«Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας παραστέκει, και θα δείξουμε την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσες τίς αδύνατες. Κι’ αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος τού Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπο· ότι ή τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιάθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Ή θέση όπου είμαστε τώρα είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΔΩ