Πλησιάζει η επέτειος των 57 χρόνων που έφυγε από την ζωή ένας μεγάλος Έλληνας!
Έφυγε απ' τη ζωή ο «τρόμος και ο φόβος» του Τουρκικού Στρατού.
Έφυγε απ' τη ζωή ο «χειρότερος εφιάλτης» του Κεμάλ Ατατούρκ, του Ισμέτ Πασά και των οπλιτών τους.
Έφυγε ο ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων, ο πρωταγωνιστής της Εκστρατείας κατά των Μπολσεβίκων στην Ουκρανία, ο θρύλος της Μικρασιατικής Απελευθερωτικής Εκστρατείας, ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας.
Πολλοί νέοι μας σήμερα αγνοούν και αυτό ακόμα το όνομά του, πόσω δε μάλλον το έργο του!
Έφυγε από την ζωή ο «Μαύρος Καβαλάρης», (ο «καραμπιμπέρ» όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι), ο Αντισυνταγματάρχης Διοικητής του ένδοξου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων (του «σεϊτάν ασκέρ» κατά τους Τούρκους), ενός Συντάγματος που έπαιξε τον ρόλο «ποιμενικού κυνός» στα αποδιοργανωμένα και ατάκτως υποχωρούντα, τμήματα του Ελληνικού Στρατεύματος, μετά την Γενική Επίθεση του Κεμάλ, τον Αύγουστο του 1922.
Έφυγε από την ζωή ο Ανδρας εκείνος που με την ανδρεία του και την παλλικαριά των πολεμιστών του, που ο ίδιος ενέπνεε, ανάγκασε τον Διοικητή της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας Πεζικού, Ρεσάτ Μπέη, να αυτοκτονήσει, διότι δεν κατάφερε μέσα στην γενική υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού να καταλάβει το ύψωμα 1310-Ερικνέντου Χασάν Μπέλ,το οποίο το υπερασπίζονταν οι Τσολιάδες του 5/42 και ο Διοικητής τους, ενώ είχε δώσει τον λόγο του, στον αρχιστράτηγό του Μουσταφά Κεμάλ!
Μια ολόκληρη Μεραρχία δεν κατάφερε να καταβάλλει την χαλύβδινη αντίσταση που προέβαλλε, ένα αποδεκατισμένο Σύνταγμα Ευζώνων!
Έφυγε από την ζωή ο ήρωας της εξαιρετικά άνισης μάχης του Σαλιχλή, ο οποίος με τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού υπό τον Αλέξανδρο Παπάγο, υπήρξαν οι σωτήρες των προσφύγων της Φιλαδέλφειας!
Έφυγε ο απαράμιλλος Ελληνας, που παρόλο το γεγονός ότι έφτασε να κυβερνήσει πολλές φορές την Ελλάδα, σαν Πρωθυπουργός, πέθανε με μοναδική περιουσία ένα κρεββάτι και ένα μικρό κομμάτι γης, που άφησε προίκα στην ψυχοκόρη του (ορφανή προσφυγοπούλα από την Προύσσα, που ο ίδιος υιοθέτησε κατά την διάρκεια της εκστρατείας), σε αντίθεση με τους αρκετούς πολιτικάντηδες τα τελευταία χρόνια, όπου έχουν αναγάγει την «ρεμούλα» σε «Εθνικό Σπόρ» και την «διαφθορά» σε επίκτητο χαρακτηριστικό των Νεοελλήνων.
Έφυγε αυτός που ύψωσε αντρίκια το ανάστημα του και σαν γνήσιος επαναστάτης έδωσε την αρμόζουσα απάντηση στον Άγγλο Πρέσβυ Λίντλεϋ, όταν η Αγγλία του ζητούσε επίμονα και με θρασύτατες απειλές κατά της χώρας μας, να μην καταδικάσει τους Έξη υπεύθυνους (πολιτικούς και αρχιστράτηγο) της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Η απάντηση του ξεκάθαρη και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών:
«Η Ελλάς κύριε πρέσβυ, υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλιας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Όμως μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει, θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μιά πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας ένδοξος πολιτισμός, ο Ελληνικός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Γιά πόσους Ελληνες πολιτικούς έχετε μάθει ή ακούσει ότι είπαν παρόμοια λόγια στον Αμερικάνο Πρέσβυ την τελευταία 60ετία?
Μπορείτε να φαντασθείτε τον Κωστάκη Καραμανλή ή τον Γιωργάκη Παπανδρέου, να λέει τέτοιες κουβέντες στον «αξιότιμο» κύριο πρέσβυ των ΗΠΑ στην Ελλάδα?
Και κατά το Δεκεμβριανό Κίνημα, κλήθηκε να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις να μην διαιρεθεί και αιματοκυλισθεί ή ήδη ακρωτηριασμένη από την Ναζιστική Κατοχή, Ελλάδα! Όπως ήταν φυσικό έλαβε από την Αριστερά, που τον βρήκε εμπόδιο στα σχέδια της, το γνωστό πλέον: «Τι Παπάγος, Τι Πλαστήρας! …»
Αυτός ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας!
Η πολιτική δεν ήταν το «δυνατό» στοιχείο του!
Έκανε αναμφίβολα πολλά λάθη…Αλλά ποιός μεγάλος άνδρας δεν κάνει και μεγάλα λάθη;
Όμως γεννήθηκε και πέθανε Έντιμος και Γενναίος Στρατιώτης!
Ίσως πολλοί Δεξιοί δεν του το αναγνώρισαν ποτέ λόγω των προστριβών του με τον Θρόνο και το «φιλοβενιζελικό» παρελθόν του (σε αντίθεση με την αναγνώριση που έλαβε ο εξίσου «βενιζελικός» Κονδύλης, ο οποίος αργότερα έφτασε να είναι βασιλικότερος του Βασιλέως!). Κάποιοι εξ αυτών όμως, δεν του το αναγνώρισαν ποτέ, λόγω της στάσης που έλαβε στην υπόθεση της Δίκης των Έξ… (παρόλο το γεγονός ότι ο πλέον αδιάλλακτος υπήρξε ο Πάγκαλος και όχι ο Πλαστήρας!)
Σίγουρα η Αριστερά δεν του το αναγνώρισε ποτέ, όχι μόνο λόγω της εμμονής της να μην αναγνωρίζει τίποτα που δε προέρχεται ακραιφνώς από τον χώρο της, αλλά κύρια γιατί τον βρήκε αντίπαλο στα σχέδια της τον μαύρο Αύγουστο του 1922, όταν τα στελέχη της σαμποτάριζαν με κάθε τρόπο τον «ιμπεριαλιστικό» (όπως χαρακτήριζαν) Ελληνικό Στρατό στην Μικρασία (έχοντας θέσει τις οργανώσεις της στην υπηρεσία του «αντι-ιμπεριαλιστή επαναστάτη» Μουσταφά Κεμάλ – κατ’ εντολήν του Λένιν), αλλά και επίσης, γιατί τον βρήκε εμπόδιο μπροστά της, κατά την διάρκεια της Ανταρσίας των στελεχών της κατά του Εθνικού Κράτους, τον Δεκέμβρη του 1944…
Η αναγνώριση έρχεται από όλους αυτούς που θεωρούν εαυτούς ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΕΣ! Αυτούς που έμαθαν να τιμούν τον ανιδιοτελή αγώνα και τη θυσία για την ΠΑΤΡΙΔΑ! Πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες! Για αυτούς που υπάρχει ΜΟΝΟ μία Ιδεολογία: η ΕΛΛΑΔΑ!
Δυστυχώς Πλαστήρες δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Ας το θεωρήσουμε εξαιρετική τιμή μας, ότι γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο και πρόσφερε ότι μπορεί να προσφέρει ένας τίμιος Έλληνας Πατριώτης: ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ «ΙΜΙΩΝ»… ΑΝ ΖΟΥΣΕ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΚΥΜΑΤΙΖΕ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ… ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΠΟΙΟΙ… ΘΑ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ, ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ «ΠΥΡ» ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΤΟ 1923…
Έφυγε απ' τη ζωή ο «χειρότερος εφιάλτης» του Κεμάλ Ατατούρκ, του Ισμέτ Πασά και των οπλιτών τους.
Έφυγε ο ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων, ο πρωταγωνιστής της Εκστρατείας κατά των Μπολσεβίκων στην Ουκρανία, ο θρύλος της Μικρασιατικής Απελευθερωτικής Εκστρατείας, ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας.
Πολλοί νέοι μας σήμερα αγνοούν και αυτό ακόμα το όνομά του, πόσω δε μάλλον το έργο του!
Έφυγε από την ζωή ο «Μαύρος Καβαλάρης», (ο «καραμπιμπέρ» όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι), ο Αντισυνταγματάρχης Διοικητής του ένδοξου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων (του «σεϊτάν ασκέρ» κατά τους Τούρκους), ενός Συντάγματος που έπαιξε τον ρόλο «ποιμενικού κυνός» στα αποδιοργανωμένα και ατάκτως υποχωρούντα, τμήματα του Ελληνικού Στρατεύματος, μετά την Γενική Επίθεση του Κεμάλ, τον Αύγουστο του 1922.
Έφυγε από την ζωή ο Ανδρας εκείνος που με την ανδρεία του και την παλλικαριά των πολεμιστών του, που ο ίδιος ενέπνεε, ανάγκασε τον Διοικητή της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας Πεζικού, Ρεσάτ Μπέη, να αυτοκτονήσει, διότι δεν κατάφερε μέσα στην γενική υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού να καταλάβει το ύψωμα 1310-Ερικνέντου Χασάν Μπέλ,το οποίο το υπερασπίζονταν οι Τσολιάδες του 5/42 και ο Διοικητής τους, ενώ είχε δώσει τον λόγο του, στον αρχιστράτηγό του Μουσταφά Κεμάλ!
Μια ολόκληρη Μεραρχία δεν κατάφερε να καταβάλλει την χαλύβδινη αντίσταση που προέβαλλε, ένα αποδεκατισμένο Σύνταγμα Ευζώνων!
Έφυγε από την ζωή ο ήρωας της εξαιρετικά άνισης μάχης του Σαλιχλή, ο οποίος με τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού υπό τον Αλέξανδρο Παπάγο, υπήρξαν οι σωτήρες των προσφύγων της Φιλαδέλφειας!
Έφυγε ο απαράμιλλος Ελληνας, που παρόλο το γεγονός ότι έφτασε να κυβερνήσει πολλές φορές την Ελλάδα, σαν Πρωθυπουργός, πέθανε με μοναδική περιουσία ένα κρεββάτι και ένα μικρό κομμάτι γης, που άφησε προίκα στην ψυχοκόρη του (ορφανή προσφυγοπούλα από την Προύσσα, που ο ίδιος υιοθέτησε κατά την διάρκεια της εκστρατείας), σε αντίθεση με τους αρκετούς πολιτικάντηδες τα τελευταία χρόνια, όπου έχουν αναγάγει την «ρεμούλα» σε «Εθνικό Σπόρ» και την «διαφθορά» σε επίκτητο χαρακτηριστικό των Νεοελλήνων.
Έφυγε αυτός που ύψωσε αντρίκια το ανάστημα του και σαν γνήσιος επαναστάτης έδωσε την αρμόζουσα απάντηση στον Άγγλο Πρέσβυ Λίντλεϋ, όταν η Αγγλία του ζητούσε επίμονα και με θρασύτατες απειλές κατά της χώρας μας, να μην καταδικάσει τους Έξη υπεύθυνους (πολιτικούς και αρχιστράτηγο) της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Η απάντηση του ξεκάθαρη και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών:
«Η Ελλάς κύριε πρέσβυ, υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλιας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Όμως μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει, θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μιά πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας ένδοξος πολιτισμός, ο Ελληνικός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Γιά πόσους Ελληνες πολιτικούς έχετε μάθει ή ακούσει ότι είπαν παρόμοια λόγια στον Αμερικάνο Πρέσβυ την τελευταία 60ετία?
Μπορείτε να φαντασθείτε τον Κωστάκη Καραμανλή ή τον Γιωργάκη Παπανδρέου, να λέει τέτοιες κουβέντες στον «αξιότιμο» κύριο πρέσβυ των ΗΠΑ στην Ελλάδα?
Και κατά το Δεκεμβριανό Κίνημα, κλήθηκε να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις να μην διαιρεθεί και αιματοκυλισθεί ή ήδη ακρωτηριασμένη από την Ναζιστική Κατοχή, Ελλάδα! Όπως ήταν φυσικό έλαβε από την Αριστερά, που τον βρήκε εμπόδιο στα σχέδια της, το γνωστό πλέον: «Τι Παπάγος, Τι Πλαστήρας! …»
Αυτός ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας!
Η πολιτική δεν ήταν το «δυνατό» στοιχείο του!
Έκανε αναμφίβολα πολλά λάθη…Αλλά ποιός μεγάλος άνδρας δεν κάνει και μεγάλα λάθη;
Όμως γεννήθηκε και πέθανε Έντιμος και Γενναίος Στρατιώτης!
Ίσως πολλοί Δεξιοί δεν του το αναγνώρισαν ποτέ λόγω των προστριβών του με τον Θρόνο και το «φιλοβενιζελικό» παρελθόν του (σε αντίθεση με την αναγνώριση που έλαβε ο εξίσου «βενιζελικός» Κονδύλης, ο οποίος αργότερα έφτασε να είναι βασιλικότερος του Βασιλέως!). Κάποιοι εξ αυτών όμως, δεν του το αναγνώρισαν ποτέ, λόγω της στάσης που έλαβε στην υπόθεση της Δίκης των Έξ… (παρόλο το γεγονός ότι ο πλέον αδιάλλακτος υπήρξε ο Πάγκαλος και όχι ο Πλαστήρας!)
Σίγουρα η Αριστερά δεν του το αναγνώρισε ποτέ, όχι μόνο λόγω της εμμονής της να μην αναγνωρίζει τίποτα που δε προέρχεται ακραιφνώς από τον χώρο της, αλλά κύρια γιατί τον βρήκε αντίπαλο στα σχέδια της τον μαύρο Αύγουστο του 1922, όταν τα στελέχη της σαμποτάριζαν με κάθε τρόπο τον «ιμπεριαλιστικό» (όπως χαρακτήριζαν) Ελληνικό Στρατό στην Μικρασία (έχοντας θέσει τις οργανώσεις της στην υπηρεσία του «αντι-ιμπεριαλιστή επαναστάτη» Μουσταφά Κεμάλ – κατ’ εντολήν του Λένιν), αλλά και επίσης, γιατί τον βρήκε εμπόδιο μπροστά της, κατά την διάρκεια της Ανταρσίας των στελεχών της κατά του Εθνικού Κράτους, τον Δεκέμβρη του 1944…
Η αναγνώριση έρχεται από όλους αυτούς που θεωρούν εαυτούς ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΕΣ! Αυτούς που έμαθαν να τιμούν τον ανιδιοτελή αγώνα και τη θυσία για την ΠΑΤΡΙΔΑ! Πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες! Για αυτούς που υπάρχει ΜΟΝΟ μία Ιδεολογία: η ΕΛΛΑΔΑ!
Δυστυχώς Πλαστήρες δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Ας το θεωρήσουμε εξαιρετική τιμή μας, ότι γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο και πρόσφερε ότι μπορεί να προσφέρει ένας τίμιος Έλληνας Πατριώτης: ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ «ΙΜΙΩΝ»… ΑΝ ΖΟΥΣΕ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΚΥΜΑΤΙΖΕ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ… ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΠΟΙΟΙ… ΘΑ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ, ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ «ΠΥΡ» ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΤΟ 1923…
http://kostasmavroskoufis.blogspot.com/2010/06/blog-post_471.html
ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου