Δεν είναι λίγα τα κείμενα που γράφτηκαν για την ανάμειξη των Εθνικιστών με την πολιτική. Αν είναι σωστό ή όχι,επαφίεται στην κρίση του καθενός. Η έκφραση της πολιτικής, στο σημερινό σύστημα, είναι το κόμμα και η κάθοδός του σε εκλογικές αναμετρήσεις με στόχο την αύξηση των ποσοστών και επομένως της «δυναμικής» του.
Όταν όμως στο σημερινό σύστημα (τελευταίων 40 ετών) μια πολιτική έκφραση – μετουσίωση οποιασδήποτε ιδεολογίας για να επιβιώσει και να αυξήσει την επιρροή της, πρέπει να μετατρέψει τους πολιτικούς φορείς της σε πολιτικάντηδες, τότε τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε σήμερα στην πολιτική ζωή της χώρας, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος. Για να επιτύχει κάποιος στην πολιτική ζωή της χώρας, δυστυχώς, πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικάντη ολκής.
Τι εννοούμε με τον όρο πολιτικάντης: Είναι εκείνος ο πολιτικός ο οποίος επιδιώκει, με αθέμιτα μέσα να αυξήσει τα προσωπικά και κομματικά ποσοστά. Είναι εκείνο το είδος του πολιτικού που είναι ικανός να καταστρατηγεί ακόμη και τις ιδέες του, προκειμένου να αυξήσει την επιρροή του στη μάζα των ψηφοφόρων για να επιτύχει το στόχο του.
Πολιτική και πολιτικάντηδες: Η πολιτική της πλειοψηφίας επιβάλλει ουσιαστικά το «δίκαιο της μάζας» ως τον καθοριστικό παράγοντα λειτουργίας της. Αν κάποιος είναι, γεννιέται ή γίνεται πολιτικάντης ουδόλως δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί. Αυτό που παρατηρούμε, με πλείστα παραδείγματα, είναι πως για να επιβιώσει κάποιος πολιτικός , πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικάντη και τίποτε παραπάνω. Αξίες, ιδέες, απόψεις και θέσεις που δεν «χαϊδεύουν» τα αυτιά των πολλών, δεν έχουν θέση στο παρόν πολιτικό αξιακό σύστημα, δυστυχώς.
Εθνικισμός και πολιτική: Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι εάν ο Εθνικισμός πρέπει να ασχολείται με αυτού του είδους την πολιτική σήμερα; Πολλοί θα βιαστούν να απαντήσουν καταφατικά και δίχως δεύτερη σκέψη. Άλλοι, λιγότεροι προφανώς, αν κρίνουμε από τον αριθμό των εθνικιστικών κομμάτων σήμερα σε σχέση με την κοινοβουλευτική μας «δυναμική», θα προτείνουν ως ιδανικότερη την μοναχική πορεία μακριά από τη σύγχρονη πολιτική έκφραση. Έχουμε λοιπόν τα εξής δεδομένα....
Πρώτον. Η πολιτική έκφραση της εποχής, αλλά και του πρόσφατου παρελθόντος, είναι αυτή που βιώνουμε και σήμερα. Φρούδες ελπίδες που όταν αποδεικνύονται, αποσύρεται η προηγούμενη κουστωδία αρλεκίνων – πολιτικάντηδων, για να έρθει η επόμενη ως ανανεωμένη και διαφορετική. Αυτό έως ότου αποκαλυφθούν και αυτοί για να πάρουν τη θέση τους οι επόμενοι και ούτω καθεξής…
Δεύτερον. Οι εθνικιστές πάλευαν και παλεύουν να ορθώσουν πολιτικό λόγο μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα της πολιτικής ζωής και δυστυχώς χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα για την κοινωνία αλλά και την έκφραση της ιδεολογίας μας μέσα σε αυτήν.
Τρίτον. Το «σύστημα» και η «πολιτική έκφραση» σήμερα απαιτεί τη μετατροπή των πολιτικών σε πολιτικάντηδων για να επιβιώσουν. Πολλοί εθνικιστές μετατράπηκαν σε πολιτικάντηδες και αρκετοί μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα, στην ουσία του, ήταν το απόλυτο κενό, συγκριτικά με των άλλων.
Τέταρτον και κυριώτερον, είναι πως αυτό είναι το «σύστημα» και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο και αν το επιθυμούμε ή το ονειρευόμαστε. Αν κάποτε αλλάξει, ορίζουμε νέα δεδομένα και μέσα....
Συμπερασματικά…
Έχοντας αποκρυσταλλώσει, ο καθένας μέσα του αυτά, χωρίς να συνεχίζει να τρέφει το επίπλαστο «τέρας» της πολιτικής του σήμερα, καταλήγει στα δύο και μοναδικά ενδεχόμενα που υπάρχουν. Οι εθνικιστές έχουν την επιλογή να συνεχίζουν να «παλεύουν» με το τέρας του κοινοβουλευτισμού και των πολιτικάντηδων, μέχρις ότου ηττηθούν κατά κράτος ή γίνουν μέρος του. Εάν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει τα ΜΜΕ-ξαθλίωσης και το δημόσιο «διάλογο» που καθορίζει, ουσιαστικά, τις συνειδήσεις των «πολιτών» , είναι γελασμένος ή ψεύδεται στο εαυτό του και τους άλλους. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να στρέψουμε τη «δυναμική» μας σε άλλους τομείς της κοινωνίας και να δημιουργήσουμε τις «δικές» μας δομές και λειτουργίες. Η πολιτική έκφραση να διοχετευθεί σε πιο παραγωγικές εκφράσεις της ιδεολογίας μας, απορρίπτοντας την ενασχόληση με το μοντέλο του στείρου κοινοβουλευτισμού. Όλα αυτά τα χρήματα που δίδονται σε προεκλογικά έξοδα, παράβολα και ατελέσφορες εκστρατείες να δοθούν για να δημιουργηθεί, παραδείγματος χάριν, ένα πρότυπο ιδιωτικό σχολείο για Έλληνες .
Μπορεί να δημιουργηθεί ένας χώρος πολιτισμού όπου θα παρουσιάζονται θεατρικές παραστάσεις, βιβλία, μουσικές βραδιές και πολλά άλλα, από εθνικιστές. Ένα πρότυπο κατασκήνωσης για τα παιδιά των συναγωνιστών. Υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν ούτως ώστε οι Εθνικιστές να αρχίσουν να παράγουν πολιτισμό και παιδεία για τα παιδιά τους . Να δημιουργήσουμε έστω και σε πρωτόλεια μορφή τη δική μας «πολιτεία», που θα προφυλάξει τις επόμενες γενιές αλλά θα αποτρέψει και την αυξανόμενη γάγγραινα του πολυπολιτισμού – εκφυλισμού της κοινωνίας και του έθνους μας.
Ιδέες υπάρχουν πολλές, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε το Έθνος και τα παιδιά μας από την εισβολή και αλλοίωσή τους. Στον πρώτο δρόμο – ενδεχόμενο -κινούμασταν εδώ και 40 χρόνια, τα αποτελέσματα του οποίου τα βλέπουμε όλοι. Ο άλλος δρόμος ίσως είναι πιο δύσκολος αλλά είναι, πλέον, η μοναδική μας επιλογή δυστυχώς. Εθνικισμός σημαίνει Ιδέες και Αξίες και όχι καρέκλες και ποσοστά…...
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου