρών πλεονεκτημάτων. Η ρίψη του προσωπικού με αλεξίπτωτα, εξάλειφε την ανάγκη προσγειώσεως των αεροσκαφών στην Κύπρο.

Αυτό με την σειρά του σήμαινε:

• Ταχύτερη εκτέλεση της αποστολής. Δεν απαιτείτο προσγείωση των αεροσκαφών, παρά μόνο διέλευσή τους επάνω από την ΖΡ. Μικρότερη έκθεση των αεροσκαφών. Η ΖΡ θα μπορούσε να επιλεγεί σε οποιοδήποτε σημείο της νήσου, μακριά από εχθρική παρουσία.
• Εξάλειψη κινδύνου προσβολής από φίλια πυρά. Η ΖΡ θα βρισκόταν σε απομονωμένη περιοχή.
• Εξασφάλιση του στοιχείου της μυστικότητος. Η ρίψη των αλεξιπτωτιστών μπορούσε να γίνει νύκτα σε οποιαδήποτε απομονωμένη περιοχή της νήσου.
• Απαλλαγή από απαιτήσεις σχετικές με την κατάσταση του αεροδρομίου υποδοχής. Δεν υπήρχε προβληματισμός για την κατάσταση του αεροδρομίου υποδοχής, τόσο από πλευράς προδιαγραφών όσο και καταστάσεως διαδρόμου προσγειώσεως.(15) Κανένα από αυτά τα πλεονεκτήματα δεν έγιναν αντιληπτά από τους ανθρώπους που αποφάσισαν την αποστολή. Αυτό, πέραν των επαγγελματικών προσόντων, αποδεικνύει και ανεπαρκή γνώση της ιστορικής προκλήσεως για ταχεία αποστολή ενισχύσεων στην Κύπρο με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η ελληνική στρατιωτική ηγεσία από το 1964 ήδη. Το έτος αυτό, με τις διακοινοτικές ταραχές στην Κύπρο και τις απειλές της Αγκύρας για εισβολή, η Αθήνα εξέτασε για πρώτη φορά τις δυνατότητες αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο, δεδομένου ότι εκεί δεν υπήρχε τότε οργανωμένος στρατός, πλην της ΕΛΔΥΚ. Η ανάγκη καλύψεως αυτής ακριβώς της κρισίμου επιχειρησιακής απαιτήσεως, ήταν η αιτία ώστε το 1965 να συγκροτηθούν οι 1η και 2α ΜΑΛ υπό το 2ο Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών (2ο ΣΑΛ).

Τα επόμενα χρόνια, με την συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς, κυρίως όμως με την μεταφορά της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο, εξέλειπε πλέον η ανάγκη αποστολής ενισχύσεων από την Ελλάδα. Η άμυνα της Κύπρου ήταν πλήρως εξασφαλισμένη, τουλάχιστον από πλευράς χερσαίων δυνάμεων. Ακόμη και μετά την απόσυρση της μεραρχίας, με οργανωμένη καλώς την Εθνική Φρουρά, η κατάσταση μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητική. Από τις πρόνοιες του Σχεδίου Κ, εξάγεται το συμπέρασμα ότι η αποστολή ενισχύσεων στην Κύπρο δεν αποτελούσε κύρια προτεραιότητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν περιλήφθηκαν στις ΟΔΕΠΙΧ Κ/ ΑΕΔ αποστολές μεταφοράς ενισχύσεων.

Όταν το 1974, μία δεκαετία μετά, η στρατιωτική ηγεσία αποφάσιζε την από αέρος αποστολή δυνάμεων στην Κύπρο, συνελήφθη εντελώς «αδιάβαστη». Η προοπτική της εκτελέσεως αεραποβατικής επιχειρήσεως με μία Μοίρα Αλεξιπτωτιστών και τα πλεονεκτήματα που πήγαζαν από αυτήν, δεν φαίνεται καν να εξετάστηκαν, ακόμη και σε επίπεδο απλής προφορικής εισηγήσεως κατά την φάση της σχεδιάσεως. Η στρατηγικής σημασίας ευελιξία που προσέφερε το 2ο ΣΑΛ εκείνη την περίοδο, αγνοήθηκε χαρακτηριστικώς.

Ρίψη αλεξιπτωτιστών από Noratlas. Σκοπιμότητες “πολιτικής” φύσεως, δεν επέτρεψαν το 1974 την αποστολή στην Κύπρο αλεξιπτωτιστών, με ρίψη σε κάποια ασφαλή και απομονωμένη ΖΡ.

Ενδεικτικώς μόνο, αναφέρεται επιπλέον ένα απλό σημείο υπεροχής των Μοιρών Αλεξιπτωτιστών έναντι των Μοιρών Καταδρομών, που είχε κάποια βαρύτητα στο πεδίο της μάχης. Οι μονάδες του 2ου ΣΑΛ ήταν εξοπλι σμένες πλήρως με σύγχρονο φορητό οπλι σμό της σειράς FN, σε αντίθεση με τις μονάδες του 1ου ΣΚΔ που εξακολουθούσαν να φέρουν παλαιό οπλισμό αμερικανικής προελεύσεως, της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (σειρά Μ).

Ολοκληρώνοντας, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ναυτικές και αεροπορικές επιχειρήσεις που προέβλεπε το Σχέδιο Κ, ποτέ δεν είχαν δοκιμαστεί στο πλαίσιο κάποιας ασκήσεως. Ποτέ δεν έγινε πλους υποβρυχίου προς την Κύπρο, ποτέ δεν δοκιμάστηκε η πτήση εμφόρτων μαχητικών αεροσκαφών προς αυτήν. Κατά συνέπεια, τα ΑΝ και ΑΑ δεν είχαν τροφοδοτηθεί ποτέ με αξιόπιστα στοιχεία και συμπεράσματα, ώστε να προβούν σε βελτίωση της σχεδιάσεως.

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

Η εξέταση της αποστολής αεροπορικής μεταφοράς δυνάμεων στην Κύπρο και ειδικότερα της Επιχειρήσεως ΝΙΚΗ από επιχειρησιακής πλευράς, αναδεικνύει χρήσιμα διδάγματα που διατηρούν την επικαιρότητά τους μετά από τρεις δεκαετίες. Λόγω χώρου, θα αναπτυχθούν δύο μόνο πτυχές, οι οποίες, υπό τις παρούσες συνθήκες, όσον αφορά την δομή του Ελληνικού Στρατού και την αμυντική συνεργασία Ελλάδος – Κύπρου, κρίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Η Επιχείρηση ΝΙΚΗ εκτελέστηκε, παρά το ότι πολλά από τα Noratlas που χρησιμοποιήθηκαν, τελούσαν σε κατάσταση παροπλισμού.

Η στρατηγικής σημασίας ευελλιξία αντιδράσεως που προσέφερε το 2ο ΣΑΛ, εξακολουθούσε να ισχύει το 1974, πλην όμως δεν αξιοποιήθηκε από την στρατιωτική ηγεσία. Το 2000, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο αποφάσισε την διάλυση σχηματισμών και μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων, στο πλαίσιο αναδιοργανώσεως του Στρατού Ξηράς.

Ως εκ τούτου, στις 3 Ιανουαρίου 2003 διαλύθηκε το 2ο ΣΑΛ και τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ακολούθησε η διάλυση της 1ης ΜΑΛ. Επανεξέταση των πραγμάτων, οδήγησε στην επαναλειτουργία της 1ης ΜΑΛ ακριβώς ένα έτος μετά (στις 4 Σεπτεμβρίου 2004) αυτή την φορά όμως ως «πειραματική μονάδα», αφού στην ουσία λειτουργεί ως ΚΕΝ και υπάγεται απευθείας στην ΔΕΔ/ΓΕΣ. Στις αρχές του 2006, διαλύθηκε και η επιστρατευομένη 3η ΜΑΛ.

Στην ουσία, σήμερα η 1η ΜΑΛ δεν μπορεί να λογιστεί «μονάδα πρώτης γραμμής» στα σχέδια. Η εγκατάστασή της στο Μάλεμε, κατά την δεκαετία του 1980, εξυπηρετούσε τον σαφή προσανατολισμό της ως δύναμη αμέσου ενισχύσεως της Κύπρου. Στο ρόλο αυτόν δοκιμάστηκε μόνο μία φορά, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν τμήμα της εκτέλεσε άλμα στην Κύπρο, στο πλαίσιο της ασκήσεως «Νικηφόρος».

Το μνημείο των 29 πεσόντων της Α΄ ΜΚ που ανεγέρθη στο Μάλεμε κατά την δεκαετία του 1990.

Γενικότερα, η διάλυση του 2ου ΣΑΛ, σε συνδυασμό με διατήρηση μόνο της 2ας ΜΑΛ, συνιστά απαξίωση του ρόλου των αλεξιπτωτιστών στην σκέψη της στρατιωτικής ηγεσίας. Σε αμυντικό ρόλο, οι δύο Μοίρες, προσέδιδαν στοιχειωδώς ικανότητα ταχείας αναπτύξεως δυνάμεων σε δύο θέατρα επιχειρήσεων (Κύπρο και Αιγαίο ή ηπειρωτικός κορμός). Η πραγματικότητα αυτή ίσχυε πλήρως το 1974. Σε περίπτωση ρίψεως μίας Μοίρας στην Κύπρο, διατηρείτο η έτερη για οποιαδήποτε άλλη αντίστοιχη αποστολή. Με την υιοθέτηση του δόγματος περί Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδος – Κύπρου το 1993, η πραγματικότητα αυτή εξακολουθούσε να ισχύει.

Από το 2001 όμως, οπότε και η κινητικότητα γύρω από το δόγμα και τον σχεδιασμό αυτόν περιήλθε σε τροχιά μαρασμού, η διάλυση των αλεξιπτωτιστών συμβάδιζε πλήρως με το πνεύμα της εποχής. Βεβαίως η απόφαση παρουσιάστηκε ως μέρος της ευρύτερης αναδιοργανώσεως του ΕΣ, πλην όμως στην περίπτωση του 2ου ΣΑΛ και της 1ης ΜΑΛ, σήμαινε παράλληλα και την απώλεια κρίσιμης επιχειρησιακής ικανότητος. Σήμερα, η απώλεια αυτή τονίζεται έτι περαιτέρω λόγω της ενισχύσεως του στόλου μεταγωγικών αεροσκαφών της ΠΑ, με 12 C-27J Spartan. Ενώ παλαιότερα υπήρχαν δύο Μοίρες Αλεξιπτωτιστών αλλά μικρός αριθμός διαθεσίμων αεροσκαφών για την εκτέλεση αεραποβατικής επιχειρήσεως, σήμερα που υπάρχει διπλάσιος αριθμός αεροσκαφών, υφίσταται μόνο μία Μοίρα Αλεξιπτωτιστών…

Στεφάνια τιμής στις πλάκες με τα ονόματα των πεσόντων 29 καταδρομέων της Α΄ ΜΚ.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι, εάν η 2α ΜΑΛ κριθεί σκόπιμο να αναπτυχθεί ταχέως στην Κύπρο, πως η ηγεσία είναι εξασφαλισμένη ότι δεν θα προκύψει ανάλογη ανάγκη και για κάποιο νησί στο Αιγαίο ή την Βόρειο Ελλάδα;

Κατά δεύτερο λόγο, το κρίσιμο δίδαγμα από την Επιχείρηση ΝΙΚΗ και το Σχέδιο Κ, είναι η δοκιμή των σχεδίων στο πλαίσιο ασκήσεων από τον καιρό της ειρήνης. Μέχρι το 1974, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ το Σχέδιο Κ, στο πλαίσιο κάποιας ασκήσεως. Εάν η 354 ΜΜ είχε εξασκηθεί σε τέτοιες αποστολές, ενδεχομένως η τύχη των δύο αεροσκαφών που δεν κατάφεραν να φτάσουν στην Κύπρο να ήταν διαφορετική. Οι όποιες αποστολές εκτελέστηκαν προς Κύπρο, αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα και δεν αποφεύχθηκαν οι απώλειες. Εάν οι διοικήσεις ήταν εξασκημένες στις διαδικασίες, ενδεχομένως να είχε αποφευχθεί η απώλεια ενός Noratlas από φίλια πυρά.

Η πιο σοβαρή προσπάθεια όσον αφορά την σχεδίαση επιχειρήσεων στην Κύπρο, καταβλήθηκε την περίοδο που ίσχυε το δόγμα περί ΕΑΧ. Τότε, τα επιτελεία είχαν την δυνατότητα να δοκιμάσουν, να εξαγάγουν συμπεράσματα, να επανεξετάσουν και να επανασχεδιάσουν. Πολύτιμη εμπειρία αποκτήθηκε, η οποία μετά την διακοπή της δραστηριότητος και της συνέχειας, μοιραίως θα χαθεί.

Ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας που ανεγέρθη στο σημείο πτώσεως του μοιραίου Noratlas που καταρ- ρίφθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 22ας Ιουλίου 1974.

 

Σημειώσεις

1. Βλάσσης Σάββας: Ελληνικοί Πόλεμοι, 20ός αιώνας. Η μάχη της Κύπρου, Αθήνα 2003, σελ. 156.
2. Υποπτέραρχος (I) Μήτσαινας Γεώργιος: Ελληνικά φτερά στην Κύπρο, Αθήνα 2005, σελ. 246.
3. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 247.
4. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 248.
5. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 251, Πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για το «Φάκελο της Κύπρου», Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 1989, σελ. 100.
6. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 273,274.
7. Στρατηγός Μπονάνος Γρηγόριος: Η αλήθεια, Αθήνα 1986, σελ. 254.
8. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 385. Ο συγγραφέας αναφέρεται σε 20 αεροσκάφη, συμπεριλαμβάνοντας και ένα το οποίο προσγειώθηκε στην 115 ΠΜ ενώ οι απογειώσεις των αεροσκαφών είχαν ξεκινήσει. Το αεροσκάφος ήταν έτοιμο για απογείωση μετά το καθορισμένο χρονικό όριο του μεσονυκτίου.
9. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 290.
10. Αντιναύαρχος Αραπάκης Πέτρος: Το τέλος της σιωπής, Νέα Σύνορα, Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2000, σελ. 139.
11. Πόρισμα, ό.π., σελ. 57,58.
12. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 252,253.
13. Πόρισμα, ό.π., σελ. 100, Μήτσαινας, ό.π., σελ. 253.
14. Μήτσαινας, ό.π., σελ. 291.
15. Αναφέρεται ενδεικτικώς ότι ο δευτερεύων διάδρομος του αεροδρομίου Λευκωσίας, που χρησιμοποιήθηκε για την προσγείωση των Noratlas, επισκευάστηκε από τα συνεργεία στις 01.45 της 22ας Ιουλίου, δηλαδή μόλις 15 λεπτά προ της αφίξεως του πρώτου αεροσκάφους για προσγείωση!

ΑΒΕΡΩΦ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ