(την φωτο της ανάρτησης την τράβηξα ο ίδιος μέσα από την πράσινη γραμμή. Ο Τούρκος φρουρός ειδοποίησε τους ΟΗΕδες αλλά ο "μαυροσκούφης" την κοπάνησε λίγο πριν εμφανισθεί το τζίπ τους)
Απο τον Κωνσταντίνο Δημητριάδη
Εγώ
δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη απλά και μόνο να εκθειάσω τους ΗΡΩΕΣ
άνδρες της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν σαν ΕΛΛΗΝΕΣ και έπεσαν στο πεδίο της
Τιμής.
Εμένα ο λόγος μου θα είναι καταγγελτικός. Θα κάνω απλά και μόνο 4 ερωτήσεις:
- Ποιός αποφάσισε να βάλει στην πρώτη γραμμή τον Λόχο Διοικήσεως ήτοι
άνδρες του Μηχανικού, του Ταχυδρομικού, του Εφοδιασμού Μεταφορών, του
Υλικού Πολέμου, των Τηλεπικοινωνιών, ακόμα και την Μουσική της ΕΛΔΥΚ
(στην οποία ανατέθηκε η υπεράσπιση του Grammar School ήτοι της Σχολής
Γρηγορίου) καθήν στιγμήν αναμενόταν επίθεση των Τούρκων με Ίλες Αρμάτων
και Πεζικό ενισχυμένο με Καταδρομείς;
- Ποιός αποφάσισε να κρατήσει
την εξαιρετικά μάχιμη Διμοιρία Αναγνωρίσεως που διέθετε μεγάλη ισχύ
πυρός σε σχέση με τις υπομονάδες του Λόχου Διοικήσεως, εκτός μάχης ως
φρουρά της Διοικήσεως στα Δευτερά, πολύ πίσω από την πρώτη γραμμή;;;
- Ποιός διέταξε την παύση πυρών την 16 Αυγούστου στις Μονάδες Πυροβολικού που υποστήριζαν την άμυνα του Στρατοπέδου;;;
(διότι η δικαιολογία που ακούστηκε ότι τελείωσαν οι οβίδες δεν
φαντάζομαι να θεωρείται από τον οποιονδήποτε ως αξιόπιστη!)
- Ποιός
διέταξε την μη επάνδρωση του εγκαταλελειμενου από τον Αττίλα Ι
Στρατοπέδου του 11ουΤΣ στα πλευρά της αμύνης των ανδρών της ΕΛΔΥΚ έτσι
ώστε να καταληφθεί από τους Τούρκους αναίμακτα και από κει να
πλαγιοκοπούν τους αμυνομένους και κατά κύριο λόγο αυτούς που
προσεπάθησαν να απαγκιστρωθούν το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου;;;;; Ποιός
δεν σκέφτηκε να διατάξει το 212 ΤΠ που ευρισκόταν στην περιοχή όπου
σημερα βρίσκεται το Ίδρυμα ταυτοποίησης DNA (μπροστά από τον χώρο που
τράβηξα την φωτογραφία της ανάρτησης) να ανακαταλάβει τις εγκαταστάσεις
του 11ου ΤΣ ώστε να προφυλάξει τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ από την
πλαγιοκόπηση και να καλύψει την υποχώρησή τους;;;;
Σε αυτά θέλω απαντήσεις.....
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
https://www.facebook.com/epilarchos?hc_location=stream
Αγαπητέ κύριε Κωνσταντίνε Δημητριάδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αρκετά από τα σημεία σας μπορώ να σας απαντήσω από όσα γνωρίζω. Πρέπει να σας πω ότι αυτά τα θέματα είναι πολύ σοβαρά και θα ήταν καλύτερα να γίνεται πρώτα έρευνα και μετά να λέμε κάτι όλοι μας. Θέλω να πω ότι ορισμένα πράγματα είναι λάθος όπως τα γράφετε. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι και εσείς διαβάσατε διάφορα πράγματα που κυκλοφορούν ή ενδεχομένως και κάποιοι να λένε, αλλά όμως να μην παρουσιάζεται όλη η αλήθεια ή να παρουσιάζεται η μισή αλήθεια.
Κάποιος ο οποίος δεν γνωρίζει τα γεγονότα σχηματίζει την εντύπωση πως το 212τε δεν έκανε και τίποτε ή ότι αναπάυετο, πράγμα το οποίο δεν αληθεύει. Πρέπει να σας πω ότι το 212τε στις επιχειρήσεις 14-16/8/74 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άμυνα της Λευκωσίας (Διοικητής Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Αχιλλείδης, Λοχαγός Ανδρέας Πασιαρδής, Λοχαγός Γεώργιος Χατζηδαμιανού, Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Μιχόπουλος). Πολέμησε και μάλιστα το ίδιο ηρωϊκά όπως πολέμησε η ΕΛΔΥΚ και δίπλα από την ΕΛΔΥΚ στα γύρω υψώματα και περιοχές (στρατόπεδο 11ου Τ.Σ., Σχολή Γρηγορίου, υψώματα Καισή, Κομήτη, Κολοκασίδη 190 και 180 και ύψωμα δίπλα από το Αρμένικο Νεκροταφείο, όλα αυτά τα κατείχε το 212τε και πολέμησε εκεί).
(α) Το στρατόπεδο του 11ου Τ.Σ. στην Β΄ φάση της εισβολής δεν ήταν εγκατελειμμένο από την Εθνική Φρουρά. Παρά το ότι το ΓΕΕΦ έδωσε διαταγή για εγκατάλειψη του στις 23/7/74, λίγες μέρες πριν από την Β΄φάση της εισβολής με νυκτερινή καταδρομική ενέργεια ανακατελείφθη από τον 1ο λόχο του 212τε υπό τον Λοχαγό Ανδρέα Πασιαρδή μετά από διαταγή του Διοικητή κ Αχιλλείδη. Έτσι κατά την 14/8/74 αμύνετο εκεί ο Λοχαγός Πασιαρδής με δύο Διμοιρίες του. Κατελήφθη από τους Τούρκους μετά από μάχη. Τα άρματα επιτέθηκαν και ο Λόχος μόνον μια μπαζούκα είχε (βλέπετε η Χούντα και το πραξικόπημα φρόντισαν να διαλύσουν την Εθνική Φρουρά και να διασκορπίσουν τα βαρέα όπλα ή να τα εξαφανίσουν με αποτέλεσμα οι μάχιμες μονάδες της 1ης γραμμής να μην έχουν αντιαρματική δυνατότητα) η οποία δεν λειτούργησε. Όμως τα άρματα μετά από αρκετή ώρα μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο λόγω της αντίστασης που προβλήθηκε. Πρέπει να πω ότι την μπαζούκα την χειρίζετο ο Λοχαγός. Τρεις φορές γέμισε και ξαναγέμισε την μπαζούκα για να πλήξει τα άρματα αλλά αυτή δεν λειτούργησε ενώ τα άρματα πλησίασαν σε ελάχιστα μέτρα από τους αμυνόμενους βάλλοντας με τα πολυβόλα και τα πυροβόλα τους εναντίον του Λόχου. Αυτοί δεν έφυγαν και έβαλλαν με τα ατομικά τους όπλα εναντίον των αρμάτων σε ελάχιστη απόσταση από αυτά ακόμα και όταν αυτά εισήλθαν στο στρατόπεδο. Η αναμέτρηση ήταν άρματα εναντίον Εθνοφρουρών με ατομικά όπλα. Συνεπτύχθησαν συγκροτημένα όταν τα άρματα κατέλαβαν το στρατόπεδο. (συνεχίζεται)
Υπάρχουν τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων εκείνων των ημερών, όπου εγραφαν για τη μάχη του αεροδρομίου και το "έξυπνο κόλπο" του ταγματάρχη Αχιλλείδη για την ανακατάληψη του υψώματος.
ΔιαγραφήΑχιλλείδου Κ. Ζήνα.
ΣΚΙΣΑΤΕ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΑΤΕ ΜΕ ΒΗΜΑ ΓΟΡΓΟ . ΜΙΛΑΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΚΑΡΙΑΚΑ ΟΝΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΙΚΟΥ ?? ΒΑΛΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΔΥΚ ΜΠΡΟΣΤΑΝΤΖΑ ΚΑΙ ΠΟΥΆΤΕ ΜΑΓΚΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΩΠΙΣΘΕΝ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΜΥΘΟΥΣ ΚΛΠ ΚΛΠ ΚΛΠ . ΚΑΛΑ ΚΟΨΑΤΕ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΤΟΥ 74 ΠΕΡΙ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ << ΗΡΩΙΣΜΟΥ >> , ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΑΛΛΟ , ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΠΟΧΑ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΕΤΕ ΕΠΙΣΗΣ , ΑΡΚΕΤΑ . ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΞΕΤΣΙΠΩΤΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!
ΔιαγραφήΕπίσης εκεί στο στρατόπεδο δεν υπήρχε αμυντική οργάνωση. Το έδαφος ήταν εντελώς αναπεπταμένο χωρίς βλάστηση και βραχώδες πράγμα που δυσκόλευε πάρα πολύ την δημιουργία ορυγμάτων έστω εκείνες τις λίγες μέρες προηγουμένως που κατείχετο το στρατόπεδο από το 212τε. Συνεπώς αυτό που λέτε ότι το 212τε έπρεπε να καταλάβει το στρατόπεδο του 11ου δεν ευσταθεί. Εκτός του ότι δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα για αντεπίθεση κυρίως δεν μπορούσε να κρατηθεί αυτό το στρατόπεδο και θα οδηγούσε σε αχρείαστη σφαγή των δυνάμεων. Εξάλλου η άμυνα εκεί ήταν άμυνα προφυλακών μάχης και όχι οργανωμένη τοποθεσία, η κύρια αμυντική γραμμή ήταν πίσω στα υψώματα που σας αναφέρω πιο πάνω τα οποία ήταν επανδρωμένα από το 212τε. Εκεί έπρεπε να δοθεί η μάχη για να μην μπορέσουν οι τούρκοι να εισέλθουν στη Λευκωσία πράγμα το οποίο επεσυνέβη αργότερα και κυρίως την 16/8/1974. Εάν κάποιοι ισχυρίζονται αυτά τα πράγματα περί ανακατάληψης του 11ου είναι εκτός πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(β) Πάνω στο ύψωμα της Σχολής Γρηγορίου από τις 13/8/1974 υπήρχε τμήμα του 212τε, υπό τις διαταγές έφεδρου Ανθυπολοχαγού, το οποίο τοποθέτησε ο κ Αχιλλείδης. Με διαταγή του κ Αχιλλείδη και πάλιν από το μεσημέρι της 14/8/74 ο 1ος Λόχος του 212 τε υπό τον Λοχαγό Α. Πασιαρδή μετά την σύμπτυξη του από το στρατόπεδο του 11ου Τ.Σ. εγκατεστάθη στο ύψωμα της Σχολής Γρηγορίου και παρέμεινε εκεί αμυνόμενος μέχρι το απόγευμα της 16/8/74 οπόταν συνεπτύχθη την ώρα που συνεπτύσσετο και η ΕΛΔΥΚ για να μην εγκλωβισθούν μετά την διάσπαση της αμυντικής γραμμής. Πέραν τούτου με διαταγή του κ Αχιλλείδη ο 1ος λόχος υπό τον Πασιαρδή πολέμησε ξανά επί του υψώματος Κολοκασίδη το απόγευμα της 16/8/74 όπως και οι άλλοι δύο λόχοι όταν έκαναν επίθεση τα τουρκικά άρματα και το πεζικό για να καταλάβουν τον κυκλικό κόμβο Κολοκασίδη. Είχαν και μια ομάδα καταδρομέων υπό διοίκηση τους και άλλα μικρά τμήματα κατά την εν λόγω μάχη.
(γ) Αναφορικά προς το πυροβολικό εγώ τουλάχιστον είμαι σε θέση να γνωρίζω από έφεδρο αξιωματικό την 187ΜΠΠ ότι όντως ετελείωσαν τα βλήμματα του πυροβολικού εκείνη την ώρα. Γνωρίζω επίσης ότι στην επακολουθήσασα μάχη στου Κολοκασίδη η 187ΜΠΠ βοήθησε καθοριστικά στην απόκρουση της τουρκικής επίθεσης. Οφείλω να αναφέρω τον Διοικητή της Μοίρας Αντισυνταγματάρχη κ Παναγιώτη Ταραντίλη ο οποίος, κατά τον αξιωματικό του, βοήθησε τα μέγιστα στην απόκρουση της επίθεσης και στη σωτηρία της Λευκωσίας. Η μάχη αυτή έγινε μεταξύ των ωρών 5-7 μμ της 16/8/74.
Από τα πιο πάνω αντιλαμβάνεστε ότι πολλά πράγματα που κυκλοφορούν και αναπαράγονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Μάλιστα δε επειδή υπάρχουν και πολλοί ζώντες πρωταγωνιστές αυτά τα πράγματα προκαλούν δυσάρεστες καταστάσεις που είναι καλύτερα να τις αποφεύγουμε όλοι μας.
Είμαι εις θέση να γνωρίζω αυτά όλα από τον πατέρα μου Ταξίαρχο ε.α. Ανδρέα Πασιαρδή, Λοχαγό τότε, από τον Υποστράτηγο ε.α. κ. Κωνσταντίνο Αχιλλείδη, Ταγματάρχη τότε, αλλά και από άλλους συμπολεμιστές τους. Επίσης εδώ στην Κύπρο γνωρίζει αρκετός κόσμος τα πιο πάνω. Υπάρχουν και βιβλία που αναφέρονται σχετικά. Έχω δημοσιεύσει και σχετικό κείμενο στο διαδίκτυο για τα πραγματικά γεγονότα για τη μάχη στο ύψωμα Κολοκασίδη. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι η κακοποίηση που υφίσταται η αλήθεια με την πάροδο του χρόνου από διάφορους. Εάν ανατρέξει κάποιος στον τύπο της εποχής ή κάποια συγγράμματα και τα συγκρίνει με αυτά που κυκλοφορούν και αναπαράγονται σήμερα θα διαπιστώσει ότι η δράση και η προσφορά του 212τε σήμερα εξαφανίστηκε. Όμως η δράση και η προσφορά του ήταν πρωταγωνιστική εξίσου με την ΕΛΔΥΚ και αυτό, πέραν των μαρτυριών των ζώντων πολεμιστών, το μαρτυρούν εφημερίδες και άλλα συγγράμματα της εποχής.
Με τιμή ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ 18/3/2014
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Κε ΠΑΣΙΑΡΔΗ Η ΕΡΕΥΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙ 27 ΣΥΝΑΠΤΑ ΕΤΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ" εκδ.ΠΕΛΑΣΓΟΣ, ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΟΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΑΣ. ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΧΙΛΛΕΙΔΗ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΛΕΠΕΤΕ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΤΟΤΕ ΜΑΧΩΝ ΟΥΤΕ ΕΛΑΒΑ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΜΑΧΕΣ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΩ 'Η ΝΑ ΔΙΟΓΚΩΣΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΣΟ (ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΗΔΗ ΤΗΝ 22/7/2012 ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΣΤΙΑ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΚΩΝ.Α.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΥΓ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. ΕΓΩ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΑ ΣΕ ΠΛΗΘΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΤΗΣ Α' ΜΚ ΚΑΙ ΤΗΣ Γ' ΜΑΚ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ 212 ΤΠ. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΕΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΝΔΡΩΝ ΤΗΣ Ε/Φ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΒΛΕΠΑ ΕΥΘΥΝΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΘΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΑ. ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΗΔΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗΣ ΤΗΣ Β' ΕΚΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Γ' ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" ΤΗΣ 15/7/2012 ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ. ΟΠΟΤΕ Η ΦΡΑΣΗ ΣΑΣ ".... ότι αυτά τα θέματα είναι πολύ σοβαρά και θα ήταν καλύτερα να γίνεται πρώτα έρευνα και μετά να λέμε κάτι όλοι μας. Θέλω να πω ότι ορισμένα πράγματα είναι λάθος όπως τα γράφετε. " ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ.
ΔΙΟΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΤΟ 212 ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ 1η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΟΥΣΕ - ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ 211 - ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ Β' ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΥΤΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Γ' ΜΕ ΑΚΟΜΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ.
Και τέλος για την καλύτερη ενημέρωσή σας επί του πονήματός μου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ"
«Αγαπητέ κε Δημητριάδη,
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο σας, που ειχε την καλοσύνη να μου θέσει υπ’ όψιν μου και να μου δώσει η κόρη ενός πρώην συναδέλφου, ο οποίος σημειωτέον είχε πολεμήσει στην Κύπρο το 1974.
Να μου επιτρέψτε να σας συγχαρώ και για τον χρόνο που διαθέσατε, αλλά κυρίως γιατί αντιμετωπισατε σφαιρικά το θέμα με μια αφοπλιστικά έντιμη αντικειμενικότητα.»
(Δημ.Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., Διοικητής στην Κύπρο του 336 Τ.Ε. το 1974 –email του προς τον συγγραφέα την 22/7/2011)
«Ο Συγγραφέας έκανε μια εξαίρετη δουλειά. [...] Η συγγραφή του παρόντος πονήματος έγινε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν παρών στα γεγονότα. Συνεπώς δεν μπορεί να του επιρρίψει κανείς ουδεμία μομφή ή ιδιοτέλεια. Έγραψε το παρόν βιβλίο, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο το οποίο διάβασα, και με τιμά σαν Συγγραφέα και σαν Άνδρα, απλά και μόνο επειδή αγαπά αυτόν τον χώρο που λέγεται Πατρίδα. […] Το κίνητρο του συγγραφέως είναι ξεκάθαρο: o Πατριωτισμός του. […] Συγχαίρω τέλος τον Συγγραφέα για το φοβερό του έργο, τον ευχαριστώ από καρδιάς, θεωρώ ότι συμπλήρωσε το δικό μου έργο, των Αεροπορικών Αποστολών και των Καταδρομέων του 1974, με στοιχεία που ο Ιστορικός του αύριο θα πρέπει να τα συγκεντρώσει και να τα βάλει μαζί, για να λάμψει επιτέλους ημία και μοναδική Αλήθεια».
(Ιωάννης Κακολύρης, Ιστορικός Ερευνητής-Συγγραφέας, τ. Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών – στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη ήταν, και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό, μια έντιμη συμπαράσταση τον καιρό που την χρειαζόμασταν πιο πολύ από όλα.. […] Ρώτησα μέλη του Συλλόγου μας που διάβασαν το βιβλίο και μου είπαν Μας θύμωσε! Μας τόνωσε το ηθικό μας! Μας έκανε να κλάψουμε! Μας έκανε και προβληματιστήκαμε! […] Αυτά έκανε με το βιβλίο του ο Κώστας ο Δημητριάδης στους ήδη πονεμένους συγγενείς, σε εμάς που νομίζαμε ότι τίποτα πιά δεν μπορούσε να μας ταράξει… […] Νάσαι καλά και σε ευχαριστούμε για όσα έγραψες και δικαίωσες την θυσία κάποιων ανθρώπων.»
(Ελένη Γρίβα, Γραμματέας του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματατων Οικογενειών των Αγνοουμένων και Πεσόντων της Κυπριακής Τραγωδίας 1974 –στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Ο Κώστας ο Δημητριάδης, ένας άνθρωπος που αγάπησε πάρα πολύ την Πατρίδα του, έκανε ένα πολύ μεγάλο αγώνα, έμαθε πάρα πολλά πράγματα για το τι έγινε το 1974 στην Κύπρο, και θεώρησε υποχρέωσή του, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά διότι έτσι είναι η δομή του, να κάνει κοινωνούς όλους του Έλληνες αυτών που έμαθε. Βέβαια θεωρώ ότι δεν είναι όλα αυτά που ξέρει μέσα σε αυτό το βιβλίο, αυτό είναι μόνο μια περίληψη. Έστω και με αυτήν την περίληψη ένα πράγμα είναι αυτό που βγαίνει, κορυφαίο, είναι τι δεν πρέπει να επαναλάβουμε, τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφθεί. […] Θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για την πολύ μεγάλη τιμή που έκανε σε εμάς μετο να γράψει για εμάς και τον αγώνα μας».
(Νίκος Αργυρόπουλος , Πρόεδρος Συλλόγου Βετεράνοι Πολεμιστές Κύπρου 1974 – στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Εις βάθος αξιοποίηση όλων των βιβλίων που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα για την εισβολή και τα όσα προηγήθηκαν, μαρτυριών και αφηγήσεων, χωρίς φόβο, πάθος και προκαταλήψεις από τον συγγραφέα, που μας παρέδωσε ένα βιβλίο λυτρωτικό από κάθε άποψη».
(Γιάννης Κουριαννίδης, Εκδότης του περιοδικού «Ενδοχώρα» - από άρθρο του στην Ιστοσελίδα e-grammesτην 11/8/2011)
«Για μένα ένα είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το βιβλίο. Το ότι είναι αντικειμενικό και χωρίς καμμιά εμπάθεια…»
(Αμαλία Χανδρινού, χήρα του Ήρωα τότε Κυβερνήτη του Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» Πλωτάρχη Ελευθέριου Χανδρινού και αδελφή του επίσης αείμνηστου τότε Κυβερνήτη του Υ/Β «ΓΛΑΥΚΟΣ» Πλωτάρχη Βασίλη Γαβριήλ – σε σχόλιο της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης).
«Κύπρος 1974 - Η Μεγάλη Προδοσία», είναι ο τίτλος και της Β΄ έκδοσης του ερευνητικού ντοκουμέντου του Κ. Δημητριάδη, από τις εκδόσεις «Πελασγός»-Ι. Γιαννάκενας, Αθήνα 2012. Αφού Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί προκάλεσαν τον Αττίλα, τον Ιούλιο του 1974, και αφού έκτοτε η Τουρκία κατέχει το 37% του Κυπριακού εδάφους, στην Ελλάδα και στην Κύπρο γράφονται βιβλία, τα οποία αναζητούν τα αίτια και τους υπεύθυνους της Εθνικής τραγωδίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πλαίσια αυτά εντάσσεται και αυτό το επώδυνο ιστορικό οδοιπορικό του Δημητριάδη, που δηλώνει «ανένταχτος Πολιτικά», γεγονός το οποίο του δίνει την «ελευθερία να καταγράψει ευθύνες, παραλείψεις, ανικανότητα και προδοσία εκεί όπου την ανακάλυψε», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο για έναν συνειδητό ερευνητή που αναζητά την Ιστορική αλήθεια να βάζει το ιστορικό νυστέρι στην χαίνουσα εθνική πληγή και να την ξύνει σκάβοντας για την ανακάλυψη της αλήθειας, η οποία έχει πάντοτε τη δική της μερική ή παραχαραγμένη «αλήθεια», ανάλογα με το τι θέλει να υπηρετήσει, ν’ αναδείξει ή να κρύψει ο συγγραφέας. Αυτό το γεγονός σπεύδει να σημειώσει ο σ. από το «Σημείωμά» του της Α΄ έκδοσης γράφοντας ότι «οι κρίσεις πάνω σε πρόσωπα (π.χ. Ελλαδίτες Αξιωματικούς), είναι σε κάποιες περιπτώσεις τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες από βιβλίο σε βιβλίο, που πραγματικά σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το τι πρέπει να πιστέψεις και τι πρέπει να γράψεις» (σελ. 11).
Με δεδομένες αυτές τις Ιστορικές δυσκολίες και εν όψει του γεγονότος ότι η αλήθεια κρύβεται στην Ιστορική χόβολη, ο συγγραφέας επιχειρεί να καταγράψει τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην τουρκική κατοχή της «θαλασσοφίλητης Κόρης του Νότου», όπως ποιητικά γράφει ο εκδότης Γιαννάκενας στο δικό του «Σημείωμα» (σελ. 9). Έν όψει αυτού του γεγονότος, ο συγγραφέας πιάνει το νήμα απ’ την αρχή, ξεκινώντας από το «μαύρο καλοκαίρι του 1974» προκειμένου «να βγάλει την αλήθεια», όπως επισημαίνει και ο βετεράνος πολεμιστής της Κύπρου Αντώνης Δούλας στον Πρόλογό του (σελ. 18). Ο συγγραφέας αρχίζει με την παράθεση στρατιωτικών Εκθέσεων, ως προς την αμυντική διάταξη των ΕλληνοΚυπριακών τμημάτων ασκώντας κριτική, η οποία απαιτεί στρατιωτικές γνώσεις και γνώση του Κυπριακού χώρου.
Αφού ο συγγραφέας περιγράψει την κατανομή των ΕλληνοΚυπριακών δυνάμεων ασκεί κριτική για «την αδράνεια που επέβαλε ο στρατηγός της Καταστροφής Γρηγόριος Μπονάνος» (σελ. 57), αλλά και των τότε αρχηγών του στόλου και της αεροπορίας Αραπάκη και Παπανικολάου «τους οποίους κανείς δεν τόλμησε να τους αγγίξει» (σελ. 59). Ο συγγραφέας με πολλήν επιμέλεια και ακρίβεια καταγράφει τις πολεμικές επιχειρήσεις, τις οποίες αξιολογεί και κριτικάρει, θέτοντας ερωτήματα και αποδίδοντας ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις, παραθέτοντας συγχρόνως και συνεντεύξεις στρατιωτικών που πολέμησαν σ’ εκείνο τον περίεργο και άνισο πόλεμο «που διδάσκεται στις Αμερικανικές Στρατιωτικές Σχολές, σαν η πιο άνιση μάχη του 20ου αιώνα σε όλο τον κόσμο» (σελ. 95) Έναν πόλεμο που υπονομεύτηκε από την Ελλαδική ηγεσία του στρατού η οποία έδινε «προδοτική διαταγή για παύσατε πυρ εναντίον των τουρκικών αεροπλάνων που βομβάρδιζαν τις ελληνικοκυπριακές θέσεις» (σελ. 165) Προχωρώντας ο συγγραφέας και περιγράφοντας ηρωϊκές πράξεις των ΕλληνοΚυπρίων μαχητών καταγράφει μια σειρά από «αξιοσημείωτα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν τη Μάχη της Κύπρου» (σελ. 176 επ.)
Ο συγγραφέας καταγράφει την «αλήθεια για τη ματαίωση της αποστολής των αεροπλάνων και των υποβρυχίων στο μέτωπο των επιχειρήσεων» παραθέτοντας έγγραφα και αποφάσεις. Πρόκειται για μια ολέθρια παράλειψη που συνετέλεσε ουσιαστικά στην «ήττα» των ΕλληνοΚυπρίων μαχητών. (σελ. 194-210) Αφού ο συγγραφέας θα αναφερθεί λεπτομερώς στις άνισες πολεμικές επιχειρήσεις, προβαίνει στην καταγραφή των «στρατιωτικών συμπερασμάτων από τον Αττίλα Ι και ΙΙ» (σελ. 215 επ.) Εν κατακλείδι αυτών των οδυνηρών συμπερασμάτων σημειώνει ότι πέτυχαν οι τουρκικές επιχειρήσεις «διότι κάποιοι πολιτικοί μας υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων» (πολιτικοί της Μεταπολίτευσης). (σελ. 228)
(συνεχίζεται)
(συνεχεια απο το προηγούμενο σχόλιο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι πολιτικοί είναι αυτοί που αποτέλεσαν την πρώτη πολιτική κυβέρνηση υπό τον Κ. Καραμανλή, τον Ιούλιο του 1974. Ανέκαθεν οι πολιτικοί «μας» είχαν αυτό το κουσούρι της εθνομειοδοσίας και της υπακοής στις θελήσεις των «συμμάχων». Προχωρώντας ο συγγραφέας και αναλύοντας γεγονότα, καταστάσεις και συμπεριφορές των υπευθύνων της εθνικής εκείνης τραγωδίας γράφει: «Με ταλανίζει αν υπάρχει προδοσία στην υπόθεση της Κύπρου» (σελ. 238)
Για να δώσει απάντηση σ’ αυτό το αγωνιώδες και δύσκολο ερώτημα αρχίζει την καταγραφή των πράξεων και παραλείψεων ενός εκάστου των υπευθύνων ξεκινώντας από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και τον Μακάριο, περνά από τον Κ. Καραμανλή και τον Ε. Αβέρωφ και καταλήγει στους τότε αναφερθέντες ηγέτες του στρατεύματος. (σελ. 240 επ.) Για τον Μακάριο θα πει: «Ήταν μια διαδρομή αρχομανίας, πλεκτάνης και ραδιουργίας, η οποία τελικά πρόδωσε την Κύπρο» (σελ. 265).
Στη συνέχεια θέτει το ερώτημα: «Οι πολιτικοί που έλαβαν μέρος στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας πρόδωσαν;» (σελ. 280 επ.) Όποιος ενδιαφέρεται για τις απαντήσεις του Κ. Δημητριάδη, που μάτωσε για να γράψει το βιβλίο-ντοκουμέντο ας το αγοράσει και ας το μελετήσει. Η υπεύθυνη γνώση δεν είναι χαπάκι. Απαιτεί μόχθο και όπως διδάσκει η διαλεκτική λογική: «Έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν βγαίνει ξαφνικά όπως η σφαίρα από την κάννη του όπλου» (βλ. Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής» εκδ. «Γκαγκάριν», Αθήνα 1961, σελ. 27). Πρόκειται για μία εθνική προδοσία, η οποία γίνεται πιό πρόδηλη και πιο προκλητική από το γεγονός ότι ο περίφημος «Φάκελος της Κύπρου», παραμένει επτασφράγιστος, στα υπόγεια της λεγόμενης Βουλής των Ελλήνων.»
(Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου)
"...Ο Κώστας Δημητριάδης τόλμησε να ονοματίσει στο βιβλίο του, τους προδότες και την Προδοσία της Κύπρου το 1974"
(Μαρία Ψαρρά - Δημοσιογράφος στην ολοσέλιδη παρουσίαση του βιβλίου στον "Φιλελεύθερο της Κυριακής" της 15/7/2012)