Του Παναγιώτη Δούμα
* Γιατί φωνάζετε; Γιατί τα σπάτε; Η εντολή είναι νωπή
αυτή τη φορά. Η εντολή ήταν Γιώργο προχώρα σε θέλει όλη η χώρα. Και όχι μόνον. Κανείς δεν σας φταίει. Ούτε κι ο Χατζηδάκης, ούτε καν ο Παπανδρέου δεν σας φταίει. Ούτε και ο προκάτοχός του.
 Ο Κώστας Χατζηδάκης δέχεται επίθεση από αριστερούς διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας. |
* Το μήνυμα των «λαϊκών» κινητοποιήσεων ποιο είναι; Ποιοι οι αποστολείς και ποιοι οι παραλήπτες του; Για ποιους μιλάμε;
* Μιλάμε για δημοσίους υπαλλήλους, για τα κακομαθημένα κωλόπαιδα που γέννησε ο μεταπολιτευτικός νεοπλουτισμός, για βολεμένους με τα σόγια τους ολάκερα, για τους συνεργούς του εγκλήματος που διεπράχθη – ή μάλλον διεπράττετο εξακολουθητικώς επί 35 έτη. Αποστολείς είναι οι συνεργοί και παραλήπτες οι συνένοχοι. Αυτοί που τους βόλεψαν και τώρα ... τους ξεβολεύουν!
* Εγώ, εσείς και οι πλην των ανωτέρω, τι σχέση μπορεί να έχουμε με όλα αυτά; Καμμία. Δεν εκπροσωπούμαστε ούτε στις απεργίες ούτε στις πορείες ούτε στις ταραχές ούτε και στις δολιοφθορές. Εμείς δεν έχουμε πει τίποτε ακόμη. Εμείς μόνον παθαίνουμε. Μόνον πάσχουμε. Κλείνουμε την μία τρύπα και ανοίγουν άλλες πέντε. Δεν έχουμε καν χρόνο για τέτοια. Δεν θέλουμε να κάψουμε ούτε να δείρουμε ούτε να φωνάξουμε. Αυτά δεν θα μας έφταναν ούτε για ορεκτικό.
* Και τι θέλουμε; Να σφάξουμε; Μπα... Νομίζω ότι εν τέλει θα σφαχτούν μεταξύ τους. Καλό θα ήταν βέβαια, να έχουμε τον νου μας, ειδικά όταν αρχίσουν οι σφαγές, μη μας πάρει καμιά αδέσποτη και προπαντός μην γίνουμε ο αποδιοπομπαίος τράγος.
* Να επαναπαυθούμε ότι θα αλληλοφαγωθούν; Όχι βέβαια, αλλά χαλαρώστε και λίγο.
* Και για να σοβαρευθούμε. Έλεγε ένας ταξιτζής ότι απεργεί κι αυτός μαζί τους, διότι με τις περικοπές απ’ το δημόσιο, χάνει κι αυτός λεφτά, ως ελεύθερος επαγγελματίες που τους έχει πελάτες. Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως, φίλε ταρίφα. Διότι τα λεφτά που εισέπραττες τόσα χρόνια, ήταν ούτως ή άλλως δικά σου. Ήταν το δικό σου πιάτο φαΐ μασημένο από τους χαραμοφάηδες. Διότι αυτό έκανε το δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια. Ανακύκλωνε τον κόπο σου, χωνεύοντας πάντοτε μεγάλο μέρος του και ξερνώντας σου τα αποφάγια. Απ’ το δικό σου φαΐ ταϊζόταν το παχύσαρκο και καθηλωμένο αυτό εξάμβλωμα, που λέγεται ελληνικό κράτος, που υποτίθεται ότι έπρεπε να σε υπηρετεί.
* Αντί να είσαι εσύ ο καλοθρεμμένος κι αυτό λιτό και ευλύγιστο, έγινες εσύ η ορντινάτζα αυτών των σαπιοκοιλιάδων που θα ‘πρεπε σήμερα να ‘ναι οι λούστροι σου. Μην τους λυπάσαι. Γύρνα απ’ την άλλη και ασχολήσου με τα χάλια σου.
* Τώρα που είπα σαπιοκοιλιάδες, αυτή η «εργατιά», ρε παιδί μου, σε τι σκαλωσιές σκαρφαλώνει; Από τιτάνιο είναι;
* Και μη μου πει κανένας καλός δημόσιος υπάλληλος ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Όσο δίκιο και να ‘χει, όταν ανεχόταν τέτοιους συναδέλφους, το να ανεχτεί τις δικιές μου τις «κακίες» φαντάζει μάλλον εύκολο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 17ης Δεκεμβρίου 2010 της εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου