Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ

Του Σάββα Καλεντερίδη

Την ώρα που διαβάζουν οι αναγνώστες μας αυτές τις γραμμές ο υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας, όπου:

• υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι στα τουρκικά κάτεργα,
  ένας από τους φυλακισμένους είναι ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, πρόεδρος ενός κόμματος που έλαβε 6.000.000 ψήφους,
• ένας ιστορικός λαός 20.000.000 ανθρώπων που κατοικούσε στην Ανατολία χιλιάδες χρόνια προτού έρθουν ως κατακτητές οι Τούρκοι είναι αλυσοδεμένος και φιμωμένος, χωρίς δικαίωμα εκπαίδευσης στη μητρική του γλώσσα και χωρίς δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης,
• μια θρησκευτική ομάδα, οι Αλεβίτες, που αριθμεί 10.000.000-15.000.000 ψυχές, ζει καταπιεσμένη από τη σουνιτική πλειονότητα, χωρίς να είναι αναγνωρισμένοι από το κράτος η θρησκεία και οι χώροι λατρείας της, ενώ το κράτος χτίζει τζαμιά στα χωριά της, όπου δεν κατοικεί ούτε ένας σουνίτης,
• δεκάδες δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι αναλογικά από όλες τις χώρες του κόσμου, είναι φυλακισμένοι και όσοι δεν φυλακίστηκαν ζουν και εκφράζονται υπό καθεστώς τρόμου,
• εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, αν δεν έχουν φυλακιστεί, έχουν εκδιωχθεί από τις υπηρεσίες και τις δουλειές τους, χωρίς να ακολουθηθούν οι κανονικές διοικητικές διαδικασίες, με την υποψία ότι αποτελούν μέλη του δικτύου Γκιουλέν, με το οποίο ο ίδιος ο Ερντογάν και το κόμμα του συγκυβερνούσαν,
• οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι έζησαν επί δεκαετίες υπό τον τρόμο του Vatandaş Türkçe konuş (Πατριώτη, μίλα τουρκικά), το οποίο επέβαλε με την άσκηση τρομοκρατίας το κράτος με τους μηχανισμούς του,
• οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι βλέπουν τις εκκλησίες τους να μετατρέπονται σε τζαμιά, με τους θρησκευτικούς ηγέτες των σουνιτών να ανέρχονται στον άμβωνα με το γιαταγάνι της σφαγής και της καθυπόταξής τους, όπως το είδαμε στην Αγία Σοφία,
• οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι βλέπουν τους θρησκευτικούς τους ηγέτες να υποχρεώνονται από το τουρκικό κράτος να εκδίδουν δηλώσεις στήριξης σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων, με τις οποίες καταλαμβάνουν εδάφη ξένων χωρών και διαπράττουν εγκλήματα πολέμου,
• οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι βλέπουν εδώ και δεκαετίες τους πληθυσμούς τους να μειώνονται, ως αποτέλεσμα της πολιτικής εθνοκάθαρσης του τουρκικού κράτος, ένεκα της οποίας οι 150.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Τούρκοι υπήκοοι και εγκατεστημένοι Έλληνες πολίτες το 1923, έφθασαν σήμερα να αριθμούν τις 2.000 ψυχές, ενώ ο αριθμός των μουσουλμάνων της Θράκης αυξήθηκε σε σχέση με το 1923,
• το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας, εκτός των Κούρδων, υπερασπίζεται και είναι υπερήφανο για τη γενοκτονία που διέπραξαν οι πρόγονοί τους εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων,
• το κράτος και το σύνολο σχεδόν των κομμάτων και ηγετών και των στελεχών τους, εκτός των Κούρδων, διατηρούν στενούς δεσμούς με τη μαφία και τους αρχινονούς διακίνησης ναρκωτικών,
• το κράτος και το σύνολο σχεδόν των κομμάτων και ηγετών και των στελεχών τους, αν δεν συμμετέχουν, υποστηρίζουν ή ανέχονται τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονται εναντίον των Κούρδων και των αντιφρονούντων, ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκείας,
• οι απλοί πολίτες βλέπουν τις πόρτες των σπιτιών τους να σπάνε και να εισβάλλουν μέρα και νύχτα άνδρες της αντιτρομοκρατικής και στη συνέχεια να συλλαμβάνονται και να σύρονται στα δικαστήρια για ένα σχόλιο που έγραψαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εις βάρος του Ερνογάν ή του Μπαχτσελί,
• ο υπουργός αυτής της χώρας, λοιπόν, επισκέπτεται την Ελλάδα και μεταβαίνει στη Θράκη, όπου κανείς πολίτης, χριστιανός ή μουσουλμάνος, δεν βασανίζεται, δεν βιάζεται, δεν τρομοκρατείται από το κράτος, δεν συλλαμβάνεται για ένα σχόλιο που έκανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εις βάρος του οποιουδήποτε.

Επισκέπτεται μια χώρα όπου οι πολίτες της, χριστιανοί και μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, απολαμβάνουν όλων των δικαιωμάτων που διασφαλίζονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει το θράσος, εκμεταλλευόμενος τα λάθη του ελληνικού κράτους και πολιτικού συστήματος, να επιμένει να εξάγει την τουρκική βαρβαρότητα στη Θράκη, εκτουρκίζοντας πληθυσμούς που εθνοτικά δεν έχουν καμία σχέση με τους Τούρκους.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στον κ. Τσαβούσογλου και να βάλει στην ατζέντα το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολίας, ανάμεσα στους οποίους και οι Έλληνες της Θράκης, του τμήματός της που είναι υπό τουρκική κατοχή.

Η Ελλάδα σύσσωμη πρέπει να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στον κ. Τσαβούσογλου.

Όχι, κύριε Τσαβούσογλου, δεν θα πάρουμε.

Τη βαρβαρότητά σας δεν θα την εξάγετε στην Ελλάδα.

Στη Θράκη χριστιανοί και μουσουλμάνοι, Ελληνες, Πομάκοι, Ρομά, Τούρκοι και Αρμένιοι ζουν αρμονικά και η μόνη παραφωνία με νότα βαρβαρότητας είστε εσείς και η πολιτική σας.

Δεν θα περάσει ο ισλαμοτουρκικός φασισμός στη Θράκη.

Δεν θα περάσει ο ισλαμοτουρκικός φασισμός στην Ελλάδα.

Δεν θα περάσει η τουρκική βαρβαρότητα στη χώρα του Ορφέα.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/210900/i-varvarotita-sti-gi-toy-orfea/

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ

Του Χαράλαμπου Β.Κατσιβαρδά 

Δικηγόρου Παρ' Αρείω Πάγω

H πίστη σε ιδανικά και αξίες αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να αγωνίζεται κανείς και να προσδοκά την εξέλιξη του μέλλοντός του, δηλονότι η πίστη αποτελεί απολύτως αναγκαία συνθήκη σιδηράς διεκδίκησης, αρκεί να εμπνέεται κάποιος από την ύπαρξη ενός σκοπούμενου συλλογικού οράματος, ενός ενεργού ιδεώδους, χάριν του οποίου θα ενδυναμώνει εσαεί το αγωνιστικό του φρόνημα.

Η σκόπιμη καλλιέργεια μηδενιστικών κοινωνικών προτύπων εις την σημερινή καθημαγμένη κοινωνία ή η παρέλκυση αυτής, εκ της παραπληροφορήσεως των ΜΜΕ, αποτελούν ανυπερθέτως σκόπιμες σοβούσες καταστάσεις, οι οποίες κατατείνουν νομοτελειακά προς τη διάπλαση μιας διανοητικά λοβοτομημένης και κριτικά εξαρθρωμένης μάζας ως προς τον τρόπο σύλληψης και ερμηνείας των γεγονότων, με αποτέλεσμα να τείνει αφεύκτως προς τον μηδενισμό.

Η έλλειψη υγιών κοινωνικών προτύπων και η σκόπιμη καταβαράθρωση θεμελιωδών πανανθρώπινων αξιών, μη αναδυόμενων από τη ζώσα ελληνορθόδοξη παράδοσή μας η οποία αναμφιβόλως καθίσταται αρκούντως ικανοποιητική ίνα διαμορφωθεί τελεσφόρως ένα πλέγμα αρχών οι οποίες θα επενεργούσαν κάλλιστα και παραδειγματικά ως κατευθυντήριες γραμμές εις τη διαπαιδαγώγηση των νέων, καθίσταται σήμερον απτό γεγονός, ιδιαίτερα προβληματικό. Η καλλιέργεια της μεμψιμοιρίας, της ηττοπάθειας, η κατασυκοφάντηση των ηρώων του παρελθόντος οι οποίοι θυσιάστηκαν προκειμένου να προασπίσουν την ελευθερία της πατρίδας τους, ήτοι την πολιτισμική τους ταυτότητα, την ιερά παρακαταθήκη των προγόνων τους, επί των ημερών μας, περιφρονούνται ιταμώς, ως παρωχημένες.

Ακόμη και ο ανεκμετάλλευτος πολιτισμικά πλούτος της πατερικής μας παράδοσης οντολογικά αλλά και ουσιαστικά υποδηλώνει ότι τα πράγματα δεν έχουν λάβει την τροπή αυτή εντελώς τυχαία. Η Ελλάς έχει αλλοτριωθεί πλήρως, έχει διαβρωθεί εκ των ενόντων, καθότι δεν κυβερνάται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν δεσμούς αγάπης με την πατρίδα και τη διαχρονία του έθνους ανά τους αιώνες, αλλά από εγκάθετους, εντολοδόχους τοποτηρητές της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει καθυποτάξει το έθνος, αντιμετωπίζοντας τον ελληνικό λαό ως αθύρματα, άβουλα ανδράποδα, ενεργούμενα μόνον προς την κατεύθυνση της εξουσίας.

Ο κατεστημένος τρόπος σκέψης διά της υποβολιμαίας παραπληροφόρησης της τηλεοπτικής τηλοψίας φρονώ ότι έχει διαμορφώσει μια ψευδή συνείδηση, η οποία εκτρέπει την προσοχή του πολίτη να αντιληφθεί ότι αυτό το οποίο σήμερον βιώνουμε συνιστά ένα συστατικό μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου, το οποίο συνδέεται άμεσα και οργανικά με την εξυπηρέτηση αλλότριων υπερεθνικών συμφερόντων. Εφεξής, παρά το γεγονός ότι βιώνουμε την πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική περίοδο, υπό την επίφαση της δημοκρατίας, με σύμπαντες τους θεσμούς συντεταγμένους προς τις αδήριτες προσταγές της εκτελεστικής εξουσίας, ο κόσμος καθεύδει τον νήδυμο ύπνο βαυκαλιζόμενος την άμεση μετάβασή του προς την κανονικότητα.

Το συλλογικό πρόβλημα είναι ότι ο λαός δεν έχει συνείδηση και μνήμη, με συνέπεια να καθίσταται εις το διηνεκές έρμαιο της φαιάς προπαγάνδας των μηχανισμών της εξουσίας, οι οποίοι τον αντιμετωπίζουν κατά βούληση και κατά το δοκούν ως πειραματόζωο, εις πάσα έκφανση της ζωής του. Το γε νυν έχον, θίγεται ο πυρήνας του θεμελιώδους δικαιώματος αυτοκαθορισμού προς την υγεία μας, τη σωματική μας ακεραιότητα, δηλαδή στερούμεθα να αποφασίσουμε ελεύθερα για την υγεία μας. Αύριο τι ευαγγελίζεται η πολύφερνη ιθύνουσα τάξη άραγε; Ασφαλώς μετά τα «μπάνια του λαού»!

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

29 ΜΑΪΟΥ 1453 : Η ΠΟΛΙΣ ΕΚΥΡΙΕΥΘΗ...

Τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

νομικού και επιστήμων οικονομικής και κοινωνικής διοικήσεως

Ἀτμόσφαιρα φτιαγμένη ἀπό νοσταλγία. Πόθος γιὰ τὴν Ἑλλάδα ποὺ πάντα μοιάζει τόσο μακρυά. Ἐρχόμενος ἀπό τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας, ὁ χρησμός σφυρηλατεῖ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Οἰκουμένη.

"(..) Ὄλβιοι, οἵ κείνην ἱερὴν πόλιν οἰκήσουσιν ἀκτὴν Θρηικίην τʹ ἔνυγρον παρά τε στόμα Πόντου."

Τὰ Θεόκτιστα Τείχη. Τὸ Μέγα Κάστρο. Ἡ μαρτυρία μιᾶς ἀπαράμιλλης θυσίας, τὸ Μνημεῖο πάνω στὸ ὁποῖο ἀκουμπᾶ ἡ Συλλογικὴ Μνήμη. Ἡ Πόλη. Τὸ καταπληκτικό αὐτό φαινόμενο ἐπιβίωσης τοῦ Γένους.

Ἡ Πολιορκία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα διήρκεσε πενήντα ὀκτὼ μερόνυχτα. Πενήντα ὀκτὼ. Ὀκτὼ τρομερές ἑβδομάδες.

Ὅμως. Ἡ στιγμὴ ὅπου διαφαίνεται πλήρως ἡ τραγωδία, εἶναι μετὰ τὶς 23 Μαΐου, ὅταν ἐπιστρέφει στὴν Πόλη τὸ βενετσιάνικο πλοῖο ποὺ εἶχε στείλει ὁ Παλαιολόγος στὸ Αἰγαῖο. Καμμιὰ χριστιανικὴ δύναμη δὲν εἶχε στείλει βοήθεια.

Δὲν εἴδαμε τίποτε Κωνσταντῖνε, τοῦ εἶπαν οἱ Βενετοί.

Στὸ Αἰγαῖο δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνα δυτικὸ πλοῖο.

Τὰ γεγονότα δὲν ἔγιναν γνωστά στὸν Ἑλληνισμό. Τὰ Χρονικὰ τῆς Πολιορκίας, δὲν μαθεύτηκαν. Μαθεύτηκε ἡ Ἅλωση.

"Ἡ Πόλη ἔπεσε."

Τὰ τῆς πολιορκίας παρέμειναν κλειδωμένα στὶς μεγάλες βιβλιοθῆκες τῆς Δύσης γιὰ νὰ τὰ μελετοῦν οἱ ἐπαΐοντες. Τὰ μάθαμε μετὰ τὸ 1920, μετὰ τὸ 1930. Αἰῶνες μετά.

Τείχη καὶ ρωγμές ποὺ ὅλο χαλνοῦν, κι ὅλο κάτι ἀπομένει. Οἱ Ἥρωες, ὀρθοί φρουροί, ἄφησαν πίσω τους ἀνυπολόγιστης ἀξίας παρακαταθήκη. Ἡ Μνήμη τοῦ Γένους, μὲ τὴν Δύναμη τῆς προφορικῆς παράδοσης κατέγραψε τὴν ἀνείπωτη θυσία. Ἔτσι μαθαίνει ὁ κόσμος τὶ συνέβη. Καὶ συνειδητοποιεῖ ποῦ πρέπει νὰ ἀκουμπήσει. Ποῦ πρέπει νὰ ἐλπίζει. Σὲ ποιοὺς νὰ ἀνάβει τὸ καντήλι τῆς Μνήμης.

Ἡ Ἑλλάδα ἐγκλωβίστηκε στὸ ἑλλαδικὸ κρατίδιο καὶ συνεχῶς συρρικνώνεται. Ἐγκαταλείφθηκε ὁ θεματοφύλακας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Χάθηκε ἡ γέφυρα ποὺ ἕνωνε τὸν ἀρχαῖο μὲ τὸν μεσαιωνικὸ καὶ τὸν μεσαιωνικὸ μὲ τὸν Νέο Κόσμο. Ὅ,τι δὲν βόλευε μπῆκε σὲ παρένθεση καὶ προτάχθηκαν τὰ ἰδεολογήματα τοῦ ἑλλαδισμοῦ.

Καὶ ὅμως. Ὁ Ἀγῶνας τῶν Πολιορκημένων, ποὺ ἐνῶ γνωρίζουν τὸ τέλος καὶ παρὰ ταῦτα ἐπιλέγουν νὰ τηρήσουν τὸν Ὅρκο τῆς Ἀρετῆς, παραμένει τὸ Αἰώνιο Σύμβολο. Ἡ τρεμόσβεστη φλόγα ποὺ μᾶς κάνει νὰ βγαίνουμε ἀπὸ τὶς Συμπληγάδες τῆς πραγματικότητος καὶ νὰ ταξειδεύουμε στὸν Ἑλληνικό Κόσμο.

480 π.Χ. Ὁ Ξέρξης πρὶν ἀπό τὴν μάχη τῶν Θερμοπυλῶν καλεῖ τὸν Βασιλιᾶ τῶν Λακεδαιμονίων Δημάρατο. Τὸν ρωτᾶ ἂν θὰ τολμήσουν οἱ Ἕλληνες νά τοῦ ἀντισταθοῦν.

Καὶ ὁ Δημάρατος τοῦ ἀπαντᾶ.

- Ἡ Ἑλλάδα παλαιόθεν καὶ ὡς τώρα εἶναι ἐφοδιασμένη μὲ Ἀρετὴ ποὺ κερδήθηκε μέ την Σοφία καί τον κυρίαρχο Νόμο. Ὁπλισμένη μὲ αὐτό τὸ Ἦθος ἡ Ἑλλάδα ἀγωνίζεται ἐναντίον τῆς Πενίας καί τοῦ Δεσποτισμοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ἑλληνικό Πνεῦμα.

Τὸ ἴδιο συνέβη καί τὸ 1453. Καὶ ὁ Μεχμὲτ ἔστειλε πρέσβεις στὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. Τοῦ παραχωροῦσε προνόμια καί τοῦ ἔδινε διαβεβαιώσεις πὼς δὲν θὰ πείραζε τὸν πληθυσμὸ μέσα στὰ Τείχη. Ζητοῦσε νά τοῦ παραδώσει τὴν Πόλη. Τὴν πεντηκοστή ἡμέρα τῆς πολιορκίας. Τὴν ἡμέρα Μνήμης τῶν Μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης.

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν σαφής. Δὲν δεχόταν νὰ πληρώσει ὑψηλότερους φόρους ὑποτέλειας. Ἃς κρατήσουν οἱ βάρβαροι ὅλα τὰ κατακτημένα ἐδάφη ποὺ ἔχουν κατακτήσει. Ἀλλὰ τὴν Κωνσταντινούπολη; Ὄχι. Δὲν μποροῦσε νά τὴν παραδώσει.

"Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν."

Ὁ Κωνσταντῖνος εἶχε ἐκφράσει τὴν γνώμη ὅλων.

Στὶς 28 Μαΐου, τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς πολιορκίας, στὶς φρικτὲς ἐκεῖνες κρίσιμες ὧρες λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν τελευταῖα μεγαλοπρεπῆ λειτουργία ποὺ ἔμελλε νὰ τελεσθεῖ στὴν Ἁγία Σοφία, ὁ Βασιλέας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπευθύνεται στοὺς ἄνδρες του. Στοὺς τελευταίους πιστούς. Τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τῶν μεγάλων Ἑλλήνων Ἡρώων. Καὶ ὅτι εἶχε ἀποφασίσει νὰ πεθάνει Ὑπὲρ τοῦ Λαοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Λαό.

“(..)Καλῶς λοιπόν γιγνώσκετε, Ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσαρά τινα ὀφείλομεν κοινῶς πάντες νὰ προτιμήσωμεν τὸν θάνατον μᾶλλον ἥ τὴν ζωήν.

Πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας.

Δεύτερον δὲ ὑπὲρ τῆς Πατρίδος.

Τρίτον δὲ ὑπέρ τοῦ Βασιλέως ὡς Χριστοῦ τοῦ Κυρίου.

Καὶ τέταρτον ὑπέρ Συγγενῶν καὶ Φίλων.

Πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ ἡμέραι παρῆλθον ἤδη ἀφ' ὅτου ὁ ἀλιτήριος σουλτᾶνος ἐλθών ἀπέκλεισεν ἡμᾶς καὶ μετὰ πάσης μηχανῆς καὶ δυνάμεως δὲν ἔπαυσε πολιορκῶν ἡμᾶς καθ' ἡμέραν τε καὶ νύκτα. Τώρα δὲ πάλιν, Ἀδελφοί, μὴ δειλιάσετε, ἐὰν ἔχη πέσει ὀλίγον μόνον μέρος τῶν τειχῶν ἐκ τῶν κρότων καὶ τῶν πληγμάτων τῶν πυροβόλων, διότι ὡς ὑμεῖς βλέπετε, κατὰ τὸ δυνατὸν διωρθώσαμεν πάλιν αὐτό.

Δὲν ἔχω καιρὸν νὰ εἴπω εἰς ὑμᾶς περισσότερα. Γνωρίσατε λοιπὸν τοῦτο. Καὶ ἐὰν ἐκ καρδίας φυλάξητε τὰ ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν, ἐλπίζω εἰς τὸν Θεόν, ὅτι θὰ λυτρωθῶμεν ἡμεῖς τῆς ἐνεστώσης αὐτοῦ δικαίας ἀπειλῆς. Δεύτερον δὲ καὶ ὁ στέφανος ὁ ἀδαμάντινος ἐν οὐρανοῖς ἐναπόκειται ἡμῖν, καὶ μνήμην αἰώνιος καὶ ἄξιος ἐν τῷ κόσμῳ ἔσεται."

Ἦταν πιὰ φανερό. Κάθε πολεμικὴ ἐπιτυχία, κάθε κατόρθωμα, κάθε πράξη Ἀντίστασης εἶχε ἀποκτήσει ἄλλο Νόημα. Τὸ Πνεῦμα εἶχε κυριαρχήσει ἐπὶ τῆς Ὕλης. Ἡ ἐπιλογή τοῦ μαρτυρίου, ἡ ἐπιλογή τῆς Ἐλευθερίας, ἡ προσμονὴ τῆς Ἀνάστασης θὰ ἔσωζε παντοτινὰ τὴν Πόλη.

29 Μαΐου 1453. Λίγο πρὶν τὸ ξημέρωμα. Στὴν θέα τῶν Ἀγαρηνῶν νὰ εἰσέρχονται ἀπὸ τὸ ρῆγμα, βγαίνει μιὰ κραυγὴ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ Κωνσταντίνου.

"Ἡ Πόλις ἐκυριεύθη καὶ ζῶ ἀκόμη;"

Καὶ ὁρμᾶ στὸ κρατερώτατο σημεῖο τῆς μάχης. Ἀνώνυμος μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνωνύμων συμπολεμιστῶν του, ὁ Βασιλιάς πέφτει μπροστὰ στὴν Πύλη ποὺ ὑπερασπιζόταν ἐπὶ πενήντα ὀκτὼ μερόνυχτα. Στὴν Πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ.

Τὸ κῦρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου εἶχε σωθεῖ. Καὶ μαζὶ του, τὸ Ὅραμα τῆς Ἑλλάδος.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ὁ Γαλαξίας τῶν ἐπιφανῶν τοῦ Γένους, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, Βασιλέων, στρατηγῶν καὶ κληρικῶν, πολιτῶν, ἀρχόντων καὶ σοφῶν, ζώντων καὶ νεκρῶν, δὲν παύει νὰ μεταλαμπαδεύει τὸν Τρόπο. Ἡ Ἰδέα, τὸ Πνεῦμα καὶ οἱ Ἀθάνατοι ἐργάτες τοῦ Εἰκοσιένα δικαιώνονται.

Ἀπέναντι στὴν Τυραννία ποὺ φοβερίζει τὴν Ἀνθρωπότητα, ὁ Ἑλληνισμός καλεῖται καὶ σήμερα νὰ σαρκώσει τὸν προαιώνιο ρόλο. Τὴν πραγμάτωση τοῦ Ἀνέφικτου.

Ἡ Ἰδέα ζεῖ.

Ἡ ἀδιάλειπτος Ἱστορική Συνέχεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Πνεύματος.

Τὰ ἀπαράγραπτα Δίκαια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.

Ἡ ἀπό κτίσεως τοῦ Βυζαντίου ἄκαμπτη Ἑλληνικότητα τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Καὶ ἡ Ἐλιά καὶ ὁ Βράχος καὶ ὁ Νόστος. Ὅλα εἶναι Ἐκεῖ.

Ἡ Πόλις σὲ ἀκολουθεῖ.

https://www.newsbreak.gr/stories/210402/29-ma-oy-1453-i-polis-ekyrieythi/

ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΣΥΜΜΟΡΙΑ

Του Σάββα Καλεντερίδη

Το 1995 είχα μεταφράσει από τα τουρκικά ένα βιβλίο του Σελαχατίν Τσελίκ, με τίτλο «Τουρκία – Κράτος Συμμορία».

Τότε ο Τσελίκ κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να αμαυρώσει την εικόνα του τουρκικού κράτους, επειδή είναι Κούρδος.

Τώρα έρχεται η πραγματικότητα, αλλά και Τούρκοι αρθρογράφοι να το δικαιώσουν περίτρανα.

Όπως ο Μπασκίν Οράν, ο οποίος έγραψε το άρθρο «Η στενή σχέση κράτους – μαφίας από την Teşkilat-ı Mahsusa έως σήμερα», που τα λέει όλα.

Ας τον διαβάσουμε: Πρώτον, δύο βασικοί ορισμοί: 1) Κράτος = Νόμιμη εστία ισχύος εξουσίας στη χώρα. Μαφία = Παράνομη εστία ισχύος εξουσίας στη χώρα; 2) Η «επίσημη» αιτιολόγηση που χρησιμοποιείται σε κάθε περίοδο της συμβίωσης κράτους και μαφίας: Για να διασφαλιστεί η επιβίωση του κράτους. Μπορούμε να ξεκινήσουμε τώρα.

Η σχέση κράτους – μαφίας ξεκίνησε από το 1911, από τη διοίκηση της Ενωσης και της  Προόδου, και ενισχύθηκε όταν αποδυναμώθηκε το κράτος, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Με άλλα λόγια, αυτή η σχέση γίνεται πιο ισχυρή και ο ρόλος της μαφίας αναβαθμίζεται, όταν το κράτος χάνει τη δύναμή του.

Φυσικά, ο όρος μαφία υπήρχε μόνο στην Αμερική τότε. Τα παράνομα κέντρα εξουσίας στην Τουρκία είναι γνωστά ως «συμμορίες». Ως απάντηση στη νίκη της Ελλάδας στα Βαλκάνια, αυτές οι εθνικές συμμορίες ασκούνται για να καθαρίσουν τη χώρα από τους Ελληνες και να διασφαλίσουν την επιβίωση του κράτους. Αυτές οι συμμορίες διευθύνονται από τους Τζελάλ Μπαγιάρ και Εσρέφ Κουστιούμπασι στις περιοχές του Μαρμαρά και του Αιγαίου και από τον Τοπάλ Οσμάν στον Εύξεινο Πόντο. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες είτε οδηγούνται στην ενδοχώρα είτε αναγκάζονται να φύγουν από το εξωτερικό.

Σας προτείνω να διαβάσετε το πολύ σημαντικό άρθρο της Ayşe Hür για το Τοπάλ Οσμάν, επειδή είναι πολύ μεγάλο και «βαθύ». Όσον αφορά εμάς εδώ (και ως μάθημα για το παρόν), επιτρέψτε μου να συνοψίσω:

Ο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος κινδυνεύει να σκοτωθεί από τους αντιπάλους του, φέρνει τον Τοπάλ Οσμάν από την Κερασούντα, ο οποίος είναι γνωστός για την τρομοκρατία που άσκησε στους μη μουσουλμάνους του Πόντου.

Όταν όμως ο Τοπάλ Οσμάν σκοτώνει τον βουλευτή Τραπεζούντας Αλί Σιουκρού, που αντιπολιτευόταν τον Κεμάλ, έρχεται η σειρά του και το σώμα του κρεμιέται ακέφαλο στην πλατεία Ουλού της Αγκυρας, για να καθησυχάσει την Εθνοσυνέλευση.

Παρ’ όλα αυτά, το 1925 θα χτιστεί ένας μνημειακός τάφος γι’ αυτόν στο Κάστρο της Κερασούντας, για να έλθει ο ταξίαρχος Βελί Κιουτσούκ, άνθρωπος-κλειδί στις σχέσεις κράτους – μαφίας, να στήσει το άγαλμα του Τοπάλ Οσμάν στην Κερασούντα.

Έτσι τα χρόνια περνούν και η συμβίωση συνεχίζεται, μόνο που μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου πλέον το ίδιο το κράτος γίνεται μαφία.

Ας το δούμε χρονολογικά:

Η Gladio, που ιδρύθηκε από τις ΗΠΑ το 1952 ως οργανισμός αντίστασης στα μετόσπισθεν στην Ιταλία και χρηματοδοτήθηκε από τη CIA, εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, και φυσικά στην Τουρκία. Το πρώτο όνομα αυτής της οργάνωσης, που θα λειτουργήσει πρώτα ενάντια στον κομμουνισμό και στη συνέχεια ειδικά ενάντια στους Κούρδους, το 1953 είναι πολύ αθώο: Συμβούλιο Επιθεώρησης Επιστράτευσης. Μόνο το 1975 ο πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ έμαθε για την ύπαρξη αυτής της επίσημης συμμορίας, η οποία ονομάστηκε Τμήμα Ειδικού Πολέμου υπό το Γενικό Επιτελείο. Οταν η CIA έκοψε τη χρηματοδότησή της, λόγω του εμπάργκο των ΗΠΑ, ο τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου ζήτησε χρήματα από τα μυστικά κονδύλια και τότε έμαθε ο πρωθυπουργός την ύπαρξή της.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 γίνεται το πραξικόπημα. Εδώ φτάνουμε σε μια από τις σημαντικές συνέπειες του στρατιωτικού νόμου: Το γεγονός ότι τα ναρκωτικά άρχισαν να μεταφέρονται από τα ανατολικά προς τα δυτικά, αυτή τη φορά με στρατιωτικά οχήματα, κατέστησε πιο εύκολη τη μεταφορά τους προς την Ευρώπη. Αυτή είναι επίσημα η μετατροπή του ίδιου του κράτους σε συμμορία. Αυτό που ξεκίνησε τότε δεν έχει σταματήσει ποτέ.

Από την άλλη πλευρά, όπως η μαφία απάγει, βασανίζει και σκοτώνει «όταν χρειάζεται», το ίδιο κάνουν και τα όργανα και τα στελέχη του κράτους. Τη δεκαετία του 1990 οι άνθρωποι συλλαμβάνονταν από κουκουλοφόρους, οδηγούνταν με δεμένα τα μάτια σε ερημικά μέρη, ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν. Εκατοντάδες «ανεξιχνίαστα» εγκλήματα. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι άνθρωποι αναγκάζονται να γίνουν πράκτορες με απειλές. Η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική στις μέρες μας. Οι απαγωγές έχουν πλέον μετατοπιστεί από ανατολικά σε δυτικά, για παράδειγμα στην Αγκυρα, και τώρα γίνονται με πιο μοντέρνα και ακριβά αυτοκίνητα. Αλλά τα υπόλοιπα είναι τα ίδια: Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συλλόγου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, 35 άτομα απήχθησαν έτσι το 2017-18 και αφέθηκαν στη συνέχεια σε διαφορετικά μέρη μετά την ανάκριση. Εκείνοι που βασανίστηκαν και το δήλωσαν το διάστημα μεταξύ 01/01/2015 και 30/04/2021 ήταν 4.141 άτομα και τα περισσότερα παράπονα ήταν το 2019.

Σε περιπτώσεις που αυτές οι περιπτώσεις αναφέρονται στα μέσα ενημέρωσης, η εξήγηση είναι αυτόματη: Είτε οι τρομοκράτες του PKK έχουν συλληφθεί είτε ένα μέλος του FETO. Έτσι, όλα γίνονται και πάλι για την επιβίωση του κράτους, άρα όλα καλά. Οταν μετά τη Γενοκτονία οι Αρμένιοι με τον Ασάλα άρχισαν να σκοτώνουν Τούρκους διπλωμάτες, και πάλι γίνεται επίκληση της επιβίωσης του κράτους. Για τον σκοπό αυτό, και πάλι η μαφία (για παράδειγμα, ο Abdullah Çatlı) προσκαλείται στο καθήκον από το κράτος, μέχρι που τον Νοέμβριο του 1996 ξέσπασε το σκάνδαλο Σουσουρλούκ.

Η διαφορά του περιστατικού του Σουσουρλούκ με τα βίντεο του Σεντάτ Πεκέρ είναι ότι τότε έγιναν προσπάθειες από τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη να διαλευκανθεί η υπόθεση αμέσως.

Όμως, ενώ το κράτος χρησιμοποιεί τη μαφία για τους δικούς του λόγους, υπάρχει επίσης και η πλευρά της μαφίας: Οταν βλέπει ότι το κράτος τη χρειάζεται τόσο πολύ, αρχίζει να χρησιμοποιεί το κράτος για την προστασία της χρησιμοποιώντας κάθε είδους μεθόδους, ιδίως δωροδοκία, και φυσικά χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία της «επιβίωσης του κράτους».

Και στο τέλος βγαίνει το «πράγμα». Οπως στην τρέχουσα περίπτωση της μετάβασης στη Βενεζουέλα, υποτίθεται, για «ανθρωπιστική» βοήθεια, όπως η δωρεά υγειονομικού υλικού για τον κορονοϊό. Όμως, όταν έγινε εκείνη η αποστολή, ο αριθμός των κρουσμάτων στην Τουρκία ήταν 31.807 και στη Βενεζουέλα ήταν 307 (υπονοεί ότι η αποστολή έγινε για να μεταφερθούν στην επιστροφή ναρκωτικά, δηλαδή κοκαΐνη).

Ας μιλήσουμε για τη δύσκολη πλευρά: Τα χρήματα που δαπανήθηκαν από τα απόρρητα κονδύλια, για να καλύψουν τις ανάγκες αντιμετώπισης του Κουρδικού στο εσωτερικό και του Αρμενικού στο εξωτερικό, κουρδικά (εσωτερική πολιτική) και τα αρμενικά (εξωτερική πολιτική), είναι πολύ περισσότερα από αυτά που απαιτούνταν για τη δημοκρατική αντιμετώπισή τους. Για παράδειγμα, τα χρήματα που καταβάλλονται ετήσια σε εταιρίες πίεσης στις ΗΠΑ.

Γιατί συμβαίνει όλο αυτό; Επειδή δημιουργήθηκε μια άφθαρτη γέφυρα μεταξύ της υποτιθέμενης επιβίωσης του κράτους και των κερδών της μαφίας.

Ωστόσο, αρκεί να ενισχύσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση σε ολόκληρη την Τουρκία προκειμένου να επιλύσουμε το Κουρδικό Ζήτημα, το οποίο είναι το μεγαλύτερο εσωτερικό πρόβλημα της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, αυτό αναφέρεται στις διατάξεις των άρθρων 39/4 και 5 της Συνθήκης της Λωζάννης.

Η λύση του αρμενικού ζητήματος, το οποίο είναι το μεγαλύτερο εξωτερικό πρόβλημα της Τουρκίας, είναι η εξής δήλωση: «Η Δημοκρατία της Τουρκίας δεν έχει καμία ευθύνη για το κακό που διαπράχθηκε κατά την οθωμανική περίοδο. Λυπούμαστε όμως που δεν έχουμε εκφράσει τη λύπη μας μέχρι τώρα. Θα κάνουμε συμβολικές πληρωμές στους νόμιμους κληρονόμους εκείνων που χάθηκαν τότε». Έτσι, όταν λυθούν το Κουρδικό και το Αρμενικό, θα απαλλαγούμε και από τη μαφία. Πιστεύετε ότι θα ήταν κακό;

https://www.newsbreak.gr/apopseis/210065/ex-idion-ta-veli-gia-to-kratos-symmoria/

ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΧΙΑ ΛΟΓΙΑ

Του Δημητρίου Νατσιού

Δασκάλου Κιλκίς

«Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας». Μάλιστα. Είναι η μόνιμη επωδός των ανυστάκτων φρουρών της υγείας μας. Το ποικιλώνυμο πολιτικό κυβερνολόι, τι έχασε, εν μέσω πανδημίας και χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στην κοινότοπη φράση; Μειώθηκε ο μισθός τους ή απαγορεύονται οι μετακινήσεις τους; Τι έχασαν, ξαναρωτώ, που θα το πάρουν πίσω;

Έχασαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι απλοί ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ζουν με τις ελεημοσύνες του κράτους, μη επιστρεπτέες… κακομοιριές, μοιρασμένες και αυτές με άδικα εν πολλοίς κριτήρια. Κόποι χρόνων κατεδαφίστηκαν. Αξιοπρέπειες τσαλακώθηκαν. Όνειρα ματαιώθηκαν. Γενοτόπια ερημώθηκαν. Γονείς γέροντες αφέθηκαν σε παγερή μοναξιά και φόβο για τα μελλούμενα, χωρίς την παρουσία των παιδιών τους, που είναι παρηγοριά τους και ελπίδα. Η κ. Μπακογιάννη μας βεβαιώνει ότι θα πάει στην Κρήτη το Πάσχα, «βρέξει-χιονίσει». Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία περί τούτου. Νυχθημερόν παρελαύνουν από τις τηλεοπτικές οθόνες οι κολοκυθολογούντες εν πολλοίς ειδικοί και παραπολιτικοί, με εξασφαλισμένη την άνεση μετακινήσεων, και μας απειλούν για το Πάσχα, αν δεν υπακούσουμε στις οδηγίες τους. Καλά λέει η παροιμία «να φοβάσαι από καινούργιο άρχοντα και παλιό διακονιάρη». Διάφοροι που το επάγγελμά τους λήγει σε «λόγος», εν μέσω αυτών και αρκετοί μπουρδολόγοι, τιποτολόγοι, αερολόγοι, «πάσχοντες εξ ελαφρότητος και ρεκλαμομανίας», που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης, «οι καινούργιοι άρχοντες», στήνονται στα κεντρικά δελτία και με ύφος χιλίων πιθήκων, ηδονιζόμενοι μικροχαιρέκακα για την πρόσκαιρη εξουσία του λόγου τους, εξαπολύουν τις ερεβώδεις, ζοφερές προβλέψεις και φοβέρες τους: φρόνιμα, γιατί το Πάσχα θα σας κλειδώσουμε.

Να επανέλθω στην προλογική σκέψη. Ο Πλάτων στον Μενέξενο γράφει: «Πολιτεία γαρ τροφή των ανθρώπων εστίν, η μεν αγαθών, η δ’ εναντία κακών», (238d) δηλαδή, η πολιτεία είναι τροφός και παιδαγωγός των ανθρώπων. Η καλή πολιτεία πλάθει ωραίους, αγαθούς πολίτες, η κακή πολιτεία εκφαυλίζει και τους πολίτες. Ο λαός διδάσκεται με το παράδειγμα και όχι με παχιά λόγια, έτσι φιλοτιμείται και είναι έτοιμος για θυσίες. Αν, αντί για τα 5 ή 6 χιλιάρικά μηνιαίως που λαμβάνουν φανερά οι βουλευτές και λοιποί υψηλόβαθμοι, μειωνόταν στο ένα τρίτο οι αποδοχές τους, στα 2 χιλιάρικα, αυτό δεν θα ήταν ένα υγιές μήνυμα; Τι απώλειες είχαν εν μέσω καραντίνας; Καμμία. Ίσα ίσα γλίτωσαν τα τραπεζώματα, τις κοπές βασιλόπιτας, τα εορταστικά κεράσματα, τις μετακινήσεις στα εκλογικά τους ποιμνιοστάσια. Αλλά, κυρίως, θα έδιναν το παράδειγμα: Συμπάσχουμε. Τι έπραττε ο Καποδίστριας;

Ο γιατρός του, βλέποντάς τον τόσον καταβεβλημένο από τους αδιάκοπους μόχθους και αγώνες, του συνέστησε αυστηρά ότι έπρεπε να βελτιώσει την τροφή του. Και ο Καποδίστριας απάντησε: “Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής, παρά μόνον τότε όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινά”.
Το Πανελλήνιο και η Γερουσία δύο φορές ψήφισαν τον μισθό που έπρεπε να δίνεται στον Κυβερνήτη. Και τις δύο φορές ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό. Να θυμίσω και το βίο και την πολιτεία του Πλαστήρα;

 Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει: «Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας “ΦΙΞ” ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλά αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω; σκάβω για να καλοτρώγω;…».

Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:

Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!».

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσκισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

– Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.

– Μα θα προσβληθεί.

– Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

 Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». (Καμμιά 20ριά ορφανά της Μικρασίας τα βοήθησε να ορθοποδήσουν, τα μεγάλωσε και τα προίκισε). Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

https://www.antibaro.gr/article/30469

«ΠΑΚΕΤΟ» ΚΑΙ ΠΙΣΩ : ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΑΛΑ...ΙΣΠΑΝΙΚΑ

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Η μεταναστευτική κρίση στην Ισπανία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη δική μας στον Έβρο και στα ελληνικά νησιά. Ενθαρρύνεται από μια γειτονική χώρα που λειτουργεί ως βάση φιλοξενίας και ως ορμητήριο των επίδοξων εποίκων, εκδηλώνεται σε παραμεθόριες περιοχές ξαφνικά, σαν ένα γιουρούσι αφιονισμένων χούλιγκαν, και λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού εκβιασμού αυξομειούμενης έντασης.

Οι λαθρομετανάστες, όπως και στην Ελλάδα, μπορούν να φτάσουν στο ισπανικό έδαφος είτε κολυμπώντας είτε διασχίζοντας τάφρους και σκαρφαλώνοντας φράχτες. Η μεγάλη διαφορά είναι, όμως, ότι η Ισπανία, ως χώρα που σέβεται τον εαυτό της, «δεν μασάει». Τους μαζεύει και τους ξαναστέλνει «πακέτο» από εκεί που ήρθαν. Χωρίς φυσικά να ακουστεί «κιχ» στα ευρωπαϊκά κομμωτήρια όπου χτενίζονται η Ούρσουλα και οι άλλες κυρίες της Επιτροπής, αρμόδιες για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των λαθραίων.

Μια άλλη διαφορά είναι ότι η «μπούκα» Μαροκινών και άλλων στην ισπανική επικράτεια γίνεται σε πρώην αποικιακό έδαφος. Στη Βόρεια Αφρική και όχι στην Ευρώπη. Επιπλέον, το Μαρόκο έχει τις διαφορές του με τη Μαδρίτη, τσακώνεται κατά καιρούς για αυτές τις εναπομείνασες «κτήσεις», γκρινιάζει για την ανοχή των Ισπανών στους ενόπλους του αποσχιστικού μετώπου Πολισάριο, αλλά δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή.

Η Θέουτα, που σήμερα είναι το θέατρο των «καταδρομικών» επιχειρήσεων χιλιάδων λαθρομεταναστών, είναι μια αυτόνομη ισπανική πόλη που βρίσκεται σε αφρικανικό έδαφος, ακριβώς απέναντι από το Γιβραλτάρ. Για τους Μαροκινούς, αυτή η ισπανική «νησίδα» και η Μελίγια ανατολικότερα θεωρούνται τμήματα της δικής τους επικράτειας, αλλά φυσικά οι κάτοικοι επιθυμούν να παραμείνουν υπό την κυριαρχία της Ισπανίας και να θεωρούνται πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε μια μορφή άσκησης πολιτικής πίεσης, το Μαρόκο «άνοιξε την κάνουλα» στις ορδές όλων αυτών των επίδοξων λαθροεισβολέων, που έρχονται όχι μόνο από το Μαγκρέμπ, αλλά απ’ όλες τις γωνιές της Αφρικής, όπως μαρτυρούν τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους. Είναι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, άντρες στρατεύσιμης ηλικίας που δεν έχουν καμία σχέση με πρόσφυγες. Και, φυσικά, είναι όλοι μουσουλμάνοι.

Η Ισπανία, λοιπόν, όταν είδε ότι η «μπούκα» παίρνει διαστάσεις μικρού μεταναστευτικού τσουνάμι, κατέβασε στην Αφρική τη στρατιωτική αστυνομία με κάτι στειλιάρια ίσα με το μπόι μου και άρχισε την… περιποίηση. Δεν υπήρχε κάτι σε «Ποιος είστε; Τι είστε; Από πού μας ήρθατε;». Μάζεμα και «πακέτο» πίσω. Δεν πρόλαβαν δηλαδή οι αφιχθέντες να καθίσουν στην ουρά πίσω από το γκισέ για τις αιτήσεις ασύλου, προκειμένου να ξεδιπλώσουν την ιστορία τους: «Είμαι ο Αχμέντ από την τάδε εμπόλεμη ζώνη, γεννήθηκα τότε, έχασα το διαβατήριό μου και αιτούμαι καθεστώς διεθνούς προστασίας». Και, φυσικά, δεν υπήρξαν επιτροπές με γραμματείς, διερμηνείς και φαρισαίους από τις ΜΚΟ για να κρίνουν το αίτημα του…καημένου του Αχμέντ, που στο μεταξύ θα έπρεπε και κάπου να φιλοξενηθεί.

Το καλαμπούρι, λοιπόν, στη Θέουτα κόπηκε νωρίς. Από τους 6.000 που κατάφεραν σε πρώτη φάση να περάσουν, τα 2/3 απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και έπεται συνέχεια.

Η ισπανική κυβέρνηση, δηλαδή, κάνει αυτό που νομίζει ότι εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Λογοδοτεί μόνο στον λαό που την ψήφισε.

Στις Βρυξέλλες η αρμόδια επίτροπος για τους Μετανάστες, αυτό το απεχθές «μπουλντόγκ» που κάθε λίγο και λιγάκι «γαβγίζει» στον Μηταράκη, κάνοντάς τον να ιδρώνει από τον φόβο του, παρίστανε ότι δεν είδε. Μόνο συγχαρητήρια που δεν έδωσε στους Ισπανούς για τις απελάσεις.

Ξέρετε, λοιπόν, ποια είναι η μεγάλη διαφορά; Ότι η Ελλάδα δεν διανοείται να απελάσει ούτε μύγα. Δέχεται αιτήσεις χορήγησης ασύλου απ’ ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, από όλους όσοι πατούν το πόδι τους παράνομα σε ελληνικό έδαφος. Τους φιλοξενεί μέχρι να αποφασίσουν τα «αρμόδια όργανα», τους σκορπίζει σε όλη την ενδοχώρα και μετά, για όσους οι αιτήσεις απορριφθούν, εκλιπαρεί την Τουρκία να τους πάρει πίσω, βάσει μιας συμφωνίας που έχει καταντήσει ανέκδοτο.

Οταν στην κρίση του 2020 κατάφεραν να περάσουν στον Εβρο αρκετές εκατοντάδες λαθραίοι, η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα τους μαντρώσει, θα τους δικάσει και θα τους στείλει «πακέτο» πίσω. Ουδέν ψευδέστερο. Υποχρεώθηκε όχι μόνο να τους κρατήσει, αλλά να εξετάσει και τα αιτήματά τους για χορήγηση ασύλου. Το απαίτησε η Σουηδέζα επίτροπος-μπουλντόγκ, που σήμερα κάνει το κορόιδο για τις μαζικές απελάσεις αλά…ισπανικά!

Η Ισπανία, λοιπόν, δεν καλοδέχτηκε τους λαθραίους για να αρχίσει να τους μοιράζει δεξιά και αριστερά, δίπλα στα σπίτια των Ισπανών, όπως ακριβώς κάνει στα μουλωχτά η ψοφοδεής ελληνική κυβέρνηση. Τους έστειλε από εκεί που ήρθαν, γιατί το ζήτημα άπτεται της εθνικής ασφάλειας και δεν επιδέχεται «συλλογικής», τάχα μου, αντιμετώπισης από τα κομμωτήρια των Βρυξελλών, με τους Σχοινάδες, τις Ούρσουλες και τους άλλους χρυσοκάνθαρους.

Η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει και προφανές ζήτημα εδαφικής επιβουλής από τους απέναντι, γιατί στρώνει το χαλί σε όποιον λαθραίο καταφέρνει να περάσει τα σύνορα; Γιατί δέχεται να υποβάλλουν αίτηση ασύλου άνθρωποι άγνωστης ταυτότητας, χωρίς διαβατήρια, αλλά με κινητά τελευταίας τεχνολογίας, στα οποία «ξέχασαν» να σκανάρουν έστω ένα πιστοποιητικό γέννησης;

Είναι πραγματικά μεγάλο μυστήριο αυτή η ελληνική πλειοδοσία «ανεκτικότητας» στη μαζική παράνομη μετανάστευση, που αποτελεί πλέον εθνική απειλή. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε ότι υπαγορευόταν από τις ιδεολογικές εμμονές ενός παρωχημένου αριστερού διεθνισμού. Στην περίπτωση της «κεντροδεξιάς» Νέας Δημοκρατίας, πώς εξηγείται; Φοβάται ο Μητσοτάκης μην του τραβήξουν το αυτί οι Γερμανοί; Αν λογοδοτεί πρώτα σ’ αυτούς, καλό θα ήταν να το πει και σ’ αυτούς που τον ψηφίζουν.

Εκτός κι αν η βαλίτσα πάει ακόμη μακρύτερα. Μήπως στο μυαλό του αυτή είναι η λύση για το Δημογραφικό; Κάτι τέτοιο ξεστόμισε μια μέρα στη Βουλή, αναπτύσσοντας τη θεωρία αντικατάστασης πληθυσμών μέσω…φυλετικού «μπολιάσματος». Σωστή σκέψη, υπό μια έννοια. Δεν έχει σημασία τι γλώσσα θα μιλάμε – να υπάρχει εργατικό δυναμικό για τα ηλεκτρικά πατίνια που θα φτιάχνουμε στο μέλλον…

https://www.newsbreak.gr/apopseis/208656/paketo-kai-piso-apelaseis-ala-ispanika/

ΤΟΥΡΚΙΑ : ΚΡΑΤΟΣ «ΜΑΦΙΑ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΛΑΩΝ

Του Σάββα Καλεντερίδη

Την Τετάρτη 19 Μαΐου είναι η επέτειος της απόβασης του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό, οπότε αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της περιοχής του Πόντου

Μιας γενοκτονίας που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια οι Τούρκοι, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, γιατί αυτό επιβάλλει η διατήρηση του κράτους τους, ενός κράτους «μαφία», που συνεχίζει να διαπράττει γενοκτονίες, τη φορά αυτή στους Κούρδους, σουνίτες και γεζιντί, στο Αφρίν, στο Γκίρε Σπι-Σερεκάνιγιε και το Σενκάλ.

Μιας γενοκτονίας που υπερασπίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ακαδημαϊκών και μεγάλο μέρος των πολιτικών, οι οποίοι θεωρούν ότι να διεκδικείς τη δικαίωση των νεκρών και την καταδίκη των δολοφόνων τριών λαών είναι εθνικισμός και πρόβλημα στην εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία.

Τις τελευταίες ημέρες είναι σε εξέλιξη ένας πόλεμος μεταξύ των φατριών της μαφίας στην Τουρκία, όπου αρχιμαφιόζοι εγκληματίες και πολιτικοί είναι σφιχταγκαλιασμένοι, σε σημείο που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τον μαφιόζο από τον πολιτικό.

Στον πόλεμο αυτόν εμπλέκεται και ο ίδιος ο Ερντογάν, αφού το… πουλέν του, ο αρχιμαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ, που του διοργάνωνε προεκλογικές συγκεντρώσεις, είναι αυτός που άνοιξε τον πόλεμο στον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, ένα «αστέρι» της κλίκας του Μεχμέτ Αγάρ, πρώην υπουργού Εσωτερικών και Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις της Τανσού Τσιλέρ, με θανάτους χιλιάδων Κούρδων πατριωτών στην πλάτη του, ενώ πέρασαν από τα «χέρια» του τόνοι και τόνοι ηρωίνης που κατέληξαν στις φλέβες νέων της Ευρώπης.

Για το θέμα της εγκληματικής δράσης της μαφίας, που εκτελούσε εντολές του κράτους την περίοδο της γενοκτονίας, και ειδικά μετά το 1919, όταν ο Κεμάλ έδωσε εντολή στον Τοπάλ Οσμάν να εφαρμόσει την «τελική λύση» στο θέμα των Ελλήνων του Πόντου, αλλά και της μαφίας που κυβερνά σήμερα την Τουρκία, το εξαιρετικό ahvalnews δημοσίευσε συζήτηση που είχε ο αρχισυντάκτης του Ahval, Yavuz Baydar, με τον καθηγητή Baskın Oran, στην οποία έβαλε τον τίτλο «Για να κατανοήσουμε το σημερινό τρίγωνο μαφίας – πολιτικής – κράτους πρέπει να κοιτάξουμε τον Τοπάλ Οσμάν».

Ακολουθεί το σχετικό δημοσίευμα:

«Ο αρχισυντάκτης του Ahval, Yavuz Baydar, και ο καθηγητής Baskın Oran συζήτησαν το τρίγωνο μαφίας – πολιτικής – κράτους στην Τουρκία, σχολιάζοντας τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο YouTube από τον αρχηγό της συμμορίας οργανωμένου εγκλήματος Sedat Peker.

Στην αρχή της συζήτησης, ο Yavuz Baydar μίλησε για την 40ή επέτειο από την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’ από τον μαφιόζο και μέλος της συμμορίας των Γκρίζων Λύκων Μεχμέτ Αλί Αγτσά, και υπενθύμισε ότι ο πρώτος εισαγγελέας της υπόθεσης Ilario Martella είχε πει ότι και ο μαφιόζος Οράλ Τσελίκ ήταν παρών στην επιχείρηση δολοφονίας του Πάπα.

Ο Yavuz Baydar τόνισε ότι τα ονόματα πολιτικών, όπως οι Mehmet Ağar, Süleyman Soylu, Sezgin Baran Korkmaz, που κατονομάζει στα βίντεο όπου μιλά ο Sedat Peker, εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες.

Ο Baskın Oran, από την πλευρά του, υπενθύμισε ότι, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Σουσουρλούκ, παραιτήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών, πολλοί άνθρωποι δικάστηκαν και μια ομάδα από αυτούς πήγε στη φυλακή. Τότε, η κυβέρνηση και το κράτος, όταν αποκαλύφθηκε η εμπλοκή τους σε εγκληματικές ενέργειες, αισθάνθηκαν την ανάγκη να κάνουν κάτι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τώρα, όμως, με τον Ερντογάν, ύστερα από τόσες αποκαλύψεις, όλοι κάνουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Στη συνέχεια, ο Baskın Oran είπε ότι η μαφία εισήλθε στο κράτος λόγω της ανάγκης που είχε το κράτος να σταματήσει τις προσπάθειες των Αρμενίων για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Ο καθηγητής είπε ότι το κράτος στρατολόγησε μέλη εγκληματικών συμμοριών για να εξουδετερώσει τη δράση του ASALA, που σκότωνε Τούρκους διπλωμάτες. Ο Οράν είπε ότι τα άτομα που στρατολογήθηκαν από τις τάξεις της μαφίας στη συνέχεια έγιναν κρατικοί υπάλληλοι και μπήκαν στη μισθοδοσία του κράτους.

Ο Yavuz Baydar, από την άλλη πλευρά, υπενθύμισε τα γεγονότα της δολοφονίας φοιτητών από τους Γκρίζους Λύκους, τη δεκαετία του 1970, και δήλωσε ότι η μαφία είχε εισέλθει από τότε στο κράτος, με βάση τη δήλωση του στρατηγού Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου, στελέχους της Διοίκησης Ανορθόδοξου Πόλεμου του τουρκικού γενικού επιτελείου.

Στη συνέχεια, ο Οράν τόνισε ότι είναι σημαντικό να γίνει η περιγραφή της μαφίας. Είπε για το θέμα: “Η μαφία είναι μια εγκληματική οργάνωση που φαίνεται ότι είναι ενάντια στο κράτος, η οποία όμως δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς το κράτος. Εμφανίζεται στο προσκήνιο όταν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα το κράτος”. Δηλαδή, λειτουργεί σαν συμπληρωματική του δύναμη.

Ο καθηγητής είπε ότι η μαφία γίνεται ισχυρότερη εάν το κράτος έχει δυσκολίες να φέρει σε πέρας την αποστολή του και τόνισε ότι, όταν μέλη της προσλαμβάνονται στο κράτος, τότε το οργανωμένο έγκλημα γίνεται ανίκητο.

Ο Οράν είπε ότι το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, όπου βρέθηκαν στο ίδιο αυτοκίνητο ο βουλευτής του DYP Sedat Bucak, ο αναπληρωτής αρχηγός της αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης Hüseyin Kocadağ και ο μαφιόζος που ήταν στην υπηρεσία του κράτους, με γραφείο στην τουρκική Βουλή, Abdullah Çatlı, αποτελεί παράδειγμα της τριγωνικής σχέσης μαφίας – πολιτικής – κράτους.

Όμως, ενώ τότε αποκαλύφθηκε αυτή η σχέση, στην περίπτωση του σκανδάλου που ξέσπασε με τη σύγκρουση Πεκέρ, από τη μια πλευρά, και Σουλεϊμάν Σοϊλού και Μεχμέτ Αγάρ από την άλλη, δεν αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα η τριγωνική σχέση, επειδή δεν υπήρχε κάποιο δυστύχημα και επειδή δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αποκάλυψη αυτής της σχέσης.

Ο Yavuz Baydar ανέφερε αργότερα ότι, μετά το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, έγιναν κάποιες εκκαθαρίσεις στο κράτος και τη θέση των μαφιόζων και των Γκρίζων Λύκων πήραν άτομα που ανήκαν στην κοινότητα του Γκιουλέν.

Όμως, μετά τον διωγμό που ξεκίνησε εναντίον του Γκιουλέν, η παλιά ομάδα του Σουσουρλούκ επέστρεψε στα λημέρια της στο κράτος.

Ο καθηγητής Οράν αναφέρθηκε στην περίπτωση του σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου Τοπάλ Οσμάν ως παράδειγμα σχέσης της μαφίας με τον ίδιο τον αρχηγό του κράτους. “Θα δώσω ένα παράδειγμα από τις ημέρες που ιδρύθηκε το Κοινοβούλιο στην Αγκυρα. Υπήρχε τότε ο Τοπάλ Οσμάν, ο εγκληματίας της Κερασούντας, ένας τυπικός σαδιστής. Είναι γνωστός για την καύση ζωντανών μη μουσουλμάνων στον λέβητα του πλοίου. Αυτό το ομολογούν και οι συγγραφείς που ήταν δίπλα στον Κεμάλ. Εν τω μεταξύ, ο Μουσταφά Κεμάλ πασάς έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός για να διατηρηθεί στη ζωή. Ανησυχούσε πολύ, επειδή γνώριζε ότι τα μέλη της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου ήταν… μανούλες στις δολοφονίες. Γι’ αυτό ανέθεσε καθήκοντα φρουράχου στον Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος μετακόμισε με τη συμμορία του στο προεδρικό μέγαρο. Ωστόσο, αυτή η μαφία δεν μπορούσε να καθίσει σε ησυχία. Αυτός ο Τοπάλ Οσμάν σκότωσε τον βουλευτή Τραπεζούντας Αλί Σιουκρού, επειδή έκανε αντιπολίτευση στον Κεμάλ. Αμέσως μετά, ο Μουσταφά Κεμάλ πασάς σκότωσε τον Τοπάλ Οσμάν”».

Εδώ τελειώνει η συζήτηση των Μπαϊντάρ και Οράν, χωρίς όμως να πουν ότι ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν αυτός που διέταξε τον Τοπάλ Οσμάν να σκοτώσει τον πολιτικό του αντίπαλο Αλί Σιουκρού.

Μετά, όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα του Αλί Σιουκρού και εμφανίστηκαν μάρτυρες που τον είδαν να μπαίνει στο σπίτι του Τοπάλ Οσμάν, ο Κεμάλ, φοβούμενος αποκαλύψεις, σκότωσε το τέρας της Κερασούντας.

Αυτή είναι μέχρι σήμερα η εικόνα της Τουρκίας – ένας μηχανισμός που λειτουργεί στην τριγωνική σχέση μαφίας – πολιτικής – κράτους και συνεχίζει τις εγκληματικές πολιτικές εναντίον των λαών.

Ο μοναδικός δρόμος για να σταματήσει αυτή η εγκληματική δράση είναι η διεθνοποίηση της γενοκτονίας.

Ελπίζουμε ο κ. Δένδιας, όταν υποδεχθεί τον Τσαβούσογλου στην Αθήνα, να του τονίσει και αυτό το θέμα.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/206498/toyrkia-kratos-mafia-enantion-laon/