Του Μιχάλη Ιγνατίου
Παλαιότερα, είχαμε συνηθίσει να κατηγορούμε για όλα μας τα προβλήματα,
την Αμερική. Από την ημέρα που γεννιόμασταν γνωρίζαμε ότι για όλα τα
δεινά μας, υπεύθυνοι ήταν οι Αμερικανοί. Η αλήθεια είναι ότι έχουν
ευθύνες για τη δικτατορία -και όχι μόνο. Διότι αν πάμε και πιο πίσω τα
πράγματα είναι καταθλιπτικά.
Όμως, στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, που προκάλεσαν οι
διεφθαρμένοι Έλληνες πολιτικοί, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρέθηκαν στο
πλευρό μας, και άσχετα από τους λόγους που υπαγόρευσαν αυτή τη στάση, οι
Αμερικανοί αποτέλεσαν όαση στήριξης και υποστήριξης στην καταχνιά που
μας επέβαλαν οι εταίροι μας οι Ευρωπαίοι. Μέχρι και σήμερα ζητούν τη
μείωση του ελληνικού χρέους και έχουν παρέμβει για να ξεκινήσουν οι
συνομιλίες με τους δανειστές.
Οι Αμερικανοί έχουν, βεβαίως, ένα απέραντο κόμπλεξ με την Τουρκία.
Ιδιαίτερα οι γραφειοκράτες. Με άλλους όρους θα μιλούσαμε για ένα έρωτα
μέχρι παρεξήγησης. Διότι όλα αυτά που συμβαίνουν και αφορούν την Τουρκία
και την Αμερική, είναι εντελώς αδικαιολόγητα. Ο Ταγίπ Ερντογάν τους
βρίζει καθημερινά και οι Αμερικανοί του λένε «βρίσε μας και άλλο».
Ο πρόεδρος της Τουρκίας προκαλεί παντού. Στη Συρία, στην Κύπρο, στο
Αιγαίο, στο Ιράκ, εναντίον του Ισραήλ. Και οι Αμερικανοί τι κάνουν; Μα
τίποτα απολύτως. Απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και την Κύπρο. Πάλι δεν
τρέχει τίποτα.
Βέβαια, φταίμε και εμείς. Διότι κάθε φορά που έχουμε πρόβλημα με την Τουρκία, τρέχουμε στους Αμερικανούς.
- Γιατί δεν πάμε στους εταίρους μας τους Ευρωπαίους, που υποτίθεται πρέπει να μας βοηθούν αφού τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά…
- Γιατί δεν τρέχουμε στον Βλαδίμηρο τον Πούτιν, τον γνήσιο εκπρόσωπο του «ξανθού γένους», ο οποίος υποτίθεται πως λόγω κοινής θρησκείας θα καθάριζε με τον Ερντογάν;
- Γιατί ζητούμε βοήθεια μόνο από τους Αμερικανούς και δεν βοηθάμε οι ίδιοι την Ελλάδα;
Το θέμα αυτό πάντα με προβλημάτιζε. Υπό την έννοια ότι τις πιο πολλές
φορές κάνουμε πανηγύρια μόνοι μας. Βρισκόμαστε σε ένα «οικόπεδο» -δύο με
αυτό της Κύπρου- από τα καλύτερα στον κόσμο. Όχι μόνο τουριστικά αλλά
και γεωστρατηγικά. Και δεν μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τη δύναμη αυτού
του οικοπέδου, που όλοι το θέλουν δικό τους. Με πρώτο τον Ερντογάν και
τους ισλαμιστές του. Οι οποίοι δεν δημιουργούν τα προβλήματα για πλάκα.
Δρουν και αντιδρούν με βάση σχέδιο που έχουν εκπονήσει.
Εκμεταλλεύονται την γκριζοποίηση των Ιμίων με βάση τη συμφωνία του κ.
Κώστα Σημίτη και του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου και πολύ φοβάμαι πως δεν θα
σταματήσουν ποτέ τις απειλές και τις προκλήσεις εάν δεν καταλάβουν τις
βραχονησίδες. Τα πράγματα είναι σοβαρά, διότι η συμφωνία για τα Ίμια
τους δίνει την ευκαιρία προβάλουν διεκδικήσεις.
Όταν ερευνούσαμε την υπόθεση των Ιμίων, δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα
διαβάζαμε με τα ίδια μας τα μάτια ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών της
Ελλάδας χάρισε τη σημαία χωρίς καν να προλάβει να το ζητήσει η Τουρκία.
Δέχθηκε τη μετακίνησή της από τα Ίμια πριν ακόμα κατατεθεί το τουρκικό
αίτημα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Και το έκανε με τρόπο καθόλου
«ανδρικό»: Είπε στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουόρεν Κρίστοφερ,
ότι τη σημαία θα την πάρουν οι άνεμοι, και η επίσημη Ελλάδα δεν θα την
αντικαταστήσει.
Πολλοί ξεχνούν την πραγματική συμφωνία για τα Ίμια, αν και το σχετικό
απόρρητο έγγραφο περιλαμβάνεται στο βιβλίο που γράψαμε με τον Αθανάσιο
Έλλις. Οι δύο χώρες συμφώνησαν να φύγουν οι στρατιώτες, οι σημαίες και
τα πλοία, και να μην επιστρέψουν ξανά.
Αυτή ήταν η συμφωνία. Για χρόνια έμεινε κρυφή. Τα Ίμια επίσημα
χαρακτηρίστηκαν γκρίζα περιοχή, που σημαίνει πως δεν ανήκουν σε …κανένα.
Έστω και αν είναι ελληνικές βραχονησίδες, έστω και αν όλα τα έγγραφα
και οι συμφωνίες αποδεικνύουν την ελληνικότητά τους.
- Ειλικρινά δεν γνωρίζω πως θα λήξει αυτή η ιστορία. Σίγουρα δεν είναι ένα «περιστατικό» αυτό που συνέβη. Πρόκειται για άσκηση πολιτικής από την πλευρά της Τουρκίας. Το ερώτημα είναι εμείς τι θα κάνουμε και πως θα απαντήσουμε εάν την επόμενη φορά οι Τούρκοι βυθίσουν ελληνικό πλοίο…
mignatiou
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου