5 ΙΟΥΛΙΟΥ 1897 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ...

Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Έπειτα ο ΔΙΓΕΝΗΣ της Κύπρου παίρνει θέση στην Στρατιωτική σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοιτεί το 1919.

Ο Γεώργιος Γρίβας από τις αρχές της Στρατιωτικής του Καριέρας είχε δείξει και αποδείξει ότι δεν ήταν ένας τυχαίος στρατιωτικός, αλλά ένας απαράμιλλου σθένους σπουδαίος πατριώτης και μαχητής. Έτσι όταν τον καλεί η πατρίδα να πολεμήσει στην μικρασιατική εκστρατεία αυτός δίνει τα άπαντα των δυνάμεων του, όπου και παρασημοφορείται και προάγεται σε υπολοχαγό. Λίγα χρόνια μετά επιλέγετε να φοιτήσει στην Γαλλική ακαδημία πολέμου. Το 1925 προάγεται σε λοχαγό, και το 1935 σε ταγματάρχη. Το 1937 παντρεύεται στην Αθήνα, την Βορειοηπειρώτισσα Βασιλική Ντέκα.

Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όπου και αναλαμβάνει διοικητής της ΙΙ μεραρχίας πεζικού. Η επόμενη του αποστολή είναι να πολεμήσει τον Άξονα στα βουνά της Ηπείρου και μαζί με τα άλλα παλικάρια να γράψουν μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού.

Ο αντισυνταγματάρχης Γρίβας μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων και την επέλαση των Γερμανών στην ηπειρωτική Ελλάδα δημιουργεί την αντιστασιακή οργάνωση «Χ». Ο αγώνας της οργάνωσης του εναντίον της κομουνιστικής ανταρσίας τον Δεκέμβριο του 1944 στο Θησείο και στου Μακρυγιάννη, έγινε η αφορμή ώστε τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και τα μέλη της οργάνωσης του να δεχτούν πόλεμο λάσπης από τους ηττημένους συμμορίτες, στους οποίους θρυμμάτισε το όνειρα για μετατροπή της Ελλάδας σε λαϊκή Δημοκρατία

Στο μεταξύ ως Κύπριος, ο Γεώργιος Γρίβας παρακολουθούσε τα γεγονότα στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 και την άρνηση των Άγγλων να παραχωρήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή στους Κυπρίους παρά ο ένοπλος αγώνας.

Το 1951 επισκέπτεται την Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 3 Οκτωβρίου 1952 επισκέπτεται ξανά την Κύπρο, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ με βάση την οργάνωση Νεολαίας Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν. (Ορθόδοξος Χριστιανική Ένωση Νέων). Στις 7 Μαρτίου 1953, στην Αθήνα, μαζί με τα άλλα 11 μέλη της Δωδεκαμελούς Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, δίνει τον όρκο για αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου, που είναι γνωστός ως ο «Όρκος των Δώδεκα».

Στις 10 Νοεμβρίου 1954, το ιστιοφόρο «Σειρήν», ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στην Κύπρο μεταφέροντας τον Γρίβα. Από τούτη τη στιγμή ο Γεώργιος Γρίβας αναλαμβάνει Αρχηγός της μυστικής Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α., με το ψευδώνυμο «Διγενής».

Ο αρχηγός Διγενής κινήθηκε συνωμοτικά εφαρμόζοντας τακτική που ζήλευαν και οι εχθροί του. Ο Γεώργιος Γρίβας θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες ανταρτικών αγώνων όλων των εποχών.

Η ΕΟΚΑ δυστυχώς, δεν ολοκληρώνει το στόχο της, τον οποίο επιτυγχάνει κατά ήμισυ. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ αθετεί τον όρκο του για Ένωση και μόνο Ένωση, υποκύπτει και καταλήγει στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες βάζουν οριστικό τέλος στον επικό αγώνα των Κυπρίων Αγωνιστών, και καταλήγουν στην ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γρίβας, αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο. Στις 17 Μαρτίου 1959 φτάνει στην Αθήνα όπου τον περιμένει πλήθος επισήμων και λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος στεφανώνει τον Διγενή με χρυσό στεφάνι. Την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τιμά τον Γρίβα. Η Βουλή των Ελλήνων κηρύσσει τον ένδοξο και ηρωικό αξιωματικό του Ελληνικού στρατού Γεώργιο Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

Στις 12 Ιουνίου 1964 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και αναλαμβάνει Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (Α.Σ.Δ.Α.Κ.), η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, και την κατάληψη της εξουσίας από το στρατό, οι τούρκοι στη Κύπρο αποθρασύνονται. Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, αναγκάζουν τον Διγενή να κτυπήσει τουρκικές θέσεις. Η τουρκία αντιδρά με τελεσίγραφο, και αξιώνει από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική μεραρχία, και να απομακρυνθεί ο Διγενής. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου. Ο Διγενής επιστρέφει στην Αθήνα και τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.

Οι κίνδυνοι για το μέλλον της Κύπρου είναι εμφανείς. Η Ελληνική Χούντα είχε διαβουλεύσεις με την Τουρκία στη Λισσαβόνα, τον Απρίλιο του 1971, και από τις πληροφορίες που υπήρχαν τότε προδιαγραφόταν απαράδεκτη λύση για το Κυπριακό. Παράλληλα οι σχέσεις των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου βρίσκονταν σε ένταση. Οι πληροφορίες αυτές ανησυχούν τον Διγενή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έτσι, την 1η Σεπτεμβρίου 1971 ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας. Στην Κύπρο ο Διγενής ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄.

Στις 25 Μαρτίου1972 είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία, σε πνεύμα κατανόησης, κατέληξαν σε κάποιες συμφωνίες. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο. Η Κύπρος μπήκε στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε στο κρησφύγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετο του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν χιλιάδες πρόσωπα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων, σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974, ανακήρυξε τον Διγενή «άξιον τέκνον της Κύπρου διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα», ενώ η Ακαδημία Αθηνών απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές.

Μπορεί, ο μεγάλος αυτός ηγέτης, για πολλούς ιστορικούς να αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά για μας όχι, όπως και οι πλείστες ηρωικές μορφές της χιλιετούς ιστορίας του ελληνισμού. Έτσι και ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής υποσκάφτηκε, προδόθηκε, πολεμήθηκε αλλά παρέμεινε πιστός στον όρκο του και στο έργο που κλήθηκε να επιτελέσει. Θα παραμείνει πάντα στις καρδιές μας, ως ο μοναδικός μας Αρχηγός.

 

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
http://www.drasis-kes.org/2013/01/blog-post_27.html