Βρισκόμαστε και υπάρχουμε σε μια χώρα που επιβιώνει ανα τούς αιώνες χάρις την ιστορία της και την ανεξήγητη εύνοια του Θεού.Εχουμε φτάσει μετά από αγώνες και θυσίες αιώνων να φωνάζουμε ακόμα ΠΑΡΩΝ.Παρόλες τις βαρβαρικές επιδρομές,την σκλαβιά,την πείνα,ο Ελληνικός λαός επέζησε σε πείσμα όλων όσων των επιβουλεύονταν,σε πείσμα όλων όσων προσπάθησαν να τον εξαφανίσουν από τον χάρτη της ιστορίας.
Αν είναι κάτι που διδασκόμαστε από την ιστορία είναι ότι για να νικήσεις πρέπει να αγωνιστείς και ενίοτε να ματώσεις.Μέσα απο το Ελληνικό μεγαλείο δημιουργήθηκε αυτή η χώρα που παραδόθηκε σε εμάς.Μία χώρα που δίδαξε στον υπόλοιπο κόσμο την έννοια του αγώνα ακόμα και όταν όλα είναι χαμένα.Αυτή η χώρα σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή απο τις αστοχίες,τις προδοσίες και τον ωχαδερφισμό.Μοιάζει με ένα σώμα που κάποιο μέλος του έχει γάγγραινα και αν δεν κοπεί θα μολύνει τα πάντα.
Οτι κατάφεραν να μάθουν οι Έλληνες μέσα σε 5000 χρόνια,τους έκαναν να τα ξεχάσουν μέσα σε 25,οι καρεκλοκένταυροι πολιτικοί,οι πουλημένοι κοντυλοφόροι,οι επίορκοι δικαστές και αξιωματικοί,οι απάτριδες και θολοκουλτουριάδηδες δάσκαλοι και "καλλιτέχνες" και οι σύγχρονοι Εφιάλτες που προπαγανδίζουν την λήθη στις αξίες και τα ιδανικά του γένους.
Η χρησιμοποίηση του δήθεν ανθρωπισμού και η καλλιέργεια "ευρωπαικής συνείδησης" με σκοπό τον αφελληνισμό των Ελλήνων σε συνάρτηση με την υπερχρέωση της χώρας και την υποταγή, της οικονομικής,αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο είναι ο στόχος και το αποτέλεσμα των σημερινών δεινών της πατρίδας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα κρίνεται το μέλλον της πατρίδας.Οτι κάνουμε σήμερα θα κρίνει,τι χώρα θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.Θα είναι ένα ελεύθερο ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος;ή μια "ευρωπαική αποικία" μαριονέτα που θα κατοικείται από τα περιθωριακά στοιχεία της παγκοσμιοποίησης και τους "αναξιοπαθούντες" πρόσφυγες;
Ας παραδειγματιστούμε από το συγκεκριμένο κομμάτι του όρκου των αρχαίων Αθηναίων εφήβων:"....και μόνος και με πολλούς,και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη,αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ' όση θα μου παραδοθεί.....".Ας παραδειγματιστούμε από την ιστορία και ας ματώσουμε ασχέτως αν όλα φαίνονται χαμένα.
http://protesilaos.blogspot.com/2009/12/ti.html
Αν είναι κάτι που διδασκόμαστε από την ιστορία είναι ότι για να νικήσεις πρέπει να αγωνιστείς και ενίοτε να ματώσεις.Μέσα απο το Ελληνικό μεγαλείο δημιουργήθηκε αυτή η χώρα που παραδόθηκε σε εμάς.Μία χώρα που δίδαξε στον υπόλοιπο κόσμο την έννοια του αγώνα ακόμα και όταν όλα είναι χαμένα.Αυτή η χώρα σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή απο τις αστοχίες,τις προδοσίες και τον ωχαδερφισμό.Μοιάζει με ένα σώμα που κάποιο μέλος του έχει γάγγραινα και αν δεν κοπεί θα μολύνει τα πάντα.
Οτι κατάφεραν να μάθουν οι Έλληνες μέσα σε 5000 χρόνια,τους έκαναν να τα ξεχάσουν μέσα σε 25,οι καρεκλοκένταυροι πολιτικοί,οι πουλημένοι κοντυλοφόροι,οι επίορκοι δικαστές και αξιωματικοί,οι απάτριδες και θολοκουλτουριάδηδες δάσκαλοι και "καλλιτέχνες" και οι σύγχρονοι Εφιάλτες που προπαγανδίζουν την λήθη στις αξίες και τα ιδανικά του γένους.
Η χρησιμοποίηση του δήθεν ανθρωπισμού και η καλλιέργεια "ευρωπαικής συνείδησης" με σκοπό τον αφελληνισμό των Ελλήνων σε συνάρτηση με την υπερχρέωση της χώρας και την υποταγή, της οικονομικής,αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο είναι ο στόχος και το αποτέλεσμα των σημερινών δεινών της πατρίδας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα κρίνεται το μέλλον της πατρίδας.Οτι κάνουμε σήμερα θα κρίνει,τι χώρα θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.Θα είναι ένα ελεύθερο ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος;ή μια "ευρωπαική αποικία" μαριονέτα που θα κατοικείται από τα περιθωριακά στοιχεία της παγκοσμιοποίησης και τους "αναξιοπαθούντες" πρόσφυγες;
Ας παραδειγματιστούμε από το συγκεκριμένο κομμάτι του όρκου των αρχαίων Αθηναίων εφήβων:"....και μόνος και με πολλούς,και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη,αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ' όση θα μου παραδοθεί.....".Ας παραδειγματιστούμε από την ιστορία και ας ματώσουμε ασχέτως αν όλα φαίνονται χαμένα.
http://protesilaos.blogspot.com/2009/12/ti.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου