Στις αρχές του 20ου αιώνα η Ελλάς είχε την ατυχία να διαθέτει πολιτική ηγεσία και Καθεστηκυία Τάξη με εκπληκτικές ομοιότητες με την σημερινή πολιτική εξουσία. Τότε το κορυφαίο ζήτημα της εθνικής μας πολιτικής ήταν η υπόθεση της Μακεδονίας Μας η οποία βρισκόταν ακόμη εκτός του εθνικού κορμού του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους υποφέροντας διπλά από την Τουρκία και την Βουλγαρία που με ενεργούμενα τους κομιτατζήδες διεκδικούσε τα μακεδονικά εδάφη. Όμως ενώ η εθνική επανάσταση που είχε ξεκινήσει από το 1821 δεν είχε ολοκληρώσει την αποστολή της εθνικής ολοκληρώσεως του Ελληνικού Γένους, το ψοφοδεές κράτος, ίδιο με το σημερινό στην νοοτροπία, διορισμένο και αυτό από τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις, όχι μόνο αρνιόταν να στέρξει το υπόδουλο παιδί του στον αγώνα για την λευτεριά , αλλά χαρακτήριζε και ως εχθρούς του Ελληνικού Κράτους τους Έλληνες που προπαρασκεύαζαν και δημιουργούσανε τον ηρωικό Μακεδονικό Αγώνα.
Συκοφαντούσε αυτό το κράτος των γραικύλων τους μαχητές της ελευθερίας κατ’ επιταγή των εργοδοτών τους Μεγάλων Δυνάμεων. Όπως σήμερα χαρακτηρίζονται φανατικοί, ουτοπιστές, γραφικοί, ακραίοι και φασίστες όσοι αρνούνται να παραχωρήσουν με προδοτικούς γεωγραφικούς προσδιορισμούς το όνομα της Μακεδονίας στους νέους υπηρέτες της βουλγαρικής προπαγάνδας κομιτατζήδες των Σκοπίων, μ’ αυτούς ακριβώς τους χαρακτηρισμούς συνοδεύονταν εκείνοι στους οποίους χρωστάμε την μερική απελευθέρωση της Μακεδονίας Μας. Αλλά υπάρχει και άλλη μια βασική ομοιότητα της εποχής μας μ’ εκείνη την ηρωική όσο και τραγική εποχή. Τον αγώνα και την εθνική αντίσταση είχαν πάρει στις αλύγιστες πλάτες τους και πάλι οι λίγοι, οι τολμηροί, οι «τρελοί» του καιρού εκείνου, αφού η ιστορία πάντοτε γράφεται από αυθεντικούς τρελούς που αγαπούνε αυθεντικά την Ελλάδα μας.
Και κάπου εδώ αρχίζουν οι ποιοτικές συγκρίσεις ανάμεσα στις δύο εποχές. Διότι στον καιρό του Μακεδονικού Αγώνα η αστική τάξη μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια την Πατρίδα και την εργατική τάξη και να μάχεται τόσο με το όπλο στο χέρι όσο και με την διάθεση να στηρίξει χρηματικά την προσπάθεια της Μακεδονίας Μας. Όχι ότι διέθετε την πληθώρα των εκπροσώπων, αλλά είχε στις τάξεις της έναν Ίωνα Δραγούμη και έναν Παύλο Μελά που μπορούσαν να παρασύρουν κι άλλους στο διάβα τους είτε από ντροπή είτε από μιμητισμό είτε από οτιδήποτε άλλο. Και ο Ελληνικός Στρατός είχε ακόμη τότε ψηλά την Μεγάλη Ιδέα που χάρη σ’ αυτή δημιουργήθηκε το σημερινό έστω και μη ολοκληρωμένο ελληνικό κράτος και όχι βέβαια στους πολιτικάντηδες που το μίκραιναν και στοχοποιούσαν τους αυθεντικούς ήρωες.
Και από κοντά η Ελληνική Εκκλησία συνέχιζε την μεγάλη παράδοση των πολέμαρχων Ιεραρχών που χύνανε το αίμα τους στην πρώτη γραμμή δίπλα στο ποίμνιό τους, αγωνιζόμενοι για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. Και έτσι στην φλόγα του Μακεδονικού Αγώνα είχαμε μπροστά πολλούς απλούς ιερείς και στην κεφαλή αυτών τον Μεγάλο Δεσπότη, τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, τον άριστο στο ευαγγέλιο και το τουφέκι μαζί. Τον σπουδαίο ιεράρχη από την επίσης ακριτική ιδιαίτερη πατρίδα του Λέσβο που κάλυπτε με τον ίδιο τον εαυτό του ασπίδα τους συμπολεμιστές του και στρατολογούσε λεβέντες Έλληνες στο πεδίο της μάχης και μπαρουτόβολα τα ιερά ελληνικά όπλα. Τους μεν αγωνιστές αποκαλούσε συνθηματικά ιεραπόστολους, τα δε πυρομαχικά γραφές. Και δεν είχε άδικο. Κήρυκες της ακατάλυτης ελληνικότητας της Μακεδονίας στάθηκαν οι πολεμιστές μας, άπαντες εθελοντές που προσήλθαν στην φωτιά ακούγοντας μόνον την φωνή της Πατρίδος εγκαταλείποντας και οικογένειες και στρατόπεδα για το ιερό καθήκον, αλλά και εργασίες. Και γραφές της Ελευθερίας της Μακεδονίας Μας έγιναν τα μπαρουτόβολα αναμειγμένα με το Τίμιο Ελληνικό Αίμα.
Τον Μελά και τον Δραγούμη αποκήρυξαν οι επίσημες Αρχές της πατρίδος μας, δειλές και δοτές που σπεύσανε κατόπιν εορτής να δράξουν μέρος από τις δάφνες της δόξας. Έλληνες που η κοινωνική τους θέση και η σπουδαία καριέρα τους ίσως να γινόταν ένα ασφαλές καταφύγιο που οι σπουδαίοι ήρωες αρνήθηκαν για το Μεγαλείο της Ελλάδος και την λευτεριά των Μακεδόνων αδελφών τους. Και το ίδιο έπραξε ο Δεσπότης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης παρότι Αγγλία και Ρωσία είχαν ζητήσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αρνηθεί τον λαμπρό αγωνιστή και ιεράρχη.
Τιμή και δόξα στα λαμπρά αυτά αναστήματα, στους επώνυμους και ανώνυμους. Και η υπόσχεση των Ελλήνων Εθνικιστών και Πατριωτών είναι για την λευτεριά και της Βόρειας Μακεδονίας Μας όπως και κάθε σκλαβωμένης ελληνικής γης. Και αφιερώνουμε στα παλικάρια του Ελληνικού Έθνους τούτο το βίντεο
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου