ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ - ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ε.α. ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΗΝΑΓΙΑ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ  Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ * Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και τοτ. 210 3638435

www.hellasbooks.gr και

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΛΑΣΓΟΣ : http://ekdoseispelasgos.blogspot.gr/

e-mail:acroceramo@hellasbooks.gr

  facebook: ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Σε αυτό το βιβλίο έγινε προσπάθεια να διερευνηθεί ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας του Tayyip Erdogan που είχε ως συνέπεια, τη δημιουργία πόλωσης στο εσωτερικό της χώρας, την κατάρρευση της διαδικασίας επίλυσης του κουρδικού προβλήματος, την απόπειρα ενός πραξικοπήματος, την εισβολή στη Συρία, καθώς επίσης την όξυνση των σχέσεων της Άγκυρας με τη Δύση.
Η εικόνα που προκύπτει από τα στοιχεία που παρατέθηκαν είναι ότι, ο Τούρκος πρόεδρος Δημοκρατίας: α. Ενεργεί στο εσωτερικό της χώρας του ως ένας εκλεγμένος δικτάτορας, β. Έθεσε τις βάσεις δημιουργίας μιας νέας γενεάς, της ερντογανικής γενεάς, που θα ασπάζεται νέα ιδεολογικοπολιτικά στερεότυπα. γ. Θεωρεί ότι, η Τουρκία ευρίσκεται αντιμέτωπη με μια σύντονη και έντονη επίθεση που προέρχεται από κάθε κατεύθυνση και επιβουλεύεται την ανεξαρτησία και το μέλλον της.
Ειδικότερα, περιγράφεται η ιδεολογική και πολιτική δομή, η σκληρή ισχύς (hard power), τα γεωπολιτικά οράματα, η δημογραφική ισχύς, καθώς επίσης ο στρατηγικός σχεδιασμός και η διεξαγωγή των επιχειρήσεων της Τουρκίας στη Συρία και το βόρειο Ιράκ.
Επιπρόσθετα, παρατίθενται τα εξαγόμενα συμπεράσματα και οι προβληματισμοί που δημιουργούνται για την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες κρίνεται σκόπιμο να λάβουν υπόψη τέσσερεις παράγοντες για την ενάσκηση της εξωτερικής τους πολιτικής: τη ρητορική του Tayyip Erdogan για την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης, τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, καθώς επίσης την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Επισημαίνεται ότι, οι προβληματισμοί αυτοί προκύπτουν από το νέο δόγμα της Άγκυρας "και στο πεδίο των επιχειρήσεων και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων", από την αναθεωρημένη αντίληψη της περί εθνικής ασφάλειας, από τη διαπίστωση ότι, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν αποσύρονται από τις χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές, στις οποίες έχουν επιβάλει αυθαίρετα ή μη την παρουσία τους, καθώς επίσης από την επιχειρηματολογία και την προπαγάνδα της Άγκυρας για το καθεστώς των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Όλα τα στοιχεία του βιβλίου αποτελούν προϊόν προσωπικής έρευνας του συγγραφέα και διακρίνονται για την αυθεντικότητά τους δεδομένου ότι, προέρχονται αποκλειστικά από τουρκικές πηγές όπως, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, τηλεοπτικές εκπομπές, κέντρα στρατηγικών μελετών, καθώς επίσης αναλύσεις και συνεντεύξεις Τούρκων πολιτικών, ανωτάτων αξιωματικών ε.α., δημοσιογράφων, διεθνολόγων κ.λπ. Ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι μελετητές της Τουρκίας θα διαπιστώσουν ότι, αυτό αποτελεί μια αξιόπιστη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηθεί κάθε μελλοντική πληροφορία που θα συλλέγεται από άλλες πηγές 
 

ΠΟΛΙΤΕΙΑ 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑΣ

Το χωριό της Τριανταφυλλιάς σήμερα

Από το βιβλίο:  H Σλαβική Επιρροή - Μοιράρχου Κ. Αντωνίου

Το Κ.Κ.Ε., συνεπές προς τας εντολάς των αυθεντών του Σλάβων και διά να δημιουργήση τέλειον Μακεδονικόν ζήτημα εις βάρος της Ελλάδος, απεφάσισε την δημιουργίαν σλαυοφώνων (Βουλγαρικών) σχολείων εν τη Δυτική Μακεδονία, με τον σκοπόν όπως χρησιμοποίηση ως διδακτικόν προσωπικόν, τους Μακεδόνας δημοδιδασκάλους.

    Εκάλεσε λοιπόν, την 12-10-1944, εις συνέδριον, εις το χωρίον Πολυπόταμος, εις το όποιον έλαβον μέρος Έλληνες δημοδιδάσκαλοι και οι Βούλγαροι Σιμητζήεφ και Ήλο Νούτσεφ, οι όποιοι εκόμισαν και τα σχετικά αλφαβητάρια, αλλά το συνέδριον αυτό, ως πρώτον, δεν ηδυνήθη καν να συζήτηση το θέμα, διότι οι διάφοροι υπεύθυνοι αντελήφθησαν την δυσαρέσκειαν των δημοδιδασκάλων εκ τής παρουσίας των Βουλγάρων, δι' ο και συνεκάλεσαν νέον συνέδριον την 24-10-44 εις ένα χωρίον του Βιτσίου, την Τριανταφυλλιά.

Εις το συνέδριον τούτο έλαβον μέρος οι δημοδιδάσκαλοι, οι καταγόμενοι ιδίως εκ σλαβόφωνων οικογενειών ως οι Αλέξανδρος Μάζαρης, Γεώργιος Ρακοβαλής, Σίμος Τικβέσης, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Αθανάσιος Σιδερής, Κοραής Σκοκλής και άλλοι. Εκ μέρους δε τής κομμουνιστικής ηγεσίας, οι Σταύρος Κωτσόπουλος, Σπυρίδων Σίμος και Νίκος Σγουρός αντιπρόσωποι του Ε.Α.Μ. Ιωάννης Καλαϊτζίδης, Δημήτριος Βελάκης και Γεώργιος Τζώρτζης αντιπρόσωποι τής Π.Ε.Ε.Α. και ο «Θάνος» Γεώργιος Φουρκιώτης αντιπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. Πρόεδρος του συνεδρίου ανεδείχθη δια βοής ό Αλέξανδρος Μανζάρης, τη υποδείξει των κομμουνιστών.

    Ωμίλησαν πρώτοι, όλοι οι αντιπρόσωποι Κ.Κ.Ε. - Ε.Α.Μ. Εισηγηθέντες την άμεσον λειτουργίαν των σλαβόφωνων σχολείων και αναγνώσαντες και σχετικήν διαταγήν του Δυτικομακεδονικού Γραφείου Κ.Κ.Ε., εκάλεσαν τούς Έλληνας δημοδιδασκάλους ν' αναλάβουν, ως διδακτικόν προσωπικόν, εις τα σχολεία αυτά.

    Διεξήχθη μία θανάσιμος και αγωνιώδης πάλη μεταξύ των διδασκάλων και του Κ.Κ.Ε., μεταξύ του έθνους και τής προδοσίας με αποτέλεσμα όπως οι προσκληθέντες δημοδιδάσκαλοι, εν γνώσει ότι ήτο δυνατόν να τυφεκισθούν, να υποστηρίξουν :

    1) Ότι αρνούνται  τον τίτλον του Σλαυομακεδόνος και απαγορεύουν εις οιονδήποτε να τούς αποκαλεί ούτω διότι τυγχάνουν Έλληνες.

    2) Ότι Σλαυαμακεδονικόν έθνος δεν υφίσταται. Ό τίτλος αυτός είναι απαράδεκτος και διά τον σλαυόφωνον πληθυσμόν ακόμη, ό όποιος απέκτησε και ομιλεί το ιδίωμα τούτο συνεπεία τής ασκηθείσης βίας. Η γλώσσα εν Μακεδονία ουδέποτε δύναται να ληφθή ως γνωμών κρίσεως διά την εθνικότητα εις ην έκαστος ανήκει. Μετά τας εκδηλώσεις του 1941 οι σλαβόφωνοι πρέπει να διακρίνωνται εις Έλληνας και Βουλγάρους.

    3) Η επιμονή ενίων χωρικών να ονομάζουν εαυτούς Σλαυομακεδόνας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μάσκα διά να καλυφθούν τα βουλγαρικά αυτονομιστικά και εν γένει ανθελληνικά των αισθήματα.

    4) Εφ' όσον ο πληθυσμός ούτος, κατόπιν των εγγυήσεων των συμμάχων περί της εδαφικής ακεραιότητος τής Ελλάδος θα ζήση εντός των ορίων της, δεν συμφέρει ξένη γλώσσα προς την τοιαύτην του συνόλου και την επίσημον του Κράτους και

    5) Από Εθνικής απόψεως, αποτελεί προδοσίαν, διότι α) θα χρησιμοποιηθούν βουλγαρικά γράμματα και β) διότι λόγω τής πτώχειας τής ομιλούμενης γλώσσης, θα παραστή ανάγκη να δανεισθή λέξεις εκ των ομόρων σλαβικών Κρατών και θα δημιουργήση, φυσικώς, κατάλληλον έδαφος διά την καλλιέργειαν υποχθονίων σχεδίων και σκοπών.

    Επομένως ή Ελλάς ωθεί το ακραίον τούτο τμήμα εις τον Σλαβισμόν.

Αυτά διατύπωσαν οι Έλληνες δημοδιδάσκαλοι και ηρνήθησαν να δεχθούν την προδοσίαν, ως νέοι Διάκοι εις μίαν νεωτέραν Αλαμάναν και ενώπιον ενός νεωτέρου, μοντέρνου και ειδεχθέστερου εχθρού, του Κ. Κ. Ε.

Ένεκα της στάσεως των ταύτης, υπέφερον πολλά εις τα στρατόπεδα Βαψωρίου τα Ελληνόπουλα, αλλά δεν παρέδωσαν τα Άγια τοις κυσί. Περιέσωσαν την Έθνικήν Τιμήν.

«Δεν επρόδωσαν οι Σλαβόφωνοι δημοδιδάσκαλοι μίαν ένδοξον Πατρίδα, την Ελλάδα. Δεν κατέστησαν διώκται ενός υπέροχου πολιτισμού, του Ελληνικού. Δεν εξωστρακίσθη, μιας Ουρανίας ωραιότητος, γλώσσα η Ελληνική. Δεν επυρπολήθη ο Ναός μιας Ιστορικής Παιδείας τής Ελληνικής».

Επτά Δημοδιδάσκαλοι τής περιφερείας Φλωρίνης επλήρωσαν με την ζωήν των το βουλγαρικόν έγκλημα του Ε.Α.Μ. 1) Χρήστος Δερβένης, 2) Κωνσταντίνος Παπαθανασίου, 3) Γεώργιος Στεφανίδης, 4) Ηλίας Παπαθανασίου, 5) Λουκάς Γεωργιάδης, 6) Θεοδώρα Μλαδένη και 7) ο καθηγητής Σπύρος Βαρβαρήγος.

Το πνεύμα των, ας καθοδηγή τούς επιγενόμενους. Εις την πολυβασανισμένην κωμόπολιν Άργος Όρεστικόν, ο προαναφερθείς εις το συνέδριον Τριανταφυλλιάς, ως Επιθεωρητής Κολαϊτζίδης, εντολή τής Π.Ε.Ε.Α., ίδρυσεν και ελειτούργησεν την ακαδημίαν των Βουλγάρων διδασκάλων διά τά σλαβόφωνα σχολεία.

Δεν είναι συνεπώς εθνικόφρονες εαμίται, οι ήρωες αυτοί Δημοδιδάσκαλοι; Ούδείς, νομίζομεν, δύναται ν' αντείπη και όμως όλοι αυτοί εθεωρήθησαν ως μονάδες και δεν εχρίσθησαν ως ένα εθνικό σύνολον, εθνικής μας αντιστάσεως. Νομίζομεν, ότι θα έπρεπε και απονέμομεν τον θαυμασμόν μας προς αυτούς.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΣΥΝΑΨΙΣ «ΑΓΡΑΦΟΥ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Η επιδρομή των κομμουνιστοσυμμοριτών στη Βόρεια Ελλάδα είχε ιδιαίτερη χροιά. Εκεί γέμιζαν τα χωριά με σλαβικά συνθήματα όπως "ΖΗΤΩ ΤΑ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΝΙΑΤΑ"! Πιστοί πάντα στη παράδοση της Ελληνικής Μακεδονίας στον πανσλαβιστικό σωβινισμό. Μετά είχαν παράπονο που πολλοί τους ονόμαζαν ΕΑΜοβουλγάρους ή σλαβοκομμουνιστές.

Αμέσως μετά την συνάντησίν του με τον Στάλιν, ο Νίκος Ζαχαριάδης επέστρεψε και πάλιν εις το Βελιγράδιον, όπου, υπό συνθήκας άκρας συνωμοτικότητος, συνηντήθη εκ νέου μετά του Τίτο. μετά του οποίου, συμφώνως με την εντολήν του Στάλιν, συνεζητήθησαν όλαι αι λεπτομέρειαι της διεξαγωγής του Συμμοριτοπολέμου. Πολύ βραδύτερον, όταν θα έχει επέλθει πλέον ή συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών, ο Νίκος Ζαχαριάδης, θα γράψη εις την σελίδα 38 του βιβλίου του «Καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα»:

    «Ο Τίτο και η κλίκα του μας υποσχέθηκαν την πιο πλατειά βοήθεια. Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόφαση μας να προχωρήσουμε στην οργάνωση της ένοπλης πάλης».

Φαίνεται ότι κατά την μυστικήν εκείνην συνάντησίν Τίτο-Ζαχαριάδη συνήφθη μεταξύ των η ονομαζόμενη «Άγραφος Συμφωνία», του 1946, της οποίας την ύπαρξιν δεν αμφεσβήτησε το Κ.Κ.Ε.

Το περιεχόμενον της «Άγραφου Συμφωνίας». ήτοι τής αισχράς και αντεθνικής αυτής συνδιαλλαγής μεταξύ Τίτο και Ζαχαριάδη, δεν ήλθε ποτέ εις την δημοσιότητα, πλην όμως εκ των ποικίλουν ανακοινώσεων των δύο συμβαλλομένων μερών, δηλαδή του Κ.Κ. Νοτιοσλαυΐας και του Κ.Κ. Ελλάδος, διαφαίνεται και προκύπτει σαφώς ότι αύτη αφεώρα εις την τύχην της Ελληνικής Μακεδονίας, δηλαδή εις την παραχώρησίν της εις την Νοτιοσλαβίαν, διά την οποίαν ενέργειαν το Κ.Κ.Ε. ήτο απολύτους σύμφωνον, εις αντάλλαγμα της πάσης φύσεως στρατιωτικής βοηθείας, την οποίαν ο Τίτο θα παρείχε προς τους ανταρτοκομμουνιστάς. Τούτο συνάγεται, κατά τρόπον μη επιδεχόμενον οιανδήποτε αμφισβήτησιν, εκ της ανακοινώσεως του Ραδιοφωνικού Σταθμού των συμμοριτών, της 7ης Ιουλίου 1949.

Πράγματι, την ημέραν εκείνην, ο Ρ/Σ των συμμοριτών, η «Φωνή της Αλήθειας», ανεκοίνωσε την απόφασιν του 3ου Συνεδρίου της Σλαυϊκής οργανώσεως Ν.Ο.Φ., της 27-30 Μαρτίου 1949, εις το όποιον μάλιστα συμμετέσχε και ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης. Διά της αποφάσεως αυτής, ή οποία υπήρξε το αποτέλεσμα των αποφάσεων της 5ης Ολομελείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. (30-31 Ιανουαρίου 1949), ιδρύετο, εις αντικατάστασιν της Ν.Ο.Φ., η Κομμουνιστική Οργάνωσις της Αιγαιακής Μακεδονίας (Κομμουνιστίτσεσκα Οργκανιζάτσια Εγκέϊσκα Μακεντόνια – Κ.Ο.Ε.Μ.), δηλαδή ο οργανωτικός πυρήν του μελλοντικού ανεξαρτήτου κομμουνιστικού Μακεδόνικου Κράτους, εντός του πλαισίου της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Επί τη ευκαιρία, λοιπόν, ανεκοινώθησαν και τα έξης:

    «Συνεχίζουσα την προδοτικήν της δράσιν, η εγκατασταθείσα εις Σκόπια σπείρα Κεραμιτζήεφ-Γκότσεφ (σ.σ. ούτοι απετέλουν την Τιτοϊκήν ομάδα του Ν.Ο.Φ., μετά δε την, κατ’ εντολήν της Κομινφόρμ, αποκήρυξιν του Τίτο υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε., διέφυγαν εις τα Σκόπια, όπου και ανασυνεκρότησαν το Ν.Ο.Φ.), επικαλείται την Άγραφον Συμφωνίαν του 1946 και κατηγορεί το Κ.Κ.Ε. ότι την παρεβίασε, με σκοπόν να θόλωση τα νερά και να συγκαλύψη την προδοσία της. Το Κ.Κ.Ε., όμως, διά της προφορικής εκείνης Συμφωνίας δεν απέβλεπε παρά μόνον εις την εξουδετέρωσιν των προσπαθειών του Κ.Κ. της Γιουγκοσλαβίας, όπως υποσκάψη το Κ.Κ.Ε., κατηγορών το Κ.Κ.Ε. ότι δεν εφήρμοσε την αρμόζουσα πολιτική εις το Μακεδόνικο ζήτημα. Επί τη βάσει της καλής εκείνης Συμφωνίας, είναι γνωστό ότι εδόθη πλήρης ισοτιμία εις τους Μακεδόνες, όσον άφορα την συμμετοχή τους εις τον Μακεδονικόν Στρατόν».

Εις την ανωτέρω ανακοίνωσιν του Κ.Κ.Ε. απήντησε, σχεδόν αμέσως, ο Τίτο, όστις εις ομιλίαν του γενομένην, την 1ην Αυγούστου 1949, εις τα Σκόπια, είπε τα εξής διά την περίφημον «Άγραφον Συμφωνίαν»:

«H Ελληνική καθοδήγηση τον Κ.Κ.Ε. πρέπει να γνωρίζη ότι εμείς, επειδή λαμβάνομεν υπ’ όψιν το Ελληνικό δημοκρατικό κίνημα, δεν ημπορούμε ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα της και ν’ αποκαλύψουμε πράγματα τα όποια οπωσδήποτε δεν θα παρουσιάσουν κάτω από ωραίον φως τον Ζαχαριάδη και οποιοδήποτε άλλον εκ των καθοδηγητών. Ο αγών του Ελληνικού λαού απαιτεί να κλείσουμε το στόμα. Θα έλθη κάποτε ή ήμερα που ο Ελληνικός και ο Μακεδόνικος λαός, καθώς και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθουν την αλήθειαν».

Το περιεχόμενον της «Άγραφου Συμφωνίας» έρχεται να επιβεβαιώσει και η απόφασις του πρώτου Συνεδρίου του «Λαϊκού Μετώπου Μακεδονίας» (Κομμουνιστικού Κόμματος Σκοπίων), το όποιον συνήλθε την 3ην Αυγούστου 1946 εις τα Σκόπια. Δια το Συνέδριον εκείνο γράφει ή εφημερίς της Σόφιας «Ζεμλεντέσκο Ζνάμε», της 8ης Αυγούστου 1946. τα έξης: «…Εις το Συνέδριον συμμετείχον και οι αντιπρόσωποι της Μακεδονίας του Πιρίν (του Κ.Κ. της Βουλγαρίας)και της Μακεδονίας του Αιγαίου (του Κ.Κ. της Ελλάδος). Και ούτω εξεδηλώθη, απεριφράστως, η θέλησις του Μακεδόνικου λαού, εξ όλων των μερών της Μακεδονίας, να καταστή ελεύθερος και ηνωμένος, εντός των πλαισίων της Νοτιοσλαυϊκής Ομοσπονδίας».

Άλλα, πλέον των ανωτέρω αποδείξεων, περί του περιεχομένου της «Άγραφου Συμφωνίας», έχομεν και την επιβεβαίωσιν του αρχισυμμορίτου Μάρκου Βαφειάδη, ο όποιος αναφερόμενος εις αυτήν, αφού κατηγορεί τον Νίκον Ζαχαριάδην, τον όποιον μάλιστα, χαρακτηρίζει ως «επαγγελματία εγκληματία» και ως «προδότη της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού» (σελίς 394), γράφει εις τας σελίδας 380 και 381 του 5ου Τόμου των «Απομνημονευμάτων» του, τα έξης:

    «…Το άλλο είναι με τον Ζαχαριάδη, πού το 1946 με τη συμφωνία Τίτο – Πασχάλη – Ζαχαριάδη, τους δίνει τη Μακεδονία ολόκληρη μαζί με τη Θεσσαλονίκη, όπως και στην 5η «Ολομέλεια του 1949, δημόσια πια, αποφασίζει για ενιαία και ανεξάρτητη και με δική της κρατική υπόσταση Μακεδονία – Θράκη …»

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

27 ΙΟΥΝΙΟΥ 1999 - 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ - ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ

Σχόλιο Αιώνιας Ελληνικής Πίστης : Συνέλληνες μου δείτε ένα μεγάλο αφιέρωμα γιά την ζωή και το έργο του Γεωργίου Παπαδοπούλου με αφορμή την συμπλήρωση 20 χρόνων (27 Ιουνίου 1999) από τον θάνατό του

Ευχαριστώ πολύ τον συγγραφέα ερευνητή και φίλο Μάνο Χατζηδάκη για την έγκριση του να ανεβάσουμε το ντοκυμαντερ.

Αφήγηση : Μάνος Χατζηδάκης

Με τιμή 

Βασίλειος Στυλιανέσης

Αιώνια Ελληνική Πίστη 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ : ΜΕΤΑ ΤΗ 15ετη ''ΣΤΑΥΡΩΣΗ'' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ''ΑΝΑΣΤΑΣΗ''; ΕΤΣΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ - Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ

Του Αντώνη Φώσκολου
ομότιμου καθηγητού Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμου ερευνητή της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά.
 
Το “έγκλημα” εναντίον του ελληνικού λαού που ξεκίνησε το 1997 επί κυβερνήσεως Σημίτη και συνεχίστηκε επί των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή και Γεωργίου Παπανδρέου ήταν ένα: Δεν αξιοποιήθηκε ο ενεργειακός πλούτος, τα αποθέματα υδρογονανθράκων που είχαν εντοπιστεί στο Ιόνιο και στο Θρακικό Πέλαγος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπούμε στα Μνημόνια. Σταυρώσαμε τον ελληνικό λαό διότι επί 15 χρόνια αρνήθηκαν, διαδοχικά, τρεις ελληνικές κυβερνήσεις κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, που τον γνωρίζαμε από τις επιστημονικές δημοσιεύσεις, κυρίως του καθηγητή Ζελελίδη και των συνεργατών του και τις εργασίες της ΔΕΠ-ΕΚΥ.

Μετά από 16 χρόνια γίνεται το πρώτο μεγάλο κβαντικό άλμα από τον καθηγητή Γιάννη Μανιάτη. Ως υφυπουργός έγραψε στα παλιά του παπούτσια τις αντιρρήσεις των υπουργών Ντίνας Μπιρμπίλη (σφόδρα διακείμενη εναντίον της έρευνας υδρογονανθράκων) και Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Ενήργησε σαν Έλληνας πολιτικός και προχώρησε στον εντοπισμό στόχων που περιέχουν υδρογονάνθρακες στην Δυτική Ελλάδα, Ιόνιο και Κρήτη, αναθέτοντας την έρευνα στη νορβηγική εταιρεία γεωφυσικών ερευνών PGS.

Η λεπτομερής ύπαρξης στόχων-ταμιευτήρων υδρογονανθράκων δόθηκε στην δημοσιότητα από την σημερινή Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (εικόνα 1), που παρουσιάστηκε εφέτος στο συνέδριο του Βουκουρεστίου στις 4-5 Απριλίου 2019. Μάλιστα, σε προσωπική συζήτηση που είχα με τον καθηγητή Αντώνη Βαφείδη (γεωφυσικός στη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων που είναι γνώστης των γεωφυσικών δεδομένων της εταιρείας PGS) μου είπε ότι οι στόχοι-ταμιευτήρες είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία της PGS.

Στις αρχές του 2015, η ΔΗΜΑΡ αποσύρει την στήριξή της από την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, με αποτέλεσμα οι έρευνες για την εκμετάλλευση των γνωστών κοιτασμάτων να πάνε πίσω 2,5 χρόνια. Πάλι ξανασταύρωσαν τον ελληνικό λαό οι Έλληνες πολιτικοί.

Αφού φάγανε, μεταξύ 1982 και 2010 πακέτα Ντελόρ, ένα πακέτο Σαντέρ και όλα τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ) συνολικής αξίας 1 τρισ. 300 δισ. ευρώ, φόρτωσαν το έλλειμμα στον ελληνικό λαό με τα γνωστά αποτελέσματα: να κοπούν μισθοί, συντάξεις, να αυξηθεί κατακόρυφα η ανεργία, να αυξηθεί κατακόρυφα η μετανάστευση επιστημόνων και να ενταθεί η υπογεννητικότητα. Επιδείνωση της κατάστασης στην εκπαίδευση και στην Υγεία. Καταστροφή της Ελλάδος.

Ο ενεργειακός πλούτος επαναφέρει την ελπίδα

Στις αρχές του 2017 επανέρχεται η ελπίδα. Γίνεται το δεύτερο κβαντικό άλμα. Το υπουργείο Ενέργειας επιλέγει τον ικανότατο Γιάννη Μπασιά ως πρόεδρο και τεχνικό διευθυντή της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων. Αυτός προσλαμβάνει τρεις πολύ αξιόλογους γεωλόγους πετρελαίου και στελεχώνει την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων με άλλα 23 πρόσωπα. Επιπροσθέτως, το κράτος χρηματοδοτεί την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων με 500 εκατ. ευρώ για να κάνει γεωφυσικές έρευνες.

Ταυτόχρονα, προσέρχονται δύο ενεργειακοί κολοσσοί η Total και ExxonMobil που δίνουν μαζί με τα ΕΛΠΕ προσφορά για την έρευνα και εκμετάλλευση, τουλάχιστον, 10 πολύ μεγάλων στόχων υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Είναι στόχοι τύπου "Ζορ" κατά τον Δρα Γιάννη Μπασιά (εικόνα 2), αλλά ίσοι ή και πολύ μεγαλύτεροι σε έκταση του αιγυπτιακού "Ζορ".

Εικόνα 1. Οι νέοι στόχοι, κόκκινες κουκίδες, υδρογονανθράκων μαζί με τις δομές/παγίδες σε Ιόνιο και νότια Κρήτη που παρουσίασε η ΕΔΕΥ στο συνέδριο του Βουκουρεστίου στις 4 και 5 Απριλίου, 2019.

Για το Ιόνιο έχουμε προσφορές από τον ισπανικό ενεργειακό κολοσσό Repsol. Οι συμφωνίες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων μονογράφονται από τον υπουργό Ενέργειας Γιώργος Σταθάκη. Ταυτόχρονα ιδρύεται και το Ινστιτούτο Πετρελαϊκής Έρευνας στα Χανιά, το οποίο υπάγεται στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Στις 19 Ιουνίου είχαμε και την έγκριση για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Κρήτης από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Περιμένουμε στο τέλος του μηνός Ιουνίου την υπογραφή της συμφωνίας από τον υπουργό Ενέργειας, γεγονός που το επιβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από τις Βρυξέλλες. Τυπική έγκριση περιμένουμε από τη Βουλή μετά τις 7 Ιουλίου που πιθανότατα θα οδηγήσει την Ελλάδα στην οικονομική της ανάσταση και στην εδραίωση της γεωπολιτικής της θέσης.

Τι μας δίδαξαν

Τι μας δίδαξαν τα δύο κβαντικά άλματα που έκαναν οι δυο υπουργοί υπουργοί Ενέργειας, Μανιάτης και Σταθάκης, μαζί με την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων, τη νορβηγική εταιρεία γεωφυσικών ερευνών PGS και τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες Total, ExxonMobil, Repsol, Edisson και Calfrac (Θρακικό Πέλαγος). Απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι έχουμε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε όλη τη δυτική Ελλάδα (Ήπειρο, Αιτωλοακαρνανία, δυτική Πελοπόννησο), Ιόνιο, υπεράκτια νότια Κρήτη και Βόρειο Αιγαίο. Και όχι μόνο. Έπονται Γρεβενά, Θερμαϊκός Κόλπος και Κρητικό Πέλαγος.

Οι τουλάχιστον δέκα στόχοι που βρίσκονται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, επαρχίες Καστελίου και Κανδάνου-Σελίνου, νομός Χανίων, με έκταση 22,6 φορές μεγαλύτερη του "Ζορ", μπορεί να έχουν αποθέματα, αν υπάρχει η ίδια πληρότητα σε φυσικό αέριο, (400 μέτρα φυσικού αερίου επικαθήμενα σε 300 μέτρα θαλασσινού νερού) όπως το κοίτασμα "Ζορ", της τάξης των 678 τρισ. κυβικών ποδιών ήτοι 19,2 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η έρευνα, τελικά, θα δείξει πόσα είναι τα πραγματικά αποθέματα.


SLPRESS
DEFENCE POINT
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΜΟΕ - ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ 'ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ'

Του Ιωάννου Μάζη  

Καθηγητού Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρία

 
Η Τουρκία με τας προκλητικάς και παρανόμους NΟΤΑΜ Α5876/2016, Α5882/2016, Α3603/2017, Α3764 (και όχι μόνον…) έχει επαρκώς τεκμηριώσει την πρόθεσίν της να ακυρώσει την ελληνικήν εθνικήν κυριαρχίαν εις το Ανατολικόν Αιγαίον καθ’ ολοκληρίαν και καθ’ όλον το έτος, παραβιάζουσα σαφώς πέραν οιουδήποτε διεθνοδικαϊκού θεσφάτου, πάντα τα συμφωνηθέντα εις τα ΜΟΕ Παπούλια-Γιλμάζ και Μπακογιάννη-Γκιούλ.

Εν Ελλάδι, αποφασίσαμε να εκκινήσομεν από την 20ην Μαΐου την αμφιλεγομένην συζήτησιν επί των ναυαγησάντων, ούτως ή άλλως, αυτών ΜΟΕ με την καταφθάσασα εις το κλεινόν άστυ τουρκικήν στρατιωτικήν αντιπροσωπείαν, ενώ μόλις τρείς ημέρας προ της συναντήσεως των δύο αντιπροσωπειών, η Άγκυρα εξέδωσε την NAVTEX 0635/19, δεσμεύουσα την περιοχή μεταξύ Χίου και Ευβοίας στο Κεντρικόν Αιγαίον(!) προς διεξαγωγήν ασκήσεων με πραγματικά πυρά κατά τας περιόδους 27-30 Μαίου και 24-27 Ιουνίου. Ιδιαιτέρως η δευτέρα αυτή περίοδος του Ιουνίου, παραβιάζει την -και κατά τον μήνα Ιούνιο- επέκτασιν των ΜΟΕ, η οποία αποτελεί συμφωνία Μπακογιάννη-Γκιούλ περιλαμβάνουσα τις περιόδους από 15 Ιουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου.

1. Είναι άραγε τυχαίον ότι η μεν πρώτη περίοδος ήρχετο μίαν ημέραν μετά τις ευρωεκλογές και η άλλη συμπίπτει με το πέρας περίπου της περιόδου των εθνικών εκλογών;
2. Από την υπογραφήν των (27/05/1988) μέχρι σήμερον, τα προαναφερθέντα ΜΟΕ έχουν υποστεί περί τας 90.000 παραβιάσεις (!), εις βάρος πάντοτε των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
3. Κατά την περίοδον ισχύος των ΜΟΕ αυτών και συγκεκριμένα από το 1989 μέχρι το 2006 η Τουρκία με συγκεκριμένες ενέργειες αξιοποιούσες τας ασαφείς αυτών προνοίας επέτυχε, εντός των ΝΑΤΟϊκών κανονισμών και προβλέψεων του ΙCAO όπως «εξαιρέσει» 19 ελληνικάς νήσους του Ανατολικού Αιγαίου από το δικαίωμα καλύψεώς των από την Ελληνικήν Πολεμικήν Αεροπορίαν με αποτέλεσμα τας προσφάτους -πέραν πάσης διεθνούς νομιμότητος- διεκδικήσεις από πλευράς τουρκικής κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως, περί «μη ελληνικότητος 18 νήσων του Αιγαίου».
4. Εις την ασάφειαν αυτήν των ΜΟΕ Παπούλια-Γιλμάζ βασίζεται και ο ανιστόρητος προσδιορισμός της Αγκύρας περί του τί είναι «Αιγαίον» και του τί είναι «Ανατολική Μεσόγειος» τον οποίον, δυστυχώς, επαναλαμβάνουν και υπουργοί της παρούσης Κυβερνήσεως προσφέροντες ανέλπιστον συμπαράστασιν εις την τουρκικήν προκλητικότητα!
5. Η ιδία ασάφεια προσφέρει εις την Άγκυραν την δυνατότητα αμφισβητήσεως των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, ενός από τα πλέον επικίνδυνα σημεία θερμής ρήξεως μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας.
6. Kρίσις του γράφοντος είναι ότι συζήτησις δήθεν «ΜΟΕ» εντός ενός πλαισίου καταιγιστικών παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου και παρανόμων γεωτρήσεων εις την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι άστοχος, άκαιρος και επι ζημίαν των εθνικών συμφερόντων.

Εν κρυπτώ απόφαση Τσίπρα-Ερντογάν;

Ιδιαιτέρα βαρύτητα έχει η είδησις ότι η Yeni Safak αποκαλύπτει ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ έδωσε στην τουρκική αντιπροσωπεία, η οποία θα ήρχετο να συμμετάσχει στον πρώτο γύρο των συζητήσεων για τα υποτιθέμενα ΜΟΕ, την εξής εντολή: «Θα θέσετε όλα τα τα διμερή ελληνοτουρκικά προβλήματα(;!) στο Αιγαίο(!), στην Ανατολική Μεσόγειο(!) αλλά και στην Κύπρο και θα καταγράψετε τα αντεπιχειρήματα».
Μάλιστα η 'ερντογανική ναυαρχίδα' του τουρκικού Τύπου θεωρεί ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί συνέχεια της προσφάτου συναντήσεως Τσίπρα-Ερντογάν εις την Κωνσταντινούπολιν το περιεχόμενον της οποίας ουδέποτε εκοινοποιήθη εις τους Έλληνες πολιτικούς αρχηγούς. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί υποψίες για μίαν εν κρυπτώ και παραβύστω ειλημμένη απόφαση μεταξύ κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ και Ερντογάν επεξηγούσα την υψίστη σπουδήν από την πλευράν της Αγκύρας προς την αποχωρούσα κυβέρνησιν των Αθηνών (μη χαθεί το κελεπούρι!). Το επείγον ερώτημα είναι: πώς σκέπτεται να αντιδράσει έναντι όλων αυτών των ανηκούστων και άκρως επικινδύνων καταστάσεων περί τούτων η μείζων αντιπολίτευσις;
Και εάν, λόγω διεθνών πιέσεων, οφείλομε να συζητήσομε εθνικές παραχωρήσεις υπό τον 'φερετζέ' των ΜΟΕ, καλόν θα ήτο να το αποφύγομε πάση θυσία. Να αρχίσομε με τον επαναπροσδιορισμόν νέων, σαφεστέρων ΜΟΕ, εφόσον τα ήδη υπνώττοντα απεδείχθη ότι δεν καλύπτουν το ζητούμενον της 'καλής γειτονίας'.

Είναι δε απαραίτητον να τεθεί εις τα νέα εκσυγχρονισθησόμενα ΜΟΕ η σαφής ρήτρα περί σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητος αμφοτέρων των μερών σεβαστών γενομένων των προβλεπομένων από:

• Πρώτον, την Συνθήκη της Λωζάννης 1923, όπως αύτη ετροποποιήθη εκ της Συμβάσεως του Μontreux του 1936 αναφορικώς με την ελληνικήν κυριαρχίαν εις Λήμνον και Σαμοθράκην.
• Δεύτερον, την Σύμβασιν του ICAO (Σικάγο 1944)
• Τρίτον, από απαραιτήτως τη συμφωνία οριοθέτησης των περιοχών FIRs στην Ευρώπη (και άρα και των FIRs Αθηνών και Κωνσταντινουπόλεως), που υιοθετήθηκε κατά τις περιοχικές Συνδιασκέψεις του ICAO εις Γενεύην και Παρισίους το 1950, 1952 και 1958, ήδη υπογραφεισών (μεταξύ άλλων και) από τας Αθήνας και την Άγκυραν.

H διεθνής συγκυρία είναι απολύτως ευνοϊκή δια την Αθήνα και αποτελεί και ένα προοίμιον δια την εκδήλωσιν της ελληνικής στάσεως εις τα τεκταινόμενα εις Ανατολικήν Μεσόγειον.

SLPRESS 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΤΙΣ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913

Του Κώστα Παπακοσμά

Ήταν η ανάσταση του λαού της Μακεδονίας ο Ιούνιος του 1913. Η Καβάλα ένιωθε τον αέρα της λευτεριάς. Αιώνες σκλαβιάς έμεναν στο παρελθόν και μια νέα σελίδα άνοιγε για την πολύπαθη αυτή γωνιά της Ελλάδας. Ήταν χρόνια δύσκολα αυτά τα πρώτα του αιώνα. Οι Σούρκοι καταλάβαιναν ότι έρχεται το τέλος της κυριαρχίας τους στην περιοχή και γίνονταν ολοένα πιο σκληροί, αν και προσπαθούσαν κάποιοι από αυτούς «Νεότουρκοι» να δείξουν ένα νέο «συνταγματικό» πρόσωπο. Η έλευση των Βουλγάρων, το φθινόπωρο του 1912 άλλαξε προς το χειρότερο τα δεδομένα. Οι πρώην «σύμμαχοι» των Ελλήνων στους Βαλκανικούς πολέμους έγιναν σκληροί κατακτητές και διώκτες του Ελληνικού στοιχείου. Ο στόχος τους γνωστός, αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων στην περιοχή.


Οι Βούλγαροι το καλοκαίρι 1913 περίμεναν την Ελληνική επίθεση, δια θαλάσσης αφού το Ναυτικό κυριαρχούσε στα νερά του Αιγαίου. Τα Βουλγαρικά πυροβόλα, από τα βουνά του Συμβόλου όρους προσπαθούν, ματαίως, να πλήξουν τα Ελληνικά πλοία. Αντίθετα υπέστησαν σημαντικές ζημιές από τα κανόνια του Ελληνικού στόλου. Την ίδια στιγμή ο Ελληνικός στρατός αναγκάζει του Βουλγάρους που είχαν στρατηγικές θέσεις στα περάσματα του Στρυμόνα και του Παγγαίου να συμπτυχθούν. Ο Ελληνικός στόλος αγκυροβολεί στη Θάσο και στην πόλη της Καβάλας οι σκόπιμες διαδόσεις του Ελληνικού στοιχείου μιλούν για απόβαση στην Καβάλα μεγάλων τμημάτων του Στρατού που «μεταφέρουν» τα Ελληνικά πλοία.

Οι Βούλγαροι διακατέχονται από πανικό. Φροντίζουν όμως να συλλάβουν τους επιφανείς πολίτες της Καβάλας αλλά και να τοποθετήσουν εκρηκτικά σε κτίρια της πόλης. Ο Στόλαρχος Παύλος Κουντουριώτης γνωρίζει ότι οποιαδήποτε απόβαση θα ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα σε μια περιοχή που οι Βούλγαροι είχαν φροντίσει να τοποθετήσουν νάρκες. Τότε βάζει σε εφαρμογή ένα σχέδιο όπου άδεια μεταγωγικά πλοία εμφανίζονται στον κόλπο της Καβάλας, την νύχτα δε, τα πλοία αυτά να ανταλλάσσουν σκόπιμα σήματα φωτός με τα πλοία του στόλου.

Το θωρηκτό «Ύδρα» δίνει την εντύπωση ότι καλύπτει απόβαση ανατολικά της πόλης , οι Βούλγαροι με προβολείς προσπαθούν να δουν τι συμβαίνει. Νιώθουν ότι θα «εγκλωβιστούν» από τους Έλληνες έτσι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πόλη παίρνοντας ως «ασπίδα» ομήρους τις αρχές της Καβάλας.
Μια ομάδα νέων της Καβάλας αποφασίζει να ενημερώσει τον Στόλαρχο Κουντουριώτη για την απρόβλεπτη αυτή εξέλιξη. Είναι οι Δημήτριος Ανδρής, Πέτρος Βλάχος, Σταμάτης Γαλανός, Παράσχος, Γεώργιος Χατζηαποστόλου, Δημήτριος Χαρισιάδης.

Ο Κουντουριώτης μόλις μαθαίνει τα νέα δίνει εντολή στον Πλωτάρχη, κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «ΔΟΞΑ» να ερευνήσει αν υπάρχει «ελεύθερη» δίοδος να πλεύσουν προς την Καβάλα.

Οι Καβαλιώτες νέοι αναλαμβάνουν να τους βοηθήσουν με την συνδρομή ψαράδων που γνώριζαν τα «νερά» και τα σημεία όπου οι Βούλγαροι είχαν τοποθετήσει νάρκες. Το «ΔΟΞΑ» από τα νερά πλησίον Νέστου φθάνει ανατολικά της πόλης. Οι βάρκες έβγαλαν στην στεριά τους ναύτες. Οι Καβαλιώτες ξεσπούν σε ζήτω κραυγές. Η Ελληνική σημαία κυματίζει. Κάποιοι τις έχουν κρυμμένες στα μπαούλα και τις αναρτούν στα σπίτια τους με καμάρι. Ο άνεμος της λευτεριάς πνέει στην Καβάλα. Σο άγημα των ναυτών αποτελείται από 35 άτομα με επικεφαλής τον Σημαιοφόρο Αγγελή.

Ο Κριεζής γίνεται πρόσωπο λατρείας στα χέρια τον σηκώνουν οι Καβαλιώτες και τον οδηγούν στο Διοικητήριο (το σημερινό δικαστικό μέγαρο) εκεί υψώνει την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του κτιρίου, εκεί τον συναντούν οι εναπομείναντες αρχές της πόλης. Σον ανακοινώνουν και το κακό μαντάτο της ομηρίας των επιφανών πολιτών αλλά και του Επισκόπου Μυρέων Αθανασίου...
 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
stoxos 

«ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ!» - ΤΟ ΗΛΙΝΤΕΝ, ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΥ, ΤΟ ΚΥΡΙΛΛΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΣΚΟΠΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
 
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ πού διεξήχθη πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες μεταξύ τῶν ὁμάδων ἐργασίας Ἑλλάδος –Σκοπίων γιά τό ζήτημα τῆς ἀναθεωρήσεως τῶν σχολικῶν βιβλίων Ἱστορίας στίς τέσσερεις συναντήσεις πού ἐπραγματοποιήθησαν, ἔκρυβε πολλές ἐκπλήξεις καί γιά τήν ἑλληνική πλευρά καί γιά τούς Σκοπιανούς. Μετά τήν ἀποβολή τῆς διεθνίστριας Ἑλληνίδος καθηγήτριας Ἰωαννίδου πού ἔρεπε πρός τίς ἀπόψεις τῶν γειτόνων, ἡ ἑλληνική ἀντιπροσωπία ὑπό τόν καθηγητή Σπυρίδωνα Σφέτα ἔδωσε μία καταπληκτική μάχη ἐπιχειρημάτων, ἡ ὁποία αἰφνιδίασε τούς Σκοπιανούς καί ἠνάγκασε τόν Πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ νά τά «γυρίζει» καί νά δηλώνει πώς μπορεῖ νά ὑπαναχωρήσει! Ὅπως δήλωσε προσφάτως, «ὁρισμένα μέρη τῆς συμφωνίας μέ τήν Ἑλλάδα πρέπει νά διευθετηθοῦν ὅπως τό θέμα τῶν διαβατηρίων καί ἄλλων ἐγγράφων μέ τό νέο ὄνομα τοῦ κράτους ἤ τό θέμα τῶν βιβλίων τῆς ἀναθεώρησης τῶν βιβλίων τῆς ἱστορίας. Αὐτά θά μποροῦσαν ἀνά πᾶσα στιγμή νά ὁδηγήσουν σέ ἐπιπλοκές στίς ἐνταξιακές συνομιλίες.»
Προφανῶς καί δέν …τσίμπησε μῦγα τόν Πρωθυπουργό τῆς γείτονος γιά νά προβεῖ στήν δήλωση αὐτή. Ὅπως προκύπτει ἀπό τά πρακτικά τῆς ἐπιτροπῆς τά ὁποῖα εἶναι εἰς γνῶσιν τῆς «Ἑστίας», οἱ ἐμπειρογνώμονές του ἦρθαν σέ δύσκολη θέση ἀπό τήν ἑλληνική ἀντιπροσωπία πού ἀποτελεῖται ἀπό καθηγητές τοῦ Ἱδρύματος Χερσονήσου Αἵμου πού ὑπέδειξε ὁ Νικόλαος Μέρτζος στήν ἑλληνική πολιτεία. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι σέ μιά στιγμή τῶν διαπραγματεύσεων ὁ διευθυντής τοῦ ἱστορικοῦ μουσείου τῶν Σκοπίων ὅταν ἠρωτήθη «ἀπό ποῦ ἦρθε τό ὄνομά σας;» ἀπήντησε μέ ἀμηχανία «δέν ξέρω γιατί οἱ πρόγονοί μου ἐλέγοντο Μακεδόνες!».
Ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν ζητημάτων πού ἐτέθησαν κατά τήν διάρκεια τῶν συζητήσεων περιλαμβάνονται:
• Ἡ ἀναγνώρισις τοῦ γεγονότος πώς οἱ Ἀρχαῖοι Μακεδόνες ἦταν Ἕλληνες, πώς συνεισέφεραν στόν παγκόσμιο πολιτισμό καί πώς ἀκόμη καί στόν Μεσαίωνα στήν περιοχή τῆς Μακεδονίας ζοῦσαν Ἕλληνες. Μέ εἰδικές ἀναφορές στόν Μέγα Ἀλέξανδρο βεβαίως.
• Τό ἑλληνικό ὑπόβαθρο τοῦ κυριλλικοῦ ἀλφαβήτου. Κατεγράφη ὅτι σλαβικές λέξεις τῆς γραπτῆς γλώσσης τοῦ Κυρίλλου καί τοῦ Μεθοδίου ἐβασίζοντο σέ ἑλληνική καταγωγή ὅπως φιλοκαλία, εὐημερία κ.λπ.
• Οἱ προβληματικοί χάρτες στά σχολικά βιβλία τῶν Σκοπίων πού ἐμφανίζουν τήν δῆθεν Ἑνιαία Μακεδονία διαμελισμένη. Πρόκειται γιά 37 χάρτες πού ἀποτελοῦν κατά Μέρτζο τόν «τροφοδότη τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ» πού ἄν ἀπαλειφθοῦν θά ξερριζώσουν τήν ἰδεολογία τοῦ μακεδονισμοῦ.
• Οἱ ἀναφορές ἑλληνικῶν πόλεων στά βιβλία ὅπως ἡ Φλώρινα καί ἡ Νάουσα ὡς τόποι τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ Ἤλιντεν. Ἐζητήθη ἡ ἀπάλειψίς τους.
• Ἡ θεμελίωσις τῆς ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας μέ παραπομπές στά σχολικά βιβλία, σέ ἀρχαίους συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Θουκυδίδης, ὁ Πολύβιος καί ὁ Ἡρόδοτος.
Ἡ ἐπιτροπή διέτρεξε ὅλη τήν ἱστορία ἀπό τήν ἀρχαία περίοδο, τόν Μεσαίωνα, τό Βυζάντιο μέχρι καί τούς νεωτέρους χρόνους γιά νά καταγράψει τήν ἀλλαγή τῆς σημασίας τοῦ ὅρου Μακεδών πού στά χρόνια τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος παρέπεμπε σέ ἐθνική ταυτότητα, ἐνῶ στά χρόνια τοῦ Βυζαντίου ἀπέκτησε καί θρησκευτική σημασία (Ἀνδιανούπολις, πρωτεύουσα Θράκη, Βασίλειος ὁ Μακεδών, λιοντάρι ἔνσημο γενναιότητος), στά χρόνια τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας παρέπεμπε σέ ἐπαρχία (Πελαγία, Ἀμφίπολις, Θεσσαλονίκη, Πελαγονία) μέχρι καί τόν Μακεδονικό Ἀγῶνα πού στήν πατρίδα μας ἀπέκτησε σημασία τοπικῆς ταυτότητος. («Ἡμεῖς οἱ Μακεδόνες» γράφει ὁ Παῦλος Μελᾶς στά γράμματά του πρός τήν Ναταλία.)
Οἱ Σκοπιανοί διετύπωσαν κατά τίς τέσσερεις συναντήσεις ἐρωτήσεις τοῦ τύπου «γιατί εἶναι τό βυζάντιο ἑλληνικό;», «γιατί οἱ Σλάβοι ἦταν νομάδες καί ὄχι γεωργοί», γενικῶς ἐπεκράτησε ἀμηχανία. Ἀμηχανία πού κορυφώθηκε ἀπό τήν διαπίστωσή τους ὅτι τά ἑλληνικά σχολικά βιβλία ἐλάχιστα ἀσχολοῦνται μαζί τους καί μέ τήν ἱστορία τους καί μέ τό αἴτημα νά ὑπάρξει στό μέλλον ἀναφορά σέ αὐτούς! Ἔφθασαν στό τέλος νά δίδουν μάχη γιά τήν σαφῆ διάκριση ἀρχαίων Μακεδόνων – νέων Μακεδόνων.
Ἡ ἐπιτροπή κατέληξε σέ ἀποφάσεις μέ ἐθνική σημασία πού δικαιώνουν ὅλους ἐκείνους πού ἐπέμεναν πώς δέν πρέπει νά χαρίσουμε τήν ἑλληνικότητα τῆς Ἀρχαίας Μακεδονίας. Πρέπει, ὅμως, αὐτές νά ἐπικυρωθοῦν στό ἀνώτατο δυνατό ἐπίπεδο ἀπό τούς Πρωθυπουργούς τῶν δύο χωρῶν. Δέν εἴμεθα καθόλου βέβαιοι μέ τήν τροπή πού λαμβάνουν οἱ ἐξελίξεις στά γειτονικά Σκόπια, πώς αὐτό πρόκειται νά συμβεῖ σύντομα.


ΕΣΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΠΕΡΙ ΑΚΡΩΝ - ΑΚΡΑΙΑΙ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ ΑΦΡΟΝΩΝ

Του Νικολάου Μπαραμπούτη
Ιατρού Παθολόγου
Υποψηφίου βουλευτού με την Χρυσή Αυγή Β' Αθηνών-Νότιος Τομέας

Σήμερον εἰς τούς τηλεοπτικούς καί ραδιοφωνικούς (διαλόγους) ἀπό τούς (πολυμαθεῖς) καί (πολυπράγμωνας) πολιτικούς καί δημοσιογράφους ἡ λέξις πού χρησιμοποιεῖται κατά κόρον εἶναι ἡ λέξις ἄκρον, ἄκρα καί εἶσαι ἀκραῖος. Μέ αὐτό θέλουν νά ὑποδηλώσουν ὅτι τό ἄκρον ἤ τά ἄκρα εἶναι παραλογισμός, ἐνῶ αὐτοί δέν εἶναι ἀκραῖοι, εἶναι οἱ μεσαῖοι καί ὡς ἐκ τοῦτου εἶναι οἱ πεφωτισμένοι, εἶναι οἱ γνῶσται καί κάτοχοι τοῦ ὀρθοῦ λόγου. Δηλ. τό νά χαίρουν ἄκρας ὑγείας αὐτοί δέν τό ἐπιθυμοῦν, διότι κατ΄αὐτούς δέν εἶναι φυσιολογικόν, ἀλλά παθολογικόν. Καί ἐνῶ ὁ κατασκευαστής τῆς οἰκίας των τούς λέγει ὅτι ἐδῶ αὐτός θά εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λῖθος, αὐτοί δέν τοῦ λέγουν ὅτι δέν θέλουν τόν ἀκρογωνιαῖον λῖθον, διά νά μήν πέση ἡ οἰκοδομή τους εἰς τό κεφάλι τους. Ἀμφότεροι δέ, διά νά ὑποτιμήσουν νά προσβάλλουν καί νά ἐπιρρύψουν μομφήν εἰς κάποιον τοῦ λέγουν, εἶσαι ἀκροδεξιός. Ἀλλά παρά ταῦτα οἱ μή ἀκραῖοι, δηλ. οἱ μεσαῖοι, μέ ἀκραίαν ἀκρότητα δηλώνουν ὅτι δέν ὑπάρχει ὀλίγον ἔγκυος. Ἐδῶ μέ αὐτούς δέν ἔχομεν ἀκράτειαν οὔρων, ἀλλά ἀκράτειαν παραλογισμοῦ. Τό νά εἶναι κάποιος φιλαλήθης εἶναι ἀκραῖον, ἐνῶ κατ΄αὐτούς, τό νά εἶσαι ὀλίγον ψεύτης εἶναι φυσιολογικόν. Καί πράγματι δ΄αὐτούς τό ψέμα εἶναι φυσιολογικόν διότι εἶναι ὅλοι ψεῦται, τό νά ἀγαπᾶς τούς γονεῖς σου καί τά παιδιά σου καί νά ἐνδιαφέρεσαι δ΄αὐτούς εἶναι ἀκραῖον, ἐνῶ τό νά δαπανᾶς νυχθημερόν τόν χρόνον σου διατυμπανίζοντας τήν ἀγάπην εἰς τούς λαθρομετανάστες καί ὄχι εἰς τούς γονεῖς σου καί τά παιδιά σου, εἶναι φυσιολογικόν, τό νά ἀγαπᾶς τήν Πατρίδα σου καί νά τήν ἐπιθυμεῖς καθαράν δ’ αὐτούς εἶναι παθολογικόν. 

 Ὁ Πλάτων ἀπό τήν «Πολιτείαν» μᾶς λέγει: «Φαύλη ἄρα φαύλῳ συγγιγνομένη φαῦλα γεννᾷ ἡ μιμητική» ''ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ 603. Δηλ. ὅταν ἡ φαυλότητα σμίξει μέ τήν φαυλότητα, Φαυλότητες θά γεννηθοῦν. Καί πράγματι τοῦτο βιώνομεν. Ὅταν Φαύλοι πολιτικοί, σμίξουν μέ Φαύλους δημοσιογράφους, Φαυλότητες γεννοῦν. Αὐτή εἶναι ἡ αἰτία τῆς παρακμῆς. Καί πράγματι ἄπαντες ὁμολογοῦν ὅτι εὐρισκόμεθα σέ παρακμή, εἰς τήν ὁποίαν ποδοπατοῦνται τά θεμελιώδη ἀξιώματα τοῦ ἐλόγου ὅντος πού λέγεται ἄνθρωπος καί αὐτά εἶναι τά ἄϋλα ἀγαθά, ὡς αἱ ἡθικαί ἀξίαι, τό ἦθος, ἡ ἠθική, τό δίκαιον, αἱ ἀρεταί, τά ἰδανικά, ἡ ἐλευθερία, ἡ φιλοπατρία, ὁ ἡρωϊσμός, ἡ φιλομάθεια, διά τά ὁποία πρωτομάστορας εἶναι ὁ ΕΛΛΗΝ. Ἄπαντες σήμερον ὀμολογοῦν ὅτι διερχόμεθα παρακμήν. Ὁφείλομεν νά ὀρίσωμεν τί εἶναι παρακμή. Ὡς παρακμήν δυνάμεθα νά ὀρίσωμεν, τήν διάβρωσιν τοῦ εἶναι, τήν ἀποσύνθεσιν τοῦ ἐγώ, τήν ἀπώλειαν ἀγάπης διά τόν ἑαυτόν μας. Ἐδῶ μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει οἱ φαύλοι, νά μήν ἀγαπῶμεν τόν ἑαυτόν μας καί νά ἀγαπῶμεν τούς λαθρομετανάστες. Αὐτό τό ψυχοπαθολογικόν φαινόμενον εἰς τό ὀποῖον μᾶς ἔχουν κατευθύνει οἱ φαύλοι καί οἱ ἀνθέλληνες, λέγεται σύνδρομον τῆς Στοχόλμης, σέ ὁδηγεῖ δέ εἰς τήν αὐτοκαταστροφήν. Τό σύνδρομον αὐτό ταχέως ὀφείλομεν νά τό ἐγκαταλείψωμεν. 

Ἀπό τά ''ἠθικά Εὐδήμεια'' τοῦ Ἀριστοτέλους διαβάζομεν: «ὅτι μὲν γάρ εἰσί τινες εὐτυχεῖς ὁρῶμεν. ἄφρονες γὰρ ὄντες κατορθοῦσι πολλά,  ἐν οἷς ἡ τύχη κυρία» 1247α Πολιτικοί καί δημοσιογράφοι ἄρχουν λόγω τύχης καί ὄχι λόγω ἰκανότητος, ἡ τύχη τους εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς παρακμῆς πού διανύομεν. Κατασκεύασαν ἕνα πλέγμα διαπλοκῆς καί αἰθάνονται εὐτυχεῖς, οἱ μέν ἠδονίζονται καί ἀπολαμβάνουν τήν ἐξουσίαν, οἱ δέ προερχόμενοι κυρίως ἀπό τήν ἀριστεράν, μέ ἀριστεράν κουλτούραν καί ἀντιρατσισμόν, οἱ ὁποῖοι ὅμως μᾶς πωλούσαν τόν ἀντιρατσισμόν τους πανάκριβα, μέ μισθόν 40.000 ΕΥΡΩ τόν μῆνα δηλ, περίπου 1300 ΕΥΡΩ τήν ἡμέρα, δηλ. 54 ΕΥΡΩ τήν ὥρα. Ὅταν ἐσύ ὡς ἐργαζόμενος ἔπαιρνες 1000 ΕΥΡΩ τόν μῆνα. 

 Ὁ ἀριστοτέχνης τῆς σκέψεως Ἀριστοτέλης πραγματεύεται τό μέσον, τήν μεσότητα καί τά ἄκρα: « ...τὰ δ᾽ ἄκρα καὶ ἀλλήλοις καὶ τῷ μέσῳ ἐναντία. τὸ γὰρ μέσον ἑκάτερον πρὸς ἑκάτερον ἐστίν, οἷον τὸ ἴσον τοῦ μὲν ἐλάττονος μεῖζον, τοῦ μείζονος δὲ ἔλαττον» ΗΘΙΚΑ ΕΥΔΗΜΙΑ 1220b 
...τά δέ ἄκρα καί πρός ἄλληλα ἀλλά καί πρός τό μέσον εἶναι ἀντίθετα, διότι τό μέσον κατ΄ ἀναλογίαν εἶναι ἀντίθετον ἕκαστον πρός ἕκαστον εἰς αὐτά, τό δέ ἴσον εἶναι μεγαλύτερον τοῦ μικρότερου ἀλλά μικρότερον τοῦ μεγαλύτερου.

 Ὁ Ἀριστοτέλης εἰς τά ἔργα του παραθέτει μίαν ποικηλίαν χαρακτήρων, θά ἀναφέρωμεν μίαν κατηγορίαν ἐξ αὐτῶν. Λέγει ὅτι ὑπάρχει εἰς τό ἕνα ἄκρον ὁ δειλός εἰς τό ἄλλον ὁ θρασύς καί εἰς τό μέσον εἶναι ὁ ἀνδρεῖος. Ἀφοῦ κάμει μίαν ἐκτενήν ἀνάλυσιν τῶν τριῶν αὐτῶν χαρακτήρων, μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «θρασύς μέν ὁ μήτε ἅ χρή φοβούμενος μήθ’ὅτε μήθ’ὥς, δειλός δέ ὁ καί ἅ μή δεῖ καί ὅτ’ οὐ δεῖ καί ὡς οὐ δεῖ». Δηλ’ ὁ θρασύς δέν φοφᾶται οὔτε διά ἐκείνα πού πρέπει νά φοβῆται, οὔτε ὅταν πρέπει, οὔτε τό πῶς πρέπει. Δειλός δέ εἶναι ἐκεῖνος πού φοβεῖται ἀκόμη καί δ’ἐκείνα πού δέν ὑπάρχει λόγος νά φοβῆται, καί ὅταν δέν πρέπει καί ὅπως δέν πρέπει. «Δοκεῖ δ᾽ ὁ ἀνδρεῖος ἄφοβος εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, οὐ φοβεῖσθαι ἢ ἠρέμα καὶ μόλις καὶ ὀλιγάκις καὶ μεγάλα, ὑπομένει τὰ φοβερὰ σφόδρα. Δηλ. φαίνεται δέ ὡς ἐπί τό πλεῖστον ὁ ἀνδρεῖος νά εἶναι ἄφοβος, δέν φοβεῖται ἤ ἐάν φοβεῖται, φοβεῖται μέ ἡρεμίαν καί μόλις καί δ΄ὀλίγον ἀκόμι καί διά μεγάλους φόβους, ὑπομένει τά φοβερά καί τά βίαια. Δηλ. ἐδῶ ὁ Σταγειρίτης Φιλόσοφος ἀποδεικνύει ὅτι ὁ δειλός καί ὁ θρασύς εἶναι ἀναμεταξύ των εἶναι δύο ἀντίθετα ἄκρα, ἀλλά καί τό φερόμενον ὡς μέσον ἤ μεσότης εἶναι ἀντίθετον καί εἰς κάθε ἕνα ἀπό τά δύο ἄκρα. 

Ἐπειδή δέ ὁ Ἀριστοτέλης κάμει χρήσιν τῆς λέξεως μέσον, μεσότης, φαίνεται νά ὑποδηλώνη ὅτι εἶναι ἡ μέση ὁδός ματαξύ δύο ἄκρων εἶναι ἡ πρωτιμοτέρα. 
Ἐπειδή δέ θά φαινόταν ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης θά ἦτο ὑμνητής τῶν συμβιβασμῶν καί τῆς χρυσῆς μετριότητος, καί πρός ἀποφυγήν τοιαύτης παρεξηγήσεως ὅταν πραγματεύεται εἰς τά «ἠθικά Νικομάχεια» τήν ἀρετήν λέγει: «Ἔστιν ἄρα ἡ ἀρετὴ ἕξις προαιρετική,  τὴν δ᾽ ἀρετὴν τὸ μέσον καὶ εὑρίσκειν καὶ αἱρεῖσθαι. διὸ κατὰ μὲν τὴν οὐσίαν καὶ τὸν λόγον τὸν τὸ τί ἦν εἶναι λέγοντα μεσότης ἐστὶν ἡ ἀρετή, κατὰ δὲ τὸ ἄριστον καὶ τὸ εὖ ἀκρότης». Δηλ. ἡ ἀρετή εἶναι μία ἔξις προαιρετική, πού ἐπιλέγεται ἐλεύθερα ἀπό ἕνα ἄτομο, ἡ δέ ἀρετή εὐρίσκει καί ἐπιλέγει τό μέσον. Δ΄αὐτό κατά μὲν τὴν οὐσίαν καὶ τὸν λόγον τό τί εἶναι ἀρετή, κατά τόν λέγοντα εἶναι μεσότης, ἀπό τῆς ἀπόψεως ὅμως τῆς ἀριστείας καί τῆς ὀρθῆς ἀκρότητος. 

Οὔτως διά τά σημερινά δεδομένα ὑπάρχει ὁ ἄπατρις, ὁ εὐπατρίδης καί ὁ διεθνιστής. 

Ὁ εὐπατρίδης εἶναι αὐτός ποῦ ἀγαπᾶ τήν Πατρίδα του, δηλ. εἶναι ἡ ὀρθή ἀκρότης καί τό ἄριστον. Αὐτό, διά ἰδικούς των προσωπικούς λόγους ὡς εἶναι οἱ (πολυμαθεῖς) καί (πολυπράγμωνες) πολιτικοί καί δημοσιογράφοι, εἶναι παθολογικόν. Τό φυσιολογικόν τό παρουσιάζουν ὡς παθολογικόν. Τό δέ ἄριστον τῆς ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα, εἶναι τό μέγιστον ἰδανικόν τῶν Ἑλλήνων, ὁ δέ μέγιστος σοφός ὅλων τῶν ἐποχῶν ὁ Σωκράτης, τό ἐγκωμιάζει μέ τόν καλλίτερον τρόπον: «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἔστιν ἡ πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρα καί παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις τοῖς ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ». 

Δηλ. ὁ Σωκράτης λέγει αὐτό τό ὁποῖον σᾶς λέγω ἰσχύει διά τούς νοήμονες, διά τούς ἀνοήτους δέν ἰσχύει. Νά ὑπενθημήσωμεν ὅτι ὁ Σωκράτης δέν εἶναι μόνον ὁ πανμέγιστος τῶν φιλοσόφων, ἀλλά ὑπῆρξεν καί μεγάλος πολεμιστής, εἶχεν διακριθεῖ ὡς πολεμιστής εἰς τήν μάχην τῆς Ἀμφιπόλεως, τῆς Τανάγρας καί Ποτιδαίας, ἦτο δέ ἄριστος γνώστης τοῦ δυσκολοτάτου καί σκληροτάτου παγκρατίου, ἀπό τό ὁποῖον προῆλθον καί αἱ λεγόμεναι σημεριναί πολεμικαί τέχναι. 

Μά καί ἕνας ἄλλος σοφός μας ὁ Ἰσοκράτης μᾶς λέγει: Ὁ Ἰσοκράτης πρός τιμήν τῆς 100τής Ὁλυμπιάδος γράφει τόν πανηγυρικόν του καί μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες». 
Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἦτο ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες ἐδῶ συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες». 

Οὔτως δυνάμεθα νά ὀρίσωμεν καί τό εἶναι Πατρίς (ἐκ τοῦ πατρός): εἶναι ἕνα σύνολον ἀνθρώπων, κατοικούντων εἰς μίαν ὁρισμένην Γεωγραφικήν περιοχήν, ἐχόντων τό ἴδιον παρελθόν καί τήν ἰδίαν ἱστορίαν, ὁμιλούντων τήν ἰδίαν γλώσσαν, συνδεομένων διά κοινῶν ἠθῶν καί ἐθίμων, ἐχόντων τάς ἰδίας προσδοκίας διά τό μέλλον, εἶναι ὁ τόπος πού ἐνεταφιάσθησαν οἱ πρόγονοι των. Τό δέ Ἔθνος ἀπό τό ἔθω, ἐθίζω, ἔθος, ἔθνος, ἦθος. Λεξικόν Δορμπαράκη. Δηλ. ὁ λαός πού ἔχει ἴδια ἤθη καί συνήθειες. Ἡ Πατρίς ἔχει Γεωγραφικόν προσδιορισμόν, ἐνῶ τό Ἔθνος δέν ἔχει, πού σημαίνει οἱ ἀπανταχοῦ εὐρισκόμενοι Ἕλληνες. 

Τά ἀκροδεξιά κόμματα τῆς Εὐρώπης ἐκφράζουν τό ὑγιές καί τό φυσιολογικόν, καθ΄ὅτι ἡ Εὐρώπη προσδιορίζεται ἀπό τά σύνορα της, τόν Ἑλληνορωμαϊκόν της πολιτισμόν καί τόν Χριστιανισμόν της. Κάθε τί ἄλλον εἶναι ἄρρωστον. 

Οἱ πολιτικοί καί δημοσιογράφοι αὐτοπροσδιορίζονται ὅτι εὐρίσκονται εἰς τό κατ’ αὐτούς λεγόμενον Συνταγματικόν τόξον, καί ἀπεφάσισαν ὅτι διά τάς προσεχεῖς ἐκλογάς καλόν εἶναι νά ἀποκλείσουν ἀπό τήν τηλεοπτικήν ἀντιπαράθεσιν τῶν ἀρχηγῶν τῶν πολιτικῶν κομμάτων, τόν ἀρχηγόν τοῦ τρίτου πολιτικοῦ κόμματος. 
Τοῦτο ἐστί ἀκρότης, τῆς ἄκρας ἀδικίας καί ἀφροσύνης. Σεβαστοί συνέλληνες πολεμήσατε τήν ἀδικίαν καί τήν ἐπιβολήν τοῦ ἀνορθολογισμοῦ καί τῆς φαυλότητος. 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΝΟΜΙΚΑ ΑΚΥΡΗ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ

Μπορεί να έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά οι αντιδράσεις δεν έχουν κοπάσει. Δεκάδες δεκάδες πανεπιστημιακοί, νομικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες και επιχειρηματίες με επιστολή τους προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ζητούν να την ακυρώσει όταν εκλεγεί πρωθυπουργός.

Tο κείμενο της επιστολής αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,
Απευθυνόμαστε σε εσάς που θα έχετε τον αναγκαίο θεσμικό ρόλο ως ο αυριανός πρωθυπουργός και κάνουμε έκκληση να γίνετε ο σημαιοφόρος της ακύρωσης της επαχθούς συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία η συντριπτική πλειονότητα του Ελλήνων τη θεωρεί απαράδεκτη και την εκλαμβάνει ως εθνική ήττα και καταστροφή. Σας καλούμε να το διακηρύξετε αυτό σαφώς, πριν από τις επερχόμενες εκλογές, πράξη που είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός θα την ανταμείψει με την ψήφο του και η ιστορία θα σας εντάξει σε περίοπτη θέση μέσα στο Πάνθεον των εθνικά δρώντων πολιτικών.

Οι υπογράφοντες –έγκριτοι επιστήμονες, καθηγητές, συνταγματολόγοι, νομικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες, πολιτειολόγοι, ιστορικοί, επιχειρηματίες– θεωρούν ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι νομικά άκυρη, καθώς παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το εθνικό μας δίκαιο αλλά και θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως αυτές περί «αληθείας», «καλής πίστεως», «σαφήνειας», καθώς περιλαμβάνει ιστορικά ψεύδη, νομικές παραβιάσεις, ασάφειες, παραπειστικά επιχειρήματα και δόλο. Συναφώς παραβιάζει σειρά άρθρων της σύμβασης της Βιέννης, 1969.

1. Στην ανάθεση καθηκόντων του Μάθιου Νίμιτς υπήρχε εντολή αποκλειστικά και μόνο για το «όνομα», την οποία εντολή αυτός παραβίασε.

2. Στη συμφωνία των Πρεσπών περιλαμβάνονται κραυγαλέα ψευδή στοιχεία όπως στο Μέρος Α΄, άρθρο 1, παρ. γ. και στο άρθρο 7, ενυπάρχει το δομικό ψεύδος, ότι δήθεν αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ η πλαστή «μακεδονική» γλώσσα κατά την «Τρίτη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων, 1977». Αντιθέτως, στις σημειώσεις της συνόδου στον τόμο l και στο Προοίμιο του τόμου 2 στη σελίδα ΙΙΙ στην απόφαση 17/8- 7/9, 1977 αναγράφεται: «Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση δεν συνεπάγονται την έκφραση οποιασδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του ΟΗΕ». Υπενθυμίζουμε ότι χωρίς ανάλογη γλώσσα δεν υπάρχει ούτε εθνότητα ούτε χώρα με το όνομα «Μακεδονία» ή το «μακεδονικός-ή-ό».

3. Με τις παρανομίες του γ.γ. ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες (12- 13/2/2019), ο οποίος αποδέχτηκε την εισαγωγή του θέματος στον Οργανισμό με κοινή (επί του ιδίου επιστολοχάρτου) επιστολή Ελλάδος και της FYROM αναφερόμενη ως «Βόρεια Μακεδονία», με τα δύο εθνόσημα των χωρών. Η πράξη αυτή είναι παράνομη τόσον διότι κατά την ημέρα αποστολής και παραλαβής της επιστολής δεν υπήρχε, και ακόμη δεν υπάρχει χώρα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» την οποία να έχει εγκρίνει προηγουμένως το Συμβούλιο Ασφαλείας. Ωσαύτως δεν έχει αποσταλεί προς το Σ.Α. του ΟΗΕ ειδική έκθεση του γ.γ., όπως απαιτεί και περιγράφει η Απόφαση 845 Σ.Α. μετά την οποία το Σ.Α. θα κυρώσει ή όχι τη συμφωνία των Πρεσπών, ως οφείλει και κατ’ εφαρμογή της δικής του Απόφασης 817.

4. Αγνοήθηκε κατάφωρα η βούληση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, ο οποίος απαιτούσε δημοψήφισμα αντίστοιχο με εκείνο του λαού της FYROM. Ετσι καταπατήθηκε το θεμελιώδες άρθρο 1, παρ 2 και 3 του ελληνικού Συντάγματος, που προβλέπουν πως: 2. «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Και παρ. 3. «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

5. Ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Νικόλαος Κοτζιάς σύμφωνα με το άρθρο 2 ν. 3566 (ΦΕΚ Α΄ 117/05.06.2007) «Κύρωση ως κώδικα του οργανισμού του υπουργείου Εξωτερικών», είχε τις περιοριστικά εκεί αναφερόμενες αρμοδιότητες, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η συνομολόγηση των διεθνών συνθηκών και συνεπώς γι’ αυτήν απαιτείται, κατά το άρθρο 5β του ν. 3566/2007, ειδική εξουσιοδότησή του. Επ’ αυτού δεν έγινε προηγουμένως καμία ειδική συζήτηση στη Βουλή, για τη λήψη σχετικής απόφασης με σκοπό την παροχή ειδικής προς υπογραφή εξουσιοδότησης-εντολής στον αρμόδιο υπουργό, ούτε τέθηκε προς έγκριση και εξουσιοδότηση στο υπουργικό συμβούλιο το σχέδιο της συμφωνίας, ούτε αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής διαβούλευσης, (αντιθέτως, αυτό συνέβη στη αντισυμβαλλόμενη FYROM), και δεν ζητήθηκε η γνώμη και η αποδοχή της από τον ελληνικό λαό.

6. Ως προς το Διεθνές Δίκαιο, σε συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 6, 7, 26, 27 και 46 της σύμβασης της Βιέννης περί του δικαίου των συνθηκών προκύπτουν τα εξής: ένα κράτος μπορεί εξαιρετικά να επικαλεσθεί, προς ακυρότητα μιας σύμβασης, διάταξη του εσωτερικού του δικαίου εφόσον τυγχάνουν παραβιάσεις. Αυτό μπορεί να γίνει από την επόμενη κυβέρνηση, όπως επιβάλλει η διεθνής συνταγματική τάξη, με μία ρηματική διακοίνωση διαφωνιών, με την οποία η Ελλάς μπορεί να προσβάλει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μια διμερή διακρατική συμφωνία υπό αίρεση που μπορεί να προσβληθεί ως ακυρώσιμη, λόγω παραβίασης των άρθρων 36 παρ.1 και 35 παρ.1 του Συντάγματος, και αφετέρου να θεωρηθεί ως λήξασα, διότι εξαντλήθηκε η προθεσμία που ορίζεται ρητά στη συμφωνία των Πρεσπών έως το τέλος του 2018.

7. Στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στη FYROM συμμετείχε μόνο το 36,8% των πολιτών και όχι άνω του 50% όπως ως νομιμοποιητική βάση ώφειλε.

8. Ο ΠτΔ της FYROM, Γκιόργκι Ιβανόφ, ουδέποτε υπέγραψε αυτήν τη συμφωνία η οποία και εξ αυτού του λόγου είναι άκυρη.

9. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος της FYROM ουδέποτε κοινοποιήθηκαν «ως ενιαίο κείμενο» διά ρηματικής διακοινώσεως στην Ελλάδα. Στο Σύνταγμα παραμένουν αλυτρωτικές βλέψεις, οι οποίες ανατρέπουν όσα επιβάλλει η ίδια η συμφωνία των Πρεσπών και αντιτίθενται στις «σχέσεις καλής γειτονίας ομόρων κρατών.

10. Η ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα δεν φέρει την υπογραφή –ως ώφειλε– του ΠτΔ της FYROM Γκιόργκι Ιβανόφ.

11. Η γειτονική μας χώρα μέχρι σήμερα προβαίνει στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» αποκλειστικώς, χωρίς το «Βόρεια», καταπατώντας συνεχώς τα όσα υπέγραψε περί erga omnes. Συναφές μέγιστο ζήτημα είναι τα αλυτρωτικά εις βάρος της Ελλάδος σύμβολα, τα οποία υπάρχουν στα χαρτονομίσματα και νομίσματά της, αλλά και τα όσα περιλαμβάνει στους στίχους του ο εθνικός ύμνος τής εν λόγω χώρας.

12. Σοβαρά ελλείμματα νομιμότητας έχει η συμφωνία των Πρεσπών και στα εμπορικά ζητήματα όπου η λύση θα συμβεί (;) μετά πενταετία, πράγμα που συνιστά παραπειστικό όρο και παραβιάζει διεθνείς αρχές περί σαφήνειας και καλή πίστεως.

Κύριε πρόεδρε, διατελούμε με την ελπίδα ότι θα λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω εκτεθέντα, που συμφέρουν πρωτίστως την Ελλάδα, αλλά και τη μεγάλη παράταξη της οποίας επαξίως ηγείστε.
Θεσσαλονίκη 19-6-2019»

ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ

Αμασλίδης Γεώργιος, Ιατρός Γαστρεντερολόγος
Βαλκάνος Νίκος, Πρόεδρος Φιλοεκπαιδευτικής Μακεδονικής Αδελφότητας
Βασιλειάδης Βασίλειος, πρώην Διευθυντής Κτηματικής Τραπέζης
Γερασιμίδης Θωμάς, Ομ. Καθηγητής Ιατρ. Τμήματος ΑΠΘ
Γκλαβάκης Ιωάννης, πρώην Ευρωβουλευτής
Δασκόπουλος Αντώνιος, Επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος ομάδας 21 Μακεδονίας-Θράκης
Ευθυμίου Παύλος, Ομ. Καθηγητής Δασολογίας, ΑΠΘ
Εφραιμίδης Σταύρος, Ομ. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπ. Ιωαννίνων
Θεοχάρης Βασίλειος, Συνταξ. Ταξίαρχος Χωροφυλακής
Θωμαϊδης Βασίλειος, Ορθοπεδικός, πρώην διευθυντής ορθοπεδικών κλινικών, Συγγραφέας
Ιντζεσίλογλου Νικόλαος, Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Καλαφατίδου Γραμματική, Συνταξ. Δικηγόρος
Καμπά Γραμματική, Συνταξ. Συμβολαιογράφος
Καμπάς Δημήτριος, Συνταξ. Δικηγόρος
Κανδύλης Γεώργιος, Συνταξ. Πρωτοβάθμιος Καθηγητής Ψυχιατρικής Α.Π.Θ
Καραθανάσης Αθανάσιος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου
Καραμήτσος Δημήτριος, Ομ. Καθηγ. ΑΠΘ, Πρόεδρος Συνδέσμου Προάσπισης Μακεδονίας-Θράκης
Καραμήτσου Πηνελόπη, Μικροβιολόγος, πρώην Υφηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ
Καρατζάς Νικόλαος, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ, μέλος του ΔΣ Ομοτίμων καθηγητών ΑΠΘ
Καρατζίκος Αθανάσιος, Αντιστράτηγος ε.α., Πρόεδρος Ομάδας 21 Μακεδονίας-Θράκης
Καρμπόνης Γιάννης,  Ιατρός ΩΡΛ, Δρ του ΑΠΘ. τέως Νομαρχ. Δ/ντής ΕΟΠΥΥ Θεσσαλονίκης
Κασιμάτης Γεώργιος, Ομ. Καθηγητής Συνταγματολόγος, ΕΚΠΑ
Κεραμιδάς Γεώργιος, Συνταξ. Δημοδιδάσκαλος, Σάπες
Κερέζογλου Ευάγγελος, Επιχειρηματίας, Θεσσαλονίκη
Κεχαγιόγλου Αρης, Χημικός, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ
Κουριαννίδης Ιωάννης, Τραπεζικός, νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης
Κουτίτας Χριστόφορος, Ομ. Καθηγητής Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Κράββας Νικόλαος, πρώην Δήμαρχος Χαλάστρας
Κωνσταντινίδης Γιώργος, Δικηγόρος και Μουσικός, Γεν.  Γραμματέας ΦΑΑΘ
Λεοντιάδης Ιωάννης, Συνταξ. Επικ. Καθηγητής Ιστορίας ΑΠΘ
Λιάρος Αχιλλέας, Ιατρός Δρ, Πρώην  Διευθυντής ΕΣΥ Ακτινοθεραπ. Ογκολογίας Νοσοκ. ΑΧΕΠΑ
Μάζης Ιωάννης του Θεοδώρου, Καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ
Μαράτος Σωτήριος, Συνταξ. Χημικός
Μαυρουδής  Ελευθέριος, Υποστράτηγος ε.α.
Μεγαλοκονόμος Μάνος, Πρέσβης ε.τ., Συγγραφέας
Μηλιωρίτσας Νίκος, Αντιστράτηγος ε.α.
Μιχαηλίδης Αθανάσιος, Δικηγόρος
Μουρέλος Γιάννης, Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας,  ΑΠΘ
Μπαλασόπουλος Δημήτριος, πρόεδρος Εφετών ε.τ. διοικητικών δικαστηρίων
Μπαρτσόκας Χρήστος, Ομ. Καθηγητής Παιδιατρικής, Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
Νασιούλας Ιωάννης, Κοινωνιολόγος, νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης
Νικολός Θωμάς, Δικηγόρος
Παπαγιάννης Αντώνιος Ιατρός  Γαστρεντερολόγος, υπεύθυνος εκδ. περιοδικού Ιατρικά Θέματα
Παπαγιάννης Γρηγόριος, Καθηγητής βυζαντινής Φιλολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπ. Θράκης
Παρασκευόπουλος Ανδρέας, Υποναύαρχος (Ι), ε.α.
Πελαγίδης Ευστάθιος, Ομ. Καθηγητής Ιστορίας Πανεπ. Δυτ. Μακεδονίας
Πιβερόπουλος Μιχάλης, Συνταξ. Ιατρός Μαιευτήρ-Γυναικολόγος
Πολυζωίδης Κωνσταντίνος, Νευροχειρουργός, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ
Πουρνάρης Γεώργιος, Δικηγόρος
Ρούσσης Νικόλαος, Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων Θεσσαλονίκης
Ρωμανός Γιώργος, Συγγραφέας- ιστορικός ερευνητής, Αθήνα
Σαμαράς Γρηγόριος, Καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Σταλίδης Ανδρέας, Μαθηματικός, διαχειριστής δικτυακού τόπου "Αντίβαρο", αρθρογράφος ΕΣΤΙΑΣ
Σταματίου Εμμανουήλ, Πρεσβευτής ε.τ., τέως γενικός πρόξενος Τορόντο
Σταμπολιάδης Ηλίας, Καθηγητής Μεταλλειολογίας  Πανεπιστημίου Κρήτης
Τσερκέζης Τάσος, Αξιωματικός Πολεμ. Αεροπορίας ε.α, πρόεδρος Θρακικής Εστίας
Τσιτσιμπίκος Χαράλαμπος, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Β΄ υπαρχηγός ΓΕΣ
Τσολάκης Πάνος, Ομ. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Σχολής ΑΠΘ
Χαντζής Δημήτριος, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος διοικητής Β' ΣΣ
Χατζηκεφαλάς Στράτος, Επιχειρηματίας
Χατζόπουλος Ιωάννης, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου και πρώην καθ. Πανεπ. CSUF, ΗΠΑ
Χίντζογλου-Αμασλίδου Δέσποινα, Ιατρός  Μικροβιολόγος και λογοτέχνης
Χρήστου Κωνσταντίνος, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ,
Χρυσάφης Σωτήριος, Ομ. Καθηγητής Οδοντιατρικής Σχολής ΑΠΘ

ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ