Σήμερα το πρωί, έφυγε από την ζωή ένα από τα παλληκάρια της ΕΛΔΥΚ και της μάχης της Κύπρου του 1974. Ο Μιχάλης ήταν ένας από αυτούς τους "τυχερούς" που αντιμετώπισαν την εισβολή του Αττίλα με το όπλο στο χέρι και από αυτούς που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί, από την μάχη που χαρακτηρίστηκε ως οι "Θερμοπύλες" του νεότερου ελληνισμού: την μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ τον Αύγουστο του 1974.
Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ένας από τους τελευταίους Έλληνες που εγκατέλειψαν το στρατόπεδο, μετά από ηρωϊκή αντίσταση ημερών, απέναντι σε έναν πάνοπλο εχθρό που τους σφυροκοπούσε νυχθημερόν με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις. Όπως όλοι οι βετεράνοι της Κύπρου, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, αντιμετώπισε την εγκατάλειψη και την περιφρόνηση από το επίσημη ελληνικό κράτος.
Μόλις λίγα χρόνια πριν καταδέχθηκε η Πολιτεία να δώσει ένα παράσημο σε αυτούς τους ανθρώπους που τίμησαν την στολή του Έλληνα στρατιώτη. Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ενεργός σε όλες τις προσπάθειες και τους συλλόγους που έγιναν από τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ για την αναγνώριση της θυσίας των συναδέλφων τους, αλλά και του αγώνα των ιδίων. Διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου '74, ενώ ήταν μέλος του Δ.Σ. μέχρι την τελευταία του στιγμή. Ο Μιχάλης δεν ήταν ένας άνθρωπος που μάσαγε τα λόγια του και σε κάθε δημόσια εμφανισή του κατήγγειλε την ολιγωρία των κυβερνήσεων τόσο στο θέμα των βετεράνων, όσο και για όλες τις εθνικές υποχωρήσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Εμείς θα τον θυμόμαστε από τις συνεντεύξεις του στην εφημερίδα μας, στις οποίες με γλαφυρό τρόπο περιέγραφε την δράση του ίδιου και των συμπολεμιστών του, όσο και από την συμμετοχή του στις εθνικές εκδηλώσεις. Είχαμε την τιμή και την ευκαιρία να τον τιμήσουμε στην πρώτη γιορτή του περιοδικού Patria, το 2009 στο ξενοδοχείο President, μαζί με άλλους συμπολεμιστές του, για την πολεμική του δράση αλλά και για την εθνική του στάση όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ένας από τους τελευταίους Έλληνες που εγκατέλειψαν το στρατόπεδο, μετά από ηρωϊκή αντίσταση ημερών, απέναντι σε έναν πάνοπλο εχθρό που τους σφυροκοπούσε νυχθημερόν με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις. Όπως όλοι οι βετεράνοι της Κύπρου, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, αντιμετώπισε την εγκατάλειψη και την περιφρόνηση από το επίσημη ελληνικό κράτος.
Μόλις λίγα χρόνια πριν καταδέχθηκε η Πολιτεία να δώσει ένα παράσημο σε αυτούς τους ανθρώπους που τίμησαν την στολή του Έλληνα στρατιώτη. Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ενεργός σε όλες τις προσπάθειες και τους συλλόγους που έγιναν από τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ για την αναγνώριση της θυσίας των συναδέλφων τους, αλλά και του αγώνα των ιδίων. Διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου '74, ενώ ήταν μέλος του Δ.Σ. μέχρι την τελευταία του στιγμή. Ο Μιχάλης δεν ήταν ένας άνθρωπος που μάσαγε τα λόγια του και σε κάθε δημόσια εμφανισή του κατήγγειλε την ολιγωρία των κυβερνήσεων τόσο στο θέμα των βετεράνων, όσο και για όλες τις εθνικές υποχωρήσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Εμείς θα τον θυμόμαστε από τις συνεντεύξεις του στην εφημερίδα μας, στις οποίες με γλαφυρό τρόπο περιέγραφε την δράση του ίδιου και των συμπολεμιστών του, όσο και από την συμμετοχή του στις εθνικές εκδηλώσεις. Είχαμε την τιμή και την ευκαιρία να τον τιμήσουμε στην πρώτη γιορτή του περιοδικού Patria, το 2009 στο ξενοδοχείο President, μαζί με άλλους συμπολεμιστές του, για την πολεμική του δράση αλλά και για την εθνική του στάση όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου