ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ, ΠΡΕΜΕΤΗΣ, ΜΟΣΧΟΠΟΛΗΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΛΠΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1906

Από το βιβλίο: Απομνημονεύματα Γερμανού Καραβαγγέλη Μητροπολίτου Καστοριάς: Ο Μακεδονικός Αγών, εκδόσεις Μπαρμουνάκη
 
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1906, οπαδοί της ρουμανικής προπαγάνδας και αλβανίζοντες, δολοφόνησαν σε ενέδρα τον Μητροπολίτη Κορυτσάς Φώτιο.
Υπήρξε ένας από τους πολλούς ιεροεθνομάρτυρες του Μακεδονικού Αγώνα.
Όταν ἡ ρουμάνικη προπαγάνδα, ὑποβοηθούμενη ἀπό τὴν ἀλβανική, προσπάθησε νὰ καταγράψῃ τοὺς Ἕλληνες ὡς «ἀρναούτ» καὶ ὄχι ὡς «ροῦμ», μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀποσκοπῶντας νὰ δείξῃ στὶς ξένες δυνάμεις ὅτι ὁ πληθυσμὸς ἦταν ἀλβανορωμουνικός καὶ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν μιὰ μειοψηφία, ἡ ἀντίδραση τοῦ Φώτιου ἦταν ἐντονότατη.

*******

Πώς περιέγραψε ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης την κηδεία του Φωτίου:

“Λαβαίνω τηλεγράφημα ότι σκοτώθηκε ο Φώτιος κοντά σ΄ ένα χωριό δυο ώρες έξω από την Κορυτσά, όπου είχε βγει για περιοδεία. Συγχρόνως λαβαίνω και τηλεγραφική διαταγή του Πατριαρχείου να πάω αμέσως στην Κορυτσά και να κάνω την κηδεία του μακαρίτη.
Αμέσως πήγα στην Κορυτσά. Οι Βούλγαροι ευτυχώς δεν μπορούσαν να με παρακολουθούν και στις έκτακτες περιοδείες μου, όπως τώρα, αν δεν είχαν γνώσιν πό πρωτύτερα κι έτσι αυτή την φορά τράβηξα κατ΄ ευθείαν .
Εκεί βρήκα το λαό τρομαγμένο και έπρεπε να αναφτερωσω το φρόνημά του. Την κηδεία έκανα μαζί με τον Μητροπολίτη Δυρραχίου, έπειτα Ικονίου, Προκόπιο.  Εγώ εξεφώνησα τον επικήδειο του αειμνήστου Φωτίου. Ανέβηκα στον άμβωνα και άρχισα με το προφητικό ρητό: «Ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού, έως ου έλθει ω απόκειται και αυτός προσδοκία εθνών». Και συγχρόνως με το χέρι μου έδειχνα κατά την Ελλάδα.
.
Ο λόγος μου ήταν εκ του προχείρου, αλλά τους εφανάτισε και κλαίγαν.
Τους είπα πως δεν πρέπει απελπίζονται, πως στη θέσητου σκοτωμένου εμείς θα στείλουμε καλύτερο κι αν τους τον σκοτώσουν κι αυτόν ,εμείς θα στείλουμε άλλον ακόμα καλύτερο.
«Ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα…». Αυτή, τους είπα, ήταν η μοίρα του Ελληνικού Έθνους, να εργάζεται με το αίμα του για την του για την απελευθέρωσή του.
Αλλά, επανελάμβανα, ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα ουδέ εκ των μηρών αυτού, έως ότου έλθη εκείνος που είναι η προσδοκία των εθνών, Ελλήνων, Αλβανοφώνων, Σλαβόφωνων και Κουτσόβλαχων, που είναι όλοι γνήσια παιδιά της Ελληνικής Φυλής.
.
Ό ενθουσιασμός του πριν τρομαγμένου λαού, που είχε πλημμυρίσει την εκκλησία και τον αυλόγυρο σιωπηλός και κατηφής, ήταν απερίγραπτος.
Φωνές, κατάρες, ζητωκραυγές αντηχούσαν τώρα.
Τόσο που άμα τελείωσα το λόγο μου, ο μουτεσαρίφης (νομάρχης)Κορυτσάς, που ήταν τρομερά μισέλλην, ρωτούσε με επιμονή τον μουαβίνη του (βοηθό του) τι είπα στο λόγο μου. Ο μουαβίνης ήταν Έλληνας και φίλος μου.Του είπε λοιπόν πως μίλησα πολύ αρχαία ελληνικά και δεν κατάλαβε κι αυτός καλά καλά τι είπα.Αλλά ότι μίλησα θρησκευτικά και τέτοια πράγματα. …


ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ