Ο δεκανέας Χρήστος Γρίβας είναι το πρωτότοκο από τα τρία παιδιά του
Κων/νου και της Μαρίας Γρίβα. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1953 στην
Πάτρα.Πήγε σχολείο μέχρι την τετάρτη γυμνασίου και μετά βγήκε στη
βιοπάλη.Τον Αύγουστο του 1973 κατατάχθηκε στο στρατό, στο κέντρο εκπαίδευσης των ΣΕΜ στη Σπάρτη. Από εκεί πήγε στο στρατόπεδο της Νιγρίτας Σερρών. Τέλος Ιουνίου τον πληροφόρησαν για τη μετάθεσή του στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Έφυγε με κανονική άδεια να τακτοποιήσει κάποιες δουλειές και να αποχαιρετήσει τους δικούς του.
Το πρωϊ, 13 Ιουλίου 1974, ο πατέρας του Ντίνος Γρίβας τον μετέφερε στο Λουτράκι, απ' όπου θα έφευγε με άλλους αξιωματικούς και στρατιώτες για την Κύπρο. Το πραξικόπημα τους βρήκε στο καράβι. Άραξαν στη Ρόδο περιμένοντας οδηγίες. Έφτασαν στο νησί στις 19 Ιουλίου λίγες ώρες πριν αρχίσει η εισβολή. Παρόλη την άγνοια του εδάφους έλαβαν από την πρώτη στιγμή μέρος στις επιχειρήσεις.
Μετά την εκεχειρία στις 23 Ιουλίου, επικοινώνησε αρκετές φορές με τους δικούς του. Προσπαθούσε να τους καθησυχάσει. Τους μίλησε για τελευταία φορά στις 12 Αυγούστου. Στις 13 συναντήθηκε για τελευταία φορά με τον συμπατριώτη συνάδελφο του Βασίλη Δρίλη στο ύψωμα απέναντι από την πύλη του στρατοπέδου τους.Η ΕΛΔΥΚ υπερασπίστηκε με αυταπάρνηση το χώρο του αεροδρομίου της Λευκωσίας και χάρη στη γενναιότητα των ανδρών της ο αερολιμένας δεν έπεσε στα χέρια των Τούρκων.Οι επιχειρήσεις ξανάρχισαν στις 14 Αυγούστου,με το δεύτερο Αττίλα. Στη διάρκεια των συγκρούσεων ο Χρήστος θεάθηκε ζωντανός στις 15 του μήνα. Από τότε αγνοείται η τύχη του.
Έβλεπε τη Στρατιωτική θητεία σαν μια υποχρέωση για να μπορέσει στη συνέχεια να πραγματοποιήσει τα όνειρά του...Τα όνειρα του έμειναν απραγματοποίητα από τις 16 Αυγούστου του 1974 στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Κύπρο… και ο Χρήστος έμπαινε στον μακρύ κατάλογο των 1619 Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας.Είναι δε,ο δεύτερος αγνοούμενος από την Αχαΐα. Όλα αυτά τα χρόνια η Ελπίδα για την ανεύρεση του βαδίζει με τον πόνο και την αγωνία … οι γονείς του δεν ζουν πια . Την αναζήτησή του συνεχίζουν τα αδέλφια του Μιχάλης και Ελένη...
Η αδελφή του Ελένη Γρίβα καταθέτει την πίκρα και την ελπίδα της: "Μπορεί κανείς να μην τιμωρήθηκε από τους αίτιους όλης αυτής της καταστροφής, που οδήγησε χιλιάδες οικογένειες στον αφανισμό, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα, αλλά η ελπίδα υπάρχει και όσο υπάρχει ελπίδα, υπάρχει κουράγιο, υπομονή, επιμονή για αγώνα".
Υ.Γ Απο συμμαθητή του της σχολής Ναυτοπαίδων.....
Ο Χρήστος Γρίβας κατετάγη στην Σχολή Ναυτοπαίδων το 1968.
Τον θυμάμαι σαν τώρα. Είμασταν στο ίδιο τμήμα απο τις πρώτες μας στιγμές παρουσίασης στην σχολή.
Κάθε φορά που κάνουμε συνάντηση των συμμαθητών μνημονεύεται ως "αγνοούμενος" αλλά πάντα παρών στις καρδιές μας. Εδώ και 15 χρόνια και κάθε πενταετία γίνεται μνημόσυνο εις μνήμη των αποβιοσάντων συμμαθητών μας και μνημονεύεται ο Χρήστος ως αγνοούμενος του Κυπριακού αγώνα.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΧΑΙΟ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Τίμησαν με την παρουσία τους οι: συγγενείς φίλοι και συναγωνιστές του αγνοούμενου Χρ. Γρίβα, o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κκ Χρυσόστομος, ο υφυπουργός δικαιοσύνης κ.Απ. Κατσιφάρας, ο Δ/της της 6ης ΔΥΠΕ κ. Π. Γκούμας ο πρύτανης κ.ΣΤ. Κουμπιάς, βουλευτές, ο Δήμάρχος Πατρέων κ, Α. Φούρας, ο Αντινομάρχης Αχαΐας κ.Μπινιέρης, κ.κ. Νίκος Θεοδοσίου και Νίκος Σεργίδης για Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, κ. Μαίρη Κουρούπη για τον Σύλλογο για τα Ανθρωπινα Δικαιώματα Οικογενειών Πεσόντων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας 1974, Κυπριακοί εν Αχαΐα Σύλλογοι, φορείς και πλήθος κόσμου.
Υ.Γ
Συγκίνηση προκάλεσαν τά ὅσα εἶπε ἡ ἀδελφή τοῦ Ἀγνοουμένου, κ. Ἐλένη Γρίβα, ἡ ὁποία ἀναφέρθηκε στό ὅτι ἔχουν περάσει ἀπό τότε πού ἀγνοεῖται ἡ τύχη τοῦ Χρίστου, 36 χρόνια καί ὅλοι ζοῦν μέ τήν ἀγωνία καί τόν πόνο στήν καρδιά τους γιά τήν τύχη τοῦ παλληκαριοῦ, ἐνῶ οἱ γονεῖς τους ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμο αὐτό μέ αὐτή τήν πικρία. Ὅσοι ἔχουν ἀπομείνει, ζοῦν μέ τήν ἀγωνία νά μάθουν ἄν ὁ Χρῖστος ζῇ ἤ πέθανε. Τά χρόνια τῆς ὑπομονῆς, συνέχισε ἡ κ. Ἑλένη, εἶναι περισσότερα ἀπ’αὐτά πού εἶχε ἡ οἰκογένεια τόν Χρῖστο μαζί της. Κι ὅμως τά αἰσθήματα εἶναι τόσο ἔντονα. Ἀκόμη ἡ ὁμιλήτρια, ἐξέφρασε τό παράπονό της γιατί τά 36 χρόνια της ἀγωνιώδους ἀναζήτησης, δέν βρῆκε τήν συμπαράσταση πού περίμενε ἀπό τήν Πολιτεία. Καταλήγοντας, εὐχαρίστησε, τόν Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καί ὅσους συνεργάστηκαν στό νά στηθῇ τό Μνημεῖο πρός τιμήν τοῦ ἀδελφοῦ της.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου