Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού,
μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Δεν μάς έφτανε το θράσος των κυβερνώντων και των συν αυτοίς συστημικών φερεφώνων των μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία ως εντεταλμένα αναπαράγουν εμμίσθως όσα τούς υπαγορεύουν τα κέντρα της διεφθαρμένης εξουσίας, που χαρακτηρίζουν αναιτιολογήτως και αυθαιρέτως ως μεσαιωνιστές, ιεροεξεταστές και σκοταδιστές όλους όσοι ευσεβώς πορεύονται εν Χριστώ εις οδόν μετανοίας, κοινωνούντες τον λόγο του Αναστάντος Χριστού είτε εν κηρύγματι είτε εν παραδείγματι, άπας ούτος ο συρφετός των ανοσίων δημοσιολογούντων ήγειρε προσφάτως την αυστηρή απαίτηση έναντι ημών να συνεχίζουμε να τούς αποκαλούμε χριστιανούς και να τούς θεωρούμε μέλη της Εκκλησίας. Κι εκεί, λοιπόν, που γνωρίζαμε πως όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι, οι αλειτούργητοι και ακατήχητοι, δεν αποζητούσαν καμμία σχέση με την Εκκλησία, έχοντας καταπατήσει κάθε ευαγγελικό κανόνα, περιφρονήσει πανηγυρικώς τις εντολές των Αγίων Πατέρων και έμπλεοι υπερηφανείας κοινή τη θέα χλευάσει, αποπτύσει και σατιρίσει τις εικόνες και τις μορφές των Οσίων, της Παναγίας μας και του Θεού Παντοκράτορος, αξιώνουν πλέον από όλους εμάς, μετά την καθολική κατακραυγή απέναντί τους για την υποστήριξή τους στον ψευτογάμο και την υιοθεσία Ελληνόπουλων από ανωμάλους, να τούς επιτρέπεται να εισέρχονται σε ναούς, να μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων και να εξακολουθούν να τελούν σε κοινωνία μ’ όλους εμάς τους οπισθοδρομικούς, τους οποίους καταγγέλλουν μετ’ ειρωνείας από πρωΐας μέχρι νυκτός.
Εξανέστησαν, εξεμάνησαν, εξήφθησαν και εξερράγησαν τα κνώδαλα της προσκυνημένης πολιτικής ολιγαρχίας άμα τη θέα του γενναίου ραπίσματος της τολμηρής και θαρραλέας Αργυρούς στην Καβάλα προς την θεατρινίζουσα βουλευτή της Νέας Διαβολοκρατίας, η οποία, ενώ είχε να επιλέξει ελευθέρως ανάμεσα στην Αγία Γραφή και τις επιταγές του νεοταξίτικου συρμού, προτίμησε να συνταχθεί με το εκφυλισμένο καθεστώς της πορνικής διαστροφής και των παρά φύσιν σχέσεων, το οποίο επιθυμεί να διαλύσει την παραδοσιακή οικογένεια. Κι αντί τουλάχιστον να προσπαθήσουν όλοι εκείνοι οι προδότες της Πίστεως, οι οποίοι βλασφήμησαν το όνομα του Κυρίου, παρακούοντας όσα εδίδαξε ο Απόστολος Παύλος και σφυρηλάτησαν σε κανόνα οι Οικουμενικές Σύνοδοι, να τηρήσουν -προσχηματικά έστω- τις ελάχιστα απαραίτητες προφάσεις και να μην εμφανιστούν δημόσια σε ιερό ναό, ώστε να μην σκανδαλίσουν τους αδερφούς τους με την παρουσία τους που θυμίζει τα απαράδεκτα ανομήματά τους, περισσότερο προκλητικοί από πρίν επιχειρούν να διαφημίζουν τα κορμιά τους στα πρώτα στασίδια των εκκλησιών, απαιτώντας να παραμένουν το επίκεντρο της προσοχής. Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς σε μία κοινωνία νεοραγιάδων κάτι διαφορετικό από αιρετούς πολιτευομένους, οι οποίοι ακόμα κι αν διατείνονται ότι είναι πατριώτες λείχουν τρεμάμενοι τα οπίσθια του ορθοπολιτικού ολοκληρωτισμού και έσπευσαν από παλαιονεοδημοκρατικό φοβικό σύνδρομο ενδοτισμού να καταδικάσουν την αποδοκιμασία προς την βολευτή της γαλάζιας πλειοψηφίας. Όμως, ο κυνισμός της προκλητικότητος των αγυρτών, οι οποίοι νομιμοποίησαν το πάθος της ομοφυλοφιλίας, αντεκατέστησαν την μητρότητα και την πατρότητα με ρόλους σεξουαλικού πειραματισμού και αδειοδότησαν την βιαία αρπαγή παιδιών από ηδονιστές με βίτσια και συμπλέγματα, και οι οποίοι δεν μετανοούν, απ’ εναντίας εμμένουν συνειδητά στο λάθος, υπερασπιζόμενοι από εγωϊσμό την αμαρτία τους, δεν μπορεί να εξισώνεται σε καμμία περίπτωση με την ευλάβεια, την φιλακόλουθη στάση και την σταυρική προσπάθεια που καταβάλλουν όσοι με ταπεινότητα υπακούν στον πνευμάτικό τους και εργάζονται αόκνως, ώστε η ζωή τους να συνάδει με το θέλημα του Θεού. Μέσα σ’ όλα αυτά, λοιπόν, δήλωσε προχθές ο προεδρεύων της ΔΙΣ έμπροσθεν των καμερών ότι δεν υπάρχει χριστιανόμετρο, ότι σημείο αναφοράς είναι η αγάπη και ότι δεν θα πράττουμε όσα μάς λέει ο κάθε «βελόπουλος», υπονοώντας καταφανώς ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αφέντικό μας είναι ο Κυριάκος ο Μεγαλοπρεπής και μόνο σ’ αυτόν ομνύουμε, λογοδοτούμε και αποτεινόμαστε. Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία για τους εντολείς της ηγεσίας του κλήρου που έχει υποταχθεί σ’ ένα ιδιότυπο μοντέλο θλιβερού καισαροπαπισμού, αλλά η ύπουλη προσπάθεια κανονικοποιήσεως της αμαρτίας υπό το πρίσμα ενός ελευθεριακού αγαπουλισμού, ο οποίος καταργεί την έννοια του πάθους και αφήνει τον άνθρωπο να βυθίζεται στην κόλαση, εισάγει τεχνηέντως μία οικουμενιστική αίρεση, η οποία καταλύει τους πνευματικούς νόμους.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η αληθινή, ατόφια και αυθεντική μορφή αγάπης, η οποία ζείται και βιώνεται ως υπαρξιακή αλληλοπεριχώρηση, αποτυπώνεται στον Σταυρό του Χριστού, τον σταυρό της συντριβής, της αυτοπαραδόσεως και της άκρας ταπεινώσεως, σ’ αυτήν που δεν φαίνεται να υπάγεται κανείς από την τάξη των κυβερνώντων, η οποία δια του φεουδάρχη της προανήγγειλε ότι θα στήσει ανάχωμα σ’ εμάς που καπηλευόμαστε πρόστυχα στην Πίστη, όπως υπεστήριξε. Και με τον Θεό και με τον μαμωνά δεν γίνεται, αγαπητοί μου. Δεν μπορείς να καταστρατηγείς τους κανόνες της Εκκλησίας, να ασεβείς επί της ιεράς παραδόσεως, να παραγνωρίζεις τις διδαχές των Αγίων Πατέρων και ταυτόχρονα να εκζητείς μανιωδώς πρώτο τραπέζι πίστα στις ενορίες προς άγραν ψήφων. Οι καιροί μας απαιτούν συμπαγές, αρραγές και αποφασιστικό μέτωπο αντιστάσεως από κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς με αγνότητα που δεν μηχανεύονται σχέδια πολιτικών συμφερόντων με τους μασώνους του Μαξίμου, αλλά με σθένος, διαφοροποιούμενοι από χλιαρούς και νερόβραστους που στην πρώτη φωνή ανακρούουν πρύμναν, θα υπερασπιστούν την Ευαγγελική αλήθεια κόντρα στους αλιβανίστους θεοστυγείς και θεομπαίχτες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου