ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ – 73 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ!

Της Ελίνας Μαστέλλου-Γιαννάκενα

73 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκτέλεση της Ηρωίδας της Εθνικής Αντίστασης 1940-1944 και Πολύτεκνης Μάνας 7 παιδιών Λέλας Καραγιάννη, καθώς και 70 ακόμα Ελλήνων Πατριωτών από τους Γερμανούς κατακτητάς σε μία χαράδρα στο Χαϊδάρι.

Η Λέλα Καραγιάννη, Αρχηγός της Αντιστασιακής Οργανώσεως, Πληροφοριών, Φυγαδεύσεων και Σαμποτάζ «Μπουμπουλίνα», με δράση που αγκάλιαζε με συσσίτια πρώτα όλα τα ελληνόπουλα και στη συνέχεια όσα φανταράκια των συμμάχων είχαν ξεμείνει πίσω μετά το πέρας του πολέμου και την αρχή της κατοχής, ώστε να τα φυγαδεύσει με ασφάλεια, δρα¬στηριοποιήθηκε λόγω των αναφυομένων αναγκών και σε τομείς όπως το δίκτυο πληροφοριών και αργότερα δολιοφθορών.
Αυτές οι σοβαρές και αποτελεσματικές δραστηριότητες της Λέλας Καραγιάννη, την ανέβασαν στη υπ’ αριθμόν 1 Κατάσκοπο στην Ευρώπη κατά την άποψη των Γερμανών.
Μετά από τον τετραετή πολυμέτωπο και γεμάτο επιτυχίες αγώνα της Λέλας Καραγιάννη και των συνεργατών της, το μίσος και η μανία έχει εξωθήσει τους Γερμανούς κατακτητάς στην λυσσαλέα απόφαση να την συλλάβουν και να την στείλουν στο Βερολίνο ώστε να την κρεμάσουν δημόσια.
Συλλαμβάνεται στις 11 Ιουλίου 1944 στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού όπου νοσηλεύεται για υπερκόπωση. Συλλαμβάνονται επίσης σταδιακά και 5 από τα παιδιά της: Ιωάννα, Ηλέκτρα, Βύρων, Νέλσων και Νεφέλη.
Στο «κολαστήριο» της οδού Μέρλιν 6, τα μαρτύρια είναι ανείπωτα. Μισοπεθαμένοι βγαίνουν από τα χέρια των σαδιστών - βασανιστών Μπέκε, Κόβατς, Σμίτσερ και Βαλεντίνο. Δεν τους παίρνουν λέξη. Στωικά, ηρωικά, λεβέντικα αντιμετωπίζουν όλοι τους μάνα και παιδιά τα βασανιστήρια και τις απειλές.
Ακολουθεί η κράτησή τους σε διαφορετικές πτέρυγες στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, χωρίς βεβαίως να σταματήσουν οι ξυλοδαρμοί και τα λοιπά βασανιστήρια. Η διαμονή τους εκεί τους δημιουργεί την βεβαιότητα για το επερχόμενο τέλος.
Ανάμεσα στις κρατούμενες, κάθε ηλικίας, η Λέλα Καραγιάννη συνεχίζει να δίνει το φωτεινό παράδειγμα με τα λόγια της και την συμπεριφορά της. Ενθαρρύνει, εμψυχώνει, παρηγορεί. Γίνεται η μάννα όλων. Στην αγκαλιά της παίρνει δύναμη η 17χρονη ηρωίδα Ηρώ Κωνσταντοπούλου, πριν την εκτέλεσή της.
Κι ενώ ο Άξων έχει καταρρεύσει, το Γ΄ Ράιχ ψυχομαχεί, οι Γερμανοί αναδιπλώνονται και εγκαταλείπουν σταδιακά τις υπό κατοχήν τους χώρες, συνεχίζουν ωστόσο με λύσσα το βάναυσο και δολοφονικό τους έργο. Αντί να περισώσουν ότι μπορούν από την τιμή τους, συνεχίζουν τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις.
Στο Χαϊδάρι, με βρώμικα και ύπουλα παιχνίδια αφήνουν να διαρρεύσει ότι μπορεί οι κρατούμενοι να αφεθούν ελεύθεροι. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
Ξημέρωμα της 8ης Σεπτεμβρίου, Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου, γράφει το ημερολόγιο, σε μια γειτονική χαράδρα του Χαϊδαρίου γράφεται με σφαίρες το τέλος 70 ζωών και η αρχή της Αθανασίας… Οι ήρωες βαδίζουν Μακάριοι πλέον στα Ιλίσια Πεδία…
Ο τραγικός σύζυγος και πατέρας Νίκος Καραγιάννης, μετά από διάφορα τηλεφωνήματα κι ένα σημείωμα των παιδιών του, βρίσκεται σε απόγνωση. Στέλνει συγγενείς να βρουν τη σωρό της γυναίκας του. Κι ο ίδιος τρέχει να σώσει τα παιδιά του. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες καταφέρνει με τη βοήθεια φίλων και την χρηματοδότηση του γαμπρού του, να τα αποφυλακίσουν ένα λεπτό πριν κλείσουν οι πύλες του στρατοπέδου. Έτοιμος να καταρρεύσει κλείνει στην αγκαλιά του τα παιδιά του, αποκρύπτοντάς τους την εκτέλεση της μητέρας τους.
Τραγικές Μυροφόρες οι αδελφές της Ηρωίδος Μαρία και Καλλιόπη Μινοπούλου, τελούν τα πρέποντα στη σωρό της νεκρής… Ο ιερεύς τελεί τη νεκρώσιμο ακολουθία. Η Ταφή απλή, απέριττη, δωρική. Όπως άρμοζε στη μεγαλοσύνη της, στη ζωή της, το έργο της και την Θυσία της. Οτιδήποτε άλλο θα ’ταν περιττό κι ίσως κατώτερο…
1944-2017. 73 χρόνια πέρασαν. Όσοι θυμούνται αναφωνούν: ΑΘΑΝΑΤΗ!


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ