Του Πέτρου Ι.Νικολού, Δικηγόρου Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Είναι εμπειρικά επαληθευμένο πως όσο αναρριχάσαι στην κοινωνική ιεραρχία, αποκτάς πλούτη, τίτλους σπουδών, θέσεις δημοσίας εξουσίας, φτάνεις στο σημείο να μιλάς με υπουργεία, βουλευτικά γραφεία, επιχειρηματίες προθύμους να σε χρηματοδοτήσουν αφειδώς, για να προωθήσεις την ατζέντα τους, και περιβάλλεσαι άκοπα από μία αίγλη δημοσιότητος, πολλώ δε μάλλον αν καταστείς αιρετός, αρχίζεις να ξεχνάς τα προβλήματα που σε κατέτρυχον, αν -καίτοι δύσκολο- υπήρξες κάποτε άσημος μεροκαματιάρης του μόχθου. Όποιος αρνείται την ύπαρξη των τάξεων απλά βαυκαλίζεται μέσα σ’ ένα γυάλινο διάδρομο ασφαλούς πορεύσεως σε καταπράσινους αγρούς. Ο συστημικός μεγαλοδικηγόρος κάτοικος της Εκάλης δεν θα έχει ποτέ τις ίδιες βιοτικές ανησυχίες μ’ έναν οικοδόμο της πιάτσας, ένα υπάλληλο ταχυδρομείου ή έναν ηλιοκαμένο περιβολάρη από τα Μεσόγεια. Τοιουτοτρόπως, τα μέλη της Εθνικής αντιπροσωπείας με δεκαπέντε χιλιάρικα μισθό, στρατό μετακλητών και υπηρετών και πακτωλούς παροχών δεν θα συλλάβουν ποτέ ότι ο απλός κόσμος έξωθεν του κυνοβολείου δεν δίνει δεκάρα ούτε για τις υποκλοπές ούτε για τα μαύρα βαλιτσάκια Καλογρίτσα. Η επί ματαίω συζήτηση αναφορικώς με την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε για ακόμα μία φορά την χαοτική απόσταση ανάμεσα στα χαμηλά και μικρομεσαία στρώματα της βιοπάλης και μία φαιδρά ελιτοκρατία, η οποία παριστάνει ότι αψιμαχεί για θέματα παντελώς άσχετα μ’ αυτά που λούζουν στον ιδρώτα κάθε βράδυ στον ύπνο τους τα λαϊκά νοικοκυριά.
Υπό το πρίσμα μιάς εξόφθαλμα αδιάφορης πολιτικής κάστας ολιγαρχών για τα πραγματικά προβλήματα του βεβυθισμένου στην ανεργία, την ακρίβεια και την ανασφάλεια λαού, ο προσφάτως γενόμενος διάλογος στην ολομέλεια των αγυρτών ήρθε να υπενθυμίσει μεταξύ άλλων το απύθμενα χαμηλό συμπεριφορικό, αισθητικό και πνευματικό επίπεδο μιάς νομενκλατούρας νταβατζήδων, οι οποίοι έχοντας υφαρπάξει ψήφους και έδρες υποκρίνονται θεατρικώς ότι προάγουν την ευημερία της κοινωνικής ολότητος. Εκφράσεις πεζοδρομίου, κουλτούρα ανέξοδης μαγκιάς, υβρεολόγιο, γλοιωδώς ατημέλητη αμφίεση, άναρθρες κραυγές και οχληροί γλωσσικοί βαρβαρισμοί από του βήματος μιάς αιθούσης, η οποία ομοιάζει με στάνη ανεξημέρωτων θηρίων, συνέθεσαν την επιτομή μιάς χυδαίας αποκρουστικής εικόνας απαράμιλλης αθλιότητος. Σκηνές από reality show συναγωνίζονται σε ξιπασιά, γυφτιά και αλητεία στιγμιότυπα, λογύδρια και αντιπαραθέσεις από τα πρώην οθώνεια βασιλικά ανάκτορα των οποίων η λάμψη απωλέσθη μόλις μετετράπησαν σε ναό των ισχυρών της διαπλοκής. Οι ωρυόμενες καρικατούρες, άλλες με κοστοβόρα κουστούμια επιδεικτικού δανδισμού κι άλλες με λεκιασμένα πουλόβερ δυσωδίας, οι οποίες συνεκρούεντο όχι φυσικά για την ωφελιμότητα υπέρ του Έθνους εφαρμοσμένων πολιτικών επιλογών και την ρεαλιστικότητα μεγαλόπνοων οραμάτων για την πρόοδο του δήμου, αλλά για το ποιά παράταξη είναι περισσότερα μέτρα βουτηγμένη στον βούρκο της διαφθοράς από την άλλη, λησμονείται πλειστάκις ότι αντικατοπτρίζουν εν είδει μικρογραφίας τις μάζες που λυπητερώς τις αναδεικνύουν. Όσο κι αν μάς ενοχλεί, το βλέμμα, η υπόσταση και η μορφή μας συνοψίζονται στις επιλογές μας για εκείνους που τελικά διευθύνουν τις ζωές μας και την οργάνωση της πολιτείας.
Λίγες εβδομάδες κατ’ ουσίαν πριν την προκήρυξη εκλογών αυτοί που υπέβαλαν πρόταση δυσπιστίας, επιχειρώντας να εκθέσουν την κυβέρνηση, εν τέλει κατόρθωσαν το αμίμητο, να ευτελιστούν εν πρώτοις οι ίδιοι, επαναφέροντας στην θορή μνήμη της κοινής γνώμης τις απόψεις της Αριστεράς για τα εθνικά θέματα, την λαθρομετανάστευση και την άμυνα της χώρας. Ενώ το κράτος-συμμορία δεν έχει παύσει να εργαλειοποιεί χιλιάδες ορδές ισλαμιστών, προκειμένου να εποικίσει εκβιαστικά την ελληνική επικράτεια με μουσουλμάνους, ήτοι εν δυνάμει πράκτορές του, πραγματώνοντας μεθοδευμένα αντικατάσταση πληθυσμού, υφίστανται εισέτι βουλευτές και δήμαρχοι της κόκκινης πανούκλας, οι οποίοι αφ’ ενός διασπείρουν ότι ο φράχτης στον Έβρο παραβιάζει την διεθνή νομιμότητα και αφ’ ετέρου χαρακτηρίζουν ως ‘‘ναζιστές’’ όλους όσοι υπερασπίζονται την κραταιά φύλαξη των εθνικών μας συνόρων, με αποτέλεσμα να ούτε λίγο ούτε πολύ να εξοπλίζουν με επιχειρήματα την νεοθωμανική Τουρκία, η οποία εν εξαλλοσύνη ιμπεριαλισμού πιέζει για την αποστατιωτικοποίηση των νησιών μας και απειλεί με πόλεμο (casus beli) ημάς, αν ασκήσουμε το νόμιμο κατοχυρωμένο βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης δικαίωμά μας για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο.
Ο δημόσιος διάλογος τόσο εν κοινοβουλίω όσο και εν τηλοψία δίδει πάντα την ευκαιρία για επαναγνωριμία με την χειρότερη εκδοχή του εαυτού μας, ο οποίος όχι μόνο έχει αποβάλει προ πολλού κάθε ίχνος αξιοπρεπείας ξεκατινιαζόμενος κοινή θέα, δίχως αναστολές, ντροπή και ελάχιστο σέβας, αλλά συνάμα φαίνεται οικτρώς να μην νοιάζεται για καμμία Πατρίδα παρά μονάχα για την δική του βολή και καλοπέραση, αποστέλλοντας δια τούτο στην Βουλή δεδηλωμένους μηδενιστές και εγνωσμένους απάτριδες. Όπως προνοητικώς είχε γράψει σ’ ένα μνημειώδη ορισμό, ο δηκτικός Εμμανουήλ Ροΐδης, και το μεταφέρουμε χάριν οικονομίας σε ελεύθερη απόδοση, κόμμα είναι ομάδα αλληλοσυνδεδεμένων συμφεροντολόγων τινών προς αποκλειστική ικανοποίηση της στυγνής τους ιδιοτελείας. Οι πολίτες ορώντας την αηδιαστική απόληξη των εκπροσώπων τους, οι οποίοι αποβλέπουν στενά και μόνο στην επανέκλογή τους αδιαφορώντας για το μέλλον του τόπου, οφείλουν με υπευθυνότητα και αυτοσεβασμό να υπερβούν επιτέλους τον ποταπότητα του καθρέφτη τους και να αποδοκιμάσουν σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, μαυρίζοντάς το, αντιλαμβανόμενοι πως ο αληθής πατριωτισμός δύσκολα λανθάνει σε πολιτικές μπίζνες, ήτοι σε τυχοδιωκτικά κόμματα εξουσίας.
https://www.eoneolaia.com/olomeleia-agyrtwn-kai-mhdenistwn-petros-nikolou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου