Δικηγόρου-Συγγραφέως
Συμπληρώνονται 77 έτη από τα Δεκεμβριανά του 1944. Ως γνωστόν, την 12η Οκτωβρίου 1944 είχε προηγηθεί η απελευθέρωση των Αθηνών, η οποία συνετελέσθη μετά την αποχώρηση των Γερμανών Ναζί, έπειτα από 42 μήνες απάνθρωπης Κατοχής που υπέστη ο Ελληνικός Λαός. Η 12η Οκτωβρίου, απετέλεσε όμως και την έναρξη μίας περιορισμένης χρονικά ανακωχής των κομμουνιστικών επιδιώξεων για την κατάληψη της κρατικής εξουσίας, οι οποίες είχαν εκδηλωθεί από τα χρόνια της Κατοχής (Α΄ Γύρος το 1943) και απέβλεπαν στην πολιτική επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, ούτως ώστε να μετατραπεί η Πατρίδα μας σε σοβιετική επαρχία, έχοντας υποστεί εδαφικό ακρωτηριασμό, αφού το σχέδιο προέβλεπε την μετατροπή της Μακεδονίας και της Θράκης σε σλαβοβουλγαρικά σταλινικά προτεκτοράτα. Ο πρώτος γύρος είχε σημαδευτεί από τις φρικτές εκτελέσεις Ελλήνων Πατριωτών, σε ουκ ολίγες περιοχές της ελληνικής υπαίθρου, μεταξύ των οποίων, στην Πελοπόννησο (Μελιγαλάς, Φενεός, Στιμάγκα, Αγιονόρι, Δερβένι, Βαλτέτσι, Μολάοι κ.α.), την Ευρυτανία, την Μακεδονία και την Ήπειρο.
Λίαν συντόμως λοιπόν, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1944, εξεδηλώθη κομμουνιστική ανταρσία η οποία απετέλεσε τον λεγόμενο Β΄ Γύρο των ανωτέρω επιδιώξεων. Στόχος της Αριστεράς που ηρνείτο να αφοπλιστεί, ήταν πλέον η κατάληψη των Αθηνών που εάν επετυγχάνετο, θα οδηγούσε στην κατάλυση του κράτους, ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταξη της Ελλάδος στο λεγόμενο «σιδηρούν παραπέτασμα». Το ανίερο και αντεθνικό έργο των κομμουνιστικής παρατάξεως θα γινόταν ευκολότερο, εάν εξουδετέρωνε και εν συνεχεία εξόντωνε τις κυβερνητικές δυνάμεις. Οι μάχες στην πρωτεύουσα ξεκίνησαν την 4η Δεκεμβρίου 1944 με εκδήλωση επιθέσεων από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ολοκληρώθηκαν στις 5 και 6 Ιανουαρίου 1945 με τη νίκη των Εθνικών Δυνάμεων οι οποίες απαρτίζονταν από δυνάμεις της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων, της Τρίτης Ορεινής Ταξιαρχίας και πολλών αντιστασιακών οργανώσεων (Οργάνωση «Χ», ΕΔΕΣ, ΡΑΝ, ΠΕΑΝ κ.α.). Το κύριο βάρος ως προς την απόκρουση των εαμιτών, επωμίστηκε το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη του οποίου οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις ευρίσκοντο πλησίον του νέου Μουσείου της Ακροπόλεως. Το Ηρωικό Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, που διοικούσε ο απαράμιλλος Συνταγματάρχης Γεώργιος Σαμουήλ και οι ηρωικοί άνδρες της προαναφερθείσας Οργανώσεως «Χ» που διατηρούσε αξιόλογες δυνάμεις πέριξ του Θησείου, κατόρθωσαν να αντισταθούν σθεναρά και να αποκρούσουν με αυταπάρνηση την κομμουνιστική απειλή και εν τέλει, κατόπιν σφοδρότατων μαχών που διήρκεσαν επί έναν και πλέον μήνα, να επικρατήσουν και να διατηρήσουν ανέπαφη την Αστική Δημοκρατία της Πατρίδος μας. Η Ένδοξη Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή που συμμετείχε στην πρώτη γραμμή όλων ανεξαιρέτως των Εθνικών Αγώνων για την Ελευθερία από το 1897 έως το 1949, πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος για να επιτευχθεί η πολυπόθητη απαλλαγή από την αντεθνική κομμουνιστική ιδεοληψία. Το αυτό ισχύει και για την Οργάνωση «Χ» των Αγνών Εθνικοφρόνων, με Ηγέτη τον Γεώργιο Γρίβα (μετέπειτα Διγενή, Αρχηγό της ΕΟΚΑ), η οποία πραγματοποίησε διμέτωπο εθνικό αγώνα τόσο κατά των δυνάμεων Κατοχής, όσο και κατά του ερυθρού ολοκληρωτισμού. Τα Δεκεμβριανά του 1944 εστοίχισαν στην Πατρίδα χιλιάδες νεκρών αθώων πολιτών, περισσοτέρων από αυτούς που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος κατά το Έπος του 1940-1941. Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η καταπληκτική ηθοποιός της εποχής Ελένη Παπαδάκη, η οποία εβίωσε φρικτό θάνατο από τους δήμιους του ερυθρού ολοκληρωτισμού την 21η Δεκεμβρίου 1944 με την αιτιολογία ότι δήθεν, ήταν ερωμένη του κατοχικού πρωθυπουργού Ράλλη και επομένως δωσίλογη. Η αλήθεια όμως είναι ότι η Ελένη Παπαδάκη όχι μόνο δεν είχε ερωτικές σχέσεις με τον Ράλλη, αλλά αντιθέτως είχε σώσει πλείστους όσους Έλληνες στην Κατοχή, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθετήσεώς τους, λόγω των γνωριμιών που είχε, ούσα πασίγνωστη από την καλλιτεχνική της καριέρα. Εκτός των μαχών που διεξήχθησαν στην πρωτεύουσα, γεγονός υπήρξε και η τραγική ομηρία χιλιάδων Αθηναίων οι οποίοι κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εσύροντο πεζή μέχρι τα Κιούρκα, τα Κρώρα, την Τιθορέα, τα Φάρσαλα και αλλού, με αποτέλεσμα να αποδεκατίζονται από τις κακουχίες. Μεταξύ των θυμάτων συγκαταλέγονται πολλοί Αξιωματικοί του Στρατού, επιστήμονες, ιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, μέχρι και Καθηγητές Πανεπιστημίου, καθώς και απλοί αστοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Μετά την μικράς διαρκείας κατάπαυση των εχθροπραξιών με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας την 12η Φεβρουαρίου 1945, την 31η Μαρτίου 1946, κατόπιν της απρόκλητης κομμουνιστικής επιθέσεως στον Σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας, οδηγηθήκαμε στην αναπόφευκτη έναρξη του Γ΄ γύρου ο οποίος διήρκεσε έως τον Αύγουστο του 1949, όταν τελικά ο Ελληνικός Στρατός, υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του Αλέξανδρου Παπάγου (μετέπειτα Στρατάρχη) και του Θρασύβουλου Τσακαλώτου, διέλυσε στο Γράμμο και το Βίτσι κάθε κομμουνιστικό θύλακα. Καθίσταται αυτονόητο, πως η συμβολή της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, υπήρξε τεράστια για το Έθνος. Εάν δεν είχε κατορθώσει να αμυνθεί με επιτυχία, η Αθήνα θα είχε καταλήξει δέσμια του κομμουνιστικού καθεστώτος και θα βίωνε στην σταλινική σκλαβιά, ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, ενώ δεν θα υπήρχε καμία δυνατότητα αντιδράσεως των εθνικών δυνάμεων για επαναφορά της Ελλάδος στον ελεύθερο δυτικό κόσμο. Αξιοσημείωτη και εντυπωσιακή υπήρξε η Ομόνοια όλων ανεξαιρέτως των Εθνικών Δημοκρατικών πολιτικών παρατάξεων του τόπου κατά των κομμουνιστικών σχεδίων, είτε αυτές προήρχοντο από την Δεξιά είτε από την Κεντρώα παράταξη, αφού άνω των κομματικών αντιπαραθέσεών τους, προείχε η Σωτηρία του Έθνους και η διαφύλαξη της Αστικής Δημοκρατίας.
Στις παρακμιακές ημέρες που βιώνουμε, με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι η πολιτική ηγεσία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απόσχει συστηματικά και συνειδητά-ασυνείδητα από το Εθνικό Μνημόσυνο στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, το οποίο τελείται ανελλιπώς, την πρώτη Κυριακή κάθε Δεκεμβρίου, μετά το πέρας της Κυριακάτικης Λειτουργίας, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου που ευρίσκεται στον χώρο του Στρατοπέδου, ακριβώς δίπλα στο νέο Μουσείο της Ακροπόλεως. Εκκωφαντική είναι η απουσία του ισχυρότερου, πλην όμως φοβικού στην Αριστερά, πολιτικού πυλώνα της Κεντροδεξιάς, ήτοι της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έχει να παραστεί επισήμως, από την εποχή του αειμνήστου Προέδρου της Ευάγγελου Αβέρωφ ο οποίος προήδρευσε από το 1981 έως το 1984. Φαίνεται πως η απόσταση των 700 μέτρων που απέχει ο τόπος τελέσεως του Μνημοσύνου από την Βουλή, τους πέφτει μακρυά, ενώ ο Αη Στράτης, τους εξυπηρετεί περισσότερο, προκειμένου να τιμήσουν τους «δημοκρατικούς αγώνες» της Αριστεράς, πιστεύοντας μάταια ότι θα αποσπάσουν αριστερές ψήφους.
Τις ανωτέρω συμπλεγματικές φοβίες και ιδεοληψίες πληρώνει σήμερα η Ελληνική Αστυνομία, 77 έτη μετά από την καταλυτική συμβολή των Ενδόξων Ανδρών της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, στη Νίκη του Έθνους κατά του κομμουνισμού και επομένως, ευρίσκεται διαρκώς στο σκοπευτικό των εθνομηδενιστών και των δικαιωματιστών της Αριστεράς. Εξαιτίας αυτών των ιδεοληψιών εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ ικανοποίησε το 1984 το αίτημα της Αριστεράς, για συγχώνευση-κατάργηση της Ελληνικής Χωροφυλακής η οποία προσέφερε υπηρεσίες στο Έθνος και το κοινωνικό σύνολο από το 1833 και της Αστυνομίας Πόλεων, με εξίσου μεγάλη προσφορά από το 1920. Σε όλες αυτές τις αποκρουστικές αντιλήψεις, οι Έλληνες Πατριώτες κωφεύουμε, γινόμαστε γνώστες της Ιστορίας και μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας το Ηρωικό Πρότυπο, εκπαιδεύοντάς τα, να αδιαφορούν για κάθε κατασκευασμένο ψευδοπρότυπο της Αριστεράς και να Τιμούν τους Αληθινούς Ήρωες του Έθνους των Ελλήνων. Ήρωες όπως οι Άνδρες του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου