Του Κωνσταντίνου Δημητριάδη
Συγγραφεα του βιβλίου ''ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ http://www.hellasbooks.gr/
Πολλοί έχουν γράψει για την Μικρασιατική Καταστροφή...
Άλλοι έγραψαν καθαρά ιστορικά-τεχνοκρατικά, άλλοι με γλαφυρό τρόπό και άλλοι επηρεασμένοι από την ιδεοπολιτική τους τοποθέτηση.
ΚΑΠΟΙΟΙ... όπως οι Ελληνόφωνοι Κομμουνιστές παραδέχθηκαν ότι χάρηκαν (!!!) με την Ήττα του Ελληνικού Στρατού, διότι απεχθάνονταν την ιδέα της δημιουργίας μιάς Μεγάλης και Κραταιάς Ελλάδας - ίσως επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν η ταφόπλακα στα οράματά τους για ανεξάρτητη Μακεδονία (των Σλάβων) και Θράκη (των Τούρκων) ... Αλλά είπαμε: απλά "ελληνόφωνοι" !!!
Άλλοι έγραψαν καθαρά ιστορικά-τεχνοκρατικά, άλλοι με γλαφυρό τρόπό και άλλοι επηρεασμένοι από την ιδεοπολιτική τους τοποθέτηση.
ΚΑΠΟΙΟΙ... όπως οι Ελληνόφωνοι Κομμουνιστές παραδέχθηκαν ότι χάρηκαν (!!!) με την Ήττα του Ελληνικού Στρατού, διότι απεχθάνονταν την ιδέα της δημιουργίας μιάς Μεγάλης και Κραταιάς Ελλάδας - ίσως επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν η ταφόπλακα στα οράματά τους για ανεξάρτητη Μακεδονία (των Σλάβων) και Θράκη (των Τούρκων) ... Αλλά είπαμε: απλά "ελληνόφωνοι" !!!
ΚΑΠΟΙΟΙ...
άλλοι "Ηρακλείς" του Στέμματος διαλαλούσαν ότι η Μικρασιατική
Εκστρατεία ήταν μια αποτυχία που κινδύνευε να βουλιάξει και την "παλαιά"
λεγόμενη Ελλάδα, καθυβρίζοντας τον Μεταξά που δεν είχε δεχθεί να
αναλάβει την Αρχιστρατηγία ως "νάνο Στρατηγό" και αναρτώντας άρθρα όπως
το "Οίκαδε" και τους "Πομερανους", που βέβαια εκείνη την στιγμή έμοιαζαν
ως πισώπλατη μαχαιριά στο ηθικό του καταπονημένου Ελληνικού
Στρατεύματος...
ΚΑΠΟΙΟΙ... άλλοι που είχαν ξεκινήσει αυτήν την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, αντί με το τέλος του Α' ΠΠ να πιέσουν για την εξασφάλιση της Κωνσταντινούπολης, των Στενών, της Βορ.Ηπείρου και του Πόντου, και αφού καθυπόταξαν τα οράματά τους στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των Άγγλων για έλεγχο της σιδηροδρομικής γραμμής Σμύρνης-Ιρακ-Ιραν, σφυρούσαν αδιάφορα μπροστά στην λαίλαπα που ερχόταν...και που σίγουρα θα κατέστρεφε τα πάντα!
Όμως η Μικρασιατική Εκστρατεία που κατέληξε στην Καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους του οραματιστή Μουσταφά Κεμάλ, που με δικτατορικό τρόπο κυβερνούσε ένα υποτυπώδες κράτος "υπό προθεσμίαν", αποτελούμενο από έναν αγράμματο και παντελώς απολίτιστο λαό, δεν ήταν μια "χαμένη υπόθεση" όπως κάποιοι θέλουν να την παρουσιάζουν.
Με όλα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της ανόητης Προέλασης του Σαγγαρίου και την αναδίπλωση μετά την Μάχη προ του Πολατλή (46 χλμ απο την Αγκυρα), η Μικρά Ασία μπορούσε να κρατηθεί. Να κρατηθεί και το Αιγαίο να συνέχιζε να είναι "Ελληνική λίμνη". Πως;
- Με το να οχυρωνόμασταν στα όρια της Συνθήκης των Σεβρών, που μετά την πολιτική Μεταβολή στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1920 άρχισε να αποδυναμώνεται μέχρι που "ξέφτισε" τελείως. 'Επρεπε ως Έθνος να επιμείνουμε στην εφαρμογή της Συνθήκης, που δημιουργούσε την Μεγάλη Ελλάδα. Και να την υπερασπιστούμε.
Μπορούσε κάλλιστα το καθεστώς αντί να διατάξει προέλαση προς Σαγγάριο, να επικεντρώσει την προσοχή του, με δεδομένη την αρνητική στάση των Συμμάχων που πλέον είχαν για "σύμμαχο" τον μέχρι πριν εχθρό τους στον "Μεγάλο Πόλεμο" τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α', στην οχύρωση των ορίων της Συνθήκης και την εθελοντική κατάταξη στον Ελληνικό Στρατό των Μικρασιατών να την καταστήσει υποχρεωτική, ώστε οι ίδιοι οι Μικρασιατες σε μεγάλο βαθμό να είναι αυτοί που θα φρουρούσαν τον τόπο τους.
Ο ίδιος ο Μεταξάς, Επιτελική φυσιογνωμία των Βαλκανικών Πολέμων, στο ημερολόγιο του αναφερόμενος στην συνάντηση που είχε με τον Γούναρη και τον Στράτο (ημερολ. σελ.91), τονίζει στους συνομιλητές του ότι με μερικές Μεραρχίες θα μπορούσαν να κρατήσουν αυτήν την γραμμή.
Εκείνοι δεν πείσθηκαν και προτίμησαν παρά τις προεκλογικές τους υποσχέσεις προς τον Ελληνικό Λαό για τερματισμό του Πολέμου, να προελάσουν προς την "Κόκκινη Μηλιά"!
Ο ίδιος ο Βασιλιάς απαντώντας στον Αρχιεπίσκοπο Σμύρνης Χρυσόστομο, έδειξε την αντίθεσή του σε αυτήν την Εκστρατεία. Ο Αρχιστράτηγος Παπούλας, τίμιος και πιστός Στρατιώτης, προτίμησε αντί την ρήξη με την Πολιτική Ηγεσία, να φανεί νομιμόφρων.
Και ο Στρατός ξεκίνησε για την "κόκκινη μηλιά" πέφτοντας στην παγίδα του Κεμάλ.
Επιμηκύνοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού σε έδαφος που δεν υπήρχε καν ελληνικό ρουθούνι, επέτρεψε τα σαμποτάζ, τον κακό εφοδιασμό της πρώτης γραμμής που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα.
Επίσης ήταν ολοφάνερο ότι πλέον ο Τούρκος είχε επιλογές. Ας υποθέσουμε ότι καταλαμβάναμε την Άγκυρα, ο Κεμάλ είχε κάθε πολυτέλεια να μεταφέρει την πρωτεύουσα του στην Σεβάστεια (Σιβάς). Τι θα κάναμε τότε; Νέα εκστρατεία κατά της Σεβάστειας; Με τι Στρατό; Με ποιά Διοικητική μέριμνα; Με ποιούς συμμάχους; Ήδη οι Ιταλοί και οι Γάλλοι τελείως ξεδιάντροπα, είχαν ταχθεί με τον Κεμάλ, ξεχνώντας τους ποταμούς αίματος που έχυσε η Ελλάς "δι' υπόθεσίν των". Την ίδια στιγμή οι Αμερικάνοι είχαν αποχωρήσει από το Ευρωπαϊκό σκηνικό, οι δε Μπολσεβίκοι δεν ξέχασαν ποτέ την Εκστρατεία στην Ουκρανία κατά της Επανάστασής τους, όπου συμμετείχε και Ελληνικό Σώμα Στρατού. Έτσι έμεναν οι Άγγλοι να ψελλίζουν μερικά παρηγορητικά λόγια ...αλλά μέχρι εκεί! Τίποτα ουσιώδες. Καμμιά ουσιαστική παρέμβαση - καμμιά βοήθεια...
Και ταυτόχρονα η Εκστρατεία στον Σαγγάριο, έδωσε στους Τούρκους την αίσθηση ότι ο αγώνας τους πλέον είναι απελευθερωτικός. Γιατί μάχονταν πλέον σε εδάφη αμιγώς μουσουλμανικά, δηλαδή κατά τον Κεμάλ ...τουρκικά!
Και ενώ πρώτα αποδέχονταν για την Σμύρνη, το Αϊδίνι, το Αϊβαλί, την Πέργαμο, την Προύσσα, την Φιλαδέλφεια ότι έτσι ήθελε το "κισμέτ", να γυρίσουν δηλαδή οι "γκιαούρηδες" στα μέρη τους, ξαφνικά αναθάρρησαν ότι "μπορούν να πάρουν την Γκιαούρ Ιζμίρ από τα χέρια των γκιαούρηδων"!
Και τότε δόθηκε το σύνθημα "Ντογρού Γκιαούρ Ισμίρ 'τα" (Ευθεία στην "Απιστη Σμύρνη" ή Κατά της Σμύρνης των απίστων)!
Ούτε ο ίδιος ο Κεμάλ δεν το πίστευε ότι ο Ελληνικός Στρατός διαβρώθηκε τόσο πολύ εσωτερικά από την πολιτικοποίηση, το βόλεμα, την προσμονή της επιστροφής των οπλιτών - που κάποιοι από αυτούς πολεμούσαν ήδη 10 χρόνια - στην πόλη και το χωριό τους. Το "νόστιμο ήμαρ"...
Και η Στρατιά Μικράς Ασίας με λίγες εξαιρέσεις ...κατέρρευσε. Με έναν εμμονικό Αρχιστράτηγο που ακόμα δεν είχε εξοικειωθεί με το Στράτευμα που διοικούσε (!!!) και ανώτατους Αξιωματικούς που αποδείχθηκαν τελείως ανίκανοι στο πεδίο της μάχης. Ηταν φυσικό επακόλουθο...
Όμως η ανακατάληψη των εδαφών που η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε χάσει, δεν ήταν αρκετή για τον Κεμάλ. Αυτός ο διορατικός μέθυσος, που έγινε ίνδαλμα των απανταχού Τούρκων, ήξερε ότι αν ο Έλληνας δεν ξεριζωθεί από τα εδάφη του, ακόμα και υπόδουλος όπως πολλούς αιώνες πριν, πάλι θα κινδύνευε μια μέρα να σηκώσει κεφάλι...
Και αποφάσισε. Γενοκτονία.
Και γενοκτονία, το προσφιλές σπορ των Τούρκων έλαβε χώρα εκεί στα τέλη του Αυγούστου του '22 στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Μιάς γενοκτονίας με τέτοια έκταση και σαδισμό, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αυτήν που γεύτηκαν οι Αρμένιοι πριν από επτά χρόνια...
Είναι σαφές ότι πολλοί προσπαθούν να προβλέψουν τι θα γινόταν "αν"!
Αλλά με "αν" δεν γράφεται η Ιστορία. Η Ιστορία είναι η καταγραφή της πραγματικότητας.
Αν μετά την Καταστροφή χτυπούσε η Στρατιά του Εβρου....
Αν πριν την Καταστροφή είχε οργανωθεί η Μικρασιατική Αμυνα....
Αν ο Πρίγκηπας Ανδρέας δεν έκανε του κεφαλιού του κατά την επίθεση στην Άγκυρα...
Αν δεν είχε αφεθεί αφύλακτο το πέρασμα στο "Τσάϊ-Νταγ" που έφερε τους Τούρκους στα νώτα μας!
Αν αν αν αν αν .... πολλά τα αν...
Ξέρουμε το "κύκνειο άσμα", το πέσιμο της αυλαίας της καταστροφής...
Η Δίκη των Εξ...
Μια καθαρά πολιτική Δίκη... μιά Δίκη σκοπιμότητας... με πολιτικές προεκτάσεις... με αστήρικτο Κατηγορητήριο και ατεκμηρίωτη απόφαση κόλαφο για τον Νομικό κόσμο της χώρας!
Μια Δίκη που επέβαλε ο "κυρίαρχος λαός", εναντίον αυτών που ο ίδιος πριν δύο χρόνια είχε εκλέξει!
Και σαν επιμύθιο σε όλα αυτά... η Νύμφη του Ερμαίου... στα χέρια των Τούρκων... και τα κόκκαλα των αδίκως κατακρεουργηθέντων Ελλήνων της Ιωνίας, θαμμένα κάτω από τα νεόκτιστα μετά την Καταστροφή, παραλιακά Ξενοδοχεία της Izmir.
Η ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής μοιάζει πολύ με την Εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Ανικανότητα, μικρότητες, διχασμός, ανυπαρξία μελέτης και προγραμματισμού και βέβαια ΠΡΟΔΟΣΙΑ...
Η Ιστορία κατα την γνώμη μου ΔΙΔΑΣΚΕΙ...
Διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν...
Και η επανάληψη των ιδίων λαθών με τους ίδιους πρωταγωνιστές ΣΙΓΟΥΡΑ θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ....
Σκεφθείτε το. Αλλωστε ο τίτλος του άρθρου είναι "σκόρπιες σκέψεις"...
ΚΑΠΟΙΟΙ... άλλοι που είχαν ξεκινήσει αυτήν την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, αντί με το τέλος του Α' ΠΠ να πιέσουν για την εξασφάλιση της Κωνσταντινούπολης, των Στενών, της Βορ.Ηπείρου και του Πόντου, και αφού καθυπόταξαν τα οράματά τους στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των Άγγλων για έλεγχο της σιδηροδρομικής γραμμής Σμύρνης-Ιρακ-Ιραν, σφυρούσαν αδιάφορα μπροστά στην λαίλαπα που ερχόταν...και που σίγουρα θα κατέστρεφε τα πάντα!
Όμως η Μικρασιατική Εκστρατεία που κατέληξε στην Καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους του οραματιστή Μουσταφά Κεμάλ, που με δικτατορικό τρόπο κυβερνούσε ένα υποτυπώδες κράτος "υπό προθεσμίαν", αποτελούμενο από έναν αγράμματο και παντελώς απολίτιστο λαό, δεν ήταν μια "χαμένη υπόθεση" όπως κάποιοι θέλουν να την παρουσιάζουν.
Με όλα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της ανόητης Προέλασης του Σαγγαρίου και την αναδίπλωση μετά την Μάχη προ του Πολατλή (46 χλμ απο την Αγκυρα), η Μικρά Ασία μπορούσε να κρατηθεί. Να κρατηθεί και το Αιγαίο να συνέχιζε να είναι "Ελληνική λίμνη". Πως;
- Με το να οχυρωνόμασταν στα όρια της Συνθήκης των Σεβρών, που μετά την πολιτική Μεταβολή στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1920 άρχισε να αποδυναμώνεται μέχρι που "ξέφτισε" τελείως. 'Επρεπε ως Έθνος να επιμείνουμε στην εφαρμογή της Συνθήκης, που δημιουργούσε την Μεγάλη Ελλάδα. Και να την υπερασπιστούμε.
Μπορούσε κάλλιστα το καθεστώς αντί να διατάξει προέλαση προς Σαγγάριο, να επικεντρώσει την προσοχή του, με δεδομένη την αρνητική στάση των Συμμάχων που πλέον είχαν για "σύμμαχο" τον μέχρι πριν εχθρό τους στον "Μεγάλο Πόλεμο" τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α', στην οχύρωση των ορίων της Συνθήκης και την εθελοντική κατάταξη στον Ελληνικό Στρατό των Μικρασιατών να την καταστήσει υποχρεωτική, ώστε οι ίδιοι οι Μικρασιατες σε μεγάλο βαθμό να είναι αυτοί που θα φρουρούσαν τον τόπο τους.
Ο ίδιος ο Μεταξάς, Επιτελική φυσιογνωμία των Βαλκανικών Πολέμων, στο ημερολόγιο του αναφερόμενος στην συνάντηση που είχε με τον Γούναρη και τον Στράτο (ημερολ. σελ.91), τονίζει στους συνομιλητές του ότι με μερικές Μεραρχίες θα μπορούσαν να κρατήσουν αυτήν την γραμμή.
Εκείνοι δεν πείσθηκαν και προτίμησαν παρά τις προεκλογικές τους υποσχέσεις προς τον Ελληνικό Λαό για τερματισμό του Πολέμου, να προελάσουν προς την "Κόκκινη Μηλιά"!
Ο ίδιος ο Βασιλιάς απαντώντας στον Αρχιεπίσκοπο Σμύρνης Χρυσόστομο, έδειξε την αντίθεσή του σε αυτήν την Εκστρατεία. Ο Αρχιστράτηγος Παπούλας, τίμιος και πιστός Στρατιώτης, προτίμησε αντί την ρήξη με την Πολιτική Ηγεσία, να φανεί νομιμόφρων.
Και ο Στρατός ξεκίνησε για την "κόκκινη μηλιά" πέφτοντας στην παγίδα του Κεμάλ.
Επιμηκύνοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού σε έδαφος που δεν υπήρχε καν ελληνικό ρουθούνι, επέτρεψε τα σαμποτάζ, τον κακό εφοδιασμό της πρώτης γραμμής που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα.
Επίσης ήταν ολοφάνερο ότι πλέον ο Τούρκος είχε επιλογές. Ας υποθέσουμε ότι καταλαμβάναμε την Άγκυρα, ο Κεμάλ είχε κάθε πολυτέλεια να μεταφέρει την πρωτεύουσα του στην Σεβάστεια (Σιβάς). Τι θα κάναμε τότε; Νέα εκστρατεία κατά της Σεβάστειας; Με τι Στρατό; Με ποιά Διοικητική μέριμνα; Με ποιούς συμμάχους; Ήδη οι Ιταλοί και οι Γάλλοι τελείως ξεδιάντροπα, είχαν ταχθεί με τον Κεμάλ, ξεχνώντας τους ποταμούς αίματος που έχυσε η Ελλάς "δι' υπόθεσίν των". Την ίδια στιγμή οι Αμερικάνοι είχαν αποχωρήσει από το Ευρωπαϊκό σκηνικό, οι δε Μπολσεβίκοι δεν ξέχασαν ποτέ την Εκστρατεία στην Ουκρανία κατά της Επανάστασής τους, όπου συμμετείχε και Ελληνικό Σώμα Στρατού. Έτσι έμεναν οι Άγγλοι να ψελλίζουν μερικά παρηγορητικά λόγια ...αλλά μέχρι εκεί! Τίποτα ουσιώδες. Καμμιά ουσιαστική παρέμβαση - καμμιά βοήθεια...
Και ταυτόχρονα η Εκστρατεία στον Σαγγάριο, έδωσε στους Τούρκους την αίσθηση ότι ο αγώνας τους πλέον είναι απελευθερωτικός. Γιατί μάχονταν πλέον σε εδάφη αμιγώς μουσουλμανικά, δηλαδή κατά τον Κεμάλ ...τουρκικά!
Και ενώ πρώτα αποδέχονταν για την Σμύρνη, το Αϊδίνι, το Αϊβαλί, την Πέργαμο, την Προύσσα, την Φιλαδέλφεια ότι έτσι ήθελε το "κισμέτ", να γυρίσουν δηλαδή οι "γκιαούρηδες" στα μέρη τους, ξαφνικά αναθάρρησαν ότι "μπορούν να πάρουν την Γκιαούρ Ιζμίρ από τα χέρια των γκιαούρηδων"!
Και τότε δόθηκε το σύνθημα "Ντογρού Γκιαούρ Ισμίρ 'τα" (Ευθεία στην "Απιστη Σμύρνη" ή Κατά της Σμύρνης των απίστων)!
Ούτε ο ίδιος ο Κεμάλ δεν το πίστευε ότι ο Ελληνικός Στρατός διαβρώθηκε τόσο πολύ εσωτερικά από την πολιτικοποίηση, το βόλεμα, την προσμονή της επιστροφής των οπλιτών - που κάποιοι από αυτούς πολεμούσαν ήδη 10 χρόνια - στην πόλη και το χωριό τους. Το "νόστιμο ήμαρ"...
Και η Στρατιά Μικράς Ασίας με λίγες εξαιρέσεις ...κατέρρευσε. Με έναν εμμονικό Αρχιστράτηγο που ακόμα δεν είχε εξοικειωθεί με το Στράτευμα που διοικούσε (!!!) και ανώτατους Αξιωματικούς που αποδείχθηκαν τελείως ανίκανοι στο πεδίο της μάχης. Ηταν φυσικό επακόλουθο...
Όμως η ανακατάληψη των εδαφών που η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε χάσει, δεν ήταν αρκετή για τον Κεμάλ. Αυτός ο διορατικός μέθυσος, που έγινε ίνδαλμα των απανταχού Τούρκων, ήξερε ότι αν ο Έλληνας δεν ξεριζωθεί από τα εδάφη του, ακόμα και υπόδουλος όπως πολλούς αιώνες πριν, πάλι θα κινδύνευε μια μέρα να σηκώσει κεφάλι...
Και αποφάσισε. Γενοκτονία.
Και γενοκτονία, το προσφιλές σπορ των Τούρκων έλαβε χώρα εκεί στα τέλη του Αυγούστου του '22 στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Μιάς γενοκτονίας με τέτοια έκταση και σαδισμό, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αυτήν που γεύτηκαν οι Αρμένιοι πριν από επτά χρόνια...
Είναι σαφές ότι πολλοί προσπαθούν να προβλέψουν τι θα γινόταν "αν"!
Αλλά με "αν" δεν γράφεται η Ιστορία. Η Ιστορία είναι η καταγραφή της πραγματικότητας.
Αν μετά την Καταστροφή χτυπούσε η Στρατιά του Εβρου....
Αν πριν την Καταστροφή είχε οργανωθεί η Μικρασιατική Αμυνα....
Αν ο Πρίγκηπας Ανδρέας δεν έκανε του κεφαλιού του κατά την επίθεση στην Άγκυρα...
Αν δεν είχε αφεθεί αφύλακτο το πέρασμα στο "Τσάϊ-Νταγ" που έφερε τους Τούρκους στα νώτα μας!
Αν αν αν αν αν .... πολλά τα αν...
Ξέρουμε το "κύκνειο άσμα", το πέσιμο της αυλαίας της καταστροφής...
Η Δίκη των Εξ...
Μια καθαρά πολιτική Δίκη... μιά Δίκη σκοπιμότητας... με πολιτικές προεκτάσεις... με αστήρικτο Κατηγορητήριο και ατεκμηρίωτη απόφαση κόλαφο για τον Νομικό κόσμο της χώρας!
Μια Δίκη που επέβαλε ο "κυρίαρχος λαός", εναντίον αυτών που ο ίδιος πριν δύο χρόνια είχε εκλέξει!
Και σαν επιμύθιο σε όλα αυτά... η Νύμφη του Ερμαίου... στα χέρια των Τούρκων... και τα κόκκαλα των αδίκως κατακρεουργηθέντων Ελλήνων της Ιωνίας, θαμμένα κάτω από τα νεόκτιστα μετά την Καταστροφή, παραλιακά Ξενοδοχεία της Izmir.
Η ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής μοιάζει πολύ με την Εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Ανικανότητα, μικρότητες, διχασμός, ανυπαρξία μελέτης και προγραμματισμού και βέβαια ΠΡΟΔΟΣΙΑ...
Η Ιστορία κατα την γνώμη μου ΔΙΔΑΣΚΕΙ...
Διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν...
Και η επανάληψη των ιδίων λαθών με τους ίδιους πρωταγωνιστές ΣΙΓΟΥΡΑ θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ....
Σκεφθείτε το. Αλλωστε ο τίτλος του άρθρου είναι "σκόρπιες σκέψεις"...
ΜΑΧΗ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου