Ζώντας ως μέλος ενός ενδόξου έθνους και ως πολίτης ενός κράτους που πτωχεύει με το ζόρι όντας πλούσιο, είναι απολύτως φυσιολογικό να αναλογιστώ κατά την ταπεινή μου άποψη για το εάν γνωρίζουμε το πόσο τυχεροί είμαστε και τι ανεκτίμητο θησαυρό κρατούμε στα χέρια μας. Αν δηλαδή είμαστε πραγματικά σε θέση να εκτιμήσουμε τα πραγματικά δεδομένα και αν αξίζουμε το ευεργετικό σημάδι της μοίρας να είμαστε Έλληνες.
Κατ’ αρχήν η διακριτική αναφορά ανάμεσα στο Ελληνικό Έθνος και το σημερινό κράτος που το εκπροσωπεί είναι απολύτως απαραίτητη αφού το έθνος αναφέρεται στο σύνολο των Ελλήνων, ελεύθερων και μη, δίχως την εμπλοκή των πολιτικών σκοπιμοτήτων που προσδιορίζουν την εκάστοτε πολιτεία. Το δε κράτος εκφράζει την συγκυριακή εικόνα της Ελληνικής Πολιτείας που αντιπροσωπεύει το Ελληνικό Έθνος εφόσον ανταποκρίνεται στις ελληνικές αξίες και την λαϊκή κοινότητα των Ελλήνων μακριά από ιδιοτέλειες ή δεν αντιπροσωπεύει το Ελληνικό Έθνος εφόσον ακυρώνονται αυθαιρέτως οι ανάγκες και οι Παραδόσεις του λαού.
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας λοιπόν διαπιστωμένο ότι το Ελληνικό Έθνος ταλαντεύεται να σταθεί όρθιο με ένα κράτος εξόχως ανθελληνικό και ανάξιο να κάνει κατάχρηση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού και διαχείριση των υποχρεώσεών του αιχμαλωτίζοντας ένα ολόκληρο λαό στα νύχια ξένων συμφερόντων. Διαθέτουμε ένα σκοπίμως εθελόδουλο κράτος που δεν έχει την παραμικρή σχέση, πολιτική και φυλετική σε κάποιες περιπτώσεις, με το Έθνος που ανέχεται τους μιαρούς ταγούς.
Δεν είναι καθόλου τιμητική η συγκριτική αυτή διαπίστωση μεταξύ του ελληνικού λαού και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει από την μια πλευρά και την ανυπαρξία λύσεων με την εμπιστοσύνη σε λάθος ανθρώπους από την άλλη. Διότι το Ελληνικό Έθνος φίλες και φίλοι είμαστε όλοι εμείς που κοπιάζουμε και ματώνουμε προκειμένου να εξασφαλίσουμε την ανάπτυξη του κράτους και την επιβίωση των οικογενειών μας.
Είναι σκληρό πράγμα να ομολογείς την αποτυχία του λαού σου και μάλιστα όταν αυτή είναι πολυδιάστατη. Αποτυχία ως προς την βεβήλωση των προγονικών θυσιών και πολιτισμικών πεπραγμένων γενεών ολόκληρων που μας εξασφάλισαν ένα κραταιό εθνικό οικοδόμημα στο πεδίο της μάχης που κάποιοι ολετήρες γκρεμίζουν στις μέρες μας με μανία στο χρηματιστήριο της οικουμένης. Αποτυχία απέναντι στις νέες γενιές Ελλήνων που έχουμε αφήσει εκτεθειμένες στην εξαθλίωση ηθών και αξιών και την σμίκρυνση της Πατρίδος. Αποτυχία όμως απέναντι και στους ξένους εκείνους που αγαπούν την Πατρίδα μας, αναγνωρίζουν την συμβολή της Ελλάδος στις ζωές τις δικές τους και των χωρών τους, απορούν με την αμαχητί ένδεια που μας έχει ζώσει και εξακολουθούν να τραγουδούν και να υμνούν το μεγαλείο της μήτρας ηρώων και λαών Ελλάδος.
Σε μια Ελλάδα όπου τα πάντα προσφέρονται στον ξένο παράγοντα, από τη μουσική και τα πανηγυράκια της Eurovision μέχρι την διαχείριση των εξουσιών, αλλά και από την παραχώρηση δικαιωμάτων τουρκισμού στη Θράκη Μας μέχρι την πώληση στρατοπέδων, είναι μεγάλη υπόθεση και τραγική αντίφαση να ακούς ένα ξένο μουσικό συγκρότημα να εκθειάζει την Ελλάδα και μάλιστα με ελληνική μουσική και στίχο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το συγκρότημα των Holly Martyr και το τραγούδι τους «κάλεσμα στα όπλα». Ένα τραγούδι που είναι προφανές πως γράφτηκε για την Μεγάλη Ελλάδα των θεών, των ηρώων και των μαρτύρων. Για την Ελλάδα που ευλόγησε ο ίδιος ο Θεός. Σε καιρούς που δεν προσκυνούσε ξενικές αυτοκρατορίες σκλάβων και μισελλήνων αλλά δομούσε αυτοκρατορίες και πολιτισμούς ελεύθερων Ελλήνων που ηγεμόνευαν επάνω σε ελεύθερους λαούς.
Το τραγούδι των Holly Martyr «κάλεσμα στα όπλα» δεν αναφέρεται απλώς και μόνον στην διαπίστωση του ελληνικού μεγαλείου και στην έκφραση της ευγνωμοσύνης αυτών των φιλελλήνων προς την Ελλάδα για την προσφορά της στο σύνολο του Λευκού Πολιτισμού, αλλά κάνει λόγο και στον τρόπο που επετεύχθη το αξεπέραστο ελληνικό επίτευγμα. Οι συντελεστές του ξένου επαναλαμβάνω μουσικού συγκροτήματος υμνούν κυριολεκτικά την απόλυτη υπηρέτηση και την προσήλωση του λαού μας και των ηγετών του στις Ελληνικές Αξίες της Πατρίδος, της Τιμής, της Ελευθερίας και της Φυλής. Αξίες που σήμερα έχουν υπερκεραστεί από ευτελείς και εφήμερους στόχους που τρώνε σιγά – σιγά την ζωντάνια της Φυλής μας.
Το Ελληνικό Αίμα έρεε προκειμένου να εξασφαλιστεί η Λευτεριά της Πατρίδος και η Τιμή της Φυλής από βάρβαρους εισβολείς και κατώτερα υλιστικά ένστικτα. Ενώ σήμερα οι βάρβαροι εισβολείς γίνανε ανήθικες μεγάλες δυνάμεις και οι ριψάσπιδες ηγέτες. Όσοι επιθυμούν την πρότερη Έντιμη και Δυνατή Ελλάδα, δεν έχουν παρά να στηρίξουν τους εκφραστές αυτής, τους Έλληνες Εθνικοκοινωνιστές. Και ας ακούσουμε το τραγούδι των Holly Martyr «κάλεσμα στα όπλα», αφιερωμένο στους Λακεδαιμόνιους πολεμιστές του Θεού του Πολέμου Άρη και του Βασιλιά Λεωνίδα που θυσιάστηκαν στις Θερμοπύλες στο βωμό της αληθινής Ελλάδος
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου