Η Μαρία είναι μία δεκαεπτάχρονη Ελληνίδα της Κύπρου που φοιτά στο κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα Γυμνάσιο του Ριζοκαρπάσου στη ΒΑ γωνιά του νησιού. Η τραγική της φωνή, ας μας ξυπνήσει όλους από τον λήθαργο.
«Δεν θέλουμε να χάσουμε τον τόπο μας, όπως δεν θέλουν εκείνοι. Και να σταματήσουν να νομίζουν ότι αντί εγκλωβισμένοι, είμαστε Τούρκοι. Όχι, δεν είμαστε Τούρκοι! Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Δεν είμαστε άνθρωποι που θα πούμε "μας έπιασαν, τέλειωσε". Είμαστε Έλληνες, έχουμε τον τόπο μας».
«Είμαστε εμείς που θα βγούμε οι ζημιωμένοι και είμαστε εμείς που θα θέλουμε να φύγουμε, εμείς που κρατούμε τον τόπο μας και τον έχουμε πιο σημαντικό από τη ζωή μας... να τους τον δώσουμε.»
Μαρία, 17 ετών μαθήτρια
Τελικά, η Κατοχή δεν είναι κάποιο αποκύημα της φαντασίας μας, όπως θέλουν κάποιοι πολιτικοί, ξένοι αλλά και ημέτεροι, να πιστέψουμε!
Είναι εκεί, παρούσα εν έτει 2009, σε μία Κύπρο ενταγμένη στην Ε.Ε., και βιώνεται καθημερινά από τους ανθρώπους που επέλεξαν να μην εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να ζήσουν άσειστα ριζωμένοι κάτω από την μπότα του Τούρκου κατακτητή φυλάττοντας Θερμοπύλες, φυλάττοντας άσβεστη τη φλόγα του Ελληνισμού και της Επιστροφής.
[Από το κεντρικό δελτίο του ΑΝΤ1 Κύπρου της 11ης Φεβρουαρίου 2009]
37 χρόνια μετά υπάρχει ακόμα ελπίδα όσο υπάρχουν Ελληνόπουλα που δακρύζουν για την πατρίδα τους. Εμείς προσευχόμαστε ευλαβικά στην Παναγιά να φωτίσει τους Έλληνες και να αδράξουν ξανά το σπαθί για την λευτεριά. Καμία διάθεση για ειρήνη με τους σφαγείς των αδελφών μας και τους αιμοσταγείς γενοκτόνους των παππούδων μας.
KARATHEODORIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου