Η σημαία του έθνους σηματοδοτεί την ποιότητα της ζωής του λαού από πολλές πλευρές. Η συμπεριφορά του λαού απέναντι στη σημαία καταδεικνύει το επίπεδο της ηθικής και της ζωντάνιας που αυτός διαθέτει μέσα στην κοινωνία αλλά και απέναντι στις όποιες επιβουλές που δέχεται το Έθνος. Η εσωτερική σχέση του πολίτη με τη σημαία της Φυλής του είναι καθοριστικής σημασίας για την ακεραιότητα της εθνικής κοινότητος. Λαός που αντικρίζει στο εθνικό του σύμβολο τους αγώνες, τα συναισθήματα, την καθημερινότητα και τους σκοπούς της Φυλής και ταυτίζεται με την σημαία στην κεφαλή των θυσιών του Γένους δεν κινδυνεύει να παραδοθεί στη θανατερή αγκάλη της πολυπολιτισμικότητας και την παράδοση της εθνικής του κυριαρχίας.
Το ελληνικό έθνος εκ της επίζηλης γεωπολιτικής του θέσης και της πολυκύμαντης πολιτισμικής του προσφοράς και κυριαρχίας έχει ποτίσει την σημαία του με ποταμούς ολάκερους αιμάτινων θυσιών προκειμένου να προασπίσει την ελευθερία του. Μπροστά στην κοφτερή της θωριά απεικονίζεται το παρελθόν, το παρόν μα και το μέλλον του Ελληνικού Έθνους. Διασταυρώνονται εμπρός της η αναγνώριση των προγονικών θυσιών και η ανανέωση του Ιερού Όρκου για την εθνική συνέχεια και την φυλετική υπεροχή της Ελλάδος στο δρόμο ελευθεροφροσύνης και απαράμιλλου ηρωισμού που δεν γνωρίζει κανένα κόστος χάριν της Πατρίδος και του λαού.
Η ελληνική σημαία είναι το αθάνατο σύμβολο που συντροφεύει τον Ελληνισμό σε κάθε σπιθαμή εθνικού εδάφους, είτε λεύτερου είτε σκλαβωμένου. Σχηματίζει την άκρατη επιθυμία του Έλληνα για ελευθερία απέναντι σε κάθε κατακτητή. Η ίδια η σύνθεση της σημαίας με τις εννιά παράλληλες γαλάζιες και άσπρες λωρίδες άλλωστε είναι η ζωντανή οδός της επιλογής που έχει κάνει στη ζωή του ο Έλληνας αφού η ύπαρξή του έχει νόημα όταν την ορίζει ο ίδιος. Ειδάλλως το λόγο έχει ο τιμημένος θάνατος. Ελευθερία ή θάνατος λοιπόν είναι τα δυο εναλλακτικά μονοπάτια που ξανοίγονται ενώπιον της Φυλής μας.
Είναι λοιπόν σαφές ότι η ελληνική σημαία δεν είναι ένα άψυχο κομμάτι ύφασμα αλλά πρωτοπορία θετικής ενέργειας και μπροστάρης του Ελληνικού Έθνους. Είναι καμωμένη για χέρια ατόφια ελληνικά και δεν εγκαταλείπεται ποτέ στο πεδίο της μάχης. Μπροστά της ατενίζει ο Έλληνας σε στάση προσοχής το μέλλον της ράτσας με αισιόδοξη και αποφασιστική ματιά. Δακρύζει και αναπολεί στιγμές άφθαστου μεγαλείου όταν ένας ανυπέρβλητος λαός έπεφτε στη φωτιά για χάρη της προκειμένου να μην βρεθούν χέρια βαρβάρων να τη βρωμίσουν. Γιατί η Ελληνική Σημαία είναι ζυμωμένη με Αίμα και θυσιαστική ορμή Ελλήνων ταγμένη για δόξα και μεγαλοσύνη και όχι με άψυχα δεσμευτικά χαρτιά δειλών και βάρβαρων συνάμα που γυρεύουν να νοθεύσουν και να καταπιούν την Ελληνική Φυλή.
Η Ελληνική Σημαία δεν είναι καμωμένη για τα ανήλια σεντούκια ριψάσπιδων ούτε συντροφεύει τα κουρέλια μισελλήνων ή μισερών ανθρωπάριων δίχως ριπή υπεράσπισης και αίσθηση καταισχύνης. Είναι καμωμένη να στέκει στην γραμμή παράταξης όρθιων Ελλήνων και να φοράει τα καλά της περίλαμπρη, γεμάτη ελληνικό κάλλος σε ναούς, μνημεία, σπίτια και δημόσια κτίρια, φωνάζοντας την ηγετική εθνική καταγωγή τους. Να παραστέκει ακοίμητος φρουρός στην ελληνική περιφέρεια μέχρι το ακρότατο αυτής όριο, εγγύηση για την Πατρίδα και φόβητρο για τον εχθρό. Να κοσμεί ατσαλάκωτη τα σώματα και τις ψυχές μας και να συντροφεύει στην ιερή αποστολή της ακεραιότητας του Έθνους τον Ελληνικό Στρατό.
Και τι συμβαίνει άραγε σήμερα στον καιρό της παρακμής και των εφήμερων κολαούζων της σιωνιστικής τάξης πραγμάτων; Έχουμε κάποιους παρίες της Ελληνικής Φυλής που δηλώνουν ευθαρσώς κοσμοπολίτες ενός πολυεθνικού οίκου ανοχής κι όχι Έλληνες να καίνε και να καταστρέφουν την ελληνική σημαία. Είναι το περιθώριο τάχα της εξουσίας, παρακρατικοί και εξουσιαστές τελειωμένοι. Κάποιοι άλλοι κυβερνητικοί, καθεστωτικοί και θεσμικοί εταίροι ξεχνάνε να την τοποθετήσουνε, την αφήνουν να φθαρεί ή την κρεμάνε ανάποδα. Κάποιοι άλλοι στη Θράκη επιτρέπουν σε τουρκικές τράπεζες να αρπάζουν εθνικές συνειδήσεις δίχως φυσικά να αναρτούν το εθνικό μας σύμβολο όπως υποχρεούνται από το νόμο. Στην πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους ετοιμάζεται να παρελάσει το πανί των κίναιδων και στα δημοτικά σχολειά τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι πριν μπει η ένδοξη ελληνική σημαία ελευθερώτρια στη Θεσσαλονίκη «περιούσιοι» και τουρκομογγόλοι ήταν η πλειοψηφία του ντόπιου πληθυσμού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου